Subkultury na świecie w latach 60-tych.
Subkultura określa grupę społeczną i jej kulturę wyodrębnioną według jakiegoś kryterium. W znaczeniu potocznym określa grupy młodzieżowe, w których normy obyczajowe, zasady postępowania, ubiór, odbiegają od norm reszty społeczeństwa.
W latach 60-tych powstało wiele subkultur takich jak: MODS, Rockersi, Rudeboy, Skinhead, Hippisi.
MODS to subkultura, która pojawiła się w Wielkiej Brytanii na przełomie lat 50 i 60 ubiegłego wieku. Rekrutowali się przede wszystkim ze środowisk robotniczych, jednakże początki ruchu wywodzą się z londyńskiego Soho. Powstanie tej subkultury brytyjscy socjologowie łączą z wysoką falą napływu imigrantów z Karaibów do dużych miast Anglii. Charakteryzowali się pedantycznym sposobem ubioru, nienawiścią do edukacji, zainteresowaniem najnowszymi trendami mody oraz muzyką eksperymentalną. Często nosili bujne włosy - bądź to ścięte na sposób "studencki", bądź też ułożone w ekstrawaganckie fryzury. Lubili szokować pełnym jaskrawych barw, krzykliwym i prowokującym wyglądem. Wyraźnie akcentowali swoją odrębność wobec starszego pokolenia i poddawali ostrej krytyce lojalność rodziców wobec pracodawców, urzędników czy policji. Generalnie, uważali za wrogów każdego, kto mógł posiadać rzeczy, na które dzieci robotniczych rodzin zwyczajnie nie mogły sobie pozwolić, a ich frustracja często przeradzała się w agresję. Chętnie wdawali się w bójki z antagonistycznymi gangami młodzieżowymi, a zwłaszcza z rockersami. Również chętnie opowiadali się za hasłami związanymi z rewolucją seksualną.
Ich gusta muzyczne oscylowały między rock and rollem, ska, rythm and bluesem, modern jazzem, beatem, popem a hard rockiem. Stąd uwielbiali wizyty w klubach z muzyką, młodzieżowe prywatki i wspólne eskapady na skuterach.
Rockersi to subkultura młodzieżowa, która funkcjonowała w latach 1958 - 1965, głównie w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii nawiązująca do ówcześnie nieakceptowanego społecznie rock-and-rolla.
W ich ideologii dominowała pogarda wobec wzorów i norm, odrzucenie dążenia do kariery, czy chęci stabilizacji, brakiem dążenia do pokonywania społecznej drabiny. Żyli z dnia na dzień. Wyznawali zasadę nieustannej walki, w której silniejszy i bardziej cyniczny zwycięża. Jej członkowie nosili długie włosy (tzw. kaczy kuper) i ubierali się niedbale. Charakterystyczne cechy ich ubioru to podarte dżinsy i czarne kurtki. Ubierali się niechlujnie, afiszowali swoją niższość oraz nieprzystosowanie do reguł i systemu. Rockersi w USA byli przede wszystkim grupami o charakterze gangów ulicznych zajmujących się rozbijaniem zabaw w klubach w lepszych dzielnicach, natomiast rockersi z Wielkiej Brytanii często brali udział w bójkach z subkulturą modsów.
Ruch rokersów zaczął zanikać w połowie lat 60. XX w., ale stał się podłożem takich subkultur jak: harleyowcy, motocykliści, ridersi, punkowcy (punki).
Rudeboy, rude boy, rudie lub rudy (a również w odniesieniu do kobiet - Rudegirl) to , subkultura związana z niższymi warstwami społecznymi, która powstała we wczesnych latach 60. XX wieku na Jamajce, a następnie przeniknęła do Wielkiej Brytanii do środowisk młodych karaibskich imigrantów. Dosłownie oznacza bezczelnego, prostego chłopaka [-boy], acz wizualnie rudeboys stylizowali się na gangsterów. Ich wygląd rude skupiał się bowiem wokół eleganckiego garnituru, do tego dochodziły gładko wypolerowane buty i ciemne okulary, a także biała koszula, krawat i szelki.
Subkultura wywodzi się ze społecznych nizin, jej członkowie byli przede wszystkim zainteresowani zburzeniem zastanego porządku, a ich typ ekspresji miał charakter otwarcie anarchistyczny. Zasłynęli głównie ulicznymi bitwami z policją, rozbijaniem szyb wystawowych, wykorzystywaniem rozruchów na tle politycznym dla swojej ekspresji.
Rudeboys są mocno powiązani z muzyką ska, rocksteady oraz dancehall, early reggae/skinhead reggae. Pierwsi z nich prawdopodobnie pochodzili z Kingston, gdzie ska oraz rocksteady należały do najbardziej popularnych form muzycznych.
Skinhead to subkultura, która pojawiła się w Anglii w połowie lat 60. Nazwa wywodzi się od głównej cechy wyglądu skina, czyli krótkich lub ogolonych do samej skóry włosów, resztę wyglądu dopełniały: kurtka typu flyers, dżinsowe spodnie z podwiniętymi nogawkami, szerokie, elastyczne szelki oraz wysokie, ciężkie i wypastowane do połysku buty. Ich wygląd miał spełniać kilka funkcji: symbolizować zdecydowanie i ciągłą gotowość do walki, wzbudzać respekt, być przejawem swoiście pojmowanej przez skinów idei czystości i porządku. Z początku kontrkulturę tę tworzyli zarówno biali, jak i czarni. Z czasem jednak jej struktura uległa zmianie i obecnie nie ma większej ilości ciemnoskórych skinheadów. Skinheadzi wywodzili się spośród młodzieży robotniczej, a ich główną cechą jest silne przywiązanie do wąsko rozumianej społeczności lokalnej.
Uważa się iż pierwsze grupy skinów wywodzą się z fuzji modsów i rudeboys, gdyż obydwie grupy, przypadkowo podobne do siebie, oddziaływały na siebie nawzajem, tworząc w połowie lat 60. XX w. pierwotną postać nowej subkultury. Od modsów przejęli tradycję jeżdżenia skuterami i elegancki sposób ubierania się przy zachowaniu ostrego minimalistycznego szlifu, ale w odróżnieniu od swoich poprzedników ich styl był bardziej zbliżony do wyglądu angielskiej klasy robotniczej.
Ruch ten powstał w połowie lat 60. w Stanach Zjednoczonych. Do powstania subkultury
hipisów przyczynił się m. in. kryzys kultury amerykańskiej.
Hippisi (dzieci kwiaty) to subkultura zapoczątkowana w II połowy lat 60. i początku lat 70. XX wieku w Stanach Zjednoczonych. Ruch ten w Polsce pojawił się w większych miastach pod koniec lat 60, a w latach 70 dotarł do mniejszych miast.
Subkultura ta odrzucała normy społeczne oparte na konsumpcji, rywalizacji i materializmie. Hipisi manifestowali bunt młodych przeciwko światu dorosłych i jego instytucjom: rodzinie, Kościołowi, szkole, pracy, szefom, rywalizacji, pieniądzowi, wojsku, wojnie, normom, przymusom, zakazom (zakazuje się zakazywać), domniemanej hipokryzji, konwencji ubioru, własności prywatnej (życie w komunach). Mimo akcentu tego ruchu na zwalczanie obowiązujących konwencji ubioru, sam także wykreował specyficzny gatunek mody.
Programy telewizyjne poświęcone wyłącznie specyficznej muzyce młodzieżowej rozpowszechniły to zjawisko na niemal cały zachodni świat i ruch ten stał się swojego rodzaju modą wśród młodzieży, która przejmowała od hippisów tylko muzykę i atrybuty zewnętrzne.
Ruch ten przyczynił się do rozszerzenia zasięgu ruchów pacyfistycznych i ideologii ekologicznych, zainteresowania duchowością Wschodu, czy krytyką wyścigu szczurów, konformizmu i wszelkiego konsumpcjonizmu, a także doprowadził do rozpowszechnienia substancji psychoaktywnych, w szczególności marihuany. Hipisi byli też jednym z ogniw przyczyniających się do tzw. rewolucji seksualnej.
Subkultura hipisów, w polskich warunkach, miała ograniczone możliwości rozwoju. Opinia publiczna krytykowała jej członków za uleganie zachodnim, burżuazyjnym modom, a milicja traktowała ich środowisko jako zdecydowanie kryminogenne. Hipisi byli też atakowani przez wywodzące się z podkultury więziennej grupy gitowców.