V Niedziela Wielkanocna Rok B




A:hover {
FONT-WEIGHT: bold; COLOR: #dccd47
}








strona
główna nowości   email  księga gości      ogłoszenia  dyskusja   
reklama-banery
chat




V Niedziela  Wielkanocna Rok B

Bracia i siostry. Może czasem stawiamy sobie
pytania: Czym jest Kościół? Jaka jest jego natura, zasada funkcjonowania i
jakie jest wreszcie moje miejsce w Kościele?
Te i podobne pytania warto sobie zadać, zwłaszcza
w tym czasie, kiedy wiele osób nie czuje, albo wręcz zatraciło poczucie
przynależności do Kościoła. Wyraża się to już w samym mówieniu o nim,
formułowaniu sądów, najczęściej krytycznych, wyrażaniu się o nim tak, jak
by to była jakaś instytucja istniejąca gdzieś obok nas, do której od czasu
do czasu udajemy się w celu załatwienia pewnych usług. A nawet dziś, gdy
Kościół w Polsce wyznaje swoje winy, na ile jest w nas tej świadomości, że
chodzi tu o grzechy nie tylko hierarchii, ale o grzechy moje i twoje,
każdej i każdego z nas?
W podręczniku do religii klasy drugiej jak i
czwartej Szkoły Podstawowej znajduje się definicja Kościoła, która brzmi
tak: Kościół Chrystusowy jest to Rodzina Dzieci Bożych zjedno­czonych
z  Chrystusem. W Nowym
Katechizmie Kościoła Katolickiego nie ma zasadniczej zmiany, Autorzy
Katechizmu odwołując się do obrazów biblijnych jedynie wzmocnili i
uwydatnili tę ścisłą więź ludzi ochrzczonych  z osobą Jezusa Chrystusa. Kościół
został przedstawiony jako Lud Boży, Oblubienica Chrystusa, świątynia Ducha
Świętego oraz jako Mistyczne Ciało Chrystusa.
W dzisiejszej Ewangelii Chrystus chcąc nas pouczyć
o tajemnicy życia Kościoła, posłużył się obrazem winnego krzewu i
latorośli. Krzewem jest On sam. W nim, organicznie związane, tkwią
latorośle obsypane liśćmi i wydające owoc. Krzew żyje, latorośle zmieniają
się z roku na rok, jak pokolenia. Podobnie jest z Kościołem. Chrystus trwa
wiecznie, pokolenia ludzi należących do Kościoła ustawicznie się
wymieniają. Na wzór latorośli mają wydać owoce dobrych czynów. Tymi
owocami Bóg pragnie ubogacać ludzkość. Aby latorośle mogły wydawać owoce,
muszą czerpać życiodajne soki z ziemi przez korzeń i krzew. Gdy ich
łączność z krzewem zostaje zerwana, nie tylko nie są w stanie przynosić
owoców, ale same schną i nie nadają się do niczego tylko na spalenie.
Winny krzew, latorośle i ich owoce są doskonałym obrazem Kościoła.
Chrystus chciał w nim ukazać potrzebę życia eucharystycznego. Według Jana
Ewangelisty Jezus posłużył się tym obrazem w Wieczerniku, gdzie ustanowił
Najświętszy Sakrament. Chciał ukazać rolę, jaką w życiu Kościoła i
poszczególnych jego członków spełnia Eucharystia. Współczesna biologia
może nam pomóc w odkrywaniu bogactwa obrazu, jakim posłużył się Chrystus.
Jakże precyzyjnie można dziś śledzić ów zdumiewający proces przemiany
materii w winnym krzewie. Jak przy pomocy korzeni czerpie on odpowiednie
składniki z ziemi, by pod wpływem słońca i różnych reakcji w komórkach
tworzących liście zamieniać te składniki w dorodny owoc. Oto tajemnica
życia Kościoła. Z Chrystusa, przez sakramenty, dociera do naszych serc
Boże życie, a łaska uczynkowa, jak dobroczynne promienie słońca,
przemienia to co doczesne w to co wieczne i dziełom czysto ludzkim nadaje
Boski wymiar.
Trzeba dobrze przemyśleć ewangeliczny obraz o
winnym krzewie, aby odkryć siebie jako latorośl przeznaczoną do wydawania
owoców. Należy odkryć własne miejsce w Kościele i dostrzec zadania, jakie
w nim wyznaczył nam Bóg. Dostrzeżenie owych wielkich możliwości, jakie się
kryją w bliskim kontakcie z Jezusem, otwiera przed człowiekiem wspaniałe
horyzonty nowego, bardzo twórczego życia. Bóg nas potrzebuje do czynienia
dobra, do wydawania owoców. On przez nas chce zadziwić świat. Nasze życie
można mierzyć koszami wspaniałych owoców, które trwać będą wiecznie. To w
tym obrazie każdy może odnaleźć siebie ze swoim powołaniem, bo
jakiekolwiek by ono było, zawsze jest powołaniem do czynienia dobra, do
wydawania owoców sprawiedliwości.
Ludzkość nigdy nie odrzuci winnego krzewu, gdy
będzie on obfitował w dobre owoce. Wprawdzie sam krzew-Jezus Chrystus jest
już niezniszczalny, należy bowiem, po zmartwychwstaniu, do innego świata,
ale i latorośle-chrześcijanie, o ile tkwią w nim, nie mogą ulec
zniszczeniu. Wszelkie doświadczenia, jakie na nie spadają, doskonalą owoc
i czynią go jeszcze cenniejszym. Jest rzeczą znamienną, że okresy
prześladowań Kościoła, połączone z cierpieniem jego członków, z odrywaniem
latorośli od krzewu, równocześnie obfitują w szczególne działanie łaski.

Bracia i siostry. Warto zatem myśląc i mówiąc o
Kościele odwoływać się do biblijnych obrazów, bo nie są to opinie
obiegowe, informacje dziennikarskie, ale są to prawdy wypowiedziane przez
samego Założyciela – Jezusa Chrystusa. Uświadamiają nas o tym, że Kościół
to coś więcej aniżeli organizacja mniej czy bardziej sprawnie działająca,
obciążona ludzkimi słabościami. Kościół to Oblubienica, to Ciało
Chrystusa, którego jesteśmy członkami. Dzięki tej głębokiej więzi z
Jezusem, dzięki wierności Bogu, możemy czerpać moc, łaskę do wypełniania
swojego powołania w Kościele. Niech ta nauka pozwoli bardziej docenić tę
przynależność do Chrystusa. Niech mocne i odpowiedzialne trwanie w
Kościele nie będzie powodem skrępowania czy zawstydzenia, ale powodem do
wielkiej wdzięczności i dumy za tę niezasłużoną łaskę. Amen.

 
 
 Ks. Zbigniew Załęcki