CathyWilliams

WieczorywToronto

Tłu​ma​cze​nie:

AnnaDo​brzań​ska-Ga​dow​ska

ROZDZIAŁPIERWSZY

Gdzie ja je​stem, na mi​łość bo​ską, po​my​śla​ła Kate. Na​dal w biu​rze, rzecz ja​sna.

Ostat​nianapo​ste​run​ku,przedmo​ni​to​remkom​pu​te​ra,naktó​rympo​ja​wia​łysiędane
do​ty​czą​cezy​skówistrat.Nie​któ​rezko​lumnwy​ma​ga​łyuwa​gi,możeniena​tych​mia​-
sto​wej,alejed​nak…

Wes​tchnę​łairoz​pro​sto​wa​łaze​sztyw​nia​łesta​wybar​ko​we,namo​mentpo​zwa​la​jąc

so​bie za​to​pić się w my​ślach. Do​sko​na​le wie​dzia​ła, gdzie po​win​na się w tej chwi​li
znaj​do​wać.Napew​noniewbiu​rze.Coztego,żebyłotowgrun​cierze​czybar​dzo
ład​nepo​miesz​cze​niewwy​jąt​ko​woes​te​tycz​nymgma​chu,wsa​mymser​cueks​klu​zyw​-
nejdziel​ni​cyLon​dy​nu?

Kate po​win​na te​raz od​po​czy​wać z przy​ja​ciół​mi gdzieś w Hyde Par​ku, są​cząc

schło​dzo​newinoide​lek​tu​jącsięupal​nymlet​nimdniem,wy​bie​raćsięnawie​czor​ne​-
go gril​la albo re​lak​so​wać przy przy​jem​nej mu​zy​ce, roz​ma​wia​jąc z uko​cha​nym
otym,jakupły​nąłimpo​wo​lido​bie​ga​ją​cykoń​cadzień.

Za​mru​ga​łaima​lu​ją​cesięprzedocza​mijejwy​obraź​nimoż​li​wo​ściznik​nę​ły.Od​kąd

przedczte​re​malatyprze​pro​wa​dzi​łasiędoLon​dy​nu,niena​wią​za​łaprak​tycz​nieżad​-
nychbli​skichzna​jo​mo​ści.Ni​g​dyniebyłajed​nąztycheks​tra​wer​tycz​nych,roz​ga​da​-
nychiroz​plot​ko​wa​nychdziew​czyn,któ​reza​wszetwo​rzy​łykół​kawza​jem​nejad​o​ra​-
cji,imia​łategoświa​do​mość,ale…Cóż,byłpią​tekiprzyta​kiejpo​go​dziezde​cy​do​wa​-
nawięk​szośćlu​dziwjejwie​kuba​wi​łasięwHydePar​kualbogdziein​dziej.

Zer​k​nę​ła w prze​szklo​ne drzwi, zo​ba​czy​ła sze​re​gi biu​rek, przy któ​rych nie było

ży​wejdu​szy,ipo​śpiesz​nieza​bra​łasiędospo​rzą​dza​niali​stypo​zy​tyw​nychstronswo​-
je​goży​cia.Świet​napra​cawjed​nejznaj​bar​dziejpre​sti​żo​wychfirmwkra​ju;wła​sny
ga​bi​net–praw​dzi​weosią​gnię​ciedlaoso​bywwie​kuKate;małemiesz​kan​kowcał​-
kiemprzy​jem​nejdziel​ni​cyLon​dy​nu.No,ileosóbwtymwie​kumo​głosiępo​szczy​cić
wła​snymmiesz​ka​niem,itowLon​dy​nie?Ku​pi​łajenakre​dyt,topraw​da,jed​nakco
wła​snanie​ru​cho​mość,towła​sna.

Ra​dzi​łaso​biezu​peł​nienie​źle,bezdwóchzdań.
Może i nie uda​ło jej się uciec od prze​szło​ści, ale po​grze​ba​ła ją tak głę​bo​ko, że

mo​głasięczućmniejwię​cejwol​na.Tyleże…Sie​dzia​łate​raztu​taj,wbiu​rze,sama
jakpa​lec,dwu​dzie​ste​goszó​ste​golip​ca.

Ioczymtoświad​czy​ło?
Obie​ca​ła so​bie, że za pół go​dzi​ny za​mknie za sobą drzwi ga​bi​ne​tu i wy​ru​szy

wdro​gępo​wrot​nądoswo​je​gopu​ste​gomiesz​ka​nia.

Dane, któ​re prze​glą​da​ła, na​tych​miast po​chło​nę​ły ją tak da​le​ce, że w ogó​le nie

usły​sza​łaod​le​głe​gobrzęk​nię​ciadrzwiwin​dyanikro​kówzmie​rza​ją​cychwjejstro​nę
przezdużąsalę,któ​rabyłamiej​scempra​cyse​kre​ta​rekorazsta​ży​stów.Niezwró​ci​-
ławięcuwa​ginawy​so​kąmę​skąsyl​wet​kę,któ​rapo​ja​wi​łasięwpro​guido​pie​rona
dźwięk gło​su przy​by​łe​go pod​sko​czy​ła ner​wo​wo, na kil​ka se​kund wy​cho​dząc z roli
chłod​nej,cał​ko​wi​cieopa​no​wa​nejko​bie​ty.

Ales​san​droPre​daza​wszetaknaniądzia​łał.
Miałwso​biecoś,iby​naj​mniejniecho​dzi​łooto,żebyłwła​ści​cie​lemtejogrom​nej

fir​my,zło​żo​nejzwie​lumniej​szychfirmcó​rek,onie.

– Och, prze​pra​szam bar​dzo! – Kate ze​rwa​ła się na rów​ne nogi. – Co mogę dla

panazro​bić?

Jed​nąrękąner​wo​woprzy​gła​dzi​łapro​stąsza​rąspód​ni​cę,adru​gąpo​pra​wi​łacięż​ki

wę​zełwło​sównakar​ku,któ​ryitakra​czejniewy​ma​gałżad​nychdo​dat​ko​wychza​bie​-
gów.

Ales​san​dro nie​spiesz​nie wszedł do po​ko​ju, któ​ry te​raz był je​dy​nym oświe​tlo​nym

po​miesz​cze​niemnatympię​trzebu​dyn​kujegofir​my.

–Nado​brypo​czą​tekmo​żeszusiąść,Kate,niena​le​żęprze​cieżdoro​dzi​nykró​lew​-

skiej.

Kate przy​wo​ła​ła uprzej​my uśmiech na twarz i usia​dła. Ales​san​dro Pre​da może

ibyłosza​ła​mia​ją​coprzy​stoj​ny–szczu​pły,wspa​nia​leumię​śnio​ny,opa​lo​nyiema​nu​ją​-
cynie​bez​piecz​nąaurąsek​su–jed​nakjejni​g​dysięspe​cjal​nieniepo​do​bał.

Zbyt wie​le osób za​chwy​ca​ło się jego bły​sko​tli​wą in​te​li​gen​cją. Zbyt wie​le ko​biet

sła​łomusięustóp,ni​czymża​ło​śniebez​rad​nedzie​wi​cewopre​sji.AsamAles​san​dro
byłzbytaro​ganc​ki,abymo​głomutowyjśćnado​bre.Byłfa​ce​tem,któ​rymiałab​so​-
lut​niewszyst​ko,ido​sko​na​lezda​wałso​bieztegospra​wę.

Jed​nak po​nie​waż w naj​zu​peł​niej do​słow​nym zna​cze​niu był wła​ści​cie​lem miej​sca,

wktó​rymsięznaj​do​wa​ła,mu​sia​łauśmie​chaćsięwod​po​wie​dzinajegosło​waimieć
na​dzie​ję,żenieod​gad​nie,cosiękry​jezatymuśmie​chem.

– Nie mu​sisz też zwra​cać się do mnie w tak ofi​cjal​ny spo​sób. – Czar​ne jak noc

oczyspo​czę​łynajejbla​dejtwa​rzy.–Na​zy​wamsięAles​san​droilu​bię,kie​dypra​cow​-
ni​cymó​wiądomniepoimie​niu.

Kateprze​łknę​łaśli​nę.
–Comogędlacie​biezro​bić,Ales​san​dro?
–Chcia​łemzo​sta​wićdo​ku​men​tydlaCape’a.Gdzieonjest?Idla​cze​gotyl​kotyje​-

steśwpra​cy?

–Jestjużzadwa​dzie​ściasiód​ma,więc…wszy​scywy​szlija​kiśczastemu.
Ales​san​drospoj​rzałnaze​ga​rekiścią​gnąłbrwi.
– Rze​czy​wi​ście. Co nie zmie​nia fak​tu, że mam pod​sta​wy za​kła​dać, że przy​naj​-

mniejja​kaśnie​wiel​kaczęśćmo​je​gowy​so​koopła​ca​ne​goper​so​ne​lumo​gła​byjed​nak
jesz​czepra​co​wać,mimożejestpiąt​ko​wywie​czór.–Po​pa​trzyłnaKatespodzmru​-
żo​nychpo​wiek.–Atycotujesz​czero​bisz?

–Mia​łamkil​kara​por​tówdoprzej​rze​niaichcia​łamdo​koń​czyćtoprzedwyj​ściem.

Póź​nepo​po​łu​dnietonaj​bar​dziejpro​duk​tyw​naporadnia,nado​da​tekza​wszepa​nu​je
tuwte​dyci​sza.

Zmie​rzyłjąbacz​nymspoj​rze​niem,prze​chy​liw​szygło​węnabok.
Wcią​guparumi​nio​nychmie​się​cymiałzniąkil​karazydoczy​nie​nia.Byłado​sko​na​-

łąpra​cow​ni​cą,Geo​r​geCapemiałjaknaj​lep​szezda​nieojejin​te​li​gen​cjiitwier​dził,
żepo​tra​fibły​ska​wicz​niedo​trzećdosed​napro​ble​mu,cowgrzą​skimświe​ciefi​nan​-
sówna​praw​dęniebyłoła​twe.

Ro​bi​ławra​że​nieper​fek​cjo​nist​kiiab​so​lut​nejpro​fe​sjo​na​list​ki,alecze​gośjejbra​ko​-

wa​ło,cośzniąbyłonietak.

Chłod​ne zie​lo​ne oczy mia​ły dziw​nie ostroż​ny wy​raz, peł​ne war​gi za​wsze roz​cią​-

gnię​te były w uprzej​mym uśmie​chu, fry​zu​ra nie​odmien​nie wy​da​wa​ła się ide​al​nie
gład​ka i upo​rząd​ko​wa​na. Spoj​rze​nie Ales​san​dra ob​ję​ło całą po​stać – za​pię​ta pod
samąszy​jębia​łako​szu​lo​wabluz​kazdłu​gi​mirę​ka​wa​miorów​nieżsta​ran​nieza​pię​-
tychman​kie​tachwy​da​wa​łasięzu​peł​nienie​od​po​wied​nia,bio​rącpoduwa​gępa​nu​ją​cy
nadwo​rzeupał.Ales​san​dromógłsięteżza​ło​żyć,żeKatemia​łanaso​bieraj​sto​py.
Asce​tycz​naskrom​nośćKateWat​sonza​wszebu​dzi​łajegoza​in​te​re​so​wa​nie.

Kie​dyostat​nimra​zemzniąpra​co​wał–spra​wado​ty​czy​ładośćry​zy​kow​nejkwe​stii

po​dat​ko​wej, w któ​rej roz​wią​za​niu dziew​czy​na oka​za​ła się dużo bar​dziej spraw​na
niż jej bez​po​śred​ni szef, Geo​r​ge Cape, ostat​nio cho​dzą​cy z gło​wą w chmu​rach –
pró​bo​wałdo​wie​dziećsięoniejcze​goświę​cej.Za​dałjejparępy​tańohob​bypo​za​za​-
wo​do​we,leczosta​tecz​nyre​zul​tattejak​cjimoc​nogoroz​cza​ro​wał.Więk​szośćko​biet
re​ago​wa​łanachoć​bynaj​drob​niej​szeozna​kiza​in​te​re​so​wa​niazjegostro​nyna​tych​-
mia​sto​wą go​to​wo​ścią do ob​fi​tych zwie​rzeń, wprost nie mo​gły się do​cze​kać, żeby
opo​wie​dzieć mu o swo​im ży​ciu, cho​ciaż, szcze​rze mó​wiąc, uwa​ga Ales​san​dra nie
za​wszedokoń​casku​pio​nabyłanatychbarw​nychhi​sto​riach.AKateWat​son?Kate
po​zo​sta​łacał​ko​wi​cieobo​jęt​na.Po​pa​trzy​łatyl​konanie​gotymichłod​ny​mizie​lo​ny​mi
ocza​miizmie​ni​łate​matroz​mo​wy,niezdra​dza​jączu​peł​nienicoso​bie.

–Prze​sia​du​jesztutakdopóź​naco​dzien​nie?
Wciąż sie​dząc na kra​wę​dzi jej biur​ka i wy​raź​nie prze​kra​cza​jąc gra​ni​ce jej pry​-

wat​nejprze​strze​ni,się​gnąłposzkla​nyprzy​ciskdopa​pie​ruwkształ​ciezło​tejryb​ki
ikil​karazypod​rzu​ciłgolek​ko.

–Nie,oczy​wi​ścieżenie–od​par​łaszyb​ko.
Alezde​cy​do​wa​niezaczę​sto,do​da​ławmy​śli.
–Nie?Tyl​kodzi​siaj?Itomimotego,żepo​dob​nomamynaj​bar​dziejupal​nydzień

wroku?

–Nieje​stemwiel​kąfan​kąupa​łów.–Spu​ści​ławzrok,na​glezi​ry​to​wa​naja​kąśnie​-

wy​po​wie​dzia​nąnagłosipeł​nąroz​ba​wie​niakry​ty​kąwjegosło​wach.–Kie​dyjestgo​-
rą​co,za​wszewol​niejpra​cu​ję.

–Nicdziw​ne​go.–Od​sta​wiłzło​tąryb​kęnamiej​sce.–Maszprze​cieżnaso​biebluz​-

kęzdłu​gimrę​ka​wemispód​ni​cęnapod​szew​ce.

Na​wetniemru​gnę​ła.
–Je​że​lizo​sta​wiszmitedo​ku​men​tydlaGeo​r​ge’a,prze​ka​żęmuje,kie​dytyl​kowró​-

ci–po​wie​dzia​ła.

–Skądwró​ci?
–Jestte​raznaurlo​piewKa​na​dzie,spę​dzitamjesz​czedwaty​go​dnie.
–Dwaty​go​dnie!
–Tonietakzno​wudłu​go.Więk​szośćlu​dzispę​dzadwu​ty​go​dnio​wyurlopwle​cie…
–Aty?–prze​rwałjej.
–No,nie,ale…
–Nieje​stemprze​ko​na​ny,czytepa​pie​rymogącze​kać,ażCapezno​wuza​szczy​ci

nasswo​jąobec​no​ścią.

Ales​san​dropod​niósłsię,po​ło​żyłplikdo​ku​men​tównabiur​ku,oparłdło​niepoobu

stro​nachsto​sukar​tekina​chy​liłsiękudziew​czy​nie.

–Za​py​ta​łemWat​so​naRus​sel​la,czywia​do​momucośnate​matza​kłó​ceńwłań​cu​-

chudo​stawdoośrod​kówwy​po​czyn​kuiroz​ryw​ki,któ​reza​kła​damnaca​łymwy​brze​-
żu,ipo​wie​działmi,żeodsa​me​gopo​cząt​kuzaj​mu​jesiętymCape.Topraw​da?

–Wy​da​jemisię,żetoonroz​li​czara​por​tyksię​go​wedo​staw,fak​tycz​nie.
–Wy​da​jecisię?
Katewzię​łagłę​bo​kiod​dech,sta​ra​jącsięopa​no​waćuczu​cieonie​śmie​le​nia,wy​wo​-

ła​nebli​sko​ściątegomęż​czy​zny,alejejsta​ra​nianieod​nio​słypo​żą​da​ne​goskut​ku.Pa​-
trzy​ła na nie​go, wy​so​kie​go, mu​sku​lar​ne​go, o kru​czo​czar​nych wło​sach, i ser​ce biło
jejco​razszyb​ciej,aspo​co​nedło​niewy​ma​ga​łyna​tych​mia​sto​we​goidys​kret​ne​gowy​-
tar​ciawspód​ni​cę.

–ToGeo​r​geCapenad​zo​ru​jeroz​li​cze​niatychdo​staw–po​pra​wi​łasię.–Tyl​koon.

Możemógł​byśmiwy​ja​śnić,cze​gochceszsiędo​wie​dzieć?

Ales​san​dro od​su​nął się i za​czął cho​dzić po ga​bi​ne​cie, za​uwa​ża​jąc, jak nie​wie​le

oso​bi​stychrze​czyKateznaj​do​wa​łosięwpo​miesz​cze​niu.Żad​nychza​baw​nychzdjęć
w śmiesz​nych ram​kach na biur​ku, żad​nych do​nicz​ko​wych ro​ślin, zero ka​len​da​rzy
znad​mor​ski​mikra​jo​bra​za​mi,re​pro​duk​cja​mizna​nychob​ra​zów,słod​ki​miszcze​niacz​-
ka​miczymoc​noro​ze​bra​ny​mistra​ża​ka​mi.

Pochwi​limil​cze​niaod​wró​ciłsiędoniej,wci​ska​jącdło​niedokie​sze​nispodni.
– Zu​peł​nie przy​pad​kiem tra​fi​ły do mnie do​ku​men​ty ozna​czo​ne na ko​per​cie tak

wiel​kimna​dru​kiem„Wy​łącz​niedorąkad​re​sa​ta”,żeli​sto​noszmu​siałau​to​ma​tycz​nie
do​star​czyćjenapię​trody​rek​cji.Przej​rza​łemjeizwró​ci​łemuwa​gęnapew​ne…Jak
bytona​zwać…Pew​nenie​ści​sło​ści,któ​rezde​cy​do​wa​niewy​ma​ga​jąwy​ja​śnie​nia.

Niemógłpil​no​waćwszyst​kich,na​wetnaj​drob​niej​szychspraw,roz​gry​wa​ją​cychsię

wjegopo​tęż​nymim​pe​rium.So​wi​cieopła​całlu​dzi,któ​rzymie​liwy​ko​ny​waćteobo​-
wiąz​ki,azwy​so​kąpen​sjąłą​czy​łasięprze​cieżod​po​wie​dzial​ność.

Ufał,żejegopra​cow​ni​cyniebędąpró​bo​wa​ligooszu​ki​wać.
–Zna​la​złemwtychroz​li​cze​niachdwienie​wiel​kiefir​my,któ​rychnazwnieko​ja​rzę.

Je​stemwła​ści​cie​lemspo​rejlicz​byfirm,topraw​da,ale,ogól​nierzeczbio​rąc,ra​czej
wiem,jaksięna​zy​wa​ją.

Peł​nezna​cze​niejegosłówdo​tar​łodoKatewjed​nejchwi​li.Zbla​dła.
–Szyb​kaje​steś.–Zapro​ba​tąza​uwa​żyłAles​san​dro.–Wpa​dłemtu​taj,żebyza​py​-

taćCape’a,cosiędzie​je,alesko​rogoniema,chęt​niepo​wie​rzęciskon​tro​lo​wa​nie
da​nychizgro​ma​dze​nienie​zbęd​nychdo​wo​dów.

– Do​wo​dów? Nie​zbęd​nych do cze​go? – spy​ta​ła sła​bo i na​tych​miast za​ru​mie​ni​ła

się, gdy py​ta​ją​co uniósł brwi, jak​by nie był w sta​nie uwie​rzyć, że sens jego uwa​gi
kom​plet​niedoniejnietra​fił.–Geo​r​geCapejestjużpra​wiewwie​kueme​ry​tal​nym…
Mażonę,dzie​ci,wnu​ki…

–Mo​żeszmnieuznaćzasza​leń​ca,leczkie​dyktoś,kogoza​trud​niam,po​sta​na​wia

wy​ko​rzy​stać moją hoj​ność, uwa​żam, że mam pra​wo odro​bi​nę się zde​ner​wo​wać –
po​wie​działtakje​dwa​bi​ściemięk​kimgło​sem,żemia​łaocho​tęrzu​cićwnie​goszkla​ną
zło​tąrybą.–Na​tu​ral​niemogęsięmy​lić,niemoż​nawy​klu​czyć,żeist​nie​jeja​kieścał​-
ko​wi​ciepro​stewy​ja​śnie​nietego,coza​uwa​ży​łem.

–Aje​ślinie?
–Cóż,mły​nyspra​wie​dli​wo​ścimu​sząmiećcośdomie​le​nia.–Ales​san​drowzru​szył

ra​mio​na​mi.–Zro​bi​mytak:jaofi​cjal​nieprze​ka​żęcido​ku​men​ty,atydo​ko​naszdro​-
bia​zgo​wejkon​tro​li,odpierw​szej stro​nydoostat​niej.Za​kła​dam, żeznaszha​słodo

kom​pu​te​raCape’a.

–Nieznamgo,nie​ste​ty.
–Wta​kimra​ziepo​prośktó​re​gośchło​pa​kazdzia​łuin​for​ma​tycz​ne​go,żebysiętym

za​jął.Maszprzej​rzećkaż​dydo​ty​czą​cyspra​wydo​ku​ment,któ​ryodnaswy​szedłido
nasdo​tarł,izło​żyćmira​portzkon​tro​lipozago​dzi​na​mipra​cy.

–Pozago​dzi​na​mipra​cy?Oczymtymó​wisz?
–Są​dzę,żeCapede​frau​du​jefun​du​sze–po​in​for​mo​wałjąbezogró​dek.–Mo​że​my

pró​bo​wać owi​jać to w ba​weł​nę, ale tak to wy​glą​da, i tyle. Nie mia​łem po​ję​cia, że
tyl​koonzaj​mu​jesiętympro​jek​tem.Gdy​bywpra​ceza​an​ga​żo​wa​nybyłktośjesz​cze,
po​dej​rze​wał​bymko​gośin​ne​go,leczwza​ist​nia​łejsy​tu​acjiwszyst​kiedro​gipro​wa​dzą
doCape’a.

Przy​sta​nąłprzedjejbiur​kiem,cozmu​si​łojądopod​nie​sie​niawzro​kuispoj​rze​nia

pro​stowjegośnia​dą,po​cią​głątwarz.

–Od​no​szęwra​że​nie,żecho​dziosto​sun​ko​wonie​wiel​kiekwo​tyipraw​do​po​dob​nie

wła​śniedla​te​goniktniepod​niósłdo​tądalar​mu,alemałesumyod​pro​wa​dza​neprzez
dłuż​szyczaspo​ten​cjal​niemogązło​żyćsięnabar​dzopo​waż​nąkwo​tę,aje​śliwgrę
wcho​dząja​kieśmar​twefir​my…

–Niepo​do​bamisięmyśl,żemia​ła​bymprze​pro​wa​dzićkon​tro​lęope​ra​cjiGeo​r​ge’a

–szcze​rzewy​zna​łaKate.–Tobar​dzomiłyczło​wiek,któ​ryodpo​cząt​kumo​jejpra​cy
w fir​mie do​brze mnie trak​to​wał. Gdy​by nie on, pew​nie nie awan​so​wa​ła​bym tak
szyb​ko.

–Wy​chwa​lajgotakda​lej,adoj​dędownio​sku,żetyteżby​łaśza​an​ga​żo​wa​nawte

męt​nein​te​re​sy.

–Tonie​praw​da–wy​ce​dzi​łalo​do​wa​tymto​nem,pa​trzącmupro​stowoczy.–Ni​g​dy

ni​ko​gobymnieoszu​ka​ła,wżad​nejsy​tu​acji.Nieje​stemtegoro​dza​juoso​bą.

Ales​san​drona​sta​wiłuszu.Zaj​rzałnatrze​ciepię​trowy​łącz​niepoto,abyzo​sta​wić

do​ku​men​tyCape’owi.Miałwol​nywie​czóriwca​letegonieża​ło​wał.Jegoostat​niaja​-
sno​wło​saseks​bom​baznu​dzi​łamusię,jaktozwy​kleby​wa​ło,ibyłwdzięcz​nylo​so​wi
zatenkrót​kiod​po​czy​nekodprzed​sta​wi​cie​lekpłcipięk​nej.KateWat​sonpo​sia​da​ła
wszyst​kie ce​chy, ja​kich za​zwy​czaj uni​kał u ko​biet – była chłod​na, opa​no​wa​na, po​-
waż​naiwraż​li​wa.Aninachwi​lęniepo​zwa​la​łamuza​po​mnieć,żejesttu​tajwy​łącz​-
niepoto,abywy​ko​ny​waćkon​kret​neza​da​nia,ityle.

Jed​naktoostat​niezda​nie–„nieje​stemtegoro​dza​juoso​bą”–dałomudomy​śle​-

nia.Boje​śliniebyła„tegoro​dza​ju”oso​bą,tojakawła​ści​wiebyła?

–Py​ta​łaś,cotozna​czy,żespo​dzie​wamsiętwo​je​gora​por​tuzkon​tro​lida​nychpoza

go​dzi​na​mipra​cy–za​cząłzna​my​słem.

Miałprzedsobąwol​nypiąt​ko​wywie​czór,cobyłopraw​dzi​wąrzad​ko​ścią.Przy​su​-

nąłdobiur​kadru​giesto​ją​cewga​bi​ne​ciekrze​słoiusiadłtak,abymócroz​pro​sto​wać
dłu​gienogiiskrzy​żo​waćjewkost​kach.

Kateprzy​glą​da​łamusięzuczu​ciemzbli​żo​nymchy​badoprze​ra​że​nia.
–Wła​śniemia​łamwyjść.Mo​gli​by​śmywró​cićdotejroz​mo​wywpo​nie​dzia​łekrano?

Zwy​kleje​stemtubar​dzowcze​śnie,przedsiód​mątrzy​dzie​ści.

– God​na po​chwa​ły prak​ty​ka. Cie​szy mnie, że przy​naj​mniej jed​na oso​ba w dzia​le

księ​go​wo​ściniezer​kacoparęse​kundnaze​ga​rek.

–Napew​nomaszja​kieśpla​nynadzi​siej​szywie​czór,aja…Je​śliwe​zmędo​ku​men​-

tydodomu,będęmo​głado​kład​nieprzej​rzećjeprzezweek​endiprzed​sta​wićcira​-
portwpo​nie​dzia​łekrano.Cotynato?

– Za​pro​po​no​wa​łem, że​by​śmy omó​wi​li sy​tu​ację poza go​dzi​na​mi pra​cy, po​nie​waż

wo​lał​bymniebu​dzićroz​ma​itychspe​ku​la​cjiwśródin​nychpra​cow​ni​ków.Na​tu​ral​nie
uczci​wieza​pła​cęcizanad​go​dzi​ny.

–Niecho​dzionad​go​dzi​ny–sztyw​nood​par​łaKate.
Wciążpa​trzy​łamupro​stowtwarz,byłajed​nakażnad​toświa​do​mabli​sko​ścijego

dłu​gie​gocia​ła,wy​raź​niery​su​ją​cychsiępodbia​łąko​szu​ląmię​śni,opa​lo​nejko​lum​ny
szyiimu​sku​lar​nychprzed​ra​mion,któ​remia​łatużprzedocza​mi,po​nie​ważrę​ka​wy
pod​wi​nąłwy​so​ko,ażpo​nadłok​cie.

Wjegoobec​no​ściza​wszebyłapod​de​ner​wo​wa​na,ainnimęż​czyź​nira​czejniebu​-

dzi​liwniejtegouczu​cia.Ales​san​dromiałwso​bieja​kąśsu​ro​wą,pier​wot​ną,le​d​wo
ha​mo​wa​nąagre​sję,któ​raza​gra​ża​łajejopa​no​wa​niu,ibyłotakodsa​me​gopo​cząt​ku,
odpierw​sze​godnia,kie​dyzo​ba​czy​łagojakonowoprzy​ję​tadofir​mysta​żyst​ka.

Byłotonie​bez​piecz​neiKatedo​sko​na​lewie​dzia​ła,żeta​kie​gonie​bez​pie​czeń​stwa

po​win​nasta​ran​nieuni​kać.Zde​cy​do​wa​nieniepo​do​bałjejsięspo​sób,wjakijejcia​ło
re​ago​wa​łonawi​doksze​fa.Bałasięsa​mejsie​bie.

Jużjakodziec​kona​uczy​łasię,żenaj​waż​niej​sząrze​cząjestkon​tro​la–pa​no​wa​nie

nad emo​cja​mi, fi​nan​sa​mi, po​dą​ża​niem w kie​run​ku celu, jaki miał być jej ży​cio​wym
prze​zna​cze​niem. Do​ra​sta​ła prze​cież w cie​niu mat​ki, któ​ra nie mia​ła kon​tro​li nad
żad​nączę​ściąswe​goży​cia.

Shir​ley Wat​son jako osiem​na​sto​lat​ka przy​ję​ła dość fry​wol​ny pseu​do​nim „Li​lac”

i roz​po​czę​ła ka​rie​rę od tan​cer​ki na ru​rze, przez kel​ner​kę w ba​rze, do bar​man​ki
i zno​wu kel​ner​ki, prak​tycz​nie bez​u​stan​nie flir​tu​jąc z ma​ga​zy​na​mi dla męż​czyzn,
wktó​rychczę​stopo​ja​wia​łysięjejzdję​cia,mniejlubbar​dziejroz​ne​gli​żo​wa​ne.

Je​dy​nądzie​dzi​ną,wja​kiejosią​gnę​łami​strzo​stwotaosza​ła​mia​ją​copięk​na,fi​li​gra​-

no​wa blon​dyn​ka, było wy​ko​rzy​sta​nie fi​zycz​nych za​let, z ja​ki​mi przy​szła na świat.
Kateje​dy​niezgrub​szazna​łaszcze​gó​łyprze​szło​ścimat​ki,wie​dzia​łajed​nak,żeLi​lac
wy​cho​wy​wa​łasięwro​dzi​nachza​stęp​czych.Nieza​zna​łażad​nejsta​bil​no​ściiza​miast
sta​raćsięstwo​rzyćtakistanwewła​snymdo​ro​słymży​ciu,wo​la​łaprzy​jąćrolę„głu​-
piejblon​dyn​ki”,któ​ranie​odmien​niewie​rzy,żemi​łośćcze​katużzaro​giem,amęż​-
czyź​ni,zktó​ry​miidziedołóż​ka,szcze​rzejąko​cha​ją.

Oj​ciecKateznik​nąłzesce​nyza​razpoprzyj​ściunaświatdziec​ka,po​zo​sta​wia​jąc

dwu​dzie​sto​let​niąLi​laczezła​ma​nymser​cem.Póź​niejmło​dako​bie​taprze​cho​dzi​łajuż
z rąk do rąk. Dwa razy wy​szła za mąż i bły​ska​wicz​nie się roz​wio​dła, a po​mię​dzy
mał​żeń​stwa​mi po​świę​ca​ła się do​sko​na​le​niu sztu​ki przy​cią​ga​nia męż​czyzn, za​wsze
my​lącichen​tu​zja​stycz​nyza​chwytdlajejcia​łazpraw​dzi​wymuczu​ciemiprze​ży​wa​-
jącdra​mat,gdyko​lej​niko​chan​ko​wie,znu​dze​ninią,od​cho​dzi​li,abyszu​kaćbar​dziej
in​te​re​su​ją​cejpart​ner​ki.

Niebra​ko​wa​łojejin​te​li​gen​cjiispry​tu,alena​uczy​łasięsta​ran​nieukry​waćtece​-

chy,po​nie​waż,jakzwie​rzy​łasiękie​dyścór​ce,by​stradziew​czy​nani​g​dynieznaj​dzie
so​biefa​ce​ta.

Kate ko​cha​ła mat​kę, lecz prak​tycz​nie od naj​wcze​śniej​szych lat do​strze​ga​ła jej

błę​dyiuro​czy​ścieobie​ca​łaso​bie,żesamani​g​dyta​kichniepo​peł​ni.Na​tu​raprzy​szła
jejzpo​mo​cą–Katebyłaciem​no​wło​sa,wy​so​kaipo​zba​wio​naoczy​wi​ste​go,rzu​ca​ją​-

ce​gosięwoczysek​sa​pi​luLi​lac.Swo​jeza​le​tytrzy​ma​łapodklo​szem,aje​ślicho​dzi
o męż​czyzn, to każ​dy, któ​re​mu po​do​ba​ło się jej cia​ło, au​to​ma​tycz​nie tra​cił u niej
wszyst​kie punk​ty. Po​le​ga​ła na swo​im in​te​lek​cie i za​wsze była świet​ną uczen​ni​cą,
cho​ciażniebyłotoła​twe,je​śliwziąćpoduwa​gęczę​steprze​pro​wadz​kiibez​u​stan​-
nieto​wa​rzy​szą​cedziew​czyn​ce,apo​temdziew​czy​nieuczu​cienie​pew​no​ści,coza​sta​-
niewdomupopo​wro​ciezeszko​ły.

Jej mat​ka, dzię​ki szczę​śli​we​mu zrzą​dze​niu losu, otrzy​ma​ła po ugo​dzie roz​wo​do​-

wejzdru​gimmę​żemkwo​tęwy​star​cza​ją​cąnakup​nonie​wiel​kiejpo​sia​dło​ściwKorn​-
wa​lii.Katezło​ży​ławte​dydru​gąuro​czy​stąprzy​się​gę,żesamani​g​dyniebę​dzieli​czy​-
łanażad​neuśmie​chyfor​tu​nyiwła​sny​misi​ła​miza​pew​niso​biefi​nan​so​wąnie​za​leż​-
ność,aje​ślikie​dy​kol​wieksięza​ko​cha,totyl​kowmęż​czyź​niebezoso​bi​stychzo​bo​-
wią​zań,któ​rybę​dziece​niłprzedewszyst​kimjejin​te​li​gen​cję.

Jaknara​zietenwzórcnótmę​skichniepo​ja​wiłsięnaho​ry​zon​cie,aletoniezna​-

czy​ło,żewocze​ki​wa​niunanie​goKatepo​zwo​liso​bienadys​trak​cjęwpo​sta​cifa​ce​ta
bu​dzą​ce​gojejpo​gar​dę.

Dla​cze​gowięcjejgłu​piecia​łopło​nę​ło,kie​dyAles​san​droPre​daznaj​do​wałsięwza​-

się​gujejwzro​ku?Takjakwtejchwi​li,gdynado​miarzłe​gowy​su​wałja​kieśsu​ge​stie
nate​matwspól​nychza​jęćpozago​dzi​na​mipra​cy?

–Ococho​dzi?–za​py​tałte​raz,bru​tal​niewy​ry​wa​jącjązza​my​śle​nia.–Pro​wa​dzisz

nie​zdro​wooży​wio​neży​cieto​wa​rzy​skie?Niemo​żeszpo​świę​cićjed​ne​goty​go​dniana
roz​wi​kła​nie tej spra​wy? – Ro​zej​rzał się do​oko​ła i zno​wu utkwił ciem​ne oczy w jej
chłod​nej,bla​dejtwa​rzy.–Mimomło​de​gowie​kumaszjużtakprzy​jem​nyga​bi​net?Bo
ilewła​ści​wiemaszlat?Dwa​dzie​ściatrzy,czte​ry?

–Otrzy​ma​łamawanszacięż​ką,od​po​wie​dzial​nąpra​cę.
–Iztegoawan​suwy​ni​ka,wspo​sóbdośćbez​po​śred​ni,go​to​wośćdowzię​cianad​-

go​dzin,raznaja​kiśczas,rzeczja​sna.Uznajtęspra​węzajed​nązta​kichsy​tu​acji.

Katespu​ści​ławzrokipo​wstrzy​ma​łasięodod​po​wie​dzi.
–Mó​wi​łaś,żewła​śniewy​cho​dzisz?
–Tak.
–Wo​bectegood​pro​wa​dzęciędowyj​ścia.–Ales​san​dropod​szedłdodrzwiioparł

sięofra​mu​gę.–Wła​ści​wiemamjesz​czelep​szypo​mysł:od​wio​zęciędodomu.Gdzie
miesz​kasz?

Kate ner​wo​wo ob​li​za​ła war​gi i uśmiech​nę​ła się uprzej​mie, za​ję​ta naj​zu​peł​niej

zbęd​nym,acozatymidzie,po​zo​ro​wa​nympo​rząd​ko​wa​niembla​tubiur​ka.

–Jakdłu​gojużtuje​steś?
Pod​nio​słagło​węiob​rzu​ci​łamęż​czy​znęza​sko​czo​nymspoj​rze​niem.
–Jakdłu​goje​stemgdzie?Wtwo​jejfir​mie?WLon​dy​nie?
–Za​cznij​myodtegoga​bi​ne​tu.
Kate ogar​nę​ła wzro​kiem swo​ją bez​piecz​ną przy​stań, ten na​ma​cal​ny do​wód, że

zgod​nie z pla​nem po​su​wa się na dro​dze zwa​nej „fi​nan​so​wym bez​pie​czeń​stwem”.
Nie​daw​nomat​kaza​py​ta​ła,czymożewpaśćdoniejdopra​cy,gdyna​stęp​nymra​zem
przy​je​dziedoLon​dy​nu,leczKatezlek​kimza​że​no​wa​niem,choćnie​zwy​kletak​tow​-
nie,zdła​wi​łatęsu​ge​stięwza​rod​ku.

Li​lacWat​son,któ​ramia​łate​razczter​dzie​ściparęlatinie​comniejna​tręt​nieeks​-

po​no​wa​ła swo​je fi​zycz​ne atu​ty, i tak zu​peł​nie nie pa​so​wa​ła do tego sto​no​wa​ne​go,

dys​kret​niekosz​tow​ne​gooto​cze​nia.

Ten bu​dy​nek, ten ga​bi​net były ży​ciem Kate, eg​zy​sten​cją, któ​rą zbu​do​wa​ła wła​-

snymwy​sił​kiem,na​to​miastmiej​scejejmat​kibyłozu​peł​niegdziein​dziej.WKorn​wa​-
lii.Da​le​kostąd.Osob​no.

–Cozmoimga​bi​ne​tem?–Wsu​nę​łalap​topdoskó​rza​nejtecz​kiisię​gnę​łaposza​ry

ża​kiet,prze​rzu​co​nyprzezopar​ciekrze​sła.

Sza​ryża​kiet,sza​raspód​ni​cadopo​ło​wyłyd​ki,wy​god​neskó​rza​nepan​to​flenapła​-

skimob​ca​sieiraj​sto​py,po​my​ślałAles​san​dro.Tak,raj​sto​py,niepoń​czo​chy.Moż​li​we,
żeta​kiezwzmac​nia​ną,ob​ci​ska​ją​cąbrzuchipo​ślad​kigórą,boprze​cieżniespo​sób
po​wie​dzieć,jakąfi​gu​ręukry​watenskrom​ny,roz​sąd​nyko​stium.Wy​so​ka,anigru​ba,
anichu​da.Ko​szu​lo​wabluz​kaosła​niagór​nączęśćsyl​wet​ki,spód​ni​cadol​ną.

–Jakdłu​gomasztenga​bi​net?–spre​cy​zo​wał.
Zmarsz​czy​łabrwi.
–Tro​chępo​nadpółroku.Zpo​cząt​kuwpro​wa​dzi​łamsiętu,po​nie​ważbar​dzoczę​-

sto pra​co​wa​łam do póź​na nad ra​por​ta​mi dla dwóch waż​nych klien​tów i Geo​r​ge
uznał,żepo​trze​bu​jęci​szyispo​ko​ju,żebyle​piejsięskon​cen​tro​wać,apóź​niej,gdy
awan​so​wa​łam, za​pro​po​no​wa​no mi, że​bym za​ję​ła go na sta​łe, i oczy​wi​ście chęt​nie
sko​rzy​sta​łamztejofer​ty.

Prze​rzu​ci​łaczar​nypa​sektor​byprzezra​mięipo​pra​wi​łaspód​ni​cę.
–Bar​dzodzię​ku​jęzapro​po​zy​cjępod​wie​zie​niadodomu,leczpodro​dzemu​szęza​-

ła​twićparęrze​czy,więcpo​ja​dęme​trem.

–Ja​kichrze​czy?
–Róż​nych.Po​win​namku​pićcośdoje​dze​nia,ita​kietam.
Wy​raź​nie usły​szał iry​ta​cję, ukry​tą pod spo​koj​nie wy​po​wie​dzia​ny​mi sło​wa​mi. Nie

byłprzy​zwy​cza​jo​nydota​kie​good​bio​ruswo​ichsu​ge​stiiite​razwła​snare​ak​cjamoc​-
no go zdzi​wi​ła, po​dob​nie jak wcze​śniej​sze za​cie​ka​wie​nie, co znaj​du​je się pod dys​-
kret​nymiroz​sąd​nymstro​jemtejdziew​czy​ny.

– Ża​den pro​blem. – Lek​ce​wa​żą​cym ru​chem ręki zbył jej obiek​cje. – Ode​sła​łem

szo​fe​radodomu,więcmo​że​mypo​je​chaćmoimsa​mo​cho​dem.Bę​dzieciowie​lewy​-
god​niej,gdywrzu​ciszza​ku​pynatyl​nesie​dze​nie,niżgdy​byśmia​łasamatasz​czyćje
dodomu.

–Je​stemprzy​zwy​cza​jo​nadora​dze​niaso​biezza​ku​pa​mi.
Po​pa​trzyłnaniąspodzmru​żo​nychpo​wiek.Ni​g​dynieuznał​byjejzaoso​bęlę​kli​wą,

alete​razwjejza​cho​wa​niubyłja​kiścieńlęku.Idla​cze​gotakzde​cy​do​wa​nieod​rzu​ci​-
łapro​po​zy​cjępod​wie​zie​niadodomu?Przeznie​go?

–By​ło​bydo​brze,gdy​by​śmywspól​niezde​cy​do​wa​li,jakpod​jeśćdotegode​li​kat​ne​go

pro​ble​muzGeo​r​ge’emifun​du​sza​mi,któ​renie​le​gal​nieod​pro​wa​dzałzfir​my–rzu​cił.

–Je​że​liwogó​leja​kieśnie​le​gal​nieod​pro​wa​dzał.Od​nio​słamzresz​tąwra​że​nie,że

jużzde​cy​do​wa​łeś,coznimzro​bić,gdy​byoka​za​łosiętopraw​dą–wrzu​cićgodolo​-
chuipo​zbyćsięklu​czy.

–Miej​mywięcna​dzie​ję,żesiępo​my​li​łemiGeo​r​geunik​niewię​zie​nia.–Ales​san​dro

od​su​nąłsię,żebyprze​pu​ścićjąwdrzwiach.–Zaj​mu​jesztenga​bi​netodpo​nadpół
roku,jaksamapo​wie​dzia​łaś,ido​pie​rote​razude​rzy​łomnie,żeniematuanijed​ne​-
gooso​bi​ste​goprzed​mio​tu.Anijed​ne​go,do​słow​nie.

Kateza​czer​wie​ni​łasię.

–Toga​bi​net,po​miesz​cze​nieprze​zna​czo​nedopra​cy–od​par​ła,mi​ja​jącgozce​lo​-

wood​wró​co​nągło​wą.–Niebu​du​ar.

– Bu​du​ar, ta​kie przy​jem​ne sło​wo… Czy wła​śnie tam prze​cho​wu​jesz oso​bi​ste pa​-

miąt​ki,wswo​imbu​du​arze?

Nuta roz​ba​wie​nia w jego gło​sie spra​wi​ła, że na​gle ogar​nął ją gniew. Weź się

wgarść,po​wie​dzia​łaso​bie.Niedajmuwy​pro​wa​dzićsięzrów​no​wa​gi.

Ales​san​droPre​damiałopi​nięuwo​dzi​cie​la,ana​wetgdy​byplot​kinatente​matnie

do​tar​łydojejuszu,wy​star​czy​ło​byjed​nospoj​rze​nienapierw​sząstro​nęktó​re​go​kol​-
wiekbru​kow​ca.Wy​ko​rzy​sty​wałko​bie​ty.Nazdję​ciachza​wszeto​wa​rzy​szy​łamuja​-
kaśmo​del​kaczyak​to​recz​kauwie​szo​nanajegora​mie​niuizuwiel​bie​niemwpa​trzo​-
na w jego twarz. Tych dziew​czyn były całe le​gio​ny, co mie​siąc inna, Ales​san​dro
mógł​by chy​ba za​ło​żyć wła​sną agen​cję. Kate za​sta​na​wia​ła się, czy nie​któ​re z nich
byłyta​kiejakjejmat​ka.Ża​ło​snestwo​rze​nia,ob​da​rzo​newiel​kąuro​dą,leczzbytma​-
łymroz​sąd​kiem,żebysięzo​rien​to​wać,cosiętakna​praw​dęznimidzie​je,byłycał​-
ko​wi​cie uza​leż​nio​ne od wi​dzi​mi​się męż​czyzn i peł​ne na​dziei na wię​cej, niż mia​ły
szan​sedo​stać.

–Czymamwy​słaćcira​portmej​lem?–spy​ta​łazlo​do​wa​tąuprzej​mo​ścią.
Na​ci​snę​łaprzy​ciskprzy​wo​łu​ją​cywin​dęiwy​pro​sto​wa​łasięsztyw​no.
Ales​san​droni​g​dywży​ciuniewi​działażtakspię​tejoso​by.Byłotocoświę​cejniż

opa​no​wa​nie,coświę​cejna​wetniżcał​ko​wi​takon​tro​lanadre​ak​cja​mi.Dla​cze​gotaka
była,cootymzde​cy​do​wa​ło?Iczyna​praw​dęniezda​wa​łaso​biespra​wy,żewszyst​-
kietesy​gna​łyisymp​to​mybyłyni​czymświe​cą​cawciem​no​ścila​tar​niawoczachmęż​-
czy​znyta​kie​gojakon?

Miałtrzy​dzie​ściczte​rylata,ni​g​dyniemu​siałzdo​by​waćżad​nejko​bie​tyisamnie

wie​dział, czy po​wi​nien być dum​ny z tego fak​tu, czy po pro​stu uznać, że tak jest,
ityle.

Tak czy ina​czej, Kate Wat​son mia​ła z nim ja​kiś pro​blem i było to oczy​wi​ste wy​-

zwa​nie.Aczykie​dy​kol​wiekzda​rzy​łosię,byAles​san​droPre​daniepod​jąłwy​zwa​nia?
Gdy​bytakbyło,zpew​no​ściąnieosią​gnął​bywświe​ciebiz​ne​sutakwy​so​kiejpo​zy​cji.

–Ra​czejnie.–Od​su​nąłsię,żebywpu​ścićjądoka​bi​nywin​dy.–Mej​lesądośćła​-

twedoprze​chwy​ce​nia.

–Niemachy​bapo​trze​by,żebyza​cho​wy​waćsięjakbo​ha​te​ro​wiefil​muszpie​gow​-

skie​go,praw​da?

Upar​cie wpa​try​wa​ła się w me​ta​lo​wą kon​so​lę z przy​ci​ska​mi, mia​ła jed​nak peł​ną

świa​do​mośćjegofi​zycz​nejbli​sko​ści,cie​pła,któ​reema​no​wa​łozjegocia​łaiotu​la​ło
jąni​czymnie​bez​piecz​nypłaszcz.Nieprzy​po​mi​na​łaso​bie,żebywcze​śniejczu​łasię
takwjegoobec​no​ści,alebyćmożepo​wo​dembyłfakt,żeza​wszeto​wa​rzy​szy​liim
innilu​dzie.

Ales​san​dro za​trzy​mał wzrok na jej bla​dym pro​fi​lu i ze zdu​mie​niem zdał so​bie

spra​wę,żemaprzedsobąpięk​nąko​bie​tę.Jejuro​danierzu​ca​łasięwoczytakod
razu,głów​niedla​te​go,żezewszyst​kichsiłsta​ra​łasięjąukryć,więcdo​pie​rote​raz
byłwsta​nieoce​nićjejide​al​nerysy.Nosmia​ładrob​nyipro​sty,war​gipeł​neisek​sow​-
ne,ko​ścipo​licz​ko​wewy​so​kieiwy​raź​nieza​zna​czo​ne.Po​my​ślał,żemożetosu​ro​wa,
zu​peł​niegład​kafry​zu​rauwy​dat​niasub​tel​nepięk​nojejtwa​rzy.Byłcie​ka​wy,jakdłu​-
giemawło​sy.

Nie​ocze​ki​wa​nieod​wró​ci​łasiędonie​go.Wy​pro​sto​wałsię,przy​ła​pa​nynago​rą​cym

uczyn​ku.

–Niesą​dzę,byGeo​r​gezde​cy​do​wałsięnaśmia​łąuciecz​kę,na​wetgdy​bysięzo​-

rien​to​wał,żemaszgonace​low​ni​ku–ode​zwa​łasię.–Iprzyza​ło​że​niu,żefak​tycz​nie
jestwin​ny.

–Dla​cze​gotakgobro​nisz?
–Niebro​nięgo,popro​stusta​ramsięza​cho​waćspra​wie​dli​wyitrzeź​wyosąd.Je​-

ste​śmy wier​ni za​sa​dzie, że każ​dy jest nie​win​ny, do​pó​ki nie do​wie​dzie mu się winy,
praw​da?

Drzwi win​dy roz​su​nę​ły się z ci​chym po​mru​kiem, Kate zro​bi​ła krok do przo​du

i zna​la​zła się w ogrom​nym, wy​ło​żo​nym mar​mu​rem holu, któ​ry wciąż ro​bił na niej
wra​że​nie,mimożewcią​guostat​nichdwóchlatprze​cho​dzi​łaprzeznie​goprak​tycz​-
nieco​dzien​nie.

Niebro​ni​łaGeo​r​ge’aCape’a.Cho​ciażmożejed​nak…Gdymy​śla​łaotymni​skim,

nie​mło​dymjużmęż​czyź​nie,któ​rystałtużprzedlufąre​wol​we​ruiwogó​leniezda​wał
so​bieztegospra​wy,wi​dzia​łaswo​jąkru​chą,spo​nie​wie​ra​nąprzezży​ciemat​kę,iser​-
ceści​ska​łojejsięzbólu.

Oczy​wi​ściejejści​ska​ją​cesięzbóluser​ceniemia​łotunicdorze​czy.Niedlako​goś

ta​kie​go jak Ales​san​dro Pre​da. Mu​sia​ła też przy​znać, że ro​zu​mia​ła jego punkt wi​-
dze​nia.

–Do​brade​cy​zja–wy​mam​ro​tałAles​san​dro.–Wo​bectegowpo​nie​dzia​łekza​czy​na​-

mypo​lo​wa​nienado​wo​dy,czyGeo​r​geCapejestwin​nysprze​nie​wie​rze​nia,czygłu​po​-
ty. Tak czy siak, nie​wąt​pli​wie trze​ba bę​dzie go zwol​nić. No, do​brze, więc gdzie
miesz​kasz?Mójsa​mo​chódstoinapod​ziem​nympar​kin​gu.

ROZDZIAŁDRUGI

Kate przez cały week​end za​sta​na​wia​ła się, czy nie za​dzwo​nić do Geo​r​ge’a

Cape’a. Nie mo​gła uwie​rzyć, że na​praw​dę zde​frau​do​wał pie​nią​dze fir​my. Geo​r​ge
był dżen​tel​me​nem, uprze​dza​ją​co uprzej​mym i mi​łym, i od po​cząt​ku wziął ją pod
swo​jeskrzy​dła.Ajed​nak,bio​rąctowszyst​kopoduwa​gę,Kateniemo​głanieza​uwa​-
żyć,żenaprze​strze​niostat​nichtrzechmie​się​cypopro​stuniebyłsobą.Czyist​nia​ło
ja​kieślo​gicz​newy​ja​śnie​niemar​ne​gosta​nujegoner​wów?

Uważ​nieprzej​rza​łado​ku​men​ta​cję.Naszczę​ścieniezna​la​złażad​nychśla​dówza​-

ło​że​niafirmkrza​ków,co,jakmia​łana​dzie​ję,wy​klu​cza​łode​frau​da​cjęnadużąska​lę,
aledziw​neza​pi​syksię​go​wejed​nakbyły,czar​nonabia​łym.

Wes​tchnę​łaispoj​rza​łanaze​ga​rek.Wpią​tekuda​łojejsięja​kośzbyćAles​san​dra,

leczte​razpew​niejużcze​kałnaniąwswo​imga​bi​ne​cie.Posiód​mejwie​czo​remwbu​-
dyn​kuzwy​kleniebyłopra​wieni​ko​gopozakil​ko​maen​tu​zja​sta​micięż​kiejpra​cy,któ​-
rzyna​wetniespoj​rze​linanią,gdyprze​szładowin​dy,nio​sąctecz​kęzdo​ku​men​ta​mi.

Mi​nę​łospo​rocza​su,od​kądostat​nirazbyławga​bi​ne​cieAles​san​dra.To​wa​rzy​szy​ła

wte​dy Geo​r​ge’owi Cape’owi oraz sze​fo​wi dzia​łu fi​nan​so​we​go, lecz na krót​ki czas
zo​sta​li tyl​ko we dwo​je, za​ję​ci roz​wią​zy​wa​niem ja​kie​goś pro​ble​mu po​dat​ko​we​go,
iwte​dyAles​san​droza​mó​wiłdlanichcośdoje​dze​nia.Katedotejporypa​mię​ta​ła,jak
wpew​nejchwi​lipod​nio​sławzrokina​po​tka​łajegospoj​rze​nie.

Miałbar​dzociem​neoczywopra​wiegę​stychczar​nychrzęsitam​te​godniaichpe​-

łenza​my​śle​niawy​razspra​wił,żego​rą​cydreszczprze​biegłjejpople​cach.Kon​takt
z jego spoj​rze​niem oka​zał się doj​mu​ją​co fi​zycz​nym do​zna​niem, co by​naj​mniej nie
przy​pa​dłojejdogu​stu.

Te​raz,kie​dyzno​wumia​ławejśćdoja​ski​nilwa,obie​ca​łaso​bietrzy​maćemo​cjena

wo​dzy,szko​datyl​ko,żeser​ceło​mo​ta​łojejwpier​sijaksza​lo​ne,adło​niebyłymo​kre
odpotu.

Wod​po​wie​dzinapu​ka​nieAles​san​droza​pro​siłjądośrod​ka.Sie​działgłę​bo​kood​-

chy​lo​nydotyłuwskó​rza​nymfo​te​lu,zdłoń​misple​cio​ny​minabrzu​chu.

–Nie​wiel​kazmia​napla​nów–ode​zwałsię.
Kateprzy​sta​nę​ła.
–Możezo​sta​więcido​ku​men​tyiomó​wi​myjein​nymra​zem.–Ogar​nę​łojąuczu​cie

ulgi,wdziw​nyspo​sóbzmie​sza​nezroz​cza​ro​wa​niem.–Bosko​roje​steśza​ję​ty…

–Omó​wi​myjeprzypo​sił​ku.
Spoj​rza​łananie​go,za​sko​czo​naiza​nie​po​ko​jo​na.
–Nietrze​ba.–Niemia​łanaj​mniej​szejocho​tynapo​wtór​kętam​te​goprze​ży​cia.–

Nie uda​ło mi się jesz​cze zła​pać ni​ko​go z dzia​łu kom​pu​te​ro​we​go w spra​wie ha​sła
Geo​r​ge’a,alechy​baniebę​dzieta​kiejko​niecz​no​ści.Spraw​dzi​łamwszyst​koszcze​gó​-
ło​woiniezna​la​złamżad​nychpo​dej​rza​nychfirm.

–Zaj​mie​mysiętymprzyko​la​cji.–Gład​kimru​chempod​niósłsięzfo​te​la,chwy​cił

le​żą​cąnaskó​rza​nejso​fiema​ry​nar​kęiprze​rzu​ciłjąprzezra​mię.–Namojąproś​bę

pra​cu​jesz po go​dzi​nach, więc mogę przy​naj​mniej za​brać cię na ko​la​cję, zresz​tą
prze​cieżobo​jemu​si​mycośzjeść.

–Nieprzy​szłomidogło​wy…Tona​praw​dęniezaj​miedużocza​su.
Ales​san​dro za​trzy​mał się tuż obok niej. Jego szczu​płe, mu​sku​lar​ne cia​ło ema​no​-

wa​ło ener​gią, wpra​wia​jąc ją w stan zmie​sza​nia. Bar​dzo jej się to nie po​do​ba​ło –
byłaab​so​lut​nąpro​fe​sjo​na​list​ką,oso​bą,któ​rejchłódiopa​no​wa​nieni​g​dyniedo​zna​ły
uszczerb​ku. Po​świę​ci​ła spo​rą część ży​cia na osią​gnię​cie sta​nu cał​ko​wi​tej kon​tro​li
nadko​bie​cąsła​bo​ścią,któ​razro​bi​łazjejmat​kiwiecz​nąofia​ręlosu.

Abywró​cićdorów​no​wa​gi,po​wo​liiuważ​nieza​pię​łaża​kietiwy​pro​sto​wa​łasię.
–Mó​wi​mytuoczy​jejśprzy​szło​ści.–By​streoczyAles​san​drado​strze​głyiod​no​to​-

wa​łycałytenobron​nyry​tu​ał.–Niechceszchy​baspi​saćczło​wie​kanastra​tywpię​-
cio​mi​nu​to​wympod​su​mo​wa​niuwy​łącz​niedla​te​go,żemaszdziśrand​kę,praw​da?

–Niemamżad​nejrand​ki.
Sło​wawy​fru​nę​łyzjejust,za​nimzdą​ży​łajepo​wstrzy​mać.Na​tu​ral​nieniemia​łoto

żad​ne​gozna​cze​nia,alejed​naknie​po​trzeb​niesięod​sło​ni​ła.Podjegoza​cie​ka​wio​nym
spoj​rze​niemjejpo​licz​kiob​la​łafalago​rą​ca.

–Za​zwy​czajni​g​dzieniewy​cho​dzęwcią​guty​go​dnia–pod​ję​łapo​śpiesz​nie.–Czę​-

sto za​bie​ram pra​cę do domu, po​nie​waż wiem, jak ła​two na​war​stwia​ją się nie​za​ła​-
twio​nedokoń​caspra​wy.

–Pra​cu​jeszdopóź​nadzieńwdzień–za​uwa​żył.–Niewy​da​jemisię,abykto​kol​-

wiekocze​ki​wał,żebę​dzieszjesz​czeza​bie​ra​łapra​cędodomu.Takczyina​czej,tym
bar​dziejpo​wi​nie​nemza​pro​sićcięnako​la​cję.Niechcę,że​byświ​dzia​ławemniebez​-
względ​ne​gosze​fa,któ​ryod​ma​wiapra​cow​ni​kompra​wadopry​wat​ne​goży​cia.

Kateod​wró​ci​łasięiru​szy​ławstro​nęwin​dy.
–Anieje​steśtaki?–rzu​ci​łaprzezra​mię.
Byłotośmia​łepy​ta​nie,któ​re​gojed​nakniepo​win​nabyłaza​da​wać.Ales​san​drobył

uoso​bie​niem wszyst​kie​go, cze​go nie zno​si​ła. W nor​mal​nych oko​licz​no​ściach ich
ścież​kini​g​dybysięniespo​tka​ły,po​nie​ważdo​brzena​oli​wio​netry​byitry​bi​kispraw​-
nejma​szy​ny,jakąbyłajegofir​ma,nieza​ci​na​łysięiniewy​ma​ga​łyjegobez​po​śred​-
niejin​ter​wen​cji.

– Jaki nie je​stem? – Ales​san​dro nie mógł po​jąć, ja​kim cu​dem do tej pory nie za​-

uwa​żył,żejejzie​lo​neoczymająod​cieńciem​ne​go,po​le​ro​wa​ne​goszkła.

–Bez​względ​ny–od​par​łapochwi​limil​cze​nia.
Kie​dyje​cha​liwdółwin​dą,zewszyst​kichsiłsta​ra​łasięniepa​trzećnanie​go.Ser​-

cewciążbiłojejzde​cy​do​wa​niezbytmoc​noiszyb​ko,ibyławdzięcz​na,żemanaso​-
biezbro​jęwpo​sta​cista​ran​niewy​kroch​ma​lo​nejiwy​pra​so​wa​nejbluz​kiorazko​stiu​-
mu.

Wy​szli z bu​dyn​ku i wte​dy wresz​cie mo​gła z nim swo​bod​niej roz​ma​wiać, bo szła

oboknie​goiniemu​sia​łananie​gopa​trzeć.

–Cho​dzi​łomioto,żeniemoż​nawspiąćsięnasamszczyt,niebę​dącbez​względ​-

nym. W Li​dze Mi​strzów nie gra​ją za​wod​ni​cy, któ​rzy nie są go​to​wi… No, ro​zu​-
miesz…

–Po​de​ptaćnaswo​jejdro​dzewszyst​kichin​nych?–pod​su​nął.
–Niepo​wie​dzia​łamtego.
–Toniewmoimsty​lu,niemazresz​tąta​kiejpo​trze​by.Aje​ślisą​dzisz,żewła​śnie

tegotypudys​po​zy​cjastoizamojąde​cy​zjąwspra​wieCape’a,tobar​dzosięmy​lisz.
Je​że​liCapefak​tycz​niedo​pu​ściłsięde​frau​da​cji,po​nie​siesto​sow​nekon​se​kwen​cje,to
wszyst​ko.Toprzy​krapraw​da,alelu​dziesamisąko​wa​la​miwła​sne​golosu.

–Twar​depo​dej​ście.
–Takuwa​żasz?–Pu​ściłjejra​mięiprzy​sta​nął.
Śpie​szą​cyuli​cątłumprze​chod​niówroz​stą​piłsięwo​kółnich,zer​ka​jącnanichzza​-

cie​ka​wie​niem. Wie​czór był bar​dzo cie​pły i Kate na​gle po​czu​ła się nie​wy​god​nie
wswo​imko​stiu​mie-zbroi.Ner​wo​woob​li​za​ławar​gi.

–Toniemojaspra​wa–po​wie​dzia​łaszyb​ko.–Do​kądidzie​my?
–Czywtenspo​sóbda​jeszmidozro​zu​mie​nia,żeczasza​koń​czyćtente​mat?
–Niepo​win​nambyłapo​wie​dziećtego,copo​wie​dzia​łam.
–Je​steśwol​na,mo​żeszmó​wić,cochcesz.
Ru​szy​liwkie​run​kupubuprzyjed​nejzbocz​nychuli​czek.
–Mogęmó​wić,cochcę,po​nie​ważpra​cu​jęwro​dzin​nejfir​mie.–Kateuśmiech​nę​ła

sięlek​ko,pró​bu​jącpo​pra​wićat​mos​fe​rę.

–Maszra​cję.Tojed​nawiel​kaszczę​śli​waro​dzi​na,podwa​run​kiem,żewszy​scyjej

człon​ko​wieza​cho​wu​jąsięjakna​le​ży.Kie​dyktośgwał​ciobo​wią​zu​ją​ceza​sa​dy,mu​szę
prze​jąćster.

–Tona​praw​dęwiel​karo​dzi​na.
–Po​cząt​kibyłyskrom​neipew​niewła​śniedla​te​gowta​kichsy​tu​acjachjaktawciąż

sta​ramsięza​jąćspra​wąoso​bi​ście.Nieza​ło​ży​łemfir​mypoto,abyktośmógłpodjej
przy​kryw​kąnie​uczci​wieza​ra​biać.Je​ste​śmynamiej​scu.

Pchnąłdrzwiiwe​szlidopo​miesz​cze​niatakciem​ne​go,żewzrokKateprzy​zwy​cza​-

ił się do mro​ku do​pie​ro po paru se​kun​dach. W ba​ro​wej sali pa​no​wał lek​ki nie​ład,
awy​strójwnę​trzawy​dałsięKateza​ska​ku​ją​coświe​ży.

–Nieprzy​szło​bymidogło​wy,żelu​biszta​kiemiej​sca–wy​zna​łaim​pul​syw​nie.
Ales​san​drouśmiech​nąłsię.
–Wła​ści​cieltegopubutomójsta​ryprzy​ja​ciel.Każ​dawi​zy​tatu​tajjestjakan​ti​do​-

tumnago​rącz​ko​wetem​poży​cia,mo​żeszmiwie​rzyć.Możezdej​mieszża​kiet?

–Nie,takmijestwy​god​nie.
Nie​do​wie​rza​ją​couniósłbrwi.
–Wi​dzę,żechceszodrazuza​braćsiędopra​cyipo​mi​nąćprzy​jem​nestro​nytejsy​-

tu​acji.

–Mamwszyst​kiedanewtecz​ce,więc…
–Niechcępo​mniej​szaćtwo​je​goen​tu​zja​zmu,alejachęt​niezła​pał​bymod​dech,za​-

nimza​cznęsłu​chać,cona​bro​iłGeo​r​geCape–prze​rwałjej.–Mo​żeszso​bieuwa​żać
mnie za bez​względ​ne​go po​two​ra, lecz Cape prze​pra​co​wał w mo​jej fir​mie ład​nych
parę lat. Bar​dzo ża​łu​ję, że nie przy​szedł do mnie, gdy do​szedł do wnio​sku, że po​-
trze​bu​jepo​życz​ki.

Kate mia​ła wiel​ką ocho​tę po​ra​dzić mu, żeby jesz​cze po​pra​co​wał nad re​ali​za​cją

idei „wiel​kiej ro​dzin​nej fir​my”, ale unie​moż​li​wił jej to wła​ści​ciel lo​ka​lu, któ​ry pod​-
szedł do nich i wdał się w oży​wio​ną kon​wer​sa​cję z Ales​san​drem. Roz​ma​wia​li po
wło​sku i Kate mia​ła moż​li​wość ob​ser​wo​wać zu​peł​nie in​ne​go niż za​zwy​czaj sze​fa,
któ​ryswo​bod​niege​sty​ku​lo​wałicie​płosięuśmie​chał.

To w tym wcie​le​niu ocza​ro​wu​je ko​bie​ty, prze​mknę​ło jej przez gło​wę. Oto fa​cet,

któ​rymożemiećkaż​dąiwpeł​niwy​ko​rzy​stu​jeswójta​lent.

Gdy pod ko​niec wcią​gnę​li ją do roz​mo​wy, uśmiech​nę​ła się uprzej​mie i sztyw​no

uści​snę​ładłońwła​ści​cie​labaru,co,jakpo​wie​działjejAles​san​dro,gdyusa​do​wi​lisię
przy sto​li​ku w al​ko​wie na ty​łach sali, nie​wąt​pli​wie sku​tecz​nie zdu​si​ło w za​rod​ku
wszel​kiena​gan​nena​dzie​jejegoprzy​ja​cie​la.

– Nie mam po​ję​cia, o czym mó​wisz. – Kate wy​ję​ła fol​der z do​ku​men​ta​mi, któ​re

mie​liomó​wić,ipo​ło​ży​łagonabla​cieoboksie​bie.

Kel​nerprzy​niósłimwino,nakosztlo​ka​lu.
–Mu​siszna​praw​dędo​brzeznaćwła​ści​cie​la,sko​rosta​wiaciwino–mruk​nę​ła.
–Do​rzu​cił​byije​dze​nie,alejazakaż​dymra​zemna​le​gam,żebywy​sta​wiłmira​chu​-

nekzawszyst​ko,cotuza​ma​wiam.

–Bar​dzoład​nieztwo​jejstro​ny.
Ro​ze​śmiałsięgło​śnoirzu​ciłjejpeł​neuzna​niaspoj​rze​nie.
–Maszpo​czu​ciehu​mo​ru,niewie​dzia​łem.
Po​my​śla​ła,żetobar​dzonie​grzecz​nauwa​ga,za​razjed​nakuświa​do​mi​łaso​bie,że

niebar​dzomożena​rze​kać,boprze​cieżsamapo​zwo​li​łaso​bienaśmia​łespo​strze​że​-
niapodad​re​semsze​fa.

–Roz​luź​nijsię–za​mru​czał,de​li​kat​nieod​su​wa​jącdłoń,któ​rąza​sła​nia​łakie​li​szek,

ina​le​wa​jącjejwino.–Przy​szli​śmytu​taj,żebypra​co​wać,topraw​da,alenieje​steś
te​razwbiu​rze.

Iwła​śnienatympo​le​gałpro​blem–wbiu​rze,oto​czo​nakom​pu​te​ra​mi,sza​fa​mina

do​ku​men​ty, biur​ka​mi i bez​u​stan​nie dzwo​nią​cy​mi te​le​fo​na​mi, po​tra​fi​ła być zim​na
iopa​no​wa​na,na​to​miasttu​taj…

Tu​tajbyłozu​peł​nieina​czej.Nieule​ga​łowąt​pli​wo​ści,żelo​kalcie​szysięwiel​kąpo​-

pu​lar​no​ścią,bopra​wiewszyst​kiesto​li​kibyłyza​ję​te,aprzyba​rzetło​czy​lisięmęż​-
czyź​niwgar​ni​tu​rachiko​bie​tywku​szą​cychlet​nichkre​acjachipan​to​flachnawy​so​-
kimob​ca​sie.

–Dla​cze​gotylepra​cu​jeszpogo​dzi​nach?
Katezmarsz​czy​łabrwiipo​wo​lipo​cią​gnę​łałykwina.Cotozapy​ta​nie,po​my​śla​ła.

Mia​łaprzedsobąsze​faiwła​ści​cie​lafir​my,któ​rychy​bapo​wi​niengra​tu​lo​waćjejen​-
tu​zja​zmuipo​świę​ce​nia,aniedo​cie​kać,cze​mutakcięż​kopra​cu​je.

–Wy​da​wa​łomisię,żetopro​stadro​gadodal​szychawan​sów,alecał​kiemnie​wy​-

klu​czo​ne,żesiępo​my​li​łam.

Uśmiech​nąłsię,da​jącwy​razuzna​niudlajejsar​ka​stycz​ne​gopo​czu​ciahu​mo​ru.
–Zresz​tąprze​cieżkie​dywpią​tekprzy​sze​dłeśzo​sta​wićtedo​ku​men​ty,samoka​za​-

łeśroz​cza​ro​wa​nie,żenaca​łympię​trzeniktjużniepra​cu​je.

–Topraw​da.
–Więcdla​cze​gote​razkry​ty​ku​jeszmniezato,żeodcza​sudocza​suwe​zmęparę

nad​go​dzin?

–Od​nio​słemwra​że​nie,żero​bisztora​czejco​dzien​nie,anietyl​koodcza​sudocza​-

su.Iwca​lecięniekry​ty​ku​ję.

Jegociem​neoczywpa​try​wa​łysięwniązta​kimsku​pie​niem,żezno​wupo​czu​łasię

nie​swo​jo.Ales​san​drobyłjejsze​fem,wjejin​te​re​siebyłowięctrak​to​wa​niegozneu​-
tral​nąuprzej​mo​ścią.Wszyst​kietegad​kiofir​miejakowiel​kiejro​dzi​niebyływgrun​-
cierze​czymałoistot​ne,znacz​niebar​dziejli​czy​łosięto,żejed​nymski​nie​niemmógł

zruj​no​waćjejka​rie​rę.Taksamojakka​rie​ręGeo​r​ge’aCape’a.

Rzu​ci​ła mu nie​chęt​ne spoj​rze​nie i na​gle przez gło​wę prze​mknę​ła jej kom​plet​nie

za​ska​ku​ją​camyśl,żechcia​ła​bypo​czućjegozmy​sło​wewar​ginaswo​ich.Zu​peł​nienie
wie​dzia​ła,skądsiętamyślwzię​ła,byłajed​naktakrze​czy​wi​staiżywa,żecałejej
cia​łoza​re​ago​wa​łowjed​nejchwi​li.

–Je​stemam​bit​nainiewi​dzęwtymniczłe​go–oświad​czy​łatwar​do,byletyl​kopo​-

zbyćsięde​kon​cen​tru​ją​cejwi​zji.–Cięż​kopra​cu​ję,gdyżmamna​dzie​ję,żemojacięż​-
kapra​caprze​ło​żysięnakon​kret​neko​rzy​ści,czy​liawans.Niena​le​żędowczep​ku
uro​dzo​nychiza​wszemu​sia​łamwal​czyćowszyst​ko,cochcia​łamzdo​być.

–Su​ge​ru​jesz,żetwoiko​le​dzypo​cho​dzązbar​dziejuprzy​wi​le​jo​wa​nychśro​do​wisk?

–za​gad​nął.

–Ni​cze​goniesu​ge​ru​ję,stwier​dzamtyl​kofakt.
Ales​san​droza​uwa​żyłru​mie​niecnapo​licz​kachKate.Czuł,żejejre​ak​cjesąszcze​-

re.Niesie​dzie​lite​razwzim​nym,pe​dan​tycz​nieupo​rząd​ko​wa​nymbiu​rze,nie​wiel​ki
fol​dernasto​lebyłje​dy​nymdo​wo​dem,żeprzy​szlituwce​lachza​wo​do​wych.Beztła
w po​sta​ci ga​bi​ne​tu na​gle do​strzegł praw​dzi​wą oso​bę, ukry​wa​ją​cą się pod pięk​ną,
leczbez​oso​bo​wąma​ską.

Czyza​le​ża​łomu,byjużwtejchwi​lispro​wa​dzićroz​mo​węnapra​cę?Nie,jesz​cze

niete​raz.

–Możeuwa​żasz,żejawy​wo​dzęsięzta​kie​gośro​do​wi​ska?–spy​tałle​ni​wie.
–Wogó​lesięnadtymnieza​sta​na​wia​łam–skła​ma​ła.–Je​stemtu,żebywy​ko​nać

kon​kret​neza​da​nie,aniewtrą​caćsięwpry​wat​neży​ciein​nych.

–Mu​siszsiępo​twor​nienu​dzić.
–Dla​cze​go?Dla​cze​gotakmó​wisz?
–Bocięż​kapra​cajestgod​nanaj​wyż​szejpo​chwa​ły,aleczybiu​ro​weplot​kiniedo​-

star​cza​jąlu​dziomprzy​jem​nejroz​ryw​ki?Plo​tecz​ki,przy​pusz​cze​nia,su​ge​stie?

–Toniedlamnie.
Jejgłosbrzmiałzde​cy​do​wa​nie,byłajed​nakwi​docz​niezde​ner​wo​wa​na.Się​gnę​łapo

menuiza​czę​łajestu​dio​wać,alewciążczu​łanaso​biejegowzrok.

–Chy​baza​mó​więrybę–po​wie​dzia​ła.
Ales​san​drona​wetniezer​k​nąłwmenu.Ge​stemprzy​wo​łałkrę​cą​ce​gosięwpo​bli​żu

kel​ne​ra,któ​ryna​tych​miastpo​spie​szyłdoichsto​li​ka.

Pie​nią​dzewy​czu​wasięzda​le​ka,po​my​śla​łaKate.Jejszefmiałmnó​stwopie​nię​dzy,

byłna​praw​dębo​ga​tyilu​dzieodrazuwi​dzie​li,zkimmajądoczy​nie​nia.Tak,lu​dzie
zmie​nia​lisię,gdywgręwcho​dzi​łypie​nią​dze.

Uprzej​mieza​cze​ka​ła,ażAles​san​droskoń​czyskła​daćza​mó​wie​nie,inaj​pierwpo​-

dzię​ko​wa​łazawino,za​razjed​nakzmie​ni​łazda​nie,po​nie​ważnie​wiel​kailośćal​ko​ho​-
lumo​głajejpo​móctro​chęsięroz​luź​nić.

–Je​śliwięccho​dzioGeo​r​ge’a…–Otwo​rzy​łafol​deripo​czu​ładłońAles​san​drana

swo​jej.

–Wszyst​kowswo​imcza​sie.
–Prze​pra​szam,wy​da​wa​łomisię,żejużzdą​ży​łeśzła​paćod​dech.
–Do​pie​roza​czy​nam.
Rzu​ciłjejosza​ła​mia​ją​cyuśmiech,któ​ryby​naj​mniejnieuspo​ko​iłjejnie​po​słusz​ne​go

cia​ła.

–Możepo​wi​nie​nembyłbar​dziejza​in​te​re​so​waćsiętwo​jąka​rie​rą–rzekłci​cho.–

Bio​rącpoduwa​gę,żeje​steśjed​nązmo​ichwscho​dzą​cychgwiazd…

–Nieprzy​pusz​cza​łam,żean​ga​żu​jeszsięwoce​nękom​pe​ten​cjipra​cow​ni​ków.
Tomójszef,je​stemjegopod​wład​ną,przy​po​mnia​łaso​biedo​bit​nie.Szefza​da​jedo​-

wol​nepy​ta​nia,pod​wład​nanieza​da​jeżad​nych.

–Topraw​da,niero​biętego–przy​znał.
Na​wetniespoj​rzałnakel​ne​ra,któ​rypo​sta​wiłprzednimita​le​rze.
–Za​kła​dam,żeodtegosąmoilu​dziezdzia​łukadr–do​dał.–Oczy​wi​ścieonipew​-

nie też pra​cu​ją tyl​ko od dzie​wią​tej do sie​dem​na​stej, po​dob​nie jak twoi ko​le​dzy
zksię​go​wo​ści.

–Wszy​scypra​cu​jąpogo​dzi​nachzimą–wy​ja​śni​łaKate.–Te​razmamylatoiupa​ły,

więc lu​dzie chcą wyjść wy​star​cza​ją​co wcze​śnie, żeby się jesz​cze na​cie​szyć słoń​-
cem.

– Ale nie ty – od​bił pi​łecz​kę. – Nie cze​ka​ją na cie​bie ani słoń​ce, ani żad​ne inne

waż​nespra​wy?

–Niewy​da​jemisię,żebytobyłatwo​jaspra​wa.Izgóryprze​pra​szam,je​że​liuwa​-

żasz,żetonie​uprzej​mespo​strze​że​nie.

– Nie mu​sisz mnie prze​pra​szać, chcia​łem się tyl​ko upew​nić. Czu​jesz, że mu​sisz

miesz​kaćwbiu​rze,żebyawan​so​wać?

–Ja…
Pró​bo​wa​ławy​obra​zićso​bieży​cieztąmi​tycz​nądru​gąpo​ło​wą,męż​czy​zną,któ​ry

te​raz szy​ko​wał​by ko​la​cję dla nich dwoj​ga, co ja​kiś czas z nie​po​ko​jem zer​ka​jąc na
ze​ga​rek. Po​win​na coś z tym zro​bić, po​win​na prze​mie​nić wi​zję w rze​czy​wi​stość.
W tej chwi​li nie od​czu​wa​ła bra​ku męż​czy​zny w ży​ciu, wie​dzia​ła jed​nak, że taka
chwi​lawkoń​cuna​dej​dzie.Je​że​liniebę​dzieuwa​ża​ła,pew​ne​godniaobu​dzisiębez
szans na nor​mal​ną eg​zy​sten​cję, zu​peł​nie sama, głów​nie dla​te​go, że po​świę​ci​ła
wszyst​kowpo​szu​ki​wa​niupo​czu​ciabez​pie​czeń​stwa.

–Oczymmy​ślisz?–za​py​tał.
–Słu​cham?
–By​łaśty​siącmilstąd–zdia​gno​zo​wałsu​cho.–Za​da​łemcipro​stepy​ta​nie,sło​wo

daję,jed​noztych,któ​rera​czejniewy​ma​ga​jąażtakgłę​bo​kie​goza​my​śle​nia.

Małobra​ko​wa​ło,apo​wie​dzia​ła​bymu,jakgłę​bo​kie​goza​my​śle​niawy​ma​gato„pro​-

stepy​ta​nie”.

– Prze​pra​szam. Wiem, że nie mu​szę pra​co​wać do nie wia​do​mo któ​rej go​dzi​ny,

oczy​wi​ście,cho​ciaż,je​ślimambyćzu​peł​nieszcze​ra,zimązo​sta​jępogo​dzi​nachrza​-
dziejniżnie​któ​rzyzmo​ichko​le​gów.

–No,tak.Dla​te​go,żeje​steśnoc​nąisto​tą?
Katepo​my​śla​łana​gleomat​ce,ojejpra​cywmrocz​nychba​rach,ona​piw​kach,po​-

tań​ców​kachipo​ka​zy​wa​niusięwkaż​dymidio​tycz​nymstro​ju,jakika​za​nojejwło​żyć.
Tobyłanoc​naisto​ta,za​ję​tanoc​ny​miza​ję​cia​mi.Nieona.

–Ni​g​dymnietakniena​zy​waj!–eks​plo​do​wa​ła,za​nimzdą​ży​łasiępo​wstrzy​mać.
Całady​go​ta​łazezło​ści,mu​sia​łaukryćdło​niepodbla​tem,żebyniezo​ba​czył,jak

siętrzę​są.

–Jakmamcięniena​zy​wać?–za​py​tałpo​wo​li,niespusz​cza​jącwzro​kuzjejza​czer​-

wie​nio​nejtwa​rzy.–Po​wie​dzia​łemcośzłe​go?Wy​ja​śnijmi,ococho​dzi,bona​praw​dę

niero​zu​miem.

Opa​no​wa​łasięznaj​wyż​szymtru​dem.
–Onicniecho​dzi.Prze​pra​szam,nie​po​trzeb​nietakostroza​re​ago​wa​łam.
– Po pierw​sze, prze​stań prze​pra​szać za wszyst​ko, co, jak ci się wy​da​je, może

mnieura​zić.Nieob​ra​żamsiętakła​two.Apodru​gie,ocośjed​nakcho​dzi.Zbla​dłaś
jakprze​ście​ra​dło,te​raztrzę​sieszsięjakosi​ka.Cospo​wo​do​wa​łotenna​gływy​buch
obu​rze​nia?

Na​praw​dęchciałsiędo​wie​dzieć,dla​cze​gotakza​re​ago​wa​ła.Podspo​koj​nąma​ską

bu​zo​wałpło​mieńna​mięt​nychuczućitogomoc​noin​try​go​wa​ło.Oparłłok​cienasto​le
ina​chy​liłsiękuniej.

– Pró​bu​jesz wy​my​ślić uprzej​my spo​sób zwró​ce​nia mi uwa​gi, że nic mi do tego,

mamra​cję?

Katepra​wiefi​zycz​nieczu​ła,żezna​la​złasięwpoludzia​ła​niapo​tęż​nejoso​bo​wo​ści,

któ​ra nie​wąt​pli​wie po​zwo​li​ła mu prze​nieść się w stra​tos​fe​rę bo​gac​twa i wła​dzy.
Wie​dzia​łateż,żenatęoso​bo​wośćskła​dasiędużo,dużowię​cejniżnie​zwy​kłain​te​li​-
gen​cjaiol​brzy​miaam​bi​cja.

Od​wró​ci​łatwarziztru​demprze​łknę​łaśli​nę.
–Mojamat​kapra​co​wa​ławba​rze,tań​czy​łanaru​rzeiro​bi​ławie​lein​nychpo​dob​-

nychrze​czy.Niemampo​ję​cia,dla​cze​gocitomó​wię,bora​czejnieje​stemskłon​na
dozwie​rzeń.Pew​niewy​da​jecisiętodziw​ne,żedużopra​cu​jępogo​dzi​nach,ale…

–Alepo​trze​bu​jeszza​bez​pie​cze​niafi​nan​so​we​go?
–Możeitak–uśmiech​nę​łasięostroż​nie.–Możemaszra​cję.
Czu​łaulgęiniemo​głatemuza​prze​czyć,na​wetsamaprzedsobą.Kie​dydo​ra​sta​ła,

wraż​li​wość na​sto​lat​ki na​ra​ża​ła ją na ago​nie za​że​no​wa​nia. Sta​ra​ła się z ni​kim nie
utrzy​my​waćzbytbli​skichkon​tak​tów.Niechcia​ła,abykto​kol​wiekdo​wie​działsię,że
jejmat​kapra​cu​jejakokel​ner​kawnoc​nymba​rzeispro​wa​dzadodomumęż​czyzn,
któ​rzyjąwy​ko​rzy​sty​wa​li,bowy​glą​da​łatak,jakwy​glą​da​ła,ibyłasmut​ną,zde​spe​ro​-
wa​nąko​bie​tą,zdol​nąsku​pićnaso​bieuwa​gęje​dy​niedzię​kiswe​muku​szą​ce​mucia​łu.

Ko​cha​ła mat​kę, lecz wsty​dzi​ła się jej i wła​snych uczuć. A te​raz jej szef, któ​re​go

stylży​ciabu​dziłwniejobrzy​dze​nie,któ​rybyłsym​bo​lemwszyst​kie​go,coznie​chę​ca​-
łojądomęż​czyzn,sie​działna​prze​ciw​koniejzwy​ra​zemwspół​czu​cianatwa​rzy,ito
współ​czu​cie było jak klucz otwie​ra​ją​cy jej skryt​kę z ta​jem​ni​ca​mi. Było to głu​pie.
Idio​tycz​ne.Iwja​kiśspo​sóbnie​bez​piecz​ne.

–Światmo​je​godzie​ciń​stwabyłmoc​noroz​chwia​ny–cią​gnę​ła,zma​ga​jącsięzwe​-

wnętrz​nymopo​rem.–Mamani​g​dyniebyłaza​in​te​re​so​wa​nanor​mal​nąbiu​ro​wąpra​-
cą.Wy​cho​dzi​ładotychswo​ichko​lej​nychba​rówwnocy,zo​sta​wia​jącmnieztączy
inną ko​le​żan​ką, a kie​dy skoń​czy​łam dwa​na​ście lat, zu​peł​nie samą. Ko​cha​łam mat​-
kę…Ko​chamją,alenie​na​wi​dzętego,wjakispo​sóbza​ra​bia​ła.Robimisięsła​bo,zu​-
peł​nie do​słow​nie, na samą myśl o niej w ską​pych, ob​ci​słych ciu​chach, tań​czą​cej
przed męż​czy​zna​mi, któ​rzy ga​pi​li się na nią i wy​cią​ga​li łapy, żeby ją ob​ma​cy​wać.
Cią​gle się w któ​rymś za​ko​chi​wa​ła, za​wsze my​śla​ła, że ten je​dy​ny to pierw​szy
zbrze​guprzy​stoj​niak,któ​rypo​pa​trzynaniązza​chwy​temipo​wiejej,żejestpięk​-
na.

–Więcgdyna​zwa​łemcięnoc​nąisto​tą…
–Prze​pra​szam.–Katewbi​ławzrokwkie​li​szek,któ​ryAles​san​drowła​śniepo​now​-

niena​peł​niałwi​nem.

–Comó​wi​łemcinate​mattegocią​głe​goprze​pra​sza​nia?
–Pra​cu​jędlacie​bie.
–Tenfaktnieczy​nizcie​biemo​jejpod​da​nej.Niemamjesz​czemo​nar​sze​gosta​tu​-

su,otymteżcimó​wi​łem.Gdziete​razmiesz​katwo​jamat​ka?

–WKorn​wa​lii.–Rzu​ci​łamuszyb​kiespoj​rze​nieina​tych​miastod​wró​ci​ławzrok.
Był tak grzesz​nie przy​stoj​ny! Nie po​win​no to mieć dla niej żad​ne​go zna​cze​nia,

byłaprze​cieżostat​niąoso​bąnaświe​cie,któ​ramia​ła​byoce​niaćczło​wie​kapowy​glą​-
dzie,leczżo​łą​deksku​liłjejsięzpod​nie​ce​niaizogrom​nymtru​demzmu​si​łasię,żeby
nieza​pa​trzećsięnatęśnia​dą,po​waż​ną,peł​nąza​in​te​re​so​wa​niatwarz.Mia​ładziw​-
ne uczu​cie, że był​by w sta​nie zaj​rzeć do jej gło​wy i wy​cią​gnąć stam​tąd naj​głę​biej
skry​wa​ne,naj​mrocz​niej​szemy​śli.

–Dwarazywy​szłazamążidwarazysięroz​wio​dła–pod​ję​ła.–Dru​gimąż,Greg,

dał jej w ra​mach ugo​dy dość dużą sumę, aby mo​gła ku​pić so​bie ja​kiś mały dom
imamawy​bra​ławy​brze​że.

–Coztwo​imoj​cem?
–Niepo​dej​rze​wa​łam,żebędęzmu​szo​naod​po​wia​daćnatyleoso​bi​stychpy​tań.–

Kate do​sko​na​le zda​wa​ła so​bie spra​wę, że sama za​czę​ła tę roz​mo​wę, i w to​nie jej
gło​suza​brzmia​łate​raznutare​zy​gna​cji.

Ales​san​dro ni​g​dy nie in​te​re​so​wał się ży​ciem ko​biet, z któ​ry​mi ro​man​so​wał. Jed​-

nakwprzy​pad​kudziew​czy​nysie​dzą​cejte​razprzednim,naj​zu​peł​niejszcze​rzepra​-
gnąłsiędo​wie​dzieć,cojądrę​czy.

–Oj​cieczo​sta​wiłnasza​razpomoimprzyj​ściunaświat.Byłpierw​sząije​dy​nąmi​-

ło​ścią mamy, w każ​dym ra​zie ona tak twier​dzi. – Od​chrząk​nę​ła i bez​sku​tecz​nie
spró​bo​wa​ławró​cićdochłod​ne​go,obo​jęt​ne​gotonugło​su,któ​rynie​wąt​pli​wiebyłjej
zna​kiemfir​mo​wym.–My​ślę,żeodjegoodej​ściacią​glesta​ra​łasięza​stą​pićgokimś
in​nym.

–Ate​raz?
–Co,ate​raz?
–Mako​goś?
Kie​dy się uśmiech​nę​ła, na uła​mek se​kun​dy wstrzy​mał od​dech, po​ra​żo​ny na​głym,

nie​spo​dzie​wa​nym od​kry​ciem. Była pięk​na. Czyż​by ce​lo​wo pró​bo​wa​ła ukryć swo​ją
uro​dę?Niepo​tra​fiłsięoprzećwra​że​niu,żeotootwo​rzyłpusz​kęPan​do​ry.Dziew​czy​-
na pra​co​wa​ła dla nie​go i przy​szli tu wy​łącz​nie po to, aby prze​dys​ku​to​wać przy​-
szłość in​ne​go pra​cow​ni​ka jego fir​my. Była to po​waż​na spra​wa, tym​cza​sem on za
żad​neskar​byświa​taniechciałskie​ro​waćroz​mo​wynawła​ści​wetory.

–Odtrzechlatwży​ciumo​jejmat​kiniemażad​ne​gomęż​czy​zny.Nie​wy​klu​czo​ne,

że w koń​cu uda​ło jej się uwol​nić od uza​leż​nie​nia, ja​kim było po​szu​ki​wa​nie mi​ło​ści
wnaj​zu​peł​niejnie​od​po​wied​nichmiej​scach.

–Aty?–wy​mam​ro​tałochry​ple.–Wtwo​imży​ciuteżniemażad​ne​gomęż​czy​zny?
Wbrewswo​jejwoliwy​obra​ziłjąso​biezmęż​czy​zną.Zesobą.Twarz,któ​rąupar​-

cie po​ka​zy​wa​ła świa​tu, wca​le nie sta​no​wi​ła traf​ne​go pod​su​mo​wa​nia oso​by, jaką
była.Wy​star​czy​łole​ciut​koza​dra​paćwierzch​niąwar​stwęijużspodzim​nej,mar​mu​-
ro​wejpo​wierzch​niwy​zie​ra​łyskłę​bio​ne,nie​prze​wi​dy​wal​newiry.

Ogar​nę​łogonie​zwy​klesil​ne,sza​lo​nepra​gnie​nie,abywy​pły​nąćnatenie​spo​koj​ne

wody.Niebezpo​wo​dudo​ko​ny​wałokre​ślo​nychwy​bo​rów.Wy​klu​cza​ją​cain​nychlu​dzi
po​tęż​nami​łośćjegoro​dzi​cówniepo​zo​sta​wi​ładużomiej​scadladziec​ka.Niepo​trze​-
bo​wa​lini​ko​goin​ne​goiwre​zul​ta​cienie​roz​sąd​nych,zwa​rio​wa​nychde​cy​zjiroz​trwo​-
ni​li wszyst​kie pie​nią​dze, to​piąc je w z góry ska​za​nych na nie​po​wo​dze​nie in​we​sty​-
cjach.

Kon​tro​lanadży​ciem?Niemie​liżad​nej.Toonpo​tra​fiłkon​tro​lo​waćswo​jepo​su​nię​-

ciaipo​stę​po​wa​nie,włącz​niezży​ciemsek​su​al​nym,leczna​glewszyst​kietepięk​ne,
próż​ne, płyt​kie i ule​głe ko​bie​ty, któ​re za​peł​nia​ły jego świat, wy​da​ły mu się nud​ne
imę​czą​coprze​wi​dy​wal​ne.

Byłotokom​plet​nesza​leń​stwo.Ni​g​dy,ni​g​dyniełą​czyłpra​cyzprzy​jem​no​ścią.Ni​g​-

dy.Tako​bie​tapo​win​nabyćdlanie​gojakza​ka​za​nyowoc.

Mimotegoroz​bu​dzi​łajegopo​żą​da​nie.
Katewy​chwy​ci​ławjegogło​siecoś,coprze​szy​łojądresz​czem,cho​ciażroz​pacz​li​-

wiesta​ra​łasięza​pa​no​waćnademo​cja​mi.

Jakdotegodo​szło?Jaktosięsta​ło,żeichroz​mo​wazbo​czy​łazza​sad​ni​cze​gote​-

ma​tu na cał​ko​wi​cie pry​wat​ny grunt? Co jej strze​li​ło do gło​wy, żeby za​cząć dzie​lić
sięhi​sto​riąswe​goży​ciazwła​snymsze​fem,któ​ryśmia​łomógł​bystar​to​waćwkon​-
kur​sie na naj​przy​stoj​niej​sze​go fa​ce​ta na świe​cie? Dla​cze​go po​sta​no​wi​ła zro​bić
zsie​bieidiot​kę?

–By​łamdo​tądcał​ko​wi​ciepo​chło​nię​taka​rie​rą–po​wie​dzia​łaoschle.–Niemia​łam

cza​sunaro​man​tycz​nezwiąz​ki.

–Oso​bi​ścieza​wszeuwa​ża​łem,żeodro​bi​naprzy​jem​no​ścipo​ma​ganietyl​kowży​-

ciupry​wat​nym,aleiza​wo​do​wym–wy​mam​ro​tałAles​san​dro.

– Ja tak nie po​tra​fię – skrzy​wi​ła się lek​ko. – A te​raz uwa​żam, że na​praw​dę naj​-

wyż​szy czas, że​by​śmy po​pro​si​li o ra​chu​nek i za​ję​li się spra​wą Geo​r​ge’a. Jest już
póź​niej,niżprzy​pusz​cza​łam.

Ales​san​dro już ja​kiś czas temu mach​nął w my​śli ręką na spra​wę Geo​r​ge’a. Tym

pro​ble​memśmia​łomo​glisięza​jąćpóź​niej,tym​cza​semte​raz…

–Jakniepo​tra​fisz?–za​py​tał.
Po​pa​trzy​łananie​gospodwy​so​kounie​sio​nychbrwi,uda​jąc,żeniero​zu​miepy​ta​-

nia.

–Ach,po​sta​no​wi​łaśscho​waćsięzatąswo​jąza​wo​do​wąma​ską!Dla​cze​go?
– Po​nie​waż nie przy​szli​śmy tu​taj, żeby roz​ma​wiać o mnie. Mie​li​śmy roz​ma​wiać

oGeo​r​ge’u.

–Aleniezro​bi​li​śmytego–oświad​czyłzbez​li​to​snąlo​gi​ką.–Taksięzło​ży​ło,żenie

po​roz​ma​wia​li​śmyoGeo​r​ge’u.

–Itobyłbłąd–ode​tchnę​łazulgą,gdykel​nerprzy​niósłimra​chu​nekigdyza​raz

po​temdosto​li​kapod​szedłwła​ści​cielbaru,któ​ryza​cząłwy​py​ty​waćoopi​nięnate​-
matpo​sił​ku,uważ​nieichob​ser​wu​jącby​stry​miczar​ny​miocza​mi.

Paręchwilpóź​niejKatewsta​ła,unie​moż​li​wia​jącdal​sząroz​mo​węnate​ma​tyoso​bi​-

ste.

–Po​ja​dędodomutak​sów​ką–po​wie​dzia​łazde​cy​do​wa​nie.
–Nicztego.
Wy​szlinaze​wnątrz,gdziezro​bi​łosięjużchłod​niej.Ales​san​drowy​ko​nałkrót​kite​-

le​fon i jego sa​mo​chód, ra​zem z szo​fe​rem, rzecz ja​sna, po​ja​wił się obok nich, nie

wia​do​moskąd.Ales​san​drootwo​rzyłdrzwicz​kiipo​mógłKatewsiąść,agdybyłajuż
wśrod​ku,schy​liłsiętak,byspoj​rzećjejpro​stowoczy.

–Napew​nozra​do​ściąprzyj​mieszwia​do​mość,żelososzczę​dziłcimo​je​goto​wa​-

rzy​stwawtejpo​dró​ży.

Uśmiech​nął się i Kate szó​stym zmy​słem od​ga​dła, że do​kład​nie wie​dział, co się

dzie​jewjejgło​wie.

– Po​pro​szę Jack​so​na, żeby pod​rzu​cił cię do domu, a o tam​tej spra​wie bę​dzie​my

mo​glipo​mó​wićwpóź​niej​szymter​mi​nie.

–Ja​kimpóź​niej​szymter​mi​nie?–Ner​wo​woprzy​gry​zładol​nąwar​gę.
Zde​cy​do​wa​ła,żezro​biwszyst​ko,bywy​mó​wićsięza​peł​nio​nymter​mi​na​rzemspo​-

tkań,aprzedewszyst​kimni​g​dy,aletoni​g​dyniezgo​dzisięnako​lej​ne„nad​go​dzi​ny”
wprzy​tul​nejre​stau​ra​cyj​ce.

–Damciznać.
–Niechceszjaknaj​szyb​ciejupo​rząd​ko​waćtegoca​łe​goba​ła​ga​nu?
– Miej oko na wszel​kie po​dej​rza​ne ru​chy na na​szych ban​ko​wych kon​tach, to na

ra​ziewy​star​czy.Dla​cze​goniemie​li​by​śmypo​zwo​lićGeo​r​ge’owina​cie​szyćsięostat​-
ni​michwi​la​mispo​ko​ju?

Wy​pro​sto​wałsię,lek​koude​rzyłotwar​tądło​niąwma​skęni​skie​goczar​ne​goma​se​-

ra​ti i cof​nął się od kra​węż​ni​ka, od​pro​wa​dza​jąc wzro​kiem włą​cza​ją​cy się do ru​chu
sa​mo​chód.

Odbar​dzodaw​naniebyłtakprzy​jem​nieoży​wio​ny.
Tyl​kocowła​ści​wiemiałte​razztymfan​temzro​bić?

ROZDZIAŁTRZECI

W cią​gu ubie​głych kil​ku lat Kate wi​dzia​ła w swo​im miej​scu pra​cy bez​piecz​ne

schro​nie​nie.Tamczu​ła,żepo​sia​dapeł​nąkon​tro​lęnadswo​imży​ciem,itamcięż​ko
pra​co​wa​ła,bu​du​jączpo​szcze​gól​nychele​men​tówzde​fi​nio​wa​ną,okre​ślo​nąprzezcel
ca​łość.

Te​raz czu​ła się w biu​rze nie​swo​jo i prak​tycz​nie bez prze​rwy świa​do​mie lub nie

roz​glą​da​łasięzaAles​san​drem,któ​ryostat​nioczę​stozniąroz​ma​wiał,atooklien​-
cie ze skom​pli​ko​wa​ną sy​tu​acją po​dat​ko​wą, a to o dwóch za​gra​nicz​nych fir​mach,
któ​re być może war​to by​ło​by roz​bić na mniej​sze jed​nost​ki, a to o na​by​ciu fir​my
elek​tro​nicz​nejczywresz​cieoza​ło​że​niuwy​daw​nic​twa.

–Nor​mal​nieza​jął​bysiętymCape,alesko​roprze​by​wanadłu​gichwa​ka​cjachza

gra​ni​cą,któ​rebyćmożeprze​dłu​żąsięwspo​sóbtrwa​ły,chy​bado​brzeby​ło​by,że​byś
sięza​czę​łaza​po​zna​waćznie​któ​ry​mijegoobo​wiąz​ka​mi.

Ztąostat​niąpro​po​zy​cjąwy​stą​piłtegodniaosie​dem​na​stejtrzy​dzie​ści,czy​liwpo​-

rze,gdywięk​szośćko​le​gówKateprzy​go​to​wy​wa​łasiędoopusz​cze​niabiu​ra.

Katesta​ra​łasięza​cho​wy​waćchłod​noispo​koj​nie,alener​wypo​wo​lijejpusz​cza​ły.

Od​po​wie​dzia​ła, że to ra​czej szef dzia​łu fi​nan​so​we​go po​wi​nien się za​jąć tymi spra​-
wa​mi,usi​łu​jącniepa​trzećnaAles​san​dra,któ​ryprzy​siadłnakra​wę​dzijejbiur​kaina
któ​re​go mu​sku​lar​ne uda, wy​raź​nie ry​su​ją​ce się pod na​pię​tym ma​te​ria​łem spodni,
wo​la​łana​wetniezer​kać.

Nado​da​tekszefdotejporyniepo​dałjejter​mi​nuspo​tka​nia,pod​czasktó​re​gomo​-

gła​byprzed​sta​wićmure​zul​ta​tyswo​jejkon​tro​lifi​nan​so​wej,re​zul​ta​ty,któ​retrud​no
by​ło​byna​zwaćim​po​nu​ją​cy​mi.Geo​r​gerze​czy​wi​ściema​czałpal​cewja​kichśmal​wer​-
sa​cjach,ro​biłtojed​nakodbar​dzonie​daw​na,akwo​ty,ja​kiewcho​dzi​ływgrę,niena​-
le​ża​łydoistot​nych.

Chcia​łapo​roz​ma​wiaćotymzAles​san​dremiprze​ko​naćgo,byoka​załli​tośćstar​-

sze​mupra​cow​ni​ko​wi,nieży​wi​łajed​nakwiel​kiejna​dzieinasuk​ces.

Te​raz, wró​ciw​szy do domu znacz​nie wcze​śniej niż za​zwy​czaj, spoj​rza​ła na swój

lap​topiod​wró​ci​łasięznie​chę​cią.Niebyłojesz​czeosiem​na​stejiKatepopro​stunie
mo​głasięzmu​sić,byusiąśćprzedmo​ni​to​remiwró​cićdokwe​stii,któ​ry​mizaj​mo​wa​-
łasięprzezcałydzień.

Cho​dząc po swo​im ład​nym miesz​kan​ku na par​te​rze ka​mie​ni​cy nie była w sta​nie

nie my​śleć o tym, że na​praw​dę nie pro​wa​dzi żad​ne​go ży​cia to​wa​rzy​skie​go. Drzwi
na ogró​dek za do​mem sta​ły otwo​rem i do po​ko​ju na​pły​wał za​pach gril​lo​wa​ne​go
przezsą​sia​dówmię​saorazwa​rzyw.Kateuświa​do​mi​łaso​bie,żepozasym​pa​tycz​ną
parązdwój​kądzie​ci,zaj​mu​ją​cąmiesz​ka​nienapię​trze,nieznani​ko​gozeswo​ichsą​-
sia​dów.

Całejejży​ciesku​pio​nebyłowo​kółpra​cy.
Jaktosięsta​ło?Wpo​rząd​ku,do​brzewie​dzia​łajak,niero​zu​mia​łaje​dy​nie,dla​cze​-

gostra​ci​łaszer​sząper​spek​ty​wę.Niemia​łażad​ne​goży​ciapozapra​cą,niemia​łateż

męż​czy​zny, z któ​rym mo​gła​by umó​wić się na wie​czór, ani tym bar​dziej eks​cy​tu​ją​-
cychprze​żyćsek​su​al​nych.

Trzylatawcze​śniejmia​łachło​pa​ka,któ​rynaj​zwy​czaj​niejwświe​cieznik​nąłzjej

pola wi​dze​nia, po​nie​waż chciał, by dziew​czy​na po​świę​ca​ła mu wię​cej uwa​gi niż
Kate.Jegożą​da​niairy​to​wa​łyjąwte​dy,wy​da​wa​łojejsię,żedlautrzy​ma​niazwiąz​ku
wy​star​cząspo​tka​niaraznaty​dzień,naj​le​piejwcza​sieweek​en​du.

Itakzo​sta​łasama.Jejów​cze​snychło​pakniebyłna​tu​ral​nieide​al​nympart​ne​rem

izpew​no​ściąniechcia​ła​bydonie​gowró​cić,aleczyniepo​win​naroz​po​cząćno​we​go
eta​puży​ciaipo​szu​kaćko​goś,ktobygoza​stą​pił?

Cał​ko​wi​cie sfru​stro​wa​na, za​trza​snę​ła wy​cho​dzą​ce na ogró​dek fran​cu​skie okno,

po​szła wziąć prysz​nic i wło​ży​ła kró​ciut​kie szor​ty i ta​kiż top. Winą za na​pływ drę​-
czą​cychjąmy​ślipo​sta​no​wi​łaobar​czyćsze​fa,któ​rywja​kiśspo​sóbza​lazłjejzaskó​-
ręispra​wił,żeza​czę​ławi​dzieć,cze​gojejbra​ku​je.

Pobar​dzokrót​kimcza​sieod​kry​ła,żeniemożeprze​staćonimmy​śleć.Byłtakpe​-

łenży​cia,do​słow​nietry​skałener​gią,czu​łasięprzynimni​czymbla​dy,smęt​nycień.

Z nie​przy​jem​ne​go za​my​śle​nia wy​rwał ją gło​śny, na​tar​czy​wy dzwo​nek do drzwi.

Sko​czy​ładoko​ry​ta​rza,żebysą​sia​domprzy​pad​kiemnieprzy​szłodogło​wypo​skar​-
żyćsięnaha​łas,iszyb​kootwo​rzy​ładrzwi.

Ales​san​dro Pre​da był ostat​nią oso​bą, któ​rą spo​dzie​wa​ła się zo​ba​czyć na swo​im

pro​gu.Za​mru​ga​łaner​wo​wo,li​cząc,żeja​kimścu​demudajejsięzmie​nićgowko​goś
in​ne​go,za​biegtennieprzy​niósłjed​nakspo​dzie​wa​ne​goskut​ku.SzefKatena​daltam
był, wy​so​ki, dy​na​micz​ny, sze​ro​ki w ra​mio​nach i zde​cy​do​wa​nie zbyt eg​zo​tycz​nie
przy​stoj​nyjaknalon​dyń​skieprzed​mie​ście.

Pa​trzyłnaniąbezsło​wa.Naj​wy​raź​niejdo​pie​rocowy​szedłzpra​cy,po​nie​ważna​-

dalmiałnaso​bietesameciem​no​sza​respodnieodgar​ni​tu​ru,wktó​rychwi​dzia​łago
wcze​śniej,po​zbyłsiętyl​koma​ry​nar​ki,apod​wi​nię​tedołok​ciarę​ka​wyko​szu​liod​sła​-
nia​łyim​po​nu​ją​coumię​śnio​neprzed​ra​mio​na,gę​stopo​ro​śnię​teciem​ny​miwło​sa​mi.

Za​bra​kłojejtchuisłów,zu​peł​niedo​słow​nie.
–Za​pro​siszmniedośrod​ka?–prze​rwałmil​cze​nie.
Iod​krył,żewy​ma​ga​łotoodnie​gopew​ne​gowy​sił​ku.Chciałjąza​sko​czyć,przy​je​-

chałwie​dzio​nyczy​stącie​ka​wo​ściąipra​gnie​niem,żebyzo​ba​czyćjąwin​nymoto​cze​-
niuniżbiu​ro,alewżad​nymra​zieniespo​dzie​wałsięcze​gośta​kie​go.

Sta​łaprzednimniewy​kroch​ma​lo​na,sztyw​nako​bie​ta,któ​rapra​co​wa​łatrzypię​-

trapodjegoga​bi​ne​tem,leczdziew​czy​na,któ​rądo​strzegłwba​rze.Mia​łanaso​bie
szor​ty i krót​ki top, dłu​gie wło​sy zwią​za​ła w opa​da​ją​cy na ple​cy koń​ski ogon, a jej
cia​ło…

Byławy​so​kaismu​kła,brzuchmia​łapła​ski,pier​si…
Ales​san​dropo​czuł,jaknaczo​łowy​stę​pu​jąmukro​plepotu.Ni​g​dydo​tądnieza​ob​-

ser​wo​wałusie​bieta​kiejre​ak​cjinawi​dokko​bie​ty.

Niewło​ży​łabiu​sto​no​sza.
–Cotytu​tajro​bisz?–za​py​ta​łagniew​nymto​nem.
Kate z tru​dem ra​dzi​ła so​bie z obec​no​ścią Ales​san​dra w biu​rze, więc jak śmiał

wyjść z do​brze zna​ne​go jej oto​cze​nia, któ​re i tak prze​sta​ło już być bez​piecz​nym
por​tem,wła​śnieprzeznie​go,ipo​ja​wićsięnapro​gujejmiesz​ka​nia?

Na​gledo​tar​łodoniej,jakznacz​naczęśćjejcia​łajestwy​sta​wio​nanajegospoj​rze​-

nia,oplo​tłasięra​mio​na​miiznie​ru​cho​mia​ła.Nieza​mknę​łamudrzwiprzedno​sem,
aleteżnieza​pro​si​łagodośrod​ka.

–Wtymty​go​dniuby​łembar​dzoza​ję​ty–rzekłnie​coszorst​ko,prze​cze​su​jącpal​ca​-

miciem​newło​syizawszel​kącenęusi​łu​jącod​zy​skaćpa​no​wa​nienadsobą.–Mia​łem
szcze​ry za​miar za​jąć się spra​wą Cape’a ra​zem z tobą, ale za​bra​kło mi cza​su. No
izgod​nieztwo​jąsu​ge​stiąuzna​łem,żeGeo​r​geza​słu​gu​jenawię​cejniżpięćprzy​pad​-
ko​wychmi​nut.

–Nieza​bra​kłocijed​nakcza​su,żebyzrzu​cićnamniecałągóręobo​wiąz​ków,jesz​-

czeza​nimbied​nyGeo​r​geostygłwgro​bie,me​ta​fo​rycz​nie,rzeczja​sna.

–Dodia​bła,cze​mutakdra​ma​ty​zu​jesz?Iza​pro​siszmniewkoń​cu,czymożemam

tuda​lejstaćipro​wa​dzićtęroz​mo​węztobąnawpółpu​blicz​nie,co?Są​sie​dziza​raz
pew​nieza​cie​ka​wiąsię,cosiędzie​je.

Kateod​wró​ci​łasięnapię​cie,bo​le​śnieświa​do​ma,jakbar​dzoską​pesąjejszor​ty

ijakbar​dzobra​ku​jejejte​razco​dzien​nejzbroiwpo​sta​ciasce​tycz​ne​goko​stiu​mu.

Ales​san​dro wszedł do środ​ka, nie mo​gąc ode​rwać wzro​ku od jej nie​zwy​kle

kształt​nychpo​ślad​ków.

Miał ocho​tę spy​tać Kate, czy za​wsze otwie​ra drzwi w tak nie​for​mal​nym stro​ju,

zwłasz​cza że Lon​dyn to prze​cież nie Korn​wa​lia. We​tknął ręce do kie​sze​ni spodni,
sta​ra​jącsięcho​ciażodro​bi​nęza​ma​sko​waćspo​rewy​brzu​sze​nie.

–Za​razsięprze​bio​rę–rzu​ci​łaKate,ge​stemwska​zu​jącgo​ścio​wi,żemożepo​cze​-

kaćnaniąwkuch​ni.–Prze​pra​szamcię,wiem,żeje​steśmoimsze​femipew​nieuwa​-
żasz,żemo​żeszdo​wol​niedys​po​no​waćmoimcza​sem,alewy​da​jemisię,żeniepo​wi​-
nie​neśzja​wiaćsięumnietakbezuprze​dze​nia.

Ichoczyspo​tka​łysięiKatepo​czu​ła,jakjejser​cebijeco​razmoc​niejiszyb​ciej.Jej

sut​ki prę​ży​ły się pod jego spoj​rze​niem, z tru​dem się po​wstrzy​my​wa​ła, by nie po​-
trzećudemoudo.

–Dla​cze​go?
Usiadłprzyku​chen​nymsto​le.Niemiałpo​ję​cia,cosięznimdzie​je.Znałdzie​siąt​ki

osza​ła​mia​ją​copięk​nychipo​cią​ga​ją​cychko​biet,jed​nakżad​naznichniepod​nie​ca​ła
gotakbar​dzojakta.Możecho​dzi​łoooczy​wi​styroz​dź​więkmię​dzyzim​nym,pro​fe​-
sjo​nal​nymwi​ze​run​kiemKateadłu​go​no​gą,nie​wy​mow​nieatrak​cyj​nąko​bie​tą,któ​ra
kry​ła się pod tą ma​ską? A może po pro​stu zbyt dłu​go nie miał żad​nej sek​su​al​nej
przy​go​dy?

Kom​plet​nie wbrew so​bie wy​obra​ził so​bie po​ca​łu​nek z Kate, i gwał​tow​nie wcią​-

gnąłpo​wie​trze.

–No,tak–od​chrząk​nął.–Prze​bierzsięwje​denztychtwo​ichpra​wiewoj​sko​wych

ko​stiu​mów,je​śliuwa​żasz,żewnimbę​dzieszsięle​piejczu​ławmo​jejobec​no​ści.

–Cotomanibyzna​czyć?–Su​ro​wością​gnę​łabrwi.
Ales​san​drozwes​tchnie​niemod​chy​liłsiędotyłu.
–Nic,na​praw​dę.Imaszra​cję,niepo​wi​nie​nemna​cho​dzićciębezuprze​dze​nia.
–Skądznaszmójad​res?
–Jack​sonbyłtakdo​bry,żepo​dzie​liłsięzemnątąin​for​ma​cją.
Chwi​lępa​trzy​łananie​gowmil​cze​niu,apo​temspu​ści​łagło​wę.Czyna​praw​dęmu​-

siałwy​glą​daćtak…takonie​śmie​la​ją​co?Itaksek​sow​nie?Uświa​do​mi​łaso​bie,żejej
do​świad​cze​niewre​la​cjachzmęż​czy​zna​mioscy​lu​jewoko​li​cyzera.

Za​ci​snę​łazębyipo​wie​dzia​łaso​bie,żeniewol​nojejza​po​mi​naćody​plo​ma​cji.Ales​-

san​drobyłbo​ga​tymiaro​ganc​kimmęż​czy​zną,aonamu​sia​łaso​bieja​kośztympo​ra​-
dzić.

–Wy​glą​dasz,jak​byśpo​łknę​łaprze​kro​jo​nący​try​nę–uśmiech​nąłsię.
Nieza​uwa​żyłwcze​śniejjejpie​gówanitego,żejejciem​newło​sysąra​czejkasz​ta​-

no​weniżbrą​zo​we,zezło​ci​sty​mire​flek​sa​minakoń​cach.

–Za​razwra​cam–po​wie​dzia​ła.–Je​że​limaszocho​tęnacośdopi​cia,wlo​dów​ce

jestotwar​tabu​tel​kawina,mo​żeszteżzro​bićso​bieher​ba​tęalbokawę.Tonie​du​ża
kuch​nia,więcnapew​noudacisięzna​leźćto,cze​gopo​trze​bu​jesz.

Ztymisło​wa​miod​wró​ci​łasięiru​szy​ładosy​pial​ni,wście​kłananie​go,żetakbez​-

czel​niepo​gwał​ciłjejpry​wat​ność.Za​mknę​łazasobądrzwiista​nę​łaprzedlu​strem.
Była moc​no za​ru​mie​nio​na, dłu​gie pa​sma wło​sów wy​mknę​ły się spod gum​ki, któ​rą
ścią​gnę​łakoń​skiogon,iluź​nooka​la​łyjejzu​peł​niepo​zba​wio​nąma​ki​ja​żutwarz.

Po​de​szła bli​żej, żeby przyj​rzeć się pie​gom, z któ​ry​mi za​wsze wy​glą​da​ła dziw​nie

nie​po​waż​nieimło​do.Pie​gi,wzbu​rzo​newło​sy,szor​tyijesz​czetenob​ci​sły,kusytop,
podktó​ryniewło​ży​łabiu​sto​no​sza,boprze​cieżnieprzy​szłojejdogło​wy,żektośją
od​wie​dzi.Szcze​rzemó​wiąc,wy​glą​demwca​lenieod​bie​ga​łada​le​koodjed​nejztych
ba​ro​wychkel​ne​rek,doktó​rychczu​łatakąpo​gar​dę.

Przy​tom​naczęśćumy​słumó​wi​łajej,żetotyl​kowy​obraź​niapła​tajejfi​gle,alete

fi​gle tra​fia​ły pro​sto w jej czu​ły punkt. Była prze​wraż​li​wio​na na punk​cie po​do​bień​-
stwadomat​ki,naj​chęt​niejpo​zby​ła​bysięwszyst​kichcech,fi​zycz​nychiin​nych,ja​kie
mo​głyjąłą​czyćzLi​lac.

Za​mknę​łaoczy,wzię​łagłę​bo​kiod​dechipo​śpiesz​niezrzu​ci​łanie​skrom​nystrój,za​-

stę​pu​jąc go dżin​sa​mi i luź​ną ba​weł​nia​ną bluz​ką ze spra​nym logo z przo​du, i upo​-
rząd​ko​wa​łafry​zu​rę.

Gdywró​ci​ładokuch​ni,Ales​san​drosie​działprzysto​lezrę​ka​misple​cio​ny​mizagło​-

wą i dłu​gi​mi no​ga​mi wy​cią​gnię​ty​mi w stro​nę środ​ka kuch​ni. Na bla​cie przed nim
sta​łaszkla​necz​kazwi​nem.

– Po​do​ba mi się two​je miesz​ka​nie – oświad​czył. – Jest peł​ne po​wie​trza, świa​tła

ija​snychko​lo​rów.Nadtobąjesttyl​kojed​nomiesz​ka​nie,praw​da?

–Je​steśokrop​niecie​kaw​ski.–Zmru​ży​łaoczy.
–Znik​nę​łaśgdzieś,żebysięprze​brać,więcro​zej​rza​łemsiętro​chędo​oko​ła.Coin​-

ne​gomia​łemro​bić?

–Za​pa​rzyćso​biefi​li​żan​kęher​ba​ty.
–Winowy​da​łomisięlep​sząopcją,szcze​gól​nieżepoosiem​na​stejsta​ramsięuni​-

kaćko​fe​iny.Wca​lenieje​steśdoniejpo​dob​na,wiesz?

Kateze​sztyw​nia​ła.Tobyłjejdom,jejkuch​nia,ajed​nakAles​san​drowja​kiśspo​sób

kom​plet​niezdo​mi​no​wałtęprze​strzeńswo​jąobec​no​ścią,bu​dzącwniejuczu​cie,że
po​win​naza​py​tać,czymożeotwo​rzyćlo​dów​kę.

– Na​praw​dę nie mam po​ję​cia, o czym mó​wisz. – Na​la​ła so​bie wina i usia​dła na​-

prze​ciwnie​go.–Wo​la​ła​bymzresz​tąnieza​głę​biaćsięwtedy​wa​ga​cje.

–Ja​kiedy​wa​ga​cje?Prze​cieżniemaszpo​ję​cia,oczymmó​wię.
Pod​niósłsię,pod​szedłdolo​dów​kiizaj​rzałdośrod​ka.
– Wi​dzę, że masz bar​dzo zdro​we na​wy​ki ży​wie​nio​we. – Wy​jął bu​tel​kę z wi​nem,

wró​ciłdosto​łuipo​now​niena​peł​niłswo​jąszkla​necz​kę.–Cho​ciażpu​deł​kocze​ko​la​-

dekzdra​dzanie​code​ka​denc​kąna​tu​rę.

–Je​ślidaszmipięćmi​nut,przy​go​tu​jędo​ku​men​tyzwią​za​nezespra​wąGeo​r​ge’a–

po​wie​dzia​łachłod​nymto​nem.

–Tozachwi​lę.Wra​ca​jącdote​ma​tu,wni​czymnieprzy​po​mi​naszmat​ki,mo​żeszmi

wie​rzyć.Obej​rza​łemnie​któ​rezdję​cia,któ​remaszwsa​lo​nie…

–Niepo​wi​nie​neśbyłprzy​cho​dzićtu,ajużnapew​noniepo​wi​nie​neśbyłwę​szyć.–

Kateniemo​głasięoprzećwra​że​niu,żejejświatchwie​jesięwpo​sa​dach.–Jana​to​-
miastniepo​win​nambyłaopo​wia​daćciomo​jejprze​szło​ści!

–Dla​cze​go?Uwa​żasz,żejestcośzłe​gowzwie​rza​niusię?
– A ty? – od​bi​ła pi​łecz​kę. – Masz zwy​czaj bie​gać po mie​ście i otwie​rać przed

wszyst​ki​miswo​jądu​szę?Możeprzedtymimo​del​ka​mi,zktó​ry​misięuma​wiasz?Po​-
wie​rzasz im swo​je naj​głęb​sze, naj​bar​dziej oso​bi​ste ta​jem​ni​ce? Trzy​ma​cie się za
rącz​kiiszlo​cha​ciera​zemnadbu​tel​kąwina?

Zu​peł​nie stra​ci​ła nad sobą kon​tro​lę. Ona, ta, któ​ra za​wsze nad sobą pa​no​wa​ła,

te​razdałasięwy​pro​wa​dzićzrów​no​wa​gifa​ce​to​wi,któ​rymógłwkaż​dejchwi​liznisz​-
czyćjejzta​kimtru​dembu​do​wa​nąka​rie​rę.

Iczu​łasiętakbar​dzo…Takbar​dzożywa.
Oczy​wi​ścieniebyłowtymnicdo​bre​go,anigra​mapo​zy​tyw​nejsy​tu​acji,upo​mnia​ła

siępo​śpiesz​nie.Popro​stuwpa​dławewście​kłość,ityle.

– Do​brze cho​ciaż, że nie prze​pra​szasz mnie za zbyt śmia​łe py​ta​nie – mruk​nął

Ales​san​dro.

Do​szedłdownio​sku,żecho​ciażKatezmie​ni​łaszor​tyikusytopnadżin​syiluź​ną

blu​zę,wni​czymniezmniej​szy​łotojejatrak​cyj​no​ści.Te​raz,kie​dywi​działjużtocia​ło
po​zba​wio​nema​sku​ją​cychosłon,jegoob​raznado​brewy​ryłsięwjegomó​zgu.

–Maszra​cję,niemie​szamswo​ichsprawoso​bi​stychzko​bie​ta​mi,zktó​ry​miuma​-

wiamsięnarand​ki,nieprzy​po​mi​namteżso​bie,że​bymostat​niootwie​rałprzedkimś
ser​ce,za​le​wa​jącsięprzytymłza​mi.–Ką​ci​kijegoustza​drża​łyle​ciut​ko.–Podtym
wzglę​demje​ste​śmychy​badosie​biepo​dob​ni,tyletyl​ko,żetyob​no​siszsięzeswo​im
me​cha​ni​zmem obron​nym jak z tar​czą, za​sła​niasz się od stóp do głów, cho​ciaż
w ogó​le nie ma ta​kiej po​trze​by. Nie je​steś swo​ją mat​ką. Ro​zu​miem, że za żad​ne
skar​byświa​taniechceszpójśćwjejśla​dy,aleniemu​siszubie​raćsięjaksta​rapan​-
na.

–Jakśmieszprzy​cho​dzićtu​tajiro​bićmija​kąśidio​tycz​nąpsy​cho​ana​li​zę?!–Kate

po​czu​łapie​ką​cełzywgar​dleina​tych​miastprze​łknę​łaje,byletyl​kosięnieroz​pła​-
kać.

– Nie ro​bię ci żad​nej psy​cho​ana​li​zy – rzekł ła​god​nie. – Nie je​steś przy​pad​kiem

tro​chęzmę​czo​natymska​ka​niemprzezroz​ma​iteob​rę​cze,któ​rewciążusta​wiaszna
swo​jejdro​dze?

– Nie, wca​le nie! To jest ży​cie, któ​re sama wy​bra​łam! Nie masz po​ję​cia, jak to

jest,kie​dydo​ra​stasięwcią​głympo​czu​ciuza​gro​że​nia…

–Skądwiesz?–prze​rwałjej,wciążtymsa​mymła​god​nymto​nem.
Po​pa​trzy​ła na nie​go roz​sze​rzo​ny​mi ocza​mi. Rze​czy​wi​ście, skąd mo​gła to wie​-

dzieć? Bo był bo​ga​ty, wpły​wo​wy, aro​ganc​ki? Bo był je​dy​nym dziec​kiem swo​ich ro​-
dzi​ców, po​cho​dzą​cych z bar​dzo za​moż​nych ro​dzin? Wy​star​czy​ło wstu​kać jego na​-
zwi​skodoin​ter​ne​to​wejwy​szu​ki​war​ki,żebydo​wie​dziećsiętegowszyst​kie​go.Oczy​-

wi​ścieonategonie zro​bi​ła,pod​słu​cha​łatyl​kow sto​łów​ceroz​mo​wędwóch roz​chi​-
cho​ta​nych dziew​czyn z dzia​łu praw​ne​go. Ales​san​dro żył w świe​cie kom​plet​nie od​-
mien​nymodjejwła​sne​go.

–Ina​tu​ral​niespo​tka​li​śmysiępoto,żebysięza​jąćspra​wąCape’a,wtymrów​nież

maszra​cję–do​rzu​cił.

Przezkrót​kąchwi​lępra​gnąłwy​mie​nićsięzniązwie​rze​nia​mi,za​razjed​nakod​zy​-

skałroz​są​dek.Słu​cha​jącjejopo​wie​ściomat​ce,mimowolipo​my​ślałoswo​ichro​dzi​-
cach.Onitak​żemiesz​ka​linawy​brze​żu,byćmożegdzieśwtejsa​mejoko​li​cy.Mały
jesttenświat,na​praw​dę.

– Oczy​wi​ście. – Kate wzię​ła głę​bo​ki od​dech. – Za​raz przy​nio​sę do​ku​men​ty i ra​-

port,któ​ryprzy​go​to​wa​łam.

–Do​sko​na​le.
Kie​dypoparuse​kun​dachwró​ci​ładokuch​ni,na​dalsie​działwtymsa​mymmiej​scu.

Niegrze​bałwszu​fla​dachira​czejniepró​bo​wałsięjesz​czebar​dziejza​do​mo​wić.

–Zro​bićcikawę?–za​py​ta​łauprzej​mie.
Uniósłbrwiiuśmiech​nąłsię,tro​chękpią​co.
–Nieje​stemwsta​wio​ny,na​praw​dę.Dzię​ku​jęzakawę.Pozatymmó​wi​łemciprze​-

cież,żepoosiem​na​stejsta​ramsięuni​kaćko​fe​iny.

– Tak, mó​wi​łeś, ale pa​mię​tam też, że parę mie​się​cy temu, kie​dy pra​co​wa​łeś

zGeo​r​ge’em,zemnąijesz​czepa​ro​maoso​ba​midopóź​nejnocy,wy​pi​łeśkil​kafi​li​ża​-
nekkawy,więc…

–Niezda​wa​łemso​biespra​wy,żebacz​nieob​ser​wu​jesz,cojemipiję.
Orany,ależbyłapo​cią​ga​ją​ca,kie​dytaksięru​mie​ni​łaiod​wra​ca​ławzrok,zu​peł​nie

jak​bysiębała,żezdra​dzita​jem​ni​cepań​stwo​we,je​że​lispoj​rzymuwoczy.

Po​da​łamudo​ku​men​tyiza​cząłczy​tać.Niebyłotegodużo.
–Wi​dzę,żenie​dłu​gotrud​niłsięde​frau​da​cją.
–Coprze​ma​wianajegoko​rzyść–za​uwa​ży​łapo​śpiesz​nie.
–Nie​ko​niecz​nie.Okra​dałmnie,faktjestfak​tem.
–Mu​siałmiećja​kiśpo​wód.
– Oczy​wi​ście. Po​wód jest za​wsze ten sam: chci​wość. Być może wy​ni​ka​ją​ca ze

świa​do​mo​ści,żemadospła​ce​niaja​kiśkre​dyt,alejasta​wiał​bymnaha​zar​do​wydług.
No,chy​bażeza​uwa​ży​łaścośnie​zwy​kłe​go,naprzy​kładbu​tel​kipowód​cewszu​fla​-
dziebiur​ka.

–Niemogęso​biewy​obra​zićGeo​r​ge’ajakoha​zar​dzi​sty.Izpew​no​ściąniejestal​-

ko​ho​li​kiem.

–Skądmo​żesztowszyst​kowie​dzieć?Niespo​ty​kaszsięznimchy​banagrun​cie

to​wa​rzy​skim,itore​gu​lar​nie?

–Toprzy​zwo​ityczło​wiek.
–Któ​ryprzy​pad​kiemukradłpo​nadstoty​się​cyfun​tównaprze​strze​nipię​ciumie​-

się​cy.Au​re​olatrosz​kęzsu​wasięzjegogło​wy,niesą​dzisz?Takczyina​czej,bę​dzie
miał szan​sę bli​żej okre​ślić sta​tus swo​jej świę​to​ści przed nie​za​leż​nym są​dem i nic
nie stoi na prze​szko​dzie, że​byś ty wy​stą​pi​ła tam jako świa​dek po​twier​dza​ją​cy
krysz​ta​ło​wączy​stośćjegocha​rak​te​ru.

–Cza​sa​mi…–Kateugry​złasięwję​zyk,żebyniepo​wie​dziećcze​goś,zczymzde​-

cy​do​wa​nie nie po​win​na się wy​ry​wać, i zno​wu wzię​ła głę​bo​ki od​dech. – Cóż, zgo​-

dziszsięchy​baprzy​naj​mniejwy​słu​chaćgo,za​nimosta​tecz​niepo​tę​pisz?

W in​nych oko​licz​no​ściach na​wet nie za​sta​na​wiał​by się, co ro​bić, po​nie​waż nie

byłożad​ne​gowy​tłu​ma​cze​niadlade​frau​da​cjiioszu​stwa.Światpe​łenbyłlu​dziwy​ba​-
cza​ją​cych in​nym ich idio​tycz​ne po​czy​na​nia, cho​ciaż w osta​tecz​nym roz​ra​chun​ku
głup​cywpeł​niza​słu​gi​wa​linakarę,jakawkoń​cuichspo​ty​ka​ła.

Po​pa​trzył na jej po​waż​ną, pięk​ną twarz. Bio​rąc pod uwa​gę jej hi​sto​rię, po​win​na

byćtwar​dainie​zdol​nadowspół​czu​cia,alewca​letakaniebyła.

Byłaskom​pli​ko​wa​na,in​try​gu​ją​ca,dziw​na,za​baw​na.Iwszyst​kotomimotego,że

zewszyst​kichsiłsta​ra​łasiębyćzu​peł​nieinna.

Po​do​ba​łomusięto.
Iprze​cieżniebyłowtymniczłe​go,praw​da?
Je​ślicho​dzioko​bie​ty,toza​wszedo​sta​wałodnichto,cze​gochciał.Tadziew​czy​na

sta​no​wi​ła wy​zwa​nie dla jego stę​pia​łe​go ape​ty​tu, ale co z tego. Niby dla​cze​go nie
miał​bypo​cią​gnąćtegowąt​kutro​chędłu​żej?

–Chy​batak–od​parłpo​wo​li,ob​ser​wu​jącjąuważ​nie.–Każ​dymaja​kąśhi​sto​riędo

opo​wie​dze​nia.

– Wiem – uśmiech​nę​ła się lek​ko. – Pew​nie uwa​żasz mnie za wa​riat​kę, ale ja po

pro​stuwiem,żeGeo​r​geniejestzłymczło​wie​kiem.On…Onna​praw​dęjestjed​nym
z naj​ła​god​niej​szych, naj​sym​pa​tycz​niej​szych lu​dzi, ja​kich kie​dy​kol​wiek spo​tka​łam,
cho​ciaż…–ro​ze​śmia​łasięitenpo​god​ny,ja​snydźwiękwy​peł​niłcałąkuch​nię.–Cho​-
ciażje​ślipo​my​ślęonie​któ​rychfa​ce​tach,któ​rychmia​łamnie​szczę​ściepo​znać,oczy​-
wi​ściedzię​kimo​jejmat​ce,tora​czejnie​trud​nojesttoso​biewy​obra​zić.Ża​denznich
niebyłdlamnieżad​nymza​gro​że​niem,mu​szęod​daćimspra​wie​dli​wość,alezdą​ży​-
łamsięzo​rien​to​wać,żemęż​czyź​nipo​tra​fiąbyćostat​ni​midra​nia​mi.

Uśmie​cha​ła się nie​śmia​ło, zdu​mio​na, że pod tą aro​ganc​ką pew​no​ścią sie​bie być

możekry​jesięktośwca​lenieażtaknie​ustę​pli​wy,jaksą​dzi​ła.

–Bar​dzosięcie​szę,żeje​steśgo​to​wygowy​słu​chać.
Ales​san​drood​chrząk​nąłiod​po​wie​działjejle​ni​wymuśmie​chem.
–Ipew​nieby​ło​bydużole​piej,gdy​bympo​roz​ma​wiałznimtwa​rząwtwarz,naj​le​-

piejpozabiu​rem,praw​da?Niechciał​bymprze​cież,żebypu​blicz​niewy​pro​wa​dza​no
gozga​bi​ne​tuwkaj​dan​kach,czyżnie?

–Oczy​wi​ście–go​rą​coprzy​tak​nę​łaKate.–Tobygoznisz​czy​ło.
–Iwła​śniedla​te​gopo​le​ci​mydoKa​na​dyitamprze​dys​ku​tu​je​myznimcałąspra​wę.

Do​wie​my się, co się tak na​praw​dę sta​ło. Za​sko​czy​my go, ale unik​nie​my też cyr​ku
wpo​sta​cilu​dziza​glą​da​ją​cychdoga​bi​ne​tuprzezszy​bę,wy​cią​ga​ją​cychnie​praw​dzi​-
wewnio​skiiroz​pusz​cza​ją​cychplot​ki.

–My?!
–Na​tu​ral​nie.Topodtwo​imwpły​wempod​ją​łemde​cy​zję,któ​rejina​czejzcałąpew​-

no​ścią bym nie pod​jął, po​win​naś więc wziąć udział w roz​mo​wie z Geo​r​ge’em, nie
wy​da​jecisię?

–No,może…
– Świet​nie, że zmie​ni​łaś zda​nie. Każę mo​jej se​kre​tar​ce za​re​zer​wo​wać bi​le​ty na

pierw​szypo​ran​nylotwpo​nie​dzia​łek.Ro​zu​miem,żemaszważ​nypasz​port?Świet​-
nie,wta​kimra​ziewie​myjuż,coro​bić.

Ales​san​dropo​słałKatepe​łensa​tys​fak​cjiuśmiech.

ROZDZIAŁCZWARTY

Pięćdnipóź​niejcze​kałnaniąwpunk​cieod​prawnalot​ni​sku.
Do​strze​głagojużzda​le​ka.Niebyłototrud​ne,na​praw​dę.Wy​róż​niałsięna​wetna

za​tło​czo​nymlot​ni​sku,gdzielu​dziealbobie​ga​ligo​rącz​ko​wo,albosta​liwko​lej​kach,
znie​cier​pli​wie​niizde​ner​wo​wa​ni.

Zezmarsz​czo​ny​mibrwia​miwpa​try​wałsięwekra​niksmart​fo​naiprze​glą​dałwia​-

do​mo​ści,opar​tyoladę.Napod​ło​dzeoboknie​gosta​ławy​raź​niebar​dzodro​gaskó​-
rza​nator​ba,ajegostrój–kre​mo​wespodnie,bia​łako​szu​lailek​kakurt​ka–byłsym​-
bo​lemdys​kret​nejele​gan​cji.

Kateza​mie​rza​ławejśćdohaliod​prawpunk​tu​al​niealboodro​bi​nęprzedcza​sem,

spóź​ni​łasięjed​nakiwre​zul​ta​ciemu​sia​łapra​wiebiec.Mia​ławra​że​nie,żejejścią​-
gnię​tewgład​kikokwło​sywy​my​ka​jąsięspodkon​tro​li,byłojejteżzago​rą​cowko​-
stiu​mieiczó​łen​kach.Niechcia​łaso​biewy​obra​żać,jakbę​dziesięczu​łaiwy​glą​da​ła
podłu​gimlo​cie,alezcałąde​ter​mi​na​cjąwy​bra​łabiu​ro​wystrój,boprze​cieżniewy​-
bie​ra​łasięnawa​ka​cje.

–Spóź​ni​łaśsię–za​uwa​żyłAles​san​dro,za​my​ka​jącte​le​fonipro​stu​jącsię.
–Utknę​łamwkor​kach,prze​pra​szam.By​ło​byszyb​ciej,gdy​bympo​je​cha​łame​trem,

ja​sne,noalejużje​stem.Mamna​dzie​ję,żeniecze​ka​łeśnamniezbytdłu​go.

Po​wie​dzia​ła to wszyst​ko chłod​nym, uprzej​mym to​nem, w ogó​le na nie​go nie pa​-

trząc.

–Je​steśjużpood​pra​wie?–za​gad​nę​ła.
–Nie,cze​ka​łemnacie​bie.
–Tocałytwójba​gaż?–Wjejgło​sieza​brzmia​łanutanie​do​wie​rza​nia.
Wpo​rów​na​niuzjegotor​bąjejwa​liz​kawy​da​wa​łasięwręczmon​stru​al​nejwiel​ko​-

ści, lecz prze​cież le​cie​li do Ka​na​dy na ty​dzień i zu​peł​nie nie mia​ła po​ję​cia, ja​kie
ubra​niaza​braćnatęoka​zję,więcnawszel​kiwy​pa​dekza​pa​ko​wa​łaspo​roróż​nych
rze​czy.

Kate szcze​rze współ​czu​ła Geo​r​ge’owi. Bie​dak, nie miał po​ję​cia, co go cze​ka.

Ales​san​droza​pew​niłją,żejestgo​to​wygowy​słu​chać,aleniebyłaprze​ko​na​na,czy
byłgo​to​wyprze​ba​czyćmuwiny.

Wświe​cieAles​san​draPre​dyniebyłomiej​scanawy​ja​śnie​niaiprze​pro​si​ny.Je​że​li

ktoś wa​żył się po​peł​nić ja​kieś wy​kro​cze​nie, kara wy​mie​rza​na była bły​ska​wicz​nie
i bez cie​nia li​to​ści. Mo​gła pró​bo​wać mi​ty​go​wać sze​fa, oczy​wi​ście od​po​wied​nio ła​-
god​nieidys​kret​nie,alenicwię​cej.Itakza​kra​wa​łojużpra​wienacud,żezde​cy​do​-
wałsięwy​słu​chaćpo​dej​rza​ne​go.

– Wy​zna​ję za​sa​dę po​dró​żo​wa​nia z jak naj​mniej​szym ob​cią​że​niem – po​wie​dział,

prze​ka​zu​jącdood​pra​wyjejwa​liz​kęiznie​ukry​wa​nymza​in​te​re​so​wa​niemoglą​da​jąc
zdję​ciewjejpasz​por​cie.–Ro​zu​miem,żetynie?

–Nieby​łampew​na,coza​brać.
– I na wszel​ki wy​pa​dek wzię​łaś wszyst​ko, co mia​łaś? Ra​zem z ku​chen​nym zle​-

wem?

Kate za​czer​wie​ni​ła się i wy​mam​ro​ta​ła coś na te​mat męż​czyzn, któ​rzy z na​tu​ry

rze​czymajądużomniejpro​ble​mówzpa​ko​wa​niemsię,bomogąwrzu​cićbylecodo
tor​byiwy​je​chaćzagra​ni​cęnamie​siącalbowię​cej.

Mo​głado​dać,żesamabyłazagra​ni​cąmożezeczte​ryrazy,aleniezro​bi​łatego,

rzecz ja​sna. I do​pie​ro te​raz przez gło​wę prze​mknę​ła jej myśl, że ko​stium nie jest
jed​naknaj​lep​szymstro​jemnawie​czór.Oczy​wi​ścienieza​mie​rza​łaspę​dzićanijed​ne​-
go wie​czo​ru w to​wa​rzy​stwie Ales​san​dra, co to, to nie. Po​sta​no​wi​ła trzy​mać się
sztyw​nychza​sad–oddzie​wią​tejranodosie​dem​na​stejjestjegopod​wład​ną,aposie​-
dem​na​stejzaj​mu​jesięwła​sny​mispra​wa​mi.

Dla​te​gowrzu​ci​łateżdowa​liz​kitro​chęmniejzo​bo​wią​zu​ją​cychubrań,naprzy​kład

dżin​syiluź​neblu​zy.Ko​bie​tawkró​ciut​kichszor​tachiską​pymto​piezo​sta​łanado​bre
wy​klu​czo​nazto​wa​rzy​stwa.

–Gdy​bympo​trze​bo​wałcze​goświę​cej,za​wszemogęku​pićnamiej​scu.–Ales​san​-

dro prze​pro​wa​dził Kate przez kon​tro​lę cel​ną, za​ła​twia​jąc wszyst​ko tak spraw​nie
iszyb​ko,żezo​rien​to​wa​łasię,żemajązasobądo​pie​rowdro​dzedopo​cze​kal​nidla
pa​sa​że​rówzbi​le​ta​midopierw​szejkla​sy.–Pozatymje​śliktośpo​dró​żu​jetakczę​sto
jakja,ła​twiejjestod​pra​wiaćsięznie​wiel​kimba​ga​żem.

–Dla​te​goza​bie​rasztyl​kotętor​bę?
–Wła​śnie.Kie​dylecędoEu​ro​py,pa​ku​jęjesz​czemniejrze​czy.
–Niebar​dzoumiemwy​obra​zićso​bie,jaktowy​glą​da–wy​dy​sza​łaKate,sta​ra​jąc

siędo​trzy​maćkro​kusze​fo​wi.–Pa​ku​jeszsięwport​fel?

Za​śmiałsięzuzna​niem.
– Cza​sa​mi tak. – Zwol​nił kro​ku i skrę​cił w lewo. – Zda​rza się, że port​fel jest

wszyst​kim, co czło​wie​ko​wi po​trzeb​ne. Moż​na mieć w nim dużo wię​cej niż tyl​ko
bank​no​tyikar​tykre​dy​to​we.

–Na​praw​dę?Naprzy​kładco?–rzu​ci​łasar​ka​stycz​nie.–Kurt​kęnazmia​nę?Parę

bu​tów?

Wy​buch​nąłśmie​chem,przy​sta​nąłipo​pa​trzyłnaniąztrud​nymdood​szy​fro​wa​nia

wy​ra​zemtwa​rzy,spra​wia​jąc,żeKatenamo​mentza​krę​ci​łosięwgło​wie.

–Gdziesiędotejporyukry​wa​łaś?–za​py​tał.
–Jakto?
–Py​tamotędow​cip​nąisto​tęoostrymję​zy​ku.Gdy​bymwie​działojejist​nie​niu,nie

ża​ło​wał​bymcza​suanitru​du,żebyjązna​leźć.Możescho​wa​łaśjąpodbiur​kiemalbo
zawie​sza​kiem,co?Albowsza​fienaprzy​bo​rypa​pier​ni​cze?

Nie zdo​ła​ła się po​wstrzy​mać. Za​ru​mie​ni​ła się, uśmiech​nę​ła, od​wró​ci​ła wzrok,

leczpose​kun​dziezno​wuspoj​rza​łamuwoczy.

–Wport​fe​lumoż​nacza​semza​mknąćcośna​praw​dęważ​ne​go.–Wjegociem​nych

oczachpo​ja​wiłsięsza​tań​skibłysk.

–Alecota​kie​go?
–Damcitro​chęcza​su,że​byśsięnadtymza​sta​no​wi​ła.
Ru​szyłda​lejprzedsie​bie,otwie​ra​jącdrzwidopo​cze​kal​nipierw​szejkla​sy,aona

po​bie​głazanim.

Ina​gleznie​ru​cho​mia​ła.Pa​nu​ją​cynalot​ni​skugwarprzy​cichłgdzieśwtle,ustę​pu​-

jącmiej​scaprzy​jem​nejci​szy. Szkla​neladyugi​na​łysię tupodcię​ża​rem roz​ma​itych

prze​ką​sekipo​traw,sie​dzą​cywwy​god​nychfo​te​lachko​bie​tyimęż​czyź​nipra​co​wa​li
naroz​ło​żo​nychlap​to​pach.

–Ojej…
Przy​zwy​cza​jo​nydotegowszyst​kie​goAles​san​drozwró​ciłuwa​gęnajejwy​raztwa​-

rzydo​pie​ropochwi​liina​tych​miastogar​nę​łagofalaza​do​wo​le​nia,żetowła​śnieon
wpro​wa​dzająwnowyświat.

–Awięctotakżyjemniej​szaczęśćludz​ko​ści–wes​tchnę​ła,na​wetniekry​jąc,że

jestpodwra​że​niem.–Wi​dać,jakbar​dzotuniepa​su​ję?

–Niewy​da​jemisię,żebyobo​wią​zy​wałtuja​kiśko​deks,je​ślicho​dziostrój–od​-

parł,zu​peł​nieroz​bro​jo​nyjejwy​raź​nymza​nie​po​ko​je​niem.

Oczy​wi​ście skła​mał. Obo​wią​zy​wał tu ko​deks stro​ju, i to bar​dzo dro​gie​go. Na​gle

do​tar​łodonie​go,żechcejąchro​nić,cho​ciażza​razuznałtozanaj​zu​peł​niejna​tu​ral​-
ne pra​gnie​nie sze​fa, któ​ry czu​je się od​po​wie​dzial​ny za swo​ją pod​wład​ną. W głę​bi
du​szydo​sko​na​lezda​wałso​biejed​nakspra​wę,żeniezniósł​by,gdy​byktośpró​bo​wał
jąskry​ty​ko​waćlubpo​ni​żyć.

Po​pro​wa​dził ją do dłu​giej ni​skiej ka​na​py i po​mógł usiąść. Kie​dy za​py​tał, cze​go

mia​ła​bysięocho​tęna​pić,na​tych​miastze​rwa​łasięnarów​nenogi.

–Tojapo​win​namza​pro​po​no​waćcicośdopi​cia–oświad​czy​łapo​waż​nie.–Je​steś

prze​cieżmoimsze​fem!

–Oczy​wi​ście,jakmo​głemza​po​mnieć–wy​mam​ro​tał.
Niepa​so​wa​ładotegooto​cze​nia?Icoztego?Znie​chę​ciąpo​my​ślałowszyst​kich

nie​pi​sa​nychza​sa​dach,któ​rympod​po​rząd​ko​wy​wa​lisiębo​ga​ci.Prze​by​wa​niezsu​per​-
mo​del​ka​mi ode​bra​ło mu zdol​ność wi​dze​nia nor​mal​ne​go świa​ta, za​miesz​ka​ne​go
przezzde​cy​do​wa​nąwięk​szośćludz​ko​ści.Aprze​cieżon,wła​śnieon,po​wi​niennaj​le​-
piejwie​dzieć,żebo​ga​ciobar​cze​nisąca​łymmnó​stwemwadinieza​wszesto​su​jąsię
doza​sad.

Ścią​gnął brwi, zde​kon​cen​tro​wa​ny nie​ocze​ki​wa​nym na​pły​wem wspo​mnień. Przy​-

szedł na świat w bo​ga​tej ro​dzi​nie i dość wcze​śnie do​świad​czył kru​cho​ści tego, co
takła​twouznaćzapew​neioczy​wi​ste.Jegopry​wat​nyma​ją​tekbyłdo​brzeza​bez​pie​-
czo​ny,samotoza​dbał,lecznie​ocze​ki​wa​nieude​rzy​łogo,żejużdaw​notemuprze​-
stałprzy​glą​daćsięeg​zy​sten​cjiin​nych,tych,któ​rzyniebylianibo​ga​ci,aniuprzy​wi​-
le​jo​wa​ni.

Katewró​ci​łapopię​ciumi​nu​tachzdwo​mata​le​rza​mi,naktó​rychpię​trzy​łysięroz​-

ma​iteprzy​sma​ki,odma​lut​kichtar​ti​nekpociast​kazkre​memiher​bat​ni​ki.

–Tro​chęza​sza​la​łam–wy​zna​ła.–Wiem,żepró​bo​wa​niewszyst​kie​goniejestwdo​-

brymsty​lu,aleniemo​głamsiępo​ha​mo​wać.

–Niemu​siszsięprzedemnątłu​ma​czyć,bierz,nacomaszocho​tę.Za​ło​żęsię,że

po​ło​wa tych lu​dzi z ra​do​ścią zro​bi​ła​by to samo, gdy​by nie ja​kaś cał​ko​wi​cie skrzy​-
wio​napo​trze​bawto​pie​niasięwtło.

Kateode​tchnę​łazulgą.
–Umie​ramzgło​du,topew​niedla​te​go.
–Je​że​liwo​lisz,mo​że​myza​mó​wićpeł​neśnia​da​nie–uśmiech​nąłsię.
–Żar​tu​jesz?
– W żad​nym ra​zie. Wszyst​kie li​nie lot​ni​cze ścią​ga​ją tłu​ste sum​ki od pa​sa​że​rów

pierw​szejkla​sy,więcgo​rą​ceda​niatonaj​drob​niej​szarzecz,ja​kiejmo​że​myocze​ki​-

waćwza​mian.

–Nie,dzię​ku​ję.–Kateprzy​po​mnia​łaso​bie,żece​lemtejwy​pra​wyzpew​no​ściąnie

jestroz​ryw​ka.

Wy​god​nieusa​do​wi​łasięzta​le​rzemnako​la​nachido​pie​ropochwi​liza​uwa​ży​ła,że

Ales​san​dropra​wienicnieje.

– Je​że​li chcesz, mo​żesz pra​co​wać – ode​zwa​ła się nie​pew​nie. – Nie mu​sisz mnie

za​ba​wiać,na​praw​dę.

–Niemu​szę.
Po​pa​trzy​łanasto​sikka​na​peknaswo​imta​le​rzu.
–Wjakispo​sóbza​mie​rzaszza​cząćroz​mo​węzGeo​r​ge’em?Za​sta​na​wia​łeśsięnad

tym?Zda​jęso​biespra​wę,żemaszwszyst​kiedo​wo​dy,aleczypla​nu​jeszprzed​sta​wić
mucałądo​ku​men​ta​cję,ottak,wobec​no​ścijegożony?

–Niewy​bie​gammy​śląażtakda​le​ko.
– Nie chcia​ła​bym, żeby uznał, że to ja za​ini​cjo​wa​łam to nie​szczę​sne śledz​two –

wes​tchnę​łacięż​ko.–Cho​ciażkie​dypo​ja​więsiętamutwe​goboku,bę​dzietopierw​-
szarzecz,jakaprzyj​dziemudogło​wy.

–Dla​cze​gomatodlacie​bietakdużezna​cze​nie?–Ales​san​drozbyłjejoba​wylek​-

ce​wa​żą​cymwzru​sze​niemra​mion.–Ococho​dzi?

–Oto,żedlanie​któ​rychna​praw​dęważ​nejest,comy​śląonichinni.
–Dla​cze​go?Oba​wiaszsię,żejesz​czegokie​dyśspo​tkasz?Alboko​gośzjegonaj​-

bliż​szych?

– Nie w tym rzecz. – Spoj​rza​ła na nie​go dziw​nie. – Jak mo​żesz być taki zim​ny

iobo​jęt​ny?

Cóż, taki wła​śnie był. Pro​wa​dził buj​ne ży​cie to​wa​rzy​skie, miał mnó​stwo ko​biet,

alecoztego?Pople​cachKateprze​biegłzim​nydreszcz.Czychłódidy​stansprzy​-
czy​nia​łysiędonie​zwy​kłejatrak​cyj​no​ściAles​san​dra?Wlon​dyń​skimCitycie​szyłsię
opi​niąbez​względ​ne​goza​wod​ni​ka,lu​dziebalisięgoipo​dzi​wia​li.Na​wettu​taj,wtej
sali peł​nej ob​cych, nie​któ​rzy ob​ser​wo​wa​li go spod oka. Sku​piał na so​bie uwa​gę
itrak​to​wałtehoł​dyjakorzeczcał​ko​wi​ciena​tu​ral​ną.

A jed​nak, mimo tego wszyst​kie​go, na ja​kimś po​zio​mie jak​by w ogó​le nie ist​niał.

Dużobydała,żebysiędo​wie​dzieć,dla​cze​gotakbyło.

–Zim​nyiobo​jęt​nytosło​wa,któ​rychniesły​sza​łemdo​tądzustżad​nejko​bie​ty,mo​-

żeszmiwie​rzyć–rzekł.

Wtejsa​mejchwi​lidoKatedo​tar​ło,comiałnamy​śli,gdyznie​od​gad​nio​nymuśmie​-

chemnaustachmó​wił,żewport​fe​lachmoż​nazmie​ścićrze​czyznacz​nieważ​niej​sze
niżpie​nią​dzeikar​tykre​dy​to​we.

Pre​zer​wa​ty​wy.
Męż​czy​zna,któ​rymożemiećkaż​dąko​bie​tę,musibyćza​wszeprzy​go​to​wa​ny,po​-

my​śla​łacy​nicz​nie.Niedowia​ry,żedotegostop​niaza​po​mnia​ła,zkimmadoczy​nie​-
nia.Byłdow​cip​nyibły​sko​tli​wy,alepodwzglę​demuczu​cio​wymbyłpłyt​kijakka​łu​ża,
ipew​niedla​te​goza​wszeno​siłwport​fe​lukon​do​my.Boprze​cieżni​g​dyniewia​do​mo,
kie​dynajegodro​dzepo​ja​wisięja​kaśatrak​cyj​nadziew​czy​na,li​czą​canacoświę​cej
niżtyl​kojed​naczydwienocewjegołóż​kuibu​kietróżnapo​że​gna​nie…

–Sły​szyszjete​razzmo​ichust–oświad​czy​łachłod​no.–Kie​dyjużroz​pra​wi​mysię

znie​szczę​snymGeo​r​ge’emwjegopo​ko​juho​te​lo​wymikie​dybezwa​ha​niawy​rzu​cisz

gozfir​my,czywte​dybę​dzieszwsta​niepopro​stuotrze​paćdło​nieiodejść,na​wet
nie obej​rzaw​szy się za sie​bie? Bo je​śli tak, to zna​czy, że je​steś zim​ny i obo​jęt​ny,
iniemazna​cze​nia,ilewiel​bi​cie​lekwma​wiaci,żetonie​praw​da.

Ales​san​dronieprzy​jął​bytejdia​gno​zyodżad​nejin​nejko​bie​ty.Wy​ty​czałgra​ni​ce,

któ​rych ni​ko​mu nie było wol​no prze​kro​czyć. Oczy​wi​ście były to nie​pi​sa​ne za​sa​dy,
leczitakniezda​rzy​łosiędo​tąd,abykto​kol​wiekjeprze​kre​ślił.

KateWat​son,któ​rapo​zor​niewy​da​wa​łasięsztyw​naitwar​dajakka​wa​łekdrew​na,

po​sta​no​wi​łazlek​ce​wa​żyćtowszyst​koijejotwar​te,śmia​łenie​po​słu​szeń​stwobar​dzo
goza​in​try​go​wa​ło,cho​ciażna​praw​dęniewie​działdla​cze​go.

–Pew​nieza​razupo​mniszmnie,żeniedomniena​le​żywy​gła​sza​nieopi​niinate​mat

two​ichpo​czy​nań–wy​mam​ro​ta​łapra​wie,alejed​nakniedokoń​caprze​pra​sza​ją​cym
to​nem.

–Spę​dzi​myra​zemcałyna​stęp​nyty​dzień,więcje​ślimaszmicośdopo​wie​dze​nia,

naj​le​piejzróbtoodrazu,boniewy​da​jemisię,że​bymmógłznieśćtwo​jąbez​u​stan​ną
dez​apro​ba​tę.

–Ja…Nie,skąd…Janie…
–Pa​trzysznamniezdez​apro​ba​tą,tooczy​wi​ste.Maszokre​ślo​nezda​nienate​mat

lu​dzita​kichjakjaiza​chwytby​naj​mniejniejestjed​nymzod​cie​nitwo​jejopi​nii.

Go​rą​cyru​mie​niecpo​wo​liwy​pełzłnapo​licz​kiKate.
– Szcze​rze po​dzi​wiam two​ją wie​dzę i zmysł do pro​wa​dze​nia in​te​re​sów – po​wie​-

dzia​łasztyw​no.–Sły​sza​łam,żewszyst​ko,cze​gosięnietkniesz,za​mie​niasięwzło​-
to,atonieladaosią​gnię​cie.Do​sko​na​lezda​jęso​biespra​wę,żepo​tra​fiszstwo​rzyć
ideęfir​my,za​ło​żyćją,zbu​do​waćodpod​stawipo​pro​wa​dzićnaszczyt.

–Taopi​nia,cho​ciażnie​wąt​pli​wiewy​so​cepo​chleb​na,niemajed​naknicwspól​ne​go

zza​chwy​tem,praw​da?

Bar​dzolu​bił,kie​dysięru​mie​ni​ła.Jegoumysłzno​wuze​rwałsięzuwię​zi,zu​peł​nie

jakna​ro​wi​stykoń,iprzy​wo​łałob​razKatewtychkrót​kichszor​tach,zdłu​gi​mi,dłu​gi​-
mino​ga​miipeł​ny​mi,krą​gły​mina​gi​mipier​sia​mi,wy​raź​niery​su​ją​cy​misiępodob​ci​-
słymto​pem.

Trzy​ma​łatowspa​nia​łecia​łowukry​ciu,po​nie​ważży​ciezmat​ką,któ​rabezwa​ha​-

niawy​sta​wia​ławła​snewdzię​kinawi​dokpu​blicz​ny,dużojąna​uczy​ło.

– Nie mu​szę chy​ba na​le​żeć do two​je​go fanc​lu​bu, żeby wła​ści​wie oce​nić two​je

zdol​no​ściikom​pe​ten​cjebiz​ne​so​we–wark​nę​ła.

Mia​łaocho​tępo​wie​dziećmu,żeroz​mo​wa,któ​rąpro​wa​dzą,jestnaj​zu​peł​niejnie​-

wła​ści​wa,po​dej​rze​wa​łajed​nak,żenicgonieob​cho​dzi​ło,cojejzda​niemjestwła​ści​-
we,aconie.Ro​bił,cochciał,po​nie​ważmógłsiętakza​cho​wy​wać.

Czu​łateż,żeje​że​linad​mier​niegozi​ry​tu​je,bar​dzoszyb​koznaj​dziesięwdro​dze

dokra​inyszu​ka​ją​cychno​wejpra​cy,wto​wa​rzy​stwieGeo​r​ge’a.

–Byćmożere​pre​zen​tu​jęinnestan​dar​dy,je​ślicho​dziozwiąz​kiuczu​cio​we–do​da​-

ła,sta​ran​nieomi​ja​jącgowzro​kiem.

–Możewy​ja​śniszmi,ja​kietostan​dar​dy…
Od​wró​ci​łasiętwa​rządonie​goiod​kry​ła,żestoitużobokniej,zde​cy​do​wa​niezbyt

bli​sko.Spoj​rza​ławjegociem​neoczy,oko​lo​nenie​przy​zwo​iciedłu​gi​mirzę​sa​mi,ina
mo​mentza​bra​kłojejtchu.Cof​nę​łasię,wście​kłanasamąsie​bie,żepo​zwo​li​łasiędo​-
pro​wa​dzićdota​kie​gosta​nu.

–Ja…
–Chy​baniezo​sta​wiszmniete​razwnie​pew​no​ści,co?–uśmiech​nąłsiędrwią​co.–

Niete​raz,kie​dyza​szli​śmytakda​le​ko!

Jaktosięsta​ło?–po​my​śla​łabez​rad​nie.Wjed​nejchwi​liszli​śmyoboksie​bieprzez

lot​ni​sko​wąhalę,awna​stęp​nejprzy​pu​ści​łamataknaza​sa​dymo​ral​nemo​je​gosze​fa.
No,ład​nie!

Za​sko​czo​nawła​snągłu​po​tą,roz​pacz​li​wiepró​bo​wa​ławy​my​ślićspo​sóbnazmia​nę

te​ma​turoz​mo​wy,leczoncze​kałnajejna​stęp​nesło​wa,zpew​no​ściąnieta​kie,któ​re
by​ły​byuwa​gąnate​matpo​go​dyczysta​nuświa​to​wejgo​spo​dar​ki.Idla​cze​gomiał​by
wy​cią​gnąćdoniejte​razpo​moc​nądłoń,sko​romógłsięnie​źleza​ba​wić,przy​ci​ska​jąc
jądomuruiob​ser​wu​jąc,jakwijesięni​czymro​baknaszpil​ce.

–Nieprze​pa​damzamęż​czy​zna​mi,któ​rzywy​ko​rzy​stu​jąko​bie​ty–za​czę​ła.–Cho​-

ciaż nie, źle to sfor​mu​ło​wa​łam! Cho​dzi mi o ta​kich, któ​rzy wcho​dzą w związ​ki na
krót​kiczasiucie​ka​ją,przy​mie​rza​jąjedosie​bieiod​rzu​ca​ją,gdydo​cho​dządownio​-
sku,żeczu​jąsięwnichnie​kom​for​to​wo.

– A co z ko​bie​ta​mi, któ​re przy​mie​rza​ją męż​czyzn do sie​bie i rzu​ca​ją ich, bo do

nichniepa​su​ją?

–Ta​kierze​czywogó​lesięniezda​rza​ją.
–Nie?–Ales​san​drouniósłbrwi.–Mia​łaśkie​dyśchło​pa​ka?
–Oczy​wi​ście!–zi​ry​to​wa​łasięKate.–Iniero​zu​miem,cotomadorze​czy!
–Gdzieonte​razjest?
–Słu​cham?
– Gdzie jest ten ósmy cud świa​ta? – Ro​zej​rzał się, jak​by ocze​ki​wał, że chło​pak

Katena​glewy​ło​nisięzkom​pu​te​ro​we​goter​mi​na​la.

–My…ze​rwa​li​śmyja​kiśczastemu.
– Ach, ro​zu​miem. – Ales​san​dro od​chy​lił się do tyłu i splótł dło​nie na ko​la​nach. –

Niewy​szło?

–Niewy​szło–ostroż​nieprzy​zna​łaKate.
– Wy​ko​rzy​stał cię z całą mę​ską bez​względ​no​ścią, a po​tem rzu​cił na stos in​nych

od​rzu​co​nych?

–Nie!
–Więccosięsta​ło?Iniewy​obra​żajso​bieprzy​pad​kiem,żezbę​dzieszmnieostrym

stwier​dze​niem,żetoniemojaspra​wa.Samara​czejznie​wiel​kimwa​ha​niemmó​wisz
to,comy​ślisz,imamna​dzie​ję,żedaszradęod​po​wie​dziećnaparęnie​skom​pli​ko​wa​-
nychpy​tań.

– Ze​rwa​li​śmy, po​wie​dzia​łam. – Wzru​szy​ła ra​mio​na​mi i ode​rwa​ła wzrok od jego

szczu​płej,agre​syw​nejtwa​rzy.–Toniebyłnaj​lep​szymo​mentnasta​łyzwią​zek.By​-
łambar​dzoza​ję​ta,dzieńwdzień,prak​tycz​niebezprze​rwy.

–Czy​liroz​sta​li​ściesięwprzy​ja​znejat​mos​fe​rze,tak?
Katezna​łaparęin​nychsłów,traf​niejod​da​ją​cychspo​sób,wjakisięroz​sta​li.Zwrot

„przy​ja​znaat​mos​fe​ra”ra​czejniemie​ściłsięwtymlek​sy​ko​nie.

–Po​słu​chajmniete​raz–pod​jąłAles​san​drogło​semmięk​kimjakje​dwab.–Wy​da​je

misię,żetwo​imzda​niemkaż​dyzwią​zek,któ​ryniekoń​czysięmar​szempodoł​tarz,
jest wy​ko​rzy​sta​niem jed​nej z dwóch za​an​ga​żo​wa​nych osób przez dru​gą, ale ży​cie
niejestta​kie.Moż​li​we,żetaktowy​glą​da​łowprzy​pad​kutwo​jejmat​ki,leczonabyła

ipew​niena​daljestokre​ślo​nymty​pemoso​bo​wo​ści.Two​jamat​kaszu​ka​łabyćmoże
cze​goś i je​dy​ną dro​gą od​na​le​zie​nia tego cze​goś było za​ofe​ro​wa​nie fi​zycz​ne​go
aspek​tusie​biesa​mejzna​dzie​ją,żetendarprzyj​miewła​ści​wymęż​czy​zna.Odrazu
mó​wię,żesątoje​dy​niemojeprzy​pusz​cze​nia,nieje​stemeks​per​tem…

–Maszra​cję–prze​rwa​łamu.–Inieznaszmo​jejmat​ki.
–Możebra​ko​wa​łojejpo​czu​ciabez​pie​czeń​stwa–cią​gnął,niezwra​ca​jącuwa​gina

jejre​ak​cję.–Jed​naktoniezna​czy,żekaż​dako​bie​tajesttakajakona.Two​jamat​ka
niejestżad​nymwzor​cem.

–Ni​g​dynietwier​dzi​łam,żenimjest.
–Nie?
– W ogó​le nie po​win​nam była za​czy​nać tego te​ma​tu – rzu​ci​ła nie​chęt​nie. – To

okrop​ne,kie​dymó​wiszcośko​muś,atenod​wra​cakotaogo​nemiuży​watwo​ichwła​-
snychsłówprze​ciw​koto​bie,zu​peł​niejakwsą​dzie.

Aleczyprzy​pad​kiemniemiałjed​nakra​cji?Niechcia​łaprzy​znaćsięsamaprzed

sobą,żemożetakbyć,alesu​mie​niemę​czy​łojąjakni​g​dydo​tąd.Ales​san​droodarłją
zwy​god​ne​goczar​no-bia​łe​gopo​dej​ściaiwca​lejejsiętoniepo​do​ba​ło.

–Niecho​dzioosta​tecz​nyre​zul​tat–wy​mam​ro​ta​ła.–Cho​dzioin​ten​cję.
–Wy​ja​śnij.
–Niechcędłu​żejpro​wa​dzićtejroz​mo​wy.–Spoj​rza​łanalet​niąkawęwkub​ku.–

Możeczasjużspraw​dzić,czyniepo​win​ni​śmyiśćdosa​mo​lo​tu.Albocośwtymro​-
dza​ju.

–We​zwąnas,kie​dybę​dzietrze​bawejśćnapo​kład.Roz​luź​nijsię.
Byłana​pię​tajakstru​na,całecia​łomia​łazu​peł​niesztyw​ne.Wy​cią​gnąłrękęide​li​-

kat​niemu​snąłpal​cemje​dwa​bi​stąskó​rępowe​wnętrz​nejstro​niejejprzed​ra​mie​nia.

Do​zna​nie było kom​plet​nie nie​ocze​ki​wa​ne i elek​try​zu​ją​ce, cał​kiem jak​by na​gle

ktośpod​łą​czyłichobo​jedoprze​wo​duwy​so​kie​gona​pię​cia.

Po​śpiesz​niecof​nąłdłoń.
–Za​czy​naszroz​mo​wę,akie​dyte​matoka​zu​jesiętrud​ny,wy​co​fu​jeszsię,po​nie​waż

bo​iszsięwejśćwnie​gogłę​biej–po​wie​działchłod​no.–Tozłyzwy​czaj.Niena​uczo​no
cię,żetrze​bakoń​czyćto,cosięza​czę​ło?

–Wpo​rząd​ku.–Nie​świa​do​miepo​tar​łaprze​gubdło​niwmiej​scu,gdziedo​tknąłjej

skó​ry.–Je​że​lichceszwie​dzieć,ist​nie​jeróż​ni​camię​dzyroz​po​czę​ciemzwiąz​kuzna​-
dzie​ją,żewy​nik​nieznie​gocośpo​waż​ne​go,aroz​po​czę​ciemzwiąz​kuześwia​do​mo​-
ścią,żeza​koń​czysię,kie​dydoj​dzie​mydownio​sku,żeczasiśćda​lej.

–Ijaje​stemfa​ce​tem,któ​rywcho​dziwzwiąz​kitegodru​gie​goro​dza​ju?
Wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. Wy​glą​da​ło na to, że za​pa​mię​ty​wał wszyst​ko, co mó​wi​ła,

abywy​ko​rzy​staćjejsło​wawnaj​bar​dziejod​po​wied​nimmo​men​cie.Czywogó​leob​-
cho​dzi​łogo,comó​wi​ła?Ra​czejnie.Niena​le​żałdofa​ce​tów,któ​rzyto​le​ru​jąoso​bi​ste
uwa​ginate​matmo​ral​ne​goaspek​tuswo​ichde​cy​zji.Niemo​głaso​biewy​obra​zić,by
ja​kaśko​bie​tasia​da​łaznimdosto​łuiprzyfi​li​żan​ceher​ba​tydzie​li​łasięswo​jąopi​nią
ojegoza​sa​dachetycz​nych.

Ajed​nakte​razsie​działobokniejicze​kał,ażonacośpo​wie.Gdy​byrze​czy​wi​ście

miałwno​siejejzda​nie,chy​bapopro​stumach​nął​byręką,ityle.

–Takmisięwy​da​je–od​par​ła.–Alewła​ści​wieskądmia​ła​bymwie​dzieć…
–Ła​twojestprzyj​mo​waćcośzgóry,praw​da?–rzekłci​cho.–Do​pie​rocokry​ty​ko​-

wa​łaśmniezawy​gła​sza​niesą​dów,wjakispo​sóbdzie​ciń​stwowpły​wanatwo​jepo​-
stę​po​wa​niewdo​ro​słymży​ciu,ate​razsamaro​biszcośbar​dzopo​dob​ne​go.Trą​cito
hi​po​kry​zją,co?

Py​ta​nieza​wi​słowpo​wie​trzumię​dzynimi.
–Je​że​liniestaćcięnado​pro​wa​dze​niespra​wydokoń​ca,tonieza​czy​naj–cią​gnął.

–Uwa​żasz,żemo​żeszprzed​sta​wiaćopi​nieotym,co,zgod​nieztwo​imiwy​obra​że​-
nia​mi,dzie​jesięwmoimpry​wat​nymży​ciu?Je​ślitak,pa​mię​taj,żedzia​łatowobie
stro​ny.

Ru​chemrękiprzy​wo​łałmło​dądziew​czy​nę,któ​rakrą​ży​łaposaliwpo​szu​ki​wa​niu

brud​nychna​czyń,ipo​pro​siłjąofi​li​żan​kęczar​nejkawy,na​wetnase​kun​dęnieod​ry​-
wa​jącwzro​kuodtwa​rzyKate.

– Ale cie​szę się, że po​ru​szy​łaś tę kwe​stię – do​dał, naj​wy​raź​niej nie od​bie​ra​jąc

emi​to​wa​nychprzezniąwi​bra​cji.–Po​nie​waż,jakjużmó​wi​łem,całyty​dzieńmil​czą​-
cejdez​apro​ba​tyniejesttym,cze​gominaj​bar​dziejpo​trze​ba.

–Niemu​sia​łamwy​bie​raćsięztobądoKa​na​dy.
– A jed​nak je​steś tu​taj. I nie masz ra​cji, bo mu​sia​łaś mi to​wa​rzy​szyć. Mu​sia​łaś,

po​nie​ważza​żą​da​łemtegoodcie​bie,praw​da?Więcte​raz,gdytaktuso​biesie​dzi​my
iga​wę​dzi​my,po​zwól,żewy​pro​wa​dzęcięzbłę​du.Niepod​ry​wamko​bietiniepo​rzu​-
cam ich po wcze​śniej​szym pod​da​niu nie​zwy​kle przy​jem​nej pro​ce​du​rze uwo​dze​nia,
nic z tych rze​czy. Nie skła​dam też obiet​nic, któ​rych nie za​mie​rzam do​trzy​mać,
wza​mianzaseks.

Katewbi​ławzrokwpod​ło​gę,mo​dlącsię,abyzie​miaroz​stą​pi​łasiędo​kład​niepod

jej sto​pa​mi i po​chło​nę​ła ją. Zo​sta​ła skar​co​na, zu​peł​nie jak nie​grzecz​ne dziec​ko
wszkol​nejkla​sie.

–Niemu​szępo​su​waćsiędota​kichśrod​ków,mo​żeszmiwie​rzyć.
Mło​dakel​ner​kaprzy​nio​słamukawęipo​da​łafi​li​żan​kęzlek​kimdy​gnię​ciem,cała

wru​mień​cach.

– Więc nie zo​sta​wiasz za sobą sto​su zła​ma​nych serc? – Kate uzna​ła, że trze​ba

wresz​cieprze​rwaćtonie​wy​god​nemil​cze​nie.

Po​pa​trzyłnaniązna​my​słem.
–Możezo​sta​wiam,aleniezmo​jejwiny.
Małobra​ko​wa​ło,aotwo​rzy​ła​byustazezdu​mie​nia.Tasztucz​kazprze​rzu​ca​niem

od​po​wie​dzial​no​ścinanie​win​neofia​rybyłana​praw​dępry​mi​tyw​na.Zjejtwa​rzybez
tru​dumoż​nabyłowy​czy​tać,cosiędzie​jewjejgło​wie,leczontymra​zempopro​stu
spo​koj​nieizuśmie​chemsą​czyłkawę.

–Nieocze​ku​jęsta​łe​gozwiąz​kuini​g​dynieuda​ję,żetakjest–po​wie​dział.–Odsa​-

me​gopo​cząt​kuwy​kła​damkar​tynastół.

–Icotosązakar​ty?–za​gad​nę​łauprzej​mie.
Po​my​śla​ła,żepew​niepo​cho​dząztejsa​mejta​lii,któ​rągra​jąwszy​scyuczu​le​nina

trwa​łezwiąz​ki.

–Żad​nychzo​bo​wią​zań.Odrazumó​wię,żeza​le​żyminaroz​ryw​ceidajęczasna

pod​ję​ciede​cy​zji.

Jaktoład​nieztwo​jejstro​ny,po​my​śla​łairo​nicz​nie.
– Żad​nych wspól​nych nocy u mnie albo u nich, żad​nych przy​jem​nych wie​czo​rów

przedte​le​wi​zo​rem,żad​nychza​bawwła​zien​ce…

–Całemnó​stwoza​sad–za​uwa​ży​łapo​waż​nie.–Coda​lej?
–Comasznamy​śli?–Zmarsz​czyłbrwi,za​sko​czo​ny,żejegowy​ja​śnie​niazo​sta​ły

uzna​nezanie​wy​star​cza​ją​ce.

–Cosiędzie​je,je​ślijed​nazestronzła​miektó​rąśre​gu​łę?No,je​że​linaprzy​kład

jed​naztychtwo​ichdziew​czyndoj​dziedownio​sku,żewo​la​ła​byzo​staćnanocinie
wy​cho​dzić?Cho​ciażnie,su​per​mo​del​kiprze​sad​niedba​jąoswójwy​gląd,więcpew​-
nieżad​naznichniechceza​ry​waćnocyiza​szko​dzićswo​jejuro​dzie…

Ales​san​drouśmiech​nąłsię,alenicniepo​wie​dział.Niemu​siał.Dla​cze​goja​kaśko​-

bie​tamia​ła​bydo​bro​wol​niewy​cho​dzić,gdy​bymo​głazo​staćwjegołóż​ku?Katebez
naj​mniej​sze​gotru​duwy​czy​ta​łatowszyst​kozjegolek​kie​gouśmie​chu.

–Niktnieła​miemo​ichza​sad–rzekłzab​so​lut​ną,nie​pod​wa​żal​nąpew​no​ściąsie​-

bie. – A gdy​by ktoś spró​bo​wał, ozna​cza​ło​by to ko​niec związ​ku. Mam na​dzie​ję, że
te​razwszyst​kojestjużdlacie​biezu​peł​nieja​sne.

Otwo​rzył le​żą​cy przed nimi na sto​li​ku lap​top i za​brał się do prze​glą​da​nia do​ku​-

men​tów.Wy​tłu​ma​czyłjejwszyst​koiniepo​trze​bo​wałjużanijejsa​mej,anitymbar​-
dziejjejopi​nii.

ROZDZIAŁPIĄTY

Niebyłatonaj​przy​jem​niej​szapo​dróż,cho​ciażnatakąsięza​po​wia​da​ła.Ob​słu​ga

wpierw​szejkla​sieoka​za​łasięnie​na​gan​na,ra​do​śnieuśmiech​nię​teste​war​de​sytyl​ko
cze​ka​ły,żebyspeł​nićkaż​dąproś​bępa​sa​że​ra.Spra​wia​ływra​że​niewy​tre​so​wa​nych,
naj​do​słow​niej.Lu​dziepła​ci​lima​ją​tekzabi​le​tyiotrzy​my​wa​lipe​łenser​wisusług.

Trzy lata wcze​śniej Kate po​le​cia​ła z mat​ką na ty​go​dnio​wy urlop na Ibi​zie i do​-

świad​cze​nietam​te​golotupo​zo​sta​wi​łojejcał​kiemod​mien​newspo​mnie​nia–ka​bi​na
była cia​sna i nie​zbyt czy​sta, a per​so​nel trak​to​wał pa​sa​że​rów tak obo​jęt​nie, że
wszy​scyniemo​glisiędo​cze​kać,kie​dywresz​ciewy​lą​du​jąiwy​sią​dązsa​mo​lo​tu.

Tymra​zemmia​łamnó​stwomiej​scananogi,fo​telmoż​nabyłoroz​ło​żyćdopo​zy​cji

le​żą​cej,szam​pan,winoida​niabyłynaj​lep​szejja​ko​ści.

Tyle że na pew​no po​win​na była wło​żyć coś in​ne​go niż ko​stium. Pan​to​fle mo​gła

zdjąć,leczspód​ni​cabyłapo​twor​nienie​wy​god​na.Całeszczę​ście,żeAles​san​drona
zmia​nępra​co​wałidrze​mał,zo​sta​wia​jącjąsamąso​bie,mo​gławięcdowoliwy​obra​-
żaćso​bie,jakbę​dziewy​glą​dałnad​cho​dzą​cyty​dzień.Ibaćsię.

Nabrakpo​wo​dówdoobawniemo​głana​rze​kać.Do​sko​na​lezda​wa​łaso​biespra​-

wę, że może do znu​dze​nia po​wta​rzać man​trę o ko​niecz​no​ści trzy​ma​nia się na dy​-
stansodsze​fa,alewgrun​cierze​czyniematonaj​mniej​sze​gozna​cze​nia,po​nie​waż
Ales​san​dromiałnadniąszcze​gól​nąwła​dzęipo​tra​fiłjąwcią​gnąćdoroz​mo​wynado​-
wol​nyte​mat.

Mo​głama​chaćmuprzedno​semdo​ku​men​ta​miwspra​wieGeo​r​ge’a,leczje​ślinie

byłwna​stro​judopra​cy,topopro​stuniebyłooczymmó​wić.

Noimiałwso​biecoś,coja​kośdziw​nieza​chę​ca​łojądoroz​mo​wy.Tennie​zno​śnie

aro​ganc​ki fa​cet umiał prze​chy​lić gło​wę na bok, po​słać jej swój osza​ła​mia​ją​cy
uśmiechijużjąmiał,jużzwie​rza​łamusięzrze​czy,októ​rychni​g​dywcze​śniejni​ko​-
muniemó​wi​ła.

Sko​ro pod​czas za​le​d​wie kil​ku roz​mów zdo​ła​ła opo​wie​dzieć mu o swo​im nie​zbyt

szczę​śli​wymdzie​ciń​stwieizwią​za​nychznimuczu​ciach,niewspo​mi​na​jącjużoswo​-
ichprze​my​śle​niachnate​matmęż​czyznta​kichjakon,tocoprzy​nie​siecze​ka​ją​cyich
wspól​nyty​dzień?

Nado​miarzłe​gopopro​stuniebyławsta​nieprze​staćsięnanie​goga​pić,itowca​-

leniewtakinie​szko​dli​wyspo​sób,wjakipod​wład​namożesięwpa​try​waćwsze​fa,
onie.Żad​nezca​łe​gowa​chla​rzauczuć,któ​rewniejbu​dził,niebyłowła​ści​weani
nie​win​ne.

Więc o co w tym wszyst​kim cho​dzi​ło? Może i nie mia​ła du​że​go do​świad​cze​nia

wkon​tak​tachzmęż​czy​zna​mi,aleprze​cieżniebyłakom​plet​nąidiot​ką.Dla​cze​gonie
umia​łaspre​cy​zo​wać,cosięzniąwła​ści​wiedzie​je?

–Mia​łaśdo​brylot?–za​py​tał,kie​dywszy​scywsta​li,byprzy​go​to​waćsiędowyj​ścia

z ka​bi​ny. – Wy​glą​dasz na tro​chę zmę​czo​ną. Mó​wi​łem ci prze​cież, że nie tra​fi​łaś
wdzie​siąt​kęzwy​bo​remstro​ju.

– Mia​łam bar​dzo do​bry lot – od​par​ła spo​koj​nie. – Czy​ta​łam książ​kę, obej​rza​łam

dwafil​my,tro​chęspa​łamibyłomiwy​jąt​ko​wowy​god​nie.

Samwy​glą​dałab​so​lut​nieświe​żut​ko,uśmiech​nię​ty,wy​po​czę​tyigo​to​wynawszyst​-

ko,zczymmie​lisięzde​rzyćwTo​ron​to.

Katena​wetniechcia​łosięspoj​rzećnaspód​ni​cę,któ​rabyłanapew​nostrasz​li​wie

wy​gnie​cio​na, czy​li ide​al​nie do​pa​so​wa​na do ko​szu​lo​wej bluz​ki. Cie​ka​we, czy jej
twarzbyławpo​dob​nymsta​nie…

Nawszel​kiwy​pa​dekod​po​wie​dzia​łamuuśmie​chem.
Ales​san​dro przyj​rzał jej się uważ​nie, gdy ru​szy​li w kie​run​ku wyj​ścia. Ścią​gnię​te

wcia​snykokwło​sywy​po​wie​dzia​łyjejpo​słu​szeń​stwoiwszel​kiepró​byupo​rząd​ko​wa​-
nia wy​my​ka​ją​cych się spod spi​nek pa​se​mek i ko​smy​ków koń​czy​ły się nie​po​wo​dze​-
niem. Wy​glą​da​ła, jak​by roz​po​czę​ła po​dróż go​to​wa pro​sto z sa​mo​lo​tu udać się na
po​sie​dze​nieza​rzą​dufir​my,leczpodro​dzepa​dłaofia​rąja​kie​gośzło​śli​we​gopo​two​ra,
któ​ryprze​cią​gnąłjąprzezży​wo​płot.Ibyłaślicz​na.

Kateniemia​łapo​ję​cia,cze​gosięspo​dzie​waćpoTo​ron​to,za​razpowyj​ściuzlot​ni​-

skazo​rien​to​wa​łasięjed​nak,żemia​stooglą​daćbę​dziezokienli​mu​zy​ny,któ​racze​-
ka​łananichprzykra​węż​ni​ku.

– Czy to może czas na ko​lej​ne „ojej”? – Ales​san​dro ujął ją pod ło​kieć i po​mógł

wsiąśćdodłu​gie​go,ab​so​lut​nieluk​su​so​we​gowozu.

–Towkoń​cutyl​kosa​mo​chód–od​par​łauprzej​mie,zde​cy​do​wa​nanieafi​szo​waćsię

zna​iw​no​ścią.–Nierobinamniewiel​kie​gowra​że​nia,boniepo​tra​fiędo​strzecnaj​-
mniej​sze​gosen​supo​sia​da​niacze​gośtaknie​prak​tycz​ne​go.Ra​czejniedasięwy​sko​-
czyćtymdosu​per​mar​ke​tu,praw​da?

–Słusz​nie,moż​najed​nakwy​pićwdro​dzeszkla​necz​kęwhi​skyzpod​ręcz​ne​gobar​-

ku.Maszocho​tęnadrin​ka?

Po​trzą​snę​łagło​wąiutkwi​ławzrokwoknie,każ​dąko​mór​kącia​łaświa​do​majego

bli​sko​ści.

–By​łeśtujużkie​dyś?–za​gad​nę​ła.
– Gdy​byś uważ​niej prze​glą​da​ła ra​por​ty do​ty​czą​ce fir​my, któ​rą za​mie​rza​my tu​taj

roz​krę​cić, wie​dzia​ła​byś, że by​łem w To​ron​to nie​ca​łe pół roku temu. I nie mów mi
tyl​ko,żenieprze​glą​da​łaśichwogó​le,bobył​bymgorz​koroz​cza​ro​wa​ny.

Kateod​chrząk​nę​ła.
–Lu​bisztegier​ki,co?
–Ja​kiegier​ki?
–Uwiel​biaszmniestre​so​wać.
–Na​praw​dętaksą​dzisz?My​śla​łem,żepra​więcikom​ple​men​ty,sło​wodaję.Je​steś

tak per​fek​cyj​ną pro​fe​sjo​na​list​ką, że po pro​stu nie wy​obra​żam so​bie, że​byś mo​gła
nie prze​czy​tać tych do​ku​men​tów od de​ski do de​ski i nie za​pa​mię​tać wszyst​kich
istot​nychin​for​ma​cji.

–Przej​rza​łamje,niezda​wa​łamso​biejed​nakspra​wy,żemamwziąćudziałwpro​-

ce​sieza​ku​pufir​my.

–Dla​cze​gonie?
– Bo jest to bar​dzo po​waż​na ope​ra​cja. Są​dzi​łam, że od​po​wia​dać za to bę​dzie

ktoś…No,ktośpo​sta​wio​nytro​chęwy​żejwhie​rar​chii.

– To chy​ba nie​moż​li​we – od​parł spo​koj​nie. – Geo​r​ge może już za​cząć pa​ko​wać

ma​nat​ki,atyzta​kimuczu​ciemopo​wia​da​łaśmioswo​icham​bi​cjach…

–Oczy​wi​ście,żemamam​bi​cje–prze​rwa​łamu,au​to​ma​tycz​niewkra​cza​jącnazna​-

jo​myte​ren.

Do​pó​kiroz​ma​wia​liopra​cy,czu​łasięwmia​ręswo​bod​nie–po​wta​rza​nieopo​wie​ści

ona​dzie​jachnaka​rie​rębyłodużobez​piecz​niej​szeniżwda​wa​niesięwroz​wa​ża​nia
nate​ma​tyoso​bi​ste.

–Tak,wiem,mu​siszsięza​bez​pie​czyćfi​nan​so​wo,po​nie​ważwdzie​ciń​stwiemia​łaś

po​czu​cieza​gro​że​nia.

–Chcęawan​so​wać–wy​ce​dzi​łaprzezza​ci​śnię​tezęby.
–Ra​port,któ​rywze​szłymty​go​dniuprzy​go​to​wa​łaśdlamnienapod​sta​wietego,co

cipod​rzu​ci​łem,byłna​praw​dęświet​ny.

Kateza​ru​mie​ni​łasięzra​do​ści.
–Na​praw​dę?
–Ro​zu​miem,cota​kie​godo​strzegłwto​bieCapeidla​cze​gotakszyb​kocięawan​so​-

wał.Oczy​wi​ściepo​dej​rze​wam,żejegouwa​gabyławtymcza​siesku​pio​nanazu​peł​-
niein​nychspra​wach,więctwo​jabły​sko​tli​wośćiwy​so​kipo​ziomkom​pe​ten​cjipew​nie
po​waż​niemusięprzy​słu​ży​ły.–Ales​san​drouśmiech​nąłsięsze​ro​ko.–Bły​ska​wicz​nie
wy​ła​pu​jeszwszyst​kiepo​mył​ki.Iza​nimrzu​ciszsiębro​nićnie​szczę​sne​goGeo​r​ge’a,
chciał​bymcizło​żyćpew​nąpro​po​zy​cję…

–Cota​kie​go?!
–Za​miastszu​kaćko​gośzze​wnątrznamiej​sceCape’a,wo​lał​bymchy​baawan​so​-

wać cie​bie. Na​tu​ral​nie nie masz jesz​cze wy​star​cza​ją​cych kwa​li​fi​ka​cji, żeby za​jąć
jegosta​no​wi​sko,aleśmia​łomoż​napo​pchnąćcięzedwaszcze​blewgórę.By​ła​byś
od​po​wie​dzial​na za całą księ​go​wość, a żeby nie bu​dzić złych uczuć wśród lu​dzi,
zktó​ry​miobec​niepra​cu​jesz,zre​or​ga​ni​zo​wał​bymtro​chętenze​spół.Wosta​tecz​nym
roz​ra​chun​kuwszy​scynatymsko​rzy​sta​ją.

– Ja… Ja… Nie mo​gła​bym… – W jed​nej chwi​li za​la​ło ją po​czu​cie winy. – Bied​ny

Geo​r​ge zo​sta​nie bez pra​cy, a ja mam wsko​czyć na jego miej​sce! Zu​peł​nie jak​bym
tań​czy​łanaczy​imśgro​bie!

Ales​san​drością​gnąłbrwi.
– Dra​ma​ty​zu​jesz – po​wie​dział. – Nikt nie za​mie​rza tań​czyć na ni​czy​im gro​bie,

wdzia​leksię​go​wo​ścizwol​ni sięsta​no​wi​sko,ityle. Tobar​dzosen​sow​neroz​wią​za​-
nie.

–Możesen​sow​ne,alenie​sto​sow​ne!
–Capeod​cho​dzi,więcalboprzyj​męnajegomiej​sceko​gośzze​wnątrz,cobę​dzie

wy​ma​ga​łoszko​le​niaitakda​lej,alboawan​su​jęko​gośzfir​my,iwtymwy​pad​kutyje​-
steśoczy​wi​stąkan​dy​dat​ką.Chceszmiećpo​czu​ciefi​nan​so​we​goza​bez​pie​cze​nia?Za​-
ję​ciewyż​sze​gosta​no​wi​skazde​cy​do​wa​nieciwtympo​mo​że.

–Taspra​waniejesttakczar​no-bia​ła,jakcisięwy​da​je.
– W po​rząd​ku, może ty chcesz się gu​bić w roz​ma​itych od​cie​niach sza​ro​ści, lecz

z mo​jej per​spek​ty​wy spra​wa jest ab​so​lut​nie czar​no-bia​ła. Albo przyj​mu​jesz moją
pro​po​zy​cję,albonie,topro​ste.Ipa​mię​taj,żetwójawansbę​dzienapew​noko​rzyst​-
niej​szydlalu​dzi,zktó​ry​mipra​cu​jesz,niżprze​ję​ciekie​row​nic​twadzia​łuprzeznową
oso​bę,więcdo​brzesięza​sta​nów.

Tobyłcel​nystrzał.Katewżad​nymra​zieniechcia​łakom​pli​ko​waćsy​tu​acjiwpra​-

cy.

– Na​tu​ral​nie nie przej​miesz dzia​łu na​tych​miast, nie bój się. – Szef nie spusz​czał

bacz​ne​gowzro​kuzjejtwa​rzy.–Prze​ka​za​nieobo​wiąz​kówod​bę​dziesięstop​nio​wo
ido​pie​ropopew​nymcza​sieotrzy​masznowyty​tuł,noiod​po​wied​niąpod​wyż​kę.Po​-
win​naś do​strzec, że jest to wy​raz mo​jej wia​ry w two​je umie​jęt​no​ści, a nie wbi​cie
noża w ple​cy Geo​r​ge’a. Cape sam so​bie za​szko​dził w naj​więk​szym stop​niu, wierz
mi.Wchwi​li,kie​dypo​sta​no​wiłzde​frau​do​waćfir​mo​wefun​du​sze,samwy​ko​pałso​bie
grób.

–Ogrom​niesięcie​szę,żewie​rzyszwmojeumie​jęt​no​ści,ale…–zpier​siKatewy​-

rwa​ło się cięż​kie wes​tchnie​nie – nie wie​my prze​cież jesz​cze, co bę​dzie z Geo​r​-
ge’em,praw​da?Nieznaszjegower​sjiwy​da​rzeń,niewy​słu​cha​łeśjej,więc…

–Niemu​szętegoro​bić–po​wie​działła​god​nie.–Dlatwo​jejsa​tys​fak​cjimogęuda​-

wać, że in​te​re​su​ją mnie jego wy​ja​śnie​nia, lecz w mo​ich oczach kra​dzież to kra​-
dzież.

–Więcna​szapo​dróżjestwza​sa​dziebezsen​su,tak?
–Wręczprze​ciw​nie,pod​czasna​sze​gopo​by​tutu​tajmaszszan​sęna​uczyćsię,jak

ra​dzićso​bieztrud​ny​misy​tu​acja​mi.Kie​dyzaj​mu​jeszna​praw​dęod​po​wie​dzial​nesta​-
no​wi​sko,niemo​żeszso​biepo​zwo​lićnaroz​wa​ża​niaotym,żeniewszyst​kojestczar​-
no-bia​łe, na wa​ha​nie czy nie​zde​cy​do​wa​nie. Mu​sisz wie​dzieć o jed​nym: im wy​żej
whie​rar​chiisto​isz,tymle​piejiszyb​ciejmu​siszroz​wią​zy​waćpro​ble​myta​kiejakten.

–Ina​czejmó​wiąc,mamstaćsiętakbez​względ​na,jak…
–Jakja?
–My​ślę,żesąinnespo​so​by…
–Niemażad​nychin​nychspo​so​bów.Słu​chaj,wiem,żeprzyj​miesznowesta​no​wi​-

sko, bo od​mo​wa by​ła​by czy​stą głu​po​tą, ale po​roz​ma​wia​my o tym wszyst​kim przy
ko​la​cji,do​brze?

–Przyko​la​cji?
Ja​kiejko​la​cji?–po​my​śla​łamoc​nospło​szo​na.Niele​piejby​ło​by,gdy​bykaż​deznich

za​mó​wi​łoso​biecośdopo​ko​ju?Prze​cieżospra​wieGeo​r​ge’aijejawan​siemo​gli​by
po​roz​ma​wiaćranoprzyka​wie…

–Trze​bajeść,żebyżyć,niesą​dzisz?–Ales​san​dropo​czułsiędziw​nieura​żo​nyjej

wy​raź​nymprze​ra​że​niem.

– Tak, ale my​śla​łam, że po pro​stu szyb​ko zjem coś w po​ko​ju i wcze​śnie pój​dę

spać.Tobyłdłu​gidzień.

–Cóż,wta​kimra​ziemu​siszpo​my​ślećozmia​niepla​nów.
–Tak,oczy​wi​ście.
–Mamna​dzie​ję,żegar​de​ro​ba,któ​rąza​bra​łaś,nieskła​dasięwy​łącz​niezesztyw​-

nychko​stiu​mów…

–Dla​cze​gomia​ło​bycitoro​bićja​kąśróż​ni​cę?–za​py​ta​łazna​pię​ciem.
–Po​nie​ważniewy​bie​ra​mysięnaofi​cjal​nąko​la​cję.
Do​sko​na​lero​zu​miał,naczympo​le​gapro​blem–dzie​ciń​stwoKateuczy​ni​łojąko​-

bie​tą,dlaktó​rejnaj​waż​niej​szajestkon​tro​lanadkaż​dymaspek​temży​cia,tak​żenad
wy​glą​dem. To dla​te​go była tak po​waż​na, że cza​sa​mi trud​no było uwie​rzyć, że ma
za​le​d​wiedwa​dzie​ściaparęlat.

Nado​da​tekAles​san​dronieprzy​wykłdoko​biet,któ​reumie​ra​łyzestra​chunamyśl

ospę​dze​niupię​ciumi​nutwjegoto​wa​rzy​stwie.

–Mo​gła​byśsięnase​kun​dęroz​luź​nić,cotynato?
–Do​brze,po​sta​ramsię.
–Ja​kośniesły​szęprze​ko​na​niaanitymbar​dziejen​tu​zja​zmuwtwo​imgło​sie–rzu​-

ciłzroz​draż​nie​niem.–No,je​ste​śmynamiej​scu.

Holpeł​nybyłho​te​lo​wychgo​ści,przyktó​rychKatena​tych​miastpo​czu​łasiębar​dzo

nie​zręcz​niewswo​imsta​ran​niewy​bra​nym,leczte​razprzedewszyst​kimpo​twor​nie
wy​gnie​cio​nym ko​stiu​mie. Nie pa​so​wa​ła do tych lu​dzi. Na​wet nie​któ​rzy mło​dzi,
w de​si​gner​skich dżin​sach i T-shir​tach, wy​glą​da​li zdu​mie​wa​ją​co atrak​cyj​nie i mod​-
nie.

Przezje​denje​dy​nyuła​mekse​kun​dypo​ża​ło​wa​ła,żeniejestwsta​niepójśćzaprzy​-

kła​demmat​ki,na​tu​ral​nietyl​kowpew​nymstop​niu,ipod​kre​ślićswo​jefi​zycz​neatu​ty.

Gniew​niezmarsz​czy​łabrwi.Ales​san​drooskar​żyłjąohi​po​kry​zję,aonaza​re​ago​-

wa​ławy​bu​chemzło​ści,rzeczja​sna,aleczyprzy​pad​kiemniemiałra​cji?

Nicdziw​ne​go,żecza​sa​mitakbar​dzogoba​wi​ła.Nicdziw​ne​go,żedraż​nie​niesię

zniąspra​wia​łomuprzy​jem​ność.

Kie​dywsie​dlidowin​dy,zulgąpo​my​śla​ła,żezachwi​lęznaj​dziesięwswo​impo​ko​-

ju, wresz​cie sama, lecz ulga znik​nę​ła bez śla​du, gdy ho​te​lo​wy boy otwo​rzył przed
nimidrzwiogrom​ne​goapar​ta​men​tu.

–Cotomazna​czyć?–wy​ją​ka​ła.
Ales​san​droro​zej​rzałsiędo​oko​ła,jak​byniedokoń​caro​zu​miał,ocojejcho​dzi.
Byłatakprze​wi​dy​wal​nawswo​ichre​ak​cjach.Nie​chęćnamyślospę​dze​niuodro​bi​-

ny cza​su w jego to​wa​rzy​stwie, prze​ra​że​nie per​spek​ty​wą wspól​nej ko​la​cji, a te​raz
atakpa​ni​ki,booka​za​łosię,żebędądzie​lićdużyapar​ta​ment.

–Tojestapar​ta​ment,mojadro​ga–ode​zwałsięcier​pli​wymto​nem.–Ta​kierze​czy

zda​rza​jąsięwho​te​lach.

–Ha,ha–od​par​łazim​no.
Niespo​dzie​wałsięchy​ba,żeza​miesz​kaznimwjed​nympo​ko​ju?Nie,tonie​moż​li​-

we.

–Pocotapa​ni​ka?–rzekłspo​koj​nie,pod​cho​dzącdowiel​kie​gookna.–Tenpo​kój

jestmój.

Od​wró​ciłsięizo​ba​czył,jakcałejejcia​łoroz​luź​niasięlek​ko.
– Po​pro​si​łem moją se​kre​tar​kę, żeby za​mó​wi​ła dwa są​sia​du​ją​ce ze sobą po​ko​je,

żebywra​ziecze​gowy​god​niejbyłonampra​co​waćdopóź​na,ido​pie​ropootrzy​ma​-
niupo​twier​dze​niado​tar​łodomnie,żemojepo​le​ce​niezo​sta​łopo​trak​to​wa​netro​chę
zbytdo​słow​nie…

Bezpo​śpie​churu​szyłwstro​nędrzwiwbocz​nejścia​nie,któ​rychna​wetnieza​uwa​-

ży​ła,iotwo​rzyłje.

–Tybę​dzieszmiesz​ka​łatu.Gdy​byśsięro​zej​rza​ła,bezwąt​pie​niaza​uwa​ży​ła​byś,

żewtympo​ko​juniematwo​jejwa​liz​kiioszczę​dzi​ła​byśso​bietegoata​kuwa​po​rów.

–Niemamata​kuwa​po​rów,zdzi​wi​łamsiętyl​ko,że…
– Ro​zu​miem, że masz nie naj​lep​szą opi​nię o mo​ich sto​sun​kach z ko​bie​ta​mi, ale

chy​bajed​nakniepo​dej​rze​wa​łaśmnieochęćdzie​le​niasy​pial​nizjed​nązmo​ichpra​-
cow​nic,itopod​czassłuż​bo​we​gowy​jaz​du–rzekłzim​no.

Katebezsło​wazaj​rza​ładopo​ko​junie​wie​lemniej​sze​goniżten,wktó​rymsięznaj​-

do​wa​li.

– Śpie​szę z za​pew​nie​niem, że te drzwi mają za​mek, co ozna​cza, że mo​żesz się

czućcał​ko​wi​ciebez​piecz​na.

Za​ru​mie​ni​ła się, sły​sząc nutę roz​ba​wie​nia w jego gło​sie. Mia​ła pew​ne trud​no​ści

zod​dzie​le​niemnie​sa​mo​wi​ciesek​sow​ne​gofa​ce​taodsze​fa,któ​rywy​pła​całjejpen​sję,
aletobyławinajejnadak​tyw​nejwy​obraź​ni.

–Za​sta​na​wia​łamsię,czynieby​ło​byle​piej,gdy​śmykon​ty​nu​owa​liroz​mo​węomoim

no​wymsta​no​wi​skurano,kie​dybę​dzie​mywy​po​czę​ciibar​dziejsku​pie​ni–po​wie​dzia​-
ła.

–Jestdo​pie​rodzie​więt​na​statrzy​dzie​ści–za​uwa​żyłsu​cho.–Jaje​stemwy​star​cza​-

ją​co sku​pio​ny, aby jesz​cze tro​chę po​pra​co​wać, na​to​miast ju​tro cze​ka nas po​szu​ki​-
wa​nie na​sze​go nie​zwy​kle przed​się​bior​cze​go oszu​sta, więc… – spoj​rzał na ro​le​xa
iprze​niósłwzroknadziew​czy​nę–mogęprzyjśćpocie​biezago​dzi​nęalboumó​wi​my
sięwba​rze,jakwo​lisz.

–Spo​tkaj​mysięwba​rze–wy​mam​ro​ta​ła.
– Do​sko​na​le, do​kład​nie za go​dzi​nę – uśmiech​nął się. – A te​raz mo​żesz wresz​cie

rzu​cićsiędouciecz​kiiwziąćką​piel!

Rzu​cić się do uciecz​ki, też coś. Ni​g​dy nie uwa​ża​ła się za szcze​gól​nie pło​chli​wą

oso​bę.Jużjakodziec​komu​sia​łasięna​uczyćbyćtwar​da,więcdla​cze​goAles​san​dro
wi​działjąina​czej?Iczytenspo​sóbpo​strze​ga​niajejoso​byniewpły​nienajegoosta​-
tecz​nąde​cy​zjęwspra​wiejejawan​su?Boktochciał​byob​sa​dzićstra​chli​we​goczło​-
wie​kawrolisze​fadzia​łuksię​go​wo​ści?

Nie​ste​ty,wszyst​kieza​bra​neprzezniąubra​niabezwąt​pie​niana​le​ża​łydoob​se​syj​-

nie skrom​nych. Parę odro​bi​nę mniej for​mal​nych ze​sta​wów za​pa​ko​wa​ła z my​ślą
ozwie​dza​niumia​sta,oczy​wi​ściewpo​je​dyn​kę,bezsze​fa.

Wzię​łanie​śpiesz​nąką​piel,po​dzi​wia​jącwiel​kośćła​zien​ki,ana​stęp​niezwes​tchnie​-

niemza​bra​łasiędoprze​glą​da​niako​stiu​mów.Zde​cy​do​wa​łasięnagra​na​to​wąspód​-
ni​cę do ko​lan, jak wszyst​kie inne, ale z czer​wo​ną bluz​ką, i po na​my​śle nie upię​ła
wło​sówwkok.

Dośćdłu​goszu​ka​łabaru.Ho​telbyłol​brzy​mi,zcał​kiemspo​rymcen​trumhan​dlo​-

wympo​środ​kuiwie​lo​mare​stau​ra​cja​mi,wkoń​cuktośzob​słu​giskie​ro​wałjąwewła​-
ści​wymkie​run​ku.

Ales​san​drosie​działwką​ciesaliipo​pi​jałdrin​ka,któ​rywy​glą​dałra​czejnawinoniż

moc​niej​szyal​ko​hol.Do​strzegłjąwchwi​li,gdysta​nę​ławdrzwiach.

Prze​brał się w kre​mo​we spodnie, ja​sną ko​szu​lę, roz​pię​tą pod szy​ją, i mo​ka​sy​ny.

Spra​wiał wra​że​nie czło​wie​ka zu​peł​nie na lu​zie, przez co ona na​tych​miast cała się
spię​ła.

Wzię​łazesobąta​blet,któ​rypo​ło​ży​łanasto​li​ku,za​nimusia​dła.
–Pococita​blet?–Na​lałjejwina,za​nimzdą​ży​łauprze​dzićgo,żenieza​mie​rzanic

pić.–Do​szłaśdownio​sku,żewo​liszobej​rzećfilmniżpo​roz​ma​wiaćzemną?

Zde​ner​wo​wa​łasię,za​czer​wie​ni​ła,od​su​nę​łalap​topizło​ży​ładło​nienako​la​nach.
–Po​my​śla​łam,żebędęwnimro​bi​łano​tat​ki.
–Umó​wi​li​śmysięnanie​ofi​cjal​nąpo​ga​węd​kę.–Ales​san​drodo​piłwinoiza​nimsam

zdą​żyłpo​now​niena​peł​nićswójkie​li​szek,kel​nerwy​rósłzajegople​ca​mijakspodzie​-
miizro​biłtozanie​go.–Nieza​mie​rzamdyk​to​waćciwa​run​kówumo​wyopra​cę.

–Wiem,ale…
–Nie​waż​ne.Je​że​liro​bie​nieno​ta​teknata​ble​ciespra​wiaciprzy​jem​ność,tokim​że

jaje​stem,żebycięodtegood​wo​dzić.Są​dzi​łem,żezje​mycośtu​taj,botoprzy​jem​-
niej​szemiej​sceniżho​te​lo​were​stau​ra​cje,chy​bażemaszchęćpo​szu​kaćcze​gośna
mie​ście.

Cie​ka​we,czytadziew​czy​nakie​dy​kol​wiekpo​zwa​laso​bienaodro​bi​nęluzu,po​my​-

ślał. Co robi, kie​dy nie pra​cu​je, po pro​stu dla roz​ryw​ki? A może w ogó​le nie zna
tego po​ję​cia albo za wszel​ką cenę go uni​ka? Nie od​ry​wa​jąc ciem​nych oczu od jej
twa​rzy,przy​wo​łałtegosa​me​gokel​ne​ra,któ​ryprzedchwi​lądo​lałmuwina,ipo​pro​sił
omenu.

–Na​praw​dęmamna​dzie​ję,żeza​bra​łaścośin​ne​go,como​gła​byśwło​żyćju​tro,bo

otejpo​rzerokupa​nu​jątuupa​łyi…

–Po​ra​dzęso​bie–prze​rwa​łamuwy​nio​śle.
–Napew​no?Je​ślimasztekrót​kieszor​ty,śmia​łomo​żeszjewło​żyć,wierzmi.Na

takąpo​go​dębędądużood​po​wied​niej​sze–prze​rwał,po​nie​ważkel​nerpo​ło​żyłmię​-
dzy nimi dwie kar​ty dań. – Mają tu świet​ną kuch​nię – pod​jął. – Za​trzy​ma​łem się
wtymho​te​lu,kie​dyostat​nirazby​łemwTo​ron​to,iniemia​łemnicdoza​rzu​ce​niaani
je​dze​niu,aniob​słu​dze.

– W dro​dze z lot​ni​ska wspo​mnia​łeś, że chciał​byś o czymś ze mną po​roz​ma​wiać.

Dla​te​go przy​nio​słam ta​blet. Chcia​łam szyb​ko za​pi​sać roz​ma​ite obo​wiąz​ki, któ​re
mampod​jąć.

–Ach,takodrazuopra​cy…
Za​czer​wie​ni​ła się zno​wu, znie​sma​czo​na samą sobą, że po​czu​ła się jak ostat​nia

nu​dzia​ra.Nu​dzia​rawspód​ni​cyodko​stiu​mu.

– Do​bry po​mysł, ale masz ra​cję, obo​je po​win​ni​śmy chy​ba po​rząd​nie wy​po​cząć

przedju​trzej​szy​miza​ję​cia​mi.

Chwi​lęszu​ka​ławjegooczachty​po​we​gobły​skuiro​nii,leczonpa​trzyłnaniązcał​-

ko​wi​cie po​waż​nym wy​ra​zem twa​rzy. I tak nie wie​rzy​ła jed​nak, że Ales​san​dro po​-
trze​bu​jesnuotakwcze​snejgo​dzi​nie.Szcze​rzemó​wiąc,mia​łapo​waż​newąt​pli​wo​-
ści,czyonwogó​lepo​trze​bu​jesnu.Mia​ławra​że​nie,żeświet​niera​dziso​biebezod​-
po​czyn​ku,żemożepra​co​waćipra​co​waćbezkoń​ca,no,możezprze​rwąnakrót​ką
drzem​kęrazdzien​nie.

Gdyobo​jeza​mó​wi​licoślek​kie​go,ner​wo​woprze​łknę​łatro​chęwinaispoj​rza​łana

nie​go,cze​ka​jąc,ażpo​dej​mieroz​mo​wę,aleonmil​czał.

–No,tak…–ode​zwa​łasięwkoń​cu.–Więc…
Na​chy​liłsięnadbla​temsto​li​ka,na​glebar​dzokon​kret​ny.
–Sy​tu​acjawy​glą​datak–za​czął.–Pew​niepa​mię​tasz,żewy​ra​zi​łempe​wiennie​po​-

kój,czypo​ra​dziszso​biezko​niecz​no​ściąpra​cypozago​dzi​na​minano​wymsta​no​wi​-
sku,imy​ślę,żepo​win​ni​śmytoso​biewy​ja​śnić.

Miał kom​plet​nie zdu​mie​wa​ją​ce rzę​sy. Nie ogo​lił się i za​rost, lek​ko ocie​nia​ją​cy

jegoszczę​ki,rów​nieżprzy​kułjejuwa​gę.Cu​demode​rwa​łaoczyodjegopod​bród​ka
iścią​gnę​łabrwi,uda​jącsku​pie​nie.

– Nie ma cze​go wy​ja​śniać – po​wie​dzia​ła szyb​ko. – Nie mam pro​ble​mu z dłu​gi​mi

go​dzi​na​mi pra​cy. W stu pro​cen​tach zda​ję so​bie spra​wę, że to wszyst​ko na​le​ży do
mo​ichobo​wiąz​ków.

Ales​san​drood​su​nąłsięnie​coodsto​li​kaiza​ło​żyłnogęnanogę.Zmie​rzyłjączuj​-

nym,peł​nymna​my​słuspoj​rze​niem.

–Acoztwo​imży​ciemoso​bi​stym?Niechciał​bymod​kryćpopew​nymcza​sie,żenie

mo​żeszspro​staćno​wymwy​zwa​niom,po​nie​ważgdzieśwtlejestfa​cet,któ​rycze​ka,
że​byśwró​ci​ładodomuizro​bi​łamuko​la​cję.

–Niemu​siszsięoba​wiać–od​par​łaostro.–Popierw​sze,wtleniemażad​ne​gofa​-

ce​ta,apodru​gie,na​wetgdy​bybył,napew​noniespo​dzie​wał​bysię,żeugo​tu​jędla
nie​go ko​la​cję. Mię​dzy in​ny​mi z tego po​wo​du ze​rwa​łam z moim ostat​nim chło​pa​-
kiem…

Gwał​tow​nieza​ci​snę​łaustaipo​pa​trzy​łananie​gozprze​ra​że​niem.
–Tak,takwy​ma​ga​ją​cychfa​ce​tówtrze​bauni​kać,zawszel​kącenę–za​mru​czałci​-

cho.–Twójchło​pakocze​ki​wałodcie​biewię​cej,niżby​łaśgo​to​wamudać,czytak?
Idla​te​godo​stałod​pra​wę.

–Ja…By​łamwte​dybar​dzoza​ję​ta,niemia​łamcza​sui…–Kateod​chrząk​nę​ła,pró​-

bu​jącod​zy​skaćkon​tro​lęnadsobą.–Takczyina​czej,niemu​siszsięoba​wiać,żenie
będęwsta​nieskon​cen​tro​waćsięnapra​cy.

–Po​waż​niemiulży​ło,cho​ciaższcze​rzeciwspół​czu​ję.Mó​wi​łaśmi,żenieuzna​jesz

prze​lot​nychzwiąz​ków,więcpew​nietentwójeksbyłważ​nąoso​bąwtwo​imży​ciu.

–Niewy​szłonam,towszyst​ko–oświad​czy​łazde​cy​do​wa​nymto​nem,go​rącz​ko​wo

szu​ka​jącdro​giuciecz​ki.–Nielu​bięroz​grze​by​waćprze​szło​ści.

– Bar​dzo mą​drze. Po​zwa​lasz jed​nak, by prze​szłość mia​ła wpływ na roz​ma​ite

aspek​tytwo​je​goży​cia,naprzy​kładnastylubie​ra​niasię.

Po​sta​no​wi​łaniere​ago​wać.
–Sko​rojużtoso​biewy​ja​śni​li​śmy,możepo​wie​dział​byśmi,jakijesttwójplandzia​-

ła​nianaju​tro–ode​zwa​łasiępochwi​limil​cze​nia,zu​peł​niespo​koj​nie.

ROZDZIAŁSZÓSTY

Na​stęp​ne​godniaprzyśnia​da​niuAles​san​dropo​wie​działKate,żeGeo​r​ge’aznaj​dą

w szpi​ta​lu, gdzie re​gu​lar​nie od​wie​dza ko​goś bli​skie​go. Nie mia​ła po​ję​cia, w jaki
spo​sóbsiętegodo​wie​dział,iniepy​ta​ła,alenieule​ga​łowąt​pli​wo​ści,żejakzwy​kle
od​niósłsuk​ces.

Półgo​dzi​nypóź​niejbylinamiej​scu,apopół​to​rejgo​dzi​nie,któ​respę​dzi​liwbar​dzo

no​wo​cze​snejre​stau​ra​cjinadkawą,pra​cu​jącnata​ble​cieorazsmart​fo​nie,doichsto​-
li​kapod​szedłGeo​r​ge.

Byłzmę​czo​nyizre​zy​gno​wa​ny,inaj​wy​raź​niejdo​sko​na​lewie​dział,dla​cze​goprzy​le​-

cie​lidoTo​ron​toicze​ka​linanie​gowszpi​ta​lu.

Ser​ceKateści​snę​łosięzewspół​czu​cia.Geo​r​gebyłubra​nywty​po​wymdlasie​bie,

nie​moż​li​wym do pod​ro​bie​nia sty​lu, któ​ry za​wsze bu​dził uśmiech na twa​rzy Kate.
Na​wetkie​dymiałnaso​biegar​ni​tur,jegoko​szu​labyławwe​so​łymko​lo​rze,kra​wat
wzo​rzy​sty,achu​s​tecz​kidonosaza​baw​niezło​żo​ne.Daw​notemupo​wie​działjej,że
żonawy​bie​rajegoko​szu​le,cór​kakra​wa​ty,awnucz​kaskar​pet​ki,więcjegoszan​se
nanie​na​gan​nieele​ganc​kistrójsądo​praw​dynie​wiel​kie.

Te​razniemo​głasięoprzećwra​że​niu,żedziw​niesięskur​czył.
–Wiem,dla​cze​goprzy​je​cha​li​ście–po​wie​dział,sia​da​jącna​prze​ciw​konich.–Nie

mia​łem cie​nia wąt​pli​wo​ści, że zo​sta​nę przy​ła​pa​ny, li​czy​łem tyl​ko, że może zdo​łam
za​cząć spła​cać pie​nią​dze, któ​re… któ​re po​ży​czy​łem, tak chcia​łem to okre​ślić, ale
ro​zu​miem,żepanpew​niewi​dzitoina​czej…

–Niemo​żeszwie​dzieć,jaktowi​dzę–rzekłAles​san​dro–więcmożeza​cznijodpo​-

cząt​kuiza​łóż,żemu​siszbyćznamicał​ko​wi​cieszcze​ry.

Kie​dyskoń​czy​li,byłojużpoosiem​na​stej.Mie​lizasobątrud​ny,nie​zwy​klemę​czą​cy

dzieńiKate,któ​raszłate​razubokuAles​san​dra,sta​ra​jącsiędo​trzy​maćmukro​ku,
au​to​ma​tycz​nieze​bra​ławluź​nywę​zełlek​kopo​tar​ga​ne,opa​da​ją​cenara​mio​nawło​-
sy.

–Ales​san​dro…–ode​zwa​łasięnie​pew​nieido​pie​ropochwi​liuświa​do​mi​łaso​bie,że

pierw​szyrazzwró​ci​łasiędonie​gopoimie​niu.

Przy​sta​nął w dro​dze do sa​mo​cho​du, w któ​rym cze​kał bar​dzo cier​pli​wy szo​fer,

pew​nierów​niezmę​czo​nyjakoni,irzu​ciłjejwie​lemó​wią​cespoj​rze​nie.

–No?Nieża​łujso​bie,mo​żeszdaćmipouszach.
–Słu​cham?
–Mo​żeszwy​gło​sićja​kąśtraf​nąuwa​gęomoimmięk​kimser​cu.Za​czy​na​my?
–Maszmięk​kieser​ce,wi​dzia​łamtonawła​sneoczy.
–Je​stemtakisamjakzwy​kle–rzu​ciłsu​cho.–Po​zwa​laszso​bienasu​biek​tyw​nąin​-

ter​pre​ta​cjęfak​tów,ityle.Wno​sze​nieoskar​że​niaprze​ciw​koGeo​r​ge’owiniemia​ło​by
naj​mniej​sze​gosen​su.

–Zro​bi​łeśdużowię​cej!

Mógłjejwma​wiać,żebyłtwar​dyjakza​wsze,alebyłatooczy​wi​stanie​praw​da.
Wnucz​kaGeo​r​ge’acho​ro​wa​ła.Po​wie​działimotymzełza​miwoczach.Cho​ro​ba

ma​łej Imo​gen po​stę​po​wa​ła bły​ska​wicz​nie, a pro​gno​zy na wy​le​cze​nie, sta​wia​ne
przez bry​tyj​skich le​ka​rzy, były mar​ne. Ro​dzi​ce Imo​gen, któ​rzy wbrew zdro​we​mu
roz​sąd​ko​wi wciąż szu​ka​li na​dziei, zna​leź​li w in​ter​ne​cie in​for​ma​cję o re​wo​lu​cyj​nej
me​to​dzie le​cze​nia opra​co​wa​nej przez le​ka​rzy z To​ron​to. Oczy​wi​ście te​ra​pia była
kosz​tow​naidla​te​goGeo​r​ge,któ​rywy​czer​pałjużwszyst​kiero​dzin​neoszczęd​no​ści,
łącz​nieztyminaeme​ry​tu​rę,za​cząłwy​pro​wa​dzaćzfir​mypie​nią​dze.

Ales​san​dromógłna​tu​ral​nieza​sto​so​waćpo​dej​ście,októ​rymmó​wiłKatewcze​śniej

– zero li​to​ści dla zło​dzie​ja. Naj​bar​dziej opty​mi​stycz​na wer​sja, jaką była w sta​nie
prze​wi​dzieć,za​kła​da​ła,żejejszefzro​zu​miewy​jąt​ko​weoko​licz​no​ści,wja​kichzna​-
lazłsięGeo​r​ge,roz​grze​szygoiusta​liznimko​rzyst​nyplanspłat,tym​cza​semAles​-
san​dronietyl​kouwol​niłGeo​r​ge’aodko​niecz​no​ścizwro​tupie​nię​dzy,alenado​da​tek
za​ło​żyłwban​kukon​todlacór​kiGeo​r​ge’aiza​pew​niłdy​rek​cjęszpi​ta​la,żewszel​kie
kosz​tyle​cze​niaImo​genzo​sta​nąpo​kry​te.Po​in​for​mo​wałteżGeo​r​ge’a,żenaeme​ry​-
tu​rzenę​dzanapew​noniezaj​rzymuwoczy,itymosta​tecz​niepod​biłser​ceKate.

Ales​san​dro Pre​da, twar​dziel nad twar​dzie​le w świe​cie biz​ne​su, bez​względ​ny

ibez​li​to​sny,wy​szedłda​le​kopozagra​ni​ceobo​wiąz​ku.

–Za​sad​ni​czomaszra​cję–po​wie​dział,otwie​ra​jącprzedniądrzwisa​mo​cho​duipo​-

ma​ga​jąc jej wsiąść. – Oczy​wi​ście po​wi​nien był naj​zwy​czaj​niej w świe​cie po​pro​sić
opo​moc,kie​dyzo​rien​to​wałsię,żekosz​typrze​kra​cza​jąjegomoż​li​wo​ści…

Oparłsięowózizwró​ciłkuniejprzy​stoj​ną,szczu​płą,lek​koroz​ba​wio​nątwarz.
– Ale wszyst​ko do​bre, co się do​brze koń​czy – po​śpiesz​nie włą​czy​ła się Kate. –

Cho​ciażprzezcałątęhi​sto​rięniezdą​ży​li​śmydotwo​je​goklien​ta.Od​wie​dzi​mygoju​-
tro?

–Niemówmityl​ko,żena​wetpotakcięż​kimdniuchceszda​lejroz​ma​wiaćopra​-

cy!

Katener​wo​woob​li​za​ławar​gi,zmie​sza​najegoin​ten​syw​nymspoj​rze​niem.Wcią​gu

dniazu​peł​nieza​po​mnia​ła,żemusiuwa​żać,kie​dyAles​san​drojestbli​sko.Zo​ba​czy​ła
zu​peł​nieinnąstro​nęjegooso​bo​wo​ściitood​kry​ciena​praw​dęjąza​chwy​ci​ło.

Cona​tu​ral​nieniezmie​nia​łofak​tu,żena​dalszcze​rzenieak​cep​to​wa​ławie​lujego

po​czy​nań.

–Bojaje​stem zde​cy​do​wa​niezbytzmę​czo​ny,żeby te​razza​cząćsię za​sta​na​wiać

nadwa​run​ka​miko​rzyst​ne​goza​ku​pufir​my–do​dał.

–Oczy​wi​ście.
–Ibar​dzosiędzi​wię,żeto​biezmę​cze​nieniedo​ku​cza.
–Pew​niechęt​niebymtro​chęod​po​czę​ła…
–Toświet​nie–wszedłjejwsło​wo–po​nie​ważdziświe​czo​remidzie​mycośzjeść

iobej​rzećmia​sto.Obo​jemo​że​mynaparęgo​dzindaćso​biespo​kójzin​te​re​sa​mi,nie
uwa​żasz?

–Ko​la​cja?–Katena​gleza​schłowustach.–Zwie​dza​niemia​sta?
–Tak.Tyl​koniewkła​dajko​stiu​mu.
–Alejaniemam…
–Wta​kimra​ziekupso​biecośnara​chu​nekfir​my.Maszfir​mo​wekon​to,tak?
–Tak,ale…

–Wszyst​kojestja​sneiza​ła​twio​ne–rzekłmięk​ko,gło​semrów​nienie​bez​piecz​nym

dla jej zmy​słów, co piesz​czo​ta. – Dzi​siej​szy dzień był pe​łen nie​spo​dzia​nek. Za​sko​-
czy​łemcię,więcte​raztyza​skoczmnie;po​każmi,żeje​steśkimświę​cejniżdoprze​-
sa​dyskrom​ną,pra​co​wi​tąpsz​czół​ką.My​ślisz,żecisięuda?Czytozbytwiel​kiewy​-
zwa​nie?

Czytozbytwiel​kiewy​zwa​nie?
Tonie​cokpią​ce,za​da​neroz​ba​wio​nymto​nempy​ta​niemoc​nojąura​zi​ło.Na​praw​dę

wy​obra​żałso​bie,żeonapopro​stunieumiesięre​lak​so​wać?Żejestnaj​zwy​czaj​niej​-
sząnu​dzia​rą,dwa​dzie​ściaczte​rygo​dzi​nynadobęprzy​kle​jo​nądolap​to​palubta​ble​-
ta?Drżą​cązprze​ra​że​nianasamąmyśl,żemo​gła​bywło​żyćcośin​ne​goniżbiu​ro​wy
ko​stiumiza​ba​wićsięjaknor​mal​namło​dako​bie​ta?

Sko​rona​le​gał,bypo​szłanaza​ku​pyizfir​mo​we​gokon​tacośso​bieku​pi​ła,cze​gopo

tymwie​czo​rzepew​niejużni​g​dyniewło​ży,towła​ści​wiedla​cze​gonie?

To​ron​tobyłopeł​necu​dow​nychskle​pów,któ​recią​gnę​łysięwzdłużkaż​dejuli​cylub

sku​pio​nebyływhan​dlo​wychcen​trach.Nadwo​rzebyłowciążtakgo​rą​co,żeKate
bez wa​ha​nia zde​cy​do​wa​ła się na Eaton Cen​tre. Nie mia​ła po​ję​cia, co chce ku​pić,
wie​dzia​łatyl​ko,żecałaope​ra​cjaniepo​trwadłu​go.Nie​na​wi​dzi​łaza​ku​pów.

Oczy​wi​ściewprze​ci​wień​stwiedoswo​jejmat​ki.Katedo​sko​na​lepa​mię​ta​ła,jakLi​-

laccią​ga​łajązasobąodskle​pudoskle​pu,wy​da​jącpie​nią​dzepo​trzeb​neimnazu​-
peł​nie inne rze​czy. Dziew​czyn​ka przy​wy​kła do sie​dze​nia pod prze​bie​ral​nia​mi
zksiąż​kąwręku,wocze​ki​wa​niunamat​kę.Roz​pacz​li​wiepra​gnę​ła,byLi​lacwy​glą​-
da​łajakmat​kijejko​le​ża​nek,nicwię​cej.Pro​stespodnie,bluz​kabezol​brzy​mie​gode​-
kol​tu,niekle​ją​casiędocia​łajakmo​krypla​ster,pan​to​flebezdwu​na​sto​cen​ty​me​tro​-
wychob​ca​sów.

Takczyina​czej,te​razmu​sia​łaku​pićcośnawie​czór.Iprzy​glą​da​jącsięubra​niom

wskle​pach,po​pa​trzy​łanasamąsie​bieocza​mimat​kiizo​ba​czy​łaza​wszezbytsu​ro​-
woinie​mod​nieubra​nąmło​dąko​bie​tę,któ​rakon​se​kwent​niena​wetniepró​bu​jewy​-
ko​rzy​staćpo​da​ro​wa​nychjejprzezna​tu​ręatu​tów.

ByćmożeAles​san​drowi​działjądo​kład​niewtensamspo​sób.
Katepo​czu​ła,żena​glewstę​pu​jewniąduchbun​tuiuświa​do​mi​łaso​bie,żeku​po​-

wa​nie spra​wia jej pew​ną przy​jem​ność, chy​ba pierw​szy raz w ży​ciu. Wy​bie​ra​ła
ubra​niawy​łącz​niedla​te​go,żepo​do​ba​łojejsię,jaknaniejwy​glą​da​ją.Dwiesu​kien​ki,
spód​ni​cadopółuda,bluz​kibezgu​zi​kówipan​to​fle,naob​ca​sieinieczar​ne.

Niemia​łapo​ję​cia,do​kąd wy​bio​rąsiępozwie​dza​niu mia​sta,któ​resu​ge​ro​wałjej

szef,inie​wie​lejątoob​cho​dzi​ło.

Wzię​ła przy​jem​nie dłu​gą ką​piel, umy​ła wło​sy i zo​sta​wi​ła je roz​pusz​czo​ne, żeby

opa​da​ły na ple​cy ka​ska​dą fal. Wło​ży​ła jed​ną z ku​pio​nych su​kie​nek, pro​stą, lecz
odro​bi​nęob​ci​słą,wod​cie​niuja​sne​goko​ra​lu,isan​da​łynawy​so​kimob​ca​sie.

Spoj​rza​łanaswo​jeod​bi​ciewlu​strzeiser​cemoc​nojejza​bi​ło,po​nie​ważtaKate

Wat​sonbyłamło​dąko​bie​tą,któ​ramaja​kieśży​ciepozapra​cą,itobar​dzoeks​cy​tu​ją​-
ceży​cie.

–No,do​brze–uśmiech​nę​łasiędotejob​cejdziew​czy​ny.–Obiewie​my,żetolek​ka

prze​sa​da,alecowtymzłe​go?Mamo,gdy​byśmo​głamniete​razzo​ba​czyć,by​ła​byś
zemniedum​na!

Ule​głaat​mos​fe​rzechwi​li,zro​bi​łaso​biesel​fieiwy​sła​łajemat​ce.Kil​ka​na​ściemi​-

nut póź​niej, gdy szła na spo​tka​nie z Ales​san​drem w ba​rze, z uśmie​chem ode​bra​ła
od​po​wiedź–całąse​rięwy​krzyk​ni​kówiroz​ra​do​wa​nychbu​ziek.

Bez więk​sze​go tru​du zlo​ka​li​zo​wa​ła sze​fa, któ​ry sie​dział przy sto​li​ku pod ścia​ną,

za​sło​nię​ty przez prze​le​wa​ją​ce się wszę​dzie tłu​my mło​dych lu​dzi. Nie​któ​rzy z nich
od​wra​ca​lisię,żebypo​pa​trzećnaKate,cospra​wi​łojejnie​ocze​ki​wa​nąsa​tys​fak​cję.

Ales​san​dropod​niósłwzrokiprzezkrót​kąchwi​lęna​praw​dęniemiałpo​ję​cia,kogo

maprzedsobą.Rzu​ciłjejwy​zwa​nie,alenieprzy​pusz​czał,żeonapod​nie​sierę​ka​wi​-
cę.Spo​dzie​wałsię,żezo​ba​czyjąwjed​nejztychnie​zwy​klemę​czą​cychwer​sjiko​-
stiu​mudopra​cy,wdys​kret​nejbluz​ce,za​pię​tejpodsamąszy​ję,boprze​cieżina​czej
by​ło​bynie​sto​sow​nie.

Aniprzezse​kun​dęniesą​dził,żezo​ba​czy…
Zja​wi​sko.
Wi​działjąwszor​tachiob​ci​słymto​pie,topraw​da,leczna​wettam​todo​świad​cze​-

nienieprzy​go​to​wa​łogonapeł​nąkon​fron​ta​cjęzjejuro​dą.Byławy​so​ka,aleob​ca​sy
jesz​czedo​da​łyjejwzro​stu.Dłu​gieciem​no​brą​zo​wewło​syzre​flek​sa​mimie​dziista​-
re​go zło​ta opa​da​ły na wą​skie ra​mio​na, a su​kien​ka w brzo​skwi​nio​wym od​cie​niu,
wktó​rymwięk​szośćko​bietwy​glą​danie​atrak​cyj​niebla​do,ide​al​niepod​kre​śla​łaton
jejcery.

Su​kien​ka była prze​ślicz​na i eks​po​no​wa​ła fi​gu​rę we wszyst​kich wła​ści​wych miej​-

scach,de​li​kat​nieobej​mo​wa​łapięk​nepier​si,otu​la​łasmu​kłąta​lięikoń​czy​łasięele​-
ganc​kąfal​ban​kągdzieśnadko​la​na​mi.

–Wi​dzę,żeby​łaśnaza​ku​pach–po​wie​dział,pod​no​szącsięzkrze​sła.
Wtychob​ca​sachbyłapra​wiejegowzro​stu.Uma​lo​wa​łapo​wie​kigra​fi​to​wymcie​-

niem,któ​rynada​wałjej dziw​niesek​sow​nywy​gląd,i po​cią​gnę​łapeł​newar​gibłysz​-
czy​kiem.

Ales​san​dropo​czułsil​nepod​nie​ce​nie.
–Mia​łeśra​cję.–Katepo​śpiesz​nieusia​dła,bocho​ciażświa​do​mość,żeprzy​cią​ga

mę​skie spoj​rze​nia ni​czym ma​gnes, była cał​kiem przy​jem​na, onie​śmie​le​nie szyb​ko
wzię​ło górę. – Moje ko​stiu​my są zde​cy​do​wa​nie zbyt ofi​cjal​ne, no i za cie​płe na te
upa​ły,więcza​in​we​sto​wa​łamwparęrze​czy…

Dys​kret​niepo​pra​wi​łasu​kien​kę,któ​raod​sło​ni​łazadużocia​ła.
–Bar​dzoroz​sąd​nie–po​wie​działAles​san​dro.–Cho​ciażmu​szęprzy​znać,żechy​ba

odro​bi​nę prze​sa​dzi​łaś. Je​że​li za​mie​rzasz no​sić ta​kie sek​sow​ne ciusz​ki w cią​gu
dnia…

OczyKateroz​sze​rzy​łysięnawi​dokle​ni​we​gouśmie​chu,któ​rypo​wo​liuniósłką​ci​ki

jegoust.

–Totyl​kozwy​czaj​nasu​kien​ka–wy​ją​ka​łanie​pew​nie.–Inneko​bie​tyteżta​kieno​-

szą…

Ales​san​drode​mon​stra​cyj​niero​zej​rzałsiędo​oko​ła.
–Alenie​wie​leznichmafi​gu​rę,któ​raza​słu​gu​jenatakistrój.Napew​nozda​jesz

so​bieztegospra​wę.

–Ja…Za​zwy​czajta​kiesu​kien​kiniesąmipo​trzeb​ne…Nieubie​ramsię…
–Nieubie​raszsięwrze​czy,któ​reprzy​cią​ga​jąuwa​gę?
Cze​gowła​ści​wiesięspo​dzie​wa​ła?Żebędąroz​ma​wiaćopra​cy?Wy​raź​niejejpo​-

wie​dział,żepoca​łymdniuspę​dzo​nymzGeo​r​ge’emijegosmut​ny​mi,nie​po​ko​ją​cy​mi
wy​zna​nia​miniechcena​wetmy​ślećofir​mie.

–Ni​g​dyniecho​dzi​łamdoklu​bówita​kichtam–oświad​czy​ła.–Więctojestje​dy​na

moja su​kien​ka w tym sty​lu, no, nie, mam jesz​cze dru​gą, któ​rą też dzi​siaj ku​pi​łam.
Czy​limamdwie.

–Dwie?–po​wtó​rzyłzuśmie​chem.–Niewiemdla​cze​go,aletotro​chęsmut​ne.
Za​czer​wie​ni​łasięiod​wró​ci​ławzrok.
–Żar​tu​jeszso​biezemnie,praw​da?
– Ra​czej stwier​dzam fakt. Może ju​tro po​win​ni​śmy pójść na wa​ga​ry i zno​wu wy​-

braćsięnaza​ku​py…

–Nieumó​wi​łeśsięnaspo​tka​niezwła​ści​cie​la​mifir​my,któ​rąchceszku​pić?Sły​sza​-

łam,jakroz​ma​wia​łeśprzezte​le​fon,kie​dywra​ca​li​śmyzeszpi​ta​la.

–Każ​despo​tka​niemoż​naprze​ło​żyć.–Bez​tro​skowzru​szyłra​mio​na​mi.–Fir​manie

uciek​nie,wła​ści​cie​lechcąjąsprze​daćinieznaj​dąkup​calep​sze​goniżja.

–Nie,dzię​ku​jęzapro​po​zy​cję,aleni​cze​gowię​cejniepo​trze​bu​ję.Cho​dzęnaza​ku​-

pytyl​kowte​dy,gdyniemogętegounik​nąći…

– Na​praw​dę mu​sisz za​cząć żyć wła​snym ży​ciem, na​brać dy​stan​su do sty​lu ży​cia

two​jejmat​ki.–Na​lałjejkie​li​szekwina.–Lu​bi​łaku​po​waćubra​nia,któ​retyuzna​łaś
zanie​od​po​wied​nie,dla​te​goin​stynk​tow​nieniecier​piszza​ku​pówiwy​bie​raszrze​czy
jaknaj​bar​dziejod​le​głeodjejgu​stu.

Kateprze​łknę​łaodro​bi​nęwinęirzu​ci​łamugniew​nespoj​rze​nie.
–Je​stemwsłuż​bo​wejpo​dró​żyido​sta​jępie​nią​dzezapra​cę–wy​mam​ro​ta​ła.
Uśmiech​nąłsię.
–Ajamó​więci,żeju​tromaszdzieńwol​ny.Je​ślityni​ko​muniepo​wiesz,tojateż.
–Lu​biszro​bićza​ku​py?Zko​bie​tą?
–Od​po​wiedźnapy​ta​niepierw​sze:nielu​bię.Mamko​goś,ktowie,cono​szę,ipo​-

zo​sta​wiamjejuzu​peł​nia​niemo​jejgar​de​ro​by.

–Ktototaki?Ktosiętymzaj​mu​je?
– Po​wiedz​my, że daw​no temu uma​wia​łem się z ko​bie​tą, któ​ra za​an​ga​żo​wa​ła się

tro​chębar​dziej,niżpo​win​na…

–Czy​lichcia​łacze​goświę​cejniżtyl​konu​me​reknajed​nąnoc,tak?
Niemo​głauwie​rzyć,żepo​wie​dzia​łacośta​kie​gonagłos,alecałatawy​pra​wapo​-

wo​lipo​grą​ża​łasięwnie​cosur​re​ali​stycz​nejau​rze,zresz​tąsko​roszefwy​raź​niepo​le​-
ciłjejsięroz​luź​nić,topo​wi​niensięli​czyćzkon​se​kwen​cja​mi.

–Nieupra​wiamnu​mer​kównajed​nąnoc–po​in​for​mo​wałją.
Par​sk​nę​łaśmie​chem.
–Wi​dziszwtymcośza​baw​ne​go?Bojanie.
– Wy​da​wa​ło mi się… Wy​da​wa​ło mi się, że je​steś fa​ce​tem, któ​ry nie wda​je się

wdłu​go​ter​mi​no​wezwiąz​ki!

– Prze​ci​wień​stwem dłu​go​ter​mi​no​wych związ​ków wca​le nie są nu​mer​ki na jed​ną

noc.Ist​nie​jecośpo​środ​ku,mo​żeszmiwie​rzyć.Ate​razdo​pijwinoizbie​raj​mysię.
Po​pro​si​łemre​cep​cjo​ni​stęwho​te​lu,żebypo​le​ciłmiparęre​stau​ra​cjiiza​re​zer​wo​wał
dlanassto​likwlo​ka​lunie​da​le​kostąd.My​ślisz,żeudacisięzro​bićwię​cejniżkil​ka
kro​kówwtychob​ca​sach?

Katewy​su​nę​łasto​pęiprzyj​rza​łajejsięuważ​nie,wy​ko​nu​jąctrzykrą​że​nia.Byłato

jejpierw​szaparasan​da​łównawy​so​kimob​ca​sie.

–Tak,maszpięk​nesto​py–po​ki​wałgło​wą.–Ład​nepal​ce,smu​kłąkost​kę,jestna

copo​pa​trzeć.

–Niena​pra​szamsięokom​ple​men​ty!
–Niemasięcze​gowsty​dzić,toprzy​na​leż​neko​bie​tompra​wo.
–Tro​chętrud​nocho​dzisięwta​kichob​ca​sach…
–Pój​dzie​mypo​wo​li,aje​że​listra​ciszrów​no​wa​gę,napew​nocięzła​pię,niebójsię.
Tawi​zjana​tych​miastwy​peł​ni​łagło​węKate,zu​peł​niejak​byktośza​pa​liłża​rów​kę,

oświe​tla​jącmrocz​neza​kąt​kiicałemnó​stwomęt​nychmy​śli,odktó​rychucie​ka​ła.

Ales​san​droPre​dare​pre​zen​to​wałwszyst​ko,czymgar​dzi​ła,możeitak,alebyłsek​-

sow​nyicza​ru​ją​cy,więcchy​banicdziw​ne​go,żebar​dzojąpo​cią​gał.Oczy​wi​ścienie
po​win​na ule​gać temu uczu​ciu – był jej pra​co​daw​cą, ko​bie​cia​rzem, osza​ła​mia​ją​co
przy​stoj​nym,bo​ga​tymipew​nymsie​bie,ajejbra​ko​wa​łodo​świad​cze​nia.

Wszyst​kietear​gu​men​typo​łą​czy​łysięwje​deneks​cy​tu​ją​cykok​tajlikie​dywy​cho​-

dzi​lizbaru,Kateczu​ła,jakpod​nie​ce​nieza​czy​nakrą​żyćwjejży​łach,co​razszyb​ciej
iszyb​ciej.

Po​le​co​nylo​kalznaj​do​wałsięda​lej,niżKatemia​łana​dzie​ję.Podro​dzedo​ro​bi​łasię

kil​kubą​blinasto​pach,nieza​mie​rza​łajed​nakmó​wićotymAles​san​dro​wi.Ode​tchnę​-
łazulgą,gdywe​szlidocu​dow​niechłod​nejre​stau​ra​cji,spe​cja​li​zu​ją​cejsięwda​niach
zryb,ikie​dyusie​dli,dys​kret​niezsu​nę​łasan​da​łyzobo​la​łychstóp.Naszczę​ścieszef
po​sta​no​wiłopo​wie​dziećjejoelek​tro​nicz​nejfir​mie,któ​rąchciałprze​jąć,mo​gławięc
przy​wo​łać na twarz wy​raz ogrom​ne​go za​in​te​re​so​wa​nia i sku​pić się na tym, by go
niestra​cić.

–Wtenspo​sóbcałafir​mazo​sta​ławe​ssa​nawczar​nądziu​ręiznik​nę​ławete​rze–

za​koń​czyłAles​san​dro.

–Świet​nie!–za​świer​go​ta​łaKate,ostroż​niedo​ty​ka​jącdu​że​gobą​blapal​cemdru​-

giejsto​pyista​ra​jącsięnieskrzy​wić.–Todo​sko​na​łypo​mysł.Je​stempew​na,żeto
wy​pa​li.Spraw​dzędanetejfir​myizro​bięno​tat​ki…Aletro​chę…tro​chępóź​niej.

–Ni​g​dynieby​łemwsta​nieoprzećsięko​bie​cie,któ​rasłu​chamniewogrom​nym

sku​pie​niu–po​wie​działpo​wo​li.–Usły​sza​łaścho​ciażjed​nosło​woztego,oczymmó​-
wi​łemprzezostat​niedzie​sięćmi​nut?

–Mó​wi​łeśotejfir​mieelek​tro​nicz​nej…
–Ze​chcia​ła​byśmożestre​ścićtomojeexpo​sé?Ach,takmy​śla​łem.Prze​ko​najmnie,

że nie je​stem aż tak po​twor​nym nu​dzia​rzem, że już po pię​ciu se​kun​dach stra​ci​łaś
za​in​te​re​so​wa​niedal​sząkon​wer​sa​cją,bar​dzopro​szę.

–Prze​pra​szam.By​łammy​śla​mida​le​kostąd.
–Wja​kimśkon​kret​nymmiej​scu?
Tak,po​my​śla​ła.Wświe​ciedo​tkli​we​gobólu,gdziemojąje​dy​nąmi​sjąbyłozdo​by​cie

opa​trun​kówzpla​stremipa​ra​ce​ta​mo​lu.

–Nie.My​śla​łamotym,żena​glezna​la​złamsiętu​taj,wAme​ry​cePół​noc​nej,aprze​-

cieżdotejporypra​wiewogó​leniepo​dró​żo​wa​łam.Je​stemtro​chęoszo​ło​mio​natymi
wszyst​ki​mino​wo​ścia​miidla​te​goza​my​śli​łamsięażtakgłę​bo​ko.

Kel​nernaj​wy​raź​niejprzy​niósłimwinowcza​siejejin​te​lek​tu​al​ne​goza​ćmie​nia,po​-

nie​ważwcze​śniejnaichsto​leniebyłobu​tel​ki.Wy​pi​łapra​wiecałykie​li​szekna​raz
zna​dzie​ją,żeznaj​dzie wnimja​kieśwar​to​ści prze​ciw​bó​lo​we,któ​repo​mo​gły​by jej

do​trwaćdokoń​cawie​czo​ru,niero​biączsie​biekom​plet​nejidiot​ki.

–Alechy​bamu​sia​łaśbyćcho​ciażrazzagra​ni​cą,praw​da?
–NaIbi​zie.–Kateprze​wró​ci​łaocza​mi.–Za​bra​łamtammamę.
–I?
– Było cał​kiem przy​jem​nie, tyle że mama spo​ro cza​su po​świę​ci​ła na flir​to​wa​nie

zkel​ne​ra​mi–za​śmia​łasię.–Alenie,kie​dymy​ślęotymte​raz,mu​szęprzy​znać,że
nie​źlesięba​wi​łam.Zmu​si​łamnie,że​bymscho​wa​ładowa​liz​kiwszyst​kiepod​ręcz​ni​-
ki, któ​re ze sobą za​bra​łam, bo uczy​łam się wte​dy do eg​za​mi​nów, i ka​za​ła po​wta​-
rzać,żeje​stemnawa​ka​cjach,kie​dytyl​kona​po​mknę​łamchoćsło​wemopra​wiepo​-
dat​ko​wym,dy​wi​den​dachczyzy​skachistra​tach.Ka​za​łamiteżno​sićko​stiumką​pie​-
lo​wy bez wiel​kie​go luź​ne​go T-shir​tu, mimo że zro​bi​łam jej cały wy​kład o za​gro​że​-
niachdlaskó​ry,wy​ni​ka​ją​cychznad​mier​ne​gona​sło​necz​nie​nia.Pew​niemaszmnieza
naj​więk​sząnu​dzia​ręnaświe​cie…

–Nie,nicztychrze​czy.Je​steśtyl​kotro​chę…tro​chęostroż​na,taktouj​mij​my.
–Typew​nieni​g​dynieby​łeśostroż​ny?
–Każ​dybywaostroż​nywokre​ślo​nychsy​tu​acjach–bąk​nął.–Te​razwy​bierzcoś

zmenuiniebójsięjeść,iledu​szaza​pra​gnie.Tenre​cep​cjo​ni​stazho​te​lupo​wie​dział
mi,żepo​da​jątuzu​peł​nienie​sa​mo​wi​tycze​ko​la​do​wypud​dingzbrow​nie.

Mnó​stwopysz​ne​goje​dze​nia,zadużodo​bre​gowinaiAles​san​droPre​daprzysto​le

–wszyst​kotora​zemwdu​żymstop​niuprzy​czy​ni​łosiędoprzy​tłu​mie​niabólu,dla​te​go
Kate w peł​ni wró​ci​ła do rze​czy​wi​sto​ści do​pie​ro pod ko​niec ko​la​cji, gdy wresz​cie
mu​sia​ławsu​nąćsto​pywsan​da​ły.

Odho​te​ludzie​liłichpół​go​dzin​nyspa​cer,po​wie​trzewciążbyłobal​sa​micz​niecie​płe

iszlina​praw​dępo​wo​li,leczkaż​dykrokbyłpraw​dzi​wąago​nią.Kie​dybylijużbli​sko,
zpier​sidziew​czy​nywy​rwałsięci​chyjęk.

–Cosięsta​ło?–za​py​ta​łaznie​cosztucz​nymoży​wie​niem,kie​dyAles​san​droprzy​-

sta​nąłipo​pa​trzyłnaniąspodzmru​żo​nychpo​wiek.

–Tojapo​wi​nie​nemza​daćtopy​ta​nie.
–Wszyst​kowpo​rząd​ku.Popro​stuidzie​myso​bietakspo​koj​nieicie​szy​mysiępięk​-

nymwie​czo​rem.Tujestzu​peł​nieina​czejniżwLon​dy​nie,praw​da?

Ales​san​dro prze​chy​lił gło​wę. Jego by​stre ciem​ne oczy ogar​nę​ły całą syl​wet​kę

Kateiza​trzy​ma​łysięnajejsto​pach.

–O,dodia​bła!–Schy​liłsię,żebyle​piejwi​dzieć.
Katena​tych​miastwy​da​łakrót​ki,pe​łenprze​ra​że​niaokrzyk.
–Nieróbtego!–wy​szep​ta​łago​rącz​ko​wo.–Pro​szęcię,lu​dzienanaspa​trzą!Ktoś

so​biejesz​czepo​my​śli,że…żesięoświad​czaszalbocośwtymro​dza​ju!

–Two​imsto​pom?Odjakdaw​naskrę​caszsięzbólu?
–Nieskrę​camsięzbólu,sto​pymnietyl​kotro​chębolą,bonieprzy​wy​kłamdowy​-

so​kichob​ca​sówisan​da​łów…

–Do​bryBoże,ko​bie​to!
Wy​pro​sto​wałsięiwziąłjąnaręcejed​nymszyb​kim,płyn​nymru​chem.Pi​snę​łaroz​-

pacz​li​wie i za​rzu​ci​ła mu ra​mio​na na szy​ję, sztyw​na z prze​ra​że​nia. Ales​san​dro ru​-
szyłwstro​nęho​te​lu,niezwra​ca​jącnaj​mniej​szejuwa​ginaga​piów,któ​rzyprzy​sta​-
wa​liiśmia​lisięgło​śno.

–Po​stawmnienazie​mi!–jęk​nę​ła.–Wszy​scynanaspa​trzą!

–Zabar​dzoprzej​mu​jeszsiętym,colu​dzieso​biepo​my​ślą.Niepo​sta​więcię,nie

mamowy.Niepró​bujmnieprze​ko​nać,boitakle​d​wonadsobąpa​nu​ję.Cze​munie
po​wie​dzia​łaśnicwcze​śniej?!

–Wre​stau​ra​cjipra​wiemnieniebo​la​ły.
Trud​no było roz​ma​wiać i jed​no​cze​śnie sta​rać się utrzy​mać w po​zy​cji, któ​ra nie

by​ła​bycał​ko​wi​cieupo​ka​rza​ją​ca.Kateniemia​łapew​no​ści,czywszy​scyjużwi​dząjej
majt​ki,czyjesz​czenie,ikrę​ci​łasięroz​pacz​li​wie,igno​ru​jącdo​bit​nepo​le​ce​niaAles​-
san​dra,żebycho​ciażprzezchwi​lęsięnieru​sza​ła.

–Pro​szę,puśćmnie,kie​dywej​dzie​mydoho​te​lu!Zholudamjużradędo​trzećdo

po​ko​ju!

Bez sło​wa przede​fi​lo​wał z nią przed re​cep​cją, jak​że​by ina​czej. Wy​obraź​nia na​-

tych​miastpod​su​nę​łajejwi​zjęmar​mu​ro​wejladyzdłu​gimsze​re​giemzło​śli​wych,zja​-
dli​wie uśmiech​nię​tych mło​dych re​cep​cjo​ni​stek. Usły​sza​ła, jak jej szef pro​si o na​-
tych​mia​sto​wedo​star​cze​nieap​tecz​kidojegoapar​ta​men​tuimoc​noza​ci​snę​łapo​wie​-
kizewsty​du.Nie,po​wie​działAles​san​dro,nietrze​bawzy​waćle​ka​rza,wy​star​czyap​-
tecz​kazma​te​ria​ła​miopa​trun​ko​wy​mi,tyl​koszyb​ko.

Dałaso​biespo​kójzpro​te​sta​miisku​pi​łasięnatrzy​ma​niusięjegoszyi.Otwo​rzy​ła

oczy,kie​dyde​li​kat​niepo​ło​żyłjąnamięk​kimma​te​ra​cuijużna​wetbezza​że​no​wa​nia
przy​glą​da​łasię,jakzjesz​czewięk​sząostroż​no​ściązdej​mu​jezjejstópteprze​klę​te
san​da​ły.Skrzy​wi​łasięlek​ko,gdyso​czy​ścieza​kląłpodno​sem.

–Pew​nienad​we​rę​ży​łeśkrę​go​słup–za​uwa​ży​ła,po​nie​ważnicin​ne​gonieprzy​szło

jejdogło​wy.

–Zmoimkrę​go​słu​pemwszyst​kojestwjaknaj​lep​szympo​rząd​ku,cze​gonapew​no

niemoż​napo​wie​dziećotwo​ichsto​pach.Sąokrop​niepo​ob​cie​ra​ne.

–Nieprzy​wy​kłamdowy​so​kichob​ca​sówanidota​kichsan​da​łów.
Ko​lej​ny atak za​że​no​wa​nia do​padł ją w chwi​li, gdy Ales​san​dro oparł jej obo​la​łe,

obrzmia​łesto​pynaswo​ichko​la​nachisię​gnąłpoap​tecz​kę,któ​rąprzedse​kun​dądo​-
star​czo​nodopo​ko​ju.

–Maszra​cję,po​win​nambyławcze​śniejwspo​mnieć,żezro​bi​łomisiękil​kabą​bli,

ale…pro​szęcię,samamogęjeopa​trzyć.

Zi​gno​ro​wał jej proś​bę. Jego dło​nie były tak ko​ją​ce… Za​mknę​ła oczy i pra​wie

prze​sta​ła od​dy​chać. De​li​kat​nie oczy​ścił jej po​ra​nio​ną skó​rę, na​ło​żył chłod​ny krem
ispe​cjal​nepla​stryzap​tecz​ki.

– Nie mia​łam po​ję​cia, że je​steś tak​że le​ka​rzem – ode​zwa​ła się żar​to​bli​wym to​-

nem,głów​niedla​te​go,żepa​nu​ją​cawpo​ko​juci​szabyłanie​zwy​klein​ten​syw​naiwja​-
kiśspo​sóbin​tym​na.

–Szcze​rzemó​wiąc,za​mie​rza​łemkie​dyśstu​dio​waćme​dy​cy​nę.
Otwo​rzy​łaoczy.Pa​trzy​łana jegociem​ną,po​chy​lo​nągło​wę, natedłu​gie opa​lo​ne

pal​ce,któ​retakszyb​koispraw​nieopa​trzy​łyjejrany.

–Na​praw​dę?
–Na​praw​dę–od​parłsu​cho,niepod​no​szącwzro​ku.–Alenietrwa​łotodłu​go.
–Dla​cze​go?
Tymra​zemspoj​rzałnanią.Byłotoszyb​kiespoj​rze​nie,ipo​waż​ne.
– By​łem po​trzeb​ny moim bez​myśl​nym ro​dzi​com. Mu​sia​łem wy​pro​sto​wać ich po​-

plą​ta​nefi​nan​so​weścież​ki.

Dla​cze​gotopo​wie​dział?Prze​cieżni​g​dysięni​ko​muniezwie​rzał,ajużzwłasz​cza

ko​bie​cie. Do​brze wie​dział, że zwie​rze​nia to dla tych istot czy​sta za​chę​ta do wy​-
obra​ża​niaso​bie,żewja​kiśspo​sóbudaimsiępo​ko​naćba​rie​ry,któ​ry​misięoto​czył.
Wie​działteż,żeko​bie​tawpo​sia​da​niuzwie​rzeńita​jem​nictoko​bie​ta,któ​rauwa​ża,
żepa​nu​jenadmęż​czy​zną.

Cóż,miałzasobąmę​czą​cydzień.Mu​siałprze​my​ślećswo​jeczar​no-bia​łepo​dej​ście

doży​cia,któ​redo​tądtakdo​brzemusłu​ży​ło.Ży​ciebyłodużomniejskom​pli​ko​wa​ne
bez sza​rych stref. Na do​da​tek te​raz… Te​raz jego cia​ło kłó​ci​ło się z umy​słem tak
gwał​tow​nie,jakjesz​czeni​g​dy,pró​bu​jącwziąćnadnimgórę,kie​dytaksie​działzjej
sto​pa​minaswo​ichko​la​nach.

–Jakto?–za​py​ta​łazza​cie​ka​wie​niem.–Są​dzi​łam,że…
–Żeje​stemwczep​kuuro​dzo​ny?
–No,cośwtymro​dza​ju.
–Masztro​chęra​cji.–Ostroż​niedo​tknąłjed​ne​gozpla​strówizsa​tys​fak​cjąprzyj​-

rzałsięswe​mudzie​łu.–Je​stempo​tom​kiemdwóchza​moż​nychro​dzin.Moiro​dzi​ce
mie​litylepie​nię​dzy,żesaminiewie​dzie​li,coznimiro​bić.Nie​ste​ty,żad​neznichnie
zo​sta​ło wy​po​sa​żo​ne w wy​star​cza​ją​cą por​cję zdro​we​go roz​sąd​ku ani umie​jęt​no​ści
do​bre​goza​rzą​dza​niama​jąt​kiem.

Uśmiech​nąłsiękpią​coiwstał.Roz​pro​sto​wałple​cy,za​mknąłap​tecz​kęipod​szedł

dookna.Stałtamkil​kase​kund,zu​peł​nienie​ru​cho​mo,wpa​trzo​nywuli​cęwdole.

–Tojestdo​pie​romi​łość–od​wró​ciłsięizbli​żyłdołóż​ka.–Brat​niedu​sze,wspól​na

bu​do​wazwiąz​kuiuczu​cia,wszyst​kieteidee,któ​retakcisiępo​do​ba​ją…

–Ococicho​dzi?–Zmarsz​czy​łabrwi,zdzi​wio​naiza​gu​bio​na.
–Cho​dzimioto,że…–uśmiech​nąłsięzim​no,nie​przy​jem​nie.–Nawła​snejskó​rze

do​świad​czy​łemtego,jakdwiebrat​niedu​szepo​tra​fiąna​rzu​cićin​nymstylży​ciana​są​-
czo​nyob​se​sjąipra​gnie​niemde​struk​cji.Moiro​dzi​cepo​bra​lisiębar​dzomło​doijesz​-
cze przed czter​dziest​ką zdo​ła​li roz​trwo​nić więk​szość odzie​dzi​czo​nych pie​nię​dzy,
mar​niein​we​stu​jącimar​nu​jącogrom​nesumynaidio​tycz​ne,pseu​do​eko​lo​gicz​nepro​-
jek​ty.Obo​jeżyliwcał​ko​wi​tymode​rwa​niuodrze​czy​wi​sto​ści.Tak,bylibar​dzoza​ko​-
cha​ni,alegdy​bywichmał​żeń​stwiebyłoodro​bi​nęmniejmi​ło​ści,awię​cejzdro​we​go
roz​sąd​ku,możeniestra​ci​li​byca​łe​goma​jąt​ku.Sta​łosięjed​nakto,costaćsięmia​ło,
iosta​tecz​nietojamu​sia​łemra​to​waćichprzedko​mor​ni​kiem.

–Ty?
–Tak.Wy​da​wa​łoimsię,żemajątylepie​nię​dzy,żeni​g​dyimichnieza​brak​nie.
–Więczre​zy​gno​wa​łeśzma​rzeńome​dy​cy​nienarzeczbar​dziejdo​cho​do​wejpro​fe​-

sji?

–Nieroz​czu​lajsię,mojadro​ga.Ra​czejniemogęna​rze​kaćnaswójstylży​cia.
–Nie,ale…Wgrun​cierze​czypie​nią​dzeniemająwiel​kie​gozna​cze​nia,praw​da?
–Itowła​śniedla​te​gokaż​dąchwi​lępo​świę​caszwspi​na​niusięposzcze​blachka​rie​-

ryorazwal​ceosta​bi​li​za​cjęfi​nan​so​wą?Mó​wi​łemcijużohi​po​kry​zji,pa​mię​tasz?

Za​czer​wie​ni​łasię.Stałnadnią,wy​so​kiiprzy​tła​cza​ją​cyswo​jąfi​zycz​no​ścią.Na​gle

za​schło jej w ustach. Nie po​tra​fi​ła ode​rwać od nie​go oczu. Uświa​do​mi​ła so​bie, że
jej nogi są zu​peł​nie ob​na​żo​ne, su​kien​ka krót​ka i lek​ka, ser​ce pom​pu​je krew dużo
szyb​ciejniżzwy​kle,apącz​kinaszczy​tachpier​sista​łysiętwar​deina​prę​żo​ne.

–Natympo​le​gastra​te​gicz​naróż​ni​camię​dzynami–rzekłpo​wo​li.

Pod​cią​gnę​łasięwy​żejnapo​dusz​kach,świa​do​ma,żeonogar​niawzro​kiemdłu​gie,

smu​kłeli​niejejcia​ła.Pochwi​lina​chy​liłsięioparłdło​nienałóż​ku,zbli​ża​jąctwarz
dojejtwa​rzy.

–Jani​g​dyniezre​zy​gno​wa​łemzdo​brejza​ba​wynarzeczja​kie​goścał​ko​wi​cienie​-

re​al​ne​goma​rze​niaodo​sko​na​ło​ści,ma​rze​nia,któ​reniemacie​niaszan​synaspeł​nie​-
nie.

–Wca​letegoniezro​bi​łam!
–Nie?Akie​dyostat​nirazupra​wia​łaśseks?
Dużypo​kójskur​czyłsięna​gledoroz​mia​rówtek​tu​ro​we​gopu​deł​kaiKateod​kry​ła,

żemapo​waż​nepro​ble​myzod​dy​cha​niem.Otwo​rzy​łausta,żebypo​wie​dziećcośroz​-
sąd​ne​go,aleopa​no​wa​nako​bie​ta,któ​raprzy​rze​kłaso​bie,żeni​g​dy,aletoni​g​dynie
znaj​dziesiępodwpły​wemtegomęż​czy​zny,znik​nę​łabezśla​du.Jejmiej​sceza​ję​łazu​-
peł​nieinnaisto​ta,ko​bie​tawszpo​nachpo​żą​da​nia,ko​bie​ta,któ​raczu​ła,jakjejopa​-
no​wa​nepra​gnie​niemcia​łopło​nie…

–Ja…
–Kie​dyostat​nirazda​łaśsiępo​nieśćpo​żą​da​niu?Bowi​dzisz,przy​szłomiwła​śnie

dogło​wy,żedzi​siaj,możepierw​szyrazodlat,wy​szłaśgdzieświe​czo​remwstro​ju
in​nymniżteciot​ko​wa​te,biu​ro​weciu​chy…

–Je​steśnie​spra​wie​dli​wy–wy​szep​ta​ła,ura​żo​na,boprze​cieżmiałra​cję,ab​so​lut​ną

ra​cję.

–Możeije​stemnie​spra​wie​dli​wy,alemó​więpraw​dę.Kie​dyostat​nirazczu​łaścoś

poza pra​gnie​niem, żeby bez resz​ty po​grą​żyć się w pra​cy, po​nie​waż tyl​ko w pra​cy
wi​dziszuciecz​kęprzedsty​lemży​ciaswo​jejmat​ki?Tomar​naeg​zy​sten​cja.

–Nie​praw​da…
– Mar​na. Su​cha i ste​ryl​na. Ucie​kasz przed uczu​cia​mi, cze​kasz na tę Wiel​ką

Rzecz,atym​cza​semży​cieomi​jaciębez​pow​rot​nie.

–Niewszyst​kowią​żesięzsek​sem!
Ales​san​dronieod​po​wie​dział.Niemu​siał.
Wy​czy​ta​łaza​miarwjegooczachiwie​dzia​ła,żepla​nu​jejąpo​ca​ło​wać,isamatego

chcia​ła.Pra​gnę​łagokaż​dątkan​kąswe​gowy​gło​dzo​ne​gocia​ła,imia​ławno​siefakt,
żeniemia​łotonaj​mniej​sze​gosen​su.

Jegoustaprzy​lgnę​łydojejwargiKateaniprzezse​kun​dęnieod​nio​sławra​że​nia,

żezna​la​złasięwewła​dzymęż​czy​zny,któ​rychcebrać,nicnieda​jącwza​mian.Po​-
ca​łu​nekbyłnie​śpiesz​nym,czu​łymspo​tka​niemję​zy​ków.Jęk​nę​łaci​cho,splo​tładło​nie
najegokar​kuiprzy​cią​gnę​łagodosie​bie,tyl​kopoto,byza​razsięcof​nąćipo​pa​-
trzećnanie​googrom​ny​mi,prze​ra​żo​ny​miocza​mi.

–Niepo​win​ni​śmytegoro​bić–szep​nę​łaochry​ple.
Do​brze wie​dzieć, po​my​ślał Ales​san​dro. Była to naj​praw​do​po​dob​niej ostat​nia

rzecz, jaką po​wi​nien ro​bić, rze​czy​wi​ście, ale sy​tu​acja pierw​szy raz w ży​ciu wy​-
mknę​łamusięspodkon​tro​lii,odzi​wo,wca​leniemiałocho​tywal​czyćood​zy​ska​nie
pa​no​wa​nia.Byłtakpod​nie​co​ny,żepra​wieniemógłmy​śleć.

–Le​piejjestzro​bićcoś,cze​goniepo​win​ni​śmyro​bić,niżżyćpu​stymży​ciem,opie​-

ra​jącsiępo​ku​sie–za​mru​czał.–Aleje​ślichcesz,że​bymprze​stał…

–Prze​cieżjana​wetnieak​cep​tu​jętego,jakije​steś…
–Wiem.

Uci​szył ją jesz​cze jed​nym po​ca​łun​kiem, tym ra​zem gwał​tow​nym, wy​ma​ga​ją​cym

ipeł​nympo​żą​da​nia.

Pra​wienieza​uwa​ży​ła,kie​dyzna​lazłsiętużobokniejnałóż​kuikie​dyuniósłsię

lek​ko,byzdjąćko​szu​lę.Wi​dokjegona​gie​gotor​su,opa​lo​ne​goiwspa​nia​leumię​śnio​-
ne​go,kom​plet​niejąza​fa​scy​no​wał.Jęk​nę​łaipod​nio​słasięnałok​ciach,żebymu​snąć
ję​zy​kiem jego brzuch. Wy​da​wa​ło jej się to de​ka​denc​kie i bez​wstyd​ne, i trud​no jej
było uwie​rzyć, że na​praw​dę to zro​bi​ła. Od​rzu​cił gło​wę do tyłu i wziął głę​bo​ki od​-
dech,adoniejna​gledo​tar​ło,żejegodo​zna​niatojejdzie​ło.

Ostroż​niepo​ło​ży​łarękęnatwar​dymwy​brzu​sze​niuwjegospodniachizza​chwy​-

tempo​czu​ła,jakonmoc​niejprzy​ci​skajejdłońdosie​bie.

– Za​cze​kaj chwi​lę. – Na mo​ment wstrzy​mał od​dech i po​wo​li wy​pu​ścił po​wie​trze

zpłuc.

–Naco?
–Jesz​czeni​g​dynieby​łemtakbli​skitego,oczymna​wetniechcia​łemmy​śleć…
–Tozna​czy?
Spoj​rzałnajejza​ru​mie​nio​nątwarziuśmiech​nąłsięsze​ro​ko.
–Osią​gnię​ciaor​ga​zmuprak​tycz​niewbrewwła​snejwoli–wy​ja​śnił.–Po​ka​zaćci,

jaktojest?

Jegociem​neoczyob​ję​łyjąpło​mien​nymspoj​rze​niem,czu​łymimięk​kimjakpiesz​-

czo​ta.

Tak, to był zły po​mysł, na pew​no. Po​mysł cał​ko​wi​cie sprzecz​ny z jej za​sa​da​mi.

Seksniebyłdo​zna​niem,któ​re​mumoż​nabyłopod​daćsię,ottak,bezza​sta​no​wie​nia,
seks po​wi​nien sta​no​wić część sta​ran​nie i świa​do​mie bu​do​wa​ne​go związ​ku, po​wi​-
nienbyćod​kryw​cząpo​dró​żą.

Ales​san​dro Pre​da był za​in​te​re​so​wa​ny od​kryw​czy​mi po​dró​ża​mi w tym sa​mym

stop​niu co pi​rat, któ​ry zdo​by​wa abor​da​żem ko​lej​ny sta​tek, lecz ona pra​gnę​ła go
całąsobą.Iczyniemiałra​cji?Wi​ciebez​piecz​ne​gogniazd​katakjąpo​chło​nę​ło,że
zu​peł​nieza​po​mnia​łaoświe​ciepeł​nymprze​żyć,za​ba​wyiprzy​gód.

Dla​cze​gomia​ła​bynieprzy​jąćwy​zwa​niaipójśćna​przódzdu​chemchwi​li,pierw​szy

razwży​ciu?

–Pra​cu​jędlacie​bie…
–My​ślę,żejużzapóź​nosięnadtymza​sta​na​wiać.
Ob​jąłjąuda​miisię​gnąłdoza​pię​ciaspodni.Sa​miecalfa,wstupro​cen​tach,prze​-

mknę​łojejprzezgło​wę.Po​że​raczko​bie​cychserc,wstupro​cen​tach.

Czu​łasięjed​nakcał​ko​wi​ciebez​piecz​na.Wie​dzia​ła,żektośtakijakonniemoże

zła​maćjejser​ca.Tacyjakonrazporazła​ma​liser​cejejmat​ki,zwo​dzi​lisła​beko​bie​-
tynama​now​ceiod​wo​dzi​lijeodroz​sąd​ku,aleprze​cieżona,Kate,całeży​ciepra​co​-
wa​łanadtym,abyuod​por​nićsięnata​kichmęż​czyzn.Aco,je​ślitymra​zemoka​że
się,żeniejestcał​ko​wi​cieuod​por​nio​na,oczy​wi​ścietyl​kopodwzglę​demfi​zycz​nym?
Ja​kośso​bieztympo​ra​dzi,napew​no.

Takwy​glą​da​łoży​ciechwi​lą,czy​licoś,cze​goni​g​dydo​tądniero​bi​ła.Jed​nakte​raz

chcia​łatozro​bić,po​nie​ważczu​ła,żeAles​san​dromiałra​cję–le​piejświa​do​miecoś
prze​żyć,niżpóź​niejgorz​koża​ło​waćwła​sne​gotchó​rzo​stwa.

ROZDZIAŁSIÓDMY

Cie​niut​ka su​kien​ka pod​je​cha​ła wy​so​ko, od​sła​nia​jąc na​gie uda. Kate z za​par​tym

tchempa​trzy​ła,jakAles​san​drosię​garękądotyłuikła​dziejąmię​dzyjejno​ga​mi.

Top​nia​ła jak ma​sło pod wpły​wem wy​so​kiej tem​pe​ra​tu​ry. Gdy moc​niej przy​ci​snął

dłoń, jęk​nę​ła ochry​ple, a jej po​wie​ki za​mru​ga​ły. Roz​luź​ni​ła wszyst​kie mię​śnie, za​-
pra​sza​jąc go, by wsu​nął rękę pod jej wil​got​ne majt​ki i po​tarł pal​ca​mi naj​czul​sze
miej​sce.

–Po​do​bacisięto,cociro​bię?–za​mru​czał.
Kiw​nę​ła gło​wą, cał​ko​wi​cie oszo​ło​mio​na i peł​na nie​do​wie​rza​nia, że to na​praw​dę

ona,roz​sąd​na,prak​tycz​na,wiecz​nieostroż​naKateWat​son,któ​raza​wszepla​no​wa​-
ła swo​je po​czy​na​nia w naj​drob​niej​szych szcze​gó​łach i za​wsze sta​ra​ła się mieć
wszyst​kopodkon​tro​lą.

–Nietak–wy​chry​pia​ła,ztru​demroz​po​zna​jącwła​snygłos.
Na​tych​miastza​brałrękę.
–Tybe​stio–uśmiech​nę​łasięnawi​dokpsot​ne​gobły​skuwjegooczach.
–Po​zwo​lęcizro​bićtosamo–oświad​czyłko​ją​cymto​nem.–Cza​sa​mido​brzejest

takbar​dzozbli​żyćsiędosa​mejkra​wę​dzi,bopóź​niejtymin​ten​syw​niejprze​ży​wasię
osta​tecz​nespeł​nie​nie.

Pod​niósłsięipo​wo​liro​ze​brał.Dło​niemudrża​ły,ser​cewa​li​łojaksza​lo​ne,niebar​-

dzowie​dział,cosięznimdzie​je.Ni​g​dydo​tądniezda​rzy​łomusięcośta​kie​go,za​-
wszecał​ko​wi​ciepa​no​wałnadswo​imcia​łemire​ak​cja​mi.

Alenietymra​zem.
Pa​trzy​łananie​goza​fa​scy​no​wa​na,dziw​nieonie​śmie​lo​naichy​batro​chęprze​stra​-

szo​na.Byłab​so​lut​niedo​sko​na​ły,oczy​wi​ściefi​zycz​nie.

–Mu​siszdużoćwi​czyć–ode​zwa​łasięci​cho.
–Przyj​mu​jętojakokom​ple​ment–uśmiech​nąłsię.
Gdyzdjąłbok​ser​ki,pra​wieze​mdla​łanawi​dokjegoim​po​nu​ją​ce​goczłon​ka.Przez

chwi​lęza​sta​na​wia​łasię,jaktosięsta​ło,żezna​la​złasięwjegołóż​ku,obokjegona​-
gie​go,roz​pa​lo​ne​gocia​ła,opę​ta​napra​gnie​niem,byjaknaj​szyb​ciejzdjąćzsie​biesu​-
kien​kę, po​nie​waż na​wet tak nie​wiel​ki skra​wek ma​te​ria​łu sta​no​wił ba​rie​rę mię​dzy
nimi.

Niebyłasobą,ajed​nakwszyst​kotowy​da​wa​łojejsięnaj​zu​peł​niejna​tu​ral​ne.Uło​-

ży​łasięnaboku,takżebypa​trzećwjegotwarz,ibezresz​tyza​to​nę​ławjegociem​-
nych,gra​na​to​wo​czar​nychoczach.

–Po​wie​dzia​łaś,żepo​do​bacisięmojecia​ło–szep​nął,od​su​wa​jącwło​syzjejtwa​-

rzy.

–Tak?
–Mia​łaśra​cję,spo​roćwi​czę.
–Kie​dy?My​śla​łam,żemiesz​kaszwbiu​rze.
–Dużopra​cu​ję,aleidużosięba​wię.Totakispe​cjal​nyro​dzajrów​no​wa​gi.

Wie​dzia​ła, co miał na my​śli – nie cho​dzi​ło mu o tre​nin​gi na si​łow​ni, lecz o seks.

Seksbezzo​bo​wią​zań,zpięk​ny​miko​bie​ta​mi,któ​reniesta​wia​łymużad​nychwa​run​-
kówaniżą​dań.

Takczyina​czej,niemia​łotożad​ne​gozna​cze​nia.Pra​gnę​łagoiwresz​cieczu​ła,że

na​praw​dężyje.

–Dla​cze​goja?–za​py​ta​ła.–Nieje​stemdo​świad​czo​na,wprze​ci​wień​stwiedoin​-

nychtwo​ichko​biet,po​win​namcięostrzec…

–Wpo​rząd​ku,alete​razchy​bajużczaszdjąćtęsu​kien​kę,niesą​dzisz?Jestbar​dzo

ład​na,leczwtejchwi​linaj​chęt​niejwi​dział​bymjąnapod​ło​dze.

Katewsu​nę​ładło​niepodrą​beksu​kien​ki,go​to​wazrzu​cićjąprzezgło​wę,onjed​-

nakjąpo​wstrzy​mał.

–Nietakszyb​ko.
–Jakto?
–Po​pro​szęostrip​tiz.–Wy​god​nieoparłsięopo​dusz​kiiza​ło​żyłręcezagło​wą.
–Ni​g​dyniero​bi​łamstrip​ti​zu…
Ini​g​dyniemia​łanatoocho​ty,leczte​raznamyślotychciem​nychoczach,cał​ko​wi​-

ciesku​pio​nychnaniejityl​konaniej,de​lek​tu​ją​cychsięwi​do​kiemjejcia​ła,ogar​nę​ło
jąnie​po​ha​mo​wa​nepod​nie​ce​nie.

Czy to zna​czy​ło, że jest sła​ba? Sła​ba jak jej mat​ka? Bez​bron​na w to​wa​rzy​stwie

atrak​cyj​ne​go męż​czy​zny? Nie​zdol​na po​słu​chać gło​su roz​sąd​ku? Pod​po​rząd​ko​wa​na
re​ak​cjom,nadktó​ry​miniemia​łażad​nejkon​tro​li?

Nie.Do​brzewie​dzia​ła,żetakniejest,niemo​głasięjed​nakoprzećwra​że​niu,że

naza​wszeże​gnasięzdaw​nąKate.

–Je​śliniechcesz,niemu​sisztegoro​bić.
–Dla​cze​gomia​ła​bymniechcieć?
–Po​wiedzmicoś–rzekł,przy​glą​da​jącjejsięuważ​nie.–Czyza​wszeko​cha​łaśsię

wciem​no​ści?

Za​czer​wie​ni​ła się gwał​tow​nie, co oczy​wi​ście było ja​sną od​po​wie​dzią. Wy​cią​gnął

rękęide​li​kat​niepo​gła​skałjejra​mię.

–Ni​g​dyniechcia​łaświ​dzieć,coro​bisz?
–Spa​łamzpew​nymmęż​czy​znądo​kład​nieczte​ryrazy–wy​rzu​ci​łazsie​biewzdy​-

sza​nympo​śpie​chu.–Ini​g​dy…Możegdy​byle​piejuło​ży​łosięmię​dzynami…

Nie,na​wetgdy​byonaiSamna​dalbylira​zem,itakni​g​dynieprze​isto​czy​ła​bysię

wtęzmy​sło​wą,tro​chęwy​uz​da​nądziew​czy​nę.Wciążroz​bie​ra​ła​bysięwciem​no​ści,
po​nie​waż Sam nie bu​dził w niej tych sza​lo​nych, nie​moż​li​wych do opa​no​wa​nia pra​-
gnień.

Sta​nę​ławmiej​scu,gdzienapod​ło​dzele​ża​łypo​rzu​co​nerze​czyAles​san​dra,ibar​-

dzo po​wo​li, ze zdu​mie​wa​ją​cym bra​kiem onie​śmie​le​nia, zdję​ła su​kien​kę i roz​pię​ła
biu​sto​nosz.

Ales​san​drowstrzy​małod​dech.Byłasmu​kła,aleniechu​da,ajejuwol​nio​nezbiu​-

sto​no​szapier​sibyłykrą​głeijędr​ne,odu​żychró​żo​wychsut​kach,któ​rewręczbła​ga​-
ły,abyjessać.

Zsu​nę​łamajt​kizbio​der iwy​pro​sto​wa​łasię,cu​dow​nie ko​bie​ca,zmię​ciut​kim pu​-

chemmię​dzyno​ga​mi.Jesz​czeni​g​dyniebyłtakpod​nie​co​ny.

Kie​dywy​cią​gnę​łasięujegoboku,roz​su​nąłjejudaswo​im.Za​ci​snę​łapal​cenajego

ra​mio​nach i po​pa​trzy​ła na nie​go spod wpół​przy​mknię​tych po​wiek, pi​ja​na po​żą​da​-
niem,cał​ko​wi​ciewjegomocy.

Po​ca​ło​wałjąna​mięt​nie,nie​śpiesz​niesu​nącwar​ga​miposmu​kłejko​lum​niejejszyi

ira​mio​nach,ażwresz​ciekil​karazyokrą​żyłję​zy​kiempąkjejpier​si,wziąłgodoust
iza​cząłpo​wo​lissać.

Katebyłapew​na,żeumar​łaizna​la​złasięwnie​bie.Wca​łymjejcie​lewi​bro​wa​ły

roz​kosz​ne,cu​dow​nedo​zna​nia,któ​rena​si​li​łysięjesz​czebar​dziej,gdyjegodłońwsu​-
nę​łasięmię​dzyjejnogi,abypie​ścićjąpal​ca​miwspo​sóbnie​wy​po​wie​dzia​niein​tym​ny
iero​tycz​ny.

Byłaza​chwy​co​natym,cozniąro​bił.
Iniemia​łacie​niawąt​pli​wo​ści,żejejcia​łodo​pie​rote​razna​praw​dęobu​dzi​łosiędo

ży​cia.Za​mknę​łaoczyiwes​tchnę​ła,czu​jąc,jakjegowar​giiję​zykroz​po​czy​na​jązmy​-
sło​wąpo​dróżodjed​nejpier​sidodru​giej.Za​wszemy​śla​ła,żewo​la​ła​bymiećmniej​-
szybiust,leczte​raz,pa​trzącnapo​chy​lo​nąnadjejsut​ka​miciem​nągło​węAles​san​-
dra,zdumąuświa​do​mi​łaso​bie,żeonniemożesięnimina​sy​cić.

Po​ru​szy​łasiępodjegopal​ca​mi.Wsu​nąłjegłę​biej,pod​nie​ca​jącjądonie​przy​tom​-

no​ści.

–Pro​szę…–wy​szep​ta​ła.
Ode​rwałustaodjejpier​siiuniósłgło​wę,abynaniąspoj​rzeć.
–Ocopro​sisz?
–Prze​cieżwiesz…
–Możeiwiem,alemu​szętoodcie​bieusły​szeć.
–Mamcipo​wie​dzieć,żeciępra​gnę?Te​raz,wtejchwi​li?Żeniewy​trzy​mamjuż

dłu​żej?Że…

–Żechcia​ła​byśszczy​to​waćpodmo​imipal​ca​mi,leczwo​liszpo​czućmniewso​bie?

Po​wta​rzajzamną…

–Niemogę!–krzyk​nę​ła.
Ales​san​drouśmiech​nąłsięiod​su​nąłnamo​ment,pew​niepoto,byna​ło​żyćpre​zer​-

wa​ty​wę. Gdy wró​cił, cze​ka​ła na nie​go go​rą​ca i otwar​ta. Wszedł w nią jed​nym
pchnię​ciemijejna​pię​temię​śnieroz​luź​ni​łysię,ota​cza​jącjegotwar​dyczło​nek,akie​-
dyza​cząłpo​ru​szaćsięwniej,krzyk​nę​łazno​wu,oszo​ło​mio​naroz​ko​szą.

Ra​zemru​szy​liwdro​gęnaszczytido​tar​litampra​wiewtejsa​mejchwi​li,zmę​cze​ni

ina​sy​ce​ni.

Ales​san​dro zsu​nął się z niej i przez parę se​kund da​rem​nie sta​rał się wró​cić do

rów​no​wa​gi.Miałwra​że​nie,żezna​lazłsięnaob​cejpla​ne​cie,żena​uczyłsięcho​dzić
powo​dzieizu​peł​nieniemiałpo​ję​cia,skądsięwzię​łotouczu​cie.

Kateod​su​nę​łasiępo​śpiesz​nieiprzy​kry​łale​żą​cązbokuna​rzu​tą.Zda​wa​łaso​bie

spra​wę,żejestdlanie​gotyl​kojed​nązwie​lu,aleniechcia​ła,bypo​trak​to​wałjątak
jakjejpo​przed​nicz​ki.Jesz​czenie,niete​raz,gdyod​kry​łatęsza​lo​ną,zmy​sło​wąstro​-
nęswo​jejna​tu​ry,zktó​rączu​łasiętakwspa​nia​le.

Oczy​wi​ścienieza​mie​rza​łatrzy​maćsięgozawszel​kącenę,wżad​nymra​zie.Przy​-

je​cha​łatujakojegopra​cow​ni​ca,aonbyłprzedewszyst​kimjejpra​co​daw​cą,praw​-
da?

Na​glepo​czu​łapo​trze​bę,abygootymza​pew​nić.
–Niewiem,cosięmię​dzynamiwy​da​rzy​ło–ode​zwa​łasięzpew​nymwa​ha​niem.–

Aletoniezmie​niafak​tu,żetytoty,ajatoja.Je​steśmoimsze​fem,więcbyćmoże
po​peł​ni​li​śmybłąd…

– Wyjdź​my wresz​cie poza ramy tej idio​tycz​nie służ​bo​wej sy​tu​acji, do​brze? – za​-

mru​czałle​ni​wie.

–Ła​twocitomó​wić.–Jegonie​wzru​szo​napew​nośćsie​bieiprze​ko​na​nie,żemoże

ro​bić,cochce,bezżad​nychre​per​ku​sji,do​tknę​łyjądoży​we​go.–Tymo​żeszprze​-
cieżwkaż​dejchwi​lizwol​nićmnie,je​śliuznasz,żeje​stemdlacie​biezbęd​nymob​cią​-
że​niem.

–Aoka​żeszsiętymzbęd​nymob​cią​że​niem?Za​mie​rzaszzro​bićcoś,cze​gomu​sia​-

ła​byśsięwsty​dzić?

Na​wet nie przy​szło mu do gło​wy, że mo​gła​by być jed​ną z tych, któ​re sprze​da​ją

łza​wetek​styoro​man​siezbo​ga​tymsze​fembru​kow​com,cho​ciażoczy​wi​ściewżad​-
nymstop​niunieza​chwia​ło​bytojegoświa​tem.Nieob​cho​dzi​łogo,comy​śle​lionim
lu​dzie, lecz nie​ocze​ki​wa​na myśl, że mo​gła​by się oka​zać tan​det​ną po​szu​ki​wacz​ką
zło​ta,obu​dzi​ławnimgłę​bo​kinie​smak.

Dla​cze​gowcze​śniejniewziąłtejmoż​li​wo​ścipoduwa​gę?
Wy​razpo​gar​dy,któ​rypo​ja​wiłsięnajejtwa​rzy,po​wie​działmu,żedo​tkli​wiejąob​-

ra​ził.

–Mu​sia​łemza​py​tać–po​wie​działchłod​no,prze​wra​ca​jącsięnaple​cyiprze​no​sząc

wzroknasu​fit.

–Na​tu​ral​nie–przy​tak​nę​łasar​ka​stycz​nie.–Tonaj​zu​peł​niejnor​mal​ne,pew​niekaż​-

dąko​bie​tępy​tasz,czyza​razposek​sieztobąza​mie​rzaza​dzwo​nićdore​dak​cjija​kie​-
goś ko​lo​ro​we​go pi​sem​ka, na przy​kład, i za tłu​stą sum​kę zdra​dzić im wszyst​kie in​-
tym​neszcze​gó​ły.Je​że​lisą​dzisz,żewsko​czy​łamdotwo​je​gołóż​kapoto,abywja​kiś
spo​sóbosku​baćcięzpie​nię​dzy…

Od​wró​ciłsiętwa​rządoniejipo​pa​trzyłnaniąbezuśmie​chu.
–Wmoimświe​cieni​cze​gonietrak​tu​jesięjakorze​czypew​nej.
–Wta​kimra​ziemusitobyćbar​dzosmut​nyświat–wes​tchnę​ła.–Prze​pra​szam,

możeniepo​win​nambyłatakza​re​ago​wać,alepopro​stuniewiem,jakod​no​sićsiędo
cie​biepotym,cosięsta​ło.Czu​ję,żeniemogębyćztobąszcze​ra,boniepo​tra​fię
za​po​mnieć,kimje​steś,icią​glesięza​sta​na​wiam,dla​cze​gowszyst​kotaksięskom​pli​-
ko​wa​łoijaktoroz​plą​tać…

Wie​dzia​łajed​nak,żeja​kośmusiso​bieztympo​ra​dzić,po​nie​ważbyłodlaniejja​sne

jaksłoń​ce,żepopo​wro​ciedoLon​dy​nunicjużmię​dzyniminiebę​dzie.

–Niemartwsię,nieza​mie​rzambła​gać,że​byśmnieniezo​sta​wiał–do​da​łaspo​koj​-

nie.

–Wiem.
–Na​praw​dę?
–Tak.Szu​kaszswo​jejbrat​niejdu​szy,ajazcałąpew​no​ściąniąnieje​stem.To,co

nasnamo​mentpo​łą​czy​ło,byłoje​dy​niefi​zycz​nympo​żą​da​niem.

–Nieje​stemeks​pert​kąwtejdzie​dzi​nie–za​czer​wie​ni​łasię.
–Bar​dzocidotwa​rzyztymru​mień​cem–wy​mam​ro​tał.–Wy​ja​śnij​myso​biejed​no:

niemu​siszcho​dzićdo​oko​łamnienapa​lusz​kach.Kie​dyle​żysznagawłóż​ku,nieje​-
steśmojąpod​wład​ną.

Aco,kie​dyjużniebędęle​ża​łanagawłóż​ku,po​my​śla​łaztrud​nymdozro​zu​mie​nia

smut​kiem. Kie​dy zno​wu usią​dę za biur​kiem, ubra​na w je​den z mo​ich ko​stiu​mów?
Po​chło​nię​tapra​cąnadpro​jek​ta​mi,któ​ry​mimniepew​nieza​rzu​cisz?

–Mu​siszmicośobie​cać–oznaj​mi​łapo​waż​nie.
–Nielu​bięobiet​nic,zwłasz​czatychskła​da​nychko​bie​tom.
–Tębę​dzieszjed​nakmu​siałmizło​żyć.–Wzię​łagłę​bo​kiod​dechipo​wo​liwy​pu​ści​ła

po​wie​trzezpłuc.–No,chy​bażewo​lisz,że​bymsięubra​łaipo​kuś​ty​ka​ładoswo​je​go
po​ko​ju!

–Czytoszan​taż?–za​py​tałzim​no.–Boszan​tażjestczymś,cze​goniezno​szęjesz​-

czebar​dziejniżskła​da​niaobiet​nic.

–Nie,toniejestszan​taż.Za​wszeje​steśtakipo​dejrz​li​wy?Nie,niemu​siszod​po​-

wia​dać,wiem,żeje​steśpo​dejrz​li​wyinicniemo​żesznatopo​ra​dzić.Obie​cajmi,że
kie​dywró​ci​mydoLon​dy​nu,nicjużmię​dzynaminiebę​dzie.Iżeni​g​dydotegonie
wró​ci​my, na​wet w roz​mo​wie. Bę​dzie​my uda​wać, że to się w ogó​le nie wy​da​rzy​ło,
do​brze?

Ales​san​drouniósłbrwi,po​nie​ważjesz​czeni​g​dyżad​nako​bie​tanieuprze​dzi​łago,

zry​wa​jącznimpierw​sza.Wzru​szyłra​mio​na​miido​szedłdownio​sku,żenicniestoi
naprze​szko​dzie,byzło​żyłtęobiet​ni​cę.Będąra​zemprzezty​dzień,apoty​go​dniuon
bę​dziewpeł​nigo​to​wyza​cząćsięroz​glą​daćzana​stęp​ną.KateWat​sonbyłanie​zwy​-
klesek​sow​nąiolśnie​wa​ją​copięk​nąko​bie​tą,alezcałąpew​no​ściąniebyławjegoty​-
pie.Ocze​ki​wa​łaodmęż​czy​znycze​goświę​cejniżprze​lot​ne​goro​man​su,ajegoin​te​-
re​so​wa​ływy​łącz​niechwi​lo​wezna​jo​mo​ści,więcsprzecz​nośćin​te​re​sówbyłatudość
oczy​wi​sta.

–Umo​wastoi?–spy​ta​ła.
–Umo​wastoi.–Po​pa​trzyłnaniązroz​ba​wie​niem.–Mo​że​myprzy​pie​czę​to​waćją

uści​skiemdło​ni.

Byłaskom​pli​ko​wa​nąoso​bą.Am​bit​nąiroz​czu​la​ją​conie​do​świad​czo​nąko​bie​tą,roz​-

waż​ną,stą​pa​ją​cątwar​dopozie​mispe​cja​list​kąodfir​mo​wychroz​li​czeń,któ​rapo​tra​-
fi​łaru​mie​nićsięjakna​sto​lat​ka.Krysz​ta​ło​wouczci​waiszcze​ra,niezda​wa​łaso​bie
spra​wy,żetace​chakom​plet​nienieprzy​da​jesięwświe​ciesek​su.Mó​wi​łato,comy​-
śla​ła,inieli​czy​łasięzkon​se​kwen​cja​mi.

Iwła​śnietakabyładlanie​goprzy​jem​nymwy​zwa​niem.
Wprze​ci​wień​stwiedoin​nychko​biet.
Po​my​ślał,żemożeprzy​szedłczas,byskoń​czyłzna​mięt​ny​miro​man​sa​mizchęt​ny​-

mi,leczpu​sto​gło​wy​misu​per​mo​del​ka​mi.Niewie​rzyłwwiel​kieuczu​cie,rzeczja​sna,
alemożepo​wi​nienro​zej​rzećsięzaja​ki​miście​kaw​szy​mipart​ner​ka​mi.

KateWat​sonpo​ka​za​łamu,żebły​sko​tli​wyumysłznacz​niezwięk​szaatrak​cyj​ność

ko​bie​ty.Gdy​byzna​lazłko​bie​tę,któ​rasta​no​wi​ła​bywy​zwa​niedlajegoin​te​lek​tu,roz​-
sąd​ną re​alist​kę, któ​ra wi​dzia​ła​by mał​żeń​stwo jako zwią​zek wol​ny od kom​pli​ka​cji
wy​ni​ka​ją​cych z tak zwa​nej mi​ło​ści, to może by​ło​by to ide​al​ne roz​wią​za​nie, kto
wie…

–Imożepo​wi​nie​nemcipo​dzię​ko​waćzatępro​po​zy​cję–uśmiech​nąłsięipo​wo​li

przy​cią​gnąłKatedosie​bie.

ROZDZIAŁÓSMY

Ales​san​drood​wró​ciłob​ro​to​wyfo​telwstro​nęzaj​mu​ją​ce​gocałąścia​nęoknaipo​-

pa​trzyłnasza​renie​bo.Od​kądwró​ci​lizTo​ron​to,po​go​dawLon​dy​nieko​ja​rzy​łasię
ra​czejzka​pry​śnąje​sie​niąniżzla​tem,na​to​miastwpeł​niod​po​wia​da​łajegona​stro​jo​-
wi.

Wier​nada​ne​musło​wu,Kateza​koń​czy​łaichro​manswchwi​li,gdyopu​ści​liTo​ron​to.
–Świet​niesięba​wi​łam–po​in​for​mo​wa​łagozpo​god​nymuśmie​chem.
–Chciał​bymkon​ty​nu​owaćtęza​ba​wę–od​parł.
Te​razzgrzyt​nąłzę​ba​mi,przy​po​mi​na​jącso​bietam​tendzień.Niemiałpo​ję​cia,że

lek​kozra​nio​neegomożeażtakmoc​nobo​leć.Czyna​praw​dębyłtakza​ro​zu​mia​ły,że
nie mógł znieść świa​do​mo​ści, że dziew​czy​na ze​rwa​ła z nim, za​nim sam to zro​bił?
Prze​cieżichro​mansitakniemiałnaj​mniej​szychszansnaprze​trwa​nie.KateWat​-
sonza​le​ża​łonasta​łymzwiąz​ku,aonnaj​zwy​czaj​niejwświe​cieniemiałcza​sunata​-
kierze​czy.

Popo​wro​ciesta​rałsięjejuni​kać.AwansKatezo​stałpo​da​nydopu​blicz​nejwia​do​-

mo​ści, po​dob​nie jak in​for​ma​cja o wcze​śniej​szym przej​ściu na eme​ry​tu​rę Geo​r​ge’a
Cape’a,więcwgrun​cierze​czywszyst​kodo​brzesięskoń​czy​ło.

Tyl​koonwca​lesięnieczułjakuczest​nikhap​pyendu.
Podwpły​wemim​pul​suwy​brałnu​merko​mór​kiKate.Ode​bra​łana​tych​miast.
–TuAles​san​dro.
Podru​giejstro​nieKatepo​czu​ła,jakjejser​cenamo​mentprze​sta​jebić.Niemu​siał

sięprzed​sta​wiać,za​wszeroz​po​zna​ła​bytenni​ski,cu​dow​niemięk​kigłos.Podwóch
ty​go​dniachna​dalre​ago​wa​łananie​gotaksamo.

Po​my​śla​ła,żedo​brzezro​bi​ła,koń​cząccałąspra​wę.Niewi​dzia​łażad​ne​gopo​wo​-

du,abycze​kać,ażonsięniąznu​dzi.Niemia​łacie​niawąt​pli​wo​ści,żeniechciałni​-
cze​gowię​cejpozaprzy​jem​nąroz​ryw​ką,wprze​ci​wień​stwiedoniej.

Boprze​cież,je​ślimia​łabyćzesobąszcze​ra,mu​sia​łaprzy​znać,żeza​ko​cha​łasię

wnimbezpa​mię​ci.

–Zbie​ramsięwła​śniedowyj​ścia–po​wie​dzia​łachłod​no.–Pew​niechceszomó​wić

pro​ble​myzwią​za​nezkon​trak​temzWil​so​na​mi?WiemodRus​se​la,żenie​po​ko​iszsię,
czyniewy​co​fa​jąsięwostat​niejchwi​li.Roz​ma​wia​łamznimiiwy​da​jemisię,żeuda​-
łomisięichprze​ko​nać.

–Toświet​nie.Pod​rzućmitecz​kęzdo​ku​men​ta​cją.
–Oczy​wi​ście.Ranoznaj​dzieszjąnaswo​imbiur​ku.
–Nie,pro​szę,że​byśprzy​nio​słamijete​raz,odrazu–rzu​cił.
Paręmi​nutpóź​niejAles​san​drousły​szałpu​ka​niedodrzwiiwszyst​kiejegomię​śnie

na​pię​łysięwocze​ki​wa​niu.

Gdywe​szła,to,cozo​ba​czył,wca​lemusięniespodo​ba​ło.
Mia​łanaso​biepo​wiew​nąsu​kien​kęwsto​no​wa​nychod​cie​niachbłę​ki​tu,gra​na​to​wy

kar​di​gan,któ​rywręczpod​kre​ślałjejwspa​nia​łąfi​gu​rę,inie​bie​skiesan​dał​kizbłysz​-

czą​cy​mikrysz​tał​ka​minapa​skach.

–Bar​dzocięprze​pra​szam–za​cząłpo​wo​li.–Wy​glą​danato,żecięza​trzy​ma​łem,

achy​bawy​bie​raszsięnaja​kieśprzy​ję​cie…

Za​czer​wie​ni​łasięgwał​tow​nie.Mia​łana​dzie​ję,że…żeco,wła​ści​wie?Żewe​zwał

ją,po​nie​ważzaniątę​sk​nił?

–Tusądo​ku​men​ty.–Po​ło​ży​łajenabiur​kuiod​wró​ci​łasięnapię​cie.
–Za​cze​kajse​kun​dę.–Ales​san​drona​wetniespoj​rzałnatecz​kę.–Jakcisięukła​da

pra​cazze​spo​łem?

Zwró​ci​łatwarzwjegostro​nę,alewzrokutkwi​ławpunk​cienadjegora​mie​niem.

Takczu​łasiębez​piecz​niej.

–Po​wi​nie​neświe​dzieć,jakmisięukła​da–po​wie​dzia​ła.–Todo​pie​ropo​cząt​ki,ale

zło​ży​łamjużra​portmo​je​mubez​po​śred​nie​musze​fo​wi,któ​ryzpew​no​ściąprze​ka​zał
ciin​for​ma​cje.Je​że​litowszyst​ko…

–Gdziesięwy​bie​rasz?–Ales​san​droniezdo​łałsiępo​wstrzy​mać.
–Wy​cho​dzędziświe​czo​rem,aju​trowy​jeż​dżamnaweek​end,więc…
Za​ci​snąłzęby.Zkimwy​cho​dzi​ławie​czo​rem?Do​kądwy​jeż​dża​ła?Niemógłza​dać

jejtychpy​tań,wżad​nymra​zie.Sampo​wie​działjej,żenaj​waż​niej​szajestdo​braza​-
ba​wa.Iseks.

–Szyb​kozmie​niaszstylży​cia–wark​nął.
Ni​g​dyniebyłza​zdro​snyijużjejniepra​gnął,oczy​wi​ście,alechy​baniebyłjesz​cze

go​to​wynaprzy​ję​ciedowia​do​mo​ścifak​tu,żeonako​gośma.

Gdybezsło​wapod​szedłdoniejpo​wo​li,cof​nę​łasię,prze​ra​żo​najakkró​likuwię​zio​-

nynaśrod​kujezd​niwświe​tlere​flek​to​równad​jeż​dża​ją​ce​goauta.

Byłaprze​ra​żo​na,bodo​sko​na​lewie​dzia​ła,żeonmożejązno​wuzdo​być,wkaż​dej

chwi​li.Żemożejąmieć,do​słow​nienaza​wo​ła​nie.

Jejpier​sista​łysięna​gledziw​nieocię​ża​łe,sut​kistward​nia​ły,gdywy​obra​zi​łaso​bie,

jakjegoję​zykliżejeidraż​ni.Przy​mknę​łapo​wie​ki,oszo​ło​mio​nawspo​mnie​niemjego
wargmię​dzyjejno​ga​mi,jegodu​żych,sil​nychdło​ninajejudach.Pa​mię​ta​ła,jaksię
czu​ła,pa​trzącnajegociem​nągło​wętam,wtymszcze​gól​nymmiej​scu,gdyza​nu​rza​-
ła pal​ce w jego gę​stych wło​sach, przy​cią​ga​jąc go jesz​cze bli​żej, tak bli​sko, jak to
tyl​komoż​li​we.

Ude​rzy​łasięokantbiur​ka,cho​ciażzu​peł​nieniewie​dzia​ła,wjakispo​sóbsiętam

zna​la​zła.

–Wciążmniepra​gniesz–za​mru​czałci​cho.
Po​trzą​snę​łagło​wąwbez​rad​nejne​ga​cji,leczjejoczymó​wi​łyzu​peł​niecoin​ne​go.
Ales​san​dropo​żą​dałjejtakin​ten​syw​nie,żepra​gnie​niełą​czy​łosięzpra​wiefi​zycz​-

nym bó​lem. Bar​dzo po​wo​li po​gła​skał pal​cem jej po​li​czek. Na​tych​miast od​wró​ci​ła
gło​wę,aleod​dy​cha​łaco​razszyb​ciejiwi​dział,żejejcia​łocałepło​nie.

Ner​wo​woob​li​za​ławar​gi.
–Niepró​bujza​prze​czać–cią​gnął.–Aniwma​wiaćso​bieimnie,żetenfa​cet,kim​-

kol​wiekonjest,bu​dziwto​bieta​kiedo​zna​niajakja…Iniemów,żenieotwo​rzy​ła​-
byśsiędlamnie,gdy​bymwtejchwi​liwsu​nąłwcie​biepal​ce…

–Nie!–Szarp​nę​łasiędotyłuija​kimścu​demzmu​si​łaugi​na​ją​cesiępodniąnogido

ak​tyw​no​ści.–Skoń​czy​li​śmyzesobą,tyl​kotosięli​czy!

Ucie​kła. Wie​dzia​ła, że je​śli te​raz na nie​go po​pa​trzy, je​śli zaj​rzy w te głę​bo​kie,

ciem​neoczy,bę​dziemu​sia​łasiępod​dać.Aonba​wiłsięzniąjakkotzmy​szą,wy​-
łącz​niepoto,abycze​gośdo​wieśćso​bieijej,dlaroz​ryw​ki.

Pierw​szy raz w ży​ciu po​czu​ła po​trze​bę roz​mo​wy z mat​ką. Nic w jej ży​ciu nie

ukła​da​ło się w tej chwi​li zgod​nie z pla​nem, zna​la​zła się w jed​nej z tych sy​tu​acji,
októ​rychShir​leyWat​sonwie​dzia​łado​kład​niewszyst​ko.

Wy​bra​łanu​merko​mór​kiShir​leyiwy​buch​nę​łapła​czemnasamdźwiękjejgło​su.
–Mamo,wpa​ko​wa​łamsięwstrasz​nekło​po​ty–wy​krztu​si​łaztru​dem.–Zro​bi​łam

naj​głup​sząrzeczpodsłoń​cem,za​ko​cha​łamsię…Za​ko​cha​łamsięwzu​peł​nienie​wła​-
ści​wymmęż​czyź​nie…

–Och,skar​bie,tonieko​niecświa​ta!Niepłacz,ma​lut​ka,pro​szę.Je​steśtakąsil​ną

dziew​czyn​ką…Cocimampo​wie​dzieć?Wiem,żeni​g​dynieak​cep​to​wa​łaśmo​je​goży​-
cia,alele​piejjestza​ko​chaćsięwnie​od​po​wied​nimmęż​czyź​nie,niżwogó​leniewie​-
dzieć,czymjestmi​łość,mo​żeszmiwie​rzyć.Przy​jedźdoKorn​wa​lii,przy​naj​mniejna
kil​kadni.Mor​skiepo​wie​trzedo​brzecizro​bi,spo​koj​nieso​biewszyst​koprze​my​ślisz.

Ales​san​droni​g​dynieuga​niałsięzażad​nąko​bie​tą.Uga​nia​niesięozna​cza​łobrak

kon​tro​li,awy​star​czy​łopo​pa​trzećnajegoro​dzi​ców,byso​bieuświa​do​mić,do​kądto
pro​wa​dzi.Efek​temichsza​lo​nejmi​ło​ścibyłto​tal​nycha​os,któ​rywy​twa​rza​lido​oko​ła
sie​bie.Bylidosie​bietakpo​dob​ni,żechy​bazu​peł​nienie​świa​do​mieza​chę​ca​lisięna​-
wza​jem do re​ali​zo​wa​nia roz​ma​itych zwa​rio​wa​nych pro​jek​tów fi​nan​so​wych. Świat
popro​studlanichnieist​niał.

Roz​my​śla​jącotymwszyst​kim,Ales​san​drospę​dziłwie​czórsam.Wy​piłzde​cy​do​wa​-

niezadużo,po​temniemógłza​snąćidoósmejranoprze​wra​całsięzbokunabok.

Do​kądmo​głapo​je​chać?Kołodzie​wią​tejuświa​do​miłso​bie,żemusisiędo​wie​dzieć,

boina​czejzwa​riu​je.Wie​dział, gdzieKatemiesz​ka,i po​sta​no​wiłspraw​dzić,czyjej
sa​mo​chód jesz​cze stoi pod do​mem. Co w tym złe​go? Może zna​la​zła się w ja​kiejś
trud​nej, na​wet nie​bez​piecz​nej sy​tu​acji, z któ​rą nie była so​bie w sta​nie po​ra​dzić?
Apozatymtakczyina​czejmu​siałwyjść,ku​pićso​biekawę,ga​ze​ty…

Tak,tobę​dzietakawie​lo​ce​lo​wawy​pra​wa.

Te​raz,gdywie​działjuż,do​kądKateje​dzie,Ales​san​drozwol​niłiporazpierw​szy

na​praw​dę za​dał so​bie py​ta​nie, dla​cze​go wy​ru​szył w tę po​dróż, dla​cze​go śle​dził ją
jak po​li​cjant na tro​pie po​szu​ki​wa​ne​go prze​stęp​cy. W chwi​li, kie​dy był już pra​wie
pod jej do​mem, Kate wła​śnie od​jeż​dża​ła. Na tyl​nym sie​dze​niu jej sa​mo​cho​du do​-
strzegłwa​liz​kę,tęsamą,któ​rąza​bra​ładoTo​ron​to,iwpadłwewście​kłość.

Ja​kaśczęśćjegoumy​słuuzna​ła,żewjejży​ciuniemani​ko​gono​we​go,głów​niedla​-

te​go,żewciążczu​łacośdonie​go,alenaj​wy​raź​niejmoc​nosiępo​my​lił.

Te​razbyłjużprze​ko​na​ny,żewy​bie​ra​łasięnaja​kiśsza​leń​czyweek​end,jed​naknie

mógłjejza​trzy​maćiza​żą​daćwy​ja​śnień,niemógł,niezwa​rio​wałjesz​czedokoń​ca.
Więcru​szyłzanią,boniewi​działin​ne​gowyj​ścia,ityle.

Nie mia​ła po​ję​cia, ja​kim wo​zem on je​dzie. Na szczę​ście miał ich kil​ka i czar​ny

ran​gero​verznacz​niemniejrzu​całsięwoczyniżfer​ra​ri.Trzy​małsięwbez​piecz​nej
od​le​gło​ścizanią,alepew​nieniezwró​ci​ła​bynanie​gouwa​gi,na​wetgdy​byprzy​kle​ił
siędojejzde​rza​ka.

–O,mójBoże!
–Cota​kie​go?
–Przydrzwiachstoija​kiśmęż​czy​zna,bar​dzoatrak​cyj​ny…
Kate mia​ła do​syć atrak​cyj​nych męż​czyzn. Nie była za​in​te​re​so​wa​na, a poza tym

cał​ko​wi​ciepo​chło​nę​łojąuwal​nia​niesięodtroskzapo​mo​cącia​stek,któ​reusłuż​ny
kel​nerpo​sta​wiłnasto​li​ku.Jejmat​kale​d​wonad​gry​złajed​no,na​to​miastonabyłajuż
przyczwar​tym.Cóż,wi​daćjejprze​zna​cze​niembyłozo​staćoty​łąsta​rąpan​ną,mu​-
sia​łasięztympo​go​dzić.

–Onidziewna​sząstro​nę…
Za​gu​bio​na w my​ślach, gdy usły​sza​ła jego głos, w pierw​szej chwi​li po​my​śla​ła, że

maha​lu​cy​na​cje,jed​nakszyb​kozda​łaso​biespra​wę,żejejmat​kawpa​tru​jesięwko​-
gośzajejple​ca​mi,azna​jo​mygłospo​wie​działcośjesz​cze.

Zgo​rącz​ko​wobi​ją​cymser​cemKateod​wró​ci​łasięizo​ba​czy​łago.
Pa​trzyłnaniąztrud​nymdoroz​szy​fro​wa​niawy​ra​zemoczu.
– Przy​naj​mniej kil​ka razy prze​kro​czy​łaś do​zwo​lo​ną pręd​kość na au​to​stra​dzie –

bąk​nął.

Nie po​tra​fił zi​den​ty​fi​ko​wać sza​le​ją​cych w nim uczuć, z wy​jąt​kiem jed​ne​go –

ogrom​nej ulgi, trud​no było bo​wiem mieć ja​kie​kol​wiek wąt​pli​wo​ści, że sie​dzą​ca
zKateprzyka​wiar​nia​nymsto​li​kuko​bie​ta,star​szaodniej,leczwciążbar​dzoład​na,
jestjejmat​kąioso​bą,zktó​rąKateza​mie​rza​łaspę​dzićweek​end.

– Na​zy​wam się Ales​san​dro – Z wy​cią​gnię​tą ręką od​wró​cił się do blon​dyn​ki. –

Apanipew​niejestmamąKate…

–Cotytu​tajro​bisz?
Katewkoń​cuod​zy​ska​łagłosiwjed​nejchwi​liogar​nąłjągniew.Czyprzy​je​chałza

niąpoto,żebyjejdo​wieść,żewciążmananiąogrom​nywpływ?

–Ko​cha​nie,zo​sta​więwassa​mych,do​brze?–ode​zwa​łasięShir​ley.–Mu​szęjesz​-

czezro​bićdrob​neza​ku​py,zu​peł​nieza​po​mnia​łam…

Pod​nio​słasięisię​gnę​łapotor​bę,cał​ko​wi​cieigno​ru​jącbez​sil​nyokrzyk,któ​rywy​-

rwałsięzpier​sijejcór​ki.Katezprze​ra​że​niempa​trzy​ła,jakjejmat​ka–jejnie​lo​jal​-
namat​ka–zuśmie​chemma​charękąiod​cho​dzi,zwal​nia​jącmiej​scedlaAles​san​dra.

Usiadł,aninamo​mentnieod​ry​wa​jącwzro​kuodjejtwa​rzy.
–Jakśmia​łeśzamnąpo​je​chać?Cotyso​biewy​obra​żasz?!
–Nie​po​ko​iłemsię.
–Nie​po​ko​iłeśsię?!Cotomazna​czyć?!
Ależbyłprzy​stoj​ny…Zmę​czo​ny,bled​szyniżnor​mal​nie,tofakt,leczitakpopro​-

stuosza​ła​mia​ją​cy…

–Comia​łemzro​bić,kie​dywoczy​wi​styspo​sóbniechcia​łaśmipo​wie​dzieć,do​kąd

je​dziesz?–za​py​tałobron​nymto​nem.

–Uzna​łam,żetonietwójin​te​res,popro​stu!
–Toniejestod​po​wied​niemiej​scenatęroz​mo​wę,Kate.
– To jest ide​al​ne miej​sce. – Wzię​ła głę​bo​ki od​dech i po​wo​li wy​pu​ści​ła po​wie​trze

zpłuc.–Po​słu​chaj,niechcętegowszyst​kie​go.To,comię​dzynamibyło,jużsięskoń​-
czy​ło,ityle.Mu​siszzo​sta​wićmniewspo​ko​ju,aje​ślinieje​steśwsta​nie,będęmu​-
sia​ławrę​czyćcimojąre​zy​gna​cję.

–Nicsięnieskoń​czy​ło.–Ales​san​drona​chy​liłsięnadsto​li​kiem,świa​do​my,żezgi​-

nie,je​że​liniepo​dej​miery​zy​ka.–Niedlamnie.Pro​szęcię,chodź​mygdziein​dziej,ta
ka​wiar​niajestzbytcia​sna,zbytzwy​czaj​naiza​tło​czo​na,że​bympo​wie​działcito,co
mu​szępo​wie​dzieć…

–Czy​lico?Niechzgad​nę.Ura​zi​łocię,żeode​szłamipo​sta​no​wi​łeśmido​wieść,że

na​dalciępra​gnę.Todla​te​gowczo​rajwe​zwa​łeśmniedoswo​je​goga​bi​ne​tu!

–Nie,we​zwa​łemcię,bo…bochcia​łemcięzo​ba​czyć.Niera​dzęso​biebezcie​bie.
Niemiałpo​ję​cia,copo​wi​nienpo​wie​dzieć,żebyjąza​trzy​mać,wie​działjed​nak,że

naj​zwy​czaj​niejwświe​ciemusitozro​bić.

–Sta​ra​łemsięnor​mal​nieżyć,aleniepo​tra​fię–cią​gnął.–Cośsięwy​da​rzy​ło,kie​dy

by​li​śmywTo​ron​to…

–Cośsięwy​da​rzy​ło?–po​wtó​rzy​łapo​gar​dli​wie.–Nibycota​kie​go?
–Niesą​dzi​łem,żesięza​an​ga​żu​ję,nieza​mie​rza​łem…Bła​gamcię,wyjdź​mystąd,

do​brze?Nieszu​kajpie​nię​dzy,jaza​pła​cę…

Wy​szli z ka​wiar​ni i ru​szy​li w stro​nę par​ku. Od​wró​ci​ła się do nie​go, osła​nia​jąc

oczyprzedsłoń​cem.

–No?
Wziąłjązarękę,któ​rawy​raź​niedrża​ła,ipo​cią​gnąłwkie​run​kuma​łe​goza​kąt​ka

wcie​niuka​te​dry.Usie​dlinatra​wie.

–Po​wiedz,comaszdopo​wie​dze​nia,inieowi​jajwba​weł​nę,wpo​rząd​ku?Nieza​-

an​ga​żo​wa​łeśsię,nicztychrze​czy,po​do​bałcisięsekszemną,towszyst​ko.

Ob​ję​łako​la​nara​mio​na​mi,na​glebar​dzozmę​czo​na.
–Skądmo​głemwie​dzieć,żetocoin​ne​go?–ode​zwałsię.–Jakmia​łemroz​po​znać

róż​ni​cę, sko​ro ni​g​dy do​tąd nie mia​łem do czy​nie​nia z taką sy​tu​acją jak ta? Po po​-
wro​ciezLon​dy​nuwy​da​wa​łomisię,żeszyb​kooto​bieza​po​mnę,wy​star​czy,żeznaj​-
dęso​bienowąko​chan​kę…

–Tookrop​ne.
–Sta​ramsiębyćuczci​wy.Za​wszetakro​bi​łem,koń​czy​łemzjed​nąko​bie​tąiza​czy​-

na​łemzna​stęp​ną,ini​g​dyna​wetniepo​my​śla​łem,żena​dej​dziedzień,kie​dyniebędę
wsta​nietegozro​bić.

–Zno​wumie​szaszmiwgło​wie–wy​szep​ta​łabez​rad​nie.
–Pró​bu​jępo​wie​dziećci,coczu​ję.Po​je​cha​łemzatobą,boniemo​głemznieśćmy​-

śli,żeinnymęż​czy​znabę​dzieciędo​ty​kał,żebę​dzieszsiędonie​gouśmie​cha​ła,że…
Ni​g​dynieczu​łemza​zdro​ści,aleroz​po​zna​łemją–uśmiech​nąłsięlek​ko.–Zu​peł​nie
mnieobez​wład​ni​ła.Nieza​mie​rza​łem…Niemaszpo​ję​cia,jakbar​dzociępra​gnę…

–Po​żą​da​nietozamało–po​wie​dzia​łaci​cho.
–Dlamnierów​nież.
De​li​kat​nie prze​chy​lił jej gło​wę i mu​snął po​li​czek otwar​tą dło​nią, za​my​ka​jąc ją

wichwła​snymświe​cie.

–Nieza​mie​rza​łemutra​cićkon​tro​linadmo​imiuczu​cia​mi–rzekłpo​waż​nie.–Wy​-

da​wa​łomisię,żewszyst​kona​praw​dękrę​cisięwo​kółpie​nię​dzyisek​su,ale…

–Aletonie​praw​da–do​koń​czy​łazanie​go.
–Tak.Do​tar​łotodomnie,boza​ko​cha​łemsięwto​bie.
Katewstrzy​ma​łaod​dech.Mia​ławra​że​nie,żeje​śliwy​pu​ścipo​wie​trzezpłuc,unie​-

siesięwy​so​koipo​szy​bu​jenadzie​mią.

–Za​ko​cha​łemsięwto​bie–po​wtó​rzył.–Niewiem,kie​dyijaktosięsta​ło,wiem

tyl​ko,żegdymniezo​sta​wi​łaś,całyświatprze​stałist​nieć.

–Zra​ni​łeśmnie.Ode​szłam,alewciążcze​ka​łam,że​byśpomnieprzy​szedł.Mia​łam

na​dzie​ję, że za​tę​sk​nisz za mną, lecz ty mil​cza​łeś. Ko​cham cię, Ales​san​dro. Ode​-
szłamzprze​ra​że​nia,boprze​cieżtyniechcia​łeśsta​łe​gozwiąz​ku,ajaniechcia​łam
ni​cze​goin​ne​go.

– Ko​chasz mnie? – za​py​tał drżą​cym gło​sem, dziw​nie szczę​śli​wy, że może się nie

sta​rać pa​no​wać nad sobą w obec​no​ści ko​bie​ty, któ​rej od​dał ser​ce. – Two​ja mama
pew​nietro​chęsięzdzi​wi,praw​da?Jakza​re​agu​je,gdyjejpo​wie​my,żeza​mie​rza​my
się po​brać? Bo ja nie wy​obra​żam so​bie ży​cia bez cie​bie, naj​droż​sza, więc mu​szę
za​daćcitopy​ta​nie.Wyj​dzieszzamnie?Bę​dzieszprzymniedokoń​ca,naza​wsze?
Uro​dziszmidużodzie​ci?

Katero​ze​śmia​łasięprzezłzy,któ​respły​wa​łyjejpopo​licz​kach.
–Niktniezdo​łamniepo​wstrzy​mać!
Iktomówi,żeży​cietoniebaj​ka?