Herbert SPENCER

(27 kwietnia 1820 - 8 grudnia 1903) był angielskim filozofem oraz socjologiem. Był przedstawicielem

organicyzmu oraz ewolucjonizmu w naukach społecznych.

Mimo iż niewielu socjologów odnosiło się do jego dzieł, spopularyzował wiele terminów w socjologii,

m.in. takie terminy jak: społeczeństwo przemysłowe, struktura społeczna, organizacja.

Spencer spopularyzował i filozoficznie analizował teorię ewolucji Karola Darwina. Wyróżnił trzy rodzaje

ewolucji: nieorganiczną, organiczną i ponadorganiczną, przy czym zakładał, że zjawisk jednego
poziomu nie da się zredukować do poziomu niższego, chociaż prawa w każdym z wymienionych

rodzajów ewolucji są takie same. Uważał, że prawo ewolucji rządzi nie tylko w świecie przyrody żywej,
ale jest prawem powszechnym: wyjaśnia kształtowanie się planet, umysłów, społeczeństw:



Rzeczywistość społeczna wywodzi się z przyrodniczej



Instytucje społeczne są tym, dzięki czemu dokonuje się przystosowanie niespołecznego z
natury człowieka do naturalnego stanu współpracy ze społeczeństwem.

Wyróżnił 3 rodzaje prawa: powszechne, ogólne, szczegółowe. Uważał, że wojna to agresja, obrona i
rozkazy. Podstawą prawa natury było prawo równej wolności, ustrój liberalny, bo to on wyzwalał
pełnię aktywności jednostki. Państwo to organizacja stabilna, państwo w przyszłości ma być

przemysłowe, wolne i sprawiedliwe. Zakładał, że każde społeczeństwo i społeczeństwo globalne
będzie ewoluować od militaryzmu do industrializmu.

Ewolucja zdaniem Spencera polega na stopniowym, postępowym różnicowaniu się części. Spencer
wywodził ewolucjonistyczną etykę z teorii "walki o byt": dobre jest to, co służy przystosowaniu i

rozwojowi. Należy w tym celu wspierać silnych, a nie słabych i upośledzonych przez naturę.

Urodził się w 1820 roku.
Angielski filozof i ewolucjonista.

Jest twórcą terminu "ewolucja" " (w zastosowaniu m.in. do "transformizmu biologicznego", jak
mawiano wcześniej) oraz programu filozoficznego nazwanego "programem systemu filozofii

syntetycznej".
Pozostawał pod wpływem teorii Karola Darwina, ale także sam wpłynął na darwinizm.

Uważał, że cały Wszechświat podlega ewolucji - stopniowemu i systematycznemu różnicowaniu się
części budujących określony porządek. Wszystkie układy w świecie i sam świat jako całość podlega

postępowi, przechodząc od stanu chaosu do wyżej zorganizowanej jedności.

Według niego świat pojmować można jako mechanizm - i taki właśnie charakter miały proponowane

przez niego zasady ewolucji.
Rozciągał je na wszystkie dziedziny rzeczywistości. Uważał, że ewolucja kultury jest zbliżona do

biologicznej, podobnie miał się też rozwijać ludzki umysł.

Twierdził, że wynikiem ewolucji jest również świadomość - czyli że można sklasyfikować formy

(poziomy) świadomości odpowiadające ewolucji istot żywych.

Etyka zaproponowana przez Spencera była skrajnie naturalistyczna: utożsamiał działania moralne z

naturalnymi, czyli zgodnymi z ogólnymi prawami ewolucji.
Według niego zasady etyczne nie są uniwersalne ani trwałe, gdyż - wytworzone w toku ewolucji - za

jakiś czas ulegną zmianie.
Poglądy te prowadziły Spencera do hedonizmu.

W teorii poznania był agnostykiem.
Podobnie jak Immanuel Kant, do którego nawiązywał, uważał, że istota rzeczywistości jest
niepoznawalna.

Jednym z prekursorów socjologii i przedstawicielem ewolucjonizmu był Herbert Spencer 1820-1903 , -

autor SOCIAL STATICS, THE STUDY OF SOCIOLOGY, oraz 10-ciu tomów SYSTEMU FILOZOFII
SYNTETYCZNEJ.
Fascynował on swoich współczesnych, ponieważ ukazywał świat doskonale uporządkowany bez

pomocy tradycyjnych autorytetów, świat zrozumiały dla ludzi wierzących tylko w naukę. Spencer
zakładał zasadniczą jedność świata i praw nim rządzących jako jedną z przesłanek teorii rozwoju

społecznego i przyjmował, że właściwym przedmiotem dociekań naukowych nie jest jakaś jedna
wyizolowana dziedzina, lecz świat jako rozwijająca się całość. Spencer wyróżniał trzy fazy i trzy
rodzaje ewolucji :
1. nieorganiczną,
2. organiczną,

3. ponadorganiczną.
Faz tych nie oddzielał od siebie ściśle, twierdząc, że wszelkie przejścia dokonywały się jak gdyby

samoistnie . Prawa wszystkich trzech faz ewolucji są takie same, ale to nie znaczy, że zjawiska wyższej
fazy mogą być zredukowane do zjawisk niższej fazy.

Kiedy mówimy o ewolucji ponadorganicznej, mamy do czynienia z pewną kategorią faktów, które nie
występują w świecie organicznym lub tylko nieorganicznym. Są to te wszystkie procesy i wytwory,

których powstanie wymaga skoordynowanego działania prowadzącego do rezultatów wykraczających
pod względem swego zasięgu i złożoności poza to, co jest osiągalne przez działania jednostkowe.
Zakładał niejaką zmienność natury ludzkiej, człowiek rozpatrywany jako członek społeczeństwa jest

czymś innym niż człowiek jako przedstawiciel gatunku biologicznego . Społeczeństwo jest dla
Spencera częścią natury, zwalcza on wszelkie koncepcje przypisujące stosunkom społecznym

charakter konwencjonalny, zarazem jednak utrzymuje fikcję człowieka naturalnego i natury ludzkiej,
która jest "antyspołeczna". Pewne zaczątki życia społecznego występują już wprawdzie w świecie

zwierzęcym, ale według Spencera - pierwsze skupiska ludzkie ledwie można nazwać społeczeństwami.

Głównym czynnikiem procesu powstawania społeczeństwa jest przyrost ludności. Jego to presja

zmusiła ludzi do wejścia w stan społeczny, uczyniła niezbędna organizację społeczną i rozwinęła
uczucia społeczne. Człowiek rozwinął również swą inteligencję, sprawność i wynalazczość, inaczej

bowiem nie byłby w stanie przystosować się do nowych warunków i musiałby zginąć z braku środków
utrzymania.
Instytucje społeczne są tym, dzięki czemu dokonuje się przystosowanie się niespołecznego z natury

człowieka do -naturalnego- współdziałania z innymi ludźmi, które staje się konieczne w miarę tego, jak
ziemia się zaludnia. Im ludzi jest więcej, tym bardziej muszą być zorganizowani -zgodnie z prawem, że
przyrost masy powoduje komplikowanie się struktury i różnicowanie funkcji.
Spencer przedstawił cztery główne założenia :
1. żadnej instytucji społecznej nie można traktować jako czegoś, co zostało wymyślone i świadomie

wprowadzone w życie
2. zrozumienie i wyjaśnienie instytucji społecznych nie jest możliwe bez uwzględnienia ich genezy i

przemian, jakim ulegały.
3. wszystkie instytucje są ściśle ze sobą powiązane, tworząc jeden system społeczny, którego

funkcjonowanie zależy od współdziałania poszczególnych części i podsystemów .Pomiędzy tymi
częściami istnieje consensus i naruszenie którejkolwiek z nich może zakłócić funkcjonowanie całości.
4. każda instytucja wypełnia określone i sobie właściwe funkcje, jeżeli bierze na siebie wypełnianie

funkcji innych instytucji, grozi to naruszeniem równowagi całego systemu i jego regresem do stanu, w
którym takie czy inne funkcje się nie wyodrębniły.

Z tego powodu tak niebezpieczne są ingerencje rządu w życie gospodarcze, obyczaje, stosunki
rodzinne, religie. Te cztery założenia skupiają się w koncepcji społeczeństwa jako "organizmu".

Spencer twierdził, że "zasady organizacji" czy też "ogólne prawa organizacji" organizmów
biologicznych i społecznych są takie same, - ta analogia odwoływała się do pięciu podstawowych

podobieństw między społeczeństwem a organizmami. :-jedne i drugie cechuje wzrost masy, -w

jednych i drugich dokonuje się w miarę wzrostu różnicowanie części i komplikowanie budowy wewn., -
w jednym i drugim ma miejsce różnicowanie się funkcji, -w jednym i drugim poszczególne części są od
siebie wzajemnie zależne i funkcjonowanie żadnej z nich nie jest możliwe bez funkcjonowania

pozostałych, -w jednym i drugim niezbędne dla życia jest wypełnianie odpowiednich funkcji. Całość
jest trwalsza od któregokolwiek ze swych składników.

Twórca "ZASAD SOCJOLOGII" dostrzega też zasadnicze różnice pomiędzy społeczeństwami a
organizmami biol. Społeczeństwo nie ma określonego kształtu, określonej formy zewnętrznej.
Społeczeństwo jest całością rozproszoną w przestrzeni, w związku z czym kooperacja pomiędzy jego

częściami wymaga komunikacji symbolicznej. W społeczeństwie różnicowanie się funkcji jest wydatnie
ograniczone, gdyż nie wykształca się w nim i nie może wykształcić się żaden organ, w którym

koncentrowałyby się czucie i świadomość. Jak mówi Spencer, każda część organizmu społecznego jest
niemal w takim samym stopniu zdolna do odczuwania szczęścia i niedoli: nie może być pomyślności

społecznej, która nie byłaby pomyślnością każdego z członków społeczeństwa jako jednostki.
Poszczególne części społeczeństwa nie są przyporządkowane określonym punktom przestrzeni, lecz
wykazują znaczną ruchliwość.

Organicysta Spencer twierdził, że społeczeństwo jest tylko zbiorową nazwą dla pewnej liczby

jednostek. To połączenie organicyzmu z nominalizmem stanowiło z pewnością jedną z największych
teoretycznych trudności socjologii Spencera. W socjologii tej zawarty był bowiem dylemat: z jednej
strony głosił tezę, iż cechy społecznej całości wywodzą się z cech jej części składowych, z drugiej

strony twierdził, że skutki jakie mogą być osiągnięte tylko przez połączone działanie wielu ludzi,
możemy wyróżnić jako społeczne .Z początku wynikają one, z sumowania się wysiłków

indywidualnych, kiedy jednak społeczeństwa stają się wielkie i wysoko zorganizowane, uzyskują one
taką niezależność od wysiłków indywidualnych, że zaczynają mieć swój własny charakter.

Tezy nominalistyczne, które wysuwał Spencer, nie były jednoznaczne. W jego socjologii zawarta jest
wyraźna antynomia ;z jednej strony kusi go antropologia pozwalająca wyjaśniać wszelkie działania
społeczne cechami przysługującymi jednostkom, z drugiej strony antropologia ta jest dla niego nie do

przyjęcia, gdyż rujnuje całą konstrukcję filozoficzną, której ważnym elementem jest właśnie powstanie
cech ludzkich pod wpływem społeczeństwa.

Spencer stwierdza, iż pewne cechy jednostek ludzkich są stałe i studiując wyposażenie psychiczne
człowieka pierwotnego- szuka zarazem ludzkich cech elementarnych; opiera się jej, kiedy przez analizę

instytucji ujawnia zmiany, jakim ów człowiek w trakcie ewolucji ulegał, a także głosi, że im bardziej
ewolucja ponadorganiczna jest zaawansowana, tym mniejszą rolę grają czynniki "pierwotne". Jedynym

wyjściem jest przyjęcie formuły wzajemnego oddziaływania : cechy całości są pochodne od
właściwości części, ale te z kolei kształtują się pod wpływem całości i zmian, jakim ona ulega.

Spencer pisze: "Kiedy tylko połączenie się ludzi ulega utrwaleniu, rozpoczynają się akcje i reakcje
między zbiorowością a każdym jej członkiem- tak, że obie strony wpływają wzajemnie na swoją
naturę. Kontrola sprawowana przez "agregat" nad jego częściami zmierza nieustannie do urobienia ich
działań, sentymentów oraz idei odpowiednio do wymogów społecznych, te zaś działania, sentymenty

oraz idee w tej mierze, w jakiej są zmieniane przez zmieniające się warunki, zmierzają do
ukształtowania społeczeństwa zgodnie ze sobą .Tak więc do pierwotnej natury jednostek i pierwotnej
natury społeczeństwa, jakie te jednostki tworzą, trzeba dołączyć wytworzone natury tych jednostek i

tego społeczeństwa. W ostatecznym rachunku, modyfikacje wzajemne stają się potężną przyczyną
przekształceń zarówno jednostek, jak i społeczeństwa.

Organizmy społeczne - podobnie jak organizmy jednostkowe, dają się podzielić na klasy i podklasy .I
tak jak biologia odkrywa pewne ogólne cechy rozwoju, struktury i funkcji występujące we wszystkich

organizmach, pewne inne cechy występujące tylko w niektórych ich określonych grupach i pewne
jeszcze cechy występujące tylko w niektórych podgrupach, tak i socjologia musi poznać prawdy

społecznego rozwoju, struktury i funkcji, z których jedne są powszechne, inne ogólne, jeszcze inne
szczegółowe. Owe klasy i podklasy dają się przyporządkować generalnemu schematowi ewolucji oraz

są wyróżniane przy pomocy kryteriów przez teorię ewolucji dostarczonych, a więc takich jak wielkość
organizmu, jego zróżnicowanie wewn., komplikacja budowy itd. .Dlatego mówimy tu o kierunku
ewolucji a nie o klasyfikacji i typologii społeczeństw.

Zajmując się kierunkiem ewolucji ponadorganicznej, Spencer wprowadził dwa odrębne punkty

widzenia : klasyfikację i typologię.
Klasyfikacja stanowiła dokładny odpowiednik klasyfikacji biologicznych i dzieliła społeczeństwa ze
względu na stopień ich złożoności. Wyróżniała społeczeństwa :

1. proste
2. złożone

3. podwójnie złożone
4. potrójnie złożone.
Klasyfikacja stanowiła ramy dla zbierania i porządkowania materiałów empirycznych, dla generalizacji i

porównań.
Typologia przedstawia dwa biegunowe typy czyste, do których znane społeczeństwa jedynie mniej lub

bardziej się zbliżają: typ militarny i typ industrialny .Jest narzędziem interpretacji danych oraz wyjaśnia
zasadnicze struktury i procesy społeczne.

Niemniej jednak między klasyfikacją a typologią istnieją bardzo wyraźne związki. Społeczeństwa
najbardziej zbliżone do typu industrialnego są zarazem na ogół społeczeństwami najbardziej
złożonymi.

Spencer mówi o konieczności procesu demilitaryzacji społeczeństw na niej polega bowiem postęp

społeczny , ale dostrzega również wysoko rozwinięte społeczeństwa militarne Rosja, Niemcy ,
dopuszcza również możliwość powstania społeczeństw militarnych w krajach nastawionych na
pokojową wytwórczość. W sumie można sądzić, że przechodzenie od militaryzmu do industrializmu

było dla niego takim samym żelaznym prawem ewolucji społecznej jak prawo rosnącej złożoności
struktury i funkcji organizmów społecznych, a odchylenia od niego uważał za przejściowe i w

perspektywie historii mało istotne.
Punktem wyjścia dla typologii Spencera było pojęcie " małego prostego agregatu", którego wszystkie

części pozostają ze sobą w stosunku bezpośredniej współpracy bądź obchodząc się w ogóle bez
ośrodka kierowniczego, bądź mając go tylko w zalążkowej postaci. Inaczej mówiąc jest to taka grupa,
w której nie istnieją żadne podgrupy.

Społeczeństwa złożone "szerszy agregat" tym przede wszystkim różnią się od społeczeństwa prostego,
że ich członkowie wchodzą do niego jako części prostych agregatów, które wchodzą w skład agregatu

szerszego, ale zachowują swoją odrębną strukturę. Tak więc każdy z nich ma swój ośrodek
kierowniczy, chociaż te ośrodki podlegają z kolei jednemu ośrodkowi społecznemu.
Ośrodkiem Spencerowskiej typologii było przeciwstawienie dwóch rodzajów organizacji społecznej-, z

których jeden wynikający bezpośrednio z dążenia do celów indywidualnych i prowadzący pośrednio do
pomyślności społecznej - rozwija się nieświadomie i nie musi być narzucany. Drugi -wynikający

bezpośrednio z dążenia do celów społecznych i prowadzący pośrednio do pomyślności indywidualnej-
rozwija się świadomie i jest narzucany.

Oparcie stosunków społecznych na przymusie nie było wynikiem czyjejś aberracji, lecz stanowiło
warunek przetrwania społeczeństwa w walce o byt z innymi społeczeństwami. Przymus był pochodny
od podporządkowania wszystkich funkcji organizmu naczelnej funkcji obrony przed zagrożeniem
zewn., podporządkowania "systemów wewnętrznych" systemowi zewnętrznemu.

Spencer sądził, że można również określić warunki, w jakich różne typy społeczeństw się kształtują.
Owe warunki to przede wszystkim istnienie lub nieistnienie konfliktu zewnętrznego, który odgrywa
doniosłą rolę w procesie pierwotnego uspołecznienia i decyduje o tym, jakimi społeczeństwa w

większości się stały. Zagrożenie zewnętrzne sprawia, ze wszystko zostaje podporządkowane jednemu
celowi. Każdy zdolny do noszenia broni walczy, wszyscy inni pracują aby tę walkę umożliwić. Oznacza

to podział społeczeństwa na klasy :wojowników-panów i pracowników-niewolników, bądź ludzi od
wojowników zależnych, czego ekonomiczna podstawą jest własność ziemska. Oznacza to również
ustanowienie organizacji życia zbiorowego, której naczelną zasadą jest rozciągnięcie organizacji

wojska na całość społeczeństwa.
Społeczeństwo militarne ma w związku z tym tylko jeden ośrodek kierowniczy, który sprawuje

"scentralizowaną kontrolę" nad wszystkimi jego członkami i nad wszystkimi sferami ich działalności,
nie tylko zakazując pewnych czynów, ale nakazując co należy robić. Ośrodek taki łączy w sobie władzę

religijną i świecką, wojskową i cywilną, polityczną i gospodarczą. Każdy członek społeczeństwa ma
wyznaczoną dla siebie pozycję i pozostaje względem innych w trwałym stosunku hierarchicznej
zależności .Każdy ma określony status, przeważnie zresztą dziedziczny, niezależny od tego co

jednostka zrobi, nikt bowiem nie jest nagradzany za swą pracę, lecz otrzymuje wyłącznie przydział
środków niezbędnych dla właściwego wykonywania zadań. Struktura społeczna jest sztywna i oporna

na zmianę. Pełna kontrola rządu nad członkami społeczeństwa obejmuje również myśli i wierzenia
jednostek. Wykluczony jest rozwój jakichkolwiek samorzutnych stowarzyszeń.
Prawo to nie służy ochronie interesów jednostek lecz jest nastawione wyłącznie na utrzymanie

statusu, nierówności i utrwaleniu władzy, bo też jednostkowe interesy w takim społeczeństwie nie
istnieją. Źródłem prawa nie są oczywiście, członkowie społeczeństwa, lecz siła i wola rządzących

przedstawiana zwykle z sankcją nadprzyrodzoną. Podstawowe cechy takiego społeczeństwa to:
konformizm, posłuszeństwo, lojalność, zamiłowanie do rutyny, brak inicjatywy, oglądanie się na
autorytety, a także wiara w to, że istniejące stosunki są naturalne i jedynie możliwe.

Takie społeczeństwo jest nieuchronnie konserwatywne i wrogie wszelkim inicjatywom, mało

plastyczne, z trudnością poddające się reorganizacjom, co z punktu widzenia Spencera było ogromną
wadą z uwagi na zakładaną przezeń konieczność ustawicznej adaptacji do zmieniających się

warunków.

Społeczeństwo industrialne stanowi dokładne przeciwieństwo społeczeństwa militarnego i stanowi

swoisty ideał przedstawiany jako rezultat ewolucji. Głównymi składnikami tego ideału były: zamiast
scentralizowanej kontroli -decentralizacja, zamiast regulacji pozytywnej- regulacja wyłącznie

negatywna, zamiast jednostki państwa- ochrona jej interesów jako naczelne zadanie państwa, zamiast
jednolitych wierzeń- różnorodność przekonań i opinii, zamiast regimentacji- wielość dobrowolnych
stowarzyszeń, zamiast statusu- nagradzanie rzeczywistych zasług, zamiast izolacji- współpraca

międzynarodowa, zamiast prawa broniącego statusu - prawo chroniące umowy między jednostkami,
zamiast jednolitej władzy- wielość ośrodków kierowniczych i wyłączenie spod kontroli społecznej

możliwie dużej części działań jednostkowych, zamiast konformizmu- poczucie niezależności i dążenie
do zmian, zamiast kultu władzy- poszanowanie innych ludzi, zamiast przywiązania do stanowiska i

miejsca - ruchliwość, zamiast konserwatyzmu- nastawienie na innowacje, zamiast przymusu
zewnętrznego- przymus wewn. przekonań, zamiast zależności- partnerstwo.

Próbując wyjaśnić mechanizmy ewolucji społecznej Spencer borykał się z dylematami, które na
gruncie jego systemu okazały się nie rozwiązywalne .Chciał wytłumaczyć wszystko biologicznymi i

psychicznymi cechami jednostek ludzkich, do których sprowadza się w końcu każdy " agregat"
społeczny ; z drugiej strony musiał uwzględniać zjawiska, które kształtowały się dopiero na poziomie
ponadorganicznym.

Z jednej strony chciał widzieć społeczeństwo zdeterminowane bez reszty przez warunki przyrodnicze, z
drugiej zaś strony zauważał, że społeczeństwo warunki te przekształca, wytwarzając "sztuczne"

środowisko o rosnącym w miarę ewolucji znaczeniu.
W rezultacie stwierdził, że cokolwiek dzieje się w społeczeństwie ma swoje źródła bądź w przyrodzie,
bądź w przyrodzie przekształconej przez ludzi, bądź wreszcie w ludziach samych.