Współczesne tendencje w
pedagogiki opiekuńczej (W)

Tutoring w szkole -
czyli
wychowawstwo
inaczej.

Tutoring w szkole – idee i
zasadność.

•

Tutoring

to

metoda

edukacji

zindywidualizowanej, oparta na bezpośrednim
spotkaniu z uczniem bądź studentem. Sam
tutoring jest najczęściej długofalowym procesem
współpracy , nakierowanym na integralny –
obejmujący wiedzę, umiejętności i postawy –
rozwój podopiecznego.

•

Istotą tutoringu są indywidualne spotkania,
w trakcie
których w atmosferze dialogu, tzn. szacunku i
zaufania,

tutor

pomaga

uczniowi

bądź

studentowi poszukiwać własnej drogi do wiedzy,
tożsamości oraz wielopłaszczyznowego rozwoju.

Tutoring w szkole – idee i
zasadność.

•

Tutor pozwala, więc podopiecznemu dogłębnie poznać
określony obszar wiedzy, rozwinąć umiejętności
samodzielnego jej zdobywania oraz sztukę
maksymalnego korzystania z własnych talentów i
doświadczeń.

•

Mądry nauczyciela wraz z wychowankiem
umiejętnie wyznaczają szlak poszukiwań i ustalają
sposoby rozwiązań ujawnionych trudności i niemożności.
Tutoring ma, bowiem prowadzić podopiecznego do
mądrości i dojrzałości. Koncentrują się przy tym na
specyficznych, bardzo konkretnych, indywidualnych
potrzebach, problemach i wyzwaniach podopiecznego.

Cele tutoringu

•

Tutoring, jako metoda pracy opiekuńczo -
wychowawczej jest realizowana w bezpośrednim i
indywidualnym kontakcie. Gotowość zarówno tutora
jak i podopiecznego powinna wynikać z
interakcyjnego procesu wychowawczego, jak
również osadzenia go w konkretnej rzeczywistości
życiowej.

•

Celem głównym tutoringu jest, więc wsparcie
podopiecznego w odkrywaniu i rozwijaniu zdolności,
wypracowanie własnego stylu zdobywania wiedzy, a
nade wszystko budowanie osobistej ścieżki rozwoju.

Cele tutoringu.

Cel główny

Charakterystyka celów szczegółowych

Wsparcie

podopieczne

go w

odkrywaniu i

rozwijaniu

zdolności

wypracowani

e własnego

stylu

zdobywania

wiedzy

budowanie

osobistej

ścieżki

rozwoju

Samodzielność

Odpowiedzialność, w tym za proces własnej edukacji

Zdolność do podejmowania decyzji

Systematyczność, samodyscyplina i umiejętność planowania

zajęć

Umiejętność wyboru drogi życiowej i budowania życiowych

planów

Umiejętność realizowania przyjętych planów i pokonywania

napotkanych trudności

Umiejętność samodzielnego uczenia się

Samoakceptacja i poczucie własnej wartości

Otwartość i życzliwość dla innych oraz wzrost poziomu

zaufania do nich

Odwaga w formułowaniu i głoszeniu własnych poglądów

Poszanowanie dla pracy własnej i innych

Umiejętność zgodnej współpracy

Wrażliwość na los innych i odpowiedzialność z tym związana

Postawa dialogu, umiejętność słuchania innych i rozumienia

ich poglądów

Rozpoznawanie wartości moralnych, budowanie własnego

systemu wartości

.

Sylwetka i cechy tutora

•

Tutor wobec podopiecznego spełnia funkcję mentora.
Powinien być dobrym nauczycielem, mądrym doradcą,
osobą godną zaufania, wzorem osobowym.

•

Tutor wierzy w swojego podopiecznego, w jego możliwości,
wspiera go, doradza, inspiruje, skłania do myślenia, dzieli
się własnym doświadczeniem i wiedzą, jasno wyraża swoją
ocenę i niczego nie ukrywa przed podopiecznym.

•

Dobry tutor to osoba, która głównie potrafi pracować w
relacji określonej, jako „jeden na jeden”. Działania tutora
wobec podopiecznego są jednoznaczne i czytelne, a
intencje czyste.

Sylwetka i cechy tutora

•

Tutor bazuje na przyszłości podopiecznego, przy czym
podejmuje współprace z innymi specjalistami i instytucjami
(psycholog, pedagog, psychiatra, prawnik, pracownik
społeczny itd.), w celu udzielenia jak najlepszej pomocy
wychowankowi.

•

Tutor w swojej pracy: umiejętnie zadaje pytania, uważnie
słucha, udziela informacji zwrotnej, motywuje, wyznacza cele
(wspólnie z podopiecznym), wspomaga w planowaniu drogi
do ich osiągnięcia, monitoruje, rozlicza z wykonanych zadań,
bazuje na swojej autentyczności i realnych możliwościach
podopiecznego, zna swoje ograniczenia i wie, ile może „dać”
podopiecznemu i kiedy wskazane jest, by zmienić.

Dialog a tutoring

•

Osoby tutora i ucznia łączy więź pełna
zaufania, która ma sprzyjać rozwojowi
naukowemu, osobistemu i społecznemu
ucznia.

•

Głównym narzędziem tutoringu jest
rozmowa, do której uczeń przygotowuje
się m.in. poprzez wykonywanie
uzgodnionych z tutorem zadań, lektury,
samodzielne pisanie oraz recenzowane i
omawiane w trakcie spotkań z tutorem
eseje.

Etapy tutoringu

•

Poznanie podopiecznego (talenty, słabe i mocne
strony – styl pracy, wartości, plany życiowe)

•

Wspólne wyznaczenie celów edukacyjnych
(zaplanowanie działań, kontrakt, umowa)

•

Realizacja przyjętego planu współpracy
(monitoring)

•

Podsumowanie efektów współpracy (ewaluacja,
świętowanie).

Etapy tutoringu



Każdy uczeń ma swojego tutora, którego grupa
podopiecznych nie przekracza 10 osób.



Indywidualne spotkania, minimum 1 raz w tygodniu,
trwają od 10 do 30 min, nie powinny jednak przekraczać
45 min.



Raz w miesiącu jest wskazane zorganizowanie przez
opiekuna spotkania grupowego wszystkich swoich
podopiecznych.



Lekcja trwa 30 min (w bloku 2x30min), pozostałe 15 min
są składową czasu konsultacji.

Założenia w pracy tutora

•

Koncentracja na mocnych stronach.

•

Zmiana przekonań blokujących rozwój.

•

Rozmowy (znajdowanie wspólnego języka).

•

Nieformalne spotkania (rozmowy pomiędzy zajęciami,
spotkania na mieście, wyjście do kina…).

•

Wzajemność (dzielenie się doświadczeniami, przeżyciami).

•

Zaufanie i szacunek wobec ucznia i jego wyborów.

Korzyści z tutoringu dla tutora i
podopiecznego

•

Zmian relacji uczeń - nauczyciel i idące za nią zwiększenie poczucia
bezpieczeństwa, co przyczynia się do stwarzania optymalnych warunków dla
podopiecznych i ich gotowości podejmowania działań. Podopieczni mogą, więc
bezpiecznie, bezstresowo pracować, rozwijać się, kształcić.

 

•

Współżycie oparte na zasadzie dialogu z zachowaniem szacunku dla
człowieczeństwa, nawiązywanie, budowanie dobrych relacji międzyludzkich.

•

Porozumiewanie się bez przemocy, poszukiwanie rozwiązań na podstawie analizy
przyczyn i skutków, rozwijanie postawy współodczuwania.

•

Tworzenie strategii (planów) dalekich i bliskich, elastyczność w ich realizowaniu,
zachowanie własnej autentyczności w profesjonalnym realizowaniu zadań.

•

Bycie konsekwentnym z zachowaniem elastyczności w sytuacjach, które tego
wymagają, dostosowanie wymagań do możliwości podopiecznego,
nierygorystyczna systematyczność w podejmowanych działaniach.

Korzyści z tutoringu dla tutora i
podopiecznego

•

Oddawanie inicjatyw, podejmowanie decyzji i odpowiedzialności w ręce

podopiecznego, wyczuwanie i stawianie granic, pełnienie funkcji rzecznika
praw podopiecznego, a także wyznaczanie odpowiednich granic swojej
odpowiedzialności za podopiecznego.

•

Metoda ta daje niezwykłe efekty, pozwala uczyć się z wielki powodzeniem

zarówno szczególnie uzdolnionym jak i ucznia o ograniczonych
możliwościach.

•

Szkoła dostosowuje się do możliwości psychofizycznych każdego ucznia.

Jest wspólnotą uczącą się. Szkoła w pełni realizuje podstawę programową,
zarówno w sferze dydaktyki jak i wychowania, w szczególności w zakresie
przyjmowania przez ucznia: odpowiedzialności za swoją naukę, uczenia się
przez całe życie, życia w postawie dialogu.

Koniec

•

Dziękujemy za uwagę.

Bibliografia:

•

J. Król - Mazurkiewicz, Tutoring w szkole. Opieka nad
uczniem w kontekście potrzeb i korzyści, (w): Opieka i
wychowanie - tradycja i problemy współczesne, (red.), D.
Apanel, Kraków 2009, s. 208.

•

Magdalena Bydołek i Barbara Waśkiewicz.