43. Rehabilitacja pacjentów z nadciśnieniem tętniczym

Warunkiem rozpoczęcia aktywności fizycznej u chorych z NT jest uregulowana i systematyczna kontrolowana wartość ciśnienia tętniczego zarówno w spoczynku jak i w trakcie wysiłku oraz oszacowanie globalnego ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych

Zalecenia:

• Ćw. Aerobowe, marsz , bieg jazda na rowerze, unikanie ćw. Izometrycznych

• Intensywność – 40-60% możliwości wysiłkowych org

• Min. 3-4 razy w tyg

• Czas: 30-45 min

Rehabilitacja kardiologiczna jest kompleksowym działaniem mającym na celu prewencję chorób serca, leczenie oraz poprawę jakości życia i funkcjonalności pacjentów, ograniczenie postępów choroby, zmniejszenie śmiertelności wynikającej z chorób układu krążenia.

Zalecając trening fizyczny chorym z nadciśnieniem tętniczym, należy kierować się ogólnie obowiązującymi zasadami. Regularny wysiłek, w zależności od wieku pacjenta oraz towarzyszących chorób i powikłań narządowych, powinien mieć małą lub umiarkowaną intensywność. W badaniach u chorych z niepowikłanym nadciśnieniem tętniczym wykazano, że niewielki i umiarkowany wysiłek powoduje identyczne lub nawet większe efekty hipotensyjne niż ciężki trening. Regularne wykonywanie ćwiczeń fizycznych może powodować konieczność zmniejszania dawek leków hipotensyjnych. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w celu obniżenia ryzyka związanego z treningiem fizycznym należy:

• wykluczyć obecność wzmożonej reakcji presyjnej na wysiłek;

• unikać gwałtownego rozpoczynania ćwiczeń fizycznych;

• unikać elementów współzawodnictwa

• unikać dyscyplin których uprawianie związane jest z silnym oziębianiem organizmu (nurkowanie, jazda na nartach)

• nie stosować krótkotrwałych wysiłków o dużej intensywności.

• nie stosować wysiłków izometrycznych i treningu siłowego u osób z ciężkim nadciśnieniem tętniczym.

Ważnym zagadnieniem dotyczącym nadciśnienia tętniczego w rehabilitacji kardiologicznej i prewencji wtórnej są zmiany wartości ciśnienia tętniczego po zawale serca, które u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym mogą obniżyć się nawet do wartości prawidłowych. W takich przypadkach terapia hipotensyjna może być na dłuższy okres wstrzymana, o ile wartości ciśnienia tętniczego ponownie nie ulegną podwyższeniu.

Wykazano że aktywność fizyczna może obniżyć wartość skurczowego ciśnienia tętniczego o 4–9 mm Hg. Zwiększenie aktywności fizycznej pomaga również zredukować nadwagę, poprawić ogólną wydolność ustroju i zmniejszyć umieralność.

Zaleca się umiarkowane, regularne ćwiczenia aerobowe, takie jak szybki marsz, pływanie, jazda rowerem przez co najmniej 30–45 minut w większości dni w tygodniu. Intensywne ćwiczenia izometryczne (jak podnoszenie ciężarów) mogą powodować duży wzrost ciśnienia i są przeciwwskazane. Taki sposób postępowania jest bezpieczny u większości chorych z nadciśnieniem tętniczym. Osoby z ciężkim nadciśnieniem lub chorobami towarzyszącymi powinny zwiększać wysiłek fizyczny pod kontrolą lekarską.