Inne życie 19

Harry przez dwa dni le

ał nieprzytomny. Wszyscy obawiali

e jego obra

enia s

ęż

kie do tego stopnia, i

e si

nie obudzi

. Jednak Hermiona siedziała przy nim dzie

noc, staraj

c si

złagodzi

jako

ból. Obni

ała gor

czk

rozgrzewała, ocierała pot, sprawdzała rany i zmieniała
opatrunki. Starała si

nie my

, jak wielki ból odczuwał

ukochany przy ka

dym jej dotkni

ciu, tylko robiła, co uwa

ała

za słuszne. Przez ponad dwie doby nie pozwoliła sobie na
odej

cie od łó

ka Pottera, jadła i spała przy nim. Słyszała, jak

inni domownicy rozmawiali i krzyczeli w kuchni, jak skradali si

po schodach i korytarzu, aby nie zakłóci

spokoju choremu.

dy z nich przystawał pod drzwiami i przez chwil

nadsłuchiwał, co dzieje si

w pokoju, ale niewielu z nich weszło

rodka. Odwa

yli si

na to tylko pa

stwo Weasley, Lupin i

Hagrid, który z reszt

sto tam z ni

przebywał.

Ale teraz stała przy niej Molly i łagodnie tłumaczyła,

stan Harry’ego nie ulegnie zmianie, je

eli ona pozwoli sobie na

chwil

odetchn

ąć

. Wstała, wi

c i poszła za kobiet

w stron

kuchni, sk

d jak zawsze dobiegały j

ywione głosy rodziny.

Tak, spokojnie mogła przyzna

e zbieranina najró

niejszych

czarodziejów: rodzina Weasley’ów, w tym Fred i George, Lupin i
Tonks, Shacklebolt, Hagrid,

e oni wszyscy s

jej jedyn

rodzin

. No i jest jeszcze oczywi

cie Harry, który od zawsze był

jej najbli

rodzin

, teraz m

ęż

em i ojcem jej dziecka, ale

przede wszystkim zawsze był jej najlepszym przyjacielem.
Nigdy nic przed sob

nie ukrywali, a je

eli tak si

stało, zawsze

prawda wychodziła na jaw i ka

de drugiemu wybaczało. Bo tak

post

puj

przyjaciele. A teraz ona sama zastanawiała si

, jak

jest przyjaciółk

, skoro zastanawia si

nad zabiciem tego idioty.

- Harry nie mo

e i

ść

do szpitala – krzykn

ł Hagrid.

Hermiona stan

ła jak wryta słysz

c te słowa. Harry?

Szpital? Nie, to wykluczone.

- Ale to jedyne wyj

cie – tłumaczył Kingsley. – Nie wiemy

w jak ci

ęż

kim jest stanie, a co je

eli mu si

pogorszy? Nie

wiemy, co robi

- On nie pójdzie do szpitala – powiedziała Hermiona z

moc

w głosie.

Wszyscy spojrzeli na ni

, jakby zdziwił ich jej widok.

- Hermiono – powiedział cicho Remus. – Stan Harry’ego

nie poprawił si

od dwóch dni. Mam wra

enie,

e jest jeszcze

gorzej. On potrzebuje specjalistycznej opieki, a nie… -
powstrzymał si

, unikaj

c jej wzroku.

- …mnie? – doko

czyła równie cicho, jak stary profesor. –

Zwykłej, nic nieumiej

cej czarownicy, której wydaje si

zjadła wszystkie rozumy?

- Nie powiedziałem tego – zaprzeczył m

ęż

czyzna.

- Nie musiałe

– odetchn

ła gł

boko. – Harry nie pojedzie

adnego szpitala – dodała stanowczo.

- Nie masz prawa decydowa

o nim – powiedział zły

Kingsley. – Decyzja nale

y do wszystkich nas. A chodzi nam

jedynie o jego dobro.

- Mam wi

ksze prawo ni

ty – krzykn

ła Hermiona. –

Jestem jego

gdyby

zapomniał. Mam nadane mi przez

boga prawo decydowanie o losie mojego m

ęż

a, je

eli on nie

jest w stanie podj

ąć

samodzielnie decyzji o sobie.

- Ale nie my

lisz jasno – próbował si

tłumaczy

. – Jeste

lepiona i nie widzisz,

e twoja opieka nie jest wystarczaj

ca.

On potrzebuje odpowiednich eliksirów i mikstur. Harry
doskonale wiedział, co robi

eni

c si

ze mn

i wiedział,

e nikt

inny nie b

dzie w stanie podj

ąć

najlepszej dla niego decyzji

poza mn

. Gdyby uwa

ał inaczej, poprosiłby was o to w

odpowiedniej chwili. Ale na obecn

chwil

musicie si

pogodzi

z faktem,

e do tego zadania wybrał mnie. To ja jestem jego

najlepsz

przyjaciółk

, nie wy.

- Nie po to Harry ukrywał si

przez ostatnie pół roku,

eby

my teraz wysłali go do

w. Munga, gdzie połowa

magomedyków, jest na usługach Czarnego Pana – krzykn

Hagrid.

- Nikt nie kazał mu si

ukrywa

– zauwa

ył cicho pan

Weasley. – Mógł by

tu z nami, a wtedy nie sko

czyłoby si

tak,

jak teraz.

- On to zrobił dla was – w

ciekał si

wielkolud. – Chronił

was, bo wiedział,

e jego obecno

ść

e wam zagrozi

. Ruszył

na polowanie, na te horkruksy, bo wiedział,

e samemu uda mu

osi

ąć

cej, ni

z wami ci

cymi si

za nim, kiedy

musiałby si

martwi

e stanie wam si

krzywda. Uwa

ał,

wystarczaj

co wiele członków jego rodziny zmarło z jego

powodu. Najpierw jego rodzice, pó

niej Syriusz, Dumbledore,

Ron i Ginny. Nie chciał mie

nikogo z was na sumieniu. On i

tak ju

wystarczaj

co si

tym obwiniał.

- Nikt nigdy nie mówił,

e to była jego wina – rzekła pani

Weasley ze łzami w oczach.

- Ale on to mówił sam sobie – rzekła cicho Hermiona. –

Doskonale wiecie, jaki był po

mierci Rona i Ginny. To mu nigdy

nie przeszło, chocia

starał si

, jak mógł. Starał si

nie my

o tym wszystkim, ale jaka

ęść

poczucia winy nadal kołatała

mu si

po głowie. On ich kochał. I ja te

. Dlatego wiem, co

czuje przez cały czas.

W kuchni zapadła cisza. Nikt nie mógł z siebie nic wydusi

poniewa

wszyscy w gł

bi duszy wiedzieli,

e Hermiona i

Hagrid maj

racj

: Harry nigdy nie przestał si

obwinia

mier

przyjaciół. Pani Weasley poczuła jak w jej sercu

ponownie pojawia si

ból. Wspomnienia o synu i córce ju

tak

nie bolały, jak na samym pocz

tku, ale nie mogła te

znie

ść

słów Hermiony. Ona sama starała si

nie my

o tym, jak

czuli si

oboje z Harrym i pod

wiadomie odsuwała od siebie te

li. Ale teraz zrozumiała,

e jedna rozmowa, któr

odbyła z

nimi ponad rok temu nie wystarczyła. Ona miała Artura, który
dzielił z ni

ból straty najmłodszych dzieci, no i starszych

synów, którzy te

im bardzo pomogli. Ale Harry i Hermiona? Oni

mieli tylko siebie i z pocz

tku pewnie niewiele mogli sobie

nawzajem powiedzie

. Zwłaszcza,

e zacz

li odkrywa

ich wi

ęź

- Wytłumacz mi to, kochanie – kobieta zwróciła si

delikatnie do Hermiony. Wszystkie oczy były utkwione w młodej
kobiecie. – Powiedz mi, co czujesz – poprosiła.

- Ból – odpowiedziała. – Od dawna ju

tak o tym nie

lałam. Ja i Harry… - nie doko

czyła. Nie umiała powiedzie

jej tego wszystkiego. W ko

cu była matk

jej najlepszego

przyjaciela i chłopaka, który był jej pierwsz

miło

- Nie bój si

, Hermiono – powiedziała pani Weasley.

- Kiedy Harry wyszedł ze szpitala, nie umieli

my si

rozstawa

– zacz

ła. – Został mi ju

tylko on, a ja jemu.

Polegali

my tylko na sobie i nie wa

ne, co pani albo ktokolwiek

z was mówili

cie. Harry był przekonany,

e to z jego winy zmarł

Ron i Ginny. Bo si

z nimi przyja

nił. Kochał ich. Ani ja, ani on

jako

specjalnie nie bronili

my przed tym, co dzieje si

dzy nami, ale to, dlatego

e dzi

ki sobie nawzajem czuli

bli

ej Rona i Ginny. No i chciał mnie chroni

. Dlatego sam

udał si

do Albanii i o

enił si

ze mn

. Dla ochrony. Chocia

wiem,

e mnie kocha, to nigdy nie b

dzie to takie uczucie, jakie

ywił do Ginny. A ja nie pokocham go w taki sposób jak Rona.

Bo to nie mo

liwe. Ja nie jestem ni

, a on nie jest nim. Harry nie

chce ju

narazi

nikogo z was na niebezpiecze

stwo, bo je

eli

wam si

stanie, to cieniutka ni

ca go z nimi obojgiem,

stanie si

jeszcze cie

sza, a nawet zniknie. Nie zmienia to

jednak faktu,

e si

kochamy i to nie jak przyjaciele. Nie wiem

czy byliby

my ze sob

, gdyby Ron i Ginny

yli, pewnie nie, bo

adne z nas nie chciałoby ich zrani

. I straci

przyja

trwaj

cej lata. Ja kiedy

e odzyskam rodziców, ale w

yciu

Harry’ego dzieje si

tak,

e on ju

nigdy nie odzyska osób,

które kocha – wzi

ła gł

boki oddech i spojrzała najpierw na

Lupina,

pó

niej

Kingsley’a.

–

Nie

pozwol

przetransportowa

go do

w. Munga – powiedziała, a jej głos

stał si

ostry jak brzytwa. – Obiecałam sobie,

e je

eli go

odnajd

, to nie rozstan

z nim ju

nigdy. A w szpitalu nie

prze

yje nawet jednego dnia. Nie pozwol

, aby po takim czasie

i wszystkim, co zrobili

my zmarł otruty przez

miercio

erców.

dzej oddam własne

ycie – zagroziła – ni

pozwol

ruszy

z tego domu.

- Hermiono – Kingsley nadal starał si

przekona

. – Nie

jeste

lekarzem. Oni mog

mu pomóc. Mo

na go jako

zaczarowa

, aby nie wygl

dał jak on.

ęż

czyzna zrobił krok w stron

schodów, ale Hermiona

zagrodziła mu drog

i stan

ła przed nim z wyci

gni

ró

On spojrzał na ni

z niedowierzaniem i potrz

ł głow

Ruszył dalej, gdy niespodziewanie uniósł si

w powietrze i

przeleciał na drugi koniec kuchni ra

ony sił

zakl

cia Hermiony.

Kiedy wstał na nogi i na ni

spojrzał, zobaczył,

e miała w

oczach w

ciekło

ść

. Rozejrzał si

dokoła i zobaczył jak ich

przyjaciele przygl

daj

dziewczynie z uwag

. Ka

dy czekał

tylko na jej najmniejszy ruch. Byli gotowi j

obezwładni

, je

eli

zaszłaby taka konieczno

ść

. Ale on ju

zaczynał w

tpi

, czy

poradziliby sobie z ogarni

ciekło

zakochan

kobiet

Wstał powoli, kiedy jej ró

ka drgn

ła, podniósł dłonie w

uspokajaj

cym ge

cie.

- B

dzie jak chcesz – powiedział do niej.

Dziewczyna uspokoiła si

i opu

ciła ró

. Poczuła

niespodziewany ból w brzuchu. Odruchowo złapała si

z boku i

wtedy poczuła to jeszcze raz. Dziecko si

poruszyło.

Oczywi

cie ruszało si

ono wcze

niej, ale jako

jej to specjalnie

nie przeszkadzało. Wiedziała,

e tak si

dzieje i cieszyła si

kiedy czuła ruchy swojego male

stwa. Jednak tym razem czuła,

e nie było to zwykłe poruszenie. Dziecko czuło jej strach,

ciekło

ść

i identyfikowało si

z ni

. Miała wra

enie, jakby

chciało powiedzie

wszystkim naokoło,

eby zostawili ich w

spokoju. Było niespokojne i dawało o sobie zna

. Starała si

nie

okazywa

zdenerwowania i uspokoi

wewn

trznie, ale malutkie

ycie, które w sobie nosiła, nie dało si

oszuka

. Ponownie

kopn

ło, tym razem jednak było to tak mocne,

e skrzywiła si

lekko zgarbiła. Opu

ciła dło

z ró

i złapała si

obiema

dło

mi za brzuch. Poczuła na ramionach czyje

dłonie i kiedy

podniosła spanikowany wzrok do góry, zobaczyła prze sob

pani

Weasley. Widziała w jej oczach,

e kobieta jest po jej

stronie i nie pozwoli zabra

Harry’ego z domu. Pozwoliła sobie

na chwil

słabo

ci i poczuła jak po jej policzku spływa łza.

Szybko jednak si

wyprostowała i staraj

c si

nie okazywa

bólu, poszła do pokoju swego m

ęż

- Nie mo

na jej denerwowa

– powiedziała zimno pani

Weasley zwracaj

c si

do m

ęż

czyzn. Siedz

ca na ko

cu stołu

Tonks ukryła twarz w dłoniach i odetchn

ła gł

boko.

- Zostawmy ich w spokoju – powiedziała. – Jemu na

pewno si

polepszy pod jej opiek

. To m

dra i zdolna

dziewczyna.

- Tonks – powiedział Fred. – Tak nie mo

na. On

potrzebuje lekarza.

- Ale oboje potrzebuj

spokoju – odpowiedziała. –

Widzieli

cie jak ona zareagowała. Nie wolno jej si

denerwowa

. Nie jest pod opiek

magomedyka, tylko

mugolskiego lekarza. Musimy przetrzyma

jeszcze troch

eli mu si

pogorszy… - zaczerpn

ła gł

boko powietrza. – Ja

sama wiele bym zrobiła dla ludzi, których kocham, dlatego j

rozumiem. Je

eli sytuacja b

dzie tego wymaga

, sama poprosi

nas o pomoc w przeniesieniu go do szpitala. Teraz jest pewna,

e sobie poradzi i ja jej wierz

. Nie wiecie, do czego jest zdolna

zakochana kobieta.

- Miło

ść

nie uleczy ran Harry’ego – zaprotestował Kingsley.

- Nie tak

teori

głosił Dumbledore – powiedziała Fleur. –

Zawsze mówił,

e miło

ść

jest zdolna czyni

cuda.

- Ale on miał na my

li,

e miło

ść

dodaje sił do walki –

wtr

cił si

pan Weasley.

- A czy to, co robi Hermiona to nie jest walka? O

ycie jej

ęż

a i ojca dziecka? – zapytała Francuzka.

- Wszystko ma swoje granice – zezło

cił si

Bill. – Harry

jest nasz

rodzin

. Bratem, synem, przyjacielem. Musimy

podj

ąć

decyzj

wspólnie. Razem zdecydowa

, co dla niego

najlepsze.

- I jak my

lisz, kto wygra? – zdenerwowała si

Tonks. –

Wy, bo m

ęż

czyzn jest wi

cej w

ród nas. Ale pomy

l, co ty by

zrobił, gdyby twoja

ona była poszukiwana przez cały

wiat

czarodziejów. Posłałby

do jamy smoka? Albo ty Arturze? Co

z Molly, ze mn

? Post

piliby

cie w taki sposób, do jakiego

próbujecie zmusi

Hermion

Nikt si

nie odezwał ani słowem. M

ęż

czy

ni tylko patrzyli

dy po sobie, jednak nie potrafili spojrze

swoim

onom w

oczy. Wiedzieli,

e gdyby sytuacja dotyczyła ich samych, gdyby

oni stan

li przed takim wyborem, post

piliby dokładnie tak jak

Hermiona. Walczyliby ile sił, aby obroni

ukochan

osob

. Ale

aden z nich nie chciał si

do tego przyzna

i podwa

raz

podj

tej decyzji.

- Je

eli stan Harry’ego nie poprawi si

w ci

gu dwóch dni,

to nie b

liczył z waszym zdaniem – powiedział Lupin do

kobiet i Hagrida. – Jest jedynym synem mojego najlepszego
przyjaciela. Nie pozwol

, aby i on zmarł. Jest ostatnim z

Potterów. Wiem,

e Lily, James, Syriusz i Dumbledore licz

nim zaopiekuj

. Nie b

stał bezczynnie i patrzył jak ten

chłopak umiera. Oddam własne

ycie za jego, je

eli zajdzie

taka potrzeba – powiedział ostro i wyszedł.

- Dlaczego tak mu zale

y? – zmartwiła si

pani Weasley.

- Nie tylko Harry i Hermiona maj

poczucie winy – Tonks

wstała i podeszła do okna. – Remus boryka si

z nim od

mierci

Potterów.

ałuje,

e nie wyperswadował Jamesowi z głowy

tego,

eby to Peter został ich Stra

nikiem Tajemnicy. Był

najsłabszy z nich, ale to nie zmienia faktu,

e Remus i Syriusz

oddaliby własne

ycie, aby uratowa

Jamesa i Lily, a ten

skunks tego nie zrobił. Byli przyjaciółmi przez lata – popatrzyła
na reszt

domowników. – A przyjaciele oddaj

ycie za

przyjaciół. Tak, jak to Harry zrobił dla Hermiony. Jak cała ich
trójka robiła to dla siebie przez lata w Hogwarcie. Dla nich Harry
oddał przepowiedni

Lucjuszowi i dla niej przyj

miertelny

cios.

Niespodziewanie z pi

tra dobiegł ich huk. Pobiegli tam i

w połowie schodów zobaczyli smugi dymu wydobywaj

z sypialni Harry’ego i Hermiony. Kiedy wpadli do pokoju

ujrzeli dziewczyn

na podłodze, po twarzy leciały jej

łzy, ci

ęż

ko oddychała. Pani Weasley podeszła do niej i obj

ła j

ramionami. Hermiona pokr

ciła głow

i załkała gło

niej.

- Chciałam spróbowa

którego

z tych zakl

ęć

przywracanie przytomno

ci, ale mi si

nie udało – załkała cicho.

- On potrzebuje czasu na zregenerowanie sił – powiedziała

Molly, patrz

c z wyrzutem na stoj

cych w progu m

ęż

czyzn. Jej

spojrzenie ponad ramieniem dziewczyny zdawało si

mówi

to jest ich wina. Na chwil

zapadła grobowa cisza. Nikt nie

potrafił spojrze

na płacz

dziewczyn

, ani nawet na

cego w łó

ku chłopaka. Nikt te

nie usłyszał cichego j

ku,

nie gło

niejszego od tchnienia wiatru, który wydobył si

z ust

Harry’ego.

Harry czuł si

jak w wielkie czarnej dziurze. Nie mógł

otworzy

oczu, ani powiedzie

adnego słowa, a ciało nie

chciało wykonywa

polece

umysłu. Le

ał jak kłoda w ciepłym i

kkim łó

ku. Przewa

nie był sam, ale nieraz czuł jak kto

kładzie si

obok niego. Z pocz

tku nie wiedział, kim jest ta

osoba, ale gdy tylko poczuł lekki pocałunek na skroni, który
u

mierzył potworny ból głowy, od razu wiedział,

e to Hermiona.

Najpierw był w stanie czu

tylko jej delikatny dotyk, ale z

czasem mógł tak

e poczu

jej wspaniały zapach i usłysze

jak

mówi do niego uspokajaj

ce słowa. Opowiadała mu o

wszystkim, co wydarzyło si

podczas jego nieobecno

ci, jak

kilka dni wcze

nie widziała ich dziecko podczas badania u

lekarza i słyszała bicie jego serduszka. Z jednej strony cieszyły
go jej opowie

ci, ale z drugiej bolało serce, kiedy zdał sobie

spraw

z tego jak wiele stracił z tego pi

knego okresu. Nie mógł

słysze

ani czu

dziecka, rosn

cego w ciele ukochanej. Nie był

w stanie przygl

jak jej ciało zmienia si

z dnia na dzie

W pewnym momencie zacz

ła mu nawet robi

wyrzuty,

przez tyle czasu była zdana na siebie. No i na Weasley’ów,
oczywi

cie, co uwa

ała za ogromn

niesprawiedliwo

ść

. Musiała

znosi

nadopieku

czo

ść

Molly i Fleur, a tak

e Tonks.

ęż

czy

ni cały czas próbowali jej dogodzi

, nawet nie pytaj

c o

zdanie tak,

e w ko

cu straciła rachub

gdzie zaczynały si

jej

pragnienia, a zaczynały innych. Groziła,

e gdy tylko dojdzie

wreszcie do siebie, naszczuje cał

band

na niego i wtedy

zrozumie jej irytacj

Nic jednak nie wzruszało go tak, jak jej ciche błagania, aby

wreszcie do niej wrócił. Miał wtedy ochot

spojrze

wprost w jej

orzechowe oczy, powiedzie

jej jak bardzo j

kocha i mocno

pocałowa

, bo oczywi

cie o kochaniu si

z ni

nie było mowy w

jej stanie. Kilkakrotnie poło

yła jego dło

do swojego brzucha

tak, aby mógł wyczu

silne kopni

cia maluszka. I chocia

nie

mógł poruszy

nawet palcem, doskonale czuł niewyra

kształty r

czek i nó

ek, kiedy dziecko si

ruszało.

Nie miał poj

cia ile czasu jest ju

nieprzytomny, ale w jego

ciele powoli rozchodziło si

ciepło, jakby dawało zna

e wraca

do niego siła i

ycie. U

wiadomił sobie,

e jest w pokoju sam, a

jakby z dołu dobiegały go niewyra

ne odgłosy kłótni. Nie umiał

rozpozna

słów, ale wiedział,

e to Hermiona si

z kim

kłuci.

Denerwował si

, bo przy swojej sk

pej wiedzy o kobietach w

ąż

y, wiedział,

e nie wolno im si

denerwowa

. A on

doskonale słyszał jej podniesiony głos. Jego podejrzenia
sprawdziły si

, kiedy drzwi od pomieszczenia zamkn

ły si

trzaskiem, a szybki, nerwowy krok Hermiony wcale nie ucichł.
Mruczała co

cicho do siebie, kiedy poczuł jak łó

ko z jednej

strony ugina si

, gdy siadała obok niego.

- Przepraszam ci

Harry – usłyszał jej cichy szept. Poznał,

e płacze. – Nie wiem, czy to ci pomo

e, ale musz

spróbowa

eli si

nie obudzisz, Remus wy

le ci

w. Munga, a na to

nie mog

pozwoli

w. Munga? Co? Nie!!! Nie mógł znale

źć

w szpitalu.

Ukrywał si

tyle czasu przed Voldemortem, a teraz miał zosta

przeniesiony do

w. Munga, gdzie prawie ka

dy czarodziej był

na usługach jego najwi

kszego wroga?

Nie zd

ąż

ył nic wi

cej pomy

, bo w pokoju rozległ si

ogłuszaj

cy huk, jakby kto

rzucił zakl

cie Bombarda Maxima,

a jego my

li od razu pow

drowały do ukochanej. Bał si

, ale

słyszał jej szloch, wiedział wi

e nie stało si

jej nic

powa

nego. Po chwili w pokoju znale

li si

tak

e inni, a on

usłyszał jak Hermiona mówi do kogo

- Chciałam spróbowa

którego

z tych zakl

ęć

przywracanie przytomno

ci, ale mi si

nie udało.

- On potrzebuje czasu na zregenerowanie sił –

odpowiedziała jej pani Weasley.

Wiedział,

e to on jest powodem jej zmartwie

. A tak

pewnie i członkowie Zakonu Feniksa. Zdenerwował si

na nich,

na siebie. I nagle poczuł w sobie wielk

sił

. Westchn

ł cicho,

ale płacz Hermiony go zagłuszył. Powoli odzyskiwał czucie w
palcach u r

k i nóg. Ciepło rozchodziło si

po całym ciele.

Powoli odzyskiwał czucie w nogach i r

kach, ale ju

nast

pnej chwili wszystko si

cofało, a jego ogarn

ła z tego

powodu panika. Resztkami sił uczepił si

tej ostatniej nici

cej go ze

wiatem zewn

trznym i znów wydał z siebie j

tym razem gło

niejszy, który zwrócił na niego uwag

. Usłyszał

jak wiele par stóp biegnie w stron

łó

ka, a kto

siada obok

niego i splata palce z jego.

Hermiona.

Jej potrzebował przez te wszystkie miesi

ce i teraz, kiedy

wreszcie ma szans

na uzdrowienie, to wła

nie ona b

dzie przy

nim.

Z wielkim wysiłkiem uniósł powieki i ku jego wielkiej uldze,

to wła

nie Hermiona była pierwsz

osob

, jak

zobaczył. I

jedyn

, jak

pragn

ł w tej chwili widzie

Hermiona w pierwszej chwili nie usłyszała cichego j

ku,

jaki wydał le

żą

cy za ni

ęż

czyzna, ale kolejny został ju

usłyszany przez wszystkich mieszka

ców Grimmaud Place 12,

którzy znajdowali si

w sypialni Harry’ego i Hermiony.

Dziewczyna natychmiast podniosła si

z podłogi i szybko

usiadła przy chorym. Jej dło

automatyczni pow

drowała do

dłoni m

ęż

a i splotła ich palce. Kiedy Harry otworzył oczy,

natychmiast zaton

ła w jego zielonych t

czówkach. Wzrok

ęż

czyzny był troch

zamglony, ale i tak był to najpi

kniejszy

widok na

wiecie. Nawet nie czuła, kiedy łzy znów popłyn

ły jej

po twarzy. Zorientowała si

dopiero w momencie, gdy poczuła

palce ukochanego na policzki, które próbowały je zetrze

miechn

ła si

szeroko i za

miała, jednocze

nie mocno go

przytulaj

Słyszała jak stoj

cy za ni

przyjaciele

miali si

zastanawiali, jakim cudem, Harry obudził si

wła

nie teraz.

Hermiony nie obchodziło, dlaczego, ale

e w ogóle si

obudził.

Czuła w sercu ogromn

rado

ść

e znów mo

e go przytula

, na

plecach czuje jego silne dłonie, a w uchu ciche zapewnienia
miło

ci.

- Nigdy wi

cej nie uwierz

w ani jedno twoje słowo, Harry

Potterze – powiedziała gło

no i za

miała si

. Usiadła prosto i

pogłaskała ukochanego po policzku. – Doskonale pami

tam,

jak przyrzekłe

mi kiedy

e nie zostawisz mnie samej –

wypomniała mu.

- Wiem – powiedział cicho. W pokoju nagle zaległa cisza,

dy chciał wiedzie

, co Harry powie. – Ale na swoj

obron

mam tylko tyle,

e jednak wyszło na twoje. Nie dam sobie bez

ciebie rady – dodał.

- Oczywi

cie,

e nie – odpowiedziała oburzona. –

lałam,

wyja

nili

sobie

przed

drzwiami

prowadz

cymi do Puszka osiem lat temu.

- Zawsze mo

na mie

nadziej

– droczył si

z ni

. – Ale

tym razem nie miałem przy sobie ani grama szcz

ęś

cia – oboje

miali si

na to wspomnienie. – Gdzie moje okulary? –

zapytał chłopak.

Hermiona natychmiast nało

yła mu okulary na nos i

miechn

ła szeroko. Zakres pola widzenia Harry’ego

natychmiast si

powi

kszył i ujrzał nachylaj

cych si

w jego

stron

stwa Weasley, bli

niaków, Remusa, Tonks,

Kingsley’a, Billa i Fleur, a przez drzwi zagl

dał Hagrid, który

miechał si

głupkowato i ocierał nos star

chustk

w groszki.

Chłopak doskonale wiedział, czego wszyscy od niego oczekuj

widział to w ich oczach, ale nie miał ochoty o tym rozmawia

bynajmniej jeszcze nie teraz. Na razie chciał si

cieszy

obecno

bliskich, dowiedzie

, co wydarzyło si

podczas

jego nieobecno

ci i czy maj

jakie

informacje z Hogwartu.

Mimo i

podczas podró

y starał si

ledzi

na bie

żą

co sytuacj

nie mógł mie

pewno

ci,

e Prorok Codzienny podawał

wiadomo

ci zgodnie z prawd

. Redakcja była pod nadzorem

samego Voldemorta. Niczemu, co jest napisane w tym
szmatławcu nie mo

na było wierzy

. Ju

samo to,

e opisywali

wszystko w kolorowych barwach, jakby nie było

adnego

zagorzenia

dej

liwej

strony.

Ale

osładzali

czarodziejskie

ycie jak mogli, a wszystkie brudne sprawy

zamiatali pod dywan.

Nie mógł i nie chciał o tym my

. Na samo wspomnienie

o tym dostawał bólu głowy. Odwrócił głow

i spojrzał w okno.

wieciło sło

ce, a promienie opadały na po

ciel, któr

był

okryty. Nie chc

c zaprz

sobie głowy takimi sprawami,

popatrzył na Hermion

i lekko si

miechn

ł.

- Mo

emy porozmawia

? – zapytał j

cicho.

Kiwn

ła głow

i ruchem r

ki kazała pozostałym wyj

ść

Wszyscy chcieli wiedzie

, co takiego Harry ma do

powiedzenia, ale bardzo niech

tnie opu

cili sypialni

chorego,

zostawiaj

c go z Hermion

. Gdy tylko drzwi si

za nimi

zamkn

ły, Harry westchn

ł gł

boko i spojrzał prosto w cudowne

oczy ukochanej. Przez pół roku

nił o tych oczach i były to

zarówno pi

kne sny, jak i koszmary. Czasami, kiedy miał lepszy

dzie

, w nocy

niło mu si

e wraca do domu i kocha si

Hermion

, a gdy szło mu gorzej miał okropne koszmary o tym,

e Hermiona umiera, albo zostawia go samego. Tyle pragn

ł jej

powiedzie

przez te wszystkie miesi

ce, ale teraz, kiedy zostali

sami w jego głowie została tylko jedna my

- Kocham ci

– powiedział cicho, ale było to tak

przepełnione uczuciem,

e Hermiona nie mogła powstrzyma

łez. Harry otarł mokre

lady i czekał,

eby si

uspokoiła.

- Ja te

kocham – odpowiedziała ju

spokojniejsza. –

Ale to nie przeszkadza mi by

na ciebie w

ciekł

. Zostawiłe

mnie sam

wiadomo

e nie

yjesz – powiedziała z

wyrzutem. – Tak si

nie robi. Powiniene

jaki

znak. Wiesz,

co my tu prze

ywali

my?

- Hagrid mówił mi,

e nie wierzysz w moj

mier

–

szepn

ł cicho.

- Przez pierwszych kilka tygodni tak było – przyznała si

. –

Ale pó

nie tylko wtedy, gdy był tu Hagrid. On podnosił mnie na

duchu i mówił,

e nigdy nie znaleziono twojego… ciała –

dziewczyna wzdrygn

ła si

na to słowo.

- Przepraszam, nie chciałem ci

w to miesza

, zwłaszcza,

kiedy Hagrid powiedział mi o ci

ąż

y – wzrok Harry’ego zatrzymał

na jej wydatnym brzuchu, a w oczach zal

niły iskierki

podniecenia. Hermiona dojrzała ten wzrok i u

miechn

ła si

niego. Zapomniała o wszystkich złych rzeczach, które
przysi

gła mu wyrz

dzi

, gdy tylko si

obudzi.

Harry usiadł tak,

e znajdował si

na tym samym

poziomie, co dziewczyna i wyci

ł dr

żą

dło

w kierunku jej

ciała. Na twarzy miał takie przera

enie,

e Hermiona

miechn

ła si

i lekko skin

ła głow

, kiedy spojrzał na ni

pytaniem w oczach. W momencie, gdy poczuła jak dotyka ich
dziecka, male

stwo poruszyło si

, jak za ka

dym razem, kiedy

w ci

gu tych dwóch dni, kładła jego dło

na nim. Uczucie było

niesamowite, chocia

czuła przy tym ból, ale nie zamieniłaby go

adne inne wygodny. Mogła czu

, jak w jej ciele ro

nie

dziecko jej i Harry’ego. Pragn

ła,

eby był przy niej i teraz miała

go tak blisko. Znów poczuła jak łzy płyn

ł jej po twarzy, ale

jednocze

nie nie mogła powstrzyma

szerokiego u

miechu, jaki

zago

cił na jej twarzy. Patrzyła jak z zafascynowaniem patrzy

na brzuch. Niespodziewanie dla nich obojga, szybko uniósł
głow

i pocałował j

, mocno przyci

gaj

c do siebie. Lekki,

niewinny całus, jaki był jego zamiarem, przerodził si

w gł

boki i

nami

tny pocałunek. Kiedy raz spróbował, po takim czasie

przerwy, gdzie nocami wracał w my

lach do jej niesamowitych

ust, nie mógł przerwa

. Po

żą

danie narastało w nim z ka

chwil

. Przesun

ł dło

z jej szyi na pier

, a w reakcji na ten

dotyk usłyszał cichy j

k zadowolenia. Poczuł,

e Hermiona

zareagowała natychmiast, kiedy tylko jej dotkn

ł, a gdy lekko

potarł twardy sutek, zarzuciła mu ramiona na szyj

i mocno do

niego przywarła, jakby starała si

z nim stopi

w jedno ciało.

Pragn

ł jej dotyka

, pie

i całowa

jej całe ciało, ale w tym

samym momencie, poczuł jak malutka istota w jej ciele
poruszyła si

gwałtownie, a dziewczyna skrzywiła lekko usta w

grymasie. Odsun

ł si

szybko od niej i ci

ęż

ko oddychaj

patrzył z niepokojem.

- Co jest grane? Co

boli? – zapytał szybko. Jego dło

znów znalazła si

na jej brzuchu i czuł jak dziecko kopie.

Zafascynowało go to nowe do

wiadczenie, ale otrz

ł si

gdy zobaczył, jak dło

Hermiony przyciska si

do boku. Znów

zwrócił na ni

uwag

, ale wcale nie widział, aby co

było nie w

porz

dku.

- To nic. – szepn

ła. – Maluszek czuje, jak jestem

rozemocjonowana. Po prostu reaguje – wyja

niła. – No i tatu

wreszcie zwrócił ku niemu sw

uwag

, prawda? – za

miała si

widz

c zaskoczenia na jego twarzy. – Kiedy nie mogłam spa

po nocach, du

o mu o tobie opowiadałam. Czuje ka

moj

emocj

i je

eli jestem zdenerwowana, szcz

ęś

liwa albo

podniecona tak wła

nie reaguje. To normalne, co nie zmienia

faktu,

e ka

de kopni

cie, zwłaszcza takie silne, boli. Ale to nic,

nie zamieniłabym tego uczucia, na

adne inne.

Harry patrzył jej przez chwil

w oczy, jakby szukał jakiego

znaku,

e próbuje go tylko uspokoi

, ale nic nie znalazł. Bo te

nic takiego Hermiona nie robiła. Mówiłam szczer

prawd

Kochała ka

de uderzenie dziecka w sobie, nie wa

ne czy było

lekkie jak piórko, czy robiło wra

enie, jakby trenowało ono boks,

z jej ciała robi

c sobie worek treningowy. Przez cały czas si

miechała, a Harry pochylił si

nad ni

- Daj swojej pi

knej mamusi troszk

odpocz

ąć

–

powiedział do dziecka, nachylaj

c si

nad nim. – A mi si

nacieszy

– dodał z błyskiem, a kiedy na ni

spojrzał miał w

oczach ogie

. Przyło

ył usta do brzucha Hermiony i przytrzymał

przez

kilka

sekund.

miał

odsun

ąć

kiedy

niespodziewanie znów poczuł ruchy dziecka, ale tym razem
miał wra

enie,

e cała malutka dło

przyciska si

delikatnie w

miejscu, gdzie znajdowały si

jego wargi, jakby dawało im

obojgu znak,

e rozumie. Hermiona i Harry spojrzeli na siebie w

zdumieniu i poczuli, jak wła

nie w tym momencie poł

czyła ich

niesamowita wi

ęź

, jak

czuj

tylko rodzice, czekaj

cy na

narodziny dziecka. Bezgraniczna miło

ść

była widoczna w ich

oczach, ale skierowana ona była nie tylko do malutkiej istoty,
ale tak

e do siebie nawzajem. Nagle poczuli si

jakby to

dziecko nie było dziełem przypadku, ale długo oczekiwanym
członkiem ich małej rodziny. Ju

nie było kim

, kto za trzy

miesi

cem pojawi si

ród nich, dlatego,

e dwoje

zakochanych w sobie nastolatków nie uwa

ało. Teraz Hermiona

poczuła,

e naprawd

jest gotowa do roli matki i

ony, a dla

Harry’ego przestało by

to tylko wyobra

eniem, a stało si

rzeczywisto

, której pragn

, nawet o tym nie wiedz

Patrzyli sobie gł

boko w oczy, kiedy ich usta zbli

ały si

siebie, ale nie był to ju

taki szalony pocałunek, a pełen ciepła,

troski i miło

ci. Po

żą

danie w ich ciele nadal buzowało i dało o

sobie zna

, kiedy pocałunek stał si

nami

tniejszy, ale z drugiej

strony, nie czuli konieczno

ci zaspokojenia go. Przynajmniej nie

w tej chwili.

Poło

yli si

na łó

ku, a Harry zacz

ł delikatnie przesuwa

dło

mi po ciele ukochanej, nie odzywali si

, ale nie czuli takiej

potrzeby. Hermiona wiedziała,

e niczego nie wyci

gnie z

Harry’ego, je

eli on sam nie zechce jej powiedzie

, dlatego nie

nalegała. Czekała jedynie, a

dzie gotowy. Ale Harry nie

chciał jej opowiada

o tym, co wydarzyło si

przez ten czas.

Przesun

ł palcami po jej twarzy, odgarniaj

c pasma włosów,

jakby chciał przypomnie

sobie ka

krzywizn

jej ciała,

chocia

doskonale wiedział jak jest zbudowana i to wła

nie

dzi

ki tym wspomnieniom udało mu si

przetrwa

. Jednak

marzenia były niczym w porównaniu z rzeczywisto

Przyło

ył czoło do jej czoła i zamkn

ł oczy, chc

c nacieszy

chwil

Wci

gał przez nozdrza jej zapach. Niespodziewanie

przyci

ł j

do siebie, przyciskaj

c klatk

piersiow

do jej

pleców i zaplataj

c ich palce na jej brzuchu, twarz zanurzył we

włosach ukochanej i trwał tak przez kilka minut.

- Bardzo si

kocham – szepn

ł jej do ucha. – I cholernie

skniłem – dodał.

- A ja przez wi

kszo

ść

czasu byłam na ciebie w

ciekła –

wyznała Hermiona. – Najpierw za to,

e tak wszystko

zaaran

owałe

. Wiedziałe

e co

ci si

e sta

i zacz

łe

przygotowywa

. Zostawiłe

nam dom, pieni

dze, widziałam

dokumenty do skrytki bankowej. Czy ciebie naprawd

porz

dnie waln

ło w głow

? Dlaczego zrobiłe

to wszystko?

Dlaczego si

ze mn

eniłe

? – Hermiona zadała pytania,

które dr

czyły j

od wielu miesi

cy.

- To nie tak – odpowiedział jej. – O

eniłem si

z tob

, bo

kocham. Nie wiedziałem wtedy, jak to wszystko szybko si

potoczy. A dom i pieni

dze? To miało wła

nie na celu to, co si

stało. Mieli

cie mie

łatwy dost

p do tego domu, a w razie mojej

mierci, nie byłoby

adnego problemu z testamentem, bo

wszystko, co było moje nale

ało ju

do ciebie. Cały mój maj

tek

i dom nale

żą

do ciebie. I Weasley’ów. Musieli

cie mie

zabezpieczenie na ka

okazj

. Gdybym zmarł naprawd

zostaliby

cie bez niczego. Ministerstwo Magii zabrałoby wam

wszystko, nie patrz

c na to czy spisałem testament czy nie,

nawet, je

eli jeste

ze mn

w ci

ąż

wiat czarodziejów pod

dami Voldemorta nie jest nam przyjazny.

Znów zapadła mi

dzy nimi cisza. Starali si

nacieszy

swoim towarzystwem, ale niespodziewanie dla nich, kto

zapukał do drzwi. Kiedy zaskrzypiały zawiasy ich oczom
ukazała si

miechni

ta twarz Molly.

- Harry, Hermiono – powiedziała cicho. – Powinni

cie co

zje

ść

- Nie jestem głodny – odpowiedział machinalnie Harry, ale

jego

ona ju

podnosiła si

z łó

ka i ci

ła go za sob

- Prosz

nam kilka minut – poprosiła Hermiona. –

e po tylu dniach spania Harry’emu trudno b

dzie si

znów porusza

. Poza tym szybki prysznic i

wierze ciuchy

postawi

go z powrotem na nogi.

Starsza kobieta u

miechn

ła si

na jej słowa, ale Harry

zobaczył

jej

oczach

nie

tylko

zadowolenie.

Była

najzwyczajniej na

wiecie szcz

ęś

liwa, a patrz

c na nich czuła

dum

. Kiedy pani Weasley wycofała si

z pokoju, przeszła kilka

kroków i z westchnieniem ulgi oparła si

plecami o

cian

Kiedy Harry otworzył oczy poczuła ulg

i rado

ść

, a patrz

c na

nich teraz miała wra

enie,

e nie patrzy ju

na dwójk

młodych i

szalonych uczniów, ale oni oboje stali si

dorosłymi i

odpowiedzialnymi lud

mi. Cieszyła si

e maj

siebie

nawzajem. Hermiona nie była ju

młod

czarownic

, która

wym

drzała, ale stała si

bardziej pow

gliwa. Ci

ąż

a j

zmieniła, ale i Harry jest ju

inny. Te miesi

ce samotnego

ycia,

kiedy był zdany tylko na siebie i drapie

nego hipogryfa zmieniły

go bezpowrotnie. Widziała to w jego oczach. Stały si

powa

i twarde, z

elazn

nutk

. Wiedziała,

e je

eli ten młody

ęż

czyzna znów posłu

y si

miertelnym zakl

ciem, nie b

dzie

to tylko przypadkowe u

ycie formułki, które niespodziewanie

pojawi si

w jego głowie, ale zrobi to z zimn

krwi

. Teraz był

gotowy na wszystko, aby chroni

rodzin

i najbli

szych. Molly

zawsze to wiedziała, czekała tylko na moment, kiedy to si

stanie. Miała nadziej

e nie stanie si

to tak szybko i oboje

mieli czas nacieszy

dzieci

stwem, ale los chciał

inaczej i musieli si

stawi

czoła swojemu przeznaczeniu.

Pani Weasley ponownie westchn

ła i odsun

ła si

zimnej

ciany. Powoli zeszła po schodach i skierowała si

kuchni, gdzie czekała na ni

reszta domowników. M

ęż

czy

siedzieli wokół długiego stołu, a Fleur i Tonks przygotowywały
kolacj

. To znaczy, Fleur przygotowywała, a Tonks starała si

cej pomaga

przeszkadza

, ale nie wychodziło jej to zbyt

dobrze. Cz

ęś

ciej co

upuszczała, przewracała lub psuła ni

kroiła, ale si

starała. Patrz

c na swoj

rodzin

czuła wielk

miło

ść

i rado

ść

. Przy stole siedzieli jej m

ąż

i trzech synów. Ból,

który czuła wspominaj

c Rona i Ginny nadal był straszny, ale

powoli w jej sercu zmieniał si

w zwyczajny

al i poczucie

straty. Ci

ęż

ko jest prze

własne dzieci, ale człowiek, mugol

czy czarodziej, musz

poradzi

sobie z tym w taki sam sposób

– potrzebuj

czasu, aby to wszystko przyswoi

. Poza tym na

górze miała tak

e dwoje przybranych dzieci, które mimo swego

dojrzałego i pełnego podziwu zachowania, nadal potrzebowały
jej wsparcia i miło

ci. Kobiecie przypomniały si

słowa, które

przed kilkoma miesi

cami skierowała do dziennikarza „Proroka

Codziennego”: „Harry i Hermiona równie

kochali Rona i

Ginny.”

- I jak tam, Molly? – kobieta usłyszała głos Lupina.

- Przyjd

do nas niedługo – odpowiedziała i z wesołym

miechem weszła do kuchni. Przegoniła obie kobiety z dala od

kuchni i sama zabrała si

za szykowanie kolacji. Kilkoma

zwinnie dobranymi zakl

ciami zmusiła warzywa, aby same si

obrały i pokroiły, a garnki latały po całej kuchni, napełniaj

c si

wod

- Jak my

licie? – odezwał si

Fred. – Co spowodowało,

Harry wreszcie si

obudził?

- Mo

e to zakl

cie Hermiony? – poci

ł temat George.

- A mo

e był gotów si

obudzi

? – powiedziała Tonks na,

co wszyscy m

ęż

czy

ni spojrzeli na ni

z pobła

liwo

. – Mo

uznał,

e najwy

szy czas wróci

do nas i zaj

ąć

wszystkim.

- Najwa

niejsze jest,

e si

obudził, a nie dlaczego –

uci

ła rozmow

pani Weasley. – Teraz mo

emy by

spokojni i

nikt nie b

dzie musiał podejmowa

decyzji o tym, co z nim dalej

zrobi

Kilka minut pó

niej wszyscy usłyszeli głosy na schowa

, a

po chwili w kuchni zjawili si

Harry i Hermiona. Oboje

miali

i dogryzali sobie nawzajem jak przyjaciele. Zadziwili tym

wszystkich, poniewa

prawie nie okazywali sobie czuło

ci, poza

okazjonalnym dotkni

ciem r

ki. W tym wypadku nawet u

cisk

czy pocałunek wydawał si

oznak

przyja

ni. A trzeba

przyzna

e dotykali si

prawie zawsze, a wygl

dało to tak,

jakby starali si

nadrobi

czas sp

dzony osobno.

- Nie wiem, jakim cudem udało mi si

prze

tyle czasu

bez pani kuchni, pani Weasley – powiedział gło

no Harry.

- Widzisz? Powiniene

był do nas od razu wróci

–

powiedziała kobieta z wyrzutem, a w pomieszczeniu
natychmiast zapanowała ci

ęż

ka atmosfera.

Harry nie odezwał si

ani słowem, jedynie spu

cił głow

patrzył t

po w swój talerz. Czuł jak dło

Hermiony zaciska si

na jego palcach w uspokajaj

cym ge

cie. Nikt nie chciał

podejmowa

tematu.

- Bali

my si

e si

nie obudzisz – zagadn

ł Hagrid. –

Remus nawet chciał zabra

do Munga.

Chłopak natychmiast spojrzał na starego nauczyciela i

przeszył go ostrym wzrokiem.

- Taka my

l nawet nie powinna pojawi

w waszej

głowie – powiedział nieprzyjemnym głosem, a w jego umy

natychmiast zacz

ły pojawia

urywki rozmów, które w

pierwszej chwili uznał za omamy senne i o nich zapomniał, ale
teraz wróciły do niego ze zdwojon

sił

. My

lał,

e tylko

wyobraził sobie te wszystkie głosy, ale najwidoczniej naprawd

słyszał ich rozmowy. – Nie macie prawa podejmowa

takiej

decyzji – warkn

ł.

- Byłe

nieprzytomny – przypomniał Lupin. – Nie

wiedzieli

my, co si

z tob

dzieje. Sk

d mogli

my wiedzie

czy

nie potrzebujesz jaki

eliksirów czy zakl

ęć

. Musieli

my podj

ąć

jakie

kroki.

- I ty si

na to zgadzała

? – zwrócił si

Harry do Hermiony.

- Mówiłam,

e to nie jest najlepszy pomysł – odpowiedziała

cicho. – Ale je

eli by

nie obudził, to pewnie w ko

cu bym

uległa. Martwiłam si

- Hermiono – powiedział cicho. – Musiała

wiedzie

sobie tego nie

ycz

- Wiedziałam – krzykn

ła i gwałtownie wstała od stołu. –

Ale ka

dy czego

ode mnie oczekiwał. Miałam na siebie

uwa

, bo nosz

w sobie dziecko Harry’ego Pottera. Nie

ujawnia

, chocia

zaczynam nienawidzi

tego domu, tak jak

Syriusz. Powinnam była zaopiekowa

tob

, kiedy Hagrid

przyniósł ci

nieprzytomnego, ale kiedy wszyscy zdali sobie

spraw

e wyci

gni

cie ci

czki przekracza moje

liwo

ci, postanowili odesła

w. Munga. A twój

organizm potrzebował czasu na zregenerowanie si

. Cholera,

jestem twoj

najlepsz

przyjaciółk

i wiem, co dla ciebie

najlepsze. Wiem, co by

chciał, a czego nie. Znam ci

od lat.

Ale nikt nie pami

ta o tym,

e znam ci

równie dobrze jak

siebie. W ci

gu tych dwóch dni bywały chwile,

e nienawidziłam

tego,

e jestem z tob

w ci

ąż

y i jeste

my mał

stwem, bo nikt

mi nie wierzył, jak mówiłam,

e wiem, co robi

. Czasami miałam

wra

enie,

e tutaj nie licz

ja, a to,

e nosz

w sobie twoje

dziecko. Nikt si

ze mn

nie liczył, a moje słowa traktowane

były jak zachcianki wymagaj

cej ci

ęż

arnej, ale nie brali

cie tego

na powa

nie. A ja byłam powa

na, kiedy opowiadałam wam o

horkruksach. I o tym,

e wi

kszo

ść

z nich znale

my i

zniszczyli

my.

- I od samego pocz

tku miała

racj

e ja jestem jednym

z nich – powiedział Harry. Chłopak zbli

ył si

do ukochanej,

poło

ył dłonie na jej policzkach i oparł swoje czoło o jej, patrz

jej w oczy. – Przepraszam, zostawiłem ci

sam

z wieloma

rzeczami, ale ju

wróciłem. Zajmiemy si

tym tylko we dwoje.

Jeste

ty, ja i Ron. Jak za dawnych czasów. Nie b

dzie

Remusa, Kingsley’a, bli

niaków czy pa

stwa Weasley. Tylko

my dwoje i nasze wspomnienie o Ronie. Koniec. Sko

czymy to,

co zacz

my we troje. Rozumiesz? – zapytał, a kiedy pokiwała

głow

, ci

gle płacz

c, przytulił j

mocno do siebie. Nie mógł

spojrze

na innych. Słyszał, jak kto

poci

ga nosem i zało

ył,

e to pani Weasley, na wspomnienie jej syna. Nie interesowało

go to. Dla niego Ron był zawsze obecny, przy ka

dej ich próbie

poszukiwawczej, a gdy Harry znikn

ł, to wła

nie jego duch stał

na jej stra

y i pilnował, aby była cała i zdrowa do jego powrotu.

– Teraz nie ma ju

we mnie nic, co kiedykolwiek nale

ało do

Voldemorta. Jestem czysty i jak nigdy gotowy, by walczy

wolno

ść

. Razem z tob

. Gdzie jest mój plecak? – zapytał, jakby

sobie nagle o czym

przypomniał.

Hermiona pokr

ciła głow

, nie mog

c powiedzie

ani

słowa, ale kiedy Harry spojrzał na Remusa, zobaczył pakunek
w jego r

kach i nadal przytulaj

c Hermion

, skierował si

jego stron

. Wzi

ł plecak i oboje usiedli przy oddalonym od

reszty ko

cu stołu. Nachylili si

ku sobie i Harry otworzył

zniszczony i brudny plecak, gdzie Hermiona zobaczyła swoj

star

torebk

, na której u

yła kiedy

zakl

cia zmniejszaj

co-

powi

kszaj

cego, aby na czas wyprawy móc w niej zmie

jak

najwi

cej rzeczy, nie obci

ąż

c si

jednocze

nie. Kiedy po

opuszczeniu Hogwartu nie mogła jej znale

źć

, bała si

została w jej pokojach i Snape ju

przechwycił. Kiedy jednak

zobaczyła j

w torbie Harry’ego poczuła wielk

ulg

, poniewa

rodku znajdowały si

wszystkie ksi

ąż

ki, jakie udało jej si

zabra

z gabinetu Dumbledore’a w dzie

jego pogrzebu. Gdyby

Voldemorta si

do nich dobrał, wiedziałby,

e oni znaj

prawd

o nim.

Dziewczyna patrzyła jak Harry wyci

ga najró

niejsze

rzeczy z wn

trza jej torebki z coraz wi

kszym zdziwieniem, ale

kiedy zakl

ciem udało mu si

wydosta

stamt

d star

szaf

której pewnie nie dało si

aden sposób u

, popatrzyła

na niego pytaj

co. Harry jednak u

miechn

ł si

tylko do niej

zwrócił do siedz

cych kilka krzeseł dalej bli

niaków.

- Mam nadziej

e si

na mnie nie gniewacie, ale kiedy

przechadzałem si

ukradkiem po Pok

tnej i zobaczyłem,

wasz sklep jest zamkni

ty postanowiłem tam zajrze

–

powiedział do Freda i George’a. – Zd

ąż

yłem zabra

szaf

kilka innych ciekawych rzeczy, zanim pojawili si

tam

mierciorzercy. Zostawiłem zabawki, ale zabrałem cał

wasz

Kolekcj

Tarczy,

cały

zapas

Peruwia

skiego

Proszku

Całkowitej Ciemno

ci, tych małych bomb i te skrzynki z

napisem „Dla Specjalnych Klientów”. Swoj

drog

macie

całkiem spory zapas dynamitu.

Obaj bracia u

miechn

li si

do niego, ale zanim który

nich zd

ąż

ył si

odezwa

, Lupin zapytał, co to jest dynamit i

widz

c zaciekawienie na twarzach innych, Harry powiedział im,

e to mugolski materiał wybuchowy.

- Po, co wam to było potrzebne, na brod

Merlina? –

zapytała ostro pani Weasley, a w jej oczach zabłysn

ła gro

iskierka.

- Do specjalnych fajerwerków – wyja

nił Fred.

- Ministerstwo Magii wyraziło zainteresowanie Kolekcj

Tarczy i byli ch

tni na wi

cej takich zabawek – dodał George. –

Pomy

leli

my,

e mo

emy u

materiału mugoli, bo

mierciorzercy nie b

go spodziewa

, podczas wojny

czarodziejów.

***

Wiele kilometrów od Grimmaud Place 12 w Londynie,

pewien ciemnowłosy m

ęż

czyzna stał po

ród rz

dów grobów na

niewielkim cmentarzu przy ko

ciele w Dolinie Godryka i czekał

na pojawienie si

swoich sojuszników.

Severus Snape dokładnie przeszukał okolic

, aby upewni

e nie jest

ledzony przez Bellatrix, a kiedy upewnił si

w promieniu kilometra nie ma nikogo, kto mógłby mu
przeszkodzi

, pochylił si

nad grobem Lily i Jamesa Potterów,

kład

c na nim p

czek białych stokrotek. Nadal kl

czał z

wzrokiem wbitym w ziemi

, kiedy poczuł wokół siebie ciepły

wiaterek, a jego d

k przypominał mu

miech jego

ukochanej. Szybko jednak pozbył si

tych my

li i z kamienn

twarz

wstał, patrz

c na stoj

ce przed nim prze

roczyste

postacie. Zdziwił si

widz

e oprócz ich stałego towarzystwa

znajduj

tam tak

e Ron i Ginny Weasley. Oboje mieli

zdziwione miny, kiedy go zobaczyli, ale nie powiedzieli ani
słowa, kiedy były dyrektor Hogwartu poło

ył dłonie na ich

ramionach.

- Co ci

do nas sprowadza, Severusie? – zapytał

zaciekawiony dyrektor.

- Co

dzieje – wyja

nił. – Czarny Pan od kilku dni jest

bardzo podekscytowany, ale nie chce mi zdradzi

, o co chodzi.

Martwi

e to mo

e mie

wspólnego z Hermion

- Czy my

lisz,

e mógł znale

źć

sposób na pokonanie

zakl

ęć

jakimi otoczył j

Dumbledore? – zaniepokoiła si

Lily.

Młode rodze

stwo patrzyło na nich nic nie rozumiej

- Mo

e powinni

my najpierw wprowadzi

Ronalda i

Ginewr

w cał

sytuacj

? – zauwa

ył ze

miechem Albus. –

Otó

dla waszej wiadomo

ci, profesor Snape jest, jak to si

mówi, podwójnym agentem. Szpieguje dla nas Voldemorta, ale
musi gra

jego oddanego sług

, dlatego przyczynia si

szkód, jakie dziej

wiecie czarodziejów. Mi

dzy innymi -

do waszej

mierci. Ale jest mu z tego powodu, bardzo przykro,

prawda Severusie? – zwrócił si

do niego.

Stoj

cy obok nich Syriusz parskn

miechem, ale nie

odezwał si

pod gro

nym spojrzeniem profesora, a Snape

jedynie kiwn

ł lekcewa

żą

co głow

. Nie miał ochoty zbacza

pierwotnego powodu jego wizyty w tym miejscu. Pojawił si

tylko raz w ci

gu ostatnich sze

ciu miesi

cy – aby

poinformowa

ich o tym,

e plan si

powiódł – Harry Potter nie

yje. Teraz musiał przyby

ponownie, chocia

w sercu czół

ciekło

ść

na nich wszystkich,

e pozwolili, aby tak młody

chłopak musiał odda

ycie, za nieznanych mu ludzi, którzy

nawet nie czuj

do niego wdzi

czno

ci.

- Nie wiem, czy znalazł sposób, ale wydaje mi si

e jest

temu bliski – odpowiedział na pytanie zadane mu przez Lily. –
gdyby Potter

ył, mógłby j

chroni

, a nie wylegiwa

przestworzach. Zreszt

, dlaczego go tutaj nie ma? Chodzi o

ycie jego

ony – powiedział ura

ony.

- Harry i Hermiona wzi

lub? – zapytała Ginny, a w jej

oczach zal

niły łzy. Lily podeszła do niej i u

cisn

ła j

pocieszaj

co, ale dziewczyna jedynie pokr

ciła głow

. – Ciesz

. Tak musiało by

. Szkoda tylko,

e tego nie widziałam.

Zaopiekuj

sob

- Czy ty nie słyszała

, co ja przed chwil

powiedziałem? –

zwrócił si

do niej Snape. – Harry Potter nie

yje.

Ginny i Ron spojrzeli na niego z niedowierzaniem.

- Harry

yje – odezwał si

Ron. – Ju

my co

wiedzieli,

gdyby zmarł. Podró

ujemy po całych przestworzach i nigdzie

nie spotkali

my jego ducha, wi

c on musi

- Mo

e nie byli

cie w stanie go znale

źć

? – próbował

przekona

ich James. – Przestworza s

ogromne.

- Nie a

tak – odpowiedziała Ginny. – Przecie

odnale

cie siebie nawzajem. I znalezienie nas te

nie zabrało

wam wiele czasu.

- My

e powinni

cie poszuka

go w

ród ludzi – dodał

Ron. – Mo

e ukrywaj

na Grimmaud Place?

- Harry nienawidził domu Syriusza – sprzeciwił si

Dumbledore.

- Ale to jedyny dom, jaki ma – zauwa

ył chłopak. –

Voldemorta nie ma o nim poj

cia, wi

c s

tam bezpieczni.

- Ron – powiedziała błagalnie Lily. – Czy mógłby

sprawdzi

? Uda

do domu Syriusza i zobaczy

, co si

tam

dzieje?

Chłopak jedynie wzruszył ramionami i ju

po chwili znikn

ł.

Wszyscy czekali w napi

ciu na jego powrót, a kiedy chłopak

pojawił si

znów w

ród nich po kilku minutach miał na twarzy

szoki niedowierzanie. Przez kilka minut nie mógł wydoby

siebie głosu a

wreszcie wykrztusił:

- Harry

yje. Z tego, co słyszałem, po bitwie w Hogwarcie

Hagrid zabrał jego ciało, a on udawał przed wszystkimi
martwego – kontynuował.

- I co dale? Co z moim synem? – szepn

ła błagalnie Lily.

- Mów

e wreszcie, Ron – powiedział Syriusz w napi

ciu,

kiedy chłopak znów zamilkł na dłu

szy czas.

- Ju

jest w porz

dku – zacz

ł, kiedy si

uspokoił – ale

kilka dni temu Hagrid przyniósł go prawie martwego na
Grimmaud Place. Dzisiaj si

obudził i ju

wzi

li si

z Hermion

za robot

Wszyscy odetchn

li z ulg

, jednak Dumbledore nadal

patrzył na niego z oczekiwaniem. Wiedział,

e jest co

, czego

młody Weasley im nie powiedział, dlatego czekał na ci

g dalszy

opowie

ci.

- Oni wcale o nas nie zapomnieli – wykrztusił Ron do

siostry i spojrzał na ni

. – Kiedy przybyłem rozmawiali o

dalszych krokach, a Harry powiedział do Hermiony,

e zrobi

razem, jak za dawnych czasów. Ze mn

. Oni i wspomnienie o

mnie. Nadal nas kochaj

, to wida

, ale kochaj

tak

e siebie.

Bardzo – zamilkł ponownie, a Ginny czuła,

e je

eli nie sko

czy

mówi

, to zacznie krzycze

- Ron – powiedziała gro

nie.

- Harry i Hermiona b

mieli dziecko – doko

czył, a w

jego oczach pojawiły si

łzy szcz

ęś

cia.

Wszyscy zacz

li krzycze

z rado

ci, jedynie Snape stał

niewzruszony i patrzyła na nich, jak na idiotów.

- Co jest, Snape? – zaczepił go James. – Nie cieszysz si

dziemy rodzin

. Przecie

chciałe

rodzin

dla Lily.

- Nie w taki sposób – warkn

ł, ale szybko odetchn

ł, aby

uspokoi

. – To wcale nie jest najlepsza wiadomo

ść

dziemy dziadkami – powiedział i ze zdziwieniem poczuł, jak

w sercu rozchodzi mu si

dziwne ciepło na d

k tych słów. –

eli Czarny Pan si

dowie,

e niedługo na

wiat przyjdzie

kolejny mały Potter, przetrz

ąś

nie niebo i ziemi

, a ju

na pewno

cały Londyn, dom po domu, aby go znale

źć

i zabi

zanim si

urodzi.

- Wi

c twoim kolejnym zadaniem, Severusie – zwrócił si

do niego Dumbledore – b

dzie dopilnowa

, aby Voldemorta nie

dowiedział si

ani o Harrym, ani o jego dziecku.

- Zapomnieli

cie o Hermionie – powiedziała Lily. – My

e teraz i my powinni

my zaj

ąć

ochron

ich. Pora wróci

akcji, James – zwróciła si

do m

ęż

a. – Nasz syn i jego

ukochana nas potrzebuj

ęż

czyzna spojrzał na ni

z u

miechem. Wida

było,

cieszy go mo

liwo

ść

patrzenia na to, jak spisuje si

Harry,

nawet, je

eli nie mo

e dzieli

z nim tej rado

ci w

yciu. Uj

ł Lily

za r

i patrzył dumnie na jej twarz.

- Urodziła

wspaniałego m

ęż

czyzn

– rzekł do niej.

- Bardzo mi w tym pomogłe

– odpowiedziała mu i mocno

do niego przytuliła. – Jest do ciebie bardzo podobny. Z

wygl

du i charakteru.

- O nie, Lily – niespodziewanie odezwał si

dyrektor. –

Harry jest całkiem inny ni

James. Mo

e wpada cz

sto w

kłopoty i stara si

bohaterem, ale jest du

o bardziej

odpowiedzialny od Jamesa. Wie, jakie jest jego zadanie i
wykona je bez problemu. Z tego, co pami

tam, James zawsze

miał problem z ustaleniem tego, co jest najwa

niejsze i robił

wielu osobom na przekór. Harry ma wyznaczony cel i b

dzie si

go trzymał zwłaszcza,

e ma na celu chronienie swej rodziny.

Ale je

eli trzeba, po

ci si

dla nich, tak jak James dla ciebie

i jego tamtej nocy. Tylko,

e Harry to nie James. Musimy o tym

pami

, bo nie wiemy, co i kiedy zrobi. My

e je

eli

dziemy si

wokół nich kr

, to nikomu nie zaszkodzimy, a

dziemy mie

wgl

d we wszystkie działania. Musisz pami

Severusie – nie wolno ci zdradzi

Voldemortowi,

e Harry

yje i

dzie miał dziecko z Hermion

- Nie jestem idiot

, Dumbledore – odpowiedział mu

ciekle. – Wiem, jakie mam zadanie i je wypełni

. Posłałem

tego chłopaka na

mier

i my

e utrzymanie go przy

yciu, aby mógł

, b

dzie dla mnie bardziej przyjemnym

zadaniem – doko

czył i odszedł, nawet si

na nich nie

ogl

daj

Cisza panowała do czasu, a

nowy dyrektor Hogwartu nie

teleportował si

z cmentarza.

- My

li pan, panie profesorze,

e Snape’owi naprawd

na ufa

? W ko

cu to wła

nie on pozbawił pana

ycia rok

temu – zauwa

ył przytomnie Ron.

- Tak, Ronaldzie, to Severus rzucił na mnie

miertelne

zakl

cie, ale wyrok

mierci wydałem na siebie sam, kiedy tylko

dotkn

łem pier

cienia. On dotrzymał tylko obietnicy, któr

wcze

niej zło

ył – wytłumaczył profesor. – Profesor Snape jest

dobrym czarodziejem. Kocha – powiedział z naciskiem. –
dawno temu tak bardzo kochał Lily,

e poprosił mnie o ochron

dla niej i jej rodziny, cho

pewnie wolałby, aby James nie

ył.

Kochał na tyle, aby chroni

jej syna do samego ko

ca. I nawet

teraz. Kocha tak

e swoj

córk

, chocia

nie chce si

do tego

przyzna

, nawet przed sob

. Dawno temu poprosił mnie o

ycie pot

ęż

nych zakl

ęć

, aby Hermiona była bezpieczna.

- A co ma do tego Hermiona? – zdziwił si

Ron.

- Zawsze ci

ęż

ko łapałe

, je

eli nie pokazało ci si

czego

palcem – westchn

ła Ginny, Syriusz pokiwał głow

, a Lily i

James zachichotali. – Profesor Dumbledore w łagodny sposób
chciał powiedzie

e prawdziwym ojcem Hermiony jest Snape.

- CO???? – krzykn

ł. – Niemo

liwe. Jej ojciec jest

mugolem.

- Niestety nie – powiedział Syriusz. – Ja wiedziałem od

pocz

tku,

e to Smarkerus jest ojcem naszej małej Hermiony.

Jej matka zaszła z nim w ci

ążę

, a kiedy j

zostawił urodziła i

wychowała córk

pod nazwiskiem Granger. Pan Granger

wiadczył si

jej i uznał dziecko, bo bardzo kochał Jane.

- Biedna Hermiona – powiedział Ron. – Dobrze,

e nie wie,

kim naprawd

jest jej ojciec. Ma szcz

ęś

cie,

yje w błogiej

nie

wiadomo

ci.

- Niedługo, mój młody przyjacielu – powiedział James,

kład

c dło

na ramieniu Rona. – Nim to wszystko dobiegnie

ca, Hermiona b

dzie musiała dowiedzie

prawdy. My

e powinni

my wraca

do pracy. Harry i jego magnez na

nieszcz

ęś

cia nie b

dzie czekał, a

dziemy mogli przyby

–

dodał i znikn

ł.

ęć

postaci spojrzało po sobie. Lily wzruszyła jedynie

ramionami pokazuj

e nie wie, o co mo

e chodzi

jej

ęż

owi, ale pomy

lała sobie,

e słowa o jego niedojrzało

ci,

jakie wypowiedział Dumbledore musiały mocno ugodzi

w jego

ego. Có

z tego, pomy

lała, kiedy Albus powiedział szczer

prawd

. Nie pozostało jej nic innego, jak tylko pod

ąż

ladem

Jamesa i ruszy

na poszukiwania przygody, która czeka na

Harry’ego.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Nowe Inne Życie II Zilidya
Nowe Inne Życie ?łość cz 1
Nowe Inne Życie II ?łość
Nowe Inne Życie Zilidya
Nowe Inne Życie II Zilidya
Inne życie 10
Inne życie 11
Inne życie 14
Nowe Inne Życie [Z]
Inne życie 18
Inne życie 1
Inne życie 9
Inne życie 16
Inne życie 20
Inne życie 12
Nowe inne życie II [Z]
Inne życie 3 7

więcej podobnych podstron