WejdŸ na stronê

http://wolnelektury.pl/

i zobacz, jak wiele mo¿liwoœci daje interaktywna wersja szkolnej biblioteki

internetowej Wolne Lektury.

Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje siê w domenie publicznej, co oznacza, ¿e mo¿esz go
swobodnie wykorzystywaæ, publikowaæ i rozpowszechniaæ.

Miko³aj Sêp Szarzyñski

Pieϖ II

O Strusie, który zabit na Rastawicy od Tatarów. Roku Pañskiego

1

Iza¿ wódz tebañski

2

, i¿ umar³, zgromiwszy

Waleczne Spartany, zda siê byæ szczêœliwszy,
Ni¿ on Aemilius

3

, co przy wojsku zbitym

U Kan ¿ywot zawar³ zeœciem

4

znamienitym?

B¹dŸ tamten szczêœliwszy, powa¿niejsza ¿ywie
S³awa tego, który z samym nielêkliwie
Potka³ siê nieszczêœciem i sta³¹ krwawemu
Pokaza³ zwyciêzcy twarz, kiedy r¹czemu
Bachmatowi

5

drudzy, nie zbroi, ufaj¹,

A prze bojaŸñ pró¿n¹ s³awy odbiegaj¹.
Tak¿e Rastawica, potok nieszczêœliwy,
Pierwej wód pozbêdzie, ni¿li twe, poczciwy
I nietrwo¿ny Strusie, ¿ywota skoñczenie
U rycerskich ludzi przyjdzie w zapomnienie:
Wola³ od strza³ zgin¹æ pohañca zdradnego,
Ni¿ ty³ swój pokazaæ sproœnie oczom jego.
A gdy mu ktoœ radzi³ g³upie sprzyjaŸliwy,
Aby, jako drudzy, zbieg³ z chwile z³oœliwej,
Rzek³: „Ty folguj czasom, chceszli, a ja mojej
S³awie bêdê godzi³; nie tylko we zbrojej,
Jest œmieræ i na ³o¿u; i tak pierzchliwego
Œmierci grzbiet jest odkryt, jak piersi œmia³ego.
Nie wydam swych przodków: za Rzeczpospolit¹

1. (przyp. red.) w pierwodruku brak daty.

2. (przyp. red.) wódz tebañski – Epaminondas, zwyciêzca spod Leuktry i Mantinei, zm. 363 przed Chr.

3. (przyp. red.) Aemilius – zwyciê¿ony przez Hannibala r. 216 p.n.e.

4. (przyp. red.) zeœciem – zejœciem.

5. (przyp. red.) Bachmat – koñ tatarski.

Szkolna biblioteka internetowa Wolne Lektury tworzona jest dziêki pracy Wolontariuszy oraz wsparciu Ministerstwa
Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Fundacji Rozwoju Spo³eczeñstwa Informacyjnego i Fundacji Kronenberga przy Citi
Handlowy. Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekê Narodow¹ z egzemplarza pochodz¹cego ze zbiorów BN.

Sk³ad automatyczny tekstu zrealizowa³ Marek Ryæko przy u¿yciu systemu X E TEX i fontu Antykwa Pó³tawskiego.

Miko³aj Sêp Szarzyñski, Pieœñ II

1

Upadnê ofiar¹, da Bóg, znamienit¹”.
Tylko¿ rzek³, wnet, jako pierzchaæ nieuczony
Lew, od mnogiej zgrajej

6

bêd¹c oskoczony

I od tysi¹c

7

³owców z gotowemi ³uki,

Bli¿sze zagubiwszy, drugie straszy huki;
Wszytcy, wszytcy serca natrzeæ nañ nie maj¹,
Tylko mu z daleka rany podawaj¹;
On zemdlon ostatniej ju¿ pomsty po¿¹da
I, w kimby z¹b martwy zostawiæ, pogl¹da:
Tak sie Struœ spracowa³ w ostatniej potrzebie
I, s³awie i cnocie czyni¹c dosyæ z siebie,
Pad³ krwawy, gêstemi przywalon strza³ami.
Godny syn ojczyzny mê¿nymi sprawami!

6. (przyp. red.) od mnogiej zgrajej – przez liczn¹ zgrajê.

7. (przyp. red.) od tysi¹c – od tysi¹ca, prze tysi¹c.

Miko³aj Sêp Szarzyñski, Pieœñ II

2