Dystrofia mięśniowa

Duchenne'a

.

Charakterystyka choroby



jest najczęstszą i najcięższą z postępujących dystrofii

mięśniowych,



choroba dotyczy chłopców,



pierwsze objawy zauważalne dla otoczenia pojawiają się

najczęściej -w momencie rozpoczęcia samodzielnego chodzenia w

rzeczywistości dzieci te są chore od urodzenia,



dzieci zaczynają chodzić od 18 miesiąca życia,



są mniej sprawne ruchowo od rówieśników: nie biegają, często się

przewracają,



około 3—4 roku życia pojawia się przerost mięsni łydek, niekiedy

także pośladków i naramiennych, chód staje się kołyszący,



ok. 9—10 roku życia chłopcy ci nie mogą samodzielnie wstawać

oraz siadać, chód możliwy jest tylko z pomocą,



w okresie miedzy 10 a 14 rokiem życia przestają

samodzielnie chodzić, powstają dalsze przykurcze

stawowe, zniekształca się kręgosłup,

Obraz histologiczny bioptatu mięśnia brzuchatego łydki u

pacjenta z dystrofią mięśniową Duchenne'a

Przyczyny



DMD typu Duchenne'a jest genetycznie uwarunkowanym
schorzeniem,



dziedziczy się w sposób recesywny sprzężony z płcią
(chromosomem X), co oznacza. ze chorują chłopcy,



nosicielkami genu dystrofii zlokalizowanego na krótkim
ramieniu chromosomu X są kobiety,



prawdopodobieństwo przekazania go potomstwu wynosi więc
50%, natomiast prawdopodobieństwo posiadania chorego
syna wynosi 25% (w podobny sposób dziedziczone są np.
hemofilia daltonizm),



w przypadku chłopca — występują objawy choroby,
natomiast u dziewczynki — nosicielstwo,



matka chorego z DMD typu Duchenne'a może nie być
nosicielką genu dystrofii i wówczas wystąpienie u dziecka
choroby związane jest z nową mutacją zachodzącą podczas
podziału komórki jajowej,



wynikiem obecności genu chorobowego na poziomie komórki
mięśniowej jest brak dystrofiny – białka tworzącego
,,szkielet" komórki mięśniowej

Ze względu na osłabienie mięśni nóg, chłopcy z DMD lub

uszkodzenia obwodowego układu nerwowego mają
charakterystyczny sposób wstając z podłogi, zwany objaw
Gowers’a. Pacjent podczas podnoszenia się z pozycji
leżącej wspomaga ten proces rękami, wpierw podpiera się
o podłoże, a następnie "wspina się" po sobie, podpierając
się o części własnego ciała.

Lokalizacja dystrofiny w tkance mięśniowej.

Diagnostyka



badania genetyczne na obecność mutacji w genie
kodującym dystrofinę (także badania prenatalne)



badania biochemiczne (badanie aktywności kinazy
kreatynowej w surowicy),



biopsja mięśnia (cechy miopatii, brak lub nieprawidłowa
dystrofina w badaniu immunocytochemicznym),



EMG



EKG



USG serca



Spirometria



Gazometria

Leczenie



podawanie witaminy z grupy B i preparaty mono- i trójfosforanów

ułatwiających metabolizm mięśni,



właściwa dieta zapewniająca podaż pełnowartościowego białka roślinnego

i zwierzęcego, a także naturalnych witamin i skladnik6w mineralnych

zawartych w owocach i warzywach,



ograniczenie produktów mącznych, z dużą zawartością cukrów oraz

tłuszczy,



rehabilitacja ruchowa

bez oporowych ćwiczeń poszczególnych grup

mięśniowych, które nie powodują zmęczenia dziecka u

możliwia ona

opóźnienie powstawania przykurczów, może także zwalniać

proces włóknienia i zaniku mięsni powodowany niedoczynnością,



ćwiczenia oddechowe zapobiegaj częstym infekcjom dróg

oddechowych lub wspomagają. ich leczenie,



przy większych zniekształceniach sylwetki zabiegi

ortopedyczne (np. w niektórych przypadkach wydłużenie

ścięgien Achillesa),



zaaparatowanie i gorsety,



czynione są próby pobudzenia regeneracji mięsni chorych

z dystrofii poprzez przeszczep mioblastow (z hodowli

tkankowej mięsni pochodzących od ojca chorego) do

mięśni chorego dziecka,

Bibliografia



http://pl.wikipedia.org/wiki/Dystrofia_mi%C4%99%C5%9
Bniowa_Duchenne%27a



http://www.idn.org.pl/szczecin/tzchm-szczecin/strony/disze
n.htm



http://www.mda.org/publications/fa-dmdbmd-what.html