Pomoce Duszpasterskie dla księży i nie tylko...














strona
główna nowości  
email  księga gości      ogłoszenia  dyskusja   
reklama-banery
chat




WIELKI CZWARTEK
1. Dziś, w ten wielkoczwartkowy wieczór, zgromadzeni na Mszy Wieczerzy
Pańskiej, przywołujemy ostatnie spotkanie Jezusa z Apostołami. -
To było wyjątkowe spotkanie. Z jednej strony głęboko wpisane w tradycję
żydowskich świąt Paschy nawiązywało do wyjścia z niewoli egipskiej i do
cudownego ocalenia pierworodnych synów Izraela. Z drugiej strony Ostatnia
Wieczerza staje się czymś nowym. Nie zamyka się we wspomnieniach, ale
wybiega w przyszłość. Bo oto nazajutrz Chrystus stanie się Barankiem
ofiarnym, aby dokonać prawdziwego, pełnego wyzwolenia człowieka,
wyzwolenia z niewoli grzechu i śmierci.
Jakże musiało to być dramatyczne spotkanie, skoro Jezus wtedy
oświadczył, że jeden z nich go zdradzi, i że czeka go bliska śmierć.
Głęboki sens tej śmierci Jezus wyjaśnia i zarazem wpisuje w gesty i
znaki chleba i wina, kiedy mówi: „ To jest Ciało moje, które za was będzie
wydane. To jest Krew Nowego Przymierza, która będzie wylana za wielu na
odpuszczenie grzechów." By tę zbawczą śmierć uobecniać przez pokolenia na
ołtarzach świata, Jezus mówi: „ To czyńcie na moją pamiątkę".
W tych słowach z Ostatniej Wieczerzy dopatrujemy się ustanowienia
Eucharystii - znaku obecności Chrystusa i Jego zbawczej Ofiary pod
postaciami chleba i wina. Dzięki tym słowom, gestom i znakom Jezus idzie
przez wieki wciąż ogarniając co raz to nowe rzesze ludzi różnych narodów,
ras i języków.
Ale żeby to mogło się dokonywać, Chrystus powołuje tych, którzy te Jego
słowa, gesty i znaki podejmą i przez nie będą sprawiać, że ten Jezus
wczoraj z Wieczernika i z Golgoty będzie także Jezusem dziś, ten sam,
wczoraj i dziś i na wieki.
Dlatego w ten wielkoczwartkowy wieczór obok ustanowienia Eucharystii,
wspominamy ustanowienie sakramentu kapłaństwa. Dzień dzisiejszy dla nas,
kapłanów , to uroczysty dzień, w którym uświadamiamy sobie, że w chwili
święceń otrzymaliśmy wielki dar. Jednocześnie uświadamiamy sobie ogromną
odpowiedzialność, gdyż Chrystus pozwolił nam i zobowiązał nas, abyśmy
stali się Jego narzędziami w wypełnianiu Jego misji zbawiania świata, l
może dlatego ks. Jan Twardowski w jednym ze swoich wierszy pisał: „
Własnego kapłaństwa się boję, własnego kapłaństwa się lękam i przed
kapłaństwem w proch padam, i przed kapłaństwem klękam" Co znaczy być
kapłanem? Według św. Pawła kapłan jest przede wszystkim szafarzem Bożych
tajemnic. Kapłan przez swoje sakramentalne posługiwanie sprawia, że
Chrystus dalej działa w Kościele. A jego posługa słowa, to troska aby
Chrystus mógł wciąż być słuchany i rozumiany w dzisiejszym świecie. Sw.
Katarzyna ze Sieny powiedziała, że kapłan to naczynie przez które
przepływa Boża łaska. Im bardziej to naczynie czyste, tym lepiej objawia
się Boża moc w szafowaniu Boskimi darami
Niech ta dzisiejsza uroczystość stanie się dziękczynieniem za dary:
Eucharystii i kapłaństwa oraz okazją do szczerej modlitwy za kapłanów.
Amen.
Ks. Zbigniew Załęcki