ISTOTA POLITYKI MAKROEKONOMICZNEJ

Aby zacząć rozważania na temat istoty polityki makroekonomicznej ważne jest by

zrozumieć co mamy na myśli używając słowa polityka gospodarcza – od tego trzeba zacząć.
Polityka gospodarcza jest nauką stosowaną ekonomii i formą praktyki gospodarczej państwa.
Jest ona jedną z kilku głównych polityk państwa, takich jak: polityka zagraniczna, polityka
społeczna, polityka obronności, polityka ekologiczna.

Polityka gospodarcza dzieli się na:

1. politykę makroekonomiczną – są to oddziaływania państwa, które dotyczą

całokształtu społecznego procesu gospodarczego i prowadzone są głównie z użyciem
podstawowych mechanizmów jego regulacji - pieniądza i budżetu państwa.

2. politykę mikroekonomiczną – określa się ją jako regulację konkretnych zagadnień

gospodarki, jej poszczególnych gałęzi, rodzajów produkcji, rynków na określone
towary i usługi.

Polityka makroekonomiczna to oddziaływanie rządu (państwa) na zachowania się

gospodarki jako całości, za pośrednictwem całego wachlarzu narzędzi polityki gospodarczej.
Jest to więc polityka gospodarcza prowadzona w skali makro, której podstawowym i
głównym zadaniem jest poprawa poziomu życia całej lub większości ludzi, poprzez dążenie
do o realizacji określonych celów, którymi są:

1) pełne i stabilne zatrudnienie (między innymi również poprzez likwidację bezrobocia)

2) stabilne ceny na rozsądnym poziomie (nie krzywdzące zarówno konsumentów jak i
producentów – znalezienie „złotego środka”)

3) wysokie zarobki (pobudzające wydajność pracowników, adekwatne do nich pracy i
zaangażowania w wytwarzanie dóbr i usług)

4) inne cele o charakterze międzynarodowym (utrzymanie korzystnych stosunków
ekonomicznych z kontrahentami w skali globalnej/regionalnej/krajowej).

Teraz krótko scharakteryzuje powyższe cele:

Ad. 1. Zatrudnienie: wysokie zatrudnienie i niskie bezrobocie, zapewnienie dobrej i wysoko
płatnej pracy wszystkim, którzy chcą pracować i są do tego zdolni.

Ad. 2. Stabilność poziomu cen: ustabilizowany albo rosnący w łagodnym tempie poziom cen,
jednakowoż przy cenach i płacach wyznaczanych działaniem wolnych rynków.

Ad. 3. Wysokie zarobki: wysokość zarobków uwzględniająca pracę, wykształcenie,
zaangażowanie, stanowisko pracy, oraz możliwość zaspokojenia potrzeb za pomocą
wypracowanego dochodu.

Ad. 4. Inne cele o charakterze międzynarodowym: stosunki gospodarcze z zagranicą
charakteryzujące się stabilnością kursu waluty i zbilansowaniem (w mniejszym czy większym
stopniu) eksportu i importu.

W zakres polityki makroekonomicznej wchodzą m.in.:



polityka pieniężna, polityka finansowa, polityka fiskalna



polityka budżetowa, której częścią jest polityka fiskalna



polityka handlowa w tym m.in. polityka celna.



polityka dochodowa



polityka stabilizacyjna.

Aby Rząd mógł dokonać wyboru odpowiednich działań, musi mieć możliwość dokładnego
śledzenia przebiegu procesów gospodarczych. Umożliwia to wiele miar (wskaźników),
najważniejsze

z

nich

to

:

1) produkt narodowy brutto i netto, które są precyzyjnymi miarami ogólnej produkcji
krajowej

2) dochód narodowy, dochody osobiste, które są miarami siły nabywczej konsumentów przed
i po opodatkowaniu (dochody brutto i netto)

3) stopę bezrobocia, która pokazuje trudność w znalezieniu pracy na rynku

4) stopy inflacji, ukazujące trwały wzrost ogólnego poziomu cen (przy uwzględnieniu zmiany
jakości wytworzonych dóbr i usług).

Bibliografia:

P.A.Samuelson, W.D.Nordhaus, Ekonomia 1, PWN, Warszawa 1995.

Stachowiak Z., Ekonomia. Zarys podstawowych problemów, WSFiZ, Warszawa 2000.

Encyklopedia Zarządzania -

http://mfiles.pl/pl/index.php/Polityka_gospodarcza

David Begg, Makroekonomia, PWE, Warszawa, 2007