Kazanie na szóstą niedzielę wielkanocną C.



A:hover {
FONT-WEIGHT: bold; COLOR: #dccd47
}








strona
główna     email  księga gości      ogłoszenia 
dyskusja   
reklama-banery
chat




Kazanie na szóstą niedzielę wielkanocną
C.
           
Umiłowani!
           
Niech się nie trwoży wasze serce ani się nie lęka! - te pełne mocy
słowa Jezusa, wypowiedziane do uczniów w dzisiejszej Ewangelii, są także
słowami skierowanymi do nas, Zwłaszcza dziś, w czasach niepokoju, zamętu,
lęku przed jutrem - słowa Chrystusa „Nie lękajcie się są chyba naszą
jeduną ostoją.
           
Najmilsi!
           
Brak nam odwagi. Brak nam odwagi w codzienności, brak nam odwagi w
zmaganiu się z trudem biedy, upadamy przed piętrzącymi się trudnościami.
Boimy się być sobą, pokazać się światu takimi jakimi jesteśmy,
przybierając na co dzień różne maski. Nasza wiara jest widoczna przeważnie
tylko w świątyni, bo na zewnątrz brakuje odwagi, by ją wyznać wobec
innych. Nasza nadzieja, zamknięta gdzieś w głębi serca, bo lękamy się
powierzyć Bogu całego życia. Nasza miłość - zarezerwowana dla najbliższych
- bo boimy się pokazać innym, że ich kochamy. Otacza nas świat lęku, który
częstokroć praliżuje nasze życie. W tym kolowrocie zalęknienia zapominamy
o tym, że przeznaczeni jesteśmy do wielkości, do świętości, bo boimy się
nawet o tym pomyśleć.
           
Jest taka bajka, która nieźle ilustruje tę prawdę. Pewna mysz
bardzo lękała się kota, zapragnęła więc zostać kotem. Jak to w bajkach
bywa, jej życzenie zostało spełnione. Zobaczyła jednak psa i bardzo się go
przestraszyła. Została więc psem. Kiedy biegała jako pies, napotakła na
swojej drodze lwa i - przestraszona jego wielkością - natychmiast
zapragnęła zostać lwem, myśląc, że nikogo nie będzie się bała. Kiedy już
była królem zwierząt, ujrzała człowieka, który mierzył do niej ze
strzelby. Możemy domyślec się, że jej jedynym pragnieniem było stanie się
czlowiekiem. To życzenie też zostało spełnione. Nasza myszka - już jako
człowiek - siedziała w swoim mieszkaniu, gdy wtem podskoczyła cała
przerażona. Przestraszyła się myszy wychodzącej z dziury.
           
Najmilsi!
           
Ta mysz nigdy nie zostałaby bohaterką. Dlaczego? Ponieważ mimo
zewnętrznych zmian do końca pozostało w niej mysie, tchórzliwe serce. I
często z nami dzieje się podobnie. Nasza wiera w to, że Bóg jest z nami i
umacnia nas, jest jak odwaga tej myszy. A Jezus wyraźnie powiada: „Niech
się nie trwoży wasze serce ani się nie lęka”. Kochani, lęk to ludzkie
uczucie, Jezus doskonale o tym wie. Ale właśnie dlatego, że wie o tym, że
sam znał trwogę konania, daje nam sibie jako pomoc, zapewniając o
nieustannej obecności Ducha św. To właśnie Duch św. uwalnia nas od tych
lęków i obdarza wewnętrznym pokojem. Jak bardzo jest on potrzebny naszym
skołatanym sercom, wiemy tylko my sami. Ale nic w naszym życiu nie dzieje
się automatycznie czy magicznie. Daru pokoju Jezusa, daru odwagi i męstwa
trzeba chcieć, trzeba się dopominać, trzeba prosić o niego na modlitwie.
Nie wolno pozostawać nam takimi myszami, które całe życie drżą przed
powiedzeniem własnego zdania. Nie możemy pozostawać bierni i zalęknieni
wobec sił zła, bo przecież Chrystus to zło pokonał na krzyżu. Ta śmierć
jest zbyt cenna, byśmy zaprzepaścili jej owoce. Nie po to umarł i
zmartwychwstał Lew Judy, byśmy my - jego wyznawcy - pozostawali
przestraszonymi myszami.
           
Drżący, zmęczeni życiem, przerażeni problemami, poszarpani
wewnętrznie, skonfliktowani sami ze sobą i otoczeniem, upadający pod
nawałem chorób i cierpien - czy naprawdę nie potrzebujemy Chrystusowego
pokoju? A jeśli nam go potrzeba, czemu zachowujemy się tak, jakby dobrze
było żyć bez niego?
           
Najmilsi! Uwierzcie w to, że sami w życiu nic nie znaczymy. Możemy
piąć się w górę, zdobywać zaszczytym stanowiska, pieniądze i tak naprawdę
całe życie pozostać przestraszonym zerem. Bez ideałów, bez wartości, bez
Chrystusowerj prawdy jesteśmy nikim. Marionetki w rękach ważniejszych od
nas, przez całe życie manipulowani okłamywani, wykorzystywani - bo bojący
się przyznać do prawdy. Kukiełki w rękach zła, z którym sami nie dajemy
sobie rady.
           
A Jezus jeszcze raz przypomina: „Nie lękajcie się, daję wam pokój,
jakiego świat dać wam nie może”. I choćbyśmy podlizywali się temu światu z
całych sił, nie da on nam pokoju. Będziemy coraz bardziej odeń
uzależnieni: będziemy się bać, że utracimy zdrowie, pieniądze, powodzenie,
wpływy, układy, że nas okradną, złapią, oczernią, obmówią, zniszczą. I
choćbyśmy mieli jak najlepsze układy i znajomości, to tak naprawdę nic nas
od tego nie uchroni.
           
A może być inaczej w naszym życiu. Możemy żyć godnie, spokojnie,
odważnie. Możemy nabrać dystansu do otaczającego nas świata. Zobaczyć, co
jest naprawdę ważne, a co nie i wtedy uzyskać wewnętrzny pokój - dar
Chrystusa. A otrzymamy go wtedy, jeśli uwierzymy, że wszystko na tym
świecie zależy od Boga. Otrzymamy ten pokój, jeśli zrozumiemy, że tak
naprawdę tylko Bóg jest ważny, a Jego wola najważniejsza. Wtedy słowa:
„Nie lękajcie się” nabiorą naprawdę sensu, przestaną być literą w
lekcjonarzu, a staną się słowem żywym, przemieniającym nasze wnętrze.
           
Panie, Ty jesteś jedynym dawcą pokoju. Umacniaj nas, byśmy nie
zaprzepaścili tago, co nam ofiarujesz. Daj nam odwagę w wyznawaniu wiary i
naucz rozróżniać rzeczy ważne od nieistotnych. Obdarz nas pokojem, byśmy
nie zginęli zwiedzeni przez ojca kłamstwa, który chce nas oddalić od
Ciebie. Bądź z nami Panie. Amen.