C.Levi-Strauss, Struktura mitu.

-skoro treść mitu jest przypadkowa, to jak zrozumieć, że mity w różnych zakątkach są do siebie podobne

-Jung-określone znaczenia miałyby być związane z określonymi tematami mitologicznymi, którym nadaje on miano archetypów

-zbliżenie mitu i języka niczego nie rozwiązuje - mit jest częścią języka (jest jednocześnie w języku i poza nim)

-de Saussure: dwa aspekty langage: strukturalny i statystyczny

-langue - czas odwracalny

parole - nieodwracalny

-mit odnosi się zawsze do zdarzeń minionych

-wewnętrzna wartość bierze się stąd, że te zdarzenia tworzą strukturę, która odnosi się do przeszłości, teraźniejszości i przyszłości

-podwójna struktura: historyczna i ahistoryczna-mit może należeć zarazem do langue(w którym jest formułowany) i parole

- trzeci poziom jest związany z cechami absolutnymi

-mit zajmuje miejsce przeciwstawne poezji - zachowuje swą wartość nawet przy nieudolnym tłumaczeniu na język obcy

-nie liczy się narracja, styl itp., a historia, którą się tam opowiada

• Jeżeli mity mają znaczenie, to nie bierze się ono z odosobnionych składników, które są ich częściami, lecz ze sposobu, w jaki one się łączą.

• -mit składa się z jednostek konstytutywnych (jak każdy twór językowy)

• -jednostki konstytutywne zakładają obecność tych, które normalnie występują w strukturze języka - fonemów, morfemów semantemów (każda forma różni się od poprzedniej wyższym poziomem złożoności)

MITEM- duże jednostki konstytutywne, istnieją na poziomie zdań, ma naturę relacji, lecz prawdziwymi jednostkami są wiązki tych relacji (żeby zachować dwoistość, jednoczesną synchroniczność i diachroniczność mitu;

-po analizach dochodzi Strauss do wniosku, że mit jest zbiorem wszystkich jego wersji!

[to pewnie nie wszystko, co można powiedzieć o tym tekście, ale na nasze potrzeby…]

---