Sztuce przypisuje się pełnienie w życiu jednostki i społeczeństwa szeregu funkcji. Poniższa ich lista nie jest ani kompletna, ani obiektywna:
komunikacyjna – artysta przez swe dzieło porozumiewa się z odbiorcą,
estetyczna – sztuka miałaby wywołać u odbiorcy swoiste przeżycia estetyczne, np. odwołując się do idei piękna,
poznawcza – odbiorca poznaje nie tylko dzieło, ale też historię przodków, poprzez dzieła może się "przenieść" do świata ówczesnego[potrzebne źródło],
etyczna, propagandowa, wychowawcza – sztuka miałaby wychowywać, uczyć, nakłaniać, uwidacznia pewne wzorce postępowania lub normy,
metafizyczna (religijna) – dzieła sztuki powstają z motywacji metafizycznej (religijnej) i mają za zadanie pobudzanie uczuć; muzyka, obrazy, rzeźby, architektura służą życiu duchowemu lub religii, ale też czerpią z niej tematykę swoich dzieł; Bogu, mitologii greckiej były poświęcone liczne dzieła: Dawid Michała Anioła, freski z Kaplicy Sykstyńskiej, Ostatnia wieczerza – Leonarda da Vinci i wiele innych;
emocjonalna – objawia się głównie w tańcu i muzyce[potrzebne źródło],
terapeutyczna – zakłada się, że sztuka może leczyć; katharsis – oczyszczenie psychiki (muzykoterapia, poezjoterapia, wideoterapia, biblioterapia, filmoterapia, chromatoterapia, dramoterapia, ludoterapia, choreoterapia),
ludyczna (zabawowa) – pozwala się odprężyć i odstresować poprzez czynne uczestnictwo lub odbiór w charakterze widza w takich dziedzinach jak taniec, muzyka, komedia, satyra, kabaret;
identyfikacyjna i integracyjna – sztuka integruje i wykazuje przynależność do pewnej grupy społecznej (np. lekarze, harcerze, muzycy, Polacy); pomaga zachować tożsamość kulturową społecznościom lokalnym i narodom;
użytkowa – jest to sztuka usługowa, np. rzemiosło artystyczne, przedmioty codziennego użytku (wzornictwo przemysłowe), architektura, ale także satyra, muzyka taneczna.