Stopa płaska (płaskostopie)
W Polsce według statystyk, dolegliwościami stóp objętych jest około 70-80% populacji ludzi dorosłych, a wady stóp stwierdza się nawet u dzieci w wieku przedszkolnym.
Tak częste występowanie płaskostopia utwierdza w przekonaniu, że o tych wadach można mówić jak o schorzeniu społecznym. Występuje wiele czynników, które wywołują ten stan. Można tu wymienić: niewłaściwe obuwie, długotrwałe obciążenie zewnętrzne, złe odżywianie, itp. Następstwa tego niedostosowania pociągają za sobą obniżoną sprawność nóg, a z biegiem lat bolesne zniekształcenia, aż do kalectwa uniemożliwiającego ruchy lokomocyjne.
Pod wpływem różnych czynników stopa człowieka może ulec deformacjom. Najczęściej spotyka się płaskostopie.
Jest to obniżenie lub całkowity zanik podłużnego lub poprzecznego wysklepienia stopy. Występuje wiele stopni tej wady, od małego, ledwie widocznego spłaszczenia stopy, do daleko posuniętego zniekształcenia, które utrudnia lub wręcz uniemożliwia chodzenie i statykę ciała.
Płaskostopie występuje najczęściej jako wada nabyta i może pojawić się w każdym wieku. U dzieci do około 5 roku życia gruba tkanka tłuszczowa na podeszwowej powierzchni stopy osłania jej sklepienie i nadaje wygląd zbliżony do płaskostopia. W miarę opanowywania chodzenia dziecko stawia stopy bliżej siebie, następuje doskonalenie funkcji mięśni stabilizujących stopę. Zaczynają się zaznaczać łuki stopy. Powyżej 5 roku życia u dzieci w wieku szkolnym występuje płaskostopie, zwane wczesno dziecięcym. Dotyczy ono szczególnie dzieci o słabych mięśniach i więzadłach. Taki rodzaj płaskostopia pogłębia się pod wpływem wysiłku fizycznego i nadmiernych obciążeń.
U młodzieży w okresach nadmiernego wzrostu, na skutek dysproporcji między obciążeniem, a wydolnością mięśniową, występuje tzw. pozorne płaskostopie.
Istnieje kilka różnych postaci płaskostopia. Najczęściej występuje stopa płaska statycznie. Powstaje ona w następstwie współdziałania kilku czynników:
nadmiernego ciężaru ciała;
nadmiernego i długotrwałego obciążenia zewnętrznego;
osłabienia stawów i więzadeł po przebyciu różnych chorób.
Tak ukształtowana stopa jest wynikiem zachwiania stosunku między siłą obciążenia, a wydolnością stabilizatorów czynnych i biernych stopy. Przeciążenia stopy spowodowane niewydolnością jej układu mięśniowo-więzadłowego, doprowadzają do zniekształceń, zaburzeń funkcji i bolesności.