poniedziałek, 11 lutego 2013
[Streszczenie]
1
Romantyzm cz III
Testament mój J. Słowacki
Testament poetycki-
Utwór liryczny stonowany na ostatnie wole osoby zmarłej
Zabiera element jak pożegnanie ze światem i najbliższymi
Rachunek sumienia bądź rozrachunek własnym życiem
Zycie skierowane do
najbliższych lub potomnych
Testament mój powstał na przełomie 1839-40 a więc na 9 lat przed śmiercią Słowackiego . poeta
wówczas był niezbyt dobrej kondycji psychicznej
Podmiot liryczny
utożsamia można z samym poetą, dokonuje podsumowania swojego życia i twórczości
artystycznej.
Monolog
, który wypowiada, skierowany jest do jego przyjaciół, a także do współczesnego mu pokolenia
romantyków. Spadkobiercami poety są również przyszłe pokolenia, które przejmą poezję wieszcza - czyli
my.
Majątek, który pozostawił po sobie Słowacki, to nie pieniądze i kosztowności, lecz testament
poetycki, który prezentuje zbiór myśli, uczuć i dorobek twórczy poety. Dotkliwie odczuwa swoją
samotność i niezrozumienie jego poezji przez współczesnych. Jedyną prywatną prośbą, którą
odnajdujemy w wierszu, jest apel, by jego ciało zostało po śmierci spalone w aloesie i oddane jego matce
Poeta w wierszu łączy pierwiastki społeczne, demokratyczne, z walką narodowo - wyzwoleńczą.
Testament mój jest nie tylko podsumowaniem życia poety, ale także wezwaniem do odrzucenia
postawy rozpaczy i bezradności i podjęcia ofiarnej walki, prowadzącej do odzyskania przez Polskę
niepodległości.
Nie boska komedia Z. Krasiński
Jedna z najbardziej
wybitniejszych polskich dramatów romantycznych została wydana w Paryżu 1835r
Geneza dramatu
Przyczyną napisania utworu były przeżycia osobiste poety. Pochodził z znakomitej rodziny gen.
Krasińskiego który był dowódzwą Wojsk polskich lojalny wobec caratu. Kiedy wybuchło powstanie
listopadowe liczył że będzie walczył wokół ojca. Niestety ojciec nie pozwolił mu na udział w powstaniu.
Nie uznał narodowych i patriotycznych racji tego ruchu. Tak więc utwór był odpowiedzią na powstanie
palemką z ojcem z arystokracją i rewolucjonistów. podobnie jak Dzidy cz III nie boska komedia jest
pytaniem w sens dziejów przyszłości o wolę romantycznego poety i poezji
Tytuł utworu
Nawiązuje do boskiej komedia Dantego w której poeta ukazuje swoją wędrówkę przez piekło, czyściec i
raj . jednak Dante dowodził że wszystko jest dziełem boskim a tylko Krasiński ukazał historię jako nie
boska działa ludzie. Świat przedstawiony w dramacie jest komedią ludzi w których ządzą hałas i
bezprawie .To świat bez boga
Budowa dramatu
Dzieli się na 4 części poprzedzająca krótkim wstępem. Utwór można podzielić na 2-części. Cz I jest to
tragedia u Hrabiego Henryka a 2 to dramat społeczny.
Prolog
Ukazuje obraz poety on nie ograniczony
możliwościach twórczych.
W prologu poeta daje wyraz dwom
niepokoją i refleksję na temat doskonałych myśli zrzuć i działań
poety formuje to w zdania. W prologu wyróżnia się dwa poety przeklętego, który nie potrafi wyrazić
wszystkich swoich myśli a zasada poezji próbuje przenieść do codziennego rzeczywistości oraz poetę
błogosławionego który oddziela poezję od życia
W jaki sposób doszło do tragedii Hrabiego Henryka
Odbywa się ślub Henryka z pomoc młodzi bardzo w sobie zakaz nam Henryk uważa że żona jest jedna
najpiękniejszą wybranką jego życia. Lecz po ślubie kiedy ma przyjść dziecko na świat, zmienił mu się
pogląd na świat . pewnego wieczoru widzi na scenie dziewicę. Ona powodzi go do krawędzie po drodze
soą rozpada. Anioł stróż przychodzi do niego dojrzał wskazówki że to jest tylko złudzenie w końcu
przejrza
ł na oczy postanowił wrócić do domu lecz było za późno
Wnioski
Krasiński ukazuje postępowanie męża skrytykował poezję romantyczną oderwaną od rzeczywistości.
Poetę romantycznego przedstawił jako egoistę bez krytycznie uwielbiające poezję. Mąż musiał dokonał
wybory między słowami dobra i zła ducha. Duchem dobrym był Anioł Stróż przedstawiający mu ideały
miłości i szczęśliwego życia rodzinnego. Bohater w szatańskich zładach dostrzega ideały swojej poezji
co doprowadziło do tragedii w swojej rodzin.
poniedziałek, 11 lutego 2013
[Streszczenie]
2
Ch
arakterystyka dwóch obozów
a)
Obóz rewolucjonistów
fanatyczny
tłum nędzarzy i biedaków,dawnych podanych arystokratów: chłopi, lokai, kamerdynerów,
rzeźników
Motywem
działania tłumy to żądza krwi i zemsty a celem rewolucja skierowana przeciwko religii i władzy.
Duchowym przywódcą rewolucji jest Leonard, głoszący zasadę nowej wiatry.
Charakterystyka obozu Pankracego znaleźć można odwołanie do doświadczeń Rewolucji Francuskiej
Nieuchronny, według poety, bunt mas nabiera w dramacie cech szatańskich, stającym się symbolem zła
na ziemi
b)
Obóz arystokratów
Przewodzi hrabia
reprezentują nie tylko ludzi wysoko urodzeni, ale też burżuazja, a więc ci którzy władza opiera się na sile
pieniądza
zgromadzenie się w Okopach św. Trójcy
występują w obronie starego porządku społecznego tradycji i religii
Hrabia potępia arystokratów za prześladowanie podanych, brak patriotyzmu, prywatę i pychę
Przedstaw ra
cje które prezentuje w trakcje spotkania Pan Henryk
a) Racje Hrabiego Henryka
Gracja
arystokracja podkreśla budowali szpital świetne tworzyli kulturę a nawet jak by głód dawali jeść.
Krytyk ryt lud który chce odczycie wolność po przez rozproszenie modne zła rozrasta
b) Racje pana Krasickiego
Krytykuje arystokracje zazwyczaj jej oszustwa, przekręstwa, cudzołóstwo,
Widzi konieczność stworzenia sprawiedliwości społecznej i zbrzena starego świata by jego grzech
zbrojowości nowy.
W dramacie zostały ukazana mechanizm dziejów. Krwawe starcie są nie uniknione warstwy uciskane
zawsze zwrócą się przeciwko swym panom. Rewolucja musi zaistrzecz jako konieczność dziejowa
jednak poeta nie akceptuje zła który opanował świat. Rewolucja choć jest nie unikniona to przede
wszystkim siła destrukcji, nie tworząca do niego nowe doprowadzające do zaprzeczenia dorobki
ludzkości. Rewolucjoniści nie chcieli stworzyć lepszego świata, chcieli jedynie śmierci starej.
Pan Tadeusz A. Mickiewicz
P.T pisany był na emigracji został wydany w 1834r w Paryżu. Początkowo miała być wiejska sielanką
złożona z 4 ksiąg później jednak przybrał kształt złożony 12 ksiąg epopei
Interpretacja inwokacji
W początkowych wersach „Pana Tadeusza” Mickiewicz zwraca się do utraconej ojczyzny. Zwrot ten
jest zadomowioną w literackiej tradycji inwokacją, czyli rozbudowaną apostrofą otwierającą utwór
(zazwyczaj poemat epicki), którą autor kieruje do muzy, bóstwa, patrona z prośbą o pomoc w
tworzeniu dzieła, z apelem o natchnienie.
W „Panu Tadeuszu” jednak to nie muza, bóstwo czy patron są adresatami słów Mickiewicza, ale
Litwa, czyli wspominana wcześniej ojczyzna. Mickiewicz zaznacza tu więc swoją oryginalność i
indywidualność. Jako drugą patronkę obiera sobie poeta Matkę Boską. Fakt, że właśnie Maryja jest
tutaj odbiorcą, to rzecz znamienna, kult maryjny był bowiem niezwykle żywy, także za czasów
Mickiewicza, była ona przecież koronowana na Królową Polski. Wymieniane w inwokacji obrazy Matki
Boskiej Częstochowskiej, Ostrobramskiej i patronki nowogródzkiej to ikonograficzne ilustracje tego
kultu w całej Rzeczpospolitej .
Inwokacja w polskiej epopei to przede wszystkim odsłonięcie uczuć podmiotu mówiącego, a także
ujawnienie intencji tworzenia poematu i określenie jego tematyki. Według słów inwokacji źródło „Pana
Tadeusza” tkwi w doznaniu dotkliwej tęsknoty do przestrzeni najbliższej duchowo i emocjonalnie – do
ojczyzny. Owa tęsknota sprawiła, że pamięć, „wewnętrzne widzenie” zostały pobudzone i tym samym
dały bodziec do opisania niedostępnego już świata.
G
eneza utworu w świetle epilogu
Epilog -
zakończenie, powiadomienie o losach bohaterów, końcowe wyjaśnienia.
Epilog w "Panu Tadeuszu" jest liryczną wypowiedzią narratora wyjaśniającą zmierzenia utworu, jest to
geneza utworu. Autor przedstawia się na tle emigracji paryskiej. Oskarża siebie i innych o ucieczkę.
Emigracja jest skłócona. Atmosfera niezrozumienia i kłamstw. Stara się tłumaczyć przegraną
powstania. Brak perspektyw na przyszłość. Woli nie mówić o współczesności, gdyż rzeczywistość jest
zbyt przytłaczająca. Kraj lat dziecinnych był pełen szczęścia i beztroski. Warto jest go wspominać.
Mickiewicz chce powr
ócić do przeszłości, gdy Polacy byli panami swoich działań. Próbuje oderwać się
poniedziałek, 11 lutego 2013
[Streszczenie]
3
od rzeczywistości w sferę marzeń i wspomnień. Mickiewicz chce, aby odbiorcą jego utworów był cały
naród.
P.T jako epopeja narodowa
Epopeja
to dłuższy utwór epicki, ukazujący losy narodu, w przełomowym jego momencie, ukazany na
tle natury, która urasta do rangi osobnego bohatera. ,, Narodowa „ nie należy do określenia gatunku
literackiego tak nazwali go czytelnicy chcąc podkreślić ogromne znaczenie dla polaków.
Opis dwór w Soplicowie
Mickiewicz zaprezentował w P.T polski dwór szlachecki będący synonimem dostatku gospodarności,
gościnności i pokoju. Dwór w Soplicowie położony był na niewielkim pagórku, nad brzegiem ruczaju. Z
jednej strony otac
zał go brzozowy ( symbol polskości) gaj, a z drugiej rozpościerały się pola uprawne,
na których można było zauważyć sprzęt rolniczy. Dach pokryty był strzechą, ściany zaś miał
pobielone. Wewnątrz dworu wisiały obrazy, portrety sławnych ludzi, m.in. Jasińskiego i Korsaka. W
jednym z pokoi stał piękny stary zegar kurantowy.
Scharakteryzuj rolę przyrody w P.T
Występuje mnóstwo opisu przyrody które oznaczają się szczególnym pięknem w przedstawieniu
ojczystego krajobrazu. Mickiewicz
wykorzystał liczne środki artystyczne: epitety, metafory,
porównania, onomatopeje poeta dokonał lirycznego ożywienia przyrody które stają się wśród
bohaterów wydarzenia. Dzięki zastosowanym środkom stylistycznym poeta przedstawia wizje
cudownego łąki harmonią człowieka sprawami natury.
Rola etykiety
Specyficzną klimat Soplicowa czyli poczucie bezpieczeństwa taski życia bez wybaczenia tworzą nim
etykieta. Są zazwyczaj które przejmowała się stopniowo od dziecka po przez obserwacje słuchani i
szanowanie.
Przykłady stosowania się do etykiety
a)
gościnność
W Soplicowie szanuje się przybyszów, którzy doświadczają staropolskiej gościnności. Brama do
dworu zawsze stoi otwarta, co świadczyło o wyjątkowej otwartości i przyjazności jego mieszkańców.
Sędzia również bardzo poważnie podchodził do swych gospodarskich obowiązków. Jako dobry
gospodarz codziennie obchodził i doglądał swego majątku. Doceniał również ciężką pracę chłopów na
roli.
b)
Grzybobranie
Rozrywką, którą cieszyły się również kobiety, było grzybobranie. Wyprawy do lasu, na koźlarze,
borowiki i rydze, były uważane za niezwykle cenną przyjemność. Strój na grzybobraniach był
dodatkowo wzbogacony o słomkowy kapelusz i płócienne opończe. Również dla Wojskiego była to
swoista zabawa
, lecz on jako jedyny zbierał muchomory, które uważał za doskonałą truciznę na
natrętne muchy.
c)
Polowanie
Jedną z takich rozrywek jest polowanie, wyraz szlacheckiego umiłowania przygody. Natura, lasy,
ziemia są wszechobecne w życiu szlachty, która jest pod ich przemożnym wpływem. Samo polowanie
przybiera
formę rytuału. Trwa od wschodu do zachodu słońca. Według tradycji najznakomitsze
było polowanie na grubego zwierza – niedźwiedzia bądź też jelenia, ponieważ tylko zwierzęta,
posiadające kły lub poroże, są godne szlacheckiego zainteresowania. Reszta zwierząt, na przykład
zające przeznaczone są dla służby.
d)
Podawano tradycyjne potrawy
mężczyźni pili wódkę. Mężczyźni usługiwali kobieta ptzy stole i zabawiali je rozmowa, dlatego tez
wszyscy byli rozsadzani według płci. Największe miejsce za stołem Bral podkomorzy z wieku mu i
urzędu ten zasztyt należy. Gościom przysługiwało miejsce wysokie obok podkomorzego. Uważano że
jest to przydatny zwyczaj. Warto przygotowywać tradycyjne potrawy aby nie ulegać obcym przepisom
tylko
promować własna kuchnię.
e)
szlachcic jest dobrym gospodarzem
czuwa nad przebiegiem prac, dba o gospodarstwo, po zakończeniu dnia dba o przygotowanie
wszy
stkiego na następny poranek
f)
pojedynki
spory rozstrzygały się w pojedynkach. Mógł stanąć szlachcic, który nie utracił honoru.
kłótliwość, skłonność do sporów - Asesor i Rejent kłócą się o psy, spór o zamek jest klasycznym
przykładem wzorów kłótni w każdym domu szlachcica jest wierny sługa rodziny, który służy przez lata
w rodzinie, jest tak do niej przywiązany, że staje w jej obronie
Miejsce
akcji rozgrywa się na Litwie we wsi Soplicowo.
Akcja
rozgrywa się w 5 dni 1811 i 5 dni 1812
poniedziałek, 11 lutego 2013
[Streszczenie]
4
Elementy historyczne w P.T
Konstytucję 3 maja
1791r był efektem działania sejmu Wielkiego próby ratowanie Rzeczpospolitym
Konfederacja targowicka
Spisek magmatom polskich przeciwko reform sejmu wielkiego i konstytucji 3 maja
związana przy
poparciu carycy Katarzyny II w Petersburgu 1792r
Powstanie
Kościuszkowe ( Rześ Pragii )
kiedy upadło powstanie 7 listopada 1794r wojska rosyjskie dokonały rzezi ludzkości polski
mieszkającej na warszawskiej Pradze
Powstanie Legionów Polskich we Włoszech
1797r pod dowództwem Dobrowskiego.
Przedstaw obraz współczesnych wydarzeń historycznych przedstawione w epopei
Ks. XI nasącza tytuł 1812 upamiętnia przemarsz wojsk napoleońskich przez Soplicowo mowa jest o
sztabach gen. Dąbrowskiego, Machowskiego i Grabowskiego które odziały Mickiewicz podkreśla
euforię i nadzieje ludzi związane z wojskami napoleona przyszłe wyzwolenie wyraz poety obrazami
wiosny jako symbol odnowy i odrodzenia
Powiązane akcje i wydarzenia historycznymi jest wyrazem marzeń poety o wyzwolenie ojczyzny i
możliwości powrotu do kraju. Mickiewicz idealizuje fakty pomija te które maja zabarwienie
pesymistyczne ( przemarsz wojsk napoleońskich sytuuje wiosnę . nie wspomina klęsce napoleona w
Rosji,
przemarsz osadził wiosną a nie latem )
Scharakteryzuj przedstawicieli szlachty:
Magnateria ( Hrabia, Stolnik, Podkomorzy)
Średnia szlachta ( Rejent, Asesor, Sędzia. Wojski)
Szlachta zaściankowa ( ród Dobrzyńskich )
Hrabia-
młody panicz, daleki krewny Horeszków, który zauroczony architekturą zamku postanawia
odzyskać do niego prawa. Obdarzony artystyczną duszą i wrażliwością, zmienny i roztargniony
(zapomina o podejmowanych przed chwilą decyzjach), romansowy rycerz, nieustanie przekształcający
rzeczywistość w poetycką wizję.
Stolnik- ukazany j
est w negatywnym świetle, jako nieczuły, dwulicowy i dbający tylko o własne
interesy magnat (przyjaźni się z Soplicą tylko po to, aby zyskać poparcie szlachty na sejmikach, wśród
której ten był popularny, lekceważąc jego miłość do swojej córki).
Podkomorzy-
– przedstawiciel starego pokolenia, hołdujący staropolskim tradycjom i obyczajom Ze
względu na swój wiek i urząd obdarzany powszechnym szacunkiem i zaufaniem. potępia bezmyślną
pogoń za modą na francuszczyznę i kopiowanie obcych wzorów, ale pochwala patriotyczne pobudki
młodzieży, zwracającej się ku Napoleonowi w nadziei uzyskania pomocy w walce
narodowowyzwoleńczej
Sędzia- – jest modelowym wręcz przykładem szlachcica, wiodącego ziemiański styl życia. Idealny
gospodarz, dobry i sprawiedliwy pan dla swoich poddanych, sumienny obywatel. Dba o poszanowanie
szlacheckiej tradycji i obyczajów, w których to upatruje wzoru i źródła wszelkich cnót. Zgodnie ze
staropolskim przykazaniem, hołduje zasadzie gościnności, a także grzeczności.
Wojski
–Na początku pełni honory zastępcy gospodarza pod nieobecność Sędziego, później daje się
poznać, jako specjalista od polowań, mistrz gry na rogu, dzielny żołnierz, sprytny taktyk wojenny,
ambitny kucharz, znawca obyczajów i dworskiej etykiety
Telimena. Ko
bieta wiecznie się nudzi, dlatego też szuka wciąż nowych rozrywek i wrażeń, będących
pożywka dla jej myśli i duszy. Przyjmuje różne pozy w zależności od celu,
Tadeusz
– syn Jacka Soplicy, po śmierci matki i wyjeździe ojca, wychowywany przez Sędziego. Stryj
wychowywał go w duchu poszanowania tradycji i obyczajów, a także kulcie wielkich i przeświadczeniu
o wartości, jaką jest służba ojczyźnie. Jest krzepki, silny, sprawny fizycznie, dobrze włada bronią.
Maćko Dobrzyński – jest postacią niezwykłą pod każdym względem. Oprócz wspaniałej tradycji
żołnierskiej, która kształtowała jego życie, odznacza się także głęboką ludową mądrością i
przenikliwością umysłu. Żyje w zgodzie z naturą, zajmując się swoim skromnym gospodarstwem, z
dala od wielkiego świata. Jest nieufny i dociekliwy, dzięki czemu nie ulega łatwo entuzjazmowi,
polegając tylko na własnym rozsądku.
Zosia
– wychowanica Telimeny. Jest prosta, naturalna, spontaniczna i skromna, choć wszystkich
uderza piękno jej urody. Wcielenie dobroci, troszczy się o zwierzęta i ludzi, dba, aby nikomu nie stała
się krzywda.
poniedziałek, 11 lutego 2013
[Streszczenie]
5
Dzieje Jacka Soplicy
1. Fałszywe przyjaźń stolnika do Jacka Soplicy
2. Miłość młodego Soplicy do Ewy- córki Horeszki
3. Obojętność stolnika, wobec uczuć Jacka
4. Podanie mu czarnej polewki
5. Ożenienie Soplicy z przypadkowo spotkaną szlachcianką :
a) Narodziny Tadeusza
b) Nałóg pijaństwa
c) Śmierć żony
6. Zaręczyny Ewy
7. Hulaszcze życie w zamku
8. Oblężenie zamku przez moskali
9. Zabicie stolnika przez Soplicę
10. Posądzenie o zdradę
11. Wyjazd Soplicy z kraju
12. Wstąpienie do kościoła
13. Zmienienie nazwiska na Robak
14. Ciężki prace Soplicy w więzieniu
15. Udzielenie przebaczenia przez Gerwazego
16. Śmierć Jacka Soplicy
Biografia bohatera po przemianie
Jacek postanowił odkupić swoje winy – poświęcić swe życie odbudowie ojczyzny. Walczył
pod Napoleonem, a
potem wstąpił do zakonu i zmienił imię, stał się księdzem Robakiem.
Po długiej tułaczce powrócił do kraju jako emisariusz: kwestował po dworach
szlacheckich i karczmach, rozmawiał z drobną szlachtą, namawiał do opowiedzenia się
po stronie Napoleona, do two
rzenia na Litwie oddziałów powstańczych. Zadbał też o swojego
syna, którego powierzył swemu bratu na wychowanie, zadbał również o Zosię, córkę
Ewy (ponieważ ona został wywieziona na Syberię, gdzie zmarła). Był dobrą duszą
w Soplicowie. Wykazał się ogromną odwagą i kunsztem strzeleckim podczas polowania
– uratował Tadeusza i Hrabiego zaatakowanych przez niedźwiedzia, zabijając napastnika
jednym celnym strzałem. Podczas najazdu Moskali na Soplicowo ocalił wszystkich
dzięki podstępowi. Uratował życie ostatniemu z rodu Horeszków i Gerwazemu., ale
sam został ranny. Wtedy właśnie ujawnił swe prawdziwe imię: Jacek Soplica. Wyspowiadał
się przy swoim wrogu – kluczniku, ten mu przebaczył i wyjawił, że Stolnik przed
śmiercią też przebaczył swemu zabójcy. Tej nocy ksiądz Robak umarł. W 1812 roku
Podkomorzy publicznie podczas mszy dokonał rehabilitacji Jacka Soplicy.
Co
ś ty Atenom zrobił, Sokratesie… Cyprian Norwid
Wiersz ten pokazuje nie tyle sylwetki wielkich ludzi, ile mówi o ich „niewspółczesności”.
W części pierwszej podmiot liryczny przypomina tragiczne losy wielkich postaci, które dopiero po
swojej śmierci doczekały się uznania i sławy. Postacie te miały odwagę wystąpić z nowymi poglądami,
dzięki czemu udało im się doprowadzić do wielkich, epokowych przełomów na wygnaniu) oraz
Mickiewicz. Poeta podkreślał, że jeśli ktoś ma więcej niż jeden grób to tak, jakby nie miał żadnego.
Część druga utworu to skierowanie się podmiotu lirycznego ku zmarłemu poecie. Ironicznie
przewiduje on, iż dopiero przyszłe pokolenia uznają zasługi i wielkość wieszcza
Utwór ma budowę dwuczłonową. Jest to rozbudowana paralela historyczna, którą uzupełnia wróżba
dotycząca przyszłości oraz refleksja filozoficzno - społeczna. Pytania retoryczne oraz powtórzenia
struktur składniowych, które widoczne są w części pierwszej, podkreślają tragiczne losy wybitnych
ludzi.
Część druga utworu, w której podmiot liryczny zwraca się do zmarłego poety, ma charakter
refleksyj
ny. Część pierwszą utworu stanowi siedem zwrotek trzywersowych, z których ostatnia jest
niedokończona i skierowana już do Mickiewicza. Stanowi zatem jednocześnie początek części drugiej.
poniedziałek, 11 lutego 2013
[Streszczenie]
6
Rapsod-
Według słownika terminów literackich jest to utwór poetycki opiewający w podniosłym stylu
bohaterów i zdarzenia historyczne.
Józef Berm wybitny general uczestniczył wyprawą napoleona na Rosję brał udział w powstaniu
listopadowym. W czasie wiosny ludów dowodził obożem rewolucjonistów. Jego pogrzeb był skromny
nie oddano salwy honorowej.
Interpretacja
Część pierwsza przedstawia opis pogrzebu skonstruowanego na wzór pochówków dawnych wodzów
słowiańskich. Występują rycerskie rekwizyty – miecz, pancerz, koń, sokół, które nie pasują do wieku
dziewiętnastego. Widzimy panny żałobne, które zawodzą i idą z rękoma podniesionymi w górę,
chłopców uderzających w tarcze, powiewającą chorągiew, płonące pochodnie. Pogrzebowy kondukt,
w drodze na miejsce przeznaczenia, wchodzi w wąwóz.
Wymowa utworu jest następująca: pochód przestaje być jedynie pogrzebem, a staje się marszem
bojowników o wolność „zarażonych” wielkością generała. Prawdziwa idea nie umiera, tylko pobudza
narody, których celem nie jest grób, tylko przyszłość – oto przesłanie płynące z wiersza Norwida.
Utwór napisany został tzw. polskim heksametrem wzorowanym na heksametrze antycznym. Używany
jest on najczęściej w funkcji stylizacyjnej jako sygnał archaicznej epickości i powagi.