Zespół cieśni nadgarstka - niewydolność stawów nadgarstka

Niewydolności stawów nadgarstka, spowodowanej ich przeciążeniem, towarzyszy silny ból. Chorobie sprzyja każda praca, która wymaga powtarzania tych samych ruchów, szczególnie zginania lub prostowania nadgarstka.

Zespół cieśni nadgarstka - jak powstaje

W okolicy nadgarstka, po wewnętrznej stronie dłoni przebiega nerw pośrodkowy. Jest on ciasno umieszczony w kanale, który tworzą trzy kości nadgarstka i więzadło. Położenie nerwu powoduje, że jest łatwo drażniony. Choroba pojawia się nagle i zwykle nie podejrzewamy, że spowodowały ją codzienne, niezauważalne urazy. Wywołują one stan zapalny oraz obrzęk ścięgien, co prowadzi do zmniejszenia przestrzeni w kanale nadgarstka. Nerw jest coraz mocniej uciskany, nasila się ból. Występuje sztywność 
stawów mamy problem z tak prostą czynnością jak zapinanie guzików. Ból może promieniować do łokcia, a nawet ramienia.

Jak rozpoznać zespół cieśni nadgarstka

Aby rozpoznać cieśń nadgarstka nie trzeba specjalistycznych badań. Sami możemy wykonać tzw. test Tinela, który polega na delikatnym opukiwaniu nadgarstka. Podrażniony nerw pośrodkowy spowoduje drętwienie palców ręki, co potwierdzi chorobę. Równie łatwy do przeprowadzenia jest test Phalena. Należy złączyć dłonie grzbietami, palce skierować do klatki piersiowej, a nadgarstki maksymalnie zgiąć. Jeżeli po minucie odczujemy drętwienie, mrowienie lub ból prawdopodobnie powodem jest ucisk na nerw. 
Można też do badania wykorzystać aparat do mierzenia ciśnienia. Mankiet zakładamy na nadgarstek. Pompujemy do 50 mmHg i utrzymujemy ciśnienie przez minutę. Ból i drętwienie palców potwierdza chorobę - trzeba udać się do ortopedy i rozpocząć leczenie.

Często przyczyną zespołu cieśni nadgarstka jest niedobór witamin B6 i B12. Osoby zagrożone tą dolegliwością (operatorzy komputerów, pianiści, pakowacze, np. warzyw na tacki, operatorzy młotów pneumatycznych, kobiety oczekujące dziecka, osoby cierpiący na reumatoidalne zapalenie stawów, cukrzycę, niedoczynność tarczycy) powinny jeść pokarmy bogate w te witaminy: mięso, ryby, płatki, pełnoziarniste pieczywo, szpinak, banany, ziemniaki. Uwaga! Przedawkowanie witaminy B6 może wywołać objawy 
przypominające zespół cieśni nadgarstka, czyli drętwienie i mrowienie rąk. Dawkę witaminy trzeba uzgodnić z lekarzem.

Jak leczyć dolegliwości cieśni nadgarstka

Im później pójdziemy do lekarza, tym gorsze będą wyniki terapii. W pierwszym etapie rozwoju choroby można ją skutecznie zwalczyć, stosując leki przeciwzapalne, np. Vioxx, Voltaren, Ibuprofen. Dobre efekty daje fizykoterapia: laser, ultradźwięki, krioterapia czy jonoforeza. Czasem trzeba unieruchomić rękę na kilka dni. Jeśli to nie pomaga, konieczna bywa operacja, która polega na przecięciu więzadła poprzecznego nadgarstka. Może być przeprowadzona w znieczuleniu miejscowym w ramach chirurgii 
jednego dnia. Operację przeprowadza się za pomocą endoskopu. Dzięki temu blizna jest mniejsza. Później trzeba poddać się łagodnej rehabilitacji.

Zespół cieśni nadgarstka - rozpoznanie i leczenie choroby nadgarstka

Długotrwała praca przy komputerze może być przyczyną ostrego bólu nadgarstka. To skutek nienaturalnego wygięcia dłoni. Wszyscy, których praca wymaga powtarzania tych samych ruchów, zwłaszcza przy nadmiernym zgięciu nadgarstków, są zagrożeni zespołem cieśni nadgarstka. Nie zwlekaj, aż choroba się rozwinie, zacznij ćwiczyć. 

Budzisz się w nocy z powodu dokuczliwego bólu, drętwienia i mrowienia rąk. Rano z trudem unosisz filiżankę z kawą. Nie traktujesz jednak tej dolegliwości poważnie. Bierzesz leki przeciwbólowe i jakoś mija dzień. Gdy wreszcie idziesz do lekarza, dowiadujesz się, że masz zespół cieśni nadgarstka.

Zespół cieśni nadgarstka 

Każda praca, która wymaga powtarzania tych samych ruchów, szczególnie przy nadmiernym zgięciu lub wyprostowaniu nadgarstków, sprzyja temu schorzeniu. W okolicy nadgarstka, po wewnętrznej stronie dłoni przebiega nerw pośrodkowy - nervus medianus. Jest dość ciasno umieszczony w kanale, który tworzą trzy kości nadgarstka i więzadło. Szczególne położenie nerwu powoduje, że może on być łatwo drażniony. Na zespół cieśni nadgarstka zazwyczaj chorują osoby w średnim wieku. Częściej kobiety. U mężczyzn 
pojawia się on na skutek urazów mechanicznych, np. ciężkiej pracy fizycznej. Może być również następstwem: blizn po ranach lub oparzeniach w okolicy nadgarstka oraz zapaleń, krwiaków i ganglionów (galaretowatych guzków rozrostowych tkanek miękkich na grzbiecie nadgarstka). Choroba pojawia się nagle i nie zdajemy sobie sprawy, że spowodowały ją codzienne i niezauważalne urazy. Wywołują one stan zapalny i obrzęk ścięgien, a to prowadzi do stopniowego zmniejszenia przestrzeni w kanale cieśni 
nadgarstka. Nerw jest coraz mocniej uciskany i odczuwamy ból. Wtedy właśnie występuje sztywność i obrzęk stawów nadgarstkowych, utrata siły oraz sprawności, szczególnie podczas wykonywania precyzyjnych ruchów i tak prostych czynności, np. jak zapinanie guzików. Silny ból może promieniować do łokcia, a nawet ramienia.

Jeżeli wiele godzin spędzasz przy komputerze lub wykonujesz inne monotonne dla twoich dłoni i karku czynności, po każdej godzinie pracy zrób proste ćwiczenia:

- Wyciągnij ręce nad głowę, złap lewą ręką prawy łokieć, pociągnij go w kierunku przeciwległego ramienia i trzymaj tak przez kilka sekund. Powtórz to samo z drugą ręką. 
- Unieś prawe ramię powyżej głowy i chwyć za lewe ucho. Przeciągnij głowę w kierunku prawego barku na 10 sekund. Zrób to samo drugą ręką. 
- Spleć palce rąk na karku. Nie podnosząc ramion, łagodnie staraj się przesuwać łokcie do tyłu. Wytrzymaj w tej pozycji przez pięć sekund lub więcej. 
- Złap się za uszy. Trzymaj prosto głowę i szyję. Rób kółka obydwoma barkami do przodu i do tyłu. Zrób po pięć kółek w każdym kierunku. 
- Rozluźnij ręce. Najpierw zaciskaj pięści, a potem prostuj palce i nadgarstki. Każde ćwiczenie powtórz co najmniej pięć razy.

Rozpoznanie zespołu cieśni nadgarstka

Do rozpoznania zespołu cieśni nadgarstka ortopeda nie potrzebuje specjalistycznej aparatury. Może wykonać jeden z prostych testów, np. Tinela, który polega na delikatnym opukiwaniu nadgarstka. Podrażniony w ten sposób nerw pośrodkowy powoduje drętwienie palców ręki. Równie łatwy jest test Phalena. Należy złączyć dłonie grzbietami, palce mają być zwrócone do klatki piersiowej, a nadgarstki maksymalnie zgięte. Jeżeli po minucie odczujemy drętwienie, mrowienie albo ból - prawdopodobnie jest to 
spowodowane uciskiem na nerw. Można jeszcze wykorzystać aparat do mierzenia ciśnienia. Na nadgarstek zakładamy mankiet. Pompujemy go do 50 mmHg i utrzymujemy to ciśnienie przez minutę. Ból lub drętwienie ręki potwierdzą chorobę.

ZESPÓŁ CIEŚNI NADGARSTKA - choroba spowodowana pracą przy komputerze

Długa praca przy komputerze może być przyczyną ostrego bólu w nadgarstku. To zespół cieśni nadgarstka, skutek nienaturalnego wygięcia dłoni. Nie czekaj, aż choroba się rozwinie, ćwicz. W zaawansowanym etapie choroby potrzebna będzie operacja.

Zaczyna się dość niewinnie. Bez wyraźnej przyczyny budzisz się w nocy z powodu dokuczliwego bólu, drętwienia i mrowienia rąk. Rano z trudem unosisz filiżankę z kawą czy talerzyk. Nie traktujesz jednak tej dolegliwości poważnie. Bierzesz tabletki przeciwbólowe i jakoś mija kolejny dzień. Kiedy wreszcie idziesz do lekarza, dowiadujesz się, że masz zespół cieśni nadgarstka.

Zespół cieśni nadgarstka - przyczyny

Każda praca, która wymaga ciągłego powtarzania tych samych ruchów, szczególnie przy nadmiernym zgięciu lub wyprostowaniu nadgarstków, sprzyja występowaniu tego schorzenia.

W okolicy nadgarstka, po wewnętrznej stronie dłoni przebiega nerw pośrodkowy nervus medianus. Jest dość ciasno umieszczony w kanale, który tworzą trzy kości nadgarstka i więzadło. Szczególne położenie nerwu powoduje, że może on być łatwo drażniony.

Na zespół cieśni nadgarstka zazwyczaj chorują osoby w średnim wieku. Częściej kobiety. U mężczyzn pojawia się on na skutek urazów mechanicznych, np. ciężkiej pracy fizycznej.

Ale choroba zagraża także sportowcom, którzy są narażeni na liczne urazy rąk. Może być również następstwem: blizn po ranach lub oparzeniach w okolicy nadgarstka oraz zapaleń, krwiaków i ganglionów (galaretowatych guzków rozrostowych tkanek miękkich na grzbiecie nadgarstka).

Najczęściej choroba pojawia się nagle i nie zdajemy sobie sprawy, że spowodowały ją liczne, codzienne i niezauważalne urazy. Wywołują one stan zapalny i obrzęk ścięgien, a to prowadzi do stopniowego zmniejszenia przestrzeni w kanale cieśni nadgarstka. Nerw jest coraz mocniej uciskany i odczuwamy ból. Wtedy właśnie występuje sztywność i obrzęk stawów nadgarstkowych, utrata siły oraz sprawności, szczególnie podczas wykonywania precyzyjnych ruchów i tak prostych czynności, np. jak zapinanie 
guzików. Silny ból może promieniować do łokcia, a nawet ramienia.

Przyczyną zespołu cieśni nadgarstka może być także niedobór witamin B6 i B12. Osoby zagrożone tą dolegliwością powinny jeść pokarmy bogate w te witaminy: mięso, ryby, płatki, pełnoziarniste pieczywo, szpinak, kartofle i banany.
Uwaga: Przedawkowanie witaminy B6 może wywołać objawy przypominające zespół cieśni nadgarstka, czyli drętwienie i mrowienie rąk.

Zespół cieśni nadgarstka - diagnoza

Do rozpoznania zespołu cieśni nadgarstka ortopeda nie potrzebuje specjalistycznej aparatury. Może razem z pacjentem wykonać jeden z prostych testów, np. Tinela, który polega na delikatnym opukiwaniu nadgarstka. Podrażniony w ten sposób nerw pośrodkowy powoduje drętwienie palców ręki. Równie łatwo przeprowadzić test Phalena. Należy złączyć dłonie grzbietami, palce mają być zwrócone do klatki piersiowej, a nadgarstki maksymalnie zgięte. Jeżeli po minucie odczujemy drętwienie, mrowienie lub ból 
prawdopodobnie są one spowodowane uciskiem na nerw.

Można jeszcze wykorzystać aparat do mierzenia ciśnienia. Na nadgarstek zakładamy mankiet. Pompujemy go do 50 mm Hg i utrzymujemy to ciśnienie przez minutę. Ból lub drętwienie potwierdzą chorobę.

Gdyby specjalista miał wątpliwości, może zlecić EMG elektromiografię, czyli badanie szybkości przewodzenia nerwu pośrodkowego. EMG pozwala precyzyjnie odróżnić zespół cieśni nadgarstka od innych chorób, które dają podobne objawy, np. polineuropatii.

Zespół cieśni nadgarstka

Jedną z dolegliwości, które ostatnio często dotykają Polaków jest zespół cieśni nadgarstka. Powstaje on na skutek intensywnego i długiego ucisku nerwu pośrodkowego. Przyczyną tego ucisku jest najczęściej obrzęk zapalny nerwów i tkanek, jednak może to być też efekt pourazowego lub zwyrodnieniowego ograniczenia kanału nadgarstka. Początkowe objawy są dość niepozorne, ponieważ pojawia się mrowienie w nadgarstku i palcach, jednak z czasem zaczynają zanikać mięśnie kłębu, a chory ma problem z 
zaciśnięciem dłoni w pięść, a nawet utrzymaniem w niej przedmiotów. 

Na początku objawy pojawiają się często rano, a potem przechodzą, przez co nie zwraca się na nie większej uwagi, a tymczasem powinno się z tym problemem jak najszybciej zgłosić do lekarza. Trzeba pamiętać, że pierwsze objawy są odwracalne, choć zazwyczaj trzeba poddać się zabiegowi, z czasem jednak pojawić może się trwałe uszkodzenie. Na tego typu problemy bardzo często cierpią osoby spędzające dużo czasu przed komputerem, ponieważ powstaniu ucisku sprzyja używanie komputerowej myszki.

Zespół cieśni nadgarstka wynika z zaburzenia odżywania włókien nerwu pośrodkowego, co jest efektem jego długotrwałego ucisku. Ucisk ten może wynikać z drobnych urazów, a także systematycznego wykonywania ruchów niezgodnych z fizjologią nadgarstka. Ten drugi przypadek dobrze znają osoby na co dzień korzystające z komputera, których nadgarstki są nieustannie narażone. Bezpośrednie przyczyny zespołu cieśni nadgarstka to też reumatoidalne zapalenie stawów, zapalenie ścięgien czy przerost tkanki 
kostnej po złamaniu nadgarstka. 

Negatywny wpływ może mieć też niedoczynność tarczycy czy cukrzyca. Tak jak osoby pracujące przy komputerze, szczególnie narażeni są też inni ludzi intensywnie wykorzystujący dłonie, a więc kierowcy, rzeźnicy, kasjerki, robotnicy przy taśmach montażowych czy gospodynie domowe. Pierwsze objawy najczęściej pojawiają się w nocy, a rano ustępują, dlatego też wiele osób długo je lekceważy. Jest to ból nadgarstka przybierający formę kłucia, jego obrzęk czy drętwienie ręki i mrowienie. Z czasem chwyt 
staje się osłabiony, ruchy mniej precyzyjne, aż do sytuacji, w której dłoń uniemożliwia już normalne funkcjonowanie.