ARNOLD MINDELL Psychologia i Szamanizm („The Shaman's Body”)

CZĘŚĆ I - ODKRYWANIE SOBOWTÓRA

Rozdział 1 Szamańskie Ciało

Szamańskie ciało (lub śniące ciało) jest nazwą niezwykłych doświadczeń oraz odmiennych stanów świadomości, które staraja się dotrzeć do twojej codziennej świadomości z pomocą takich sygnałów jak symptomy cielesne, impulsy związane z ruchem, sny i wiadomości płynące z otoczenia. Kontakt ze śniącym ciałem jest kluczem do zdrowia, a także daje wgląd w naturę świata, przybliża możliwość przekształcenia szarej rzeczywistości w takie szczególne miejsce, w którym odczuwa się życie w sposób dogłębny i pełen znaczenia.

Szamanizm jest istotny, ponieważ rozświetla nie tylko doświadczenie osobiste, ale także kulturową ścieżkę wiodącą w przyszłość, w kierunku świata bardziej zrównoważonego od tego z jakim mamy do czynienia obecnie.

Szamańskie doświadczenia szczytowe (np. przedłużone stany transu, uzdrowienia, duchowe przebudzenia, spotkania z duchami itd.) są poprzedzane znamiennymi doświadczeniami wewnętrznymi lub wezwaniami.

Wiele szamańskich uzdolnień pojawia się gdy przestaje się wątpić w rzeczywistość ducha. Kiedy wzywa cię życie wewnętrzne i porzucasz wątpliwości , zaczyna się transformacja.

Uwaga skierowana na proces śnienia jest podstawowym narzedziem szamana.

Moc szamańskiego ciała nie jest jedynie mocą szamana. Afrykańscy szamani mówią, że ich moc uzdrawiana jest subtelnie związana z potrzebami i siłami ludu (każdej osoby) oraz środowiska. Twierdzą np. że dzieci są źródłem ich szamańskich zdolności.

Śnimy jako jednostki tylko dlatego, że wszyscy śnimy wspólnie.

Szaman podejmuje w śniącym ciele formę psychicznej podróży do świata duchów, aby odnależć to, czego brakuje w zwyczajnym życiu.

Istnieją szamani-uzdrowiciele i szamani-wojownicy.

Punkt zborny (tożsamość) każdej osoby tkwi na którymś z poziomów rzeczywistości. Jeżeli jest to zwyczajna rzeczywistość, może wystąpić trudność z otwarciem się na szamańskie doświadczenia. Niekiedy duch czeka do końca czyjegoś życia, aby go otworzyć. Jako zwykła osoba ciągle bronisz swojej tożsamości i osobistej historii, nie pamiętasz o mocy nieznanego.

Szamańskie nauki

Sny i cielesne impulsy, odmienne stany świadomości - w tym pojawia się archetypowy element szamana w każdym z nas.

Szamański trening => wiele rodzajów =>

• spontaniczny (prowadzi cię mądra postać ze snu lub doświadczenia ciała)

• związany z duchowymi lub psychologicznymi nauczycielami/tradycjami/szkołami

Zwyczajna rzeczywistość / jej konwencje / zasady / rytuały => zagrożenia dla postępu.

Często pierwsze boje do stoczenia z bliskimi => rodziną, przyjaciółmi (pierwsi przeciwnicy). Zapominanie o czasie snu uległością wobec rzeczywistości wszystkich innych osób. Może dlatego nauczyciele ukazują się czasem jako brutalni instruktorzy ?

W zwykłej rzeczywistości polegasz na zdaniu i poradach innych tak jakbyś chciała opowiedzieć się przeciwko własnej naturze. Ścieżka szamańska inna => oparta na odczuwaniu nieprzewidywalnych wydarzeń w tobie i na ziemi. Aborygeni powiadają, że wydarzenia na ziemi, twory geologiczne i synchroniczności tworzone są przez śnienie ziemi.

Szamanizm i rozwój osobisty

Współczesnie techniki terapeutyczne => wyśnione przez ducha ziemi. Nowoczesne metody - pomocne, ale brak im jednak odnowy, magii i powiązania ze starożytnymi praktykami. Powinny zyskać te aspekty, by móc sobie radzić z wymagającymi problemami dzisiejszego świata.

• Taoizm i I Ching - szkoły tajemne, ale potrzebują unowocześnienia i praktycznych metod pracy owocujących w codziennym życiu.

• Buddyzm - otwartość, płynie z głębi serca, głęboki we współodczuwaniu, ale wiele osób korzysta z niego by patrzeć z góry na zło, przemoc, zachłanność, zamiast zastosować go do próby sprostania im

• Jung - duchowy przewodnik, jednak jego psychologia mogłaby korzystać częściej z pracy z ciałem i z większego rozumienia życia grupy

• Gestalt - przełom, dynamiczny pogląd na nieświadomość, osadzenie w tu i teraz, ale by pracować z parami, grupami czy stanami medytacyjnymi potrzebuje unowocześnienia

Zachodnie techniki terapeutyczne nie znajdą podatnego gruntu w Afryce, Azji. Zachodnia psychoterapia bez odniesienia do starożytnej historii świata zmierza do pozostania snem białych ze średniej klasy.

Trzeba podjąć nowe działania by zgłębić tajemniczy świat szamanów oraz ich poczucie życia w harmonii z naturą, jednak działania te muszą również zadowolić nasze potrzeby związane z nauką, życiem zbiorowości, kłopotami dnia codziennego i duchowością.

Ścieżka tej książki:

Nie można milczeć w obliczu niesprawiedliwości cywilizacyjnej (zdziesiątkowanie Aborygenów, traktowanie dużych grup społecznych we współczesnych czasach jak podludzi mimo demokratycznych haseł. W pewnei sposób książka ta - spacerem śmierci dla Mindella

Szamańskie nauki w ostatnich latach staja się sprawą życia i śmierci. Szamani niechętnie opowiadają o nich innym. Wierzą, że moc starożytnej pracy ze śnieniem oraz z ciałem nie może być redukowana przy pomocy analizy, choć powinna być znana wszystkim.

Musisz czekać aż życie sprowokuje cię lub zmusi do życia śniącym ciałem. Nie ważne jakie problemy są twoim udziałem - zawsze w ich tle śniące ciało - antidotum na ból.

Rozdział 2 Szamanizm i praca z procesem

Tao, Bóg, droga, tu i teraz, przypadek, los, Kimset, Kronos, nieświadomość, synchroniczność, oświecenie itd. => ostateczne doświadczenie => w POPie życie śniącym ciałem = w szamaniźmie odczuwanie mocy.

Śniące ciało jest odpowiedzią na pytanie jak żyć w sposób zrównoważony, a jednocześnie ekscytujący.

Manipulacja i kontrolowanie energii => wyczerpanie jej

Podążanie za za odczuciami ciała => większe spełnienie, przeżywanie i kreacja życia jednocześnie.

Podażanie za sygnałami tj. dyskomfort, ból, zawroty głowy => życie śniącym ciałem. Jeśli zanurzysz się świadomie w sny i doznania ciała, one wyewoluują w proces śnienia. Podązanie za śniącym ciałem jest stawaniem się wojownikiem na ścieżce serca.

Aby móc to robić potrzebny trening. Konieczna jest uwaga. Dostrzeganie niezwykłych wydażeń dziejących się w nas samych, w innych osobach, w środowisku. Jest to tzw druga uwaga. Ponieważ szaman to ktoś, kto musi żyć również normalnym życiem rozwija także uwagę dotyczącą codziennej rzeczywistości zwaną pierwszą uwagą. POP skupia się na tym co zauwarzasz.

Pierwsza uwaga	Druga uwaga
Dostrzega znaczenia	Dostrzega aspekty żywego śnienia
Świadomośc potrzebna do osiagnięcia celów, wykonywania codziennych	Skupia się na sprawach, które normalnie pomijasz, na zewnętrznych i wewnętrznych subiektywnych, irracjonalnych doświadczeniach
Niezbędna w uzgodnionej rzeczywistości	Klucz do świata śnienia i ścieżki serca
Skupia się na procesie pierwotnym	Skupia się na procesie wtórnym

Rozdział 3 Scieżka wiedzy

Jest wiele ścieżek prowadzących do wiedzy.

Taoizm - przepływ yin i yang,

Buddyzm - kreowanie bezstronnego obserwatora, akceptacja i właściwa postawa, dzięki której można zaakceptowac nawet najgorszy los

Kabała - nasz rozwój porównbany do magicznego drzewa, które ukorzenia się, a potem dotyka niebios. W ten sposób rozwija wszystkie gałęzie naszej mocy

Psychoterapia zachodu /Yung/ - proces indywiduacji to życiowy proces psychologicznego dojżewania i osiągania samopoznania. W pierwszej połowie życia człowiek zajmuje się adaptacja do życia w społeczeństwie w drugiej - rolami uniwersalnymi i duchowymi. Indywiduacja = proces uświadamiania nieświadomości.

To co łączy te ścieżki to szacunek wobec potężnych, irracjonalnych sił, których nie jesteśmy w stanie kontrolować.

Wszyscy szukamy kogoś, kto byłby rodzicem na drodze rozwoju. Jednak za mało dbamy o etap terminowania,pełen milosci związek pomiędzy uczącym się, a tym kto pomaga w nauce.

Szaman zajmuje się świadomym śnieniem, poszukiwaniem wizji, podążaniem za wrażeniami z ciała oraz czci naturę, wspierając nie tylko rozwój osobisty, ale tez świadomośc środowiska i poczucie wspólnoty

Rozwój oznacza zdyscyplinowanie świadomości, rozróżnianie uwagi i stawanie się człowiekiem wiedzy.

Scieżka szamana jest wymuszona: dociera się do niej poprzez chorobę, predyspozycje dziedziczne, sny, magię, doświadczenie nieopisywalnych historii, wliczając w to wchodzenie na drogę zmarłych. To, co nieznane stanowi zachętę.

Ścieżka szamańska = ścieżka wojownika (bo wciąż coś się wypiera, czegoś unika, cos zwalcza w sobie) = dozgonne zmagania z nieznanym.

Albo jest się ofiarą nieznanych mocy, albo próbuje się dokonać heroicznego czynu i przygotowac na spotkanie z czymć co jest wielokroć potężniejsze. Choć wielu wybiera bierność niż spotkanie z nimi, to wiedzieć trzeba, że te niewytłumaczalne siły nadejdą, bez względu na to czy jest się na nie gotowym czy nie. Musisz je napotkać i albo poddać się im, albo uczynic z tych mocy swoich sprzymierzeńców.

Stres, kłopotliwe sny, problemy ciała, poważne kryzysy relacyjne, uzależnienia, nieznośne nastroje i koleje losu prowokują do przebudzenia się i walki o swoje życie. Wszystkie te rzeczy są wyzwaniem nawołującym do rozszerzenia tożsamości. Życie wydaje się atakować niczym przeciwnik być może właśnie dlatego, że go unikasz.

Wiele systemów proponuje wyjasnianie i unikanie zablokowań. Wg. Szamanów tam (w nich) właśnie jest moc, która tylko częściowo należy do Ciebie. Niektóre jej aspekty można nazwać, innych nie (jak Tao). Tam jest śnienie…nigdy nie możesz pozwolić temu umknąć…coś tam jest, nie wiemy co….coś…jak silnik, jak ogromna moc; ciężko pracuje, „popycha”….

Szamanka zamiast walczyć z tą siłą lub silić się na jej wyjaśnienie, rezygnuje z prób zmiany nieuchwytnego i zmienia się sama, dostosowując się do kierunku zmiany mocy. Stara się z nieznanym zaprzyjaźnić. Próbuje przekształcić atak losu w sprzymierzeńca, traktując go jak doświadczenie jej własnej głębi i energii, które ją wzmacnia, dając jednocześnie większy wgląd w tajemnicę.

Przeciętna osoba (widmo) stara się utrzymać te siły w ryzach i nie zgadza się na poczucie bezsilności, jest przekonana, że lekarstwo uleczy ciało, psychologia doda rozsądku a uprzejmość pomoże w problemach w związku, modlitwa zmniejszy nacisk losu, a technologia powstrzyma wszechświat.

Ścieżka wiedzy jest niebezpieczna, nie pomoże w uzyskaniu wygody życia. Każdy następny krok wojownika jest jeszcze bardziej skomplikowany od poprzedniego. Nie jest to droga do harmonii i pokoju (i nie należy tego tak reklamować). Może wieść w przeciwną stronę. Kłopoty, konflikty wewnętrzne i konflikty ze społecznością. Relaksacja jest tylko w przerwach pomiędzy spotkaniami z własną, burzliwą pełnią.

Rozdział 4 Pierwsze lekcje

Jedna z podstawowych szamańskich lekcji: natura jest wspaniałym sprzymierzeńcem, słuchaj jej. Otoczenie żyje i potrafi wszystko odczuwać. Szamani wierzą, że środowisko wypełnione jest duchami, które zgadzają się bądź nie z twoją ścieżką. Kieruje rytmem kolejnych kroków. Czekanie na właściwy czas.Tao, pole, synchroniczność (takie powiązanie między dwoma pozornie niepodobnymi wydarzeniami, które doświadczajaca je osoba uwaza za istotne). Szamanizm przypomina, że środowisko ma swoja własną inteligencję i jest częścią ciebie. Srodowiska doświadczamy kanałem świata.

Alchemicy wierzyli, że różne elementy naszej osobowiści zanim się połączą musza być gotowane, aby stworzyć unus mundus czyli mistyczny jeden świat.

Praca nad transformacją elementów, aby stworzyły jedność nazywa się opus magnum czyli wielkim dziełem. Alchemiczna recepta psychologiczna:

1. Pracując nad konfliktami w głowie najpierw połącz psychiczne i intelektualne części, aby stworzyć unio mentalis - rodzaj umysłowej harmonii

2. rozwiązanie to połącz z ciałem (poczuj i wyraź w ruchu to co myślisz), tworząc caelum (niebo, niebiosa)

3. caelum łączy się w ostatniej fazie ze środowiskiem, tworząc unus mundus

Myślenie ludów pierwotnych wynika z innego paradygmatu, w myśl którego natura i umysł tworza jedność. Spójne istnienie ze światem jest dla nich nie tyle filozofią ile kwestią życia lub śmierci.

Nowoczesne, industrialne narody, niszczą srodowisko, a niszcąc je wypieraja także własna naturę i nie pozwalają rozwinąc się drugiej uwadze, dzięki której doświadczasz ziemi jako tajemniczej, żywej istoty.

Plemienny sposób myślenia jest dla A.M. podstawą procesu grupowego. Grupa wyraża siebie za pomocą jednostek i otoczenia. Nie oczekujmy odpowiedzi od tego, komu zadajemy pytenia. Może ona nadejść z każdej części środowiska. Nie przywiązujmy się do paradygmatu, że człowiek znajduje się wyłącznie w swoim ciele.

Jesteś jednym z aspektów świata. Radykalne przeniesienie tożsamości z istnienia w charakterze centrum do roli uczestnika jest celem tradycji duchowych i mistycznych. Nauki buddyjskie, rytualy szamańskie i zwykły proces starzenia się pozwalają zrozumieć, że twoja osobowa tożsamość wkrótce zniknie.

Twoją tożsamościa jest historia osobista, rola jaka zajmujesz w danej społeczności i świecie. Musisz wymazać twoją historię osobistą, w przeciwnym wypadku zdajesz się na łaskę opinii innych ludzi. Twoja tożsamość ogranicza cię. Twój świat rzutuje swoje dobra i swoje problemy na twoją tożsamość i w ten sposób odbier aci osobista wolnośc bycia tym kim jesteś. Albo oddzielisz się od swojej historii osobistej, albo zaczniesz obawiać się, że śmierć lub kalectwo usunie ja z ciebie. Życie składa się z ciągłej konfrontacji z przerażeniem i z przyjemnością stawania się nowa jednostką bez historii.

Najwcześniejsze wspomnienia / sny => zawierają często dramatyczny konflikt lub zagrozenie tożsamości. Jeśli potężny sprzymierzeniec pojawia się w Twoich snach jako antagonista, twoim mitem jest konfrontacja z nim bez względu na to czy godzisz się na ten pojedynek. W życiu konfrontujesz się z nim w wielu formach, aż do chwili gdy zmienisz sposób określania siebie. W niektórych okresach życia ataki wydaja się słabnąc, po czym wracają, by prowokowac cię do usuniecia osobistej historii. Główną lekcja do nauczenia się jest nieustanne porzucanie wszelkiego rodzaju sztywnych tozsamożci. Odkrywasz, że nie jesteś tym, ani tamtym, ale świadomościa wszystkiego. Albo staniesz się elastyczny albo natura wymaże cię na swój własny sposób. Wykorzenianie historii osobistej wywołuje zazwyczaj wielki ból. Oddzielanie się od starej tozsamości, systemu, związków jest jak umieranie.

„żyli i umarli jako amerykańscy indianie, nie zauwazywszy, że życie jest zbyt krótkie na posiadanie tylko jednej tożsamości”.

Śmierć lub stany bliskie jej jest bardzo madrym doradcą śniącego ciała. Fantazje o śmierci pomagają wymazac historię osobistą (buddyzm: każdego dnia medytacja nad smiercią). Za kazdym razem, gdy się obawiasz najgorszego lub przygotowujesz się do obrony przeciw wewnętrznym, lub zewnętrznym siłom, eksperymentuj z myśleniem o własnym zgonie. Cwiczenie epitafium

Podejmowanie odpowiedzialności jest akceptacją wszystkiego co mówisz, czujesz, piszesz, widzisz i wyrażasz jako części siebie. Skupianie nie tylko nad tymi aspektami świata, z którymi się utożsamiasz, ale także z tymi, których się wyrzekasz. Docenienie wszystkich zdarzeń jako potencjalnie wartościowych. Cokolwiek się zdarzy, skorzystaj z tego, wybierz to i znajdź w tym znaczenie. Wymaga to podjęcia procesu wtórnego. Odkryj swoje uniewaznione potrzeby. Jeśli przyłapiesz się na tym, ż erobisz cos nieświadomie, zacznij robić to świadomie. Jeśli jesteś jedną z osób, które mówią, ż enigdy nie kłamią - poćwicz kłamanie na swój temat ! Wypowiadasz nie tylko kłamstwo, kreujesz mit. Ćwiczenie o kłamstwie str. 82

Rozdział 5 Łowca

Egzamin szamański wymaga zdolności do podążania za impulsami ciała. Szaman to ktoś, kto lepiej od innych potrafi podażac za wrażeniami śniącego ciała.

Miejsce mocy: miejsce gdzie czujesz się dobrze, i gdzie jesteś wypoczęty. Usytuowanie, które wybiera Twoje ciało nie zawsze jest miejscem, którego chce twój umysł.

Szamani swoje dzieło nazywaja łowami, polują na moc. Są to działania podobne do autonomicznego i kreatywnego popędu, który popych cię do pełniejszego życia i odnajdywania znaczenia we wszystkim. Podążasz za sygnałami, które daja większy dostęp do zycia i energii.

Jesteś łowca i ofiarą, tym który śni i tym, który sny tworzy, tym, który cierpi z powodu symptomów i tym który je kreuje, widzącym i widzianym. Jesteś także kims trzecim - obserwatorem i facylitatorem, który ułatwia ich relacje. Łowca i zwierzyna stają się jednym.

Energia to psychiczna zwierzyna. Zwierzyną są sygnały prowadzące dalej w głąb. Wreszczie zdobyczą jest także poczucie tajemnicy, które daje ci szczególny rodzaj obecności i miłosci do zycia. Wojowniczka poluje na obiekty mocy i niezwykłe sytuacje. Terapeuta na różne formy świadomości, energii i procesu (wtórnego najczęściej, który pojawia się w jednym lub w kilku kanałach), śniące ciało. Śnienie można znaleźć w snach, postaciach ze snu, nastroje i kompleksy, niespójności przejęzyczenia, fantazje i symptomy. Tao. Jeśli Twój zmysł łowiecki jest bystry i wyostrzony, twoja zdobycz znajduje się tuż obok Twojej świadomości, w kazdej sytuacji i o każdej porze. Doświadczaj stojącej za sygnałami siły, siły istniejącej poza miłoscią i wzajemnym obwinianiem się - skorzystaj z niej konstruktywnie.

Róznica pomiędzy szamanka a zwykłą, zatopioną w swych doświadczeniach osobą polega na tym, że czujność szamanki pozwala jej wieśc zwyczajne życie. Wie że raz poluje, a raz robi zakupy. Potrafi tez odróżnić siebie od zdobyczy. Nie daje się uwikłać we własne wizje, ponieważ wie, ż ejest ich świadkiem. Może być jednoczesnie wewnatrz i na zewnątrz ich. Ktoś zwykły jest albo opętany przez doswiadczenia, albo od nich oddzielony.

Finalnie możesz złapac tylko siebie, to czym jesteś lub czym się staniesz.

Albo jesteś łowcą, albo zostaniesz łupem. Nie bądź przewidywalny, uważaj na historię osobistą (wprowadza rutynę)

Czujny łowca potrzebuje płynnego i swobodnego stanu umysłu. Jest to umysł początkującego wg zen - doświadczanie życia bez z góry powziętych osądów, skromny, otwarty i świadomy. Wolny, płynny i nieprzewidywalny.

Na kazdym stopniu urzeczywistnienia, na kazdej wysokości ciągle jesteś początkującym.

Rozdział 6 Wojownik

Śniące ciało może być więzieniem, jeśli nie korzystasz z niego świadomie wtedy ono kieruje tobą.

Pokora to najlepsza opcja dla człowieka wiedzy. Na każdej wysokości / stopniu urzeczywistnienia jesteś ciągle początkującym. Poczucie, że cokolwiek się stanie - w ostateczności nie zalezy to wyłącznie od Ciebie.

Wątpliwości ? => sprawdzian. Moc sprawdzająca. Moc sprawdza nie tylko ucznia ale i nauczyciela. Wrażliwy nauczyciel rozumie, że wzrasta wraz z uczniami lub pacjentami.

Łowca wyszukuje, anihiluje oraz integruje wewnętrzne i zewnętrzne wydarzenia pozostając w normalnej rzeczywistości. Wojownik zaś łączy się z tymi wydarzeniami bezpośrednio i doświadczalnie, żyje śniącym ciałem.

Łowcami stają się wyłącznie osoby z powołaniem - do pracy z innymi i dla innych. Lubią codzienną rzeczywistośc i w niej pozostają. Niektórzy z nich zostają czarownikami tzn. uwielbiaja do tego stopnia przebywac w nieświadomości, że opierają się przed oglądem swoich odkryć w świetle uzgodnionej rzeczywistości. Unikają bezpośrednich konfrontacji mających przekształcić zwyczajna rzeczywistość. W pracy z innymi spełniaja potrzebę chwilowej ulgi w cierpieniu.

Widzący jest kazdym i żadnym z tych typów. Jest postacią elastyczną, która może działać jak osoba przeciętna, analizować jak łowca, zanużać się w życie jak wojownik, pomieszkiwać w innych światach jak czarownik i śmaić się ze wszystkich wymienionych typów, wiedząc, że są one tylko sposobami istnienia, z których żadeni nie jest lepszy od pozostałych. Typy te nie są utrwalonymi stanami istnienia, które zawsze muszą Ci towarzyszyć. Są to raczej etapy na drodze do wolności i utrwalania świadomości. Wojownikiem i widzącym staje się długo i w cierpieniu.

Dla wojownika śnienie jest droga wiodącą do mocy. Poszukuje on mocy i jest nią dotknięty, podczas gdy łowca niewiele o tym wie. Łowca wychwytuje spojrzenie nieznanego i pożera je, pozostając w znanym mu świecie. Łowca stara się wyjaśnić siłę procesów tj. nieświadomość, przeżycia z dzieciństwa, uwarunkowania biologiczne, postaci ze snu, kompleksy, nerwice, opory, archetypy, nadużycia… Łowca wyjaśnia, podczas gdy wojownik wnika do wnętrza. Doświadcza mocy. Pozwala jej samej się wytłumaczyć, dzięki temu że daje sobą poruszać w tańcu, płaczu, medytacji i krzyku.

Zanim zrezygnuje się z siebie na rzecz nieznanego, potrzeba dużej dozy wewnętrznej kontroli i poczuci abezpieczeństwa (pomoc kogoś kto uporał się z tym zadaniem). Śnienie i procesy wtórne sa wyparte. Należy zacząć od ich budowania. Konstruowanie snów polacane raczej niż wpadanie w śnienie. Doradzane świadome i dobrowolne podejście do śnienia. W snach unika się progu budząc się. Warto świadomie zauważać co dzieje się na peryferiach świadomości, wzmacniać sygnały i świadomie decydować o przekroczeniu bądź nie przekroczeniu progu.

Jeśli wyłącznie postrzegasz procesy wtórne i unikasz ich mają one skłonność do samowzmacniania i robią się destrukcyjne. Ostrzeżenie przed niekontrolowanym wejściem w śnienie i rezygnacją z siebie.

Największą moc maja te wydażenia, które są najdziwniejsze i najbardziej oddalone od świadomości, które są najbardziej nieziemskimi procesami wtórnymi.

Pojawianie się procesów i stojąca za nimi energia nie poddaja się kontroli. Energia przychodzi do Ciebie zgodnie z jej wolą, tak jakbyś był jej kanałem. Żeby pozostać na ścieżce, w rzece śnienia, jedyne co możesz zrobić to świadomie połączyć się z mocą i starać się korzystać z tej energii.

Świadome śnienie oznacza pamiętanie o całym swoim ja. Pamiętanie o dobroci nawet kiedy jesteś wściekły, o sensie życia nawet gdy jesteś w depresji, o trzeźwości niemowlęcia nawet gdy jesteś pijany. Najlepiej jest być w obu światach jednocześnie: snić ale pamiętać o swoim zwykłym ja. Nie powinno się zapominać o sobie w odmiennych stanach świadomości. Posiadać ekstazy, ale nie identyfikować się z nimi. By oprzeć się opętaniu ważne jest odróżnienie siebie od procesów, nad którymi się pracuje. Ważne wnosić elementy codzienności do doświadczeń wewnętrznych np. patrzeć na ręce w snach.

Bez względu na metody, to uczucia i nastawienia z jakimi się podchodzi do pracy determinują sukces doświadczeń. Najpożyteczniejszą metaumiejętnością jest szczególny rodzaj życzliwości: współczucie do samej siebie i pełne miłości zainteresowanie przeżywanymi sprawami.

W sztukach walki - walka jest umiejętnością ale miłość do świata, który zaaranżował spotkanie jest metaumiejętnością. Umiejętnością śnienia jest stosowanie drugiej uwagi, ale współczucie do siebie i swojego doświadczenia jest metaumiejętnością. Poczucie, że skoro proces już zaistniał to powiedzie cię w przygodę stawania się pełnią.

Wojownik: nie tylko dostrzec nieznane, mgnienie mocy ale i poczuć ją, uszanowac i zaprzyjaźnić się z jej energią.

Rozdział 7 Sprzymierzeniec

W miarę doskonalenia umiejętności śnienia i polowania pojawiają się róźne bariery: klarowność, strach, moc i starość.

Potrzeba klarowności i rozumienia blokuje twoją percepcję i sprawia, ż eignorujesz te aspekty życia, które wydają się irracjonalne, nielogiczne i dziwne. Myślisz „zbyt dziwne aby mogło być realne, szaleństwo…” Klarowność jest tylko progiem do przekroczenia. Sposób: powstrzymanie zastrzeżeń aż do momentu, gdy proces sam nie ujawni swojej natury.

Kiedy zaczynasz się obawiać o bezpieczeństwo - strach puka do twych drzwi. Jeśli bezpievczęństwo jest dla ciebie istotne odczuwasz nieznane jako zagrożenie. Przydatna tu jest praca związana z wymazywaniem historii osobistej. Akceptuj i szanuj strach.

Kiedy wszystkich wokół zaczyna irytować Twoje zaufanie do samej siebie - problemem może być moc. Wchodzisz w jej posiadanie nie zdając sobie z tego sprawy. Kiedy sądzisz, ż etwoja droga jest w mniejszym lub większym stopniujedyną - masz ten kłopot. Wariacją problemu z mocą - poczucie niższości (na skutek wysokich wyobrażeń i standardów). Moc jako wróg wywołuje depresję, powagę i apodyktyczność. Postaraj się ją zaakceptować. Spróbuj ją wykorzystać na tej części siebie, która potrzebuje kopniaka. Zamienia się w śmiech.

Starość - to przeszkoda subtelna i może przydarzyć się w każdym wieku. Najpierw czujesz się niezależny, potem znudzony i wyczerpany. Masz dość, zrobiłeś bardzo dużo, sprawy dotąd wazne przestają mieć znaczenie. Musiasz „umrzeć” aby stać się sobą, nawet niezależność musi umrzeć. Doświadczenie pobliża śmierci może być nowym poczatkiem. Kiedy już „umrzesz” możesz dalej żyć znacznie pełniej niż do tej pory.

Jedną z różnic pomiędzy wojownikiem a łowcą jest to, że wojownik posiada sprzymierzeńca. W znaczeniu szamańskim stawanie się całością oznacza odnalezienie sprzymierzeńca i poproszenie go o pomoc w odszukaniu utraconych lub brakujących części twojej duszy. Sprzymierzeniec jest nieznośny i niebezpieczny, jednak bez niego życie jest puste.

Szamani mówią, ż eosoba nie jest lepsza od swojego sprzymierzeńca. Większość ludzi myśli, że w ogóle nie posiada mocy, co naprawdę oznacza, że ich moc jest nieświadoma.

Osoby mające czarcie ziele za sprzymierzeńca - gdy dana osoba nie może się uwolnic od tego kim jest i co stworzyła. Ambicja, zawiść, chęc wykazania wyższości. Cierpią z powodu zranienia i batalii związanej z poczuciem własnej wartości. Drażliwi na to czy są lubiani czy nie. Zamiast rozwijac przymioty serca, stają się twardzi i ciągną do silnych ludzi - w efekcie sa jeszcze mniej lubiani.

Osoby mające dymek za sprzymierzeńca - dym domaga się od ciebie posiadania serca, myślenia o wieczności i o następnym stuleciu. Wprowadza w nastrój, który umożliwia wyjście poza krąg emocji. Pozwala smiać się z własnych i cudzych głupot, daje zdolność do wytrwania w ciężkich chwilach (zielę - do obrony). Mówi, że wszystko przeminie, unoś się na fali (ziele - bądź odpowiedzialny, zmieniaj, twórz).

Sprzymierzeiec w ciele - trudniejszy do zrozumienia. By zrozumiec jego mądrość pytaj „co kieruje moim ciałem?” Co kieruje napędem ? Co kieruje zmęczeniem ? Jak to wygląda ?

Możesz też zacząć od przyjżenia się temu która część twojego ciała czuje się najmądrzejsza. Poczuj odpowiedź. Jakie to uczucie ? Jaki obraz się z nim wiąże ? Zobacz go w odpowiedniej części ciała. Jeśli masz pytanie, poproś o odpowiedź tę część ciała, zadaj je z miłością, nasłuchuj odpowiedzi, albo pozwól, aby ta część poruszyła tobą.

Doświadczenie ciała jako sprzymierzeńca = moc ciała. Zdrowie i forma fizyczna zależą od mocy ciała. Jeśli gromadzisz to poczucie energii w ciele - moż edziałać niesamowicie. Jeśli zaniedbasz sygnały ciała (jeść jak jest głód, spać jak jest zmęczenie, wstać gdy się zbudzi) => marnujesz jego moc, stając się grubym i starym. Jest wiele nazw na moc ciała: świetliste włókna, uzdrawiające dłonie.

Podążanie za ciałem jest jak podążanie za utraconymi częściami duszy.

Rozdział 8 Tajemnica sprzymierzeńca

Sprzymierzeniec niesie prawdę, ale moż eona być odkryta tylko dzięki zmaganiu się z nim i uczynieniu go możliwie pożytecznym.

Ostatni taniec - w ostatnich godzinach życia ludzie często przekraczaja ideę śmierci i dokonują niebywałych czynów. Podążaja za impulsami ciała. UWAGA: Może bez pomocy nie zaistnieć.

Śniące ciało pragnie być spełnione iżyć w rytmie wszechświata.

Wazne jest by walczyć ze sprzymierzeńcem. Stojąc w jego obliczu, zebrać całą odwagę i pochwycić go zanim on zruinuje ciebie…Kontynuować pościg zanim nie nawiążesz z nim kontaktu i nie zaczną się zmagania.

Archetypowy sprzymierzeniec różni się od postaci ochraniających typu Budda czy Jezus.
W azteckim micie ukazuje się jako najbardziej przerażające doświadczenie, sprawa, której boisz się najbardziej i która wykracza najdalej poza zasięg twojej kontroli. Musisz zdobyć jego sekret ale nie dac się opętać. Spotkanie z nim moż emieć śmiertelne skutki. Albo uzyskasz informację, albo przestraszysz się śmierci.

Stawka: inspiracja, moc. Cena: straty towarzyskie (przyjaźnie).

Spotkania z nim zwiastowane w nocnych koszmarach z dzieciństwa. Potem bez przerwy pojawia się on w twoich nastrojach i zaburza relacje. Twoim najstarszym, ludzkim zadaniem jest odnaleźć wszystko co czyni cię całością, odnaleźć duszę, odkryć demona. Żauważ gdzie przebywa, a następnie przetwórz jego niesamowitą energię.

Sprzymierzeniec może być czymś więcej niż osobisty demonem. Może być zaniedbanym, zbiorowym duchem. Wyjętym spod prawa cieniem całej społeczności, aspektem kultury, którego nie znosi obecny system.

Sprzymierzeniec żąda nie tylko chwilowej przemiany, ale całkowitego przeszacowania tożsamości i światopogladu.

Ćwiczenie na sprzymierzeńca str. 160

Rozdział 9 Sobowtór

Nieomal wydaje się, ż etwój sprzymierzeniec zniknął, lub przynajmniej pokazuje się w snach w mniej dramatycznej formie. Czasami nawet przypomina ciebie. Ta wzajemna transformacja jest produktem wzrastającej spójności i pełni. Sprzymierzeniec jest poprzednikiem sobowtóra - twojej wiecznej całkowitej jażni, śniącego ciała z Twoją twarzą.

Sobowtór jest koncepcją pola. Jeśli pewien obraz znajduje się w polu - odkrywasz go w swoich snach.

Ciężkie, napięte lub skomplikowane sytuacje dzielą cię na części.

Zamiast pozwolić aby odrzucone częsci ciebie powodowały niespójność, niech to, co odrzucone pokieruje Twoją mową, tańcem lub śpiewem.

Kształtowanie sobowtóra => zatrzymanie świata, wykraczanie poza posiadaną tożsamość.
To zwykłe ja śni sobowtóra. Kiedy już nauczysz się go śnić, bieg spraw odwraca się i okazuje się, że to sobowtór śni Ciebie.

Twóje śniące ciało (sobowtór) kreuje to czego doświadczasz jako zwyklego życia, kłopotów itd. Śnisz problemy, kiedy jesteś znudzona. Poza zaburzaniem samej siebie i samoograniczaniem za pomocą zwykłego życia nie masz innego sposobu ujawnienia kim jesteś.

Ego jest snem nieświadomości (nie na odwrót)

Duchowy reaktor, duch, który kieruje życiem jest tym, z czym identyfikujesz się wkraczając w proces wtórny. Jesteś wtedy swoim sobowtórem, twórcą snów, życiem ciała. Spiritus reactor Junga - twoje śniące ciało i szamański sobowtór śnią świat, w którym żyjemy

Rozdział 10 Ścieżka serca

W pewnym momenci ena ścieżce. Zapominasz o zdolności uważności, której się z trudem uczyłąś. Jesteś po prostu przebudzona. Coś otula mgłą pamięć o tym, w jaki sposób dotarłaś do obecnego miejsca świadomości. Z zen: przed Zenem góra jest górą, w trakcie - góra przestaje być górą, a po - góra jest znowu górą. Dalej zas jest ku przestrodze: a góra skruszała i musiała być odtworzona…

Szaman po powrocie do codziennego życia skonfrontuje się z poważnymi problemami i nie będzie już mógł żyć tak jak wcześniej.

Ściezka jest tylko ścieżką. Jeśli czujesz, że ścieżka na której jesteś jest niewłaściwa, masz pełne prawo ją porzucić. Twoje serce powie ci kiedy nadchodzi czas na porzucenie ścieżki.

Co cię trzyma na dotychczasowej ścieżce ?

Strach - przed porzuceniem jej, zobowiązanie do utrzymywania wykreowanej przez siebie historii osobistej. H.o. to więzienie, które stworzyłaś dla siebie.

Ambicja - możesz być przekonana, że ścieżka nie odniesie skutku, ale czujesz, że musi. Spędzasz na niej mnóstwo czasu nawet wtedy gdy czujesz, że to jest wysiłek śmiertelny.

Zmęczenie - poczucie skończenia. Przeszło się tyle zmiennych kolei losu, że tym razem wydaje się to już niemożliwe.

Szamani twierdzą, ż epotrzebujesz zdyscyplinowanego życia, żeby stwierdzić czy ścieżka jest właściwa czy nie. Zdyscyplinowana uwazność, która postrzega co się wydarza - potrzeba jej więcej niż wiedzy.

Jeśli interesuje cię przyszłośc świata - poszukujesz ścieżki serca.

Wiesz, że jesteś na szlaku, ponieważ bez względu na to jak ciężko pracujesz, czujesz sjię tak jakbyś nie zużywał energii. Choć możesz być w oku cyklonu, nadal jest to ścieżka najmniejszego oporu (w taoiźmie mówi się na to nie-działanie lub wu wei). Daje szczęście i siłę - bo podąża za snami, za śniącym ciałem, za twoim mitycznym zadaniem. (Uwaga: najmniejszy opór często wiedzie do największego niebezpieczeństwa).

Żeby mieć serce potrzeba odwagi, aby uniezależnić się od opinii innych. Wraz z odwagą i dyscypliną dostrzeżesz, że jesteś wtórnym procesem dla całej społeczności. Twoja decyzja opuszczenia dotychczasowej ścieżki i podążania ścieżką serca oburza innych, ponieważ jesteś ich nagualem - ich losem ze snu. Aby na nią wejść, trzeba:

• uwolnić się od strachu i ambicji

• mieć mądrość starego człowieka (relatywizuje wagę przykładana do opinii innych, mówi, że wszystko co masz to twoje spostrzeżenia)

Jest to ścieżka płynna, jak tao. Płynie wszędzie tam, gdzie otwiera się przejście.

Jeśli człowiek wie więcej od innych to staje się samotny. Kiedy zaczynasz bardziej czuć śniące ciało, zwykli ludzie wydaja się być fantomami. Nie możesz dzielić się swoimi ideami i działaniami, ponieważ wydają się one być niedopuszczalnymi procesami wtórnymi, cieniami miasta, kultury, w której żyjesz. Wtedy nagual szuka innego. Nie szukasz zwyczajnego związku - ale takiego, który został wybrany i odkryty przy pomocy ścieżki serca. Dla ludzi na ścieżce serca, egzystencja toczyć się będzie zawsze na peryferiach tego co inny nazywaja życiem.

CZĘŚĆ II Śnienie w mieście

Zatłoczone ulice są terenem łowów. Interakcja ze światem jest nowym etapem szamanizmu, który musimy rozwijać. Duch oczekujący na taniec znajduje się w każdym z miejsc.

Rozdział 11 Śmierć albo czarodziejstwo

Zapominanie o szamaniźmie nigdy nie powiedzie się, jako, że psychologia i medycyna bez swojej starszej siostry staną się jednowymiarowe. Szamanizm będzie musiał odegrać istotną rolę w przekształcaniu zawodów zwiazanych z pomaganiem.

Terapia i medycyna	Szamanizm
Skupienie na przetrwaniu człowieka	Skupienie na jakości życia człowieka
Powstrzymanie twoich demonów, tłumaczenie ich tak, by móc dostosowc się do innych, czynienie życia bezpieczniejszym	Szaleństwo i magia, bardziej ryzykowne metody (obwąchiwanie drzwi nieznanego świata, śmierci, tajemnic)
Otwieranie drzwi nieznanego świata	Przenikanie do nieznanego świata, działanie ku zniknięciu drzwi między światami
Zwraca uwagę na sprawy zapomniane	Zwraca uwagę na sprawy niedorzeczne

Nowoczesne terapie zachodnie odpowiadaja potrzebom klasy średniej, wspierają jej normatywne wartości: rodzina, praca, wykształcenie, wiedza, zdrowie, normalnosć i zwyczajne życie. Podkreślaja wygląd i rozwój osobisty, życie i szczęście. Wydają się jednak ignorować przesady, nierówności ekonomiczne i społeczne oraz gwałtowne konflikty rasowe.

Obszar szamaństwa to śmierć, tajemnice ciemności oraz odnowa społeczności.

XXI w. nie lubi introwersji oraz OOS do tego stopnia, że gdy przychodzi czas na śmierć, możesz nawet poczuć się winna („nie bądź fajtłapą i umrzyj”). Ludzie w pobliżu śmierci skupiaja się na uczeniu się i kochaniu. Kiedy wszyscy uciekaja od śmierci, szamanka zanurza się w niej, by żyć jeszcze pełniej.

Wytworzenie drugiej uwagi to kwestia rezygnacji i kontroli albo kontrolowanej rezygnacji. Chodzi o rezygnację z normalnej tożsamości i z kontrolowania ewolucji procesów (przez podążanie za nimi). Podążanie za impulsami chwili.

Na terapię i na przekształcenie siebie najlepiej wpływa sposób w jaki pracujesz, a nie to co robisz.

Szamanizm a związki: Partnerzy, korzystając równocześnie z 2 uwagi mogą zatrzymywac świat i zmieniac go. Dwoje ludzi żyjących śniącymi ciałami jeszcze mniej poddaje się opisowi niż jedna osoba. Dwa naguale.

Rozdział 12 Wspólne śnienie

Kiedy uznasz przyjaciół za wojowników z szamańskiego klanu, staniecie się dla siebie nauczycielami. Możecie być strasznymi, godnymi siebie przeciwnikami, by następnie wspierać się, uczyć i współzawodniczyć ze sobą.Dzicy ale życzliwi, samotni ale w wchodzący w głębokie relacje. Rozdaj związku niesamowity bo ułatwiacie sobie nawzajem transformację.

Być wojowniczką = być swoim prawdziwym ja = być trudną, kochającą, wyczyniającą psikusy przyjaciołom, tak aby i im i sobie przyblizyć świadomość.

Pragnienie każdej osoby = ekstatyczne zycie w społeczeństwie, w którym ludzie i duchy znajdują się na jednym poziomie. Ciało szuka problemów, by żyć na krawędzi światów, domaga się silnych doświadczeń, strachu i mocy - płynących ze społeczności.

Tradycja społecznego uzdrawiania, idea, że jedna cierpiąca osoba jest częścią całej społeczności kreuje ludzkie ciepło i łączność.

Świat pełen jest ludzi oraz sił, których sygnały pozostaja niedostrzeżone albo są puszczone samopas. Sniące ciało każdej społeczności składa się z ludzi, rzeczy i duchów. Wspólczesne miasto jest zasnute nie tylko mieszkańcami, ale również zagubionymi i obnażonymi siłami sunącymi bez celu przez ulice. Aby przetrwać musisz wytworzyć ciało szamana.

Napięcia. Ludzie unikaja powierzchownie konfliktów, a w głębi ich pragną. Wojna, obecna w tak wielu kulturach jest jedna z nielicznych pozostałości w ramach której wszyscy wspólnie funkcjonują w transie.

Ktoś musi wziąć odpowiedzialność za przeszłość - za dzisiejsze i wczorajsze problemy - w przeciwnym wypadku zło stanie się bezcielesnym duchem. Grupa dzięki przyjęciu postawy kontrolowanej rezygnacji (czasem przyjęciu roli-ducha) powinna odszukać nieznośne duchy, kryjącym się w jej pełnym napięcia cieniu.

Nieświadome postaci, sny i duchy pochodza nie tylko z ludzkich ciał, ale także z ziemi. Dla szamana cała ziemia jest miejscem świętym. XXI w nie tylko zaniedbuje środowisko, ale także powszechnie nie dostrzega ducha miejsca przy użyciu drugiej uwagi. Te same miejsca mogą być zarówno miejscami mocy, jak i pieczarami bezdennego cierpienia. Gdziekolwiek nie postawisz stopy styklasz się ze świętością i doczesnością.

Ćwiczenie na rolę-ducha, str 228

Rozdział 13 Ludzie widma i ludzie prawdziwi

Jeśli nauczycielka traktuje siebie zbyt poważnie, to staje się widmem mówiącym innym co mają robić. Ludzi estaja się widmami, gdy zahipnotyzuje ich zdrowy rozsądek, przekonania innych, albo sam duch. Pamiętajmy o drugiej uwadze. Łowca dopada zwierzynę ponieważ nie jest do niej podobny, nie zawęża się do ociężałej, sztywnej rutyny.

Życie śniącym ciałem jest międzykulturowym unifikującym doświadczeniem, dzięki któremu możesz rozumieć i być rozumianym przez innych.

Zapominamy, że jesteśmy kimś innym niż nastroje, którym się poddajemy i że nasi przyjaciele są kimś innym niż duchy, które sprawiają im kłopoty. Trudno jest o to szczególnie gdy ktoś nas zrani.

Wielcy ludzie biorą odpowiedzialnośc za swoje nastroje, czasem przepraszają za nie, bo wiedzą jak zły ma to wpływ na innych.

Generalnie (też podczas dużych zgromadzeń) twój punkt widzenia należy tylko częściowo do ciebie. Jest on także duchem pola. Prawdziwa osoba uświadamia sobie duchy przemawiające przez nią i bierze odpowiedzialność za ich oddziaływanie na innych. Tam gdzie utykasz chwilowo - jesteś owładnięty duchem roli, którąnieumyślnie odgrywasz. Zachęta do wyrażania duchów i ruszenia z miejsca. Jeśli często przyciąga cię jeden duch (rola), nie jesteś wolny. Jednak mimo to jesteś kanałem, nie duchem. Jeśli o tym zapomnisz staniesz się widmem.

Ludzie widma, w przeciwieństwie do wojowników, ignorują duchy lub są przez nie opętani. Wszystko jest dla nich przeraźliwie poważne. Widmo albo jest znudzone życiem, albo chuśta się między entuzjazmem a depresją. Kiedy jesteś już dostatecznie odużony markotnymi i niejasnymi okolicznościami, pojawia się coraz większa potrzeba stania się tym, kto przetwarza te stany zamiast pozostawania osobą poddającą się depresji i inflacji. Jutro sfera widma będzie postrzegana jako zaraźliwa choroba o wysokim stopniu śmiertelności.

Kiedyś szamani czekali na wezwanie. Dziś - każdy moment dnia może je stanowić.

Rozdział 14 Spacer śmierci

W osobie terapeuty racjonalizm powinien brać górę nad szamanizmem.

Po powrocie z naguala do stanu normalnych spraw uczeń skonfrontuje się z ideą wypełnienia zadania. Moce osobiste ucznia i nauczyciela kreują ich spotkanie i ta sama moc wybiera zadanie symbolizowane przez nauczyciela. Zadanie jest wspólnym duchem, które w wielu przypadkach potrzebuje pokoleń by się spełnić.

W czasie gdy czekasz na dokończenie zadania, odbywasz spacer śmierci. Każdy krok może być ostatni. Los wojownika to zarówno wewnętrzny jak i zewnętrzny konflikt. Los wyjął cię spod prawa, zaburzyłaś system przekonań (przechodząc przez progi) i stałaś się dla niego zagrożeniem. Grupa walczy o homeostazę. Losem wojowniczki jest czuć się oskarżoną i zmierzyć się z sądem spełeczności. Droga złotego środka przestała istnieć (nie możesz kolejny raz powiedziec tak adaptacji, a nie wewnętrznemu światu)

Kongruentność i spójność - może sprawić, że nikt nie naciśnie spustu. Trzeba być zarówno podatnym na ciosy jak i niewidzialnym. Jako elastyczna wojowniczka, mieścisz w sobie również opinię sądu. Wspólczucie do siebie, przyjaciół i społeczności. Duch wojownika ujmuje swe ciało i swoją śmierć w swoje ręce, a życie postrzega z perspektywy.

Najgorsze jest w spacerze śmierci usztywnienie innych w opiniach (ze strachu przed byciem podsądnym)

Oświecony sąd rozumie, że gdy miast zabije jednego ze swoich mieszkańców, zabija tylko ciało. Głos i przekaz nie może zostać zabity. Idee są znacznie trwalsze niż reprezentujący je ludzie.

Rezultaty spaceru śmierci mają znaczenie dla wszystkich - indywidualne próby stawanie się całością prowokują zmiany wokół.

Rozdział 15 Czas snu i zmiana kulturowa

Zauważaj popełniane nadużycia tj. rasizm, homofobię, uprzedzenia religijne i seksizm. Wskazuj jak zmuszamy inne osoby do spaceru śmierci.

Nie próbuj łagodzić problemów kulturowych przez wyperanie, unikanie lub ignorowanie ich. Potrzebujemy wspólnie nowych szamanów, którzy głęboko w nie wejdą. Wspólne śnienie jest nowym rodzajem społecznej aktywności; oznacza docieranie do głębi w celu odnalezienia podstaw osobowego i społecznego uzdrowienia.

Za każdym razem, gdy wyobrażasz sobie, że świat jest pełen duchów,łączysz się z najstarszą historią człowieka. Gdy doświadczasz niezwykłego - wyruszasz na spacer śmierci przeciwko konwencjonalnym duchom (w tobie i na zewnątrz).

Najgorszą magią jest voodoo - działanie, które wynika z zazdrości i jest skierowanie przeciw tobie. Myśli maja moc, a negatywne myśli powodują szkody. Wszyscy jesteśmy powiązani i jako wojowniczka musisz zwracać uwagę na swoje uczucia w stosunku do siebie, innych oraz środowiska.

Do grupy wyróżnionych przez psychologów ludzkich popędów tj. seks, śmierć, miłość i pragnienie transcendencji A.M. dokłada jeszcze jeden: wspólne śnienie (społeczny sposób podążania za tao, dzięki podążaniu za procesami wtórnymi).

Sytuacja: forum polityczne. Podjęcie, wniesienie roli-ducha. Śmiech rozładował napięcie. Coś drgnęło, nie było już ról pierwotnych. Jak egzorcyzm. W przyszłym mieście: będziemy częściej korzystać s OOS niż z prochu aby rozwiązywać konflikty.

---