PORÓD
POWIKŁANY

NIEPRAWIDŁOW
E UŁOŻENIA

Wykład 7

CELE WYKŁADU

1.Omówienie podstawowych

nieprawidłowości związanych
z topografią płodu, jego
ułożeniem

2.Omówienie sposobów

postępowania w przypadku
porodu nieprawidłowego ze
względu na ułożenie płodu

WPROWADZENIE I DEFINICJA

Położeniem miednicowym nazywamy położenie podłużne płodu, w
którym częścią przodującą jest miednica (pośladki) płodu, miednica
razem ze stopkami bądź same kończyny dolne płodu.

Położenie miednicowe płodu występuje wokoło 3-4% porodów.
Jest ono znacznie częstsze w porodach przedwczesnych, a poniżej 28.
tygodnia ciąży występuje wokoło 25% porodów. Poród płodu w
położeniu miednicowym stanowi wysokie ryzyko dla płodu.

Położenie miednicowe płodu dzielimy na:

• zupełne, w którym częścią przodującą są pośladki z
dwiema
stópkami, nóżki są zgięte we wszystkich stawach; jest to
najkorzystniejsze dla przebiegu porodu ułożenie płodu;
• niezupełne,

• ułożenie pośladkowe;
• ułożenie kolankowe;
• ułożenie stópkowe - przodują obydwie stópki

Rozważa się różne przyczyny położeń miednicowych płodu, jak
wielowodzie, nieprawidłowa budowa miednicy, ciąża wielopłodowa,
łożysko przodujące, ścieśniona miednica, guzy w miednicy mniejszej,
wady rozwojowe płodu, lecz w 80% położeń miednicowych płodu
przyczyna pozostaje nieznana.

UŁOŻENIA PŁODU

a - ułożenie
miednicowe
zupełne,

b, c

-ułożenie
pośladkowe,

d, e -
ułożenie
kolankowe,

f, g -
ułożenie
stópkowe.

PRZYCZYNY ZAGROŻENIA PŁODU

Zachorowalność i umieralność płodów i
noworodków są trzykrotnie wyższe niż w
położeniu główkowym.

Przyczyny zagrożenia płodu:

• Niedotlenienie płodu i noworodka:
• zaburzenia przepływu krwi;
• ucisk przodującej pępowiny;
• owinięcie pępowiną;
• zapętlenie pępowiny;
• wypadnięcie pępowiny;
• ucisk pępowiny podczas pasażu.
• Mechaniczny uraz porodowy:
• szybki pasaż niezaadaptowanej główki przez
matczyną miednicę;
• pęknięcie namiotu móżdżku;
• pęknięcie dużych naczyń;
• krwotok podtwardówkowy i
podpajęczynówkowy;
• złamanie kości czaszki.
• Wcześniactwo.
• Przedwczesne pęknięcie pęcherza płodowego.
• Wady rozwojowe płodu.

CZYNNIKI ROKOWNICZE PRZY PROWADZENIU PORODU DROGAMI NATURALNYMI
W POLOŻENIU MIEDNICOWYM

Najistotniejszymi
przyczynami
niepowodzeń
położniczych w
położeniu
miednicowym płodu są
niedotlenienie i uraz
mechaniczny.

Najczęstszą przyczynę
niedotlenienia
porodowego w
położeniu miednicowym
stanowi zaburzenie w
pępowinowym
przepływie krwi w
wyniku wypadnięcia lub
ucisku pępowiny przez
następującą główkę
bądź bark, względnie
podczas drugiego
okresu porodu i
długotrwałej
pomocy ręcznej.

POSTĘPOWANIE I MONITOROWANIE PŁODU

Zasadniczym elementem postępowania jest dokonanie wstępnego
wyboru metody prowadzenia porodu na podstawie oceny
podstawowych klinicznych parametrów oraz fetometrii, posługując się
metodą ultrasonograficzną.

Prowadzenie porodu miednicowego w pierwszym okresie porodu
powinno być zachowawcze tak długo, jak długo widoczny jest postęp w
rozwieraniu szyjki i obniżaniu miednicy płodu.

Błony płodowe należy utrzymać nienaruszone, jak długo jest to
możliwe, zmniejsza to ryzyko wypadnięcia pępowiny. Gdy nastąpi
samoistne pęknięcie błon, należy natychmiast przeprowadzić badanie
wewnętrzne oraz ocenę czynności serca płodu. Nie należy rozpoczynać
parcia przed całkowitym rozwarciem szyjki macicy.

U rodzących, u których podjęto decyzję o porodzie drogami
naturalnymi, należy prowadzić monitorowanie kardiotokograficzne w
celu wykrycia objawów zagrożenia płodu lub zaburzeń czynności
skurczowej macicy.

Przy pojawieniu się objawów zagrożenia płodu decyzję o
porodzie drogami naturalnymi należy zmienić i skończyć
poród cięciem cesarskim.

UŁOŻENIE ODGIĘCIOWE

Brak przygięcia główki, czyli niedokonany jej pierwszy zwrot, stanowi
zaburzenie mechanizmu porodowego, ponieważ płaszczyzna miarodajna
główki jest większa; określa się to ułożeniem odgięciowym.

Wyróżnia się trzy stopnie ułożenia odgięciowego:

a) ciemieniowe,
b) czołowe
c) twarzyczkowe

Niektórzy położnicy wyróżniają najmniejszy stopień odgięcia,
w którym punkt prowadzący znajduje się między ciemiączkami
przednim i tylnym.

WYSOKIE PROSTE USTAWIENIE GŁÓWKI PŁODU

Główka płodu jest największą częścią ciała płodu, a
możliwości adaptacji jej kształtu do budowy miednicy są
ograniczone. Z powyższych względów istotnym elementem
mechanizmu porodowego są zwroty główki, czyli zmiany
ustawienia i ułożenia podczas przechodzenia przez
poszczególne części kanału rodnego.

Odróżnia się ustawienie

a) potylicowe przednie (positio occipitalis anterior), gdy
tyłogłowie
jest zwrócone ku spojeniu łonowemu
b) ustawienie potylicowe tylne (positio occipitalis sacralisi,

gdy potylica zwrócona jest ku kości krzyżowej.

Częstość rozpoznanego klinicznie wysokiego prostego

ustawienia główki ocenia się na 0,5 do 1%, przy czym
ustawienie potylicowe przednie występuje częściej niż
ustawienie potylicowe tylne.

Największymi wymiarami wchodu miednicy są wymiary
poprzeczny
i skośny, a najmniejszym prosty.

WYSOKIE PROSTE USTAWIENIE GŁÓWKI PŁODU

NISKIE POPRZECZNE USTAWIENIE GŁÓWKI PŁODU

Niskim poprzecznym ustawieniem
główki płodu określa się sytuację, w
której przy całkowitym rozwarciu
ujścia główka osiągnęła dno
miednicy, lecz nie dokonała drugiego
zwrotu, szew strzałkowy przebiega w
wymiarze poprzecznym wychodu
miednicy

Mimo prawidłowej czynności
skurczowej i parcia nie dokonuje się
drugi zwrot główki i brak jest
tendencji do tego zwrotu. Te
zastrzeżenia w definicji niskiego
poprzecznego ustawienia główki są
właściwe, ponieważ podczas
prawidłowo przebiegającego porodu
wewnętrzny zwrot główki dokonuje
się dopiero na dnie miednicy.

Niskie poprzeczne ustawienie główki
staje się nieprawidłowością w
mechanizmie porodowym dopiero w
przypadku znacznego przedłużenia
się porodu spowodowanego
niedokonaniem drugiego zwrotu
główki.

PYTANIA?

Dziękuję
za
uwagę