W rachunkowości stosuje się następujące metody ustalania rozchodu materiałów w

systemie zmiennych cen ewidencyjnych:

1) według ceny przeciętnej (średniaważona) - ustalenie jednostkowej ceny zapasu po

każdym przychodzie i prowadzenie wyceny rozchodów według tej ceny aż do czasu

następnego przychodu albo ustalenie jednej ceny przeciętnej za cały okres sprawozdawczy i

dokonywanie według niej wyceny kolejnych rozchodów w tym okresie,

2) według ceny najwcześniejszej „FiFo” (first in - first out) - „pierwsze weszło,

pierwsze wyszło”, wycenę rozchodu rozpoczyna się od cen najwcześniejszych (pierwszych)

chronologicznie dostaw,

3) według ceny najpóźniejszej „LiFo” (last in - first out) - „ostatnie weszło, pierwsze

wyszło”, wycenę rozchodu rozpoczyna się od cen najpóźniejszych (ostatnich)

chronologicznie dostaw,

4) według ceny najwyższej „HiFo” (highest in - first out) - materiały o najwyższych

cenach - bez względu na chronologię dostaw - są jako pierwsze zużywane (np. pobierane do

produkcji, wydawane do sprzedaży),

5) według ceny najniższej „LoFo” (lowest in - first out) - materiały o najniższych cenach

- bez względu na chronologię dostaw - są zużywane jako pierwsze.