13.01.2011
Egzamin zerowy - w okolicach 27 stycznia.
Egzamin normalny 4 luty w piątek pamiętaj 3 doktryny.
Ostatnie 2 wykłady to będzie bioetyka.
Etyka w polityce:
Zachowania zmierzające do uzyskania władzy jak i jej utrzymania.
Władza w obrębie stowarzyszenia , korporacji, związku albo w obrębie związku wyznaniowego -
wreszcie o władzy sprawowanej nad społeczeństwem państwowym.
Władza polityczna - organiczna jest do tego ostatniego. Pewne mechanizmy z dążeniem do
zdobycia władzy i jej utrzymania są bardzo podobne jak w innych przypadkach.
Zagadnienia etyczne czyli pewne normy postępowania odnoszące się do polityki.
Kwestia między jednostką a instytucjami politycznymi - uzasadnienie i stosowanie przymusu w
jakich sytuacjach ten przymus może być uzasadniony? Przymus Est czymś zasadniczo złym co
należy eliminować z życia publicznego . Musi on być trzymany w wyraźnych granicach.
Dyskutując o etyce sfery publicznej zastanawiamy Si nad tym jakie postawy i wartości w
społeczeństwie powinny być zwalczane a jakie pochwalane.
Sprawiedliwość i wolność, bezpieczeństwo, wolność , dobrobyt, edukacja , ciągłość tradycji itp.
Etyka życia politycznego - mamy na myśl i zwykle nie tyle ocenę programów politycznych
punktu widzenia etyki ale to jakiego rodzaju metody działania mogą być moralnie
usprawiedliwione przy zdobywaniu władzy i jej utrzymywaniu i efektywnym wykonywaniu.
Mamy 3 postawy polityki do moralności:
1. Nie wyłącza sfery działań politycznych spod moralnej oceny. Traktuję działalność
polityczna jako jedną z wielu innych dziedzin życia ludzkiego. To że ktoś jest politykiem
nie stanowi jakiegokolwiek usprawiedliwienia moralnego zła jakie czyni. Czynienie zła w
tej sferze nie różni się niczym od tego w innej.
Zwolennicy tej postawy wskazują specjalnie podkreślone wartości.
●
Dochowywanie zobowiązań zaciągniętych przez polityków
●
Zasada legalności
●
Otwartość na dialog
2. Machiavellizm - postawa cyniczna pozbawiona skrupułów, egoistyczna. Polityka
jest szczególnym obszarem aktywności człowieka który powinien być programowo
wyłączony spod zwykłej moralnej oceny. Główna wartość tutaj to skuteczność.,
Skuteczność w dążeniu do zdobycia i utrzymania władzy, skuteczna realizacja
politycznych celów. Skuteczności są podporządkowane wszelkie inne wartości, cel
uświęca środki. Dobry polityk to taki który działa skutecznie. Wskazywał na pewne
rodzaje działań które podejmowane przez polityka są uzasadnione - może kłamać ,
może być lojalny tylko wedle celom polityk nie powinien się wahać przed użyciem
przemocy. Polityczne zabójstwo też można zastosować ^^. W czasie Machiavellego to
było powszechnie akceptowane i takie uprawianie polityki miało miejsce na co dzień.
Dzisiaj polityk powinien:
- nie naruszać demokratycznych procesów , fałszowanie wyborów.
Szczególnym zjawiskiem współcześnie są różnego rodzaju skandale o podłożu
obyczajowym. Obserwujemy coraz większa wyrozumiałość dla wyskoków polityków. Są
tacy politycy którym taki skandal nie może zaszkodzić a wręcz stają się jeszcze bardziej
popularni. Natomiast dla innych to koniec kariery politycznej.
Problem moralnej oceny wojny. Czy jest moralnie usprawiedliwiona? Pewne zachowania które
w zwykłych sytuacjach są moralnie naganne podczas wojny jest usprawiedliwione np. zabijanie.
To się staje moralnym obowiązkiem to może być powodem moralnej chluby. Np. lotnicy ile wrogów zabili. Podzielimy to na 3 grupy.
1. Postawa historycznie najstarsza przybierająca postać doktryny określającej moralny
stratus wojny. Doktryna niemieckiego teoretyka wojny 19 wiecznego. Woja jest
pewnego rodzaju sposobem uprawiania polityki. Wojna w tym spojrzeniu jest czymś
nieuchronnym. Jest tak nieuchronna jak polityka. Skoro wojna jest trwałym elementem
życia ludzi nie można jej uznać za coś moralnie nagannego. To tak jak by powiedzieć
że trzęsienie ziemi jest czymś nagannym. Wojna jest nie tylko czymś co nie zasługuje
na moralne potępienie ale pozwala ludziom wejść w wyższe kręgi moralne , postawy
heroiczne. Wojna nie jest sama w sobie moralnie zła i sprzyja pojawieniu się postaw
heroicznych.
2. Rozróżniamy:
a. Wojny sprawiedliwe - nie zasługuje na moralnie potępienie a zasługuje nawet na
aprobatę
b. Wojny nie sprawiedliwe – zasługuje na moralne potępienie.
To spojrzenie może być różne w zależności do strony po której się walczy. Z
jednej strony odwoływanie się do przemocy jako narzędzia prowadzenia polityki jest
zasadniczo naganne ale stawianie oporu zasługuję na moralną aprobatę. Taki pogląd
ma miejsce u chrześcijan od Św. Augustyna.
3. Każda wojna jest moralnie zła. Uczestniczenie w konflikcie zbrojnym jest zawsze
moralnie naganne, każda wojna jest moralnym złem. Ten pogląd mamy u pacyfistów
i anarchistów. Pogląd taki pojawiający się sporadycznie w wieku 19 stał się popularny
w wieku 20. Dziś ten pogląd jest bardzo często wspierany. Ojcem jest Immanuel
kant. Traktat o wiecznym pokoju - w dziele tym kant formułował wizje przyszłości
stosunków międzynarodowych która Mijal być oparta na zasadzie wyrzeczenia się
przemocy. Kant przewidywał ze przyjdzie moment że państwa zawrą umowę o nie
stosowaniu żadnej przemocy i konflikty rozwiązywane będą w drodze dialogu poprzez
kompromisy i ustępstwa.