Analiza stylu wychowania w rodzinie.

Rodzina własna (RW)

Proszę określić strukturę swojej rodziny, podając płeć, wiek swój i współmałżonka
oraz kolejnych dzieci.

Ja: ....................................... lat ....., współmałżonek ....................................... lat ..... .

(dzieci - synowie (S), córki (C))

Dzieci: ……………………………………………………………………………………….

Np. S1- 22 lata; S2- 14 lat; C4- 6 lat

Oznacza, że ma Pan/i najstarszego 22- letniego syna, młodszego- 14 letniego i najmłodszą córkę w wieku 6 lat.

Poniżej przedstawione zostały zestawy twierdzeń charakteryzujące różne postawy
w rodzinie. Według nich proszę określić swoje zachowanie wobec współmałżonka
i własnych dzieci.

x - nie potrafię określić

0 - zupełnie nie

1 - raczej nie

2 - raczej tak

3 - zdecydowanie tak

Jeśli postawy Pana/i wobec wszystkich dzieci są podobne - twierdzenia proszę oznaczyć jedną cyfrą.

Np. Jeśli zdecydowanie dotyczy to wszystkich Pana/i dzieci proszę to zapisać tak:

Wyręczam moje dzieci w pracach, w rozwiązywaniu problemów, daję - nie oczekując nic w zamian.

3

Jeżeli postawy Pana/i są różnią się- są inne w stosunku do syna, czy córki proszę to zapisać oznaczając poszczególne dzieci.

Wyręczam moje dzieci w pracach, w rozwiązywaniu problemów, daję - nie oczekując nic w zamian.

S1-3 C2- 0

Oznacza to, że w stosunku do syna jest to stwierdzenie prawdziwe, a w przypadku córki tego typu zachowanie wcale nie dotyczy.

Lp.	twierdzenie	odpowiedź
1	Daje dzieciom właściwą swobodę, dostosowaną do ich wieku i odpowiedzialności.
2	Dziecko powinno wiedzieć dokładnie, czego od niego rodzic oczekuje. Jest to ważniejsze niż mówienie dziecku, że się je kocha.
3	Jako rodzic mam obowiązek kontrolować relacje pozarodzinne moich dzieci i w razie potrzeby ograniczyć je.
4	Kocham moje dzieci i staram się im to okazywać.
5	Mam na tyle ważnych spraw na głowie, że trudno mi jeszcze troszczyć się o zaspokajanie potrzeb dzieci.
6	Nie mam stałego systemu wychowawczego, na stosowane przez mnie kary i nagrody wpływa w dużej mierze moje samopoczucie.
7	Nie stosuję nagród, gdyż uważam, że one psują dzieci. W wychowaniu najważniejszą rolę odgrywa kara, także dotkliwa.
8	Nie uważam, aby było konieczne zajmowanie się relacjami pozarodzinnymi moich dzieci.
9	Okazywanie dzieciom uczuć psuje je, więc nie należy tego robić.
10	Polecenie rodzica powinno być dla dziecka rozkazem.
11	Pomiędzy mną a dziećmi nie ma w zasadzie nie ma szczerej komunikacji.
12	Rodzic powinien stale wyznaczać dziecku nowe obowiązki. Lepiej, gdy będzie ich miało za dużo, niż za mało.
13	Sądzę, że ważniejsze jest, by dzieci wykonywały polecenia w taki sposób, jak oczekuje tego od nich rodzic, niż proponowały swoje rozwiązania zadań.
14	Staram się dzieci raczej prosić, a nie odwoływać się do autorytetu.
15	Staram się, aby nagrody i kary stosowane przez mnie były słuszne i sprawiedliwe.
16	Szanuję prawa i uczucia każdego członka rodziny.
17	Gdy w domu występują nieporozumienia i napięcia, nie wiem, czego wtedy od dzieci oczekiwać i czego wymagać.
18	Uważam, że najlepiej jest, gdy dzieci radzą sobie same.
19	Uważam, że rodzic powinien akceptować i szanować relacje pozarodzinne swoich dzieci (przyjaciół, kolegów). Zachęcam je więc do tego typu kontaktów.
20	Uważam, że sukcesy i postępy dziecka należy traktować jako rzecz oczywistą, chwalenie i odkreślanie osiągnięć szkodzi w wychowaniu dziecka.
21	Uważam, że w rodzinie ważniejsze są dobre wypełniane przez każdego obowiązki niż troska o zaspokajanie potrzeb i relacje międzyludzkie.
22	W miarę możliwości staram się o zaspokojenie potrzeb wszystkich członków rodziny.
23	W mojej rodzinie każdy otwarcie i szczerze może wypowiadać swoje zdanie.
24	Odczuwam brak bliskich związków między mną a dziećmi.
25	W naszej rodzinie są bardzo poważne problemy, stąd trudno cokolwiek zaplanować.
26	W przypadku naszej rodziny mówienie o rozwoju jest nieporozumieniem.
27	W wychowaniu moich dzieci zdecydowanie przeważają nagrody, staram się zauważyć każde, nawet najmniejsze osiągnięcie dziecka. Bardziej straszę karami, niż je stosuję.
28	W wychowaniu pragnę przygotować swoje dzieci do samodzielnego, odpowiedzialnego życia.
29	Wiem, że nie cieszę się autorytetem u moich dzieci.
30	Wiem, że u dzieci mam poważny autorytet.
31	Zadaniem rodziców jest wychwytywać i krytykować każdy błąd dziecka, aby mogło się poprawić.
32	Zależy mi na rozwoju własnym, współmałżonka i dzieci. W realizacji naszych możliwości, odkrywaniu uzdolnień i talentów każdego członka rodziny.
33	Staram się dzieci wyręczać w ich obowiązkach domowych, aby miały więcej czasu na naukę i zabawę.

---