HISTORIA KOSMETYKI
Historia słowa kosmetyka pochodzi z greckiego kosmeo – zdobić, upiększać.
Jest to nauka:
racjonalnego dbania o siebie, o ciało,
zapobiegania chorobom skóry,
usuwania defektów,
upiększania.
KOSMETOLOGIA jest to dział nauki, w którym wykorzystuje się najnowsze trendy. Możemy wyróżnić kosmetykę zapobiegawczą i zachowawczą.
STAROŻYTNOŚĆ – ERA LODOWCOWA
Pochodzą z niej szminki do malowania ciała i ust.
W
miejscowości Uks w 1923r. odkryto grobowiec (kultura sumeryjska).
Znajdowały się tam ozdoby i palety ze szminkami sprzed 3000 lat
p.n.e. Na glinianej tabliczce pismem klinowym opisano przepisy
medyczne i kosmetyczne. Znaleziono czaszkę kobiety, którą
zrekonstruowano
i ubrano w klejnoty.
Starożytne ludy uprawiały:
cebulę,
czosnek,
rumianek,
koper,
nagietek,
szałwię.
Lubowali się w zapachach w postaci kadzideł, wonnych olejków do ciała:
olejki roślinne:
heban,
sandałowiec,
płatki kwiatów;
olejki zwierzęce:
ambra,
piżmo,
skóra węża,
skorupa żółwia,
mleko ludzkie;
owoce:
daktyle,
jabłka,
figi.
BABILON
Do mycia używano piasku rzecznego, a potem kremu z tłuszczu wielbłądziego, z tłuszczu dzika. Tłuszcze te były perfumowane płatkami róż.
EGIPT
Rozwinęła się sztuka upiększania zmarłych (tzw. neurokosmetyka).
Opisano na papirusie przepisy na wygładzanie skóry:
pumeks,
alabaster,
miód,
mleko ludzkie.
W grobowcach faraonów znaleziono:
palety ze szminkami,
pęsety,
ozdoby.
Makijaż:
kolory czarne lub zielone,
usta smarowano korzeniną,
policzki smarowano ochrą,
deodoranty: maści z mirry i płatków róż.
Tutenchamon – w latach 1924-25 odkryto nienaruszony grobowiec i znaleziono tam krem do twarzy.
Do mycia używano pasty z popiołu i gliny; usuwano ją oliwą z oliwek, olejem sezamowym, tłuszczem baranim lub gęsim, tłuszczem z ryb i hipopotama.
Na zmarszczki stosowano żółtka jaj.
Paznokcie lakierowano na czerwono i złoto.
Używano dużo pudru.
PERSOWIE
Zalecali:
miętę,
rumianek,
piżmo,
olejek roślinny.
HENNA – barwnik roślinny z krzewu lawsonii:
osuszony i sproszkowany,
barwi skórę, paznokcie, włosy (szatynki → rubin, blondynki → rudy).
Do farbowania włosów używano:
korę dębu,
łupinę orzecha włoskiego,
wyciągi z dębu.
BLISKI WSCHÓD
Koran zalecał częste kąpiele.
Barwiono henną dłonie, stopy, paznokcie.
Muzułmanie myli się w łaźniach.
U kobiet w łaźniach:
dbano o manicure, pedicure,
czesano je,
depilowano całe ciało,
robiono masaże i maseczki.
Do mycia używano sproszkowane nasiona mydelnicy i jojoby.
Mydło → łój zwierzęcy + oliwa z oliwek.
Rozwinęła się sztuka wydobywania zapachu z różnych roślin.
GRECJA
Słynęła z wielu lekarzy:
Hipokrates,
Kliniusz Starszy,
Galen → podzielił lekarstwa na różne formy:
pudry,
maści,
zasypki,
płyny;
→ wymyślił krem Ceroma – mieszanina wosku i oliwy (tłusty krem do masażu).
Rozwinął się masaż całego ciała.
CHINY
Przeważały:
ciemne włosy (warkocze, koki),
blada cera,
czerwone usta,
małe stopki.
Wynaleźli:
lakier do paznokci, do włosów,
tusz do rzęs,
lusterko.
Noszono protezy dentystyczne:
drewniane,
z kości słoniowej,
ze złota.
MEKSYK
Majowie:
jajowata głowa,
tatuaże na głowie → nakłuwano skórę i wprowadzono barwnik.
INDIE
Mnóstwo kolorów, złota.
Lakszona – kropka na czole.
ŚREDNIOWIECZE
Nie dbano o higienę, nie lubiano się myć (ewentualnie w łaźniach zbiorowych, gdzie nacierano się wódką).
FRANCJA – WERSAL – XIX w.
Przeważały:
biała twarz,
czerwone lub fioletowe usta.
Nie myto się, a na skaczące wszy używano złotych młoteczków, drapano się drapaczkami.
Popularne były plastry młodości i perfumy.
REWOLUCJA FRANCUSKA
Wszystko naturalne, zaczęto się myć.
ANGLIA XIX w.
Rozpoczęto produkcję mydła, a w Niemczech wody kolońskiej.
Pojawiły się kosmetyki syntetyczne (→ alergie).
Używano szminek i malowano paznokcie.