akie są zasady stosowania metody indywidualnych przypadków.

Metoda indywidualnych przypadków jest sposobem badań , polegającym na analizie jednostkowych losów ludzkich , uwikłanych w określone sytuacje wychowawcze , lub na analizie konkretnych zjawisk natury wychowawczej przez pryzmat jednostkowych biografii ludzkich z nastawieniem na opracowanie diagnozy przypadku lub zjawiska w celu podjęcia działań terapeutycznych (T. Pilch)

.

Metoda ta musi uwzględniać :

wgląd w cechy osobowościowe jednostki ;

rozpoznanie zasobów , zagrożeń i wpływów otoczenia społecznego na jednostkę ;

bezpośrednie oddziaływanie osoby na osobę ;

bezpośrednie oddziaływanie poprzez otoczenie społeczne .

Istotę metody indywidualnych przypadków stanowią :

studium przypadku, czyli jego społeczna diagnoza - zebranie wiedzy na temat jednostki i analiza jej sytuacji życiowej ;

prowadzenie , praca z przypadkiem, czyli to co wyznacza jej praktyczną , zadaniową treść .

Diagnoza społeczna została podniesiona do rangi najważniejszego zadania poprzedzającego bezpośrednio pracę z przypadkiem .

Prawidła pracy z jednostką :

jednostki ani rodziny nie można traktować wedle jakiejkolwiek reguły lub teorii , ale należy dokładnie przyjrzeć się jej sytuacji życiowej i precyzyjnie zbadać wszystkie okoliczności , które stały się powodem szukania pomocy społecznej (współcześnie realizowana zasada indywidualizacji) ;

nie można pomagać prędko , bez namysłu , częściowo , ale należy przeprowadzić rozpoznanie warunków życiowych jednostki , jej stosunku do otoczenia ;

pracownik socjalny (caseworker) oprócz zdolności wrodzonych musi posiadać także wiedzę nabytą doświadczeniami i specjalizacją .

Podstawowe wartości podejścia funkcjonalnego w pracy socjalnej to :

respektowanie godności i wartości każdej jednostki ;

dbałość o to , by każdy miał możliwość samorealizacji jako osobowość pełna i wnosząca swój wkład w społeczeństwo;

dbałość o to , by społeczeństwo jako całość , poprzez swoje instytucje i politykę , sprzyjało i popierało takie możliwości .

Procedurę postępowania pracownika socjalnego , podejmującego trud pracy metodą indywidualnych przypadków , dzieli autor na trzy etapy :

opracowanie społecznej diagnozy przypadku (diagnoza środowiskowa) ;

opracowanie planu postępowania ;

właściwe prowadzenie przypadku .

Zasady praktycznego zastosowania metody indywidualnych przypadków

zasada akceptacji - respektowanie podopiecznego jako osoby , z wszystkimi jego problemami i trudnościami , zrozumienie dla jego nieporadności , szacunek dla jego osobistych decyzji i wyborów ;

zasada komunikacji - wzajemne rozumienie swoich intencji i wypowiedzi , ról i przedsięwzięć ;

zasada indywidualizacji - traktowanie każdej jednostki czy rodziny z osobna , bez stosowania reguł i teorii ;

zasada uczestnictwa - aktywne i świadome uczestniczenie jednostki w procesie działań korygujących i naprawczych

zasada zaufania i poszanowania prywatności - wszystkie informacje , jakich udziela jednostka w trakcie wywiadów , są wykorzystywane wyłącznie na użytek rozwiązywania jej problemów i w takim zakresie , w jakim ona sobie tego życzy ;

zasada samoświadomości - oddzielenie przez pracownika socjalnego stosunków z podopiecznym , czyli motywacji zawodowej - konieczności służenia pomocą potrzebującemu od osobistych preferencji czy uprzedzeń .

---