Prowadzący: B. Sczupak
Przedmiot: Polityka regionalna
Gospodarka przestrzenna 2st. sem. 2
Wykład 1
17.02.2015
1. Polityka regionalna – pojęcie:
W literaturze anglosaskiej rozróżnia się: policy i politics
Polityka jako zbiór wiedzy – strona wyjaśniająca polityki: wyjaśnia mechanizm interwencji
publicznych w regionach
Polityka jako pewne umiejętności praktyczne – jak prowadzić/oddziaływać/zarządzać
rozwojem regionu
Z punktu widzenia zarówno zbioru wiedzy i umiejętności polityka to:
umiejętność formułowania celów
dobór środków do ich osiągania
2. U podstaw podejmowania decyzji dot. Celów leżą dwa ujęcia (dylematy)
wyrównywanie – redystrybucja aby wyrównywać dochody – gdzie postawić granicę w
wyrównywaniu?
wspieranie wzrostu
=
Polityka regionalna – filary – kontinuum polityki regionalnej
I FILAR - Zachowanie spójności w obrębie państwa - zachowanie unitarności państwa i
dążenie do samodzielności regionów.
II FILAR – zróżnicowanie poziomu rozwoju – w przekrojach regionów mamy do czynienia z
różnym stanem dobrobytu: Dylemat polityki regionalnej powstaje pytanie czy wspierać
bogatych i potrafią czy mieć politykę
PROBLEM - Czym mierzyć poziom rozwoju i jak zdefiniować kto jest biedny, a kto bogaty?
Umiejętność przekształcenia poziomu na kryteria redystrybucji środków pomiędzy biednych,
a bogatych
Biedni jak zobaczą szansę u bogatych to będą chcieli do nich przyjść, będą migrować –
wykształceni ludzie jadą do Londynu, bo Londyn jest bogaty i chętnie „dzieli się” swoimi
plusami z ludźmi wykształconymi, bo także będą mieli z tego tytułu wartość dodaną
Jeżeli ludzie będą migrować za dobrobytem mogą zmienić miejsce zamieszkania na trwałe lub
czasowe. Na miejsce ludzi którzy wyemigrowali pojawią się nowi, którzy uznają, że dla nich to
miejsce jest wystarczające.
Problem redystrybucji środków istnieje także wewnątrz regionu – Częstochowa
najbiedniejszym subregionem w regionie śląskim, najbogatszym jest subregion tyski.
Jeżeli będziemy koncentrować się tylko na wyrównywaniu poziomu rozwoju to zaniechamy
pewne elementy mechanizmów wzrostu gospodarczego i ekonomicznego
3. Miara poziomu rozwoju
Dla działalności praktycznej zróżnicowanie poziomu rozwoju będzie mierzony w postaci:
PKB/mieszkańca na poziomie NUTS II, na dzień 31 marca poprzedniego roku (pierwszy
kwartał)
Jeżeli PKB/mieszkańca w regionie jest mniejszy niż 0.75% PKB/mieszkańca w unii to tego typu
regiony są kwalifikowane jako regiony opóźnione w rozwoju i wymagające w szczególnej
interwencji
PKB – jest wytwarzany też przez ludność, która mieszka gdzie indziej (np. mieszkańcy woj.
małopolskiego przyjeżdżający tworzą PKB w województwie śląskim)
Model Martina:
=
Miara produktywności:
Miara zatrudnialności – aktywność ekonomiczna ludności:
Jeżeli wskaźnik zatrudnialności przekracza 0.8 to w USA ogłasza się kryzy, w Europie jest to
mało osiągalne, w najlepszym regionie w Hamburgu wskaźnik ten wynosi 0.72. W
województwie śląskim poziom ten jest 0.48 – czyli na 100 osób pracuje tylko 48
Można prowadzić do wzrostu tego wskaźnika, na przykład: zmniejsza się ludność w wieku
produkcyjnych (dopuszcza się do migracji)
Wskaźnik starzenia się populacji:
Im wyższy poziom tego wskaźnika tym starzenie się ma wyższy poziom – przybywa ludności w
wieku poprodukcyjnym (ludzie coraz dłużej żyją), a maleje liczba dzieci. Ma to istotny wpływ
na rozwój regionu.
UJĘCIE CZYNNOŚCIOWE
4. Koncepcja polityki regionalnej – 3 ujęcia:
Koncepcja behawioralna – nawiązują do „policy” i koncentrują się na sposobie
podejmowania decyzji przez grupę lub jednostkę w celu osiągnięcia pewnego wpływu na inne
grupy osób bądź na określone procesy/typ zachowań
Koncepcja funkcjonalna – polityka traktowana jako pewna funkcja – opis, wyjaśnienie
oddziaływania na systemy społeczne, które to oddziaływanie ma zapewnić samorozwój
poprzez takie działania jak:
a) Rozwiązywanie konfliktów
b) Regulacje działań
c) Socjalizacja
Koncepcja neoliberalna – ukierunkowane jest na wyjaśnianie sposobów rozwiązywania
problemów społecznych poprzez redystrybucję deficytowych dóbr i zasobów
UJĘCIE PRZEDMIOTOWE
5. Aby rozważać koncepcje w ujęciu przedmiotowym należy wyjaśnić czym jest REGION
jednostka zasadniczego (ogólnego) podziału administracyjnego kraju najbliżej państwa;
region = województwo (pojęcia tożsame w ujęciu ogólnym).
Podmiotowość regionu: samorząd i wojewoda - funkcję kontrolną wobec samorządu pełni
urząd wojewody jako przedstawiciela premiera w jednostce samorządu terytorialnego
Istnieje wiele podziałów regionu: funkcjonalne, geograficzne, ekonomiczne, społeczne…
Kryteria wydzielenia:
Kryterium jednorodności - w przypadku regionów geograficznych będzie to jednorodność
morfologiczna
Kryterium homogeniczności kulturowej - język, wykształcona kultura
DODATKOWO: Istnieją też podziały specjalne – np. oddziały wojska, policji, oddziały
gospodarki wodnej - i są inne od podziału, w którym region jest najbliżej państwa. Mogą też
być one podzielone wewnętrzne (strukturalne), np. prezydent sosnowca i katowic musi
uzgodnić zadania z oddziałami gospodarki wodnej
6. NUTS – naturalne jednostki terytorialnej statystyki
5 stopni podziału obszaru na „regiony”
Obowiązuje we wspólnocie europejskiej
Podział NUTS:
I. grupy województw
II. województwo
III. subregiony – największy problem w Polsce
IV. powiaty
V. gminy
Interwencja publiczna w polityce i idący za nią podział pieniężny jest rozdzielany w ramach
jednostek NUTS, po to aby zapewnić porównywalność we wspólnocie europejskiej
7. Źródła zróżnicowania poziomu rozwoju w wymiarze regionalnym
Przyczyny/źródła strukturalne – PKB = suma wartości dodanej (popularne w Niemczech)
Wartość dodana ma swoją strukturę strukturalną. Wg. Friedmana można wyróżnić 4 sektory
działalności gospodarczej, które to sektory mają różną zdolność do tworzenia wartości
dodanej
Sektory:
a) Sektor wydobywczy/ekstraktywny– górnictwo, rolnictwo, leśnictwo, rybołówstwo –
cecha: niska zdolność do tworzenia wartości dodanej, oparte jest na masowej skali
wytwarzania
b) Sektor dóbr inwestycyjnych – przemysł maszynowy, częściowo sektor dóbr
konsumpcyjnych [w tym:] przemysł samochodowy (do 2050 stale wartość dodana); rynek
budownictwa mieszkaniowego – cecha: ponad przeciętna zdolność do tworzenia
wartości dodanej
c) Sektor usług – sektor finansowy – cecha: ponad przeciętna zdolność do tworzenia
wartości dodanej przy niskim poziomie zaangażowania kapitału społecznego (potrzebne
są umiejętności, a nie liczebność), działalność usługowa może być prowadzona bez
gromadzenia kapitału ludnościowego
d) Usługi specjalistyczne związane z wiedzą – generują najwyższy poziom wartości dodanej
Wykluczenie społeczne
a) zdefiniowanie zjawiska biedy i problemy związane z dziedzictwem tej biedy – polityka
regionalna wiąże się z tym jak przerwać dziedziczony krąg ubóstwa?
b) Jak łączyć politykę strukturalną z polityką związaną z działalnością na rzecz wykluczenia
społecznego
Rozproszenie przestrzenne wzrostu gospodarczego
Wykład 2
03.03.2015r
1. Przestrzenie publiczne, mieszkalnictwo
Karta lipska na rzecz zrównoważonego rozwoju miast europejskich (Lipsk, 24-25 maja 2007)
Wykorzystanie na większą skalę zintegrowanego podejścia do polityki rozwoju miejskiego:
a) Tworzenie i zapewnienie przestrzeni publicznych wysokiej jakości – przestrzeń publiczna
staje się miejscem aktywności ludzi, którzy potrzebują miejsca do swojej aktywności
gospodarczej
+
zauważono
pogorszenie
jakości
i
degradację
przestrzeni
otwartej/publicznej
b) Modernizacja sieci infrastruktury i poprawa wydajności energetycznej – infrastruktura, w
szczególności infrastruktura energetyczna, powoduje spadek atrakcyjności przestrzeni
publicznej
0
0.5
1
1.5
2
2.5
3
3.5
4
4.5
Sektor I
Sektor II
Sektor III
Sektor IV
A
V
(w
art
o
ść
d
o
d
an
a)
Poziom wartości dodanej
c) Aktywna polityka innowacyjna i edukacyjna – chce się stworzyć warunki dla uczenia się
osób starszych przez całe życie, oraz zapobiegać wypadaniu z edukacji ludzi młodych
Zwrócenie szczególnej uwagi na najuboższe dzielnice w kontekście miasta jako całości:
a) Realizacja strategii podnoszenia jakości środowiska fizycznego
b) Wzmocnienie gospodarki lokalnej i lokalnej polityki rynku pracy
c) Aktywna polityka edukacji i szkoleń dla dzieci i młodzieży
d) Promowanie sprawnego i korzystnego cenowo transportu miejskiego
„Europa potrzebuje silnych miast i regionów, w których dobrze się żyje”
2. Agenda terytorialna unii europejskiej – priorytety terytorialne w rozwoju Unii Europejskiej:
Rozwój zrównoważonego i policentrycznego systemu miast oraz nowych partnerstw
pomiędzy obszarami miejskimi i wiejskimi – obszary miejskie powinny ponosić większą
odpowiedzialność za rozwój obszarów miejskich
Zapewnienie równego dostępu do infrastruktury i wiedzy
Zrównoważony rozwój, rozsądne zarządzanie oraz ochrona środowiska naturalnego
i dziedzictwa kulturowego
Komentarz: uzgodnienie wyłącznie priorytetów, dano swobodę państwom członkowskim co do
zastosowanych instrumentów
3. Definicja miasta prawdziwego
CIVITAS (miasto prawdziwe) =
= res publica (rzecz publiczna) + res economica (rzecz ekonomiczna) + res privata (rzecz prywatna)
Res publica – budynki monumentalne, pozbawione ulic i placów posiadające rangę symbolu,
wyrażające cechy instytucji publiczny – godność, podniosłość, siła władzy, porządek
społeczny – w Katowicach takim budynkiem może być Spodek (jako spadek po poprzednich
pokoleniach)
Res economica – ulice i place, ich wyposażenie oraz uzbrojenie – wszystko to co nazywamy
infrastrukturą; ulica służy nie tylko do przemieszczania się ludzi, ale w wymiarze
urbanistycznym organizuje zabudowę przestrzeni miejskiej – rzecz polifunkcyjna
Res privata – budynki utylitarne jako miejsca skromniejszych prywatnych czynności
związanych z mieszkaniem, handlem, działalnością gospodarczą, usługami
4. Miasto (aspekt architektoniczny):
Miasto to nie duży budynek
Budynek to nie małe miasto
Duży program użytkowy to nie pojedynczy budynek
Miasto nie może składać się z klimatyzowanych kwartałów i atriów
Miasto składa się z:
ulic i placów,
kwartałów i monumentalnych budowli
5. Miasto – miasto to wspólnota ludzi (aspekt strategiczny) – Cechy strategicznego miasta:
aktywne, inkluzywne (otwarte, włączające całą ludność do procesów rozwojowych),
bezpieczne (w rozumieniu bezpieczeństwa różnie definiowanego: bezp. publiczne, bezp.
socjalne, bezp. środowiskowe) – wymiar spójności społecznej
dobrze zorganizowane (w rozumieniu angielskim: biurokracja publiczna nie powinna
dominować nad zrachowaniami ludzi w mieście; administracja publiczna powinna przejąć
funkcję służebną w stosunku do ludzi)
wrażliwe na stan środowiska naturalnego
dobrze zaprojektowane (w sensie architektonicznym, urbanistycznym) i zbudowane
dobrze skomunikowane (z bliższym lub dalszym otoczeniem)
dobrze prosperujące (dające godziwe dochody dla ludzi aktywnych gospodarczo, dawanie
szansy zachowań przedsiębiorczych)
oferujące wysoki standard usług
sprawiedliwe (w sensie szybkiego rozstrzygania różnego rodzaju sporów)
Działania ukierunkowane na osiąganie tych strategicznych cech winny być wdrażane w ramach
zintegrowanych programów budowania miejsca (placemaking)
Cechy strategiczne odzwierciedlają warunki życia
6. Analiza i ocena dziedzictwa użytkowania przestrzeni i zagospodarowania przestrzennego
miast - Perspektywy oceny użytkowania przestrzeni miejskich:
1) perspektywa aksjologiczna:
wartości symboliczne – jest wiele elementów niezbywalnych w przestrzeniach miejskich, np.
Wawel, możemy go wycenić np. ze względu na cenę jego utrzymania jednak ma on wartość
symboliczną
wartości funkcjonalne – jakiego rodzaju funkcje w różnych przestrzeniach jak rozmieszczać?
Źle rozmieszczona funkcja może doprowadzić do degradacji tej przestrzeni
wartości estetyczne
2) perspektywa trwania:
ciągłość cywilizacyjna – zapewnienie ciągłości cywilizacyjnej na danym obszarze
orientacje emocjonalne
3) Perspektywa ekonomiczna:
Siła przyciągania i odpychania użytkowników miasta – istotne czy cechy użytkowe miejsca
przyciągają czy odpychają jego użytkowników
Komentarz: Nie wszystko podlega perspektywie ekonomicznej
7. Czynniki ekonomiczne wpływające na strukturę przestrzenną miast
Ziemia – ma wartość rynkową i jej dysponowanie związane jest z ponoszeniem kosztów –
każdy kapitał wymaga kosztów jego dysponowania
Kapitał – jest oprocentowany więc istotnym jest czas budowy obiektów – im szybciej
zaczniemy obiekt eksploatować tym szybciej wejdziemy na ścieżkę zwrotu zainwestowanego
kapitału
Cena przesytu energii – wpływa na koncentrację zabudowy
Ceny dóbr konsumpcyjnych, koszty i płace – mają związek z lokalizacją przestrzenną
Czynniki ekonomiczne obarczają więc decyzje planistyczne wysokim ryzykiem.
8. Diagnoza efektywności alokacji terenów polskich miast:
Bardzo niska produktywność kapitału miejskiego
Kształt urbanistyczny polskich miast nie jest ekonomiczny co zwiększa koszty produkcyjne i
koszty konsumpcyjne oraz obniża produktywność podmiotów gospodarczych -
Jeżeli produktywność podmiotów gospodarczych jest składnikiem konkurencyjności miast i
regionów staje się ona podstawową barierą wzrostu
9. Ocena stanu urbanistyki:
Koncentracja urbanistyki na formach podmiejskich – dopuszcza się do sub-urbanizacji,
niekontrolowanego rozrostu, a nie buduje się nowych miast
Konflikt modernistycznej architektury z historycznymi centrami miast
Dualność kształtowania typów architektury:
Standardy modernistyczne – obowiązują dla budynków komercyjnych, typu
biurowego, brak dobrych przykładów mieszkaniowych
Standardy architektury prywatnej
Wykład 3
17.03.2015r
1. Modele rozwoju regionów: systematyka podejść badawczych
TYP MODELU
Przekroje analityczne
Analiza przewagi
konkurencyjnej
Analiza środowiska
przedsiębiorczości
MODELE TEORII
EKONOMICZNYCH
Model
przydatności
zasobów
do
konkurowania
Wartość
Rzadkość
Imitowalność
Zaangażowanie
Zdobywanie
przewagi
konkurencyjnej na bazie
tożsamości regionalnej
Model
składowych
rozwoju
regionu
Infrastruktura regionu
Sektor MŚP
Instytucje
rozwoju
regionu
Kapitał społeczny
Poszukiwanie
równowagi rynkoej i
publicznej
alokacji
środków przeznaczonych
na spójność społeczną,
ekonomiczną
i
terytorialną
MODELE TEORII
ORGANIZACYJI
ZARZĄDZANIA
Model
systemu
uczącego się
Inteligencja
Intelekt
Sieci powiązań
Przedsiębiorczość
Ambicje
Przekształcanie wiedzy w
rozwojowe i utrwalanie
przewagi konkurencyjnej
2. Przekroje analizy rozwoju regionów
Możliwe podstawy teoretyczne
Możliwe podejścia
Globalna opcja analityczna
Lokalna opcja analityczna
Teorie ekonomiczne
Teorie globalizacji
Teorie metropolizacji
Modele otwartości
Teorie konkurencyjności
Teorie organizacji zarządzania
3. Kluczowe pojęcia polityki regionalnej w ujęciu historycznym (R. Camagni)
1950-1960 – Infrastruktura jako warunek regionalnego wzrostu ekonomicznego
1960-1970 – Atrakcyjność działalności zewnętrznych, bieguny rozwoju, baza esportowa
1970-1980 – rozwój endogeniczny, MŚP, kompetencje (zdolności i cechy) lokalne
1980-1990 – Innowacja, dyfuzja technologii, środowiska innowacyjne
1990-2000 – wiedza, miękkie czynniki rozwoju, zbiorowe uczenie się
2000-2010 – kapitał relacyjny, współpowiązanie, kultura lokalna, e-praca
Komentarz: z punktu widzenia R. Camagni jesteśmy 60 lat do tyłu, pomysły związane z e-pracą i
innymi spotykają się w rzeczywistości z oporem władz (bo są plany dróg, to trzeba je wykorzystywać)
4. Nowe otoczenie rozwoju regionalnego – trzy scenariusze rozwoju regionalnego
Nowy scenariusz kontekstualny -> otwarcie na zewnętrz / otwarcie do zewnętrz ->
globalizacja / decentralizacja
Nowy scenariusz strategiczny -> nowa organizacja terytorialna / nowe zarządzanie
terytorialne -> silne ośrodki regionalne porozumienia komunalne organizacje wirtualne /
quasi – państwo, quasi – przedsiębiorstwo
Nowy scenariusz polityki ->modernizacja państwa / nowe funkcje władz terytorialnych ->
terytorialność / przywództwo polityczne, animacja społeczna
Komentarz: Zakwestionowano efektywność dotychczasowych modeli, więc stworzono scenariusze
Scenariusz strategiczny – wspieranie silniejszego
Scenariusz polityki – częste spory natury polityczne o to kto ma pełnić funkcję przywódczą, do czasu
gdy nie pojawi się nowy sposób przywództwa politycznego to rozwój regionalny według scenariusza
polityki będzie w sytuacji kryzysy
5. Produktywność w polityce rozwoju regionalnego
Brak koncentracji polityki oddziaływania na wzrost produktywności? – pytanie czy istnieje
alternatywa dla działania pasywnego
6. Nowa klasyfikacja czynników rozwoju regionalnego budujących regionalne środowisko
przedsiębiorczości
a) Czynniki zasobowe
Materialne:
Naturalne
Niematerialne:
Kognitywne
Symboliczne
Psycho-społeczne
b) Czynniki instytucjonalne:
Inteligencja organizacyjna
Kontemporalność – zdolnością do tworzenia kolejnych instytucji, które mają wchodzić w
relacje
c) Czynniki proceduralne – coraz bardzo są to restrykcyjne czynniki administracyjne
Rządowe
Administracyjne
Informacyjne
d) Czynniki kulturowe:
Kapitał społeczny
e) Czynniki zakorzenienia terytorium w jego otoczeniu:
Publiczne
Rynkowe
7. Środowisko przedsiębiorczości jest wynikiem synergii regionalnych czynników regionu
pozwalających na efektywne wychwytywanie szans rozwojowych postrzeganych przez
przedsiębiorców działających w sieciach powiązań
8. Mikroekonomiczny model rozwoju regionalnego –model angielski
Kluczowe czynniki wzrostu produktywności regionu
SKILLS – umiejętności – podejmowane w ciągu całego ludzkiego życia działania szkoleniowe i
edukacyjne, podnoszące produktywność, rozszerzające swobodę wyboru zatrudnienia oraz
podwyższające indywidualną samoocenę
– przykład Danii – dofinansowuje się tam szkolenia dla pracujących (nie tylko dla
bezrobotnych tak jak u nas), Duńczycy muszą podnosić swoje kwalifikacje w połowie czasu
urlopu, muszą rozwijać się w dziedzinie w której pracują ale i inną , jeśli tego nie robią są
„pierwsi do zwolnienia” na liście w rankingu
INVESTMENT – inwestycje – ułatwione funkcjonowaniem zintegrowanych i efektywnych
rynków kapitałowych i dopełnianie dzięki właściwie ocenianym i rygorystycznie
monitorowanym inwestycjom politycznym
- próbujmy złapać interakcje które wspierają atrakcyjność miejsca zamieszkania oraz
atrakcyjność miejsca (środowiska) pracy; miejsce pracy jest równie ważne co miejsce
zamieszkania
INNOVATION – innowacje – tworzenie, dyfuzja i absorpcja nowych technologii i procesów
ENTERPRISE – przedsiębiorczość – pobudzana przez przyjazne otoczenie podatkowe i
prawne oraz kulturę cechującą się otwartością na nowe idee i podejmowanie działań
ryzykowanych
COMPETITION – konkurencja – potęgująca innowacyjność, redukcję kosztów i poprawę
jakości produktów, które wchodzą na rynek
9. Transformacja wspólnoty regionalnej w region podmiotowy jako warunek kształtowania
innowacyjnych środowisk przedsiębiorczości
Wspólnota amorficzna
Wspólnota podzielona
interesami sektorowymi
Wspólnota o niskim poziomie
identyfikacji z terytorium
Wspólnota o niskim poziomie
identyfikacji z terytorium
Wspólnota pasywna
Wspólnota o niskiej zdolności
do samoorganizacji
Wspólnota zorganizowana i
spójna (społecznie,
ekonomicznie, terytorialnej)
Wspólnota świadoma
tożsamości: społeczeństwo-
region
Wspólnota mobilizowana za
pośrednictwem politycznych
projektów zbiorowych
Wspólnota przekształcająca się
w podmiot procesów
rozwojowych
10. Tożsamość regionalna jako podstawa analizy regionalnego środowiska przedsiębiorczości
Czynniki wspólnoty regionalnej:
Lokalizacja geograficzna
Czasowa stabilność trwania wspólnoty
Zespół urządzeń, usług i zasobów materialnych
Struktura i systemy społeczne
Składowa psychologiczna o charakterze identyfikacyjnym i relacyjnym
Analiza tożsamości regionalnej identyfikowanej według metod psychologicznych oznacza
poszukiwanie trwałych wyznaczników przedsiębiorczych zachowań wspólnoty regionalnej, które
odróżniają tą wspólnotę od otoczenia
Komentarz: Istnieje problem, że nasze regiony nie są podzielone według uwarunkowań historycznych
– Śląsk jest podzielony nawet ze względów międzynarodowych, północ małopolski nie należy do
małopolski
Jak symbolikę kulturową użyć w polityce regionalnej? I na ile możemy budować te relacje
tożsamościowe za pomoą określonych narzędzi?
11. Warunki powstawania regionalnych środowisk przedsiębiorczości
Podmiotowość wspólnot regionalnych
Przekształcenie tożsamości regionalnej w czynniki wzrostu konkurencyjności
Metalizacja usług - Budowania inwestycji publicznych lub prywatnych, które będą
umożliwiały korzystanie (połączenie) z usług czy to publicznych czy prywatnych – Mutuele są
popularne we Francji, u nas są niepopularne
Synergia czynników rozwoju – tym się zajmujemy w omawianych modelach
Niezależność aktorów rozwoju wymagająca koordynacji poprzez sieci
Opanowanie procedur asocjacyjnych
Pokonywanie barier wynikających z mentalnych modeli rozwoju regionalnego
12. Bariery stosowania mentalnych modeli i rozwoju regionalnego w analizie środowisk
przedsiębiorczości
I.
Bariera prakseologiczna
Istota bariery: praktyczne inicjowanie rozwoju jest ograniczone, propozycje kierunków
rozwoju wynikają z rozpoznanych braków, dysfunkcji, problemów – brak równowagi
pomiędzy ścieżką kreatywną i rozwój a ścieżką naprawczą
Sposób przezwyciężenia bariery: rozpoznanie tożsamości regionalnej, umiejętności
tworzenia sieci dialogowych, łączenia racjonalności instrumentalnej, komunikacyjnej i
dialogowej
Znaczenie dla analizy środowiska przedsiębiorczości: środowisko przedsiębiorczości jest
kształtowane poprzez model asocjacyjnych odrzucający model planu strategicznego
II.
Bariera epistemologiczna – bariera poznawcza
Istota bariery: brak jednoznacznie określonych przyczyn rozwoju terytoriów, przekształcenie
zjawisk i mechanizmów rozwoju lokalnego w zjawiska egzogeniczne
Sposób przezwyciężania bariery: wykorzystanie otwartości ekonomicznej regionu, rola rynku
jako mechanizmu alokacji zasobów, rozsnącą wielością niezależnych podmiotów rozwoju
regionalnego
III.
Bariera metodologiczna
Istota bariery: dominacja myślenia pozytywistycznego, uproszczanie złożoności rozwoju
regionalnego, poszukiwanie teorii generalnych, pomijanie indywidualności i specyfiki
rozwojowej regionu
Sposób przezwyciężenia bariery: stosowanie praw organizacji społecznej dla wyjaśnienia
istoty rozwoju
Znaczenie dla analizy środowiska przedsiębiorczości: środowisko przeds. Jest analizowane
jako zbiór relacji między podmiotami rozwoju regionalnego opisujących: żywotność,
złożoność, hierarchia autorytetu, konflikty
Środow. Przeds. Jest postrzegane e jako zjawisko aksjologiczne
Aktorzy rozwoju regionalnego wymykają się spod kontroli ośrodków
Wykład 4
31.03.2015r
Temat: Wizja rozwoju jednostek terytorialnych
1. Wizja rozwoju jednostek terytorialny
wizja to zbiór założeń zgodnych z wartościami (oczekiwaniami) głównych uczestników
rozwoju lokalnego, określa ona jaki jest ostatecznym rozrachunku, pożądany efekt końcowy
wszelkich działań podejmowanych w gminie aktualnie i w przyszłości
wizja odzwierciedla generalną filozofię działania władzy lokalnej
wizja to zasadnicze cechy pożądanego stanu gminy
wizja jest podstawą formułowania priorytetów rozwoju, tj. uprzywilejowanych dziedzin, w
których winny zostać skoncentrowane przyszłe działania uczestników rozwoju lokalnego
Co jest istotne? Struktura przedmiotowa czy podmiotowa formułowania wizji?
wizja to niezwykłe osiągnięcia, zakorzenianie działań w wartościach, śmiałe – odważne cechy
do jakich dążymy, zasadnicze przyczyny istnienia organizacji, marzenia o tym kim chcemy
być. -z punktu widzenia teorii organizacji
wizja to stałe (trwałe) składowe, rdzenne idee, stymulujące rozwój, jest tym czego nie należy
zmieniać
wizja to rdzenna ideologia, rdzenne wartości, rdzenny cech oraz: wizualna przyszłość,
obrazowy opis przyszłości, wielkie, ryzykowne, śmiałe cele na 10-30 lat.
2. Rdzenne wartości - wizja ma sens jeśli wartości mają charakter wielopokoleniowy
rdzenne wartości określają trwały charakter wspólnoty lokalnej (gminy), a więc jej tożsamość
wykraczającą poza cykle życia pokoleń
wykraczającą poza cykle inwestycyjne
wykraczającą poza cykle wyborcze
trwalszą najbardziej przełomowe innowacje techniczne
dającą odporność na przejściowe mody w polityce i zarządzaniu
rdzenne wartości są spoiwem utrzymującym integralność (UNITARNOŚĆ) gminy:
rozwijają się
różnicuje się wewnętrznie
dywersyfikuje zakres usług
rdzenne wartości to najważniejsze trwałe zasady funkcjonowania gminy
Długość cyklu koniunkturalnego jest różna i ekonomiści zadają sobie pytanie od czego jego długość
zleży: jest ona związana z efektywnością gospodarowania – cykl może trwać np. 5 lat – a więc jeśli
chodzi o cykl polityczny to jest krótszy, tak więc politycy przekazują sobie z kadencji na kadencję sobie
jakieś nowości.
3. Podejścia do budowania wizji jednostek terytorialnych
Podejście pozycyjne – szkoła katowicka - dokąd zmierzamy? kim chcemy być?
Podejście aksjologiczne – procesowe - jakie wartości urzeczywistniać?
Te dwa podejścia są względem siebie uzupełniające / komplementarne, ale uważa się, że nie można
mieszać tych dwóch pojęć i należy zdecydować na którym z tych podejść chcemy się oprzeć w
formułowaniu przyszłości
4. Reguły formowania wizji:
1) dbamy o należyty poziom konkretyzacji aby określić pomiar stopnia je realizacji
2) wydobywamy wszystko to co gminę odróżnia od innych jednostek
3) nadajemy wizji normatywny charakter (kim chcemy być w przyszłości) –
wizja jest
podstawą formułowania decyzji, w tym decyzji inwestycyjnych
4) uwzględniamy interesy podstawowych, wewnętrznych i zewnętrznych uczestników
(aktorów) rozwoju lokalnego
5) unikamy powierzania tworzenia wizji zewnętrznym ekspertom
6) zapewniamy reprezentatywność składu osobowego tworzącego wizję
7) weryfikujemy wizję przez procedury partycypacyjne -
aby wizja była urzeczywistniona
musi dojść do uzgodnienia interesów. W Polsce istnieje partycypacja odwrócona – władza
wie lepiej
5. Generowanie wizji wymaga zmiany myślenia
1) wartości się nie tworzy ani nie wyznacza, ale się odkrywa
2) znajduje się je nie w otoczeniu zewnętrznym, ale wewnątrz gminy
3) pytaj jakie wartości integrują wspólnotę lokalną
– do wizji wpisujemy tylko te elementy
względem którym jesteśmy pewni, że będą motorem napędzającym
4) kiedy zdefiniujesz wartości i rdzenny cel swobodnie zmieniaj wszystko co nie jest ich
częścią
5) określ opcje w jakim kierunku chcesz atymulować zmiany
6. Wyzwania strategiczne regionu – możliwe interpretacje:
wyzwania strategiczne – wewnętrzne i zewnętrzne stany nierównowagi strukturalnej
regionu, problemy strategiczne regionu, których mało skuteczne rozwiązywanie grozi
nieodwracalnymi skutkami dla przyszłości regionu
wyzwania strategiczne – zmiany w otoczeniu globalnym i konkurencyjnym generujące
zagrożenie i szanse, które radykalne zmieniają zewnętrzną sytuację regionu –
istnieje kłopot
monitorowania zmian cywilizacyjnych w otoczeniu
wyzwania strategiczne – strategiczne wybory w sferze polityki regionalnej przed którymi stoi
konkretny region znajdują one najpełniejsze odzwierciedlenie w wizji rozwoju regionu
7. Wyzwania strategiczne polityki rozwoju regionu (Kuźnik)
I.
Faza projektowania polityki rozwoju regionu
wyzwania cywilizacyjne, których źródłem są procesy globalne i integracyjne oraz zaniedbania
i zapóźnienia rozwojowe w regionie
wyzwania aksjologiczne, które wynikają ze zderzenia systemów wartości regionu i otoczenia
wyzwania pozycyjne – których źródłem są mechanizmy konkurencji firm, regionów, narodów
wyzwania aspiracyjne, które wynikają z wewnętrznych motywacji i autonomicznych celów
regionu
II.
Faza wdrażania polityki rozwoju regionu
wyzwania organizacyjne obejmujące zmianę struktur zarządzania regionem
wyzwania kompetencyjne
[kaja]
wyzwania informacyjne
[kaja]
wyzwania finansowe
[kaja]
8. Żeby dobrze sformułować wizję, powinna ona posiadać strukturę:
uczestnicy rozwoju gminy (podział na wewnętrznych i zewnętrznych)
podstawowe wartości rozwoju gminy
opcje działań strategicznych
dziedziny interwencji
priorytety rozwoju gminy
9. Wiodące idee rozwoju
Odpowiedź na pytania
Co kontynuujemy?
Jakie zmiany musimy wywołać?
Co nowego musimy tworzyć?
10. Schemat budowy wizji województwa śląskiego
11. Piktogram:
1) odwzorowanie struktury funkcjonalno-przestrzennej jednostki (np. linia kolejowa, droga
krajowa)
2) rozłożenie punktów ciężkości – np. punktów trudnych
3) oznaczenie elementów ważnych strategicznie – np. barier w postaci przejść drogowo
kolejowych
Problem: jak wizję narysować w postaci piktogramu? Jak zobrazować wizję? Jest bardzo
trudno narysować wizję jednostki w układzie terytorialnym.
Wykład 5
21.04.2015r
1. Polityka regionalna perspektywy wyjaśniające
perspektywa ekonomiczna (Domański) – korzyści i koncentracja
perspektywa terytorialna – koncepcja kapitału, materialności
perspektywa urbanistyczna - dzisiaj
perspektywa socjologiczna - wkrótce
perspektywa geograficzna
Komentarz:
koncepcja wirtualnych bram miasta – na ile istnieje konflikt między światem wirtualnym a
analogowym?
modele biznesowe zmieniły dzisiejsze miasta – tam gdzie dostępne są tanie linie lotnicze
nastąpiło przewartościowanie hierarchii miast
2. Perspektywa Urbanistyczna rozwoju regionalnego
wyjaśniania przez teorię miejsca („miejsce i przestrzeń” Yu Thuan)
urbanistyka oparta na manifestacji – podstawową cechą urbanistyki opartej na manifestacji
siły władzy jest jej monumentalizm
urbanistyka oparta na „townspace”
urbanistyka oparta na „archigram”
urbanistyka oparta na kompensacyjnych środkach planistycznych
3. Urbanistyka oparta na manifestacji siły władzy
budynki władzy komponujące miasto (Waszyngton)
budynki władzy publicznej zamknięte na otoczenie (Bruksela)
bez więzi z tkanką miejską
bez odwołania się kontekstów, historycznych, środowiskowych, krajobrazowych,
bez oblicza kultury miejsca
NIE POTRAFIONO WYKSZTAŁCIĆ ELEMENTÓW KONSTRUKCJI MIASTA, KTÓREBY BUDYNKI
WŁADZY OTWIERAŁY NA OTOCZENIE
4. Urbanistyka oparta na townscpe
ciągłość tkanki miejskiej
malowniczy układ budynków
elewacje w przestrzeniach pomiędzy budynkami
Jednak brak kontekstu społecznego i politycznego (Skandynawia i Wielka Brytania)
łatwość dostępu do osiedli typu townscape sprawia, że cena będzie kształtowana pod
wpływem podstawowego czynnika jakim jest odległość miejsca zamieszkania od sieci
kolejowej
5. Urbanistyka opata na „archigram”
problemy świata można rozwiązać za pomocą techniki i rozumu
6. Urbanistyka oparta na kompensacyjnych środkach planistycznych
park tematyczny jako obiekt tkanki miejskeij
„getta zabytków” tworzone przez naśladownictwo – nadinterpretacja rewitalizacji może
doprowadzić do czegoś co nazywa się „gettami zabytków” oraz skansenizacji przestrzeni
sano monte – kalwarie – miasta typu kalwarie żyją z ruchu pielgrzymkowego
turyzm miejski
parki tematyczne Walta Disneya zbudowane na substytucie tkanki miejskiej – krzywie
zwierciadła miasta
Komentarz:
Parki tematyczne Walta Disneya – karykatura tkanki miejskiej [?]
parki tematyczne mogą sprawiać wrażenie przyjaznej taknki miejskiej gdy się jest wewnątrz
tego obszaru, może to doprowadzić do załamania przestrzennego – ze względu na nieciągłość
przestrzenną
części kompensacyjne są najczęściej oddzielone od tkanki miejskiej „morzami parkingowymi”
działalnością kompensacyjną mogą być przestrzenie galerii handlowych
PROBLEM: centra handlowe mogą mieć krótką trwałość – przez to jeśli wypadną to
zdegradowana zostanie także przestrzeń wokół nich
7. Megatrendy oddziałujące na urbanistykę:
emanacja władzy publicznej
turystyka (kolej, przewodniki, czas wolny)
dualizm świata świat analogowy i wirtualny jako światy równoległe
teza Gibsona nadmierne Inwestowanie w cyberprzestrzeni
Teza Mc Luhana powstawania globalnej wioski Miasta stają się miejscami do
pokazywania nowych technologii, a nie miejscami pracy i zamieszkania
cywilizacja wychodząca z cienia pracy
obciążenia środowiskowe stały się niekontrolowane i nieprzewidywalne
życie w cyberprzestrzeni oznacza fizyczną nieobecność w życiu społecznym
Bauman - twierdzenia :
każdy element, który wychodzi z fabryki zawiera w sobie wirusa, który doprowadza do
zniszczenia centrum miast (degradacja obszaru)
życie cyberprzestrzeni oznacza fizyczną nieobecność w życiu społecznym
8. Dualizm świata: świat analogowy i wirtualny jako światy równoległe
skutki ekonomiczne
spadek cen usług cyfrowych
wzrost wartości ręcznie wykonywanych usług, które trudno zautomatyzować
wzrost dochodów świadczenia usług
Komentarz:
ze względu na powszechność świata wirtualnego - wkrótce cena za świat wirtualny będzie minusowa
(tzn. będą nam płacić żebyśmy używali świata wirtualnego); cena za świat analogowy będzie wzrastać
9. Perspektywa urbanistyczna koncepcji polityki regionalnej według Kvina Lyncha
Założenia programowe:
a) czytelność obrazu miasta – brak czytelności obrazu miasta może powodować niechęć do
jego odwiedzania
łatwość rozpoznawania miasta
czytelność jako wartość dla organizacji miasta (budowy i rozbudowy)
strukturyzacja miasta i identyfikowania środowiska przez ludzi poruszających się
w mieście – ludzie strukturalizują miejsce, tzn. potrafią wskazać określone relacje
pomiędzy elementami miasta poprzez drogi poruszania, strukturalizacja
związana jest z pojęciem bezpieczeństwa ale i ciekawością poznania (niektórzy
ludzie poruszają się tylko po wytartych szlakach)
b) funkcje społeczne miasta
dostarczanie symboliki dla zbiorowej pamięci i komunikacji
zapewnienie emocjonalnego bezpieczeństwa
c) struktura obrazu środowiska miejskiego
tożsamość
relacje przestrzenne
wzorce
10. Elementy obrazu miasta:
drogi – ulice, przejścia, pasaże, trasy tranzytowe, tory kolejowe – nie posiadają tylko
znaczenia tranzytowego, ale organizują przestrzeń, wyznaczają zabudowę
krawędzie – linearne przerwy w ciągłości, nabrzeża, odcinki linii kolejowych, krańce obszaru
rozwoju, ściany – krawędzie wyznaczają granicę kompaktowości miasta, muszą być istotne
powody ekonomiczne żeby przenieść kompozycję miasta poza te krawędzie
regiony- średnie lub większe części miasta rozpoznawalne od środka posiadające elementy
identyfikujące ich charakter – związane z placami, z ważnymi budynkami
węzły – możliwości przestrzenne zmiany kierunku ruchu - skrzyżowania, przystanki, zbiegi
ulic, przecięcia – znaczące dla formy zabudowy
punkty orientacyjne – szyldy, obiekty budowlane, tropy tożsamości miasta, ważne sklepy,
góra itp.
Wykład 6
05.04.2015r
1. Strategia rozwoju regionu umożliwia:
Umiejscowienie województwa w otoczeniu konkurencyjnym, które stanowią przede
wszystkim województwo małopolskie i dolnośląskie, kraj i inne regiony europejskie
Orientację pozwalająca społeczności regionalnej na ukierunkowanie swoich działań i
zamierzeń na realizację uzgodnionych priorytetów rozwojowych
Spójność umożliwiająca eliminowanie konfliktów i harmonizowanie działań różnych
podmiotów w celu rozwoju regionu (ich koncentracja na wynikających ze strategii celów)
Koncentracja wynikającą z konieczności skupienia ograniczonych środków publicznych w
sposób zapewniający maksymalną efektywność ich wykorzystania –
koncentracja
ukierunkowana jest na efektywność, pozostaje pytanie – jak koncentrować zasoby własne i
na jakich obszarach rozwojowych je koncentrować oraz na jakich obszarach koncentrować
zasoby pochodzące z otoczenia? aktualnie… wiele środków rozwojowych pochodzi z
otoczenia, więc uzależnia się regiony od woli politycznej kraju = centralizacja
Konkurencja związana z obszarami regionów przenosi się na poziom narodowy, krajowy
O ile samorządy nie konkurują w obszarze zadań własnych i są w stanie się wspólnie
dogadywać o tyle konkurują o środki rezydualne, które są redystrybuowane na poziomie
rządowym. Brak jest aktualnie mechanizmów koordynacji tych dwóch sfer.
Elastyczność związana z umiejętnością rozpoznawania przyszłych uwarunkowań rozwojowych
i dostosowanie do nich podejmowanych działań
Komunikacje i mobilizację pomiędzy podmiotami kierującymi rozwojem regionu, związaną z
tworzeniem podstaw dialogu społecznego i budowaniem wspólnoty –
strategia służy do
mobilizacji niektórych podmiotów po to aby działały w celu realizacji celów zapisanych w
strategii. Trudno jest ustalić mechanizm komunikacji przedsięwzięć rozwojowych.
Koncepcje:
koncepcja zasobowo-potencjałowa
aktywów - pozycjonowanie z punktu widzenia aktywów w przyszłości może być najczęściej
wykorzystywane
potencjałowa
Podejścia:
praktyczne
procesowe
Komentarz: z góry przesądzamy, że z pewnymi regionami nie warto się porównywać ,
Podejście praktyczne jest myśleniem statycznym, powinno być zastąpione myśleniem procesowym.
Podejście procesowe – konfigurowanie procesów, które odgrywają główną rolę na poziomie
organizacji.
2. Elementy składowe Założeń Strategii Rozwoju Województwa Śląskiego
3. Logika budowy strategii:
diagnoza strategiczna
wizja rozwoju regionu
priorytety rozwoju
cele strategiczne
kierunki działań
przedsięwzięcia
wg. Binieckiego i Szczupaka powinno rozpoczynać się logikę budowy od formułowania wizji, bo
wizja określi obszary diagnostyczne, nie zaś jak ustawodawca napisał od DIAGNOZY
STRATEGICZNEJ
Należy przedyskutować także na czym to powinno się skończyć.
4. Wstępna diagnoza poziomu rozwoju
1) ustalenie ogólnego profilu rozwoju regionu czy też miasta
2) następnie należy ustalić strukturę zróżnicowań wewnętrznych – polityka nastawiona jest na
kompensację tego (zabieram bogatym, daję biednym). a więc na zmniejszaniu zróżnicowania
wewnętrznych
3) pozycja w kraju – za wyznaczniki identyfikacji obszarów problemowych uznano:
bariery w wykorzystaniu potencjału endogenicznego rozwoju –
aktualnie podstawową
barierą jest transport szynowy, silny polifunkcyjny ośrodek metropolitalny może ukształtować
się dobrze dopiero w momencie powstania szybkiego transportu szynowego
słabo rozwinięte funkcje metropolitalne ośrodków stołecznych
przekształcenia strukturalne w przemyśle i rolnictwie -
jeżeli nie potrafimy pokonać barier
przekształceń strukturalnych to może odtwórzmy siłę przemysłową regionu? Nie do końca
reindustrializacja, ale może redevelopment – odtworzenie potencjałów rozwojowych, ale nie
koniecznie na wydobyciu węgla
5. Zróżnicowania wewnętrzne:
Obszary problemowe polityki rozwoju wyróżniono ze względu na:
profil
bariery endogeniczne regionu – jeśli wiem, że na danym obszarze występuje jakiś
endogeniczny obszar rozwoju to należy postawić sobie pytanie jakie są bariery/przeszkody w
jego rozwoju? (określenie źródeł niepowodzeń)
6. Diagnoza
demografia
polityka społeczna
energetyka
środowisko
technologia
Dominującą tendencją, która nie jest przedmiotem rozważań decyzyjnych są zmiany demograficzne
6a. Zmiany demograficzne – istota obecnej sytuacji demograficznej Polski
1) Liczba ludności (tendencja spadkowa)
2) Ruch wędrówkowy (wzrost migracji zagranicznych)
3) Formowanie się małżeństw i dzietność (mniejsza liczba zawieranych małżeństw, późniejsze
zawieranie małżeństw, spadek dzietności)
4) Umieralność (systematyczny spadek współczynnika zgonów i wzrost przeciętnego trwania
życia)
Wniosek
W konsekwencji spadku płodności oraz umieralności zaobserwowano pogłębianie się procesu
starzenia się populacji Polski.
Komentarz:
Nie powinno się narzucać pewnego stylu cywilizacyjnego i narzucać im że mają mieć więcej dzieci.
Lepiej jest patrzeć na malejącą liczbę ludności i aktualny stan i z tego wyciągać określone wnioski
Na tle zmian demograficznych powstaje pytanie: JAKIE MAJĄ BYĆ PRIORYTETY POLITYKI
SPOŁECZNEJ?
6b. Priorytety polityki społecznej
Priorytety polityki społecznej w perspektywie rozwoju samorządności i społeczeństwa
obywatelskiego:
Na podstawie diagnozy sytuacji społecznej za obszry priorytetowe dla polityki społecznej w
województwie śląskim przyjmuje się:
wspieranie rodzin w pełnieniu ich funkcji – niepotrzebne, wystarczy dać im dobrą pracę a oni
sami sobie poradzą
rozwój ekonomii społecznej jako instrumenty aktywnej polityki społecznej - WAŻNE
wspieranie działań na rzecz ochrony dzieci i młodzieży przez zjawiskami dezorganizacji
społecznej
tworzenie warunków sprzyjających aktywizacji osób niepełnosprawnych
przełamywanie barier aktywizacji osób starszych – aktualnie wolny rynek obrał sobie osoby
starsze na głównych odbiorców
wspieranie działań na rzecz integracji systemu pomocy społecznej. Rozwój systemu
kształcenia ustawicznego kadr służb pomocy społecznej
bezpieczeństwo publiczne
6c. Presja energetyczna – wywołuje pewne komplikacje w sferze decyzyjnej
według prognoz poza rolnictwem mamy tendencję na wzrost popytu na energię elektryczną,
przyjmuje się więc stwierdzenie, że wzrost gospodarczy i wzrost dobrobytu będzie ściśle
powiązany ze swobodą użytkowania energii elektrycznej
działa mechanizm konkurencji związany z substytucją
polityka państwa – istotna rola – w jaki sposób to zapotrzebowanie kształtować?
aktualnie jesteśmy większym importerem energii niż producentem
jak prowadzić politykę zaspokajania popytu na energię elektryczną? oparcie na źródłach
rozproszonych
trójgeneracja – oprócz produkcji energii elektrycznej produkuje się także ciepło i chłód
6d. Z presją energetyczną związana jest też presja środowiskowa
6e. Tendencja technologiczna
Foresight regionalny województwa śląskiego do roku 2020
Jako strategiczne kierunki rozwoju województwa śląskiego ze strategią Rozwoju Województwa
Śląskiego na lata 2000-2020, uznano:
1) Biotechnologię
2)
Technologie dla energetyki
3) Technologie dla środowiska
4) Technologie innowacyjne i telekomunikacyjne
5) Produkcję i przetwarzanie materiałów
6) Transport i infrastruktura transportowa
7) Technologie dla inżynierii medycznej
Z foresightu regionalnego wynikało, że siedem jest wiodących technologii
7. Uwarunkowania polityki rozwoju województwa
a) uwarunkowania
zewnętrzne
polityki
rozwoju
województwa
–
tendencje
makroekonomiczne
– jak będzie przebiegać rozwój województwa/regionu jeżeli władza
rządowa pod naciskiem presji wspólnoty europejskiej będzie dalej prowadziła politykę
ograniczania długu publicznego, deficytu budżetowego i inflacji?
b) uwarunkowania wewnętrzne polityki rozwoju województwa – związane z przyczyną główną
istnienia barier strukturalnych rozwoju regionów (zmiany w potencjale demograficznym,
zmiany rozpiętości poziomu dochodów i życia, zmiany w potencjale edukacyjnym i
technologicznym …)
7a. Uwarunkowania zewnętrzne polityki rozwoju województwa śląskiego
Tendencje makroekonomiczne i ich wpływ na rozwój województwa śląskiego:
przebieg rozwoju województwa w warunkach silnego otoczenia długu publicznego, deficytu
budżetowego państwa oraz inflacji
należy założyć utrzymywanie się ponadprzeciętnego udziału województwa w tworzeniu
PKB
Wpływ globalizacji gospodarek i kooperacji międzynarodowych na rozwój gospodarczy polski:
o poziomie gospodarki świadczy przede wszystkim wielkość eksportu oraz bilans wymiany z
otoczeniem (województwo śląskie jest liderem krajowym generującym najwyższe dodatnie
saldo bilansu handlowego w kraju)
innowacyjność technologiczna i organizacja należy do podstawowych czynników zmian
strukturalnych gospodarek narodowych i regionalnych (ograniczone możliwości MŚP
absorpcji innowacji technologicznych
na poziom konkurencyjności gospodarki wpływa koszt pracy (koszty pracy w Polsce są wyższe
niż na Węgrzech i w Czechach)
Konkurencja międzyregionalna i współpraca transgraniczna:
województwo śląskie konkuruje z innymi regionami – polskimi i europejskimi m. in. o
zwiększenie zdolności do akumulacji kapitału
7b. Uwarunkowania wewnętrzne polityki rozwoju województwa śląskiego:
Uwarunkowania wykorzystania potencjału edukacyjnego i innowacyjnego województwa
mniej w stosunku do średniej krajowej młodzieży uczącej się w liceach ogólnokształcących
Uwarunkowania zmian jakości środowiska
postrzeganie województwa jako unikatowego obszaru o wysokich wartościach przyrodniczo-
krajobrazowych –
województwo śląskie ma największy odsetek obszarów chronionych
niekorzystny stan środowiska przyrodniczego związany przede wszystkim z degradacją
spowodowaną surowcową eksploatacją województwa
zagrożenia ekologiczne dotyczące wód powierzchniowych
rozwój przemysłu oraz procesy urbanizacyjne postępujące w szybszym tempie niż działania
na rzecz ochrony środowiska
emisja zanieczyszczeń pyłowych i gazowych
niska emisja pochodząca głównie z palenisk domowych
zasoby mieszkaniowe charakteryzujące się niskimi standardami użytkowymi
system infrastruktury technicznej wymagający generalnej przebudowy i poprawy jakości
obsługi mieszkańców
nie odpowiadający wymaganiom system dróg i ulic oraz komunikacji publicznej
rosnąca ilość terenów nieużytków
8. Koncepcja polityki rozwoju województwa - Zasady prowadzenia polityki rozwoju
województwa:
Tworzenie nowych miejsc pracy – zasada naczelna –
generuj wydatek publiczny pod
warunkiem że potrafisz udowodnić że generuje miejsca pracy
Wzmacnianie inwestowania w kapitał ludzki
Wzmacnianie atrakcyjności regionu –
podwójnie: atrakcyjności lokalizacyjnej dla
bezpośrednich inwestycji zagranicznych i lokalizacji zamieszkania
Wspieranie rozwoju obszarów problemowych
9. Zasady kształtowania polityki rozwoju
Zasada pomocniczości – zasada podstawowa
Zasada dialogu społecznego
Zasada partnerstwa między władzami publicznymi – rządowymi i samorządowymi, a
sektorem prywatnym,
Zasada koncentracji
Zasada dodawalności
Zasada ciągłego mobilizowania i wykorzystania doświadczeń instytucji regionalnych
działających w regionie
Zasada ciągłego uzyskiwania wsparcia legislacyjnego na poziomie krajowym dla realizacji
przedsięwzięć rozwojowych wynikających z koncepcji rozwoju województwa.
10.