Kazanie na niedzielę miłosierdzia Bożego




A:hover {
FONT-WEIGHT: bold; COLOR: #dccd47
}








strona
główna nowości  
email  księga gości      ogłoszenia    reklama-banery
chat zasponsoruj




 II NIEDZIELA WIELKANOCNA -
„B
 „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni
miłosierdzia dostąpią”
1. Przeżywamy dzisiaj niedzielę „Miłosierdzia
Bożego” i warto sobie postawić pytanie: Cóż jest to miłosierdzie?

W mowie potocznej miłosierdzie utożsamia się ze
współczuciem i przebaczeniem. Ta identyfikacja stwarza jednak
niebezpieczeństwo podkładania pod ten termin innego znaczenia niż te,
które znajduje się w Biblii. W języku hebrajskim są 2 znaczenia:

- /rahamim/ wyraża instynktowne
przywiązanie jednego stworzenia do drugiego, najgłębsza pierwotna
bliskość, łączność i więź. Uczucie to znajduje się we wnętrzu człowieka /w
łonie macierzyńskim - jak miłość matki do dziecka całkowicie dana darmo,
jak przymus serca, jakby „kobieca” odmiana miłości; sercu ojca, brata (Jer
31,20; Ps 103; Rdz 43,30)/. Jest to pełna czułości miłość i wyraża się na
zewnątrz w konkretnych aktach współczucia, rodzącego się wskutek jakiejś
tragicznej sytuacji albo w przebaczeniu uraz.
- /hesed we’emet - łaska i wierność/ wyraża
sam z siebie ideę miłości dwu istot powiązanych obopólną wiernością. Bóg
jest wierny swemu słowu.
Tak więc miłosierdzie otrzymuje bardzo solidne
podstawy, i nie jest ono tylko echem instynktu dobroci, instynktu, który
może być czymś fałszywym. Miłosierdzie jest odpowiedzią a pewne
przynaglenie wewnętrzne, jest wiernością wobec samego siebie. Nowożytne
przekłady terminów hebrajskich oscylują pomiędzy miłosierdziem a miłością
przechodząc przez wrażliwość, litość, współczucie, łaskawość, dobroć,
łaskę.
W języku łac. /misericordia/ oznacza: cor
codis cordia: serce, serdeczność; miser: bieda, nędza - czyli serdeczne
pełne współczucia pochylenie się nad nędzą.
Biblijne znaczenie miłosierdzia można przedstawić
w ten sposób: Bóg objawia swoją wrażliwość na nędzę ludzką; człowiek zaś
ze swej strony, naśladując swego Stwórcę, powinien okazywać miłosierdzie
swoim bliźnim.
2. Obraz miłosiernego Boga Ojca znajdujemy w
Przypowieści „O marnotrawnym synu” - należałoby ją nazwać „O Miłosiernym
Ojcu”. W przypowieści tej / znamy ją wszyscy ani razu nie występuje słowo
„sprawiedliwość”, ale i również „miłosierdzie”.
Ale widać wyraźnie, że miłość staje się
miłosierdziem, gdy przekracza ścisłą miarę sprawiedliwości. Syn
marnotrawny po powrocie zasługuje na to, aby pracując w domu ojca jako
najemnik, zapracował na życie i stopniowo dorobił się tego co roztrwonił
/nigdy jednak w takiej ilości jakie otrzymał od ojca/. Tego domagałaby się
sprawiedliwość. Tym bardziej, że dotknął i obraził ojca swym
postępowaniem. Musiało to ojca boleć - przecież chodziło w końcu o jego
własnego syna,. Ale tej relacji nie mogło nic zniszczyć. Ojciec jest
wierny swemu ojcostwu /hesed/ i wyraża się gotowością przyjęcia
swego syna do domu, szczodrym obdarowaniem marnotrawcy, aż budzi to
zazdrość starszego brata, który nigdy nie porzucił ojca i jego domu. Ta
wierność ojcostwu jest poszerzona o głębokie uczucie /rahamim/:
„skoro ojciec ujrzał wracającego do domu marnotrawnego syna, wzruszył się
głęboko, wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go”.
Oto ojciec jest świadom, że ocalone zostało zasadnicze dobro: dobro
człowieczeństwa jego syna; choć zmarnował majątek, to człowieczeństwo
ocalało i zostało odnalezione na nowo.
Miłosierdzie, które ukazuje Chrystus w tej
przypowieści, ma wewnętrzny kształt takiej miłości /agape/, która
jest zdolna do pochylenia się nad każdym synem marnotrawnym, nad każdą
ludzką nędzą, nade wszystko zaś nad nad nędzą moralną, nad grzechem. A
kiedy Bóg się pochyla, to ten, który doznaje miłosierdzia, nie czuje się
poniżony, ale odnaleziony i dowartościowany. Radość ojca wskazuje na dobro
nienaruszone: syn i to marnotrawny nie przestał być jego synem; i na dobro
odnalezione: powrót syna do prawdy o sobie samym.
3. Nasze uprzedzenia co do miłosierdzia w wyniku
tylko zewnętrznej oceny. W miłosierdziu dostrzegamy stosunek nierówności
pomiędzy tym, kto je okazuje, a tym, który go doznaje i gotowi jesteśmy
wyciągnąć wniosek, że miłosierdzie uwłacza ludzkiej godności.

Jest jednak inaczej: relacja miłosierdzia opiera
się na wspólnym przeżyciu tego dobra jakim jest człowiek, na wspólnym
doświadczeniu tej godności, jaka jest jemu dana
4. Dlaczego dzisiaj jest „niedziela
miłosierdzia”?:
Fakt zmartwychwstania Jezusa łączymy z jego męką
na krzyżu: On uniżył samego siebie i stał się posłusznym aż
do śmierci i to śmierci krzyżowej /Flp 2,8/; Bóg pochylił się do tego
stopnia nad naszą nędzą ludzką, pełną grzechu i zła, że nie oszczędził
własnego Syna, który stał się nie tylko solidarnym z naszą ludzką biedą i
nędzą, ale ze względu na grzechy ludzkości, nasze, doznaje straszliwego
cierpienia i kaźni. Grzechy człowieka zostają „wyrównane” ofiarą
Boga-Człowieka. Wymierzona zostaje sprawiedliwość samemu grzechowi, ale i
przywrócenie miłości, tej twórczej mocy w człowieku. /Tylko żeby ludzie
chcieli to przyjąć i pojąć/.
S. Faustyna: „Nie znajdzie żadna dusza
usprawiedliwienia, dopóki nie się nie zwróci z ufnością do Miłosierdzia
Mojego i dlatego pierwsza niedziela po Wielkanocy, ma być świętem
Miłosierdzia, a kapłani mają w dniu tym mówić duszom o tym wielkim i
niezgłębionym miłosierdziu Moim. /Dz. s. F. - 570/
Jezus pokazał przebite ręce, nogi i bok Tomaszowi
Apostołowi; pokazał i s. Faustynie mówiąc:
„Nim przyjdę jako Sędzia sprawiedliwy, przychodzę
wpierw jako Król miłosierdzia. Nim nadejdzie dzień sprawiedliwy, będzie
dany ludziom taki znak na niebie.
Wtenczas ukaże się znak krzyża na niebie, a z
otworów gdzie były ręce i nogi przebite Zbawiciela, będą wychodziły
wielkie światła.
4. Zachęcam do przeczytania i medytacji Encyklikę
Jana Pawła II poświęconą Miłosierdziu Bożemu: „Dives in misericordia” z
dnia 30.XI.1980 r.
Proponuję modlić się codziennie odmawiając Koronke
do Miłosierdzia Bożego w „Godzinie Miłosierdzia” to jest o 15. Jeżeli nie
możemy to przynajmniej wypowiedzmy 3 razy akt strzelisty: JEZU UFAM
TOBIE