METODY ASYMILACJI

WIEDZY

METODY ASYMILACJI WIEDZY

To grupa metod zwanych tez metodami

podającymi.

Do omawianej grupy należą następujące

metody



Pogadanka



Dyskusja



Wykład



Praca z książką



Oraz programowane uczenie się w jego
wersji liniowej, rozgałęzionej i mieszanej

Pogadanka

Polega na rozmowie nauczyciela z uczniem.
Nauczyciel zna z reguły odpowiedzi na wszystkie
zadawane uczniom pytania. Ze względu na rolę
dydaktyczna jakie może spełniać metoda

pogadanki

wyróżnia się trojakie jej zastosowanie:

a)

Pogadanka wstępna

b)

Pogadanka przedstawiająca nowe wiadomości

c)

Pogadanka utrwalająca

Pogadanka wstępna



Ma przygotować uczniów do pracy



Wytworzenie u uczniów stanów
gotowości do poznania czegoś nowego



Przypomina wiadomości niezbędne do
zrozumienia nowe materiału



Wyjaśnia nowe terminy



Organizuje klasę do nowej pracy



Pomaga ustalić temat i cel lekcji

Pogadanka przedstawiająca
nowe wiadomości



Ma postać rozmowy nauczyciela z
uczniami.



Pomaga zaktywizować uczniów aby
nowe treści, przekazywane przez
nauczyciela zostały przez nich
zrozumiane, powiązane z własnym
doświadczeniem i zapamiętane co
najmniej do momentu kolejnego do
nich nawiązania.

Pogadanka utrwalająca

Myślenie tu polega na dochodzeniu do
szerszych uogólnień przez zestawienie
ze sobą szerszego zakresu faktów i
uogólnień na tworzeniu układów
obejmujących większej całości, w
których jest miejsce dla treści
opanowanych świeżo za
pośrednictwem pogadanki
przedstawiającej nowe wiadomości.

Dyskusja



Polega na wymianie zdań między nauczycielem
a uczniami, lub tylko uczniami



Można wyróżnić kilka rodzajów dyskusji

a)

dyskusja rozwijająca się w toku wspólnego
rozwiązywania problemu przez klasę lub grupę
uczniów. Na ogół rozwija się ona spontanicznie

b)

Dyskusja ukierunkowana na kształtowanie
przekonań młodzieży. dotyczy zazwyczaj spraw
osobistych

c)

Dyskusja której celem jest uzupełnienie własnej
wiedzy przez uczniów. Najmniej dynamiczna

Wykład



Polega na bezpośrednim lub pośrednim przekazywaniu
wiadomości jakiemuś audytorium. Stosuje się zazwyczaj w
wyższych klasach szkół podstawowych, średnich i
wyższych. Aktywne uczestniczenie w wykładnie wymaga
dużego wysiłku i znacznej dojrzałości młodzieży.



Rozróżnia się kilka typów wykładu
a)Wykład konwencjonalny:
treści są przekazywane bezpośrednio przez nauczyciela w
gotowej do zapamiętania postaci.
b) Wykład konwersatoryjny:
polega na przeplataniu fragmentów mówionych wykładu
z wypowiedziami słuchaczy lub z wykonywaniem przez
nich ćwiczeń praktycznych czy teoretycznych.

Aktywność słuchaczy
podczas wykładu

Na aktywność wpływa wiele czynników:

a)

Stosowanie w czasie wykłady bogatego
arsenału środków dydaktycznych

b)

Wyrobienie recepcyjne a więc tempo
przebiegu procesów warunkujących recepcję,
zależne od umiejętności koncentrowania uwagi
od trwałości uwagi od zasobu doświadczeń i
wiadomości słuchacza oraz od sprawności jego
myślenia.

c)

Notowanie wykładu może zwiększyć
aktywność słuchacza.

Opis

Jest najprostszym sposobem
zaznajomienia uczniów z nieznanymi im
bliżej osobami, rzeczami, zjawiskami
przyrody, wydarzeniami historycznymi.
Zaleca się go zarówno wtedy gdy nie ma
możliwości zastosowania odpowiedniego
pokazu jak i przede wszystkim wtedy gdy
opisowi towarzysz pokazywanie
opisywanie przedmiotów ich modeli czy
rysunków

Opowiadanie

Polega na przedstawieniu jakiejś akcji, która
przebiega w określonym czasie.
Temat opowiadania może odnosić się do
biografii osób godnych poznania z odkryciami
naukowymi z historią narzędzi pracy, mogą
mieć również tematy o charakterze fikcyjnym,
czerpane z literatury pięknej bądź wymyślone
przez uczniów.

Praca z książka

Podręczniki, lektura literatura popularno
naukowa są nie tylko źródłem nowych
wiadomości lecz także dają uczniom
możność utrwalenia, rozszerzenia i
pogłębienia zdobytej na lekcjach
wiedzy. Praca nad nią wdraża uczniów
do opanowania metod samokształcenia,
z których korzystać będą w szkole, a
tym bardziej po wyjściu ze szkoły.

Samodzielne posługiwanie się przez uczniów książką i
czasopismem
występuje we wszelkim nauczaniu.

a)

Uczenie się z podręcznika w celu zdobycia lub utrwalenia
pewnych wiadomości, to sposób stosowany przez ogół
nauczycieli. Przygotowanie ucznia do tej pracy zmierza
do tego aby wiedział jak ma się uczyć, żeby w
najkrótszym czasie uzyskać najlepsze wyniki.

b)

Sporządzanie notatek jest korzystniejsze wtedy gdy ma
miejsce przy powtórnym czytaniu tekstu, gdy uczeń
może się łatwiej zorientować co jest ważniejsze, a więc
godne zanotowania. Notatki mogą przyjmować formę
konspektu lub planu.

c)

Posługiwanie się lekturą uzupełniającą wymaga już
większej samodzielności uczniów. Nie zbędne się tu staje
wyrobienie takich cech, jak samodzielność i krytycyzm.