Kultura minojska
1
Kultura minojska
Artykuł z serii Historia Grecji
Kultura mykeńska
Kultura cykladzka
Ruiny pałacu w Knossos
Makieta ruin pałacu w Malli
Kultura minojska, kultura kreteńska – jedna z
najstarszych kultur epoki brązu w obszarze Morza
Śródziemnego powstała na Krecie około 3000 r. p.n.e.
Odkryta i poznana dokładniej dopiero na początku XX
wieku dzięki pracom wykopaliskowym prowadzonym
przez archeologa Arthura Evansa. Wielu historyków
uważa, że Kreta odgrywała ważną rolę w handlu cyną
(stanowiącą jeden ze składników do produkcji brązu)
we wschodniej części Morza Śródziemnego.
Prace wykopaliskowe potwierdziły przekazy Homera o
stu miastach istniejących na Krecie. Do największych
należały Knossos, Fajstos, Hagia Triada i Malia. W
całości odkopane miasto nadbrzeżne Gurnia (1500 r.
p.n.e.) liczyło około tysiąca mieszkańców. Żadne z
odkopanych miast nie miało murów obronnych,
znaleziono też niewiele broni.
Terminy, którymi określa się cywilizację minojską, to:
cywilizacja pałacowa (pałac był siedzibą władcy oraz
centrum życia społecznego, politycznego i
gospodarczego a zarazem magazynem żywności i
surowców oraz ich dystrybucji) oraz talassokracja
(określenie na dominację Krety na morzu). Jednak u
podstaw twierdzenia o talassokracji legły przekazy
Kultura minojska
2
obszar wpływów kultury minojskiej
mityczne. Na nich oparli swe przekazy Herodot i
Tukidydes. Ich relacje właściwie były interpretacją
mitów. Dlatego część badaczy kwestionuje pogląd o
panowaniu Kreteńczyków na morzu
[1]
[2]
. Wskazują
oni na następujące realia gospodarcze ówczesnego
świata:
• Nie istniał wtedy rozległy handel o rozmiarach
decydujących o wszystkich dziedzinach gospodarki.
• Kreta ówczesna nie przeznaczała poważnej części produkcji na zbyt, ponieważ eksport nie był koniecznością
żadnej antycznej gospodarki.
• Rzemiosło produkowało więcej niż wymagały tego lokalne potrzeby, ale nie na tyle, aby jego towarowa
produkcja miała decydować o gospodarce.
• To samo można powiedzieć o nadwyżkach rolniczych (oliwa).
• Nie istniał rynek konsumentów dostatecznie duży, aby zaistniał potężny handel oparty na sprzedaży nadwyżek
produkcji dóbr.
Jednym słowem obrót towarowy ze światem zewnętrznym był dla Krety ważny, ale w całokształcie jej ekonomiki
stanowił margines. Poglądy o talassokracji minojskiej powstały pod wpływem wiedzy o mechanizmach gospodarki
nowożytnej, przeniesionych w odległą przeszłość, gdzie realia gospodarcze były zupełnie inne.
Kreteńczycy posługiwali się pismem linearnym A, dla odróżnienia od pisma linearnego B, używanego przez
Mykeńczyków. Pismo linearne A nie zostało dotychczas rozszyfrowane.
Do najważniejszych zabytków zalicza się pałac w Knossos (zwany też pałacem Minosa), związany z mitem o
względnego pokoju, a także na hegemonię tej kultury w tym rejonie.
Zmierzch kultury minojskiej przyniósł prawdopodobnie wybuch wulkanu na wyspie Thira (ok. 1628 r. p.n.e.) oraz
najazd Achajów około 1550 r. p.n.e.
Okresy w historii kultury minojskiej
Przedpałacowy 3000 p.n.e. - 2000 p.n.e.
W tym okresie wytwarzano małe figurki postaci ludzkich wykonywane z gliny, kamienia, czasem kości słoniowej
lub muszli. Były to postacie schematyczne, ukazane w pozycjach statycznych.
Cylindryczne pieczęcie zdobione wzorami geometrycznymi, najczęściej spiralami, używane były do znakowania
wyrobów oraz własności prywatnych. Wykonywano ozdoby ze złotych blaszek. Ceramikę zdobiły malowane, proste
elementy geometryczne. Osady składały się z domów wznoszonych na planie prostokąta, budowanych z suszonej
cegły na kamiennej podmurówce. Domy były podobne do siebie i ściśle do siebie przylegały. Były jakby
„posklejane” ze sobą stanowiąc pomieszczenia jednego wielkiego domostwa-osady.
W połowie III tysiąclecia p.n.e. w dolinie Messara pojawiły się najstarsze groby tolosowe służące jako miejsce
pochówku całych rodzin. Przez lata pochowano w nich dziesiątki zmarłych. Przed grobowcami stawiano ołtarze, na
których były odprawiane ceremonie ku czci zmarłych.
Kultura minojska
3
Starszych pałaców 2000 p.n.e. - 1700 p.n.e.
miast była zwarta. Domy zewnętrzne, w dolnych partiach były pozbawione okien i drzwi. Stanowiły jakby mur
obronny. 2000 – powstały pałace w Knossos, Fajstos i Malia. Nie posiadały murów obronnych. Wznosiły się wśród
miejskiej zabudowy. W bezpośrednim ich sąsiedztwie pobudowane były domy wysokich urzędników, piętrowe z
balkonami. Pałace były siedzibą władcy oraz centrami życia społecznego, politycznego i gospodarczego.
Znajdowały się w nich magazyny żywności, składy surowcowe i warsztaty rzemieślnicze. Na potrzeby administracji
pałacowej wymyślono pismo linearne A. Przykładem są znaki tego pisma pokrywające dysk z pałacu w Fajstos.
Jest to okres dynamicznego rozwoju sztuki minojskiej. Nadal wytwarzano małe figurki postaci ludzkich ale tym
razem, starano się przedstawić je realistycznie. Nadal jednak postaci są statyczne. Realistycznie przedstawiano
postaci ludzkie na pieczęciach i naczyniach ceramicznych. W odróżnieniu od figurek, postaci na pieczęciach lub
ceramice na ogół znajdują się w ruchu (np. w tańcu, podczas pracy). Dopiero w XVII wieku p.n.e. figurki
przedstawione są w pozach "zatrzymanego ruchu". Oprócz grobów tolosowych były również groby izbowe,
przypominające kształtem prostokątne izby typowych mieszkań. Niektóre z nich miały nawet brukowane otoczenie.
Największe miały wymiary 40 x 30 m i otaczano je kolumnadą, zaś ich wnętrza składały się z mniejszych
pomieszczeń.
Charakterystyczna dla tego okresu jest przepięknie zdobiona ceramika kamaresowa. Produkowano cienkościenne
wazy, dzbany i inne naczynia. Dekorowano je bogatymi ornamentami o żywej kolorystyce. Dekoracje malowane
były na ciemnym tle w kolorze białym, żółtym, czerwonym, brązowym. Artyści chętnie zestawiali kontrastowe
kolory, a ornamenty tworzyli z prostych elementów geometrycznych i stylizowanych motywów roślinnych. Do
wyjątków należą przedstawienia figuralne. Dekoracja była tak komponowana, aby podkreślić kształt naczynia.
Rzadziej spotykana w tym okresie była ceramika zwana w archeologii egg shell (skorupka jaj). Są to maleńkie
czarki o bardzo cienkich ściankach.
W roku 1700 p.n.e. pałace zostały gruntownie zniszczone. Przyczyny tego faktu są nieznane. Mogło się to zdarzyć w
wyniku trzęsienia ziemi. Jednak ślady pożarów każą wątpić w taką ewentualność, gdyż trzęsienia ziemi pożarów nie
indoeuropejskich Luwiów z Azji Mniejszej. Jednak wobec nieodczytania pisma linearnego A, nie można tej
hipotezy obronić.
Młodszych pałaców 1700 p.n.e. - 1400 p.n.e.
Nastąpiła szybka odbudowa pałaców. Na ich ścianach pojawiły się niespotykane dotąd duże freski. Malarstwo
minojskie było pod silnym wpływem malarstwa egipskiego zarówno pod względem tematyki jak i techniki
wykonania. Jest to malarstwo naturalistyczne, wiernie odtwarzające naturę. Nie jest to naturalizm w dzisiejszym
rozumieniu, stosowanie barw ma charakter często umowny (małpki w kolorze niebieskim). Malowano sceny z życia
dworu, uroczystości świeckie i religijne. Do rzadkości należą przedstawienia scen związanych z prowadzonymi
wojnami.
Tendencje realizmu w rzeźbie pogłębiły się. Figurki datowane na XVI – XV wiek przedstawiają ludzi w ruchu
poprzez wygięcie ciała, ułożeniem rąk. Figurki kobiet ubrane są w tzw. stroje dworskie. Ubiór składał się z szerokiej
spódnicy i obcisłego kaftanika odsłaniającego piersi. Są to postacie kapłanek lub wyobrażenia boginek. Figurki
nadal wykonywano z gliny, fajansu, kości słoniowej oraz brązu.
Pojawiły się kamienne naczynia. Były to wazy zdobione reliefami, oraz rytony (naczynia libacyjne).
W tym czasie Kreta utrzymywała częste kontakty handlowe z Egiptem, Ugarit i Byblos. Nie były to jednak kontakty
stałe. W 1550 r. p.n.e. na Melos, kreteńczycy założyli faktorię Filakopi. Stała się ona ośrodkiem handlu z
Cykladami.
Kultura minojska
4
Pałacowy 1400 p.n.e. - 1100 p.n.e.
w XV stuleciu p.n.e. nastąpiły zmiana motywów dekoracyjnych w ceramice:
• pojawił się styl morski. Jego nazwa pochodzi od często występujących w nim motywów zwierząt i roślin
morskich. Cechuje go naturalizm.
• styl pałacowy, w którym stosowane wcześniej motywy dekoracyjne uległy uproszczeniu, geometryzacji, nabierały
cech symbolu.
Przypisy
[1] G.H.Starr w artykule "The Myth of Minoan Thalassocracy", w: "Historia" 1955
[2] G.H.Starr, K. Branigan "Minoan Colonialism" w: Annual of The Britisch School at Athens, 76 (19810 S. 23-33
Źródła i autorzy artykułu
5
Źródła i autorzy artykułu
Kultura minojska Źródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=25015080 Autorzy: Andrzej Montezuma, Astromp, Gdarin, Gładka, Interfector, Janmad, Jaras 1991, Kacper Dębski,
Kaszkawal, Kpjas, Lampak, M-i, Marcin Robert, Mathiasrex, MesserWoland, Meteor2017, Mkw98, Monika, Mpfiz, NH2501, Pablo000, Pan Samochodzik, PawełMM, Polinik, Ponewor, Pufacz,
Radomil, Sambor3, Stv, TOR, Viatoro, Wikipek, WojciechSwiderski, Wyciorek, 22 anonimowych edycji
Źródła, licencje i autorzy grafik
Plik:Coat of arms of Greece.svg Źródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Coat_of_arms_of_Greece.svg Licencja: Public Domain Autorzy: User:Tonyjeff
Plik:Palace of Knossus.jpg Źródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Palace_of_Knossus.jpg Licencja: nieznany Autorzy: Chris 73, Phso2, 1 anonimowych edycji
Plik:Malia Palais maq.jpg Źródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Malia_Palais_maq.jpg Licencja: Creative Commons Attribution 2.5 Autorzy: Gryffindor, Marsyas, Mdd,
Phso2, Steffen Löwe Gera, Tonyesopi, 1 anonimowych edycji
Plik:Dominios minoicos.PNG Źródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Dominios_minoicos.PNG Licencja: GNU Free Documentation License Autorzy: Original uploader was
Mexicano at es.wikipedia
Licencja
Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported
http:/