Organizacja systemu
ochrony zdrowia
Przyczyny i uwarunkowania systemowych
rozwiązań opieki zdrowotnej
Celem każdego z funkcjonujących w świecie
systemów ochrony zdrowia jest:
zapewnienie obywatelom
bezpieczeństwa zdrowotnego
, przez
zaspokojenie zarówno indywidualnych, jak i
zbiorowych potrzeb zdrowotnych.
Definicja
Każda realizowana polityka społeczno-gospodarcza
ma fundamentalny wpływ na stan zdrowia
społeczeństwa.
Podstawowymi czynnikiem, zapewniającym dobry
stan zdrowia, jest:
stabilny system ekonomiczny
, gwarantujący
bezpieczeństwo ekonomiczne, obejmujące godne
warunki mieszkaniowe, edukację, odpowiednie
żywienie, pracę i wynagrodzenie, które gwarantuje
dostęp do dóbr społecznych.
Uwarunkowania
Treść, formy i zakres ochrony zdrowia
ludności zawsze były konsekwencją:
- stanu sił wytwórczych,
- ustroju społeczno-politycznego oraz
- poziomu kultury, nauki i techniki, które
były i są różne w odpowiednich formacjach
społeczno-ekonomicznych.
Uwarunkowania
Prowadzenie odpowiedniej polityki ochrony
zdrowia wymaga współdziałania
wszystkich elementów władzy z
podmiotami życia publicznego.
Aby zrozumieć przyczyny i uwarunkowania
zmian systemowych w ochronie zdrowia,
dobrze jest ukazać je na tle historycznych
przemian cywilizacyjnych.
W najwcześniejszej formacji społecznej, jaką była
wspólnota pierwotna, nie występował ani
społeczny podział pracy, ani pojęcie odrębnej
kategorii ludzi zawodowo zajmujących się ochroną
zdrowia.
W razie potrzeby udzielano sobie wzajemnej
pomocy, opartej na wielowiekowym —
przekazywanym z pokolenia na pokolenie —
doświadczeniu.
Dlatego też okres ten nazwano
okresem medycyny
doświadczalnej.
Początki
W miarę rozpadu wspólnoty pierwotnej,
zaczęła pojawiać się własność prywatna,
a wraz z nią zawodowe wykorzystywanie
wiadomości leczniczych.
Ludzie posiadający większe doświadczenie i
szerszą wiedzę w zakresie leczenia, zaczęli
strzec swych umiejętności i wykorzystywać
je w celu zdobycia majątku bądź wpływów.
Okres przed starożytnością
Tworzyli oni wyodrębnione grupy, nadając
swej wiedzy charakter tajemniczy oraz
łącząc ją z magią i zaklęciami.
Czas ten nazwano
okresem szamanizmu
lub demonizmu, a pierwszych „lekarzy” —
czarownikami lub szamanami.
Przeżytki tej formacji do dziś występują
wśród nielicznych, najbardziej zacofanych
plemion Afryki, Ameryki Południowej czy
Polinezji.
Można założyć, że pierwszą przyczyną, która
spowodowała powstanie opieki zdrowotnej był
podział pracy, czyli wyodrębnienie grupy
zajmującej się leczeniem.
W początkach kształtowania się społeczeństw
cywilizowanych świata starożytnego, obok
działalności leczniczej jednostek zaczęły pojawiać
się
pierwsze zarządzenia o charakterze
sanitarno-profilaktycznym
, wydawane w
postaci nakazów i przykazań religijnym.
Świat starożytny
Typowym tego przykładem były przepisy
sanitarne na terenie Egiptu w III tysiącleciu
p.n.e., hinduskie prawo Manu czy odpowiednie
rozdziały babilońskiego kodeksu Hammurabiego.
Zawierały one między innymi:
- przepisy przestrzegania zasad higieny osobistej,
- odżywienia oraz zapobiegania chorobom
zakaźnym przez izolowanie chorych,
- zakopywanie ludzkich odchodów, grzebanie
zwłok, padliny zwierzęcej itp.
Świat starożytny cd
W ten sposób nastąpiła kolejna zmiana w
opiece zdrowotnej, mająca na celu
ograniczenie zachorowalności w
skupiskach ludzkich.
Świat starożytny cd
W ustroju niewolniczym nastąpił podział
społeczeństwa na ludzi wolnych i niewolników.
Ze stałej pomocy lekarskiej korzystali głównie władcy
świata starożytnego, ich urzędnicy, elitarne oddziały
wojskowe i zamożni właściciele niewolników.
Działania właścicieli w zakresie opieki zdrowotnej
niewolników polegały na ograniczeniu rozwoju chorób
wśród siły roboczej i to tylko wtedy, gdy koszt
leczenia nie przekraczał kosztu nabycia niewolnika.
Świat starożytny cd
Można wiec założyć, że podstawowym
motywem działania tej grupy była
chęć
zysku
i ograniczenia niekorzystnych
efektów działań wojennych, które leżały u
podstaw naboru niewolników.
Ochrona zdrowia była
podporządkowana interesom klas i
rodów panujących.
Świat starożytny cd
W miarę rozwoju wiedzy medycznej, obok
lekarzy-kapłanów zaczął wykształcać się
stopniowo zawód lekarza praktykującego
samodzielnie (Grecja, Egipt, Babilonia).
Zaczęto zakładać szkoły kształcące lekarzy,
organizowano pierwowzory otwartych i
zamkniętych placówek opieki medycznej
(początkowo przy świątyniach) oraz
opieki medycznej dla żołnierzy.
Świat starożytny cd
Okres ten spowodował kolejne zmiany w systemie
opieki zdrowotnej, które były możliwe dzięki:
1) rozwojowi nowoczesnych koncepcji zdrowia
(Platon, Hipokrates, Galen),
2) rozwojowi nauk medycznych,
3) wprowadzeniu zasad odpowiedzialności lekarzy
za dokonywane zabiegi (kodeks Hammurabiego),
4) wprowadzeniu nakazów moralno-etycznych
(przysięga Hipokratesa w V wieku p.n.e.).
Świat starożytny cd
Dopiero w Rzymie za czasów Oktawiana
Augusta (schyłek I wieku p.n.e.) ochrona
zdrowia uzyskała formę prawno-polityczną,
zaczęto tworzyć odrębną strukturę
organizacyjną, której podstawą było
funkcjonowanie lekarzy gminnych i
szpitali ogólnych, finansowanych przez
władze miejskie.
Starożytny Rzym
Tworzono zalążki państwowej organizacji
sanitarnej, co wyrażało się między innymi w
budowie wielkich akweduktów, kanałów,
łaźni czy zakazie chowania lub palenia
zwłok w mieście.
W formę prawną ujęto także higienę miast
(utrzymanie czystości ulic, zabudowań,
kanałów studni itp. jako środków
zapobiegania przed epidemią).
Starożytny Rzym cd
Działania tego okresu były pierwszą próbą
prowadzenia polityki zdrowotnej przez
państwo i objęcia bezpłatną opieką
zdrowotną ludności.
Po upadku potęgi Rzymu nastąpił spadek
zainteresowania zdrowiem, a
zapoczątkowane ustawodawstwo w zakresie
ochrony zdrowia odeszło w zapomnienie.
Starożytny Rzym cd
U schyłku starożytności rozwinęły się poglądy
filozoficzne, w których wyniszczenie fizyczne,
cierpienie i ból zostały podniesione do rangi
ideału (np. asceza), a medycyna i higiena
zostały wyparte przez astrologię i
alchemię, które rozpowszechniły mit o tym,
że los, życie i zdrowie człowieka zależą od
układu gwiazd i planet.
Doprowadziło to do upadku prawdziwej opieki
zdrowotnej — ustąpiła ona miejsca poglądom
filozoficznym niesprzyjającym zdrowiu.
Starożytny Rzym cd
Podstawą kolejnych przemian w opiece zdrowotnej
był rozwój chrześcijaństwa, którego
światopoglądowe i kanonicznie uzasadnione
miłosierdzie było powodem objęcia opieką warstw
najuboższych.
Zaczęły powstawać pierwsze szpitale, które
miały charakter bardziej przytułkowy niż leczniczy.
Zazwyczaj ciasne, brudne, przepełnione, stanowiły
potężne siedlisko chorób zakaźnych i epidemii.
Średniowiecze
Ludzie zamożni korzystali z pomocy medyków, a
rycerstwo do opatrywania ran i składania kości — z
pomocy balwierzy lub chirurgów.
Z tego okresu pochodzą pierwsze historyczne
informacje o opiece zdrowotnej w Polsce, tworzonej
wyłącznie dla najuboższej warstwy społeczeństwa
przez klasztory, miasta, parafie i gminy.
Pierwszy taki ślad to szpital założony przez biskupa
gnieźnieńskiego Janisława przy klasztorze Cystersów
w Jędrzejowie (1152 r.).
Średniowiecze cd
W odrodzeniu, dzięki reformom
wprowadzonym przez Zygmunta I, Stefana
Batorego i Władysława IV, powstały zawody
medyka, cyrulika, aptekarza armii i
floty.
Ważnym etapem dla początków publicznej
służby zdrowia było stopniowe
wprowadzanie urzędowych, miejskich
medyków, którzy mieli sprawować dozór
sanitarny w większych miastach i
ważniejszych portach, czego celem miało
być zapobieganie epidemiom.
Renesans
Począwszy od XV w. opieka medyczna
kształtowana była przez różnorodne
czynniki, takie jak:
- poglądy filozoficzne,
- sytuację ekonomiczną państwa,
- zaangażowanie władców w rozwiązywanie
problemów zdrowotnych,
- wiedzę i świadomość podmiotów mających
wpływ na funkcjonowanie państwa.
Renesans cd
Zorganizowaną formą opieki zdrowotnej tego okresu
były niewątpliwie ubezpieczenia brackie gwarków,
wydobywających różne kruszce, dziś zwanych
górnikami.
Brać górnicza łączyła się w związki o charakterze
towarzyskim i humanitarnym, samorzutnie powstawały
instytucje dla wspierania chorych, okaleczonych,
zubożałych górników i pozostałych po nich rodzin.
Początki najstarszych związków górniczych w Polsce (w
szczególności na Górnym Śląsku) sięgają zamierzchłej
przeszłości.
Renesans cd - początki
ubezpieczeń
W zależności od zwierzchnictwa politycznego,
prawodawstwo górnictwa na Śląsku układało się
różnorodnie, ale znamiennym aktem prawnym,
uznanym w świecie za swoiste arcydzieło, stał się tak
zwany „Ordunek Górny”.
Ustawa zawierała 72 artykuły, a artykuł 58 gwarantował
opiekę ubogim i chorym, co mogło stanowić namiastkę
opieki socjalnej.
Akt ten został wydany w roku 1528 przez księcia Jana
Opolskiego wspólnie z margrabią Jerzym
Brandenburskim.
Renesans cd - początki
ubezpieczeń
Ze składek uiszczanych przez robotników
powstała „Kasa Bracka” w Tarnowskich Górach
(realizowany przez nią system ubezpieczeniowy z
różnymi modyfikacjami przetrwał do 1946 roku).
Powstanie form opieki ubezpieczeniowej
spowodowane było specyficznymi warunkami
pracy górniczej, cechującej się dużą
wypadkowością i śmiertelnością oraz wzmacniało
solidarność zawodową i umożliwiało rozwój tych
form pomocy.
Renesans cd - początki
ubezpieczeń
Nie można pominąć faktu osiągania
olbrzymich zysków z wydobywania kruszców
— zmuszał on uzyskujących te profity do
dbałości o sprawność górników.
Niewątpliwym osiągnięciem tego systemu
było wprowadzenie obowiązkowej opieki
medycznej dla wszystkich pracujących, a
także objęcie opieką socjalną
niepełnosprawnych i członków rodzin
zmarłych górników
Renesans cd - początki
ubezpieczeń
Po odrodzeniu nastąpił rozwój różnorodnych
poglądów filozoficznych, które miały wpływ
na funkcjonowanie opieki zdrowotnej.
Na przykład
uznanie zdrowia jako
zdolności do wykonywania pracy — a
wiec wartości społecznej
— uzasadniało
potrzebę ochrony zdrowia przez wszystkie
klasy społeczne, przyczyniające się do
rozwoju gospodarczego.
Historii cd - odrodzenie
Dostrzeżono potrzebę tworzenia systemu
publicznej opieki zdrowotnej, a także
związek właściwego stylu życia z jakością
zdrowia jednostki.
Mimo formułowania wielu idei zdrowotnych,
opieka medyczna nadal oparta była na
instytucjach dobroczynnych, przepisach
sanitarnych wprowadzonych przez władze
państwowe i nielicznych formach ubezpieczeń
pracowniczych.
Historii cd - odrodzenie
Za czasów panowania Augusta III starano się
ograniczyć szarlatanerię przez weryfikację i
kontrolę praktyk lekarskich, egzaminowanie
lekarzy, cyrulików i akuszerek oraz rewizję
aptek (Uchwała Komisji Sejmowej z roku
1775).
Występujący w omawianej epoce brak lekarzy
w ogóle, a na terenie Polski w szczególności,
był następstwem braku ośrodków kształcenia
zawodowego.
Wiek XVIII
Polscy medycy studiowali za granicą do
czasu powstania Wydziału Lekarskiego
Akademii Krakowskiej, a następnie
Wileńskiej.
Nie mogły one jednak wykształcić
odpowiedniej liczby lekarzy, dlatego w
Polsce często praktykowali cudzoziemcy, a
także przeróżni zagraniczni fuszerzy, co
nie wpływało pozytywnie na stan opieki
zdrowotnej.
Wiek XVIII cd
Mimo różnorodnych trudności opieka
zdrowotna w Polsce w tym okresie
kształtowała się na poziomie innych
krajów europejskich.
Dalsze zamierzenia i plany ustawodawcze
zostały przerwane wskutek rozbiorów Polski
i upadku państwowości, a ochrona zdrowia
uzależniona została od realizowanej przez
zaborców polityki zdrowotnej.
Wiek XVIII cd
Wraz z rozwojem kapitalizmu, obserwuje się
wiele zasadniczych zmian w dziedzinie
ochrony zdrowia.
Zostały one uwarunkowane koniecznością
tworzenia bardziej dogodnych warunków
sprawnego i rentownego rozwoju przemysłu,
handlu, miast, komunikacji oraz
zabezpieczenia zdrowia i interesów warstw
posiadających.
Początki kapitalizmu
Do podstawowych zmian w zakresie ochrony zdrowia tego
okresu można zaliczyć:
1) rozwój prywatnych praktyk lekarskich i komercyjnego stosunku
lekarza do pacjenta,
2) słabość społecznych form ochrony zdrowia (niedostatek liczby
lekarzy w służbie miejskiej, państwowej, przemyśle; brak
funduszów na rozwój ambulatoriów i szpitali fabrycznych,
budowę urządzeń sanitarnych w miastach itp.),
3) brak jakichkolwiek powiązań miedzy profilaktyką a leczeniem,
4) niespójność miedzy zasadą maksymalnego zysku klas
posiadających a sferą socjalną pracowników
Początki kapitalizmu - osiągnięcia
Oprócz lekarzy wolnopraktykujących i lekarzy
społeczników, w wielu krajach zaczęto
wprowadzać instytucje lekarzy urzędowych,
do czynności których należało:
1) przestrzeganie ustawodawstwa sanitarnego,
2) zapobieganie epidemiom,
3) bezpłatne leczenie biedoty,
4) wypisywanie recept na bezpłatne leki dla
biedoty.
Początki kapitalizmu -
osiągnięcia
Niezależnie od przejawów wąskiej, klasowej
działalności warstw posiadających wobec
palących potrzeb społeczno-zdrowotnych,
nastąpił ogromny rozwój nauk
przyrodniczo-medycznych, które u
schyłku XIX wieku doprowadziły do
rewolucyjnych zmian we wszystkich
dziedzinach wiedzy medycznej.
Początki kapitalizmu -
osiągnięcia
Pojawiły się konkretne opracowania, oparte na
badaniach naukowych takich twórców
nowoczesnej medycyny jak:
Rudolf Virchow (1821–1902 — naukowe podstawy
medycyny pracy),
Ludwik Pasteur (1822–1895 — naukowe podstawy
mikrobiologii i immunologii),
Robert Koch (1843–1910 — naukowe podstawy
bakteriologii).
Początki kapitalizmu -
osiągnięcia
Niebagatelną rolę w dokonujących się
zmianach w ochronie zdrowia, oprócz
inteligencji twórczej,
odegrała klasa
robotnicza
, pracując w niesłychanie
ciężkich i szkodliwych dla zdrowia
warunkach.
kapitalizm - osiągnięcia
Początkowo w sposób żywiołowy, a następnie w oparciu o
zorganizowany, polityczny ruch robotniczy, wywalczyła
sobie wiele praw w zakresie:
1) długości dnia roboczego,
2) ochrony pracy i zdrowia,
3) bezpieczeństwa i higieny pracy,
4) ochrony pracy kobiet i dzieci,
5) świadczeń lekarskich w przypadku choroby.
kapitalizm - osiągnięcia
Zaczęły powstawać instytucje inspektorów
pracy, lekarzy fabrycznych, otwierano
ambulatoria i szpitale fabryczne oraz
rozpoczęto systematyczne badania nad
przyczynami chorób zawodowych.
kapitalizm - osiągnięcia
Wprowadzona w 1883 roku w Niemczech ustawa
o obowiązkowym ubezpieczeniu na wypadek
choroby i nieszczęśliwych wypadków stała
się podstawowym instrumentem rozwiązywania
kwestii zdrowotnych społeczeństwa.
Wprowadzenie powyższych form zabezpieczenia
społecznego było możliwe dzięki znakomitej
koniunkturze gospodarczej Niemiec, silnej władzy
wykonawczej i ustawodawczej oraz rozwojowi
medycyny i higieny społecznej.
kapitalizm - osiągnięcia