N

O W O C Z E S N Y

T

E C H N I K

D

E N T Y S T Y C Z N Y

56

T E C H N I K A

D E N T Y S T Y C Z N A

rodzajem uzupełnień protetycznych,

które zapewnia minimalną utratę tka-
nek twardych. Wykonuje się je przede
wszystkim z powodów natury estetycz-
nej. Aby zapewnić odpowiedni efekt
estetyczny, przy wykonywaniu licówek
należy odtworzyć naturalny kształt,
zarys i kolor, dbając o uzyskanie od-
powiedniej mikrostruktury powierzch-
ni i zapewnienie odpowiedniej głębi
optycznej. Kształty, kontury i budowa
w dużej mierze zależą zarówno od wła-
ściwego opracowanego zęba, jak i zasto-
sowania znanych reguł estetycznych.

Przy laboratoryjnym wykonywaniu li-

cówek Compothixo ułatwia precyzyjne
rozłożenie warstw materiału kompozy-
towego w obrębie brzegów preparacji
na modelu gipsowym, do uzyskania nie-
zbędnej, minimalnej grubości warstwy
i ostatecznie cienkiej licówki. Zaleca
się, aby głębokość preparacji do licó-
wek kompozytowych była równa około
0,3 mm, co umożliwia pozostawienie
cienkiej warstwy szkliwa, przy którym
uzyskuje się najlepszą adhezję cemen-
tów kompozytowych. Uzyskanie tak
cienkiej licówki przy użyciu tradycyj-
nych narzędzi jest żmudne i wymaga
dużego doświadczenia oraz precyzji
(fot. 1). Dodatkowo Compothixo wyklu-
cza powstanie efektu odciągania mate-
riału w czasie jego nakładania i eliminu-
je problemy związane z powstawaniem
mikroszczelin – wibracje umożliwiają
idealne upchnięcie materiału na mode-
lu roboczym.

fot. Shutters

tock

1

/ 2 0 1 1

57

T E C H N I K A

D E N T Y S T Y C Z N A

Od początku samodzielnej pracy do na-
kładania i modelowania materiałów
kompozytowych, przeznaczonych
do wykonywania uzupełnień prote-
tycznych, stosujemy łopatki medyczne
do modelowania wosku. Czynnikiem,
który decydował o wyborze rodzaju
narzędzia, była obecność pozłacanej
końcówki zmniejszającej przyleganie
nakładanego materiału do instrumentu,
choć i tego typu narzędzia nie stanowią
idealnego rozwiązania, szczególnie przy
modelowaniu bruzd czy tworzeniu za-
głębień i nierówności na powierzchni
wykonywanej licówki czy korony pro-
tetycznej.

Dzięki Compothixo (fot. 1), nowemu

narzędziu do nakładania i modelowa-
nia materiałów kompozytowych, proces
wykonywania uzupełnień z materiałów
złożonych stał się bardzo prosty. W urzą-
dzeniu zastosowano nowoczesne, pro-
ste i skuteczne rozwiązanie techniczne
– wibrujące końcówki, które zmieniają
czasowo lepkość kompozytu, ułatwia-
jąc jego rozprowadzenie i formowanie
w każdej sytuacji protetycznej.

Narzędzie umożliwia eliminację wie-

lu drobnych problemów, które utrud-
niają codzienną pracę w pracowniach
protetycznych, np. przyleganie kompo-
zytu. Poszczególne warstwy materiału,
z jednoczesną kontrolą ich grubości,
nakłada się znacznie łatwiej. Gracja,
lekkość i precyzja, z jaką formuje się
kolejne porcje materiału, sprawiają,
że praca z kompozytami jest przyjemno-
ścią, a przy okazji eliminuje się zastoso-
wanie żywicy do zwilżenia powierzchni

i wyklucza możliwość wprowadzenia
pęcherzy powietrza do tworzonego
uzupełnienia.

Wykonywanie uzupełnienia prote-

tycznego, oprócz umiejętności, wymaga
także czasu. Pośpiech rzadko ma pozy-
tywny wpływ na efekt końcowy, dla-
tego należy szukać sposobów, które
zwiększają skuteczność postępowania
i satysfakcję z uzyskanego efektu osta-
tecznego. Wydaje się, że Compothixo
zapewnia jedno i drugie.

P

RZYPADEK

I

W dobie stomatologii minimalnie inwa-
zyjnej licówki kompozytowe stają się
coraz popularniejszym i pożądanym
rodzajem uzupełnień protetycznych,
które zapewniają minimalną utratę tka-
nek twardych. Wykonuje się je przede
wszystkim z powodów natury estetycz-
nej. Aby zapewnić odpowiedni efekt
estetyczny, przy wykonywaniu licówek
należy odtworzyć naturalny kształt,
zarys i kolor, dbając o uzyskanie od-
powiedniej mikrostruktury powierzch-
ni i zapewnienie odpowiedniej głębi
optycznej. Kształty, kontury i budowa
w dużej mierze zależą zarówno od wła-
ściwie opracowanego zęba, jak i zasto-
sowania znanych reguł estetycznych.

Przy laboratoryjnym wykonywaniu li-

cówek Compothixo ułatwia precyzyjne
rozłożenie warstw materiału kompozy-
towego w obrębie brzegów preparacji
na modelu gipsowym, do uzyskania nie-
zbędnej, minimalnej grubości warstwy
i ostatecznie cienkiej licówki. Zaleca
się, aby głębokość preparacji do licó-

Modelowanie materiałów

kompozytowych

przy użyciu nowoczesnego narzędzia Compothixo

tech. dent. Agnieszka Jankowska, lek. stom. Dariusz Miśkiewicz

K

ompozyty laboratoryjne
umożliwiają uzyskanie

trwałych uzupełnień, które

wyglądają i zachowują

się jak naturalne zęby.

1

N

O W O C Z E S N Y

T

E C H N I K

D

E N T Y S T Y C Z N Y

58

T E C H N I K A

D E N T Y S T Y C Z N A

wek kompozytowych była równa około
0,3 mm, co umożliwia pozostawienie
cienkiej warstwy szkliwa, przy którym
uzyskuje się najlepszą adhezję cemen-
tów kompozytowych. Uzyskanie tak
cienkiej licówki przy użyciu tradycyj-
nych narzędzi jest żmudne i wymaga
dużego doświadczenia oraz precyzji.
Dodatkowo Compothixo wyklucza po-
wstanie efektu odciągania materiału
w czasie jego nakładania i eliminuje
problemy związane z powstawaniem
mikroszczelin – wibracje umożliwiają
idealne upchnięcie materiału na mode-
lu roboczym.

P

RZYPADEK

II

Przy dużych mostach z rozległym przę-
słem Compothixo pozwala na elimina-
cję pęcherzy powietrza, które zwykle
wprowadza się do materiału, nakładając
i modelując jego dużą porcję, a w odcin-
ku przednim, dzięki zastosowaniu odpo-
wiedniej końcówki narzędzia, możliwa
jest dokładna separacja poszczególnych
części mostu (fot. 2).

Przy zastosowaniu tradycyjnych narzę-

dzi do modelowania stosuje się żywice,
np. Modelling Resin. Są to uniwersalne
żywice kompozytowe bez wypełniacza,
które ułatwiają procedurę rzeźbienia
i zabezpieczają przed przywieraniem
materiału do instrumentów. Moje do-
świadczenie z materiałem kompozyto-
wym pokazało, że żywica powinna być
stosowana w niewielkiej ilości i jedynie
w przypadku powstania i zminimali-
zowania efektu białej linii. Urządzenie
do nakładania i modelowania Compo-
thixo ułatwia technikom pracę i elimi-
nuje zastosowanie żywic. Najefektywniej
sprawdza się w przypadku modelowania
powierzchni żującej zębów przedtrzono-
wych i trzonowych (fot. 3).

Głębokość bruzd, tworzenie zagłę-

bień, listew, wyrazistość, konturowość
to te elementy, które uzyskuje się za po-
mocą Compothixo. Bardzo ważną cechą
jest gładka struktura powierzchni kom-
pozytu po zastosowaniu wibracji, dzięki
czemu jest lepiej polerowalna i łatwiej-
sza w dalszej obróbce (fot. 4).

P

ODSUMOWANIE

Kompozyty laboratoryjne istnieją
na rynku od wielu lat. Dzięki zastoso-
wanym rozwiązaniom technicznym,
np. potrójnemu utwardzaniu, zwięk-
szającemu stopień konwersji, umożli-
wiają uzyskanie trwałych uzupełnień,
które wyglądają i zachowują się jak
naturalne zęby.

Efekt ostateczny jest wynikiem nie

tylko właściwości materiału, ale także
umiejętności i postępowania technika
w czasie nakładania poszczególnych
warstw, modelowania powierzchni,
nadawania zarysu czy tworzenia mi-
krostruktur. Niewątpliwie czynności
te można ułatwić, stosując Compothi-
xo – narzędzie nowej generacji, które
dzięki wibracjom zapewnia szybkie
i skuteczne formowanie uzupełnienia.
Każdy technik dentystyczny powinien
posiadać to urządzenie w swoim labo-
ratorium. Szybkość pracy i indywidual-
ność są dowodem na to, że dzięki Com-
pothixo profesjonalnie podchodzimy
do potrzeb pacjenta.



Dzięki Compothixo, nowemu

narzędziu do nakładania

i modelowania materiałów

kompozytowych,

proces

wykonywania uzupełnień

z materiałów złożonych stał

się bardzo prosty.

fot. M. Baranow

ski

2

3

4