1. Podstawowe pojęcia z zakresu kultury fizycznej człowieka:

cultus (łac.) - uprawa, hodowla, pielęgnowanie, uszlachetnianie, ogłada, cześć, uwielbienie.

Siłą sprawczą człowieka jest niezadowolenie, a nośnikiem kultury jest edukacja.

Kultura:

a) przedmiotowa:

• przepisy

• normy

• zasady

• wszystkie rzeczy które nas otaczają i pozwalają łatwiej funkcjonować w społeczeństwie

b) podmiotowa (dotyczy ciała i umysłu):

• kultura duchowa: sztuka, religia, nauka, estetyka, wiara, wiedza

• kultura fizyczna – (wg Zbigniewa Krawczyka) – to względnie zintegrowany i utrwalony system zachowań w dziedzinie dbałości o rozwój fizyczny, sprawność ruchową, zdrowie, piękno człowieka, przebiegający wg przyjętych w danej zbiorowości wzorów a także rezultatów owych zachowań. (holityczna – przyjęta w danej zbiorowości)

Rekreacja – w obszarze kultury fizycznej są to: sport, wychowanie fizyczne, rekreacja ruchowa, rehabilitacja ruchowa.

Rekreacja (łac. Recreo) – oznacza ożywianie, pokrzepianie, przywracanie na nowo, wzmacnianie. Rekreację rozpatrujemy w kategoriach czynności, działania po wypełnieniu wszystkich czynności obowiązkowych (np. Pracy, utrzymania porządku w domu itp)

Rekreacja – to aktywność człowieka w czasie wolnym. Rekreację pojmujemy w III kategoriach:

1. jako zespół zachowań jednostki w czasie wolnym, dla przyjemności

2. jako proces wypoczynku pom pracy, restytucja i regeneracja sił

3. jako zjawisko społeczno-ekonomiczne obejmujące swym zasięgiem coraz szerszą grupę osób niepracujących takich jak: młodych studiujących, osoby w wieku po 65roku życia.

Podział rekreacji:

a) czynna (aktywna):

• aktywność psychiczna np. Rozwiązywanie krzyżówek, gry w karty, gry planszowe, kolekcjonerstwo, czytelnictwo, interesowanie się muzyką

• aktywność fizyczna np. różne formy aktywności ruchowej (uprawianie konkurencji, dyscyplin sportowych)

b) bierna (pasywna):

• nie wymaga zaangażowania psychicznego, własnego np. opalanie się, słuchanie muzyki, radia, oglądanie telewizji, leniuchowanie, "nic nie robienie"

Rodzaje rekreacji:

1. ruchowa – obejmuje wszystkie formy fizycznej aktywności

2. twórcza – kształtuje umysł i wpływa na osobowość poprzez takie formy aktywności jak plastyczne, muzyczne, teatralne, fotograficzne, kolekcjonerskie itp.

3. kulturalno – rozrywkowa – obejmuje takie formy jak czytelnictwo, rozrywka umysłowa, gry towarzyskie, koła naukowe, spotkania.

4. społeczna

2. Podstawowe rodzaje ruchu turystycznego i jego formy obsługi.

W turystyce funkcjonuje zasada:

a) 3 S – Sea, Sun, Sand

b) 3 E – Education, Excitement, Entertainment

Turystyka handlowa – dotyczy zarówno ruchu krajowego, jak i zagranicznego (krótkie pobyty). Do niej zaliczamy turystykę przygraniczną i niektóre z form turystyki bliskiej patologiom społecznym (turystyka narkotykowa, turystyka alkoholowa, turystyka erotyczna).

Turystyka biznesowa – obejmuje ruch klientów podróżujących w interesach. Turyści biznesowi są to przeważnie osoby o wysokich wymaganiach, korzystające najczęściej z usług o wysokim standardzie i cena nie ma znaczenia (finansowane są przez pracodawcę).

Turystyka kongresowa – jej uczestnikami są naukowcy, specjaliści z różnych dziedzin, członkowie organizacji zawodowych, sportowych, gospodarczych, kulturalnych.

Turystyka zdrowotna – realizowana jest poprzez oferowanie usług związanych z zaspokojeniem potrzeb zdrowotno – wypoczynkowych, poprawy urody i samopoczucia.

Turystyka motywacyjna – polega na organizowaniu przez pracodawców wyjazdów dla pracowników, jako formy ich wyróżnienia i nagrodzenia za wyniki w pracy, a także w celu lepszej integracji pracowników ze sobą oraz firmą. Wymaga stworzenia indywidualnej oferty o wysokich parametrach jakościowych i kompleksowej obsługi na wysokim poziomie, gdyż skuteczność motywacji w przypadku tego typu nagrody zależy w największym stopniu od jej wyjątkowości i oryginalności.

Turystyka etniczna (sentymentalna, ojczyźniana, powrót do korzeni) – obejmuje podróże związane z miejscem pochodzenia, urodzenia i zamieszkania w przeszłości turystów lub ich przodków. Z turystyką etniczną wiąże się zjawisko diaspory, rozumiane jako rozproszenie danej narodowości na obczyźnie oraz powstawanie grup etnicznych na emigracji. Grupy te charakteryzują się : pochodzeniem, kulturą, językiem, nazwą(np. Polska grupa etniczna)

Ekoturystyka – jest najczystszą formą podróżowania, przyjazna środowisku, odbywa się na obszarach o najwyższych walorach przyrodniczych i krajobrazowych, bezpośrednio przyczynia się do ochrony środowiska naturalnego oraz kulturowego tych regionów, jej uczestnikami są ludzie o dużej świadomości ekologicznej i wrażliwości przyrodniczej.

Turystyka religijna – podróże ludzi w celu odwiedzenia miejsc kultu religijnego i doznania przezyć duchowych. Turystyka pielgrzymkowa to podróże lub pobyty wynikające wyłącznie z pobudek religijnych, celem takich podróży są np. Świątynie, sanktuaria, święte góry. Uczestnicy w czasie pielgrzymki modlą się i medytują. Turystyka religijna i pielgrzymkowa ma różny zakres przestrzenny: lokalny, regionalny, krajowy, międzynarodowy.

Impreza turystyczna – co najmniej 2 usługi tworzące jednolity program i objęte wspólną ceną, jeżeli usługi te obejmują nocleg lub trwają ponad 24 h albo jeżeli program przewiduje zmianę miejsca pobytu.

Impreza turystyczna to zestawienie turystycznych świadczeń cząstkowych, które zostaną przez organizatora podróży powiązane w jeden pakiet i zaoferowane pod jedną ceną. Pakiet taki musi zawierać co najmniej transport i zakwaterowanie, choć z reguły zawiera też inne usługi, takie jak: transfer, opiekę pilota, wynajęcie samochodu, usługi związane z wycieczkami i zwiedzaniem.

Impreza turystyczna:

a) kryterium miejsca docelowego:

• krajowa

• zagraniczna

b) kryterium "odbiorca imprezy"

• własne (gdy o rodzaju, liczbie i jakości elementów decydują własne preferecje biura)

• zlecone (kontrahent zewnętrzny zleca organizację, decyduje o jej elementach składowych)

c) kryterium wielkości grupy:

• grupowa

• indywidualna

d) wyjazdowe, przyjazdowe

e) kryterium charakter imprezy:

- pobytowe

- objazdowe

Imprezy pobytowe – gdy kilka dni imprezy przenaczonych jest na odpoczynek e jednym miejscu.

Imprezy objazdowe – gdy program przewiduje większość dni na zwiedzanie atrakcji turystycznych w kilku miejscowościach.

Imprezy pobytowo – objazdowe – łączące elementy imprezy pobytowej i objazdowej.

Typy imprez turystycznych:

a) fakultatywne (uzupełnienie oraz urozmaicenie podstawowego programu imprezy)

b) lokalne – cykliczne (imprezy własne biura, mają stały termin i program najczęściej związany z określoną atrakcją turystyczną)

c) study tour (mają charakter imprez promocyjnych organizowanych dla różnych grup np. Gestorów bazy noclegowej; ich celem jest zapoznanie z jakością, charakterem i sposobem organizacji imprezy oraz promowanie określonych atrakcji; impreza ta najczęściej jest finansowana przez organizatora w całości lub w części)

Początki turystyki.

1.Ludzie zawsze przemieszczali się w poszukiwaniu pożywienia i miejsca zamieszkania jednak za początek turystyki uznaje się moment gdy człowiek zaczął podróżować w celach poznawczych.

• zjawisko, które można nazwać zapowiedzią współczesnej turystyki powstało w czasie gdy jedna z klas społecznych zgromadziła taką ilość środków ekonomicznych, które umożliwiły podróże

• odwieczne potrzeby ludzkiego intelektu to poszerzanie horyzontów i zdobywanie wiedzy. Całe dzieje ludzkości opierają się na poznawaniu świata.

2.Pierwsze wędrówki o charakterze turystycznym – pielgrzymki w starożytnym Egipcie, Grecji i Indiach.

3.Epokę feudalną charakteryzują dwa rodzaje przemieszczania się : pielgrzymkowanie, wędrówki rzemielśników.

Ważnym ośrodkiem pielgrzymkowania stały się: Rzym, Santiago de Compostella, Jerozolima, Gniezno oraz w kulturze islamskiej Mekka i Medyna.

4.Podróże Marco Polo i Kolumba do Chin i Azji Płd. - opisy podróży Marco Polo są cennym źródłem wiedzy o Azji; Podróż Kolumba doprowadziła do odkrycia Ameryki i dała początek nowym czasom w dziejach ludzkości.

5.Wiek XVII i XVIII.

Odwiedzanie miejsc obowiązkowych do odwiedzenia i modnych (jeżeli człowiek ich nie odwiedził uważany był za osobę niewykształconą). Głównie podróżowano do Włoch i Francji. Podróżowali tylko Ci, których było na to stać, gdyż taka podróż była ogromnym luksusem dla niektórych ludzi. Wkrótce podróże trafiły również do literatury np. "Przygody Gulliwera" Swifta, "Listy perskie" Monteskjusza.

6.Przełom XIX i XX w.

Rozwój turystyki międzykontynentalnej, głównie między Stanami Zjednoczonymi a Wielką Brytanią. W modzie zaczęły być również wyprawy myśliwskie Europejczyków i Amerykanów do Afryki. Rozwój t. Podmiejskiej, głównie wokół wielkich aglomeracji miejskich takich jak Paryż, Berlin, Wiedeń, Moskwa, Budapeszt, Praga, Madryt. W pobliżu linii kolejowych, w sąsiedztwie zbiorników radnych powstawały rozległe osiedla letniskowe.

XIX w. :

• pierwsza wycieczka kolejowa (1841 r.) zorganizowana przez Thomasa Cook'a na trasie Leicester – Laghborough (570 osób)

• 1873 r. Pierwsze wagony sypialniane na trasie Berlin – Ostenda, Paryż – Wiedeń

• 1883 r. "Orient Express" łączący Paryż z Konstantynopolem.

  XX w. - rozwój turystyki spowodowany możliwością posiadania samochodu (1885, 1895, 1903); rozwój lotnictwa cywilnego.

  Okres międzywojenny – ukształtowanie licznych miejscowości o charakterze turystycznym.

  W kolejnych latach : masowe pojawianie się kempingów, inne takie obiekty turystyczne, co sprawiło, że turystyka przestała być przywilejem zamożnych.

  TURYSTYKA W POLSCE:

Początki turystyki związane są z pielgrzymkami i podróżami w celach handlowych (w XIX w. pojawiły się pierwsze opisy wypraw do Palestyny). W 1643r. Pojawił się pierwszy przewodnik po Warszawie (autor Adam Jastrzębski).

Pierwsze miejsca turystyczne: Kudowa Zdrój, Szczawno Zdrój, Iwonicz Zdrój.

PODSTAWOWE FORMY AKTYWNOŚCI TURYSTYCZNEJ.

Rodzaje turystyki wg WTO:

- turystyka krajowa

• turystyka przyjazdowa

• turystyka wyjazdowa (wyjazdy mieszkańców danego kraju za granicę)

• turystyka wewnątrzkrajowa (krajowa + przyjazdowa)

• turystyka narodowa (krajowa + wyjazdowa)

Podział turystyki ze względu na:

a. liczbę uczestników:

indywidualna

zbiorowa

b. wiek uczestników

młodzieżowa

seniorów

c. czas pobytu

krótkoterminowa

długoterminowa

d. porę roku

letnia

zimowa

sezonowa

pozasezonowa

e. rodzaj zakwaterowania

hotelowa

parahotelowa

f. środek transportu

autobusowa

rowerowa

kolejowa

morska

lotnicza

piesza

g. zachowanie w podóży

poznawcza

oświatowa (ma aspekt wychowawczy dla jej uczestników)

religijna i pielgrzymkowa

h. motywację wyjazdu

sportowa (aktywna, pasywna)

wypoczynkowa

turystyka na obszarach wiejskich, turystyka wiejska, agroturystyka

turystyka kulturalna (alternatywna, poznawcza, religijna)

turystyka lecznicza, uzdrowiskowa

turystyka towarzyska (rodzinna, grupowa, klubowa, nieformalna)

i. aktywność zawodową

turystyka motywacyjna (wyjazdy jako premia za dobre wyniki w pracy, motywacja pracowników)

turystyka kongresowa (wyjazdy osób w celu uczestnictwa w konferencjach itp.)

turystyka biznesowa (wyjazdy o charakterze zwodowym)

Bardzo ważne miejsce wśród form turystyki zajmuje turystyka dla niepełnosprawnych. Niepełnosprawni podróżują rzadziej. Ich udział w wypoczynku i podróżach krajowych oraz zagranicznych jest znacznie mniejszy.

INNE FORMY I RODZAJE TURYSTYKI: etniczna, socjalna, kredytowa, luksusowa, tradycyjna, patologiczna.

WSPÓŁCZESNE TRENDY I TENDENCJE W TURYSTYCE:

1. Starożytność:

   - zdrowotna

   - religijna

2. Średniowiecze i okres do XVI w. :

   - uniwersytecka

   - religijna

3. XVII do XVIII w. :

   - poznawcza

   - uniwersytecka

   - zdrowotna

   - religijna

4. XIX w. i 1-sza połowa XX w.:

   - wypoczynkowo – poznawcza

   - elitarna

   - zdrowotna

5. 1950 r. :

   - poznawcza

   - drugie domy

   - masowe

6. 1975 r.:

   - masowa 3 S

   - zdrowotna

   - drugie domy

   - poznawcza

   - religijna

7. Przełom wieku XX i XXI:

   - masowe 3 S

   - indywidualna

   - masowe 3 E

   - biznesowa

   - poznawcza

   - uzdrowiskowa

   - morska

   - religijna

Trendy w turystyce wynikają ze zmian:

• demograficznych (wiek, zdrowie, wykształcenie)

• technologiczmnych (transport, internet)

• stylu życia

• ekologicznych

• bezpieczeństwa

Powodują one określone konsekwencje dla sektora turystycznego.

Demografia:

• liczba osób w starszym wieku zwiększa się – seniorzy będą dysponować większym dochodem, będą korzystać z usług zdrowotnych

• liczba osób przypadających na jedno gospodarstwo domowe będzie malała co będzie skutkować wyższym dochodem oraz większą siłą nabywczą

• średni poziom wylształcenia podniesie się

Konsekwencje dla sektora turystycznego:

a) wzrost popytu na:

• jakość, wygodę, bezpieczeństwo

• łatwy transport

• spokojniejsze obiekty rozrywkowe

• usługi turystyczne w miejscach przed i po sezonie

• luksus (małe przyjemności)

• wyjazdy z miast i krótkie wyjazdy zagraniczne w okresach które wcześniej nie były preferowane

• wyższy poziom zainteresowania imprezami zimowymi ("zimowe wakacje w słońcu")

• produkty specjalistyczne

• potrzebę lepszego i bardziej kreatywnego przekazywania informacji

• wakacje aktywne (zmaleje popyt na wakacje oferujące "kąpiele słoneczne")

• włączenie elementów sztuki, kultury i historii do imprez zagranicznych

b) miasta dziedzictwa historii i kultury:

• miejsca przeżyć kulturalnych

• miejsca spektaklów teatralnych

• miejsca zabytków

• miejsca unikalnych zbiorów muzealnych

• miejsca dla smakoszy

Technologie informatyczne i transportowe:

• nadal będzie wzrastać znaczenie Internetu oraz jego wykorzystywania do zdobywania informacji oraz nabywania produktów i usług turystycznych

• rosnąca dostępność pociągów szybkobieżnych oraz lotów samolotami będzie miało wpływ na dotychczasowy ruch turystyczny

Konsekwencje dla sektora turystycznego:

• częściej będą wybierane łatwo dostępne i niedrogie destynacje na krótkie pobyty

• dzięki bezpośrednim połączeniom kolejowym i lotniczym popyt na krótkie pobyty na terenach wiejskich zmaleje na rzecz miast, regionów miejskich

• przejazdy szybkobieżną koleją na średnich odległościach zastąpią dużą część podróży obecnie odbywanych lotami rejsowymi

• znaczenie wycieczek autobusowych zmalało

• rejsy wycieczkowe nie tylko te kosztowne lecz również tańsze zyskują na popularności.

• dostępność informacji o kierunkach podróży i produktach będzie sprzyjać porównywaniu ofert i będzie intensywniej wpływać na konkurencję ("szperanie w Internecie").

• Doświadczeni turyści będą komponować własne wakacje z dostępnych modułów dokonując bezp[ośrednich rezerwacji

• rola biur podróży będzie malała gdyż zakup imprez zagranicznych coraz częściej będzie odbywać się przez Internet

• możliwość zakupu przez Internet będzie skutkować rezerwacjami dokonywanymi z mniejszym wyprzedzeniem

• Internet będzie zmniejszać rolę krajowych organizacji turystycznych i izby turystycznej, marketing miejsc turystycznych zyska na znaczeniu.

ZRÓWNOWAŻONY ROZWÓJ.

Świadomość związana z ochroną środowiska będzie nadal wzrastać. Będzie to skutkować zwiększonym popytem na miejsca, w których rozwój jest zrównoważony i w których przyroda oraz lokalni mieszkańcy odgrywają coraz większą rolę.

Konsekwencje dla sektora turystycznego:

• regionalny charakter destynacji zyska na znaczeniu

• turyści będą bardziej preferować miejsca, w których miejscowa ludność chętnie przyjmuje rosnącą liczbę gości

Doznania: Konsumenci o wyrafinowanych gustach otwarcie wyrażają swoje potrzeby. "Turystyka szansą dla kobiet" – hasło.

USŁUGI TURYSTYCZNE I POJĘCIA Z NIMI ZWIĄZANE

Usługi turystyczne – usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym (* Ustawa z dn. 29.08.1997r. O usługach turystycznych)

Impreza turystyczna – oznacza wcześniej ustaloną kombinację nie mniej niż dwóch z następujących usług sprzedawanych lub oferowanych do sprzedaży w łącznej cenie, o okresie ich świadczenia dłuższym niż 24h lub obejmującym: nocleg, transport, zakwaterowanie i inne usługi turystyczne nie związane z transportem lub zakwaterowaniem stanowiące znaczącą część imprezy turystycznej.

Wycieczka – rodzaj imprezy turystycznej, której program obejmuje zmianę miejsca pobytu jej uczestników.

Organizator turystyki – przedsiębiorca organizujący imprezę turystyczną; to podmiot który zawodowo organizuje imprezy turystyczne i sprzedaje je lub oferuje na sprzedaż zarówno w sposób bezpośredni jak i za pośrednictwem punktu sprzedaży detalicznej.

"Punkt detaliczny" – podmiot, który sprzedaje lub oferuje sprzedaż usług zestawionych przez organizatora w formie imprezy.

Przewodnik turystyczny – przedsiębiorca którego działalność polega na wykonywaniu na zlecenie klienta czynności faktycznych i prawnych związanych z zawieraniem umów o świadczenie usług turystycznych.

Agent turystyczny – przedsiębiorca którego działalność polega na stałym pośrednictwie w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na rzecz organizatorów turystyki posiadających zezwolenia w kraju lub na rzecz innych usługodawców posiadających siedzibę w kraju.

Przewodnik turystyczny – osoba zawodowo oprowadzająca turystów lub odwiedzających po wybranych obszarach, miejscowościach i obiektach oraz udzielająca o nich informacji.

Pilot wycieczek – osoba towarzysząca, w imieniu organizatora turystyki, uczestnikom imprezy turystycznej sprawująca opiekę nad nimi i czuwająca nad sposobem wykonania na ich rzecz usług.

Turysta – osoba, która podróżuje do innej miejscowości poza stałym miejscem pobytu, na okres nie przekraczający 12 miesięcy, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości i która korzysta przynajmniej przez 1 noc z noclegu.

Odwiedzający – osoba, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu, dla której celem nie jest podjęcie działalności zarobkowej.

Konsument/klient – osoba, która zamierza zawrzeć lub zawarła umowę o świadczenie usług turystycznych na swoją rzecz lub na rzecz innej osoby a zawarcie tej umowy nie stanowi przedmiotu jej działalności gospodarczej, a także osobę której przekazano prawo do korzystania z usług turystycznych objętych uprzednio zawartą umową.

USŁUGI OFEROWANE TURYSTOM:

a) podstawowe – zaspokajają najistotniejsze potrzeby (nocleg, wyżywienie, transport)

b) komplementarne – np. usługi przewodnickie.

Typowe usługi turystyczne:

-noclegowe

-gastronomiczne, w obiektach noclegowych i ośrodkach turystycznych

-organizacja i pośrednictwo turystyczne

-pilotaż i przewodnictwo turystycze

-informacja torystyczna

Usługi paraturystyczne – korzystają z nich zarówno turyści jak i mieszkańcy, przy czym ich potrzeby są zgłaszane przez lokalną społeczność.

Są to takie usługi jak:

-rzemielśnicze

-handlowe

-bankowe

-ubezpieczeniowe

-komunikacji publicznej

-pocztowe i telekomunikacyjne

-opieki medyczne

-bezpieczeństwo publiczne

-infrastruktura techniczna i społeczna

Usługi hotelarskie.

Jednostką mieszkalną jest pokój, wyposażony w łóżko. Wyróżnia się:

• suit – pokój 2-osobowy

• twin – pokój 2-osobowy z dwoma oddzielnymi łóżkami

• studio – pokój z 1 stałym łóżkiem i dostawką

• double – pokój dwuosobowy z łóżkiem francuskim

• family – pokój 3-osobowy

• king double – pokój 2-osobowy wyposażony w dwa zestawione łóżka

a)podstawowe – np. roomservice; świadczenie usług żywienia

b)dodatkowe:

-depozyty

-szatnia

-budzenie

-toaletowe

-dostarczenie poczty

-informacja

-telekomunikacyjne

c)fakultatywne

d)towarzyszące

e)gastronomiczne – mogą być świadczone w miejscu ich wytworzenia jak i poza nim – catering:

-baza gastronomiczna otwarta

-baza gastronomiczna w obiektach hotelarskich

-baza gastronomiczna zamknięta (wąska grupa odbiorców)

Transport w turystyce:

-lądowy

-powietrzny

-wodny

Innym kryterium podziału transportu może być zasięg , np.:

-transport lokalny

-t.regionalny

-t.krajowy

-t.międzynarodowy(kontynentalny, międzykontynentalny)

Rynek usług turystycznych – proces w którym usługobiorcy(nabywcy usług turystycznych) i usługodawcy (wytwórcy usług turystycznych) określają co chcą kupić i sprzedać i na jakich warunkach.

Rynek usług turystycznych oznacza określony zbiór nabywców usług turystycznych i wytwórców usług turystycznych dokonujących transakcji rynkowych, których przedmiotem jest szereg usług turystycznych.

Cechy rynku turystycznego:

-jest to rynek towarów i usług

-występuje popyt łączony na towary i usługi których sprzedaż się wzajemnie uzupełnia

-konsumpcja występuje w miejscu podaży jednocześnie z produkcją usług

-rynek turystyczny występuje nie tylko w miejscu czasowego pobytu

ZNACZENIE INFORMACJI I PROMOCJI W TURYSTYCE.

NADAWCA – IDEA – NADAJNIK – NADAJEMY – SYGNAŁ – ODBIÓR – ODBIORCA.

W procesie komunikacji mamy do czynienia z przekazywaniem informacji, idei, pojęć za pomocą symboli, znaków, gestów, wyrazów. Odbiorca dekoduje(odbiera) spostrzeżone sygnały za pomocą receptorów wzroku, słuchu, dotyku, zapachu czy smaku i odbiera ten sygnał poprzez analizę zmysłową i rozumową.

Powyższy schemat przesyłki informacji jest wykorzystywany przez specjalistów marketingu bezpośredniego, sprzedaży osobistej, reklamy, promocji sprzedaży.

Informacja – najczęściej rozumiana jako treść wiadomości przekazywanej od nadawcy do odbiorcy, wyrażona w odpowiednim języku, gestach, znakach i one stanowią odpowiedni kanał informacyjny.

Informacja turystyczna – należy rozumieć to jako nie tylko przekaz informacji lecz także zespół działań przyczyniających się do sprawnego przemieszczania się turystów w czasie i przestrzeni, umożliwia pełniejsze poznawanie walorów turystycznych oraz przyczynia się do kierowania ruchem turystycznym, np. W okresie sezonowym, przez gromadzenie i dystrybucję informacji turystycznej można kształtować popyt i podaż na rynku usług.

Grupy korzystające z usług systemu IT (informacji turystycznej):

-turyści, zarówno goście i mieszkańcy miast regionu

-animatorzy i organizatorzy turystyki

-twórcy produktu turystycznego (przedmioty/usługi oferowane turystom)

-potencjalni inwestorzy

-hotelarze i restauratorzy

-zleceniodawcy usług turystycznych np. Organizacje biznesowe, zakłady pracy

-kierownicy wycieczek i przewodnicy

-przedstawiciele biura podróży

-samorządy terytorialne i gospodarcze

-agencje promocji

Target – punkt działania, grupa odniesienia na którą oddziałują firmy posiadające bazę danych o przyszłych klientach.

Podstawowe instrumenty promocji:

1)reklama (łac. reclamare)-(hałasowanie, robienie wrzawy) – zajmuje się oddziaływaniem na ludzi z dala od miejsca produkcji czy nabycia produktów w celu wywarcia decyzji zakupu.

Reklama – to różne płatne formy nieosobowego prezentowania oraz popierania idei towarów i usług.

Reklama – to każdy przekaz zmierzający do promocji sprzedaży towarów/usług, popierania określonych spraw lub idei albo do osiągnięcia innego efektu porządanego przez reklamodawcę nadawany za opłatą lub inną formą wynagrodzenia.

Rodzaje reklamy:

-telewizyjna

-radiowa

-prasowa

-zewnętrzna

-w otoczeniu firmy

-w i na środkach transportu

-internetowa

2)public relations(PR) – celowe i systematyczne działania mające na celu stworzenie i utrzymanie wizerunku o firmie. Bezpośrednim odbiorcą PR jest społeczność. Otoczenie to nie tylko klienci ale również publiczność, społeczność lokalna, złożona z grup wpływowych np. Udziałowcy, przedstawiciele mediów, liderzy, członkowie instytucji ustawodawczych, którzy mają wpływ na podejmowanie decyzji.

Public relations obejmuje:

a)tworzenie pozytywnego wizerunku firmy w mediach za pomocą oświadczenia artykułów prasowych, prezentacji produktów i obiektów formy, nawiązywanie kontaktów z mediami lokalnymi i krajowymi oraz prasą specjalistyczną.

b)staranie o uzyskanie poparcia miejscowych ośrodków opiniotwórczych dla działalności firmy przez politykę pozytywnego rozgłosu; polega ona na emicji informacji przeznaczonych do rozpowszechniania przez media w nadziei na zrozumienie.

c)oddziaływanie na polityków i ośrodki opiniotwórcze w sprawie ustawodawstwa w kwestii regulowania istotnych spraw w turystyce np. Lobbowanie w sprawie rozbudowy lotniska i infranstruktury komunikacyjnej

3)promocja sprzedaży – nazywana również promocją dodatkową, uzupełniającą, aktywizującą sprzedaż. Obejmuje wszystkie materialne środki mające na celu szybkie zwiększanie sprzedaży, są to np. :

-obniżki cen

-oferty premiowane

-upominki

-loterie

-konkursy

-bezpłatne próbki

-kupony

-wystawy, znaczki handlowe

4)sprzedaż osobista(akwizycja) – polega na prezentowaniu przez sprzedawcę ofertu firmy w toku bezpośredniej rozmowy z potencjalnym nabywcą. Ma ona na celu informowanie i przekonanie do zawarcia transakcji. Spełnia ona następujące role:

-personel sprzedający przekazuje na rynek informacje o produkcie

-sprzedawcy pozyskują informacje o potrzebach, popycie, preferencjach odbiorców.

-następuje zjednywanie klientów w rozmowie bezpośredniej

-możliwość przekonywania nabywców i wspierania sprzedaży przez pomoc, poradę, instrukcję.

-formułowanie wizerunku firmy

5)marketing bezpośredni – polega na bezpośrednim kontaktowaniu firmy z klientem i stałym zabieganiu o jak najdłuższe utrzymywanie relacji. = bellow the line BTL

To komunikacja bezpośrednio relacjonująca z klientem, jest połączeniem reklamy i sprzedaży stosującą zróżnicowane sposoby środków działania takich jak poczta, telefon, kupon, katalog, sprzedaż domokrężna, media elektorniczne.

KOMUNIKACJA MEDIALNA.

Massmedia – termin używany do określenia części mediów, które mają na celu dotrzeć do szerokiej publiczności np. grup ludzkich w danym regionie lub państwie. Są. to np. : TV, radio, prasa, Internet.

Information and communication technology (ICT)

Technologie informatyczne – globalna rewolucja, której symbolem jest dostęp do sieci World Wibe Web. Jest to zbieżność informacji i komunikacji na świecie.

Wydarzenia z roku 1990 mające na celu umożliwienie bardziej efektywnego i oszczędnego korzystania z technik marketingowych w podróży i turystyce:

-baza danych

-Internet

-telefony komórkowe

-call center

-interakcyjna telewizja cyfrowa

*Business to business (B2B)

*Virtual Tourism

I.ORGANIZACJA TURYSTYKI W POLCE, II.TURYSTYKA ELEMENTEM ROZWOJU GOSPODARCZEGO REGIONÓW.

I.

1. Polityka – wywodzi się z greki, politykon – oznacza publiczne, społeczne, państwowe, powszechne, obywatelskie.

Polityka turystyczna – wszelkie oddziaływania władz państwowych (szczebla centralnego, lokalnego, regionalnego) mające na celu:

a-zaspokajanie potrzeb turystycznych własnego społeczeństwa

b-racjonalne wykorzystanie walorów naturalnych i autochtonicznych (walorów turystycznych)

c-kształtowanie optymalnych rozmiarów ruchu turystycznego

d-koordynowanie rozwoju turystyki z uwzględnieniem jej funkcji:

-ekonomicznych

-społecznych

-wychowawczych

-wypoczynkowych

-zdrowotnych

-edukacyjnych

-ekologicznych itp.

Formy polityki turystycznej:

-Leseferyzm – z fr. Nic nie robienie – państwo nie ingeruje w prawa rynku, popytu, cenę – samo wszystko działa.

-Interwencjonizm – państwo interweniuje tylko w sytuacjach kryzysowych.

-Protekcjonizm – państwo z góry zakłada że pewne obszary będą korzystały pomocy, opieki państwa wobec pewnych form turystyki np. Zdrowotnych, socjalnych, wobec regionów.

-Etatyzm – państwo dąży do przejęcia większego pakietu akcji w strategicznie ważnych branżach turystycznych jak np. LOT.

Instrumenty w zakresie polityki turystycznej państwa:

-organizacyjne – państwo powołuje określone organizacje np. GOPR

-prawne – ustawa o usł. Turystycznych, akty prawne, rozporządzenia

-ekonomiczne – system licencji, dotacje, dofinansowania, subwencje

-promocyjno – propagandowe – promowanie kraju, propaganda w swoim społeczeństwie.

Systemy zarządzania turystyką:

NTA – Narodowa Administracja Turystyki, rządowa organizacja (Sejm, Senat, Prezydent)

NTO – Narodowa Organizacja Turystyczna (organizacja publiczno-prawna)

1.administracja rządowa

2.administracja samorządowa

3.biznes turystyczny

ROT – Regionalne Organizacje Turystyczne

LOT – Lokalne Organizacje Turystyczne

Administracja turystyczna.

Centralna administracja rządowa:

MsiT – Departament Turystyki (Ministerstwo Sportu i Turystyki)

Rada Turystyki

Administracja Samorządowa:

-Kompetencje samorządów wojewódzkich

-Kompetencje samorządów powiatowych

-Kompetencje samorządów gminnych

Instytucje funkcjonujące na szczeblu centralnym mają zwykle swoje odpowiedniki na szczeblu regionalnym i lokalnym.

REASUMUJĄC. Polityka turystyczna państwa realizowana jest zarówno bezpośrednio przez władze państwowe, jak i za pośrednictwem określonych instytucji pozarządowych.

Specjalistyczne organizacje turystyczne:

• POT – Polska Organizacja Turystyczna

• ROT – Regionalna Organizacja Turystyczna

• LOT – Lokalna Organizacja Turystyczna

Polska Agencja Rozwoju Turystyki SA (PART) (od 1993r.)

• Głównym akcjonariuszem PART-u jest POT (98%)

• świadczy usługi doradcze i finansowe w zakresie inwestycji turystycznych, współdziała z organami władzy i administracji państwowej oraz samorządem gospodarczym przy realizacji polityki rządu; uczestnictwo w tworzeniu i realizacji projektów i programów wspierających rozwój infrastruktury przemysłu turystycznego oraz wspieranie już istniejących przedsiębiorstw turystycznych w Polsce.

II.

• Programowanie.

  W dobie poszukiwań nowych dróg rozwoju gospodarczego samorządy lokalne coraz częściej próbują programować funkcjonowanie turystyki na swoim terenie, stwarzać jej warunki do intensywnego rozwoju.

• Korzyści dla społeczności lokalnej z programowania turystyki regionu:

  -powstają nowe miejsca pracy

  -dodatkowe dochody lokalnych budżetów

  -rozwój infrastruktury paraturystycznej

  - wzrost zainteresowania lokalnymi atrakcjami

  -nowe przedsięwzięcia i nowe możliwości inwestowania

  - napływ nowych technologii

  - poprawa koniunktury w innych dziedzinach gospodarowania

  - nowe rynki zbytu dla lokalnych producentów

Misja rozwoju turystyki.

Ministerstwo Gospodarki (MG) opracowało Strategię Rozwoju Turystyki w Polsce na lata 2007 – 2013 dla samorządów. Zakłada że:

• turystyka będzie częścią dochodu narodowego i będzie kreować pozytywny obraz Polski w kraju oraz wzmacniać wizerunek Polski w świecie

• turystyka będzie dziedziną eksponującą cenne potencjały w kraju w szczególności dziedzictwo kultury i tradycji oraz bogactwo przyrody

• Polska będzie kierunkiem atrakcyjnym turystycznie dla turystów krajowych i zagranicznych świadcząc wysokiej jakości produkty i usługi turystyczne.

• Jest powiązana z innymi dokumentami strategicznymi kraju, np. Kultury, środowiska, transportu czy rolnictwa.

• Jest wyznacznikiem do opracowywania dokumentów regionalnych w zakresie rozwoju turystyki, takich jak strategie rozwoju województw, powiatów, gmin i innych programów rozwojowych.

Kompetencje gminy w zakresie turystyki:

• prowadzenie ewidencji i prawo kontrolowania obiektów, w których są świadczone usługi turystyczne

• utrzymanie, modernizacja i rozbudowa obiektów i urządzeń sportowych i turystycznych na terenie gminy

• tworzenie korzystnych warunków podemowania działalności gospodarczej

• prowadzenie instytucji kf, turystyki i wypoczynku

• dofinansowanie stowarzyszeń kf mających siedzibę na terenie gminy

• rozbudowa i utrzymanie infrastruktury technicznej

• prowadzenie szkół i realizacja zadań z zakresu kf i turystyki, w ramach zajęć szkolnych (w tym także "zielone szkoły")

• działania na rzecz ochrony środowiska i dziedzictwa kulturowego.