Kazanie na 2 niedzielę Wielkiego Postu rok C




A:hover {
FONT-WEIGHT: bold; COLOR: #dccd47
}








strona
główna nowości  email 
księga gości  ogłoszenia  reklama-banery
chat








Kazanie na 2 niedzielę Wielkiego Postu rok
C
(szkic)
 Przeżywamy II niedzielę
Wielkiego Postu.
W I czytaniu staje przed
naszymi oczyma Abraham. Ojciec narodu wybranego, ten, który jest nazwany
ojcem naszej wiary.
Abraham zawarł przymierze z
Bogiem, który wymagał od niego całkowitego posłuszeństwa. Posłuszeństwa
także w sytuacjach, których Abraham nie rozumiał, także i w tych
sytuacjach, sytuacjach, z którymi się nie zgadzał.
Pan Bóg obiecał Abrahamowi
konkretne rzeczy:
- swoje
błogosławieństwo,
- ziemię na własność,

- potomstwo, które stanie się
wielkim narodem.
Trudno było Abrahamowi uwierzyć
Bogu. Zawłaszcza, że te Boże obietnice nie spełniły się od razu, niektóre
nawet nie za jego życia…
Możemy powiedzieć, że Abraham
zaufał Panu Bogu wbrew ludzkiej nadziei.
Być może teraz, w Wielkim
Poście trzeba by sobie odpowiedzieć na pytanie:, „Jaka jest moja wiara?,
Czy ja staram się być posłuszny woli Bożej?”
Ewangelia przenosi nas na górę
Przemienienia, na górę Tabor. Tam Apostołowie Piotr, Jakub i Jan są
świadkami najbardziej chyba tajemniczego i niezwykłego wydarzenia, które
jest opisane w Ewangelii, czyli Przemienienia Jezusa.
Św. Łukasz Ewangelista pisze:
„Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało
się lśniąco białe.” Czasami ludzkie słowa są za małe, żeby opisać to,
co się przeżywa. Trzej Apostołowie jako jedyni zobaczyli bóstwo Jezusa. Do
tej pory widzieli Go zawsze jako człowieka; człowieka niezwykłego,
wielkiego, wybitnego, ale jednak człowieka. Wiara w bóstwo Jezusa dopiero
zaczynała kiełkować w ich sercach.
Bóg, poprzez głos z obłoku
wezwał Apostołów do posłuszeństwa Jezusowi jako swojemu Synowi. Św. Łukasz
pisze: „…z obłoku odezwał się głos: <<To jest Syn mój wybrany,
Jego słuchajcie>>.”
Możemy się zastanawiać,
dlaczego Jezus wziął Apostołów ze sobą na górę Tabor?
Prawdopodobnie chodziło o to,
aby wzmocnić ich wiarę przed tym, co ma się wydarzyć. Aby pokazać im swoje
prawdziwe oblicze. Aby wtedy, gdy Jezus będzie cierpiał, kiedy będzie
bity, poniżany, odrzucony nie zapomnieli, kim On jest naprawdę. Aby ich
wiara przetrwała to doświadczenie.
Dlaczego słyszymy Ewangelię o
przemienieniu Jezusa właśnie teraz, w II niedzielę Wielkiego
Postu.
Może dlatego, że Wielki Post,
który przeżywamy jest, a może lepiej powiedzieć powinien być dla
każdego z nas czasem takiego wyjścia na górę Tabor, na górę
Przemienienia.
Właściwie całe nasze życie
powinno być dążeniem do przemiany życia, do pomnożenia dobra i
przełamywania naszych wad, naszych słabości i grzechów, ale Wielki Post
zawsze jest taką dobrą, wyjątkową ku temu okazją. Przecież właściwie
wszystko to, co w tym czasie podejmujemy temu jednemu ma służyć.

Można też powiedzieć, że
próbujemy tak, jak Apostołowie zobaczyć prawdziwą Twarz Jezusa.
W dzisiejszym Psalmie autor tak
modli się do Pana Boga:
„Będę szukał oblicza Twego,
Panie
nie zakrywaj przede mną swojej
twarzy”.
Szukać Bożego oblicza, to
pragnąć poznać Boga, poznać aby coraz bardziej się do Niego
upodabniać.
Szukać Bożego oblicza, to
wsłuchiwać się w Jego głos w moim sercu, w moim życiu, w tym, co mnie
spotyka. Wsłuchiwać się po to, aby coraz wierniej wolę Bożą
wypełniać.
Szukać Bożego oblicza, to
odnajdować Boże oblicze w sobie i w swoich bliźnich, nie tyko odnajdować,
ale ciągle odnawiać tak, aby całe moje życie oddawało chwałę
Bogu.
Czy ja szukam Bożego oblicza?
Czy pragnę coraz bardziej Chrystusa poznawać, coraz mocniej kochać i coraz
wierniej naśladować?
Uczyńmy swoją piękną modlitwę
św. Anzelma:
„Panie, szukam
Twojego oblicza, oblicza Twojego pożądam. A wiec, Panie Boże mój, pouczaj
teraz moje serce, gdzie i jak mam Cię szukać, gdzie i jak mogę Cię
znaleźć. Panie, jeśli nie jesteś tutaj, gdzie mam Cię szukać nieobecnego?
A następnie jeśli jesteś wszędzie, dlaczego nie widzę Cię obecnego?
Niewątpliwie Ty mieszkasz w światłości niedostępnej... Kto mnie poprowadzi
i wprowadzi do niej, abym tam Cię zobaczył?...
Panie, naucz mnie
szukać Cię i ukaż mi się, gdyż Cię szukam. Nie mogę Cię szukać, jeśli Ty
mnie nie pouczysz, i nie mogę Cię znaleźć, jeśli Ty mi się nie objawisz. O
Panie, spraw, abym szukał pragnąc Cię, abym pragnął szukając Cię, abym Cię
znalazł kochając Cię, abym Cię kochał znajdując Cię”.
xjw