Psychologia jako nauka, historia psychologii 1


  1. Czym zajmuje się psychologia jako nauka


Psychologia jest badaniem umysłu i zachowania. Poznając psychologię, poznajemy sposób, w jaki myślimy, uczymy się, czujemy, kontaktujemy się z innymi ludźmi, a także, w jaki sposób rozumiemy samych siebie

Psychologia => Jest to nauka o zjawiskach psychicznych, czyli o zjawiskach świadomości. Jest to również, tzw. introspekcja, czyli obserwacja swoich własnych przeżyć wnikanie w samego siebie, samoobserwacja, dostrzeganie własnych działań i przeżyć. Psychologia jest nauką realną, należącą do działu nauk humanistycznych. Wywodzi się od zainteresowania dla człowieka i jego spraw. Już w starożytności zarysowały się dwa podstawowe problemy, które wyznaczyły drogę współczesnej psychologii. Były to:

  1. Jaki jest człowiek?

  2. Jakie są jego przeżycia i działania

Psycholog => bada zachowanie, które jest zorganizowane i ukierunkowane na konkretny cel.

  1. Historia psychologii jako nauki


Nazwa „psychologia” pojawiła się po raz pierwszy w XVI w. za sprawą MELANCHTONA z WITTENBERGI - słowo „psyche” - dusza, czynność oddychania; raz „logos” - , nauka” „psychologia” - , nauka o duszy.

„PSYCHOLOGIA MA DŁUGĄ PRZESZŁOŚĆ LECZ KRÓTKĄ HISTORIĘ” (HERMAN EBBINGHAUS). Początki psychologii sięgają, aż czasów starożytnych, gdy wywodziła się z filozofii. Był to okres nazywany okresem psychologii przednaukowej, poznanie człowieka następowało za sprawą spekulacji oraz obserwacji (Platon, Arystoteles), jednakże jako nauka istnieje 130 lat (1879 r. Wilhelm Wundt).

STAROŻYTNOŚĆ

Starożytni filozofowie interesowali się mądrością, pięknem, estetyką, ONTOLOGIĄ (nauką o bycie). Zastanawiali się czy byt ma postać materii czy ducha. Określali byt mianem psyche, uważając, że jest on nieśmiertelny, a materia (np.: ciało) była drugorzędna. Prawdziwy świat miał charakter duchowy.

Rozważania dotyczyły duszy i ciała- podział dychotomiczny
Ojcowie psychologii:

-uważał, że siedliskiem umysłu jest serce

- usystematyzował zjawiska psychiczne i próbował wykryć prawa, jakie nimi rządzą. Zaliczył do nich prawa kojarzenia i kontrastu, dzięki którym łączymy idee będące treścią życia psychicznego. Uważał, że idee te powstają za sprawa świata zewnętrznego, a do wnętrzna trafiają poprzez zmysły, czyli: prawdziwe jest to krzesło, na którym siedzę, a nie to co mam umyśle, to za sprawą tego realnego krzesła, mam jego obraz w umyśle
stworzył naukę o „Pięciu klepkach”, czyli pięciu zmysłach. Ponadto ukazał, że zachowanie człowieka jest dwu kierunkowe. Podzielił uczucia i emocje (przyjemne i przykre)--> dzieło „O duszy”