Niepełnosprawność sprzężona:
Niepełnosprawność złożona, podwójna, połączona, wieloraka, kalectwo towarzyszące lub dodatkowe
Z upośledzeniem sprzężonym mamy do czynienia wówczas, gdy u danej osoby występują dwie lub więcej niesprawności spowodowane przez jeden lub więcej czynników endogennych lub egzogennych działających jednocześnie lub kolejno w różnych okresach życia (w tym również w okresie prenatalnym)
Wymienia się kategorie m.in.: osoby głucho-niewidome, upośledzone umysłowo niewidome, upośledzone umysłowo głuche, upośledzone umysłowo autystyczne, niewidome z porażeniem mózgowym, upośledzone umysłowo przewlekle chore, upośledzone umysłowo i niesprawne ruchowo itd. (Na przykład w MPD zaburzenia dotyczą nie tylko rozwoju ruchowego, ale mogą dotyczyć również wzroku, słuchu, mowy, może wystąpić padaczka lub upośledzenie umysłowe (około 20 % dzieci z MPD)
Przyczyny, czynniki:
Patologiczne geny, nieprawidłowe chromosomy
Wirusy, bakterie, środki chemiczne, promieniowanie
Urazy mechaniczne
Wiele
upośledzeń sprzężonych powstaje w okresie prenatalnym w wyniku
działania tej samej wspólnej przyczyny, np. w
okresie postnatalnym:
głuchota i upośledzenie umysłowe wywołane zapaleniem opon
mózgowych. Może być też wywołane poprzez różne czynniki: np.
osoba niewidoma od urodzenia w wyniku wypadku staje się
niepełnosprawna ruchowo. )
Może powstać w tym samym czasie, lub w odstępach czasowych. np.
w
przypadku dziecka, u którego schorzenie neurologiczne powoduje
kolejno: utratę sprawności ruchowej, głuchotę oraz inwalidztwo
wzroku. Jest tak również wówczas, gdy głuche od urodzenia dziecko
żyje w skrajnie niekorzystnym środowisku rodzinnym, nie jest
poddawane żadnym oddziaływaniom rehabilitacyjnym
i w
konsekwencji, po kilku latach, pojawia się u niego upośledzenie
umysłowe w stopniu głębszym.
Podstawowe ogniwa rehabilitacji i edukacji:
Nauka samodzielności, samoobsługi
Umiejętność kontroli potrzeb fizjologicznych,
Samodzielne ubieranie się (bez szelek i guzików), rozbieranie się
Zabiegi higieniczne
Przygotowywanie posiłków
Poruszanie się po ulicy, korzystanie z publicznych środków komunikacji
Nauka komunikacji
Opanowanie umiejętności porozumiewania się
Określenie wieku w jakim pojawił się dany gest; kontekst w którym występuje; sposób jego nabycia; czy gestowi towarzyszą synonimiczne wokalizacje; czy są one używane w stosunku do realnych przedmiotów, czy też na widok ich obrazków lub po usłyszeniu nazwy
Gdy dziecko rozumie słowa: wpisywać je do rubryki (np. jedzenie, ubieranie, spacery)
Wzbogacenie zakresu treści komunikatów – początkowo dziecko sygnalizuje tylko potrzeby biologiczne, Dopiero później pojawiają się komunikaty o treści poznawczej (np. że dostrzega jakiś przedmiot) i społeczno-emocjonalnej (np. że chce pozostać z kimś w bliskim kontakcie.
Terapia ruchowa
Metoda W. Sherborne – rozwój dziecka bazuje na jego rozwoju ruchowym (umiejętności: lokalizowania poszczególnych części ciała, angażowania ich przy wykonywaniu różnych celowych czynności, dokonywania manipulacji na własnym ciele za pomocą innych części ciała i posługiwania się ciałem)
Rozwijanie sprawności manualnej: dłoń wehikułem kontaktu społecznego, narzędziem poznania i ekspresji
Metoda z wykorzystaniem doznań dotykowych H. Olechowicz (kontakt z wodą i innymi materiałami)
Oddziaływania stymulujące rozwój poznawczy (jak najwięcej bodźców dotykowych, wzrokowych, słuchowych i kinestetycznych)
Zabawy: wpływ na rozwój poznawczy
Rozwijanie gotowości do wchodzenia w konteksty z innymi ludźmi (pozwolić dziecku na wykorzystywanie różnych niewerbalnych sposobów nawiązywania kontaktu, takich jak: dotykanie i poklepywanie partnera, gesty rąk i głowy. Należy akceptować te zachowania szczególnie w przypadku dzieci upośledzonych umysłowo głuchych, ponieważ są one ich jedynym kanałem społecznego porozumienia. Natomiast u dzieci upośledzonych umysłowo niewidomych należy dążyć do ograniczenia takich zachowań na rzecz środków werbalnych)
Tolerowanie niewerbalnych sposobów nawiązywania kontekstu
„technika odzwierciedlenia” – opiekun naśladuje to, co robi dziecko
Edukacja dzieci ze sprzężonymi upośledzeniami może być prowadzona zarówno w przedszkolach i szkołach specjalnych, jak i masowych - w zależności od rodzaju i stopnia upośledzenia. Np. dzieci upośledzone umysłowo głuche mogą być skierowane do przedszkoli dla dzieci głuchych o prawidłowym rozwoju intelektualnym.