___________________________________________________________________________

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Anna Solska

Organizowanie procesu technologicznego w krojowni
743[01].Z3.01

Poradnik dla nauczyciela

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1

Recenzenci:
mgr Elżbieta Leszczyńska
mgr inż. Ewelina Śmiszkiewicz



Opracowanie redakcyjne:
mgr inż. Anna Solska



Konsultacja:
mgr Ewa Figura

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 743[01].Z3.01

„Organizowanie procesu technologicznego w krojowni”, zawartego w modułowym programie
nauczania dla zawodu krawiec.

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

3

2. Wymagania wstępne

4

3. Cele kształcenia

5

4. Przykładowe scenariusze zajęć

6

5. Ćwiczenia

10

5.1. Normowanie zużycia materiałów odzieżowych w produkcji przemysłowej

10

5.1.1. Ćwiczenia

10

5.2. Maszyny i urządzenia do warstwowania i rozkroju materiałów odzieżowych 14

5.2.1. Ćwiczenia

14

5.3. Proces wytwarzania wykrojów

17

5.3.1. Ćwiczenia

17

6. Ewaluacja osiągnięć ucznia

24

7. Literatura

38

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3

1. WPROWADZENIE

Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny w prowadzeniu

zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie krawiec.

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakie uczeń powinien mieć już ukształtowane,
aby bez problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia – wykaz umiejętności, jakie uczeń ukształtuje podczas pracy
z poradnikiem,

−

przykładowe scenariusze zajęć,

−

ćwiczenia – przykładowe ćwiczenia ze wskazówkami do realizacji, zaleconymi
metodami nauczania–uczenia się oraz środkami dydaktycznymi,

−

ewaluację osiągnięć ucznia – przykładowe narzędzia pomiaru dydaktycznego,

−

literaturę uzupełniającą.
Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone różnymi metodami

ze szczególnym uwzględnieniem aktywizujących metod nauczania, np. samokształcenia
kierowanego, dyskusji dydaktycznej.

Formy

organizacyjne

pracy

uczniów

mogą

być

zróżnicowane,

począwszy

od samodzielnej pracy uczniów do pracy zespołowej.

Schemat układu jednostek modułowych

743[01].Z3

Technologia kroju i szycia

743[01].Z3.01

Organizowanie procesu

technologicznego w krojowni

743[01].Z3.02

Wykonywanie obróbki

termicznej odzieży

743[01].Z3.03

Wykonywanie połączeń elementów

odzieży

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej, uczeń powinien umieć:

−

przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej
oraz ochrony środowiska,

−

charakteryzować wymagania dotyczące bezpieczeństwa pracy przy urządzeniach
elektrycznych,

−

rozpoznawać surowce włókiennicze,

−

określać właściwości materiałów odzieżowych,

−

odczytywać rysunki techniczne wyrobów odzieżowych,

−

objaśniać uproszczone schematy maszyn,

−

odczytywać rysunki modelowe wyrobów odzieżowych,

−

charakteryzować podstawowe funkcje odzieży,

−

rozróżniać grupy asortymentowe odzieży,

−

dobierać materiały i dodatki krawieckie do podstawowych wyrobów odzieżowych,

−

posługiwać się pomiarami antropometrycznymi,

−

wykonywać formy i szablony elementów odzieży,

−

korzystać z różnych źródeł informacji,

−

współpracować w grupie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej, uczeń powinien umieć:

−

zorganizować stanowisko pracy zgodnie z przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy,
ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska oraz wymaganiami ergonomii,

−

posłużyć się terminologią dotyczącą produkcji odzieży,

−

określić etapy wytwarzania odzieży w przemysłowych zakładach odzieżowych,

−

posłużyć się dokumentacją technologiczną wyrobu odzieżowego,

−

dokonać klasyfikacji maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle odzieżowym,

−

scharakteryzować maszyny i urządzenia do warstwowania i rozkroju materiałów
oraz wykrawania elementów wyrobów odzieżowych,

−

obsłużyć maszyny i urządzenia do warstwowania materiałów,

−

obsłużyć maszyny i urządzenia do rozkroju materiałów i wykrawania elementów
wyrobów odzieżowych,

−

zastosować zasady kontroli jakości materiałów przed rozkrojem,

−

posłużyć się terminologią dotyczącą norm zużycia materiałów w przemysłowej produkcji
odzieży,

−

określić czynniki wpływające na zużycie materiałów w przemysłowej produkcji odzieży,

−

zastosować sposoby normowania zużycia materiałów w krojowni,

−

zastosować rodzaje układów szablonów,

−

ułożyć szablony na wyrób odzieżowy,

−

wykonać rysunek układu szablonów na materiale,

−

określić kolejność prac w krojowni,

−

określić rodzaje warstwowania materiałów,

−

zastosować zasady prawidłowego warstwowania materiałów,

−

scharakteryzować techniki wykrawania elementów wyrobów odzieżowych,

−

wykroić elementy odzieży z materiałów podstawowych, wkładów ocieplających,
podszewek,

−

dokonać kontroli jakości wykrojów,

−

zastosować zasady numerowania wykrojów,

−

skompletować elementy odzieży i dodatki,

−

scharakteryzować zasady wykrawania skór zgodnie z modelem odzieży,

−

scharakteryzować zastosowanie programu komputerowego wspomagającego pracę
w krojowni,

−

zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej
oraz ochrony środowiska.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6

4. PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz zajęć 1

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Modułowy program nauczania:

Krawiec 743[01]

Moduł:

Technika kroju i szycia 743[01].Z3

Jednostka modułowa:

Organizowanie procesu technologicznego w krojowni
743[01].Z3.01

Temat: Układy szablonów odzieżowych.

Cel ogólny: Kształcenie umiejętności w zakresie sporządzania układów szablonów

określonego asortymentu odzieży.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami bhp i ergonomii pracy,

−

zastosować rodzaje układów szablonów w praktyce,

−

zastosować w praktyce dokumentację techniczno-technologiczną,

−

zastosować zasady prawidłowego projektowania układów szablonów,

−

ułożyć na materiale szablony elementów wyrobu odzieżowego,

–

współpracować w grupie.

Metody nauczania–uczenia się:
–

pokaz z objaśnieniem,

–

dyskusja dydaktyczna,

–

ćwiczenie praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:
–

praca 2÷3 osobnych zespołach.

Czas: 2 godziny dydaktyczne:

Środki dydaktyczne
–

dokumentacja techniczno-technologiczna bluzki damskiej,

–

komplet szablonów bluzki damskiej w skali 1:5,

–

foliogramy przedstawiające przykłady układów szablonów,

–

plansze przedstawiające rodzaje układów szablonów wyrobów odzieżowych,

–

program

komputerowy

do

prezentowania

automatycznego

projektowania

zoptymalizowanych układów szablonów i z możliwością wydrukowania na drukarce,

–

komputer, projektor, drukarka, rzutnik.

Przebieg zajęć:
1. Czynności organizacyjne zajęć – przywitanie uczniów, sprawdzenie obecności,

gotowości do zajęć, podanie tematu i celu zajęć.

2. Wprowadzenie do tematu:

– nauczyciel prezentuje na ekranie różne rodzaje układów szablonów. Układy

szablonów powinny się różnić kierunkiem ułożenia szablonów, liczbą kompletów
szablonów, rodzajem wielkości odzieży, asortymentem odzieży. Nauczyciel
po prezentacji zadaje pytanie: Czym różnią się przedstawione układy szablonów?

−

uczniowie udzielają różnych odpowiedzi („burza mózgów”), wszystkie zostają

zapisane na tablicy. Nauczyciel weryfikuje odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7

−

nauczyciel przydziela zespołowi po jednej planszy i kartkę z nazwą rodzaju układu

szablonów. Nauczyciel poleca, aby uczniowie zapisali najważniejsze cechy
charakterystyczne danego układu szablonów i jego przeznaczenie,

−

pracując w zespole uczniowie w drodze dyskusji ustalają wspólną listę uwag i zapisują

je na arkuszu papieru,

−

przedstawiciele zespołów po kolei referują. Nauczyciel weryfikuje odpowiedzi.

3. Realizacja ćwiczenia:

– nauczyciel wyjaśnia cel ćwiczenia, jego zakres,
– prezentuje na ekranie zasady prawidłowego projektowania układów szablonów.
Nauczyciel po prezentacji upewnia się czy uczniowie wszystko zrozumieli.
Wyznacza ucznia do powtórzenia pokazu.
– następnie uczniowie przystępują do wykonania układu szablonów w skali 1:5

na papierze milimetrowym. Uczniowie mają do dyspozycji: dokumentację
techniczno-technologiczną, komplet szablonów bluzki damskiej w skali 1:5
oraz układy szablonów na planszach.

Uczniowie pracują w zespołach 2÷3 osobowych. Podczas wykonywania układu szablonów
na arkuszu papieru milimetrowego nauczyciel zwraca uwagę uczniów, aby stosowali zasady
prawidłowego układania szablonów. Udziela rad i wskazówek oraz kontroluje, czy uczniowie
prawidłowo projektują rysunek układu szablonów i czy przestrzegają przepisów bhp.

Zakończenie zajęć

Uczeń – przedstawiciel zespołu prezentuje wykonany układ szablonów. Wymienia cechy

charakterystyczne układu szablonów. Mówi o jego przeznaczeniu. Charakteryzuje etapy
wykonywania układu szablonów.

Nauczyciel ocenia pracę każdego zespołu.

Praca domowa

W celu utrwalenia wiadomości i umiejętności nabytych na zajęciach nauczyciel zadaje

pracę domową. Wykonaj rysunek układu szablonów pojedynczy, jednokierunkowy
i symetryczny dla spódnicy damskiej z tkaniny o szerokości 1,40 m. Układ szablonów należy
wykonać w skali 1:5. Uczniowie otrzymują do dyspozycji komplet szablonów spódnicy
damskiej w skali 1:5.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:
–

anonimowe wypowiedzi pisemne uczniów w postaci „mówiącej ściany” dotyczące oceny
zajęć i trudności podczas realizowania zadania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8

Scenariusz zajęć 2

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Modułowy program nauczania:

Krawiec 743[01]

Moduł:

Technika kroju i szycia 743[01].Z3

Jednostka modułowa:

Organizowanie procesu technologicznego w krojowni
743[01].Z3.01

Temat: Charakterystyka technik wykrawania elementów wyrobów odzieżowych.
Cel ogólny: Kształtowanie umiejętności rozróżniania i charakteryzowania technik wykonania

elementów odzieży.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:
–

określić etapy rozkroju materiałów odzieżowych,

–

posłużyć się terminologią dotyczącą rozkroju materiałów odzieżowych,

–

scharakteryzować techniki wykrawania elementów wyrobów odzieżowych,

–

zastosować do rodzaju technik wykrawania odpowiednie maszyny i urządzenia krojcze,

–

zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy podczas rozkroju materiałów
odzieżowych.

Metody nauczania–uczenia się:
–

pokaz z objaśnieniem,

–

dyskusja dydaktyczna,

–

ćwiczenie praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:
–

praca 2÷3 osobnych zespołach.

Czas: 2 godziny dydaktyczne:

Środki dydaktyczne
–

plansze przedstawiające schematy maszyn krojczych,

–

plansze przedstawiające operacje rozkroju nakładów i wykrawania elementów wyrobów
odzieżowych,

–

prospekty maszyn i urządzeń krojczych,

–

modele maszyn krojczych,

–

film dydaktyczny ukazujący proces rozkroju materiałów odzieżowych w krojowni
– na płycie CD,

–

projektor.

Przebieg zajęć:
1. Czynności organizacyjne zajęć – przywitanie uczniów, sprawdzenie obecności,

gotowości do zajęć, podanie tematu zajęć i celu zajęć.

2. Wprowadzenie do tematu zajęć:

–

nauczyciel prezentuje operacje rozkroju nakładów i wykrawania elementów
wyrobów odzieżowych przedstawione na planszach. Prezentacja powinna zawierać
charakterystykę przedstawionych przykładów. Następnie prezentuje schematy
maszyn krojczych i przypomina zasady bezpiecznej obsługi tych maszyn. Nauczyciel
po prezentacji zadaje pytanie: Jakie przeznaczenie mają krajarki ręczne, krajarki
taśmowe, nożyce elektryczne, prasy z wykrojnikami, automaty krojcze. „Burza
mózgów” – uczniowie udzielają różnych odpowiedzi, wszystkie zostają zapisane
na tablicy. Nauczyciel koryguje odpowiedzi. Następnie nauczyciel prezentuje film

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9

ukazujący proces rozkroju materiałów odzieżowych w krojowni. Prezentacja
powinna zawierać informację na temat technik wykrawania elementów wyrobów
odzieżowych. Nauczyciel po prezentacji zadaje uczniom pytania sprawdzające
wiedzę z tematu, między innymi pytania dotyczące różnych metod rozkroju
materiałów odzieżowych. Koryguje wypowiedzi.

3. Realizacja ćwiczenia:

–

nauczyciel wyjaśnia cel ćwiczenia i jego zakres. Prezentuje zagrożenia jakie mogą
wystąpić w czasie rozkroju nakładów i wykrawania elementów wyrobów
odzieżowych. Następnie uczniowie przystępują do wykonania ćwiczenia na arkuszu
papieru formatu A4. Uczniowie mają do dyspozycji plansze przedstawiające
schematy maszyn i urządzeń krojczych, prospekty maszyn i urządzeń krojczych,
plansze przedstawiające operacje rozkroju materiałów, poradnik dla ucznia.
Uczniowie pracują w 2÷3 osobowych zespołach. Rozpoznają rodzaje stosowanych
technik wykrawania elementów odzieży przy zastosowaniu różnych maszyn
i urządzeń krojczych. Następnie zapisują na arkuszu papieru ich nazwy i krótką
charakterystykę oraz zastosowanie maszyn lub urządzeń. Podczas wykonywania
ćwiczenia nauczyciel obserwuje pracę uczniów w zespołach. Udziela rad
i wskazówek oraz kontroluje;

–

czy uczniowie dobrze zrozumieli przydzielone zadanie,

–

czy uczniowie umieją posługiwać się poradnikiem dla ucznia,

–

czy prawidłowo planują kolejności postępowania podczas wykonywania ćwiczenia,

–

czy właściwie organizują pracę w zespole,

–

czy poprawnie zapisują zdobyte informacje,

–

czy przestrzegają przepisy bhp.

Zakończenie zajęć:

Uczeń – przedstawiciel zespołu prezentuje przygotowaną notatkę. Wymienia techniki

wykrawania elementów wyrobów odzieżowych i charakteryzuje sposoby ich realizacji.
Nauczyciel ocenia pracę zespołu.

Praca domowa

Nauczyciel zwraca się do uczniów i mówi zastanówcie i udzielcie odpowiedzi na pytanie:

W jaki sposób można wykorzystać resztki materiałowe i wypady wewnętrzne, które powstają
w czasie rozkroju nakładów materiałowych. Swoje propozycje i rozwiązania zapiszcie
na kartce.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:
–

anonimowe wypowiedzi pisemne uczniów w postaci „mówiącej ściany” dotyczące oceny
zajęć i trudności podczas realizowania zadania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

10

5. ĆWICZENIA

5.1. Normowanie zużycia materiałów odzieżowych w produkcji

przemysłowej

5.1.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Scharakteryzuj elementy dokumentacji techniczno-technologicznej wyrobu odzieżowego

wykorzystywane w krojowni.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonywania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny
pracy. Należy zwrócić uwagę na funkcje jakie spełniają poszczególne elementy dokumentacji
techniczno-technologicznej w procesie produkcji wykrojów odzieży.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy,
2) zapoznać się z dokumentami przykładowej dokumentacji techniczno-technologicznej

wyrobu odzieżowego wykorzystywanymi w krojowni,

3) dokonać analizy wybranych dokumentów,
4) zapisać ich nazwy oraz określić zastosowanie,
5) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

pokaz z objaśnieniem,

–

dyskusja dydaktyczna,

–

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

przykładowy komplet dokumentacji techniczno-technologicznej wyrobu odzieżowego,

–

foliogramy

przedstawiające

dokumentację

techniczno-technologiczną

wyrobu

odzieżowego,

–

rzutnik pisma.

Ćwiczenie 2

Wykonaj rysunek układu szablonów pojedynczy, jednokierunkowy i symetryczny

dla bluzki damskiej z tkaniny o szerokości 1,40 m.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na dokładność wykonywanych czynności.
Ćwiczenie powinno być wykonywane w grupach 2÷3 osobowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy,
2) odszukać w materiale nauczania czynniki decydujące o zastosowaniu określonego

rodzaju układu szablonów,

3) dokonać wyboru określonego rodzaju układu szablonów,
4) wykonać rysunek określonego układu szablonów,
5) dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia,
6) zaprezentować pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

–

dyskusja dydaktyczna,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

foliogramy przedstawiające układy szablonów,

–

plansze przedstawiające rodzaje układów szablonów wyrobów odzieżowych,

–

komplet szablonów bluzki damskiej w skali 1:5,

–

literatura zgodna z punktem 7 poradnika,

–

dokumentacja techniczno-technologiczna bluzki damskiej,

–

program

komputerowy

do

prezentowania

automatycznego

projektowania

zoptymalizowanych układów szablonów z możliwością wydrukowania na drukarce,

–

komputer, projektor, drukarka, rzutnik.

Ćwiczenie 3

Wykonaj

rysunek

układu

szablonów

łączony (dwa komplety szablonów),

dwukierunkowy i symetryczny dla tkaniny o szerokości 1,40 m.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i sposób wykonania. Ćwiczenie powinno być wykonane w 2÷3 osobowych zespołach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymogami bhp i ergonomii pracy,
2) odszukać w materiale nauczania czynniki decydujące o zastosowaniu określonego

rodzaju układu szablonów,

3) wykonać rysunek określonego układu szablonów (asortyment wyrobu odzieżowego i jego

wielkości ustala nauczyciel),

4) dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia,
5) zaprezentować pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

12

Środki dydaktyczne:

–

plansze przedstawiające różne rodzaje układów szablonów wyrobów odzieżowych,

–

dwa komplety szablonów wyrobu odzieżowego w skali 1:5, (asortyment wyrobu
odzieżowego i ich wielkość ustala nauczyciel),

–

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 4

Dobierz odpowiedni rodzaj układu szablonów do następujących materiałów z:

–

gładkiej tkaniny bawełnianej,

–

tkaniny jedwabnej z wzorem jednokierunkowym,

–

tkaniny bawełnianej w kratę,

–

weluru.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Ćwiczenie należy wykonać w 2÷3 osobowych zespołach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy,
2) odszukać w materiale nauczania informacje na temat sporządzania układów szablonów,
3) dobrać odpowiedni rodzaj układu szablonów,
4) zapisać przy nazwie materiału wybrany rodzaj układu szablonów,
5) zaprezentować pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

literatura zgodna z punktem 7 poradnika,

–

katalogi materiałów odzieżowych,

–

plansze przedstawiające różne rodzaje układów szablonów wyrobów odzieżowych.

Ćwiczenie 5

Oblicz teoretyczną normę

tr

N zużycia materiału odzieżowego na bluzkę damską

o wielkości 164/96/104, której powierzchnia szablonów wynosi 1,1 m

2

, a wskaźnik wypadów

wewnętrznych dla grupy bluzek damskich wynosi 15%. Szerokość tkaniny wynosi 0,9 m.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Zwróć uwagę na kolejność i dokładność wykonywanych ćwiczeń.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy,
2) odszukać wzór w materiale nauczania,
3) wykonać obliczenie,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13

4) zapisać wyniki,
5) sprawdzić poprawność obliczeń.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

plansza przedstawiająca wzór na obliczenie teoretycznej normy zużycia materiałów
odzieżowych,

–

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 6

Oblicz normę kalkulacyjną

k

N zużycia materiału odzieżowego na spódnicę damską

bawełnianą mając dane:
N

j

= 1,3 m (techniczna norma zużycia materiału na jedną sztukę),

W

r

= 0,6 % (wskaźnik strat na resztki),

W

s

= 0,7 % (wskaźnik strat z powodu kurczliwości).

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Zwrócić uwagę na kolejność i dokładność wykonywanych ćwiczeń.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odszukać wzór w materiale nauczania,
2) wykonać obliczenia,
3) zapisać wyniki,
4) sprawdzić poprawność obliczeń.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

plansza przedstawiająca wzór na obliczenie normy kalkulacyjnej zużycia materiałów,

–

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

14

5.2. Maszyny i urządzenia do warstwowania i rozkroju

materiałów odzieżowych

5.2.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Scharakteryzuj maszyny i urządzenia odzieżowe w zależności od ich przeznaczenia

produkcyjnego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Należy
zwrócić uwagę na znaczenie jakie spełniają maszyny i urządzenia w procesie produkcyjnym
odzieży. Ćwiczenie należy wykonać w 2÷3 osobowych zespołach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odszukać w materiale nauczania kryteria klasyfikacji maszyn i urządzeń odzieżowych,
2) dokonać klasyfikacji maszyn i urządzeń w zależności od przeznaczenia produkcyjnego,
3) posegregować maszyny i urządzenia odzieżowe na grupy według stosowania

w podstawowych działach produkcyjnych,

4) zapisać nazwy sklasyfikowanych maszyn i urządzeń w grupach,
5) zapisać przy każdej grupie maszyn i urządzeń krótką charakterystykę,
6) zaprezentować pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansze przedstawiające klasyfikacje maszyn i urządzeń odzieżowych,

−

plansze przedstawiające schematy maszyn i urządzeń odzieżowych,

−

prospekty maszyn i urządzeń odzieżowych,

−

modele maszyn i urządzeń odzieżowych,

−

film dydaktyczny „Maszyny i urządzenia odzieżowe”,

−

odtwarzacz video.

Ćwiczenie 2

Określ przeznaczenie maszyn i urządzeń stosowanych w krojowni.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Należy
zwrócić uwagę na poznanie przeznaczenia maszyn i urządzeń stosowanych w krojowni.
Ćwiczenie należy wykonać w 2÷3 osobowych zespołach.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

15

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy,
2) odszukać w materiale nauczania charakterystykę maszyn i urządzeń stosowanych

w krojowni,

3) rozpoznać rodzaje maszyn,
4) zapisać nazwę maszyny (urządzenia) i jej zastosowanie,
5) zaprezentować pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansze ze schematami maszyn i urządzeń przygotowawczych i krojczych,

−

prospekty maszyn i urządzeń stosowanych w krojowni,

−

modele maszyn krojczych,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 3

Dobierz w zależności od rodzaju stosowanego urządzenia krojczego maksymalną

wysokość nakładu materiału odzieżowego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania z uwzględnieniem bezpieczeństwa i higieny pracy. Należy zwrócić
szczególna uwagę na charakterystykę maszyn krojczych i ich parametry. Ćwiczenie należy
wykonać w 2÷3 osobowych zespołach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odszukać w materiale nauczania charakterystykę maszyn krojczych,
2) ustalić maksymalną wysokość nakładu materiału odzieżowego dla krajarki ręcznej

z nożem tarczowym (wielokątnym i okrągłym),

3) ustalić maksymalną wysokość nakładu materiału odzieżowego dla krajarki ręcznej

z nożem pionowym,

4) ustalić maksymalną wysokość nakładu materiału (tkaniny)dla krajarki taśmowej,
5) zapisać przy nazwach maszyn krojczych parametry wartości i krótkie ich uzasadnienie,
6) zaprezentować pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

plansze przedstawiające schematy maszyn krojczych,

–

katalogi materiałów odzieżowych,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

16

–

prospekty maszyn krojczych,

–

krajarki przenośne (modele),

–

film dydaktyczny prezentujący warstwowanie materiałów odzieżowych – na kasecie
video,

–

film dydaktyczny prezentujący rozkrój materiałów odzieżowych – na kasecie video,

−

odtwarzacz video.

Ćwiczenie 4

Porównaj zasadę działania krajarki ręcznej z nożem wielokątnym i krajarki ręcznej

z nożem pionowym.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Należy
zwrócić szczególną uwagę na poznanie zasad prawidłowej obsługi krajarek przenośnych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odszukać w materiale nauczania charakterystykę krajarek ręcznych,
2) dokonać analizy działania krajarek ręcznych na podstawie opisów,
3) rozpoznać różnicę w sposobie działania tych maszyn,
4) zapisać przy nazwach krajarek ręcznych krótką ich charakterystykę oraz sposób

ich działania,

5) zapisać wnioski z przeprowadzonej analizy działania maszyn,
6) zaprezentować pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

plansze przedstawiające schematy krajarek ręcznych,

–

prospekty krajarek ręcznych,

–

modele krajarek ręcznych,

–

maszyny produkcyjne – krajarki ręczne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17

5.3. Proces wytwarzania wykrojów

5.3.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Scharakteryzuj rodzaje prac występujących w krojowni zakładu odzieżowego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Należy
scharakteryzować proces technologiczny w krojowni przemysłowego zakładu odzieżowego.
Ćwiczenie należy wykonać w 2÷3 osobowych zespołach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odszukać w materiale nauczania opis prac występujących w krojowni,
2) zapisać kolejność ich występowania,
3) przy nazwie rodzaju pracy sporządzić krótką jej charakterystykę,
4) zaprezentować pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

plansze przedstawiające proces technologiczny w krojowni,

–

film dydaktyczny przedstawiający proces technologiczny w krojowni – na płycie CD,

–

projektor.

Ćwiczenie 2

Wykonaj układ szablonów na materiale ze wzorem jednokierunkowym metodą

obrysowywania konturów szablonów na podstawie wzorca układu szablonów.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Należy
zwrócić szczególną uwagę na sposób układania szablonów na materiałach ze wzorem
jednokierunkowym lub z włosem.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien

1) zorganizować stanowiska pracy,
2) odszukać w materiale nauczania informacje dotyczące sposobu wykonania układu

szablonów metodą obrysowania konturów szablonów,

3) dokonać analizy toku postępowania,
4) narysować prostokąt o wymiarach odpowiadających szerokości układu i długości układu

zgodnie z miniaturką układu szablonów,

5) ułożyć szablony zgodnie z wzorcem układu szablonów,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18

6) obrysować kontury szablonów,
7) dokonać analizy wykonanego ćwiczenia,
8) zaprezentować pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansze układów szablonów wyrobów odzieżowych wykonane w pomniejszeniu wydruk
z komputera, fotografia lub ręcznie wykonane wzorce,

−

katalogi materiałów odzieżowych,

−

komplet szablonów wybranego wyrobu odzieżowego w skali 1:5,

−

foliogramy przedstawiające układy szablonów wyrobów odzieżowych,

−

rzutnik.

Ćwiczenie 3

Dobierz przykłady zastosowania różnych sposobów warstwowania materiałów: prawą

stroną do lewej, prawą stroną do prawej i warstwowania w układzie zygzakowym
oraz przedstaw je graficznie.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Podczas wykonywania ćwiczenia uczeń powinien zwrócić szczególną
uwagę na zastosowanie różnych sposobów warstwowania w zależności od rodzaju i deseniu
materiału odzieżowego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowiska pracy,
2) odszukać w materiale nauczania charakterystykę sposobów warstwowania materiałów,
3) graficznie przedstawić sposoby warstwowania,
4) zapisać

przy

każdym

rysunku

sposobu

warstwowania

materiału

przykłady

ich zastosowania,

5) zaprezentować pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

plansze przedstawiające sposoby warstwowania materiałów odzieżowych,

–

katalogi materiałów odzieżowych – tkanin, podszewek, wkładów klejowych, wkładów
ocieplających i inne,

–

film dydaktyczny prezentujący warstwowanie materiałów odzieżowych w krojowni
– na kasecie video,

–

odtwarzacz video.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

19

Ćwiczenie 4

Wymień zasady prawidłowego sporządzania układu.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Należy
zwrócić szczególną uwagę na zasady prawidłowego wykonania nakładu materiałów
odzieżowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odszukać w materiale nauczania informacje dotyczące zasad prawidłowego układania

warstw materiału w nakładzie,

2) zapisać warunki prawidłowego wykonywania nakładu materiałów odzieżowych,
3) zaprezentować pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

literatura zgodna z punktem 7 poradnika,

–

plansze przedstawiające warstwowanie ręczne i warstwowanie mechaniczne,

–

film dydaktyczny prezentujący wykonywanie nakładów materiałów odzieżowych
w krojowni – na kasecie video,

–

odtwarzacz video.

Ćwiczenie 5

Określ techniki wykrawania elementów wyrobów odzieżowych oraz scharakteryzuj

sposoby ich realizacji.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Należy
zwrócić szczególną uwagę na zagrożenia jakie mogą wystąpić w czasie rozkroju nakładów
materiałów odzieżowych i wykrawania elementów wyrobów odzieżowych. Ćwiczenie
powinno być wykonane w 2÷3 osobowych zespołach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odszukać w materiale nauczania informacje dotyczące sposobów rozkroju nakładów,
2) wyszukać techniki wykrawania elementów wyrobów odzieżowych i zapisać je na arkuszu

papieru,

3) zapisać przy rodzaju techniki wykrawania elementów wyrobów odzieżowych krótką

jej charakterystykę oraz wymienić zastosowane maszyny lub urządzenia,

4) dokonać analizy ćwiczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

20

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansze przedstawiające operacje rozkroju nakładów i wykrawania elementów wyrobów

odzieżowych,

−

plansze przedstawiające schematy maszyn krojczych,

−

prospekty maszyn i urządzeń krojczych,

−

modele maszyn krojczych,

−

film dydaktyczny ukazujący proces rozkroju materiałów odzieżowych w krojowni

– na płycie CD,

−

projektor.

Ćwiczenie 6

Scharakteryzuj etapy rozkroju materiałów przy zastosowaniu technologicznej linii

krojczej.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Podczas
wykonywania ćwiczenia uczeń powinien zwrócić szczególna uwagę na poznanie zalet
stosowania mechaniczno – technologicznego ciągu krojczego do rozkroju materiałów
odzieżowych. Ćwiczenie powinno być wykonane w 2÷3 osobowych zespołach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odszukać w materiale nauczania informacje dotyczące stosowania technologicznej linii

krojczej,

2) dokonać analizy działania tego urządzenia,
3) zapisać etapy prac wykonanych w systemie,
4) zapisać przy każdym etapie prac krótką jego charakterystykę,
5) zapisać wnioski dotyczące zastosowania technologicznej linii krojczej i tradycyjnych

metod pracy,

6) zaprezentować pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansze przedstawiające schematy: technologicznej linii krojczej, krajarek, układarek,

−

film dydaktyczny ukazujący działanie technologicznej linii krojczej – na płycie CD,

–

projektor.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

21

Ćwiczenie 7

Scharakteryzuj zasady wykrawania elementów wyrobu odzieżowego ze skóry.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Należy
zwrócić uwagę na zasady układania szablonów elementów wyrobu odzieżowego na skórach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odszukać w materiale nauczania zagadnienia dotyczące zasad wykrawania elementów

wyrobu odzieżowego ze skóry,

2) wyszukać sposoby układania szablonów elementów wyrobu odzieżowego na skórach

i zapisać je na arkuszu papieru,

3) określić techniki wykrawania elementów wyrobów odzieżowych ze skóry i zapisać

je na arkuszu papieru,

4) określić możliwości wykorzystania wypadów wewnętrznych skóry i zapisać je na

arkuszu papieru,

5) zaprezentować pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansze z przykładami ułożenia szablonów elementów odzieży na skórach,

−

katalog maszyn i urządzeń krojczych,

–

poradnik dla ucznia.

Ćwiczenie 8

Przeprowadź kontrolę jakości wykrojów wyrobu odzieżowego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na zasady przeprowadzania kontroli jakości
wykrojów w krojowni.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy,
2) odszukać w materiale nauczania zagadnienia dotyczące zasad przeprowadzania kontroli

jakości wykrojów w krojowni,

3) porównać wykroje elementów wyrobu odzieżowego z szablonami,
4) ocenić jakość wykrojonych elementów wyrobu odzieżowego,
5) zapisać uwagi i wnioski z przeprowadzonej kontroli jakości wykrojów,
6) zaprezentować pracę.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

22

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansze z przykładami ułożenia szablonów elementów odzieży na skórach,

−

komplet wykrojów wybranego wyrobu odzieżowego,

–

komplet szablonów wybranego wyrobu odzieżowego.

Ćwiczenie 9

Wykonaj operację znakowania i numerowania wykrojów elementów bluzki damskiej.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Należy
zwrócić uwagę na znaczenie jakie mają prawidłowe oznakowania i numerowania wykrojów
w gotowym wyrobie odzieżowym. Ćwiczenie należy wykonać w 2÷3 osobowych zespołach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy,
2) odszukać w materiale nauczania zagadnienia dotyczące zasad znakowania i numerowania

wykrojów wyrobów odzieżowych,

3) odczytać na wykrojach bluzki damskiej punkty określające miejsce zeszycia zaszewek

w przodach i tyle, miejsce naszycia kieszeni oraz miejsce spotkań elementów wyrobu,

4) wypełnić samoprzylepne etykiety zapisując: numer zlecenia, numer paczki, numer

wykroju bluzki damskiej,

5) przykleić wypełnione samoprzylepne etykiety do wykrojów elementów bluzki damskiej,
6) zapisać wnioski i uwagi z wykonanego ćwiczenia,
7) zaprezentować pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

katalog urządzeń do znakowania i numerowania,

−

komplet wykrojów bluzki damskiej,

−

komplet szablonów bluzki damskiej,

−

urządzenie do znakowania,

–

urządzenie do numerowania.

Ćwiczenie 10

Określ możliwości zastosowania programu komputerowego wspomagającego prace

w krojowni.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na rodzaje prac wykonywanych w krojowni
z możliwością zastosowania programu komputerowego. Ćwiczenie należy wykonać w 2÷3
osobowych zespołach.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

23

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odszukać w materiale nauczania zagadnienia dotyczące sposobów zastosowania

programu komputerowego wspomagającego pracę w krojowni,

2) określić rodzaj prac wykonywanych w krojowni przy zastosowaniu programu

komputerowego,

3) zapisać nazwy tych prac oraz ich krótką charakterystykę,
4) zaprezentować pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansze przedstawiające urządzenia krojcze sterowane komputerowo,

−

film dydaktyczny ukazujący proces automatycznego rozkroju materiałów odzieżowych

na cutterze,

−

prospekty z systemem komputerowym do tworzenia układów rozkroju i cięcia

na urządzeniach do bezpośredniego automatycznego rozkroju.

−

projektor.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

24

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Organizowanie procesu
technologicznego w krojowni”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 4, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 17 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 3, 5, 16, 18, 19, 20 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

–

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań z poziomu podstawowego,

–

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 11 zadań z poziomu podstawowego,

–

dobry – za rozwiązanie 15 zadań, w tym co najmniej 3 z poziomu ponadpodstawowego,

–

bardzo dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym co najmniej 5 z poziomu
ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. b, 2. b, 3. d, 4. c, 5. c, 6. a, 7. b, 8. a, 9. c, 10. d, 11. a,
12. d, 13. c, 14. b, 15. a, 16. d, 17. c, 18. b, 19. d, 20. c.

Plan testu

Nr

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

1

Określić fazy procesu technologicznego
w przemysłowym zakładzie odzieżowym

A

P

b

2

Scharakteryzować dokumentację techniczno-
-technologiczną wyrobu odzieżowego

B

P

b

3

Zastosować rodzaje układów szablonów

C

PP

d

4

Scharakteryzować rodzaje układów szablonów

B

P

c

5

Określić czynniki wpływające na projekt układu
szablonów wyrobów odzieżowych

C

PP

c

6

Scharakteryzować zasady przygotowania układów
szablonów do wykonania elementów odzieży ze
skóry

B

P

a

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

25

7

Zastosować maszynę do sprawdzania jakości,
szerokości i ilości materiałów odzieżowych przed
rozkrojem

B

P

b

8

Określić zastosowanie maszyny układarki

B

P

a

9

Określić zastosowanie maszyny krajarki ręcznej

C

P

c

10 Rozpoznać krajarkę ręczną z nożem pionowym

B

P

d

11 Rozpoznać operację technologiczną w krojowni

B

P

a

12 Zastosować zasady kontroli jakości materiałów

przed rozkrojem

B

P

d

13 Określić rodzaje warstwowania materiałów

odzieżowych

A

P

c

14 Określić przeznaczenie układów szablonów

wykonanych różnymi metodami

B

P

b

15 Scharakteryzować warstwowanie materiałów

odzieżowych w krojowni

A

P

a

16 Zastosować zasady prawidłowego warstwowania

materiałów odzieżowych

C

PP

d

17 Posłużyć się terminologią dotyczącą norm zużycia

materiałów odzieżowych

A

P

c

18 Zastosować sposoby normowania zużycia

materiałów w krojowni

C

PP

b

19 Zastosować sposoby wyliczania warstw materiałów

określonego układu szablonów dla danej serii
produkcyjnej

C

PP

d

20 Scharakteryzować techniki wykrawania elementów

odzieży

B

PP

c

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej

jednotygodniowym.

2. Przygotuj odpowiednią ilość testów.
3. Zapewnij samodzielność podczas rozwiązywania zadań.
4. Przed rozpoczęciem testu przeczytaj uczniom instrukcję dla ucznia.
5. Zapytaj, czy uczniowie wszystko zrozumieli. Wszelkie wątpliwości wyjaśnij.
6. Nie przekraczaj czasu przeznaczonego na test.

Instrukcja dla ucznia

1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi
3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej

rubryce znak X. W przypadku pomyłki błędną odpowiedź zaznacz kółkiem, a następnie
ponownie zakreśl odpowiedź prawidłową.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

26

5. Test zawiera 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 4, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 17 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 3, 5, 16, 18, 19, 20 są z poziomu ponadpodstawowego.

Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi. Za każdą prawidłową
odpowiedź otrzymasz 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak otrzymasz 0 punktów.

6. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

7. Na rozwiązanie testu masz 30 min.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Fazą procesu technologicznego wyrobu odzieżowego jest

a) przeglądanie materiałów odzieżowych.
b) rozkrój materiału odzieżowego.
c) wykonanie układu szablonów wyrobu odzieżowego.
d) opracowanie wzoru odzieży do produkcji.

2. Zbiór dokumentów opisowych i rysunkowych określających metody i środki

wytwarzania wyrobu odzieżowego to dokumentacja
a) pomiaru czasu pracy.
b) techniczno-technologiczna wyrobu odzieżowego.
c) normowania zużycia materiałów odzieżowych.
d) konstrukcji wyrobu odzieżowego.

3. Bezresztkowy układ szablonów wyrobu odzieżowego to układ

a) jednokierunkowy.
b) dwukierunkowy.
c) asymetryczny.
d) sekcyjny.

4. Do rozkroju materiałów odzieżowych o wyraźnie zaznaczonym kierunku włosa stosuje

się układy szablonów wyrobów odzieżowych
a) wielokierunkowe.
b) dwukierunkowe.
c) jednokierunkowe.
d) różnorodne.

5. Czynniki wpływające na projekt układu szablonów wyrobów odzieżowych niezależne

od pracownika to
a) sposób łączenia kompletów szablonów w jednym układzie.
b) sposób ułożenia szablonów względem kierunku nitki osnowy w tkaninie.
c) szerokość materiału odzieżowego przeznaczonego do rozkroju.
d) kierunek ułożenia szablonów w układzie szablonów.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

27

6. Szablony elementów odzieży skórzanej należy układać

a) w jednym kierunku.
b) w dwóch kierunkach.
c) w dowolnym kierunku.
d) wielokierunkowo.

7. Do sprawdzania jakości, szerokości i ilości materiałów odzieżowych przed rozkrojem

stosowana jest
a) układarka.
b) przeglądarka.
c) klejarka.
d) krajarka.

8. Przedstawiona na rysunku maszyna służy do

a) warstwowania materiałów odzieżowych.
b) rozkroju nakładu.
c) znakowania wykrojów.
d) przeglądania materiałów odzieżowych.

Rysunek do zadania 8

9. Rozkrój nakładów materiałów odzieżowych na mniejsze części wykonuje się

a) krajarką taśmową.
b) agregatem krojczym.
c) krajarką ręczną.
d) maszyną do wykrawania.

10. Przedstawiona na rysunku maszyna stosowana w krojowni to krajarka ręczna z nożem

a) wielokątnym.
b) okrągłym.
c) czworokątnym.
d) pionowym.

Rysunek do zadania 10

11. Oznaczanie punktów technologicznych na wykrojach to operacja technologiczna

a) znakowanie.
b) numerowanie.
c) podklejanie.
d) kompletowanie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

28

12. Sprawdzanie cech fizycznych i chemicznych materiału odzieżowego przeprowadza się w

a) szwalni.
b) krojowni.
c) wykończalni.
d) laboratorium.

13. Przedstawiony na rysunku sposób warstwowania materiałów odzieżowych to

warstwowanie
a) w układzie zygzakowym (ZZ).
b) w układzie dowolnym (DD).
c) prawa stroną do prawej (PP).
d) prawą stroną do lewej (PL).

Rysunek do zadania 13

14. Do

wielokrotnego

wykorzystania

rysunku

układu

szablonów

na

materiale

bez dodatkowego nakładu pracy należy metoda
a) rysowania szablonów na podklejonym papierze i łączenie go z warstwą materiału.

znakowania linii konturowych za pomocą trafaretów.

b) obrysowywania konturów szablonów na materiale.
c) spryskiwania farbą szablonów odzieżowych i wypadów wewnętrznych.

15. Warstwowanie materiałów odzieżowych w krojowni to

a) układanie warstw materiałów w stos, zwany nakładem.
b) przekrawanie układu na mniejsze części.
c) segregowanie bel materiałów według szerokości.
d) przeglądanie materiałów przed rozkrojem.

16. Maksymalna liczba warstw materiału odzieżowego w nakładzie (przyjęta w praktyce)

dla tkanin wełnianych wynosi
a) 180 sztuk.
b) 140 sztuk.
c) 100 sztuk.
d) 60 sztuk.

17. Wypady wewnętrzne powstają przez

a) straty materiałowe na końcach nakładów.
b) niewykorzystane resztki materiału odzieżowego podczas warstwowania.
c) niezagospodarowane powierzchnie między rozłożonymi szablonami w układzie

szablonów.

d) straty materiałowe na końcach beli materiału odzieżowego podczas przygotowania

do rozkroju.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

29

18. Liczbę wyrobów odzieżowych określonej wielkości w danym zamówieniu wylicza

się na podstawie
a) liczby nakładów i liczby paczek.
b) procentówki produkcyjnej i wielkości danej serii produkcyjnej.
c) liczby warstw w nakładzie i liczby kompletów szablonów w układzie.
d) procentówki produkcyjnej i liczby paczek.

19. Liczba warstw materiału określonego układu szablonów dla danej serii produkcyjnej

S

z

= 1200 szt., w której procentowy udział danego układu K = 20% wynosi:

a) 500 szt.
b) 480 szt.
c) 360 szt.
d) 240 szt.

20. Do wykrawania elementów odzieży z nakładu materiałów, które mogą mieć wewnętrzne

naroża i zaokrąglenia służy krajarka ręczna z nożem
a) wielokątnym.
b) okrągłym.
c) pionowym.
d) czworokątnym.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

30

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ...............................................................................

Organizowanie procesu technologicznego w krojowni

Zakreśl poprawną odpowiedź.

Nr

zadania

Odpowiedź

Punkty

1

a

b

c

d

2

a

b

c

d

3

a

b

c

d

4

a

b

c

d

5

a

b

c

d

6

a

b

c

d

7

a

b

c

d

8

a

b

c

d

9

a

b

c

d

10

a

b

c

d

11

a

b

c

d

12

a

b

c

d

13

a

b

c

d

14

a

b

c

d

15

a

b

c

d

16

a

b

c

d

17

a

b

c

d

18

a

b

c

d

19

a

b

c

d

20

a

b

c

d

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

31

TEST 2

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Organizowanie procesu
technologicznego w krojowni”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 3, 4, 7, 8, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 17, 19 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 5, 6, 9, 16, 18, 20 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

–

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań z poziomu podstawowego,

–

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 11 zadań z poziomu podstawowego,

–

dobry – za rozwiązanie 15 zadań, w tym co najmniej 3 z poziomu ponadpodstawowego,

–

bardzo dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym co najmniej 5 z poziomu
ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. c, 2. a, 3. a, 4. c, 5. b, 6. b, 7. c, 8. b, 9. c, 10. d, 11. b,
12. a, 13. b, 14. a, 15. b, 16. b, 17. d, 18. c, 19. c, 20. d,

Plan testu

Nr

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

1

Określić etapy wytwarzania odzieży
w przemysłowym zakładzie odzieżowym

B

P

c

2

Posłużyć się dokumentacją techniczno-
-technologiczną wyrobu odzieżowego

B

P

a

3

Określić rodzaj układu szablonów odzieżowych

B

P

a

4

Zastosować odpowiedni rodzaj układu szablonów
do określonego rodzaju materiału odzieżowego

B

P

c

5

Określić czynniki wpływające na projekt układu
szablonów odzieżowych

C

PP

b

6

Zastosować sposoby normowania materiałów
odzieżowych

C

PP

b

7

Scharakteryzować maszynę układarkę

B

P

c

8

Określić operację technologiczną wykonywaną
w krojowni

B

P

b

9

Określić technikę wykrawania drobnych elementów
odzieży w nakładzie

C

PP

c

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

32

10 Określić rodzaje krajarek ręcznych stosowanych

w krojowni

B

P

d

11 Określić kolejność prac wykonywanych w krojowni

B

P

b

12 Zastosować zasady oceny jakości powierzchni

materiałów odzieżowych przed rozkrojem

B

P

a

13 Określić rodzaje warstwowania materiałów

odzieżowych i ich zastosowanie

B

P

b

14 Określić zasadę wykonywania rysunków układów

szablonów na materiale

B

P

a

15 Określić operację technologiczną według kolejności

występowania w procesie technologicznym
w krojowni

B

P

b

16 Zastosować zasady prawidłowego warstwowania

materiałów odzieżowych

C

PP

b

17 Posłużyć się terminologią dotyczącą norm zużycia

materiałów odzieżowych w przemysłowej produkcji
odzieży

A

P

d

18 Zastosować zasady prawidłowego warstwowania

materiałów w zależności od rodzaju materiału
odzieżowego

C

PP

c

19 Ustalić liczbę wyrobów odzieżowych określonej

wielkości w danej serii produkcyjnej

B

P

c

20 Zastosować zasady wykonania układu szablonów

dla odzieży skórzanej do rozkroju skór

C

PP

d

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej

jednotygodniowym.

2. Przygotuj odpowiednią ilość testów.
3. Zapewnij samodzielność podczas rozwiązywania zadań.
4. Przed rozpoczęciem testu przeczytaj uczniom instrukcję dla ucznia.
5. Zapytaj, czy uczniowie wszystko zrozumieli. Wszelkie wątpliwości wyjaśnij.
6. Nie przekraczaj czasu przeznaczonego na test.

Instrukcja dla ucznia

1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
3. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej

rubryce znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem,
a następnie ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

4. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
5. Test zawiera 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 3, 4, 7, 8, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 17, 19 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 5, 6, 9, 16, 18, 20 są z poziomu ponadpodstawowego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

33

Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi. Za każdą prawidłowa
odpowiedź otrzymasz 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak otrzymasz 0 punktów.

6. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego

rozwiązanie na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

7. Na rozwiązanie testu masz 30 min.

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Wydanie materiału odzieżowego z magazynu do momentu przyjęcia przez magazyn

gotowego wyrobu odzieżowego jest procesem
a) ubocznym.
b) pomocniczym.
c) technologicznym.
d) organizacyjnym.

2. W dokumentacji techniczno-technologicznej informacje o sposobie wykonania wyrobu

odzieżowego z podziałem na fazy technologiczne znajdują się w
a) opisie obróbki technologicznej wyrobu odzieżowego.
b) zastawieniu konstrukcyjnych części składowych odzieży.
c) opisie modelu odzieży.
d) tabeli wymiarów wyrobu odzieżowego.

3. Układ kompletu szablonów jednej sztuki odzieży to układ

a) pojedynczy.
b) łączony.
c) sekcyjny.
d) symetryczny.

4. Do rozkroju gładkiej tkaniny bawełnianej należy zastosować układ szablonów wyrobu

odzieżowego
a) różnorodny.
b) jednokierunkowy.
c) dwukierunkowy.
d) wielokierunkowy.

5. Czynniki wpływające na projekt układu szablonów wyrobów odzieżowych zależne

od pracownika to
a) szerokość materiału odzieżowego.
b) sposób łączenia kompletów szablonów w jednym układzie.
c) deseń materiału odzieżowego.
d) błędy surowcowe w materiale odzieżowym.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

34

6. Techniczną normę zużycia materiału odzieżowego ustala się na podstawie

a) obliczonego wskaźnika wypadów wewnętrznych.
b) opracowanego układu szablonów.
c) obliczonej teoretycznej normy zużycia.
d) obliczonej normy kalkulacyjnej.

7. Maszyna układarka stosowana jest w dziale

a) wykończalni.
b) szwalni.
c) krojowni.
d) prasowalni.

8. Przedstawione na rysunku urządzenie służy do znakowania

a) nicią.
b) zewnętrznych miejsc wykrojów odzieży.
c) cieczą fluoryzującą.
d) igłą wiertniczą.

Rysunek do zadania 8

9. Wykrawanie drobnych elementów odzieży w nakładzie wykonuje się krajarką

a) okrągłą.
b) pionową.
c) taśmową.
d) wielokątną.

10. Przedstawiona na rysunku maszyna stosowana w krojowni to krajarka ręczna z nożem

a) taśmowym.
b) okrągłym.
c) wielokątnym.
d) pionowym.

Rysunek do zadania 10

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

35

11. W celu identyfikacji danego wyrobu odzieżowego i jego elementu na każdym etapie

procesu technologicznego dokonuje się
a) podklejenie elementów konstrukcyjnych odzieży.
b) numerowanie wykrojów wyrobów odzieżowych.
c) znakowanie zewnętrznych i wewnętrznych elementów odzieży.
d) kompletowanie elementów odzieży i dodatków.

12. Ocenę jakości powierzchni materiałów odzieżowych za pomocą zmysłów przeprowadza

się metodą
a) organoleptyczną.
b) wyrywkową.
c) laboratoryjną.
d) metrologiczną.

13. Przedstawiony na rysunku sposób warstwowania materiałów odzieżowych stosowany jest

do materiałów
a) o wzorach jednokierunkowych.
b) gładkich.
c) pokrytych włosem.
d) w kratę.

Rysunek do zadania 13

14. Trafaret to rysunek układu szablonów wykonany

a) na twardym kartonie, których linie konturowe są perforowane.
b) bezpośrednio na materiale odzieżowym.
c) na stole, których linie konturowe są obrysowane kredą.
d) na cienkim podklejonym papierze.

15. Po naniesieniu układu szablonów odzieżowych na nakład wykonuje się

a) znakowanie wykrojów odzieżowych.
b) rozkrój nakładu materiałów odzieżowych na części.
c) kompletowanie wykrojów w paczki.
d) numerowanie wykrojów odzieżowych.

16. Maksymalne wysokości nakładu materiału odzieżowego zależą od

a) asortymentu odzieży.
b) Parametrów noża krojczego.
c) jakości materiału odzieżowego.
d) przeznaczenia materiału odzieżowego.

17. Procentówka produkcyjna załączona do zamówienia produkcyjnego zawiera dane

a) ilość nakładów w danej serii produkcyjnej.
b) procentowy wskaźnik wypadów wewnętrznych.
c) ilość warstw materiału odzieżowego w nakładzie.
d) procentowy udział poszczególnych wielkości w danej serii produkcyjnej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

36

18. Maksymalna ilość warstw materiału odzieżowego w nakładzie z tkaniny bawełnianej na

koszulę męską wynosi
a) 60 szt.
b) 120 szt.
c) 180 szt.
d) 240 szt.

19. Liczba wyrobów odzieżowych określonej wielkości w danej serii produkcyjnej

S

z

= 800 szt., w której procentowy udział danej wielkości K = 10% wynosi

a) 160 szt.
b) 120 szt.
c) 80 szt.
d) 40 szt.

20. Układy szablonów zaprojektowanego modelu odzieży skórzanej wykonuje się

a) na specjalnym stole.
b) na materiale odzieżowym.
c) na podklejonym papierze.
d) bezpośrednio na skórach.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

37

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ...............................................................................

Organizowanie procesu technologicznego w krojowni

Zakreśl poprawną odpowiedź

Nr

zadania

Odpowiedź

Punkty

1

a

b

c

d

2

a

b

c

d

3

a

b

c

d

4

a

b

c

d

5

a

b

c

d

6

a

b

c

d

7

a

b

c

d

8

a

b

c

d

9

a

b

c

d

10

a

b

c

d

11

a

b

c

d

12

a

b

c

d

13

a

b

c

d

14

a

b

c

d

15

a

b

c

d

16

a

b

c

d

17

a

b

c

d

18

a

b

c

d

19

a

b

c

d

20

a

b

c

d

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

38

7. LITERATURA

1. Białczak B.: Maszyny i urządzenia w przemyśle odzieżowym. WSiP, Warszawa 1999
2. Czyżewski H.: Krawiectwo. WSiP, Warszawa 1999
3. Kazik R., Krawczyk J.: Technologia odzieży. WSiP, Warszawa 1998
4. Parafianowicz Z.: Słownik odzieżowy. WSiP, Warszawa 1999
5. Samek P.(tłum.): Krawiectwo. Technologia. WSiP, Warszawa 1999
6. Tymolewska B.: Maszynoznawstwo odzieżowe. Zeszyt ćwiczeń. SOP, Toruń 1996
7. Włoskowicz I., Przybyłek M., Pawłowa M.: Racjonalne wykorzystanie skór naturalnych

w celu przygotowania układu szablonów żakietu damskiego, pod redakcją Marii
Pawłowej. Projektowanie, materiały, technologia skóry, odzieży i obuwia. N

0

21,

Politechnika Radomska, Radom 2002

Czasopisma
1. Odzież, miesięcznik. Wyd. NOT, Łódź
2. Odzież. Włókno. Skóra

Literatura metodyczna
1. Figurski J., Ornatowski T.: Praktyczna nauka zawodu. ITeE, Radom 2000