plik

poniedziałek, 11 lutego 2013

[Streszczenie]

Romantyzm cz III

Testament mój J. Słowacki

Testament poetycki-



Utwór liryczny stonowany na ostatnie wole osoby zmarłej



Zabiera element jak pożegnanie ze światem i najbliższymi



Rachunek sumienia bądź rozrachunek własnym życiem



Zycie skierowane do

najbliższych lub potomnych

Testament mój powstał na przełomie 1839-40 a więc na 9 lat przed śmiercią Słowackiego . poeta

wówczas był niezbyt dobrej kondycji psychicznej

Podmiot liryczny

utożsamia można z samym poetą, dokonuje podsumowania swojego życia i twórczości

artystycznej.

Monolog

, który wypowiada, skierowany jest do jego przyjaciół, a także do współczesnego mu pokolenia

romantyków. Spadkobiercami poety są również przyszłe pokolenia, które przejmą poezję wieszcza - czyli

my.

Majątek, który pozostawił po sobie Słowacki, to nie pieniądze i kosztowności, lecz testament

poetycki, który prezentuje zbiór myśli, uczuć i dorobek twórczy poety. Dotkliwie odczuwa swoją

samotność i niezrozumienie jego poezji przez współczesnych. Jedyną prywatną prośbą, którą

odnajdujemy w wierszu, jest apel, by jego ciało zostało po śmierci spalone w aloesie i oddane jego matce

Poeta w wierszu łączy pierwiastki społeczne, demokratyczne, z walką narodowo - wyzwoleńczą.

Testament mój jest nie tylko podsumowaniem życia poety, ale także wezwaniem do odrzucenia

postawy rozpaczy i bezradności i podjęcia ofiarnej walki, prowadzącej do odzyskania przez Polskę

niepodległości.

Nie boska komedia Z. Krasiński

Jedna z najbardziej

wybitniejszych polskich dramatów romantycznych została wydana w Paryżu 1835r

Geneza dramatu

Przyczyną napisania utworu były przeżycia osobiste poety. Pochodził z znakomitej rodziny gen.

Krasińskiego który był dowódzwą Wojsk polskich lojalny wobec caratu. Kiedy wybuchło powstanie

listopadowe liczył że będzie walczył wokół ojca. Niestety ojciec nie pozwolił mu na udział w powstaniu.

Nie uznał narodowych i patriotycznych racji tego ruchu. Tak więc utwór był odpowiedzią na powstanie

palemką z ojcem z arystokracją i rewolucjonistów. podobnie jak Dzidy cz III nie boska komedia jest

pytaniem w sens dziejów przyszłości o wolę romantycznego poety i poezji

Tytuł utworu

Nawiązuje do boskiej komedia Dantego w której poeta ukazuje swoją wędrówkę przez piekło, czyściec i

raj . jednak Dante dowodził że wszystko jest dziełem boskim a tylko Krasiński ukazał historię jako nie

boska działa ludzie. Świat przedstawiony w dramacie jest komedią ludzi w których ządzą hałas i

bezprawie .To świat bez boga

Budowa dramatu

Dzieli się na 4 części poprzedzająca krótkim wstępem. Utwór można podzielić na 2-części. Cz I jest to

tragedia u Hrabiego Henryka a 2 to dramat społeczny.

Prolog

Ukazuje obraz poety on nie ograniczony

możliwościach twórczych.

W prologu poeta daje wyraz dwom

niepokoją i refleksję na temat doskonałych myśli zrzuć i działań

poety formuje to w zdania. W prologu wyróżnia się dwa poety przeklętego, który nie potrafi wyrazić

wszystkich swoich myśli a zasada poezji próbuje przenieść do codziennego rzeczywistości oraz poetę

błogosławionego który oddziela poezję od życia

W jaki sposób doszło do tragedii Hrabiego Henryka

Odbywa się ślub Henryka z pomoc młodzi bardzo w sobie zakaz nam Henryk uważa że żona jest jedna

najpiękniejszą wybranką jego życia. Lecz po ślubie kiedy ma przyjść dziecko na świat, zmienił mu się

pogląd na świat . pewnego wieczoru widzi na scenie dziewicę. Ona powodzi go do krawędzie po drodze

soą rozpada. Anioł stróż przychodzi do niego dojrzał wskazówki że to jest tylko złudzenie w końcu

przejrza

ł na oczy postanowił wrócić do domu lecz było za późno

Wnioski

Krasiński ukazuje postępowanie męża skrytykował poezję romantyczną oderwaną od rzeczywistości.

Poetę romantycznego przedstawił jako egoistę bez krytycznie uwielbiające poezję. Mąż musiał dokonał

wybory między słowami dobra i zła ducha. Duchem dobrym był Anioł Stróż przedstawiający mu ideały

miłości i szczęśliwego życia rodzinnego. Bohater w szatańskich zładach dostrzega ideały swojej poezji

co doprowadziło do tragedii w swojej rodzin.

poniedziałek, 11 lutego 2013

[Streszczenie]

arakterystyka dwóch obozów

Obóz rewolucjonistów



fanatyczny

tłum nędzarzy i biedaków,dawnych podanych arystokratów: chłopi, lokai, kamerdynerów,

rzeźników



Motywem

działania tłumy to żądza krwi i zemsty a celem rewolucja skierowana przeciwko religii i władzy.



Duchowym przywódcą rewolucji jest Leonard, głoszący zasadę nowej wiatry.



Charakterystyka obozu Pankracego znaleźć można odwołanie do doświadczeń Rewolucji Francuskiej



Nieuchronny, według poety, bunt mas nabiera w dramacie cech szatańskich, stającym się symbolem zła

na ziemi

Obóz arystokratów



Przewodzi hrabia



reprezentują nie tylko ludzi wysoko urodzeni, ale też burżuazja, a więc ci którzy władza opiera się na sile

pieniądza



zgromadzenie się w Okopach św. Trójcy



występują w obronie starego porządku społecznego tradycji i religii



Hrabia potępia arystokratów za prześladowanie podanych, brak patriotyzmu, prywatę i pychę

Przedstaw ra

cje które prezentuje w trakcje spotkania Pan Henryk

a) Racje Hrabiego Henryka



Gracja

arystokracja podkreśla budowali szpital świetne tworzyli kulturę a nawet jak by głód dawali jeść.



Krytyk ryt lud który chce odczycie wolność po przez rozproszenie modne zła rozrasta

b) Racje pana Krasickiego



Krytykuje arystokracje zazwyczaj jej oszustwa, przekręstwa, cudzołóstwo,



Widzi konieczność stworzenia sprawiedliwości społecznej i zbrzena starego świata by jego grzech

zbrojowości nowy.

W dramacie zostały ukazana mechanizm dziejów. Krwawe starcie są nie uniknione warstwy uciskane

zawsze zwrócą się przeciwko swym panom. Rewolucja musi zaistrzecz jako konieczność dziejowa

jednak poeta nie akceptuje zła który opanował świat. Rewolucja choć jest nie unikniona to przede

wszystkim siła destrukcji, nie tworząca do niego nowe doprowadzające do zaprzeczenia dorobki

ludzkości. Rewolucjoniści nie chcieli stworzyć lepszego świata, chcieli jedynie śmierci starej.

Pan Tadeusz A. Mickiewicz

P.T pisany był na emigracji został wydany w 1834r w Paryżu. Początkowo miała być wiejska sielanką

złożona z 4 ksiąg później jednak przybrał kształt złożony 12 ksiąg epopei

Interpretacja inwokacji

W początkowych wersach „Pana Tadeusza” Mickiewicz zwraca się do utraconej ojczyzny. Zwrot ten

jest zadomowioną w literackiej tradycji inwokacją, czyli rozbudowaną apostrofą otwierającą utwór

(zazwyczaj poemat epicki), którą autor kieruje do muzy, bóstwa, patrona z prośbą o pomoc w

tworzeniu dzieła, z apelem o natchnienie.

W „Panu Tadeuszu” jednak to nie muza, bóstwo czy patron są adresatami słów Mickiewicza, ale

Litwa, czyli wspominana wcześniej ojczyzna. Mickiewicz zaznacza tu więc swoją oryginalność i

indywidualność. Jako drugą patronkę obiera sobie poeta Matkę Boską. Fakt, że właśnie Maryja jest

tutaj odbiorcą, to rzecz znamienna, kult maryjny był bowiem niezwykle żywy, także za czasów

Mickiewicza, była ona przecież koronowana na Królową Polski. Wymieniane w inwokacji obrazy Matki

Boskiej Częstochowskiej, Ostrobramskiej i patronki nowogródzkiej to ikonograficzne ilustracje tego

kultu w całej Rzeczpospolitej .

Inwokacja w polskiej epopei to przede wszystkim odsłonięcie uczuć podmiotu mówiącego, a także

ujawnienie intencji tworzenia poematu i określenie jego tematyki. Według słów inwokacji źródło „Pana
Tadeusza” tkwi w doznaniu dotkliwej tęsknoty do przestrzeni najbliższej duchowo i emocjonalnie – do
ojczyzny. Owa tęsknota sprawiła, że pamięć, „wewnętrzne widzenie” zostały pobudzone i tym samym

dały bodziec do opisania niedostępnego już świata.

eneza utworu w świetle epilogu

Epilog -

zakończenie, powiadomienie o losach bohaterów, końcowe wyjaśnienia.

Epilog w "Panu Tadeuszu" jest liryczną wypowiedzią narratora wyjaśniającą zmierzenia utworu, jest to

geneza utworu. Autor przedstawia się na tle emigracji paryskiej. Oskarża siebie i innych o ucieczkę.

Emigracja jest skłócona. Atmosfera niezrozumienia i kłamstw. Stara się tłumaczyć przegraną

powstania. Brak perspektyw na przyszłość. Woli nie mówić o współczesności, gdyż rzeczywistość jest

zbyt przytłaczająca. Kraj lat dziecinnych był pełen szczęścia i beztroski. Warto jest go wspominać.

Mickiewicz chce powr

ócić do przeszłości, gdy Polacy byli panami swoich działań. Próbuje oderwać się

poniedziałek, 11 lutego 2013

[Streszczenie]

od rzeczywistości w sferę marzeń i wspomnień. Mickiewicz chce, aby odbiorcą jego utworów był cały

naród.

P.T jako epopeja narodowa

Epopeja

to dłuższy utwór epicki, ukazujący losy narodu, w przełomowym jego momencie, ukazany na

tle natury, która urasta do rangi osobnego bohatera. ,, Narodowa „ nie należy do określenia gatunku

literackiego tak nazwali go czytelnicy chcąc podkreślić ogromne znaczenie dla polaków.

Opis dwór w Soplicowie

Mickiewicz zaprezentował w P.T polski dwór szlachecki będący synonimem dostatku gospodarności,

gościnności i pokoju. Dwór w Soplicowie położony był na niewielkim pagórku, nad brzegiem ruczaju. Z

jednej strony otac

zał go brzozowy ( symbol polskości) gaj, a z drugiej rozpościerały się pola uprawne,

na których można było zauważyć sprzęt rolniczy. Dach pokryty był strzechą, ściany zaś miał

pobielone. Wewnątrz dworu wisiały obrazy, portrety sławnych ludzi, m.in. Jasińskiego i Korsaka. W

jednym z pokoi stał piękny stary zegar kurantowy.

Scharakteryzuj rolę przyrody w P.T

Występuje mnóstwo opisu przyrody które oznaczają się szczególnym pięknem w przedstawieniu

ojczystego krajobrazu. Mickiewicz

wykorzystał liczne środki artystyczne: epitety, metafory,

porównania, onomatopeje poeta dokonał lirycznego ożywienia przyrody które stają się wśród

bohaterów wydarzenia. Dzięki zastosowanym środkom stylistycznym poeta przedstawia wizje

cudownego łąki harmonią człowieka sprawami natury.

Rola etykiety

Specyficzną klimat Soplicowa czyli poczucie bezpieczeństwa taski życia bez wybaczenia tworzą nim

etykieta. Są zazwyczaj które przejmowała się stopniowo od dziecka po przez obserwacje słuchani i

szanowanie.

Przykłady stosowania się do etykiety

gościnność

W Soplicowie szanuje się przybyszów, którzy doświadczają staropolskiej gościnności. Brama do

dworu zawsze stoi otwarta, co świadczyło o wyjątkowej otwartości i przyjazności jego mieszkańców.

Sędzia również bardzo poważnie podchodził do swych gospodarskich obowiązków. Jako dobry

gospodarz codziennie obchodził i doglądał swego majątku. Doceniał również ciężką pracę chłopów na

roli.

Grzybobranie

Rozrywką, którą cieszyły się również kobiety, było grzybobranie. Wyprawy do lasu, na koźlarze,

borowiki i rydze, były uważane za niezwykle cenną przyjemność. Strój na grzybobraniach był

dodatkowo wzbogacony o słomkowy kapelusz i płócienne opończe. Również dla Wojskiego była to

swoista zabawa

, lecz on jako jedyny zbierał muchomory, które uważał za doskonałą truciznę na

natrętne muchy.

Polowanie

Jedną z takich rozrywek jest polowanie, wyraz szlacheckiego umiłowania przygody. Natura, lasy,

ziemia są wszechobecne w życiu szlachty, która jest pod ich przemożnym wpływem. Samo polowanie

przybiera

formę rytuału. Trwa od wschodu do zachodu słońca. Według tradycji najznakomitsze

było polowanie na grubego zwierza – niedźwiedzia bądź też jelenia, ponieważ tylko zwierzęta,

posiadające kły lub poroże, są godne szlacheckiego zainteresowania. Reszta zwierząt, na przykład

zające przeznaczone są dla służby.

Podawano tradycyjne potrawy

mężczyźni pili wódkę. Mężczyźni usługiwali kobieta ptzy stole i zabawiali je rozmowa, dlatego tez

wszyscy byli rozsadzani według płci. Największe miejsce za stołem Bral podkomorzy z wieku mu i

urzędu ten zasztyt należy. Gościom przysługiwało miejsce wysokie obok podkomorzego. Uważano że

jest to przydatny zwyczaj. Warto przygotowywać tradycyjne potrawy aby nie ulegać obcym przepisom

tylko

promować własna kuchnię.

szlachcic jest dobrym gospodarzem

czuwa nad przebiegiem prac, dba o gospodarstwo, po zakończeniu dnia dba o przygotowanie

wszy

stkiego na następny poranek

pojedynki

spory rozstrzygały się w pojedynkach. Mógł stanąć szlachcic, który nie utracił honoru.

kłótliwość, skłonność do sporów - Asesor i Rejent kłócą się o psy, spór o zamek jest klasycznym

przykładem wzorów kłótni w każdym domu szlachcica jest wierny sługa rodziny, który służy przez lata

w rodzinie, jest tak do niej przywiązany, że staje w jej obronie

Miejsce

akcji rozgrywa się na Litwie we wsi Soplicowo.

Akcja

rozgrywa się w 5 dni 1811 i 5 dni 1812

poniedziałek, 11 lutego 2013

[Streszczenie]

Elementy historyczne w P.T



Konstytucję 3 maja

1791r był efektem działania sejmu Wielkiego próby ratowanie Rzeczpospolitym



Konfederacja targowicka

Spisek magmatom polskich przeciwko reform sejmu wielkiego i konstytucji 3 maja

związana przy

poparciu carycy Katarzyny II w Petersburgu 1792r



Powstanie

Kościuszkowe ( Rześ Pragii )

kiedy upadło powstanie 7 listopada 1794r wojska rosyjskie dokonały rzezi ludzkości polski

mieszkającej na warszawskiej Pradze



Powstanie Legionów Polskich we Włoszech

1797r pod dowództwem Dobrowskiego.

Przedstaw obraz współczesnych wydarzeń historycznych przedstawione w epopei

Ks. XI nasącza tytuł 1812 upamiętnia przemarsz wojsk napoleońskich przez Soplicowo mowa jest o

sztabach gen. Dąbrowskiego, Machowskiego i Grabowskiego które odziały Mickiewicz podkreśla

euforię i nadzieje ludzi związane z wojskami napoleona przyszłe wyzwolenie wyraz poety obrazami

wiosny jako symbol odnowy i odrodzenia

Powiązane akcje i wydarzenia historycznymi jest wyrazem marzeń poety o wyzwolenie ojczyzny i

możliwości powrotu do kraju. Mickiewicz idealizuje fakty pomija te które maja zabarwienie

pesymistyczne ( przemarsz wojsk napoleońskich sytuuje wiosnę . nie wspomina klęsce napoleona w

Rosji,

przemarsz osadził wiosną a nie latem )

Scharakteryzuj przedstawicieli szlachty:



Magnateria ( Hrabia, Stolnik, Podkomorzy)



Średnia szlachta ( Rejent, Asesor, Sędzia. Wojski)



Szlachta zaściankowa ( ród Dobrzyńskich )

Hrabia-

młody panicz, daleki krewny Horeszków, który zauroczony architekturą zamku postanawia

odzyskać do niego prawa. Obdarzony artystyczną duszą i wrażliwością, zmienny i roztargniony

(zapomina o podejmowanych przed chwilą decyzjach), romansowy rycerz, nieustanie przekształcający

rzeczywistość w poetycką wizję.

Stolnik- ukazany j

est w negatywnym świetle, jako nieczuły, dwulicowy i dbający tylko o własne

interesy magnat (przyjaźni się z Soplicą tylko po to, aby zyskać poparcie szlachty na sejmikach, wśród

której ten był popularny, lekceważąc jego miłość do swojej córki).

Podkomorzy-

– przedstawiciel starego pokolenia, hołdujący staropolskim tradycjom i obyczajom Ze

względu na swój wiek i urząd obdarzany powszechnym szacunkiem i zaufaniem. potępia bezmyślną

pogoń za modą na francuszczyznę i kopiowanie obcych wzorów, ale pochwala patriotyczne pobudki

młodzieży, zwracającej się ku Napoleonowi w nadziei uzyskania pomocy w walce

narodowowyzwoleńczej

Sędzia- – jest modelowym wręcz przykładem szlachcica, wiodącego ziemiański styl życia. Idealny

gospodarz, dobry i sprawiedliwy pan dla swoich poddanych, sumienny obywatel. Dba o poszanowanie

szlacheckiej tradycji i obyczajów, w których to upatruje wzoru i źródła wszelkich cnót. Zgodnie ze

staropolskim przykazaniem, hołduje zasadzie gościnności, a także grzeczności.

Wojski

–Na początku pełni honory zastępcy gospodarza pod nieobecność Sędziego, później daje się

poznać, jako specjalista od polowań, mistrz gry na rogu, dzielny żołnierz, sprytny taktyk wojenny,

ambitny kucharz, znawca obyczajów i dworskiej etykiety

Telimena. Ko

bieta wiecznie się nudzi, dlatego też szuka wciąż nowych rozrywek i wrażeń, będących

pożywka dla jej myśli i duszy. Przyjmuje różne pozy w zależności od celu,

Tadeusz

– syn Jacka Soplicy, po śmierci matki i wyjeździe ojca, wychowywany przez Sędziego. Stryj

wychowywał go w duchu poszanowania tradycji i obyczajów, a także kulcie wielkich i przeświadczeniu

o wartości, jaką jest służba ojczyźnie. Jest krzepki, silny, sprawny fizycznie, dobrze włada bronią.

Maćko Dobrzyński – jest postacią niezwykłą pod każdym względem. Oprócz wspaniałej tradycji

żołnierskiej, która kształtowała jego życie, odznacza się także głęboką ludową mądrością i

przenikliwością umysłu. Żyje w zgodzie z naturą, zajmując się swoim skromnym gospodarstwem, z

dala od wielkiego świata. Jest nieufny i dociekliwy, dzięki czemu nie ulega łatwo entuzjazmowi,

polegając tylko na własnym rozsądku.

Zosia

– wychowanica Telimeny. Jest prosta, naturalna, spontaniczna i skromna, choć wszystkich

uderza piękno jej urody. Wcielenie dobroci, troszczy się o zwierzęta i ludzi, dba, aby nikomu nie stała

się krzywda.

poniedziałek, 11 lutego 2013

[Streszczenie]

Dzieje Jacka Soplicy

1. Fałszywe przyjaźń stolnika do Jacka Soplicy

2. Miłość młodego Soplicy do Ewy- córki Horeszki

3. Obojętność stolnika, wobec uczuć Jacka

4. Podanie mu czarnej polewki

5. Ożenienie Soplicy z przypadkowo spotkaną szlachcianką :

a) Narodziny Tadeusza

b) Nałóg pijaństwa

c) Śmierć żony

6. Zaręczyny Ewy

7. Hulaszcze życie w zamku

8. Oblężenie zamku przez moskali

9. Zabicie stolnika przez Soplicę

10. Posądzenie o zdradę

11. Wyjazd Soplicy z kraju

12. Wstąpienie do kościoła

13. Zmienienie nazwiska na Robak

14. Ciężki prace Soplicy w więzieniu

15. Udzielenie przebaczenia przez Gerwazego

16. Śmierć Jacka Soplicy

Biografia bohatera po przemianie

Jacek postanowił odkupić swoje winy – poświęcić swe życie odbudowie ojczyzny. Walczył

pod Napoleonem, a

potem wstąpił do zakonu i zmienił imię, stał się księdzem Robakiem.

Po długiej tułaczce powrócił do kraju jako emisariusz: kwestował po dworach

szlacheckich i karczmach, rozmawiał z drobną szlachtą, namawiał do opowiedzenia się

po stronie Napoleona, do two

rzenia na Litwie oddziałów powstańczych. Zadbał też o swojego

syna, którego powierzył swemu bratu na wychowanie, zadbał również o Zosię, córkę

Ewy (ponieważ ona został wywieziona na Syberię, gdzie zmarła). Był dobrą duszą

w Soplicowie. Wykazał się ogromną odwagą i kunsztem strzeleckim podczas polowania

– uratował Tadeusza i Hrabiego zaatakowanych przez niedźwiedzia, zabijając napastnika

jednym celnym strzałem. Podczas najazdu Moskali na Soplicowo ocalił wszystkich

dzięki podstępowi. Uratował życie ostatniemu z rodu Horeszków i Gerwazemu., ale

sam został ranny. Wtedy właśnie ujawnił swe prawdziwe imię: Jacek Soplica. Wyspowiadał

się przy swoim wrogu – kluczniku, ten mu przebaczył i wyjawił, że Stolnik przed

śmiercią też przebaczył swemu zabójcy. Tej nocy ksiądz Robak umarł. W 1812 roku

Podkomorzy publicznie podczas mszy dokonał rehabilitacji Jacka Soplicy.

ś ty Atenom zrobił, Sokratesie… Cyprian Norwid

Wiersz ten pokazuje nie tyle sylwetki wielkich ludzi, ile mówi o ich „niewspółczesności”.

W części pierwszej podmiot liryczny przypomina tragiczne losy wielkich postaci, które dopiero po

swojej śmierci doczekały się uznania i sławy. Postacie te miały odwagę wystąpić z nowymi poglądami,

dzięki czemu udało im się doprowadzić do wielkich, epokowych przełomów na wygnaniu) oraz

Mickiewicz. Poeta podkreślał, że jeśli ktoś ma więcej niż jeden grób to tak, jakby nie miał żadnego.

Część druga utworu to skierowanie się podmiotu lirycznego ku zmarłemu poecie. Ironicznie

przewiduje on, iż dopiero przyszłe pokolenia uznają zasługi i wielkość wieszcza

Utwór ma budowę dwuczłonową. Jest to rozbudowana paralela historyczna, którą uzupełnia wróżba

dotycząca przyszłości oraz refleksja filozoficzno - społeczna. Pytania retoryczne oraz powtórzenia

struktur składniowych, które widoczne są w części pierwszej, podkreślają tragiczne losy wybitnych

ludzi.

Część druga utworu, w której podmiot liryczny zwraca się do zmarłego poety, ma charakter

refleksyj

ny. Część pierwszą utworu stanowi siedem zwrotek trzywersowych, z których ostatnia jest

niedokończona i skierowana już do Mickiewicza. Stanowi zatem jednocześnie początek części drugiej.

poniedziałek, 11 lutego 2013

[Streszczenie]

Bema pa

mięci żałobny rapsod

Rapsod-

Według słownika terminów literackich jest to utwór poetycki opiewający w podniosłym stylu

bohaterów i zdarzenia historyczne.

Józef Berm wybitny general uczestniczył wyprawą napoleona na Rosję brał udział w powstaniu

listopadowym. W czasie wiosny ludów dowodził obożem rewolucjonistów. Jego pogrzeb był skromny

nie oddano salwy honorowej.

Interpretacja

Część pierwsza przedstawia opis pogrzebu skonstruowanego na wzór pochówków dawnych wodzów

słowiańskich. Występują rycerskie rekwizyty – miecz, pancerz, koń, sokół, które nie pasują do wieku

dziewiętnastego. Widzimy panny żałobne, które zawodzą i idą z rękoma podniesionymi w górę,

chłopców uderzających w tarcze, powiewającą chorągiew, płonące pochodnie. Pogrzebowy kondukt,

w drodze na miejsce przeznaczenia, wchodzi w wąwóz.

Wymowa utworu jest następująca: pochód przestaje być jedynie pogrzebem, a staje się marszem

bojowników o wolność „zarażonych” wielkością generała. Prawdziwa idea nie umiera, tylko pobudza

narody, których celem nie jest grób, tylko przyszłość – oto przesłanie płynące z wiersza Norwida.

Utwór napisany został tzw. polskim heksametrem wzorowanym na heksametrze antycznym. Używany

jest on najczęściej w funkcji stylizacyjnej jako sygnał archaicznej epickości i powagi.