Scenariusz zajęć relaksacyjnych - Cztery pory roku - jesień
Prowadząca:
Cele ogólne:
- wdrażanie do poszanowania własnego ciała poprzez kontrolowanie swoich emocji,
- ochrona układu nerwowego - nabycie umiejętności wyciszenia się i relaksacji.
Cele szczegółowe:
· Dziecko:
- panuje nad swoim ciałem,
- nie przeszkadza innym podczas wykonywania ćwiczeń,
- potrafi skupić uwagę na rytmie swojego ciała,
- rozwija wyobraźnię, jest kreatywne,
- umie uspokoić się w ciszy.
Metody:
- czynna - wykonywanie zadań i ćwiczeń relaksacyjnych,
- słowna - słuchanie opowiadania, wiersza, muzyki,
- oglądowa - ilustracje z krajobrazem jesiennym.
Formy pracy:
- praca z całą grupą
Środki dydaktyczne:
- tekst opowiadania, wiersz, kaseta magnet., pędzel, ilustracje jesieni.
Przebieg zajęć:
Zabawa „Uśmiech”.
Dzieci siedzą w kręgu. Jedno z nich zostaje „właścicielem uśmiechu”. Właściciel uśmiechu (pozostałe dzieci maja obojętny wyraz twarzy) przekazuje go innemu dziecku. W tym celu zasłania twarz dłonią, „ściąga” uśmiech z ust i „rzuca” nim w stronę kolegi z prawej strony. Natychmiast poważnieje, zaś nowy „właściciel uśmiechu” okazawszy swa radość przekazuje uśmiech kolejnym graczom.
Trening autogenny pt. "Dotknięcie jesieni" przy muzyce A. Vivaldiego "Cztery pory roku-jesień".
N. wyznacza 1 dziecko, które będzie „jesienią” i wręcza mu pędzel. Pozostałe dzieci siedzą wygodnie , tworząc krąg. Słychać spokojny podkład muzyczny. N. mówi:
Wyobraźcie sobie, ze jesteście małymi, zielonymi listkami, ukrytymi w koronie drzewa. Przyjmijcie wygodną pozycję leżącą na wznak, na brzuchu lub bokiem.
Spróbujcie przez chwilę znieruchomieć, jak gdyby nie było wiatru. Zapraszam do na „jesień”, która przyniesie wiatr oraz szeroką gamę kolorów. Kto poczuje dotyk barwnego pędzla „jesieni” unosi się i zaczyna miarowo poruszać się jak jesienny liść na wietrze.
Zabawa „ Płynie rzeczka” - masaż pleców współpartnera.
Masują plecy współpartnera do słów wiersza:
„Płynie, płynie rzeczka,
idzie pani na szpileczkach,
idzie słoń, idą słonie,
idzie koń, idą konie,
świecą dwa słoneczka,
płynie strumyk,
pada deszczyk,
czujesz dreszczyk?”
Relaks oddechowy „Jestem drzewem”.
Ręce opuszczone wzdłuż tułowia podnosisz powoli do góry, wciągając to co jest szkodliwe w powietrzu (wdech). Opuszczasz ręce (gałęzie), pochylasz się, by dać ludziom tlen (całkowity wydech).
Zakończenie ćwiczeń „ Iskierką przyjaźni” - uścisk dłoni.