Kryteria diagnostyczne anorexia nervosa (wg Feighnera, 1976)
A. Początek przed 25 rokiem życia.
B. Utrata łaknienia, której towarzyszy spadek wagi ciała co najmniej o 25% w stosunku do wagi wyjściowej.
C. Zaburzone postawy względem przyjmowania pokarmów, samego pożywienia i wagi ciała oraz zniekształcenie postrzegania obrazu własnego ciała.
D. Brak choroby somatycznej tłumaczącej pojawienie się anoreksji i spadku wagi.
E. Brak zaburzenia psychicznego, szczególnie takiego, jak: choroba afektywna, schizofrenia, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne i fobie.
F. Zaistnienie najmniej dwóch z następujących objawów: amenorrhoea, lanugo, bradykardia, okres nadaktywności, epizody obżarstwa, wymioty (w tym prowokowane)
Kryteria diagnostyczne anorexia nervosa (wg DSM III-R, 1987)
A. Odmowa utrzymania ciężaru ciała na lub powyżej granicy wagi minimalnej dla wieku i wzrostu (np. utrata wagi prowadząca do utrzymania ciężaru ciała poniżej 85% wagi oczekiwanej lub brak należnego przyrostu wagi w okresie wzrastania, prowadzący do utrzymania ciężaru ciała poniżej 85% wagi należnej).
B. Intensywny lęk przed przybraniem na wadze lub otyłością mimo utrzymującej się rzeczywistej niedowagi.
C. Zaburzenie sposobu doświadczania własnej wagi, rozmiaru i kształtu ciała, np. osoba czuje się „gruba”, nawet gdy jest wyniszczona, wierzy, że część jej ciała jest „zbyt gruba”, podczas gdy w rzeczywistości ma niedowagę.
D. U kobiet w okresie po menarche amenorrhoea, nieobecność przynajmniej trzech kolejnych cykli menstruacyjnych.
Kryteria diagnostyczne anorexia nervosa (wg DSM IV, 1994)
A. Odmowa utrzymania ciężaru ciała na lub powyżej granicy wagi minimalnej dla wieku i wzrostu (np. utrata wagi prowadząca do utrzymania ciężaru ciała poniżej 85% wagi oczekiwanej lub brak należnego przyrostu wagi w okresie wzrastania, prowadzący do utrzymania ciężaru ciała poniżej 85% wagi należnej).
B. Intensywny lęk przed przybraniem na wadze lub otyłością mimo utrzymującej się rzeczywistej niedowagi.
C. Zaburzenie sposobu doświadczania własnej wagi i kształtu ciała; pacjentka nie jest w stanie wpływać na ciężar i kształt ciała na podstawie własnej oceny lub zaprzecza znaczeniu niskiej masy ciała.
D. U kobiet w okresie po menarche amenorrhoea, nieobecność przynajmniej trzech kolejnych cykli menstruacyjnych.
Wyodrębnione typy:
Typ „ograniczający”: w trakcie anorexia nervosa nie dochodzi do regularnych epizodów nie kontrolowanego objadania się lub zachowań „wydalających” (np. indukowanych wymiotów lub nadużywania środków przeczyszczających albo diuretyków).
Typ „żarłoczno-wydalający”: w trakcie epizodu anorexia nervosa dochodzi do regularnych epizodów nie kontrolowanego objadania się lub zachowań „wydalających” (np. indukowanych wymiotów lub nadużywania środków przeczyszczających, diuretyków albo lewatyw).
Kryteria diagnostyczne bulimia nervosa (wg Russella, 1979)
A. Obecność zaburzenia odżywiania, które polega na nadmiernym koncentrowaniu uwagi na jedzeniu, co prowadzi do występujących okresowo napadów żarłoczności.
B. Osoba chora przeciwdziała „tuczącym” skutkom jedzenia poprzez prowokowanie wymiotów, stosowanie środków przeczyszczających, okresowe głodzenie się i tym podobne.
C. Istotną cechą obrazu klinicznego jest chorobliwy lęk przed nadwagą. Osoba chora narzuca sobie określoną „idealną” wagę poniżej wagi optymalnej czy „normalnej”.
Kryteria diagnostyczne bulimia nervosa (wg DSM III-R, 1987)
A. Powtarzające się epizody gwałtownego objadania się (gwałtowne przyjmowanie dużej ilości jedzenia w krótkim czasie).
B. Poczucie utraty kontroli nad jedzeniem podczas epizodów gwałtownego objadania się.
C. Prowokowanie wymiotów, użycie środków przeczyszczających, diuretyków, stosowanie ścisłej diety, poszczenia, intensywnego wysiłku fizycznego w celu zapobieżenia przyrostowi masy ciała.
D. Epizody objadania się występują co najmniej dwa razy na tydzień przez co najmniej trzy miesiące.
E. Uporczywa nadmierna koncentracja na kształcie i wadze ciała.
Kryteria diagnostyczne bulimia nervosa (wg DSM IV, 1994)
A. Powtarzające się epizody gwałtownego objadania się. Epizod objadania się charakteryzuje się:
— jedzeniem w krótkim czasie (np. w 2 godz.) ilości jedzenia, która dla większości osób jest zdecydowanie za duża, aby można ją było zjeść w tym czasie i w podobnych okolicznościach,
— poczucie braku kontroli nad jedzeniem w trakcie epizodu (na przykład poczucie, że nie można przestać jeść lub zapanować nad ilością i sposobem jedzenia).
B. Stosowanie nawracających nieprawidłowych zachowań kompensacyjnych służących zapobieganiu przyrostowi masy ciała, takich jak:
— prowokowanie wymiotów; nadużywanie środków przeczyszczających, diuretyków, lewatyw i innych,
— poszczenie,
— intensywne ćwiczenia fizyczne.
C. Zarówno epizody objadania się, jak i nieprawidłowe zachowania kompensacyjne występują przeciętnie co najmniej dwa razy na tydzień przez trzy miesiące.
D. Samoocena wyznaczona głównie przez kształt i wagę ciała. E. Zaburzenie to nie występuje w przebiegu anorexia nervosa. Wyodrębnione typy:
Typ „przeczyszczający" (purging type): w przebiegu epizodu bulimia nervosa dochodzi do regularnego prowokowania wymiotów lub używania środków przeczyszczających, odwadniających lub lewatyw.
Typ „nieprzeczyszczający" (nonpurging type): w przebiegu epizodu bulimia nervosa dochodzi do stosowania takich nieprawidłowych zachowań kompensacyjnych, jak poszczenie lub uprawianie intensywnych ćwiczeń fizycznych bez regularnego stosowania wymiotów lub nadużywania środków przeczyszczających, odwadniających lub lewatyw.