Robią wszystko, aby nas oszukać XVI

KURIER

KURIER CODZIENNY

30 stycznia - 1 lutego 2004 r.

ak podano w poprzednim
odcinku, prezydent Llin-
coln wydaû ustawÅ, na

mocy której rzâd USA produko-
waû dolary potrzebne dla kraju i
caûego narodu. Pieniâdze te wol-
ne byûy od zadûuÒenia i oprocen-
towania. W takim ukûadzie Òydow-
scy bankierzy nie mieli racji bytu
w USA. Nie byûo tu kogo oszuki-
waå przez poÒyczki na wygóro-
wany procent. Dlatego Lincoln
zginâû, zamordowany przez agen-
ta bankierów, pisze Melvin Sickler
w “Michael”. Po Àmierci Lincol-
na bankierzy przejÅli kontrolÅ nad
finansami kraju, ale nie od razu
mogli zrabowaå narodowy skarb
kraju. ZajÅûo im to jeszcze 50 lat,
aby dokonaå takiego rabunku.

Ustawa o Rezerwie Federalnej

W ciâgu nastÅpnych piÅådziesiÅciu

lat od zabójstwa Lincolna dokonywano
wielu zmian w prawie monetarnym i ban-
kowym Stanów Zjednoczonych. Dopiero
w 1913 roku bankierom udaûo siÅ zagra-
biå narodowy skarb tego kraju. Przepro-
wadzono legalizacjÅ Ustawy o Rezerwie
Federalnej (Federal Reserve Act.). Doko-
nano tego w WigiliÅ BoÒego Narodzenia,
kiedy wiÅkszoÀå czûonków Kongresu wy-
jechaûa juÒ do domu na ÀwiÅta. Nowa u-
stawa zastâpiûa Narodowy Akt Bankowy,
oddajâc produkcjÅ pieniÅdzy w rÅce pry-
watne kilku bankierów. Byû to najwiÅk-
szy bandycki rabunek pieniÅdzy, jaki
Àwiat widziaû kiedykolwiek.

“Zatwierdzajâc UstawÅ o Rezerwie

Federalnej - pisze Sickler - Kongres pozbyû
siÅ wûadzy tworzenia swoich wûasnych pie-
niÅdzy, która byûa mu dana na mocy Kon-
stytucji Stanów Zjednoczonych. Przekazaû
tÅ wûadzÅ prywatnym bankierom, którzy
nazwali siÅ Rezerwâ Federalnâ. Bankierzy
osiâgnÅli swój cel. Do dziÀ w Stanach Zje-
dnoczonych dziaûa bank centralny, który
jest wûasnoÀciâ prywatnâ. Posiadajâ oni te-
raz wûadzÅ kierowania paºstwem przez
kontrolÅ tworzenia pieniÅdzy i swobodÅ
pobierania procentów”.

Mayer Anselm Rotszyld powiedziaû:

“Pozwólcie mi tworzyå i kontrolowaå
pieniâdze paºstwa, a ja nie dbam o to, kto
ustala jego prawa”. Rotszyld w powie-
dzeniu tym wyraziû wszechwûadzÅ finan-
sjery. Wiedzieli o tym kolejni prezydenci
od Abrahama Lincolna. Ïaden z nich nie
miaû odwagi sprzeciwiå siÅ bankierom i
tworzyå wûasne pieniâdze. Jak pisze Sic-
kler, “wielu tak zwanych” “demokraty-
cznie wybranych” prezydentów byûo je-
dynie marionetkami w rÅkach bankie-
rów”. Taki stan finansowy paºswa trwaû
aÒ do czasu, kiedy prezydentem zostaû
John F. Kennedy.

John F. Kennedy
i jego walka z bankierami

Po II wojnie Àwiatowej ukûady polity-

czne w Àwiecie, a szczególnie fama o de-
mokracji w USA oraz wielkie zagroÒenie
paºstwa ze strony rozpoznanego okru-
cieºstwa komunizmu, wzmocniûy o-
gromnie wûadzÅ prezydenta Stanów Zje-

dnoczonych. Ponadto John Kennedy zo-
staû wybrany na prezydenta w czasie o-
gromnego rozkwitu gospodarczego kraju.
Setki tÅgich mózgów z caûego Àwiata na-
pûywaûo do Ameryki, wnoszâc wiele no-
wych wynalazków technicznych, cen-
nych dla rozwoju gospodarczego. Byûy to
“zûote” lata dla USA. Fabryki mnoÒyûy
siÅ jak grzyby po deszczu, a ich produkty
szûy do wielu krajów. Ludziom powodzi-
ûo siÅ dobrze.

To wszystko wyglâdaûo pieknie, ale

prezydent Kennedy zdawaû sobie sprawÅ
z faktu, Òe prawdziwa
wûadza w kraju wraz z
narodowym boga-
ctwem spoczywa w rÅ-
ku kilku bankierów.
Wiedziaû on teÒ, Òe za
jego plecami wydarzeº
Àwiatowych stoi grupka
talmudycznych globa-
listów, którzy w swoich
tajnych planach traktu-
jâ AmerykÅ jako narzÅ-
dzie do zdobycia wûa-
dzy nad caûym Àwia-
tem. Dla niego byûo
jasne, Òe jedynâ szansâ
wyûamania siÅ spod
wûadzy bezimiennych
niedoszûych “wûaÀci-
cieli” Àwiata jest ode-
branie im produkcji do-
larów. Byûo to przed-
siÅwziÅcie bardzo ryzy-
kowne, ale miaûo szanse powodzenia.

John Kennedy, znany z odwagi i sil-

nej osobowoÀci, poczuû siÅ na tyle silny,
aby rzuciå wyzwanie przeciwko wûad-
com kraju w postaci rabusiów skarbu
paºstwa, zwanego “Rezerwâ Federal-
nâ”. Jak pisze M. Sickler, “prezydent
Kennedy nie baû siÅ przeciwstawiå syste-
mowi Rezerwy Federalnej, widzâc, Òe sy-
stem ten jest wykorzystywany do ni-
szczenia Stanów Zjednoczonych. Jako
czûowiek sprawiedliwy i honorowy nie
mógû on tolerowaå systemu, który Àmier-
dziaû korupcjâ od A do Z.

4 czerwca 1963 roku - pisze dalej

Sickler - prezydent Kennedy podpisaû do-
kument prezydencki, zwany Dekretem
Prezydenta nr 11110 (Executive Order
11110), który stanowiû poprawkÅ Dekretu
Prezydenta nr 10289 z dnia 19 wrzeÀnia
1951 roku. Daûo to Kennedy’emu, jako
prezydentowi Stanów Zjednoczonych,
prawnâ moÒliwoÀå produkcji wûasnych
pieniÅdzy, potrzebnych do prowadzenia
dziaûalnoÀci paºstwa, pieniÅdzy, które na-
leÒaûyby do spoûeczeºstwa i byûyby wol-
ne od dûugu i oprocentowania. Kennedy
wydrukowaû banknoty Stanów Zjedno-
czonych, ignorujâc zupeûnie banknoty
Rezerwy Federalnej, pochodzâce z pry-
watnych banków Rezerwy Federalnej”.

Obliczenia wykazaûy, Òe Kennedy

wyemitowaû 4 292 825 dolarów w go-
tówce. Bankierzy nie mieli wâtpliwoÀci,
Òe prezydent Kennedy odbiera im zrabo-
wanâ przez nich maszynkÅ do robienia
pieniÅdzy. “KoÀci zostaûy rzucone”. Nie
dûugo trzeba byûo czekaå na wynik ryzy-
kownej gry.

Prezydent Kennedy nie doceniû
swoich przeciwników

Kilka miesiÅcy póÎniej, 22 listopada

1963 roku, Àwiatem wstrzâsnÅûa wiado-
moÀå o zamachu na prezydenta Kennedy-
’ego. Nie podano Òadnych motywów
morderstwa. Ci, którzy wiedzieli coÀ wiÅ-
cej na temat pieniÅdzy i bankowoÀci w
USA, nie potrzebowali duÒo czasu, aby
wyjaÀniå sobie zagadkowe morderstwo
prezydenta. Byûo jasne, Òe Kennedy do-
konaûby uniewaÒnienia Ustawy o Rezer-

wie Federalnej z 1913 roku, przywracajâc
Kongresowi Stanów Zjednoczonych wûa-
dzÅ emisji swoich wûasnych pieniÅdzy.

Sickler zwraca uwagÅ na fakt, Òe

“NastÅpnego dnia po zamachu na Ken-
nedy’ego wszystkie banknoty, które
wydaû Kennedy, zaczÅûy byå wycofywa-
ne z obiegu. Nie wiadomo, czy staûo siÅ to
poprzez dekret prezydencki nowo za-
przysiÅÒonego prezydenta Lyndona B.
Johnsona? Czy prezydent Johnson baû siÅ
bankierów? Czy moÒe byû on jednym z
ich narzÅdzi? Faktem jest, Òe wszystkie
pieniâze, wydane przez prezydenta Ken-
nedy’ego zostaûy zniszczone i ani sûowa
o tymnie powiedziano Amerykanom”.
Banknoty wydrukowane przez prezyden-
ta Kennedy’ego majâ napis: “Banknoty
Stanów Zjednoczonych”, a nie jak obec-
nie: “Banknoty Rezerwy Federalnej”.
Banknoty Kennedy’ego moÒna nabyå
tylko w antykwariatach.

Patrzâc na dziaûalnoÀå prezydenta

Kennedy’ego z perspektywy czasu, jas-
ne jest, Òe mógû on wygrac walkÅ prze-
ciwko zbrodniczej klice Àwiatowych tal-
mudystów. Ale nie doceniû on swoich
przeciwników. Traktowaû ich jak normal-
nych ludzi, którzy postÅpujâ wedûug zna-
nych i przyjÅtych zasad. Tak podchodzili
do globalistów prezydent Lincoln i wielu
wpûywowych senatorów, którzy za swojâ
odwagÅ w obronie praworzâdnoÀci zapûa-
cili Òyciem. Jedynie Stalin znaû dobrze
przewrotnoÀå i zbrodniczoÀå Àwiatowych
globalistów, gdyÒ z nich wyszedû. Stalin
realizowaû plan globalistów, ale wiedziaû,
czego moÒe siÅ spodziewaå od osobni-
ków uksztaûowanych wedûug zasad Tal-
mudu. On równieÒ w sposób podstÅpny,

ale bezwzglÅdny, likwidowaû swoich ak-
tualnych i potencjalnych rywali.

“Lekcja nauki”

“Lekcja nauki”. Tak zatytuûowaû

M. Sickler koºcowâ czÅÀå swojej publi-
kacji. “DuÒo moÒna siÅ nauczyå z naszej
historii. WeszliÀmy juÒ do 2004 rok, a
Stany Zjednoczone ciâgle funkcjonujâ
pod kierunkiem systemu Rezerwy Fede-
ralnej. Ten system pogrâÒyû juÒ kraj w po-
nad 50-miliardowym dûugu narodowym,
dûugu, którego nigdy nie bÅdziemy w sta-
nie spûaciå. System Rezerwy Federalnej
jest takÒe odpowiedzialny za kaÒdy ro-
dzaj korupcji, jaki tylko jesteÀmy w stanie
sobie wyobraziå. Ale jak dotâd sûyszym
tylko o bardzo znikomych protestach ze
strony obywateli amerykaºskich”. Bo i
skâd majâ byå protesty, jeÀli wiÅkszoÀå
Amerykanów patrzy w “okienko” tal-
mudystów jak w EwangeliÅ. A w okienku
tym pokazywane jest na okrâgûo, Òe tal-
mudyÀci “prawie” stajâ siÅ “wûaÀcicie-
lami” Àwiata. Oni wszystko robiâ tylko
“prawnie”.

Nie co innego tylko ta “praworzâ-

dnoÀå” rabinów i faryzeuszy byûa gûó-
wnym przedmiotem ataków Chrystusa,
za co teÒ “prawnie” Go skazali na
Àmierå. Kennedy teÒ naruszyû talmudy-
czne prawo Rezerwy Federalnej. Dlatego
“prawnie” musiaû zginâå. I tak przez po-
kolenia potomkowie Sanedrynu “pra-
wnie”, jaawnie lub ukrycie, wydajâ wy-
roki Àmierci na kaÒdego, kto ma odwagÅ
wystâpiå publicznie przeciwko ich od-
wróceniu podstawowych zasad sprawied-
liwoÀci. Ale ta ich praworzâdnoÀå otwie-
ra ostatnio oczy narodom Àwiata, przybli-
Òajâc dzieº zapûaty za ich niesûychane
zbrodnie.

“Wszystko, co bankierzy muszâ ro-

biå, aÒeby utrzymaå swojâ wûadzÅ - pisze
autor - to wyeliminowaå kilku polityków,
którzy uczciwie pracowali nad zmianâ
naszego systemu ekonomicznego. Reszta
ludzi pozostaje w ignorancji i pod kontro-
lâ. Jest rzeczâ koniecznâ, aby Ameryka-
nie otworzyli oczy na prawdÅ. Spoûe-
czeºstwo musi zostaå poinformowane,
czym naprawdÅ jest Rezerwa Federalna,
a nastÅpnie zjednoczyå siÅ, aby wywrzeå
nacisk na rzâd, Òeby uniewaÒniå UstawÅ
o Rezerwie Federalnej w 1913 roku. W
przeciwnym razie skoºczy siÅ to katastro-
fâ dla Stanów Zjednoczonych.”

Na zakoºczenie autor odwoûuje siÅ

do znanej powszechnie prawdy, Òe “nie
moÒe byå pokoju bez sprawiedliwoÀci, a
w naszym kraju nie moÒe byå sprawiedli-
woÀci bez zmiany naszego systemu eko-
nomicznego, poniewaÒ finansjera stoi za
korupcjâ w naszym rzâdzi. Abraham Lin-
coln i John Kennedy mieli odwagÅ stanâå
w obronie sûusznej sprawy i walczyå o
sprawiedliwoÀå. Obaj przeszli do historii
jako prawdziwi patrioci Stanów Zjedno-
czonych. ObyÀmy, jako obywatele, mieli
odwagÅ kroczyå za ich przykûadem”.

Wypowiedzi znacznych
osobistoÀci na temat pieniÅdzy

PoniÒej podajemy za pismem “Mi-

chael” z 2003 roku, nr 24, niektóre wy-
powiedzi znaczâcych osobistoÀci na te-
mat pieniÅdzy:

Senator Louis McFadden (przez 22

lata byû przewodniczâcym Komisji ds.
BankowoÀci i Waluty w Kongresie) - Re-
zerwa Federalna (bank prywatny) jest je-
dnâ z najbardziej skorumpowanych insty-
tucji, jakie kiedykolwiek widziaû Àwiat.

Abraham Lincoln - naród nie moÒe

byå zaopatrzony w walutÅ tak sûuÒebnâ,
jak wûasny dobry rzâd. Wtedy pieniâdze
przestanâ byå panem, a stanâ siÅ sûugâ lu-
dzkoÀci.

Prezydent John Adams - Caûe zamie-

szanie, nieporzâdek i nieszczÅÀcie w A-
meryce biorâ siÅ nie z braków w Konsty-

tucji czy Konfederacji, lecz z caûkowitej
niewiedzy dotyczâcej natury pieniâdza,
kredytu i obiegu.

Senator Robert Owens (Oklahoma,

1913) - Jedynym uczciwym dolarem jest
ten dolar, który spûaca wierzycielowi (po-
Òyczajâcemu) wartoÀå, którâ dûuÒnik po-
Òyczyû i nic wiÅcej. R. Owens wyklucza
tu poÒyczki na procent. Takie poÒyczki sâ
moÒliwe tylko wtedy, kiedy rzâd wydaje
swoje pieniâdze.

Prezydent Thomas Jefferson - Insty-

tucje bankowe sâ bardziej niebezpieczne
dla wolnoÀci niÒ zbrojne armie. Wûadza
emisji pieniâdza powinna byå odebrana
bankom i przywrócona narodowi, to któ-
rego naleÒy.

Prezydent James Garfield - Kto kon-

troluje pieniâdze w kraju, ten jest absolut-
nym panem caûego przemysûu i handlu.

Prezydent Andrew Jakckson - JeÀli

na mocy Konstytucji, Kongres ma prawo
emisji pieniâdza, zostaûo mu to dane po
to, aby go stosowaû, a nie przekazywaû to
prwo jednostkom czy korporacjom.

Charles Lindbergh, Sr - W czasie o-

bowiâzywania Ustawy o Rezerwie Fede-
ralnej depresje i krachy gospodarcze two-
rzone sa planowo.

Henry Fort, Sr - Kto rozwiâzaûby

kwestiÅ pieniÅdzy zgodnie z ich prawdzi-
wym przeznaczeniem, ten zrobiûby wiÅ-
cej dla ludzkoÀci niÒ wszyscy zawodowi
Òoûnierze w historii. Senator Carter Glass,
z czerwca 1938 r. - Nie sâdziûem nigdy,
Òe system Rezewy Federalnej okaÒe siÅ
takâ klÅskâ. Kraj nieuchronnie zmierza
do caûkowitego bankructwa.

Bismark - Bankierzy nie bÅdâ wahaå

siÅ pogrâÒyå caûe chrzeÀcijaºstwo w woj-
nach i chaosie po to, aby ziemia (Àwiat)
staûa siÅ ich wûasnoÀciâ. W sûowach tych
Bismark wyraziû prawdziwe cele Àwiato-
wej finansjery, która skûada siÅ z tych sa-
mych osobników co Àwiatowi globaliÀci.

Horace Greeley - ZrzuciliÀmy nie-

wolnicze kajdany z czterech milionów lu-
dzi, ale sprowadziliÀmy wszystkich praco-
wników do wspólnego poziomu, nie tyle
przez podniesienie dawnych niewolni-
ków, ile przez praktyczne doprowadzenie
caûej pracujâcej populacji, biaûej i czarnej,
do warunków niewolnictwa. Ukrywamy
niewygodny fakt, Òe przez niesprawiedli-
wy system monetarny upowszechniliÀmy
system ucisku, który jest nie mniej okrut-
ny niÒ stary system niewolnictwa.

H.L. Birum, Sr w “American Mer-

cury”, styczeº 1957 - Bankowy system
Rezerwy Federalnej jest niczym innym,
jak oszustwem bankowym i zbrodniâ
przeciwko ludzkoÀci. Dlaczego? Ponie-
waÒ “tworzy” on pieniâdze z niczego,
bez Òadnych zobowiâzaº ze strony ban-
ków Rezerwy Federacyjnej.

KsiâÒÅ Bedford - Przechwycenie

kontroli naszego Òycia ekonomicznego
przez finansjerÅ z Wall Street oznacza, Òe
finansjera ta nie jest przed nikim odpo-
wiedzialna i stoi ponad kaÒdym rzâdem.

Bracia Rotszyldowie z Londynu -

WiÅkszoÀå ludzi nie jest zdolna zrozu-
mieå ogromnych korzyÀci, jakie kapitaû
czerpie z systemu kredytu. BÅda oni po-
nosiå swoje ciÅÒary bez narzekania i byå
moÒe bez podejrzenia, Òe kredyt jest wro-
giem ich interesów.

“American Merkury”, grudzieº

1957 r. - Niewidzialna wûadza pieniâdza
pracuje nad zdobyciem kontroli i nad znie-
woleniem ludzkoÀci. Finansowaûa ona ko-
munizm, marksizm, syjonizm i socjalizm.
Wszystkie te prâdy sâ skierowane ku te-
mu, aby ze Stanów Zjednoczonych uczy-
niå czûonka Rzâdu Ãwiatowego.

“Nowe Ïycie” 1997, nr 18 - Polity-

kierzy wszelkiej maÀci - czerwoni, zielo-
ni czy biali - sâ jedynie kukieûkami w rÅ-
ku wielkiej finansjery.

cdn.

Henryk Wesoûowski

¹¹

ææ