jacekptak nazwa pl obrochta html

Pasja i zauroczenie. Oficjalna strona Jacka Ptaka.

Tatry na starej fotografii.

LICZNIK ODWIEDZIN

strona główna

kontakt

Podróż w Tatry w XIX wieku

W epoce odkrywania Tatr.
Turysta w Tatrach w XIX
wieku

Dawno temu w Zakopanem

Krupówek dawnych czar

Spacer po starych
Kuźnicach

"Szkoła Życia" w Kuźnicach.
Szkoła Domowej Pracy
Kobiet

"Szkoła Snycerska" - Szkoła
Przemysłu Drzewnego

W Tatrach lat minionych

Z historii ratownictwa w
Tatrach

Zakopane w okresie II wojny
światowej 1939 - 1945

Z kart historii kolejki linowej
na Kasprowy Wierch

Kasprowy i jego ludzie

Józef Stolarczyk. Pierwszy
zakopiański proboszcz i
pionier taternictwa

Władysław hrabia Zamoyski i
jego zasługi dla Zakopanego

Tytus Chałubiński - "Król
Tatr".

Walery Eljasz - Radzikowski
w epoce odkrywania Tatr

Pierwsze przewodniki
Walerego Eljasza

Oni kochali góry

Ludzie, kultura, zwyczaje

Wierzenia i obrzędy. Magia
świętojańskiej nocy

Wierzenia i obrzędy. Noc
czarownic

Wierzenia i obrzędy. Magia
ludzkiego domostwa

Wspomnienie o Bartku

Pasterstwo w Tatrach

Oscypek - Król serów

Życie codzienne na hali

Na czym pasterze grywali

Z historii łowiectwa w

Dawne Tatry w kolorze

Zakopiański styl

Adam Asnyk i jego

Kazimierz Przerwa-

Mieczysław Karłowicz.

Stefana Żeromskiego

Schroniska Tatr Polskich

strona główna

Wspomnienie o Bartku Obrochcie.

W literaturze tatrzańskiej często wspominane są zasługi straży myśliwskiej powołanej w 1866
roku do ochrony kozic i świstaków. Zasłużonym strażnikiem, znanym też jako tatrzański
przewodnik i podhalański muzyk był

Bartłomiej Obrochta

zwany Bartusiem (1850-

1926). To zdrobnienie jego imienia wiązało się z jego charakterem. Ludzi życzliwych,
dobrodusznych i światłych, często na Podhalu tak nazywano. Obrochta, podobnie jak jego
poprzednicy, początkowo zajmował się polowactwem (w gwarze podhalańskiej myślistwem).
Działalność ta umożliwiła mu już w młodości poznać doliny reglowe i inne tereny tatrzańskich
dolin i szczytów. Ograniczenia działalności polowacy nastąpiło z chwilą podjęcia znanej akcji
uświadamiającej na Podtatrzu oraz powołania stosownych aktów, chroniących zwierzęta
górskie.

Bartuś, podobnie jak wielu Podhalan, uległ z czasem korzystnej metamorfozie. Z polowaca stał się od 1878 roku
jednym z pierwszych przewodników, a następnie został strażnikiem Straży Tatrzańskiej Towarzystwa
Tatrzańskiego. Służbę pełnił od 1886 roku po I wojnę światowa. Strażowanie było ważnym jego zajęciem, choć
ograniczało możliwość „wodzenia panów” po Tatrach. Przewodnictwo stanowiło jednak ważny element
działalności tego górala. Jeszcze w latach siedemdziesiątych uczestniczył w wyprawach Tytusa Chałubińskiego.
Wówczas to jego muzyka, obok Sabałowej, tworzyła nastrój tych niepowtarzalnych wycieczek.

W 1881 r. Bartuś z Janem Gąsienicą Gronikowskim prowadził na Halę Gąsienicową Bolesława
Prusa, cierpiącego na lęk przestrzeni. Pisarz zdając sobie sprawę z trudu obiecał
przewodnikom dwie nowe dubeltówki. Prus był niezmiernie rad ze swego osiągnięcia. Bartuś
wspominał później, jak podaje Juliusz Zborowski:

„I my się tys radowali, bo my przecie

dubeltówki dostali piekne, co ik nom darowoł. No i wicie, honor nom był, co my takiego
sławnego cłowieka haniok zawiedli”.

Obrochta prowadził grupę turystów po raz pierwszy zimą 1894 r. do Morskiego Oka przez
Zawrat. Doświadczenie myśliwskie Bartusia przydało się w tak wówczas trudnym
przedsięwzięciu. Obrochta jako strażnik angażował się czynnie w znany spór o przebieg
granicy w okolicy Morskiego Oka na przełomie XIX i XX wieku. Groźba kary spowodowała niemożność
odwiedzania przez niego południowej strony Tatr przez dwanaście lat.

Po zakończeniu I wojny światowej Obrochta zajął się prowadzeniem schroniska w Dolinie
Roztoki. Wówczas więcej czasu poświęcał umiłowanej muzyce. Jego talent i wielkie
doświadczenie oraz umiejętność przekazu bogactwa melodii podhalańskich, wykorzystane
zostały przez Karola Szymanowskiego w balecie „Harnasie”. Stanisław Mierczyński, którego
Obrochta wprowadzał w Tatry i uczył grać, tak pisał o swoim przewodniku: „

Bartuś Obrochta

potrafił zachować nie tylko przekazane mu staroświeckie nuty, lecz dzięki talentowi i
głębokiemu ich umiłowaniu wzbogacił je, zachowując przy tym nieskazitelną czystość
charakteru i stylu dawnej podhalańskiej muzyki.

A Adolf Chybiński dodaje: „

Obrochta

wygrywał duszę Tatr, ludzi i starodawnych czasów…Sztuka Obrochty była życiem”.

Bartłomiej Obrochta był żonaty z Agnieszką Galicą, miał ośmioro dzieci (pięciu synów i trzy

córki). Zmarł w Tatrach na Drodze pod Reglami przy Suchym Żlebie. Spoczywa na Nowym Cmentarzu w
Zakopanem, jego grób jest przyozdobiony skromnym nagrobkiem wystawionym staraniem Karola
Szymanowskiego. Imieniem Obrochty nazwano Bartkową Turnię i Bartkową Przełączkę w zachodniej grani
Małego Ganku.

Jacek Ptak

Źródła:

Page 1 of 2

Tatry na starej fotografii. Oficjalna strona Jacka Ptaka. Bartłomiej Obrochta.

2016-11-17

http://jacekptak.nazwa.pl/obrochta.html