Hakdama Zohar

Hakdama Zohar p.5

Autor: Raszbi

5. Inne wyja

ś

nienie. Kiełki - s

ą

to ojcowie, którzy weszli w rozum i weszli w przyszły

ś

wiat, w bin

ę

, i ukryci

tam. I st

ą

d wychodz

ą

skryci i ukrywaj

ą

si

ę

w prawdziwych prorokach. Urodził si

ę

Josef - i ukryli si

ę

w

nim. Wszedł Josef w ziemi

ę

ś

wi

ę

t

ą

i zbudował ich tam. Wtedy ukazali si

ę

na ziemi i otworzyli si

ę

tam.

Kiedy oni ukazali si

ę

? Kiedy jest widoczna t

ę

cza, otwieraj

ą

si

ę

oni. W tym czasie odbywa si

ę

czas

ś

piewu, czyli czas unicestwienia wszystkich grzeszników na ziemi. Dlaczego uratowali si

ę

? Dlatego

ż

e

kiełki ukazały si

ę

na (z) ziemi. A je

ż

eliby były widoczne wcze

ś

niej, nie mogłyby pozosta

ć

w

ś

wiecie, i

ś

wiat nie mógłby istnie

ć

.

Tu Zohar wyja

ś

nia osi

ą

gni

ę

cie Z'A

ś

wiatła haja. NeH'I de-Z'A nazywane s

ą

"synowie", a HaGa'T de-Z'A

nazywane s

ą

"ojcowie". Równie

ż

turkawka - jest to HaGa'T de-Z'A. Sam Z'A składa si

ę

jakby z dwóch cz

ęś

ci: do

swojego haze, jego sfirot HaGa'T nazywane s

ą

wielkie Zo'N, pod jego haze, sfirot NeH'I nazywane s

ą

małe Zo'N.

HaGa'T odpowiednio: Awraam - Ic'hak - Jakow. NeH'I odpowiednio: Mosze - Aaron - Josef. Malchut - Dawid.
(Gwura - Ic'hak, hesed - Awraam, tiferet - Jakow - trzech ojców. Hod - Aaron, necach - Mosze, jesod - Josef -
trzej synowie. Malchut - Dawid.)

Sfirot necach i hod nazywane s

ą

"prorocy", jesod - "sprawiedliwy". Tu mówi o kiełkach stopniowo rosn

ą

cych z

małego stanu do wielkich Zo'N: na pocz

ą

tku Zo'N były małe, sfirot necach, hod, jesod ze

ś

wiatłem nefesz

nazywały si

ę

ubar - zarodek. Nast

ę

pnie za pomoc

ą

jenika - wskarmianie, otrzymania

ś

wiatła od Ima, wyrosły:

sfirot necach, hod, jesod odpowiednio wyrosły swoimi wła

ś

ciwo

ś

ciami do wła

ś

ciwo

ś

ci sfirot hesed, gwura, tiferet i

otrzymały

ś

wiatło ruach. W ten sposób powstał parcuf z cz

ęś

ci HaGa'T NeH'I ze

ś

wiatłem ruach i nefesz.

Nast

ę

pnie, na skutek otrzymania sił od wy

ż

szego, kolejnego wzrostu, osi

ą

gn

ę

li "gadlut alef", pierwszy wielki stan,

sfirot HaGa'T stały si

ę

odpowiednio sfirot HaBa'D ze

ś

wiatłem neszama, sfirot NeH'I stały si

ę

odpowiednio sfirot

HaGa'T i otrzymały nowe sfirot NeH'I. W ten sposób parcuf wyrósł do trzech cz

ęś

ci HaBa'D HaGa'T NeH'I ze

ś

wiatłami nefesz, ruach, neszama i nazywa si

ę

gadol - wielki jeden. A nast

ę

pnie, na skutek kolejnego wzrostu,

osi

ą

gn

ę

li dojrzały stan (wielki-2) "gadlut bet", drugiego wielkiego stanu, w sfirot HaBa'D weszło

ś

wiatło haja.

Wzrost - wskazuje na wzrost ekranu, przeciwegoistycznych wewn

ę

trznych sił,

ż

ycze

ń

w samym człowieku.

Wył

ą

cznie to ró

ż

ni wielkie kli od małego, wył

ą

cznie w tym jest ró

ż

nica pomi

ę

dzy parcufim. A na skutek wielko

ś

ci

ekranu, zmieniane s

ą

i ich wewn

ę

trzne wła

ś

ciwo

ś

ci.

Ci ojcowie weszli w wy

ż

szy rozum i wznie

ś

li si

ę

w przyszły

ś

wiat - mówi si

ę

o wewn

ę

trznołonowym rozwoju

Z'A, kiedy on wznosi si

ę

w Aw'I, które nazywane s

ą

"wy

ż

szy rozum", wy

ż

sza my

ś

l. Aba - hochma, nazywa si

ę

rozum, my

ś

li, a Ima - bina, nazywa si

ę

"przyszły

ś

wiat". A oboje nazywani s

ą

"rodzice", ojciec i matka, Aw'I. I tam

rozpoczyna si

ę

pocz

ą

tek stworzenia, zacz

ę

cie Z'A z jego pierwotnego stanu duchowego zarodka.

Jak w naszym

ś

wiecie zarodek zale

ż

y całkowicie od matki, w cało

ś

ci oddany jej, zupełnie nie ma

ż

adnych

własnych

ż

ycze

ń

i

ż

ycia, rozwija si

ę

wył

ą

cznie dzi

ę

ki niej, tak samo i ka

ż

dy człowiek mo

ż

e sta

ć

si

ę

duchowym

zarodkiem, je

ż

eli całkowicie odepchnie od siebie swoje

ż

yczenia i działania, i b

ę

dzie wykonywa

ć

wył

ą

cznie to,

czego

ż

yczy sobie wy

ż

szy parcuf, uczyni z siebie duchowy embrion, podobny do fizjologicznego. Ró

ż

nica

fizjologicznego zarodka od duchowego jest w tym,

ż

e

ż

eby sta

ć

si

ę

duchowym zarodkiem, potrzebny ogromny

indywidualny wysiłek i

ż

yczenie, wówczas jak o fizjologicznym zarodku postanawiaj

ą

rodzice.

Na skutek swego łonowego rozwoju w binie - co oznacza,

ż

e człowiek całkowicie unicestwia wszystkie swoje

indywidualne

ż

yczenia i my

ś

li, i gotów jest przyj

ąć

, podobnie jak płód od matki, wszystko co ona mu daje,

wszystkie jej my

ś

li i wła

ś

ciwo

ś

ci, bez wzgl

ę

du na to, na ile by one nie wydawały si

ę

niezrozumiałymi i

nienaturalnymi jego istnieniu - ten zarodek osi

ą

ga stan swojego duchowego rodzenia.

Lecz ten stan jeszcze wi

ę

kszego ukrycia od niego wy

ż

szego

ś

wiatła, poniewa

ż

jeszcze nie posiada ekranu by

otrzymywa

ć

to

ś

wiatło. Dlatego taki stan nazywa si

ę

mały, ukryty w prawdziwych prorokach, czyli w sfirotach

necach i hod, które Z'A osiaga na skutek procesu wskarmiania, otrzymania mleka,

ś

wiatła hasadim od matki -

Imy - biny.

Ś

wiatło wskarmiania dochodzi do necach hod jesod de-Z'A i Z'A osi

ą

ga Wa'K -

ś

wiatło nefesz - ruach - mały

stan. We wskarmianiu Z'A osi

ą

ga sfir

ę

jesod - dlatego powiedziano,

ż

e urodził si

ę

Josef: po uko

ń

czeniu

wskarmiania wznosi si

ę

Z'A, by otrzyma

ć

od Aw'I

ś

wiatło neszama - wielki stan, który nazywa si

ę

Josef.

Z'A składa si

ę

z trzech cz

ęś

ci: HaBa'D HaGa'T NeH'I. Proces wzrostu Z'A, proces nabycia ekranu na swoje

ż

yczenia, rozpoczyna si

ę

z najja

ś

niejszej, najmniej egoistycznej cz

ęś

ci - sfirot HaBa'D, w które on otrzymuje

pocz

ą

tkowo

ś

wiatło nefesz. Nast

ę

pnie on nabywa ekran na bardziej ci

ęż

kie, egoistyczne

ż

yczenia, sfirot HaGa'T,

i w nie przechodzi

ś

wiatło nefesz z HaBa'D, a w puste HaBa'D wchodzi

ś

wiatło ruach.

Nast

ę

pnie Z'A nabywa ekran równie

ż

na najbardziej egoistyczne kli, sfirot NeH'I, i

ś

wiatło nefesz z HaGa'T

przechodzi w NeH'I, w puste HaGa'T przychodzi

ś

wiatło ruach z HaBa'D, a w puste HaBa'D wchodzi

ś

wiatło

neszama.

Osi

ą

gni

ę

cie poprzez Z'A wielkiego stanu nazywa si

ę

urodzeniem Josefa, dlatego

ż

e pojawiły si

ę

sfirot NeH'I,

gdzie ostatnia sfira jesod, nazywa si

ę

Josef. Lecz poniewa

ż

nie ma jeszcze

ś

wiatła haja, to nazywa si

ę

taki stan

ukrytym. Wszedł Josef do

ś

wi

ę

tego kraju i zbudował tam - czyli po osi

ą

gni

ę

ciu pierwszego wielkiego stanu,

otrzymania

ś

wiatła neszama, kontynuuje Z'A wzrost, powieksza swój ekran do otrzymania w niego

ś

wiatła haja.

W takim stanie malchut de-Z'A oddziela si

ę

od niego w samodzielny parcuf, który nazywa si

ę

ś

wi

ę

ta ziemia,

gdy

ż

ś

wiatło haja nazywa si

ę

ś

wi

ę

to

ść

. Dlatego powiedziano,

ż

e wszedł, a dokładniej wzniósł si

ę

Josef w

wielkim stanie Z'A, w

ś

wi

ę

t

ą

ziemi

ę

, stali si

ę

Z'A i nukwa równymi i jednakowo wielkimi w stanie panim be panim

- twarz

ą

ku twarzy, stan okre

ś

laj

ą

cy ziwug pomi

ę

dzy Zo'N.

I wybudował tam Josef -

ś

wiatło haja, czyli hochma, wypełnia parcuf wył

ą

cznie podczas ziwuga, kiedy Zo'N

czyni

ą

ziwug pomi

ę

dzy sob

ą

. I to

ś

wiatło pozostaje w malchut, dlatego

ż

e wył

ą

cznie poprzez ni

ą

, jej ekran,

otwiera si

ę

. Jak Aw'I - Ga'R de-bina, a ISZSu'T - Za'T de-bina - i tylko w ISZSu'T jest

ś

wiatło hochma, podobnie

Z'A i malchut pomi

ę

dzy sob

ą

, i

ś

wiatło otwiera si

ę

wył

ą

cznie w malchut. Dlatego, tylko kiedy

ś

wiatło hochma

napełnia nukw

ę

, mówi si

ę

o tym,

ż

e jest otwarcie

ś

wiatła, a do tego, ono uwa

ż

a si

ę

ukrytym.

Kiedy widoczne oni? Kiedy t

ę

cza widoczna w

ś

wiecie - Z'A nazywa si

ę

t

ę

cza,

ś

wiat - jest to malchut, wspólne

ich poł

ą

czenie nazywa si

ę

"t

ę

cza w obłoku". Przyszedł czas unicestwi

ć

wszystkich grzeszników ziemi - przy

zwi

ę

kszeniu grzeszników w

ś

wiecie, zwi

ę

kszeniu przyssania si

ę

nieczystych sił do Zo'N, nieczyste siły mog

ą

na

tyle wpłyn

ąć

na Zo'N,

ż

e jak podczas potopu, doprowadz

ą

do zguby całego

ś

wiata. W takim wypadku nie ma

innego ratunku dla człowieka, jak tylko poprzez otwarcie jemu wy

ż

szego

ś

wiatła -

ś

wiatła haja. Dlatego mówi

Zohar,

ż

e zostaje uratowany

ś

wiat tym,

ż

e pokazuj

ą

si

ę

kiełki z ziemi, czyli tym,

ż

e

ś

wiatło haja unicestwia

nieczyste siły człowieka z ziemi - jego

ż

ycze

ń

z malchut, i one nie mog

ą

przyssa

ć

si

ę

do niej, i zaszkodzi

ć

człowiekowi.

A je

ż

eli nie ukazałyby si

ę

, nie byłoby ratunku dla

ś

wiata - dlatego

ż

e na pocz

ą

tku nukwa buduje si

ę

wielka,

jak Z'A, co nazywa si

ę

dwa wielkie

ś

wiatła, kiedy malchut ma ten sam poziom co i Z'A, lecz stoi za nim, achor be

achor, nie jest w stanie otrzyma

ć

ś

wiatła hochma, na skutek braku

ś

wiatła hasadim. Dlatego malchut skar

ż

y si

ę

,

ż

e z powodu braku hasadim nie mo

ż

e otrzyma

ć

hochmy: chocia

ż

wielko

ś

ci

ą

luna jest taka jak sło

ń

ce, lecz sama

ś

wieci

ć

nie mo

ż

e, a mo

ż

e

ś

wieci

ć

wtedy kiedy sło

ń

ce, Z'A, da jej

ś

wiatło. A poniewa

ż

brakuje jej

ś

wiatła hochma,

to taki stan nazywa si

ę

odwrotnym (achor - plecy). A w stanie achor be achor nie mo

ż

e by

ć

ziwuga.

Lecz po tym jak nukwa rodzi si

ę

i ro

ś

nie (otrzymuje wła

ś

ciwo

ś

ci) od guf de-Z'A, jak mówi si

ę

w Torze, jak Hawa

rodzi si

ę

z ciała Adama, to staje si

ę

równa jemu i panim be panim, twarz

ą

ku twarzy z Z'A w ziwug. Lecz

wcze

ś

niejsze

ś

wiatło równie

ż

pozostaje w niej. Co wi

ę

cej, wła

ś

nie na skutek odczucia braku

ś

wiatła w swoim

stanie, wła

ś

nie w przeszłe cierpienia, malchut otrzymuje

ś

wiatło haja. Co wi

ę

cej, człowiek mo

ż

e odczu

ć

nasłodzenie wył

ą

cznie dzi

ę

ki przeszłym cierpieniom.

Dlatego mówi Zohar,

ż

e je

ż

eli nie ukazałyby si

ę

kiełki w malchut podczas jej małego stanu, kiedy ona stała z tyłu

Z'A, nie mogłaby otrzyma

ć

ś

wiatła haja podczas swojego du

ż

ego stanu, poniewa

ż

nie byłoby u niej kelim -

ż

ycze

ń

otrzyma

ć

to

ś

wiatło. Całe stworzenie nowego, oparte na odczuciu ciemno

ś

ci, jak powiedziano, Stwórca

rozprzestrzenia z siebie

ś

wiatło i z niczego tworzy ciemno

ść

. Odczucie ciemno

ś

ci poprzez człowieka oznacza

jego przygotowanie do otrzymania

ś

wiatła.

< Poprz.

Nast. >