Kazanie na jubileusz 50 – lecia małżeństwa




A:hover {
FONT-WEIGHT: bold; COLOR: #dccd47
}








strona
główna nowości  
email  księga gości      ogłoszenia  dyskusja    reklama-banery
chat zasponsoruj




Kazanie na
jubileusz 50 – lecia małżeństwa
 
               
Poproszono pewną kobietę,
żeby wstąpiła na członkinię do pewnego stowarzyszenia. Odrzekła:

– Jestem już w pewnym związku, który
absorbuje wszystkie moje siły. Mój mąż jest jego prezesem, a ja piastuję
większość urzędów. Proszę mi wierzyć mam ręce pełne roboty.

– A czym zajmuje się ten związek?

– Jego zakres działania jest
olbrzymi. Zajmuje się pielęgnowaniem życia religijnego, zagadnieniami
wychowawczymi, problemami wyżywienia, troską o zdrowie, wykształceniem,
wypoczynkiem, rozrywką i wielu podobnymi.
– Ależ nigdy o podobnym związku
nie  słyszałem.

– To zupełnie niemożliwe – odparła
kobieta – bo to jest moja rodzina.
Tak trochę humorystycznie
drodzy Jubilaci rozpocząłem refleksję nad Waszym bardzo poważnym przecież
związkiem, który trwa wobec Boga i świata już 50 lat. Pięćdziesiąt lat,
pół wieku, ponad dwa razy więcej niż trwa moje kapłaństwo. I cóż ja mam
wam dziś powiedzieć w tak uroczystym, dla was dniu. Do ludzi z takim
doświadczeniem. Chyba pochylić z szacunkiem głowę przed Waszym małżeńskim,
życiem i zdobytym w ten sposób doświadczeniem.
Powiedział kiedyś mądry filozof Platon:
„Ten tylko cię kocha, kto kocha twoją duszę” Myślę że ta prawda sprawdziła
się w waszym życiu skoro trwacie ze sobą tak długo a dziś pragniecie
podziękować Bogu za to co było, oraz zapewnić siebie i nas tu wszystkich,
że chcecie trwać nadal. A to trwanie myślę też, że zapewniliście sobie
dlatego, bo zbudowaliście swój dom rodzinny „na skale”, tak jak to przed
chwilą słyszeliśmy z Ewangelii. A skałą tą był i jest dla was
Chrystus.
W psalmie 127 czytamy takie słowa:

                       
„Jeśli Pan domu nie zbuduje,
                       
na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą”.
Słowa te zawierają podstawową prawdę,
że każde dzieło należy rozpoczynać przy pomocy Bożej. I tak stało się w
waszym życiu przed 50 laty, gdy stanęliście przed ołtarzem Pana prosząc o
błogosławieństwo na waszą wspólną drogę. I wytrwaliście z tym
błogosławieństwem 50 wspólnie przeżytych lat.
Jan Waza, po przegranej walce z
Erykiem, królem szwedzkim, skazany został na dożywotnie wiezienie. Wówczas
żona Jana, Katarzyna Jagiellonka, udała się do Eryka i błagała go, by
pozwolił jej wejść z mężem do więzienia i trwać z nim w ciężkiej niedoli.
Gdy Eryk się sprzeciwił, klękła przed nim, błagając. Wreszcie zdjęła
obrączkę i pokazała mu wyryty napis: „Sola mors” – tylko śmierć może nas
rozdzielić. Oddana wierna kobieta spędziła z mężem w więziennej celi
siedemnaście lat. Dopiero po śmierci Eryka oboje wyszli na wolność.

I w waszym małżeństwie na pewno były
chwile trudne lub nawet bardzo trudne bo takie jest życie a jednak
wytrwaliście w miłości i wierności 50 lat. Dziś otaczają was najbliżsi,
którzy razem z wami dziękują za dobro, które otrzymali od Boga przez wasze
życie.
Składając wam najlepsze życzenia na
dalsze lata zakończę swoje rozważanie słowami Karola Wojtyły z poematu
„Przed sklepem jubilera”:
                       
„Ciężar tych obrączek (które nosicie na swoich palcach)

                       
...to nie ciężar metalu,
                       
ale ciężar właściwy człowieka,
                       
każdego z was osobno
                       
i razem obojga.”
Niech Bóg będzie z wami tak jak
dotąd.
 
                                                                                               
opracował ks. Piotr Kufliński