00:00:08:"Nie ma reguły, kto przeżyje a kto zginie na wojnie...
00:00:13:Na wojnie ludzie giną, i koniec.
00:00:17:Poza tym, nie istnieje żadne inne wyjaśnienie."
00:00:20:"TRIAGE"
00:01:55:- Siema. - Hej.|- Jak leci? - Dobrze.
00:01:58:- Spóźniasz się na swój pogrzeb.|- Nie mogłem znaleźć paszportu...
00:02:01:- Lepiej dzisiaj wieczorem, niż jutro rano.|- Dobrze Cię widzieć, stary. - Gdzie dziewczyny?
00:02:05:- W łazience. Spakowany? Wszystko gotowe?|-Tak. Zdenerwowany? - Nie.
00:02:08:- Dobrze. Za Kurdystan.|- Za kurdystan. Zdrowie.
00:02:14:-Hej Kochanie.
00:02:16:- Spakowany?|- Gotowy do drogi.
00:02:18:Co słychać?
00:02:20:- Coś się dzieje? - Boże, mam nadzieję, że nie.|- Nie masz na to czasu.
00:02:23:- Usiądźmy tam w rogu. - Pewnie.
00:02:28:(David) Jak tam?
00:02:31:(Diane) To nie moja wina.|(Mark) Nie będę pokazywał palcem.
00:02:39:-Dzisiaj spokój?
00:02:42:- Tak. Ale chyba jest smutne.|- Smutne? - Tak, wyjeżdżacie.
00:02:46:Ach, to poczucie winy.
00:02:48:(David) Potem pogadamy.
00:02:50:Wybraliśmy imiona.|- Tak? - (Diane) Mmh-m.
00:02:54:Jeśli będzie dziewczynka, nazwiemy ją Morna.
00:02:57:- Morna.|- (Diane) To znaczy - Umiłowana.
00:02:59:- Och. - Piękne.|- Tak.
00:03:01:A jeśli będzie chłopczyk?
00:03:06:To było trudniejsze,|ale w końcu zdecydowaliśmy się na Mark.
00:03:10:- Żartujesz?|- (David) Nie.
00:03:12:- Serio? - Tak, serio.
00:03:15:Chcecie mieć przeklęte dziecko.
00:03:17:-No. - Dzięki.
00:03:22:Dzięki.
00:04:25:Dojechaliśmy. Szybciej.
00:04:50:Weź te ręce!
00:04:52:- W porządku? - Tak, tak.
00:04:57:-Dobra, idziemy.
00:05:01:- (Mark)Doktorze Talzani ?
00:05:04:- Panie Walsh.|- Co słychać?
00:05:06:-Zajęty.
00:05:07:David!
00:05:18:Uooh!
00:05:20:- Zapach? - Tak.
00:05:23:Myślałem, że przywykliście|do tego.
00:05:25:(David) Jak ktokolwiek może|do tego przywyknąć?
00:05:27:Wiesz, nie ma wentylacji, bierzącej wody|ani leków
00:05:31:i tak jest tu nieźle.
00:05:33:To mój przyjaciel David.
00:05:35:(Dr Talzani) Miło poznać.
00:05:37:- Znacie zasady.|- Bez flashów, nie przeszkadzać.
00:05:41:Właśnie.
00:07:49:Co Ci się stało?
00:07:51:Potrzebowałem świeżego powietrza.
00:07:54:- (Mark) Już Ci lepiej?|- Tak.
00:07:57:Dobrze.
00:07:59:Ale mina!|Myślisz, że dasz rade?
00:08:02:Bardzo zabawne.
00:08:03:Wracam do domu, Mark.
00:08:07:Ja też, wkrótce.
00:08:09:Ja chce wrócić teraz.
00:08:12:Jutro.
00:08:13:Diane ma termin za dwa|tygodnie. Chcę wrócić na czas...
00:08:17:Wiem.
00:08:18:- Co z Twoją ofensywą?|- Co z nią?
00:08:23:- Wygląda na to, że nic z tego nie będzie.|- Powtarzasz to odkąd tu przyjechaliśmy.
00:08:27:Od kiedy Ci ludzie walczą?|Od dwóch wieków.
00:08:31:Dwa wieki później|dalej będą walczyć.
00:08:34:Ominiesz jedną,|załapiesz się następnym razem.
00:08:36:Takie proste, co?
00:08:40:Kurna, zaczyna się. Niebieskie karteczki.
00:08:46:- Gotowy?|- Tak.
00:08:49:Dobra. Zróbmy kilka ujęć.
00:10:07:Masz jeszcze jednego papierosa?
00:10:09:Tak.
00:10:12:Piękne, prawda?|To miejsce jest naprawdę piękne.
00:10:16:Wiesz?
00:10:21:Podczas mojego życia
00:10:23:mieliśmy osiem wojen.
00:10:25:Dwie z turkami,|trzy z irańczykami
00:10:29:i trzy z irakijczykami.
00:10:31:A kiedy cofnę się do czasu, kiedy|żył mój ojciec, albo ojciec mojego ojca,
00:10:35:zawsze przegrywaliśmy.
00:10:38:To jest dla nas najlepsze.|Zostać pokonanym.
00:10:41:Dlaczego zostałeś?
00:10:42:A gdzie miałbym pójść, panie Walsh?
00:10:46:Wszyscy mówią o wolnej woli, ale na końcu |i tak jesteśmy tylko samotnymi gołębiami.
00:10:54:Powinniście wyjechać,|pan i pański przyjaciel.
00:10:57:Ofensywa zaczyna się za dwa dni,|a kiedy to się stanie, będzie bardzo trudno wyjechać.
00:11:01:Ale my nie chcemy wyjeżdżać.|Właśnie dlatego tu jesteśmy, doktorze.
00:11:06:Znalazłoby się dla nas miejsce?
00:11:09:Czy kiedykolwiek pan przestaje?
00:11:16:Muszę iść.|Zobaczę czy coś da się zrobić.
00:11:19:Dziękuję.
00:11:29:Jedyny sposób w jaki obóz irakijski się zaopatrza|to konwojem, przez tą dolinę.
00:11:32:Idealny na zasadzkę.|Talzani załatwił nam dwa miejsca na ciężarówce.
00:11:36:- Ah, tak?|- Tak.
00:11:37:Więc jedziemy tam, wracamy,|wskakujemy na Jeep'a, jedziemy do granicy
00:11:40:I będziemy w Turcji przed zmrokiem.|Co myslisz?
00:11:43:- To zaczyna się robić niebezpieczne.|- Jak?
00:11:45:Będziemy w domu najpóźniej w środę.
00:11:47:Dzięsięć dni|przed narodzinami.
00:11:50:A co to miało znaczyć?
00:11:52:Dzieci rodzą się cały czas.
00:11:57:(David) A co jeśli irakijczycy|zaczną kontrofensywę?
00:12:00:Nie ma szans. Miną dni, tygodnie|zanim wrócą z powrotem w góry.
00:12:04:A Ty skąd to niby wiesz?
00:12:05:Bo Saddam w dupie ma Kurdów.
00:12:08:Powrót w góry, był tylko na pokaz.
00:12:11:Masakruje ich.|On ma ich w dupie, interesuje go tylko ropa.
00:12:15:Pierwsza zasada biznesu:|Przejąć złoża.
00:12:17:Przejąć złoża?|Kurdowie nawet ich jeszcze nie zajęli.
00:12:20:Co jeśli tak nie zrobią? Co wtedy?
00:12:22:Jezus, stary, ale utrudniasz.|Jesteśmy tu juz prawie miesiąc?
00:12:26:Tak.
00:12:27:I co mamy? Kilka fotek Talzaniego,|ocenę stanu zdrowia rannych.
00:12:30:Kilku smarkaczy salutujących|przed flagą rebeliantów?
00:12:32:manewrujących Peszmergów(kurdyjscy bojownicy).
00:12:34:- To dobry materiał.|- Tak, ale to nie to po co tutaj przyjechałem.
00:12:37:Nie mamy historii.
00:12:40:Jeśli ten atak wypaki, Kurdystan będzie|na pierwszych stronach gazet zanim wrócimy do domu.
00:12:44:Jesteśmy tu jedynymi fotografami.|Nie widzę powodu, dla którego mielibyśmy nie zrobić|tych fotek.
00:12:50:tak.
00:12:53:Już mogę to zobaczyć.
00:12:56:"Hej chłopaki. Jak poszło?".
00:12:58:- "Świetnie".|- "I co tam macie?".
00:13:00:"Jakieś zdjęcia z ataku?".
00:13:02:- "Nie, mamy trochę dzieci!".|- Dobra, rozumiem!
00:13:08:Tylko dwa dni.
00:13:11:- Wiesz co jest najgorsze?|- Co?
00:13:13:Jedzenie, pierdolone żarcie.|Skumaj tą fasolę.
00:13:17:Czemu na wojnie|żarcie zawsze jest takie chujowe?
00:13:19:No tak, Ty będąc Szkotem|wiesz co nieco o kuchni.
00:13:22:No i zaczyna się.
00:13:23:Twój cały jadłospij wygląda jak|pieprzona wojna.
00:13:26:A to właśnie będziemy jedli do końca życia|jak nie przywieziemi żadnych dobrych zdjęć.
00:13:30:Jesteś gorszy niż pitbull.|Wiesz?
00:13:32:Czy ktoś kiedy kolwiek dał radę Ci odmówić?
00:13:34:Miejmy nadzieję na jakąś wojnę we Francji.|Dobre jedzenie, blisko domu.
00:13:38:Jedyny minus, to że francuzi|skończyliby to w tydzień.
00:13:41:Po powrocie zmieniam rodzaj fotografii.
00:13:48:Dwa dni i ani dnia więcej.|A jeśli wrócą jutro i powiedzą "Innym razem"...
00:13:52:To jedziemy! Bez gadania.
00:13:55:Ok.
00:13:56:Spoko, załatwione.
00:14:02:Nie mogę uwierzyć.|Znowu mnie namówiłeś.
00:14:39:Mark!
00:14:41:Co Ty kurwa wyprawiasz?!
00:15:01:- Co się stało? - Jedziemy.|- Do bazy? - Nie. Jedziemy do Iraku.
00:15:05:- Do fortu w Iraku? - Tak.|- Ok.
00:15:08:Wszystko ok?
00:15:11:Co to miało być?
00:15:15:Już się do tego nie nadaję.
00:15:17:Nastąpiła zmiana planów.|Atakują iracki fort.
00:15:20:Podmienią ciężarówki z konwoju na nasze.
00:15:23:I my też mamy jechać? Nie ma mowy!
00:15:25:- Nie mamy wyboru. Jesteśmy w to wplątani.|- Jakto kurwa wplątani?!
00:15:29:Co Ty wygadujesz?
00:15:30:Posłuchaj się?
00:15:33:Będzie kolejny dzień i kolejny dzień|i kolejny! Ja już tak nie mogę!
00:15:42:Wracam do domu.
00:15:45:David.
00:15:46:I co chcesz zrobić, iść kurwa na piechotę?|Do bazy jest 32 kilometry.
00:15:52:Poprostu nie rozumiesz, prawda?|Mam to gdzieś.
00:15:57:(Mark) David!|(David) Wracam do domu.
00:16:00:Kurwa. David!
00:16:03:(Kurd) Panie Walsh! Jedzie pan!
00:16:59:(Dr Talzani) Panie Walsh?
00:17:03:Znaleźli pana przy rzece.|Pamięta pan coś?
00:17:15:On mówi, że nie może pan chodzić.|To prawda?
00:17:19:Nie jestem pewny, dopiero się obudziłem.
00:17:23:- Czy to boli?
00:17:27:- Więc czuje pan to?|- Tak.
00:17:34:Jakiś ból?
00:17:37:Czy może pan poruszać rękami?
00:17:41:Nogami?
00:17:44:Bardzo dobrze.
00:17:50:Rana głowy?
00:17:56:Powierzchowna rana. Możliwy wstrząs mózgu|ale nie ma uszkodzeń czaski.
00:18:01:Kurdystan nie jest dobrym miejscem|na urazy czaski.
00:18:08:(Dr Talzani)|Jest pan w ciężkim stanie,
00:18:11:ale nie jest pan sparaliżowany.
00:18:13:I wygląda na to że nie ma żadnych złamań.
00:18:15:Nogi są największym problemem.|Ale zazwyczaj tak jest.
00:18:20:Nogi, nogi, nogi.
00:18:23:Na każdą rękę,|którą muszą amputować
00:18:26:przypada... dziesięć nóg.|Dziwne, prawda?
00:18:30:Ludzkie nogi, nie są stworzone|na nowoczesną wojnę.
00:18:40:Uspokój się. Odpocznij.
00:18:44:Ma pan wstrząs nerwowy.
00:18:46:ale Inshallah (dzięki Bogu),|to tylko tymczasowe.
00:18:51:Wszystko będzie dobrze.
00:19:50:Jak się czujesz?
00:19:52:Kurwa.
00:19:56:Przestraszył mnie pan.
00:19:59:Lepiej. Trochę boli.
00:20:03:To dobrze. Ból jest zawsze|lepszy niż zdrętwienie.
00:20:07:Miał pan szczęście, panie Walsh.|Prawdziwe szczęście.
00:20:10:Jeśli wystąpiłyby jakieś komplikacje...
00:20:12:(Mark) Co? Zastrzeliłby mnie pan?
00:20:15:Tak. Dla Twojego dobra.
00:20:18:Żeby ulżyć Ci w cierpieniu.
00:20:22:Co z Twoim przyjacielem?|Nie przyszedł Cię odwiedzić.
00:20:25:Nie wie, ze tu jestem.
00:20:30:Wyjechał dzień przed opera....
00:20:33:Przed pierwszym dniej ofensywy.
00:20:37:Mądry człowiek.
00:20:38:(Dr Talzani) Wy, ludzie wojny|myślicie, że jesteście nieśmiertelni.
00:20:42:To pewnie obniża morale,|widzieć jak przyjaciel umiera w Harir Cave.
00:20:49:To wszystko co znalazłem.|Mam nadzieję, że będzie pasować.
00:21:59:Oh, panie Walsh.
00:22:02:Robi pan postępy.
00:22:05:(Dr Talzani) Co pan myśli?
00:22:08:Ilu lekarzy na świecie,|musi czyścić swój pistolet?
00:22:13:- Powinien pan go wysterylizować.|- Oh, sarkazm powrócił.
00:22:17:(Dr Talzani) Świetnie.
00:22:21:Musi pan czuć żal.
00:22:28:Żal? Dlaczego?
00:22:30:Dlatego, że oszczędzam im|kilku dni strasznego cierpienia?
00:22:34:Nie mam innego sposobu ratowania ich,|albo uśmierzania ich bólu.
00:22:40:Myśli pan, że zabiłem tych ludzi,|bo sprawia mi to przyjemność?
00:22:45:Nie.
00:22:53:W spokojniejszych czasach,
00:22:56:kiedy nie ma tyle walki,|i mam więcej czasu,
00:23:01:rozdaję bardzo mało niebieskich.
00:23:04:Ale w krytycznym momencie,|kiedy walki prowadzone są nieprzerwanie|, nie.
00:23:11:Muszę myśleć o tych|których wciąż mogę uratować.
00:23:22:(Dr Talzani) Proszę.
00:23:27:Niektórzy żyją, a inni umierają.|To jedyny sposób patrzenia na to.
00:23:31:Spas(Dziękuję).
00:23:33:Wszystko inne to po prostu arogancja.
00:23:36:Arogancja wyobrażania sobie,|że można coś zmienić.
00:23:46:Na pewno przestrzegają przed tym|na akademii medycznej.
00:23:49:Palenie w sali operacyjnej.
00:23:52:Dziś chyba się panu upiecze.
00:23:54:Wie pan co znaczy Peshmerga?
00:23:58:To znaczy:|"Ci którzy mierzą się ze śmiercią".
00:24:03:(Dr Talzani) Romantyczne.
00:24:06:I poetyckie.
00:24:08:Osobiście, nigdy nie widziałem|mierzącego się ze śmiercią.
00:24:12:(Dr Talzani)|Na końcu, wszyscy od tego uciekają.
00:24:22:Jutro rano wyrusza furgonetka na granicę.
00:24:25:Dlaczego?
00:24:27:Atak okazał się katastrofą.
00:24:29:Lepiej niech pan wyjedzie,|póki może.
00:24:44:(Dr Talzani) Gotowy do wyjazdu?
00:24:49:Tak.
00:24:50:Tak jest o wiele lepiej.
00:24:54:To chyba pańskie.
00:24:56:(Mark) Żartujesz sobie ze mnie?
00:25:00:Mam nadzieję, że mile|spędził pan pobyt.
00:25:03:Świetna wycieczka.
00:25:05:Wiesz czemu nie ma więcej|turystów dookoła?
00:25:09:Przepraszam. To typowo kurdyjskie.
00:25:12:To punkt honoru, upewnić się,|że przybysze są zadowoleni.
00:25:16:W takim razie, proszę mnie|potraktować jako szczęśliwego klienta.
00:25:19:Doktorze Talzani!
00:25:22:Bardzo dziękuję.
00:25:24:Cała przyjemność po mojej stronie panie Walsh.|Powodzenia.
00:27:17:Oh!
00:27:20:Nie wierzę.
00:27:22:(Mark) Oh!
00:27:24:Spokojnie, spokojnie!
00:27:29:Oh! Mój Boże, co Ci się stało?
00:27:31:Było ciemno. Wpadłem do rzeki|i zachaczyłem kilka kamieni, poobijałem się.
00:27:35:Kolejny dzień.
00:27:38:Czemu nie zadzwoniłeś,|że już wracasz?
00:27:41:Miałem mało czasu|na przesiadkę i Stambule.
00:27:47:A to co? Co my tu mamy?
00:27:49:- Podoba Ci się?|- Tak, uwielbiam kiedy robisz zakupy.
00:27:53:I nagle kupujesz coś, co sprawia,|że to miejsce wygląda mniej... prosto.
00:27:58:- Chciałeś powiedzieć mniej spartańsko?|- Nie, prosto.
00:28:01:Nie mieliśmy nawet gdzie usiąść.
00:28:05:- Zwrócę to.|- Nie, coś Ty, Kochanie. Żartuję.
00:28:08:Podoba mi się. No może nie podoba.|Ale się przyzwyczaję.
00:28:12:- Jestem po prostu zmęczony.|- Chodź, przygotuję Ci kąpiel.
00:28:15:Ok.
00:28:17:(Elena) A propos,|Podoba mi się Twój nowy styl.
00:28:27:Hej.
00:28:58:Mój Boże.
00:29:08:Mark.
00:29:10:Wstań. Pomogę Ci wstać.
00:29:13:Dalej Kochanie.
00:29:18:Tęskniłem za Tobą.
00:29:42:Hej Słoneczko.
00:29:44:Chyba nigdy nie byłem aż tak zmęczony,|że nie pamiętałem jak wyszedłem z wanny.
00:29:53:Mi amor, co Cię stało?|Jesteś cały w posiniaczony.
00:29:58:Mówiłem Ci. Jak idiota, wpadłem |do rzeki i przypieprzyłem w kilka kamieni.
00:30:01:I to wszystko przez jakieś kamienie?
00:30:04:Był silny prąd.
00:30:10:(Elena) Dzwoniła Diane.|David z Tobą nie wrócił?
00:30:15:Nie.
00:30:16:Wyjechał już pierwszego dnia ataków.|Chciał...
00:30:21:- Jakto? Jeszcze nie wrócił?|- Nie.
00:30:24:To nie ma sensu.|Powinien wrócić 4,5 dni temu.
00:30:29:Powinniśmy się martwić?
00:30:32:Nie... Nie.
00:30:34:Pewnie został odcięty przez irakijczyków,|zaczęli kontratak.
00:30:38:- To chyba jest się o co martwić.|- David wie co robić.
00:30:42:Zniknie im na chwilę z oczu,|i znajdzie inną drogę.
00:30:45:Wiesz, że Diane ma termin za tydzień.|Co jeśli do tego czasu nie wróci?
00:30:49:Wróci.
00:30:50:Nie przegapiłby tego.|Ciągle o tym gadał.
00:30:53:- Tak, ale wyobraź sobie, że jednak nie wróci?|- Nie wiem?
00:30:59:Chcesz żebym wrócił i go odnalazł?|Tego chcesz?
00:31:04:Nie.
00:31:06:Nie, carińo, pewnie, że nie.
00:31:10:(Elena) Ja tylko...
00:31:12:Chciałabym, żebyście czasami o nas|pomyśleli, kiedy tam jesteście
00:31:17:To wszystko.
00:31:18:Myślę o Tobie w drodze tam,|i w drodze powrotnej.
00:31:22:Staram się nie myśleć jak juz tam jestem.|To utrudnia.
00:31:31:Delikatnie.
00:31:34:Zabijesz mnie tymi uściskami.
00:31:37:- Muszę iść do pracy.|- Musisz?
00:31:40:Tak. Wiesz, że muszę, Kochanie.
00:31:42:Ale spróbuję wcześniej wrócić.
00:32:38:Hej, hej.
00:32:40:- (Ivan) Mark!|- (Mark) Jak leci?
00:32:42:Dobrze.
00:32:44:Byłem trochę zaniepokojony|przez te wszystkie wieści stamtąd.
00:32:47:Ah, tak?
00:32:48:- Co Ci się stało?|- Nic...
00:32:50:Poobijałem się trochę,|wpadłem do rzeki.
00:32:53:Pojechałeś do Kurdystanu|i wpadłeś do rzeki?
00:32:56:No, nikt nie mówił, że jestem rozgarnięty...|Mógłbyś wywołać je na wczoraj?
00:32:59:Chcę skorzystać z okazji,|i pokazać się w wiadomościach.
00:33:02:Na kiedy?
00:33:03:Dziś popołudniu?
00:33:06:Dobra. Zrobię kopię,|żebyś mógł wyświetlać na ścianie, okay?
00:33:10:Świetnie.
00:33:17:Wiesz co to?
00:33:18:Tak, świetne ujęcie.
00:33:20:Jak długo juz to robisz,|wojny?
00:33:24:- Osiem, dziewięć lat?|- Dwanaście.
00:33:27:Powinieneś sobie odpuścić.
00:33:29:(Ivan) Po Twoim wyglądzie|widzę, że musisz skończyć.
00:33:33:- Po moim wyglądzie?|- Też tam byłem.
00:33:37:I na nas wszystkich przychodzi |czas, żeby to zostawić.
00:33:40:Tak. To zdarza mi się za każdym razem|jak tam jestem.
00:33:43:Zdarza się jak tam jestem.|A potem wracam... dwa oddzielne światy.
00:33:48:Rozumiesz? Oddzielne.
00:33:52:- Nie wierzysz mi?|- Nie.
00:33:55:- To bez różnicy.|- Popatrz mi prosto w oczy.
00:33:59:To bez różnicy.
00:34:01:To najsmutniejsza rzecz jaką słyszałem.
00:34:04:Przyszedłem tu wywołać filmy.|Nie po wykład.
00:34:07:Dobra. Sorry, nie mój interes.
00:34:10:- Jestem tylko Twoim kumplem.|- Spoko.
00:34:13:- Ok, piąta?|- Tak. Świetnie. Dzięki.
00:34:16:Okay.
00:34:25:Piwo, Kevin. Proszę.
00:34:27:- Jesteś sam?|- Tak.
00:34:46:- Zdrowie, Kevin.|- Zdrowie.
00:36:26:Hej, ćwiczę.
00:36:28:- Już zacząłeś oglądać?|- (Mark) Tak.
00:36:31:- I jak?|- Dobre. Niektórze świetne.
00:36:33:- Pokaż mi.|- Nie teraz, pokażę Ci później.
00:36:38:Jak się masz?
00:36:40:Tęskniłem .
00:36:43:Ja też.
00:36:54:Właśnie.
00:37:40:David!
00:37:47:Elena.
00:37:56:- Przepraszam za spóźnienie.|- Cześć.
00:37:59:Wzięłam już przystawkę.|Trzeba było nakarmić bestię.
00:38:02:- Ale brzuszek!|- Jak nie zje na czas robi się zły!
00:38:05:- Poruszyło się!|- Czułaś?
00:38:07:Pewnie, że poczułaś!
00:38:11:- Co u Ciebie?|- W porządku.
00:38:13:Tylko muszę siku co pięć minut.
00:38:16:Jakieś wieści od David'a?
00:38:19:Wiem, że to jego praca|i że jest wojna,
00:38:22:i że to zadupie, ale na pewno|jest sposób żeby dać mi znać.
00:38:26:Albo i nie. A jeśli linie|telefoniczne zostały przecięte?
00:38:29:Zostawiłam mu wiadomość.|Chcę go z powrotem.
00:38:32:Najpierw mi to robi,|a potem wypieprza do Kudrystanu.
00:38:38:A może wyślę wiadomość|do kurdyjskiego obozu dla uchodźców?
00:38:42:(Elena) Znam tam kilka osób.|Mogę przynajmniej poprosić, żeby popytali.
00:38:46:(Diane) No nie wiem.
00:38:48:Pomysł, że jakiś koleś z Czerwonego|Krzyża mówi mu że,
00:38:51:ma zadzwonić do swojej żony...|Wkurzy się.
00:38:54:No i?
00:38:56:Wiesz co, masz rację.
00:38:59:Ok, zróbmy to.
00:39:18:Mark!
00:39:19:- Jak leci?|- Dobrze.
00:39:24:- Wyglądasz jak kupa gówna.|- Dzięki.
00:39:27:- Co się stało?|- No wiesz...
00:39:30:Udany wypad?
00:39:32:Tak myślę. Ty mi powiedz.
00:39:34:Dawaj.
00:39:35:To...
00:39:37:Zasadzka Peshmergi na|iracki konwój.
00:39:40:Zabili 19 żołnierzy
00:39:42:i rozwalili ciężarówkę.
00:39:45:Tak.
00:39:46:Szkoda, że Life publikuje|teraz tylko śmieci.
00:39:50:Ale... ja wysuwam im propozycje.
00:39:52:Coś powinno się znaleźć na kontynencie.
00:39:54:Hej, w Niemczech jest|dużo Kurdów, nie?
00:39:58:- Albo chodziło o Turków?|- O tych i o tych, i Kurdów i Turków.
00:40:01:Właśnie.
00:40:02:Ok. Znajdę Stern'a. (?)
00:40:04:Coś jeszcze?
00:40:06:"Triage".
00:40:08:- (Mark) Tytuł roboczy.|- (Amy) Do czego?
00:40:11:Żołnierze, w szpitalach polowych.
00:40:14:Jeśli są zbyt poważnie rannie ranni,|biorą ich na zewnątrz i zabijają.
00:40:18:Zabijają? Kto?
00:40:21:Ich własny lekarz. Jeden z Kurdów.
00:40:24:Widać go na zdjęciach.
00:40:26:- Jezus Maria!|- (Mark) Zabijanie z litości.
00:40:34:To jest kawał dobrej roboty, Mark.
00:40:38:Wrzucę je na aukcję.
00:40:40:Wyślę je do wszystkich agencji|i powiem, że czekam na odpowiedź do jutra popołudnia.
00:40:44:Nieźle.
00:40:46:Słuchaj. Time wysyła swojego |reportera do Birmy
00:40:49:i potrzebują fotografa.
00:40:52:A kiedy to zobaczą...
00:40:55:- Zainteresowany?|- Time, tak, pewnie.
00:40:58:Nie skaczesz z radości!?
00:41:01:(Amy) Wszystko z Tobą w porządku?
00:41:03:Tak, jestem tylko zmęczony.|To była długa podróż.
00:41:06:- Dobra, coś jeszcze?|- Nie, to wszystko.
00:41:09:- Ok, zadzwonię do Ciebie. Na razie!|- Do zobaczenia.
00:41:13:Bardzo kulejesz, Mark.|Na pewno nic Ci nie jest?
00:41:16:Tak, wszystko w porządku,|poobijałem się trochę.
00:41:18:Nie udawaj, że jesteś zaniepokojona.|Nie pasuje Ci to.
00:41:21:Widzę, że się trochę poobijałeś,|ale było warto.
00:41:25:- Świetna robota.|- Dzięki.
00:42:13:Hej. Powinienem zostać w domu.|Nie jestem w nastroju na imprezowanie.
00:42:17:Powinieneś tam pójść |i pogadać z Diane.
00:42:20:Pójdę, pójdę.
00:42:22:Nie wezmę tego wyjazdu do Birmy.|Powiem Amy, żeby mnie nie angażowała.
00:42:26:Poważnie?|Ale zawsze chciałeś pracować dla Time'a.
00:42:30:Wiem, ale nie w tej chwili.|Zawsze będzie jakaś inna wojna.
00:42:36:Coś się wydarzyło w|Kurdystanie, prawda Mark?
00:42:46:Tak.
00:42:48:Zdecydowałem, że chcę spędzać z Tobą|więcej czasu i mieć z Tobą dziecko.
00:42:55:Przepraszam,|ale martwię się o Ciebie.
00:42:59:O mnie?
00:43:01:Tak. Coś jest nie tak.|Nie jesteś sobą.
00:43:08:Idę pogadać z Diane.
00:43:24:- Hej.|- Cześć.
00:43:25:- Zatańczymy?|- Nie, nie mogę.
00:43:29:No chodź, dziecko też|musi się trochę zabawić.
00:44:02:- (Elena) Odprowadzić Cię.|- Nie, dzięki .
00:44:05:Nie idź sama.|Odprowadzę Cie, poczekaj.
00:44:10:- Idę z Dianą. Odprowadzę ją.|- Ok. Zobaczymy się w domu.
00:44:20:Cześć.
00:44:48:Już mi lepiej. (?)!
00:44:52:- Trzymaj.|- Dzięki
00:44:57:To po prostu dziwne.
00:45:01:Mark nawet nie wspomniał o Davidzie.|Dziwne, nie?
00:45:08:Nie wiem. Jest jakiś inny.|Zamyślony.
00:45:13:A jego stan się pogarsza.
00:45:16:On mówi, że nic mu nie jest, ale...
00:45:19:A dzisiaj powiedział mi,|że chce ze mną dziecka.
00:45:23:- Dziecka?|- Tak.
00:45:24:Mark chce mieć dziecko?
00:45:27:Naprawdę coś mu jest!
00:45:32:Przepraszam, przepraszam Diane.
00:45:35:Ehh, na pewno nie chcesz tego słuchać.
00:45:38:- Przepraszam.|- Nic się nie stało.
00:45:49:(Elena) Dziwne, prawda?
00:45:53:(Elena) Byli razem w tylu miejscach.
00:45:56:Są najlepszymi przyjaciółmi,|a są tak różni.
00:46:00:David zawsze koncentruje się na tym|co piękne, na nadzieji.
00:46:05:A Mark...
00:46:07:Nie pozwoliłbym mi powiesić|swoich zdjęć na ścianie.
00:47:28:(Elena) Mark?
00:47:37:Mark?
00:47:45:Mark!
00:48:10:(Pielęgniarka) Pani Walsh?|Przenieśliśmy go na neurologię.
00:48:14:Opatrzyliśmy ranę na głowie i|usunęliśmy obce ciało.
00:48:18:Obce ciało, o co pani chodzi?
00:48:21:Naprawdę nie wiem, to sprawa patologii.
00:48:23:Proszę pani, przepraszam.
00:48:26:- Co jest z jego nogami?|- To problem neurologiczny.
00:48:30:Neurolog odpowie na|wszystkie pani pytania.
00:48:34:Za kilka minut ktoś|do pani przyjdzie.
00:48:45:Dobra wiadomość jest taka,|że nie ma trwałych uszkodzeń.
00:48:50:Fizycznie nie ma trwałych|uszkodzeń, na szczęście.
00:48:54:Nie ma załamania nerwowego,|żadnych złamań.
00:48:57:Jest trochę opuchnięty i |nadwrażliwy przy kręgosłupie,
00:49:01:to klasyczny symptom szoku|pourazowego, ale wszystko wskazuje|na to, że to się cofa.
00:49:06:To dlaczego mu się pogarsza?
00:49:08:Powiedział mi, że wpadł do rzeki,|kiedy próbował przejśc po kamieniach.
00:49:12:- Pani też tak powiedział?|- Tak.
00:49:14:Mam powody by w to wątpić.
00:49:16:Ponieważ wydobyliśmy to|z tyłu jego głowy.
00:49:19:Skład: stop stali i kadmu,|śladowe ilości dynamitu,
00:49:24:Charakterystyka: 3 mm,|(?),
00:49:27:wskazujące na silne ciśnienie,|działające na metal.
00:49:35:Odłamek.
00:49:36:Wygląda na to, że Mark|otarł się o śmierć.
00:49:40:Pocisk musiał uderzyć, |kilka metrów od niego.
00:49:44:I stąd to mamy.|Ale to nie jest największy problem.
00:49:47:Według wszystkich medycznych i fizycznych|przesłanek, jego stan powinien się polepszać.
00:49:52:Ale tak nie jest, pogarsza się.
00:49:54:Co to oznacza?
00:49:56:Komplikacje psychosomatyczne.
00:49:58:Może silny stres pourazowy.
00:50:01:Nie jestem psychiatrą, może |właśnie takiego lekarza potrzebuje.
00:50:07:Czemu nie powiedziałeś mi|o wybuchu?
00:50:14:Myślałem, że będzie łatwiej|gdy nie powiem.
00:50:19:Łatwiej?
00:50:21:Tak.
00:50:23:I tak masz dużo zmartwień,|kiedy wyjeżdżam.
00:50:38:Już po wszystkim.
00:50:41:Jesteś w domu.
00:50:44:Kocham Cię.
00:50:47:Nie bądź na mnie zła.
00:50:52:Będzie dobrze.
00:50:57:- Będzie dobrze.|- Tak.
00:51:00:Na pewno.
00:51:58:Joaqu�n Morales.
00:52:00:(Po hiszpańsku) Zostaw wiadomość|po sygnale dźwiękowym.
00:52:04:(Po hiszpańsku) Dziadku, jesteś tam?
00:52:09:(Po hiszpańsku) To ja, Elena.
00:52:13:(Mark) Zmasakrowane zwłoki dziecka.
00:52:16:Mam racje?
00:52:19:W tym teście nie ma poprawnych|i złych odpowiedzi.
00:52:23:Następny, proszę.
00:52:24:O Jezu.
00:52:27:Zmasakrowane zwłoki kobiety.
00:52:36:(Mark) Zmasakrowane zwłoki mężczyzny.|To musiał być ojciec.
00:52:39:Mamy tutaj całą rodzinę.|Ja pierdolę!
00:52:43:Czy to jest dla pana żart,|panie Walsh?
00:52:45:Nie wiem. To wszystko jest trochę...|głupie, prawda?
00:52:50:Może i jest.|Ale staram się panu pomóc.
00:52:54:A za 15 min wyjdę stąd i|dostanę zapłatę,
00:52:56:czy odpowie mi pan|na pytania czy nie.
00:52:59:A pan będzie tu leżał,|nie mogąc chodzić.
00:53:03:Najważniejsze to zrozumieć, że głupota|przybiera różne postacie.
00:53:08:Był pan kiedyś na wojnie, doktorze?
00:53:11:Nie.
00:53:12:Ale miałem pacjentów,|którzy byli.
00:53:15:Bez obrazy, ale myślę, że to|nie to samo.
00:53:18:Nie, to nie to samo.
00:53:22:Ale czy to znaczy, że możemy zrozumieć|rzeczy tylko doświadczone przez siebie?
00:53:27:Czy tylko osoba zgwałcona, może|leczyć inne zgwałcone osoby?
00:53:33:Być może.
00:53:36:"SAMOTNY"
00:53:48:Nie wiedziałem, że Mark|był publikowany.
00:54:00:Myślisz, że jesteś w stanie mi pomóc?
00:54:02:Pewnie, że tak.|Jestem w stanie pomóc każdemu.
00:54:05:Jak powiedziałam wczoraj wieczorem,|to nie zmienia nic między nami.
00:54:09:Zaprosiłam Cię tylko po to,|żebyś mi pomógł.
00:54:14:Jak to się stało, że jesteś taka surowa?|Taka krytyczna?
00:54:22:Ah.
00:54:23:Czy to zawsze źle, być krytycznym?
00:54:26:Co z Nazistami,|albo tym co zrobił Stalin?
00:54:31:- Co Ty zrobiłeś?|- A co takiego ja zrobiłem?
00:54:39:Przepraszam, nie...
00:54:41:Nie, ja chcę o tym porozmawiać.
00:54:43:Nigdy nie dałaś mi szansy|o tym porozmawiać.
00:54:47:Dowiedziałaś się co zrobiłem,
00:54:50:i to wystarczyło,|wyrobiłaś sobie zdanie.
00:54:54:Ale nigdy, nawet raz,|nie zapytałaś mnie?
00:55:00:Jesteś dla mnie|najważniejsza na świecie.
00:55:04:Więc powiedz mi, co według Ciebie|tam zrobiłem?
00:55:10:Wszyscy Twoi pacjenci byli|zbrodniarzami wojennymi, potworami.
00:55:15:Najeżdżali, niszczyli wioski|torturowali ludzi, aż ginęli,
00:55:19:Wszystko w imię Hiszpanii,|generała Franco.
00:55:21:A kiedy przyszli do Ciebie,
00:55:23:uwolniłeś ich od całego|poczucia winy.
00:55:27:Oczyściłeś ich.
00:55:30:Sam wymyśliłeś to zdanie, prawda?
00:55:33:Musiałeś.
00:55:37:"Instytut Oczyszczenia|Psychologicznego Moralesa".
00:55:41:Tysiące niewinnych ludzi zamordowanych.
00:55:44:A kiedy przychodziło poczucie|winy i wyrzuty sumienia,
00:55:48:przychodzili do Ciebie, a Ty mówiłeś:|"Nie martwcie się tym, nie mieliście wyboru.
00:55:52:weźcie się w garść".
00:55:54:Ci ludzie, kiedy zostali do mnie|przyprowadzeni, Potwory, jak mówisz,
00:55:58:byli zagubieni.
00:56:00:Przyprowadzili ich do mnie,|byłem ich ostatnią nadzieją,
00:56:03:i tak - oczyściłem ich.|Dla Ciebie to proste.
00:56:06:To byli źli ludzie, a ponieważ|im pomogłem - też jestem zły .
00:56:14:Ale zapominasz o czymś.
00:56:16:To byli ludzie którzy wygrali,
00:56:23:mieli losy całej Hiszpani|w swoich rękach
00:56:27:i zasmakowali władzy.
00:56:31:A jaką największą władzę|może posiadać człowiek?
00:56:36:Zabijać.
00:56:39:A jeśli zabiłeś tysiąc,|co znaczy tysiąc więcej?
00:56:43:Jeśli torturowałeś kogoś, czy to|takie trudne torturować kogoś innego?
00:56:48:Nie, to proste.|Najłatwiejsza rzecz na świecie.
00:56:52:To właśnie z tym, nasz|kraj musiał się zmierzyć.
00:56:55:Co miałem robić?
00:56:58:Miałem zostawić tych morderców,|żeby dalej zabijali?
00:57:02:Nie, nie mogłem na to pozwolić.
00:57:05:Więc, oczyściłem ich.
00:57:10:Przywróciłem ich do życia,
00:57:14:i do człowieczeństwa.
00:57:18:(Joaqu�n) Ilu ludzi|uratowałem?
00:57:23:Myślę, że wielu.
00:57:25:Proszę bardzo.|Zrobisz z tym co zechcesz.
00:57:30:Ale nie jesteś już nastolatką.
00:57:35:Świat jest bardzo skomplikowanym miejscem.
00:57:38:I prawie nic, nie jest po prostu|czarno-białe.
00:58:15:Ah, więc już się obudziłeś.|Jak się czujesz?
00:58:20:Dobrze.
00:58:21:(Joaqu�n) Wspaniale.
00:58:23:Która godzina?
00:58:25:Czas by zacząć.|Tak możnaby odpowiedzieć?
00:58:28:Wczoraj zadzwoniła do mnie Elena|i powiedziała o Twoich trudnościach
00:58:32:i zapytała czy mógłbym pomóc.|Powiedziałem:"Cóż".
00:58:35:Na początku byłem trochę niechętny.|Bo już od wielu lat jestem na emeryturze.
00:58:39:Wspomniałeś Elenę?
00:58:41:Jestem Joaqu�n Morales,|dziadek Eleny.
00:58:46:Carmen, jej matka, zawsze|opowiada mi o Twoich przygodach.
00:58:52:(Joaqu�n) I wreszcie,|mogę Cię poznać.
00:58:55:Przykro mi, ze w takich|okolicznościach.
00:58:59:Moge sobie wyobrazić, że Ty|wiele o mnie słyszałeś.
00:59:02:Powiedziała mi, że nie rozmawia z|Tobą od lat, miała Cię za faszystę.
00:59:06:Faszystę?
00:59:10:Ma bujną wyobraźnię.
00:59:12:Szlag, przez to całe gadanie
00:59:15:odciąga mnie od powodu|dla którego przybyłem.
00:59:18:Po pierwsze, chciałbym zrobić|krótką historię pacjenta,
00:59:22:jeśli się zgadzasz.
00:59:25:Chyba nie mam wyboru.
00:59:28:- Wiek?|- 34.
00:59:30:Rodzice, wciąż żyją?
00:59:33:(Mark) Ojciec odszedł,|a matka mieszka w Londynie.
00:59:37:- Bracia, siostr?|- Nie.
00:59:41:Dobrze, więc zaczynajmy.
00:59:44:To wszystko?
00:59:45:Przepraszam?
00:59:46:Myślałem, że psychiatra musi zadać|całą serię pytań, o doświadczenia z dzieciństwa,
00:59:50:związki i takie bzdety.
00:59:53:Niepotrzebne. Egzotyczne.
00:59:56:Nie prawdziwym psychiatrą, prawda?
00:59:59:Lubie o sobie myśleć, jako o |badaczu ludzkiego ducha.
01:00:05:Urocze.
01:00:07:- Opowiedz mi historię o wojnie.|- Co?
01:00:10:Historię o wojnie.
01:00:11:Pewnie masz wiele, ale pierwszą,|która przychodzi Ci na myśl.
01:00:15:Nie jest trochę za szybko na|takie rzeczy?
01:00:22:Naprawdę pan tego chce?
01:01:12:Nawet nie wiem czy jego rodzina|dostała z powrotem ciało.
01:01:16:Dlaczego uważasz, że to wydarzenie|dotyczyło Ciebie?
01:01:20:Nie wiem.
01:01:22:Chyba jestem za to odpowiedzialny.
01:01:24:Może gdyby Cię tam nie było, chłopak|by nie podbiegł.
01:01:30:A żołnierz nie wystrzelił. Mh?
01:01:35:Chyba tak.
01:01:37:To wyjaśnia sprawę.
01:01:39:Czujesz się odpowiedzialny za jego śmierć,|w dużej mierze jesteś.
01:01:43:Jestem zbyt surowy?
01:01:47:Ilu osobom opowiedziałeś tą historię?|Czterem? Trzem? Dwóm? Dwudziestu?
01:01:52:I co Ci powiedzieli?|"To nie Twoja wina".
01:01:56:"Nie, nie powinieneś się winić".|"Nie mogłeś nic zrobić".
01:02:01:Mam rację?
01:02:03:Szukałeś przebaczenia|u innych,
01:02:05:ale jak już odkryłeś, jest to coś, |czego nie moga Ci dać.
01:02:09:Nie możemy pozbyć się bólu,|musimy nosic go w sobie na zawsze.
01:02:13:To właśnie znaczy - żyć.
01:02:16:Mogę pomóc Ci żyć z bólem.|Popatrz na mnie.
01:02:23:Mam 86 lat.
01:02:26:Straciłem całą rodzinę.
01:02:29:Straciłem moich rodziców.
01:02:32:Straciłem siostry, braci,|straciłęm moją żonę.
01:02:37:A mimo to, dalej tu jestem.
01:02:40:Mogę się uśmiechać, a świat|dalej jest wspaniałym miejscem.
01:02:49:Ah.
01:02:52:Elena pewnie niedługo tu będzie.
01:02:56:Powiedz jej, że jestem w hotelu.
01:03:02:A propos, wiesz, że masz bardzo|spokojny sen?
01:03:07:Żadnego ruchu, żadnego grymasu|na twarzy. Śpisz jak dziecko.
01:03:11:To chyba dobrze, prawda?
01:03:13:Nie.
01:03:15:Jeśli męczyłbyś się ze sobą,
01:03:18:znaczyłoby to, że|problem jest blisko.
01:03:21:Ale spokój, dla dorosłego człowieka|nie jest to dobry znak.
01:03:35:Dziękuję.
01:03:43:- (Doktor) Do widzenia.|- Dziękuję.
01:03:48:Dzięki.
01:03:50:- Zobaczymy się w domu.|- Pewnie.
01:04:09:(Mark) Dwanaście, trzynaście,|czternaście.
01:04:13:(Mark) Szesnaście, siedemnaście,|osiemnaście.
01:04:16:Znakomicie.|Już prawie jest jak dawniej.
01:04:19:Kłamca. Ruszam się|gorzej od Ciebie.
01:04:22:Znakomicie!
01:04:24:Poczucie humoru jest zazwyczaj|ostatnią umiejętnością, która powraca.
01:04:28:To z Twojego biura.
01:04:30:Czerwony Krzyż w Kurdystanie
01:04:32:znalazł rzeczy Davida w hotelu w... |. W Rawa...
01:04:36:Rawanduz.
01:04:38:Tak.
01:04:40:To miasto na północy.|Tam była nasza baza.
01:04:43:(Elena) Ale powiedziałeś mi,|że pojechał na południe?
01:04:46:Nie wiem, on kierował się na południe.|A ja miałem wrócić do Rawanduz.
01:04:51:Ale wyjechałem do Turcji,|jak tylko nadarzyła się okazja.
01:04:56:(Elena) Wszystko ciągle tam jest.|Jego ubrania, wszystko.
01:05:00:Ok. Co robimy? Jest tam|ktoś z kim możemy się skontaktować?
01:05:04:Nie wiem.
01:05:06:- Myśl Mark! Ktoś musi być.|- Nie wiem.
01:05:08:To nie jest dobry moment.|Nie teraz.
01:05:13:Co mam powiedzieć Diane?
01:05:15:Jezu, co mam powiedzieć?
01:05:19:Jadę tam. Zadzwoń jak|coś wymyślisz.
01:05:29:Obawiam się, ze nie rozumiem.
01:05:34:Mój najlepszy przyjaciel, David...
01:05:36:Pojechaliśmy do Kurdystanu razem,|ale rozdzieliliśmy się.
01:05:43:- Powinien był wrócić tydzień temu.|- I martwisz się?
01:05:48:Trochę, tak.
01:05:50:Jego żona lada dzień|urodzi dziecko.
01:05:54:Ale on jest ostrożny.
01:05:58:To nie pierwszy raz, kiedy|powrót się opóźnia.
01:06:02:Mmm. W końcu to wojna,
01:06:05:opóźnienia są oczywiste.
01:06:11:Myślę, że nie powinieneś się nim|przejmować. Nic mu nie będzie.
01:06:15:Najważniejsza rzecz, to skoncentrować|się na Twoim leczeniu.
01:06:19:To mi przypomniało,
01:06:23:bardzo niewiele wiem|o geografii Kurdystanu.
01:06:28:Został podzielony przez Anglików,|prawda?
01:06:33:Tak.
01:06:35:Zawsze kiedy jest jakiś bałagan na świecie,
01:06:37:to albo oni albo francuzi.
01:06:39:Może mógłbyś narysować dla mnie mapę?
01:06:47:- Gdzie? Na ścianie?|- Czemu nie?
01:06:50:Myślisz, że będzie kontrastowało|z wystrojem?
01:06:54:Po prostu to zrób, ogólna mapa.
01:07:11:(Joaqu�n) A kiedy będziesz rysował,
01:07:13:może opowiesz jeszcze jedną|z Twoich historii wojennych?
01:08:14:Przykro mi, ale nie rozumiem.
01:09:54:Prawdopodobnie,
01:09:56:ani jedna z tych czaszek nie|należała do członka jej rodziny.
01:10:01:Więc tak naprawdę,
01:10:03:dałem jej szczątki kilku obcych ludzi,|żeby wzięła je do domu.
01:10:06:Mylisz się co do jednej rzeczy.
01:10:10:Dobrze wiedziała, że udajesz.
01:10:13:Dlatego właśnie była Ci wdzięczna.|Dlatego Ci podziękowała - za grę.
01:10:18:Dla przedstawienia jakie odegrałeś|dla jej dobra.
01:10:22:To bardzo skomplikowane, być tym|który przetrwał?
01:10:27:Czasami musisz zwrócić się ku magii.
01:10:32:Albo uwierzyć w rzeczy, które wiesz,|że nie są prawdziwe, jeśli chcesz przetrwać.
01:10:38:To taki rodzaj instynktu.
01:10:40:Jeśli chcesz żyć dalej,|jeśli chcesz przetrwać,
01:10:44:musisz pochować zmarłych.
01:10:51:(Joaqu�n) Powiedz mi, czy|aparat służy Ci jako filtr,
01:10:55:który oddziela Cię od tego|co dzieje się w okół Ciebie?
01:10:59:Tak. Przypuszczam, że właśnie dlatego|wielu fotografów ginie.
01:11:04:Kiedy patrzysz przez obiektyw,
01:11:06:łatwo jest zapomnieć, że rzeczy,|które dzieją się dookoła, są prawdziwe.
01:11:10:Ale czasami to zawodzi.
01:11:13:Czasem, prawdziwy świat|przejmuje kontrolę
01:11:16:i wtedy, kiedy nie masz nikogo,|kiedy czujesz się samotny.
01:11:19:Być może, dlatego podróżujesz|z innymi fotografami?
01:11:23:Chyba tak.
01:11:25:- I po to by się nawzajem ochraniać.|- Tak, to też.
01:11:29:Jeszcze jedno spostrzeżenie.
01:11:37:Nie nazwałbym tego obsesją,
01:11:39:ale dlaczego tak przejmujesz się|losami zmarłych?
01:11:43:Zauważyłem to, kiedy opowiadałeś mi|o tym chłopaku z Bejrutu.
01:11:48:Na końcu powiedziałeś:
01:11:50:"Nie wiem nawet czy jego rodzina,|dostała z powrotem jego ciało".
01:11:56:Co tak ważnego jest dla Ciebie,|w losie zmarłych?
01:12:01:Może... przesądy.
01:12:05:(Joaqu�n) Przesądy?
01:12:07:Tak. Zmarli powinni być|zwróceni rodzinie.
01:12:11:Nie powinni być pozostawieni sami.
01:12:13:Są oni dla Ciebie ważniejsi,|niż Ci którzy przetrwali?
01:12:16:Nie.
01:12:18:Nie wiem.
01:12:20:Właściwie, nie rozumiem|o co Ci chodzi.
01:12:25:- Myślę, że wiesz.|- Powiedziałem, że nie wiem.
01:12:28:Co czujesz, kiedy widzisz wszystkie te|zwłoki rozrzucone dookoła?
01:12:32:Smutek? Strach?
01:12:34:Ulgę? Że nie jesteś wśród nich?
01:12:37:- Że Ty przeżyłeś?|- Pieprz się.
01:12:41:- Słucham?|- Powiedziałem, pieprz się.
01:12:44:Nie jestem jednym z Twoich|zbrodniarzy wojennych. Więc odpieprz się!
01:12:47:Powiedziałeś, że chcesz ze mną pogadać...
01:12:49:Nie prosiłem się, żebyś tu kurwa|przyjeżdżał!
01:12:51:Spałem sobie w mojej sali w szpitalu,
01:12:54:a Ty wchodzisz i mnie budzisz!
01:12:56:Możemy zrobić przerwę, jeśli chcesz.
01:12:58:- Tak, potrzebuję snu.|- Zabiorę Cię do domu.
01:13:01:Nie, starcze. Zostań tam gdzie jesteś.
01:13:58:Ah, więc już się obudziłeś.
01:14:01:Która godzina?
01:14:02:No już, do góry. Wstawaj.
01:14:04:Muszę się napić kawy.
01:14:05:Przyniosę kawę.|A Ty zacznij ćwiczenia.
01:14:25:Świetnie, jestem wyleczony.
01:14:27:Powinieneś rzucić okiem na pierwszą|stronę gazety.
01:14:30:Myślę, że będzie to dla Ciebie interesujące.
01:14:35:SADDAM GAZUJE KURDYJSKIE MIASTO.|PRZYPUSZCZALNIE 5000 OFIAR.
01:14:39:Pieprzony bydlak!
01:14:43:Zrobiłem trochę zbyt mocną,|jak na Twoje celtyckie gusta,
01:14:46:ale myślę, że będzie pomocna.
01:14:50:Francuzi nazywają nasz sposób|robienia kawy "les jus des chausettes".
01:14:55:- To znaczy...|- "Sok ze skarpetek", wiem.
01:14:59:Ty masz odpowiedź, chyba na wszystko?
01:15:03:Dziękuję.
01:15:05:Ten kto zrobił to zdjęcie,|zarobi fortunę.
01:15:09:My byliśmy tam miesiąc,|on mógł przyjechać wczoraj.
01:15:13:Ale był tam kiedy to się stało.|Nie myśleliśmy, że będziemy mieli rację...
01:15:17:My?
01:15:18:Masz na myśli siebie i|Twojego przyjeciela, David'a?
01:15:24:Tak.
01:15:28:Mógłbyś zrobić dla mnie jesze|jeden rysunek.
01:15:33:Mapę obszaru, gdzie doszło|do wypadku.
01:15:38:Nie bardzo dokładną, oczywiście.
01:15:42:Tylko położenie wzgórza i rzeki.
01:15:47:No dalej, do góry, wstawaj!
01:16:01:Dobrze.
01:16:05:Zobaczmy...
01:16:12:(Mark) To jest wzgórze, to rzeka.
01:16:17:A tutaj doszło do eksplozji.
01:16:24:Gdzieś tutaj, znajduje się miejsce|gdzie wpadłem do rzeki.
01:16:29:A tu niżej,|tu mnie znaleźli.
01:16:33:- Gdzieś tutaj jest jaskinia Harir.|- Powiedz mi o Davidzie.
01:16:37:Gdzie on się znajdował, kiedy|nastąpiła eksplozja?
01:16:48:Wiedziałem od początku, Mark.
01:16:51:Wiedziałem od momentu, kiedy usłyszałem|jego imię i zobaczyłem Twoją twarz.
01:16:56:A teraz, musisz opowiedzieć|co się wydarzyło.
01:17:01:Wiem, że to nie łatwe.
01:17:03:Ale to co próbuję Ci przekazać,|to że nie jesteś tak twardy jak myślisz
01:17:09:i nie możesz nosić tego w sobie|na zawsze.
01:17:15:Musisz powrócić, do ludzi,|którzy Cię kochają.
01:17:24:David!
01:17:25:Panie Walsh! Jedzie pan!
01:17:37:(Mark) Nie jedziemy z wami.
01:17:40:(Mark) Powodzenia, niech Bóg będzie z Wami.
01:17:53:(David) Jak myślisz, ile jeszcze?
01:17:57:Skąd mam wiedzieć. To Twój|genialny pomysł.
01:18:01:Chyba nie jesteś ciągle na mnie zły?
01:18:03:Nie, masz rację.|Czas wracać do domu.
01:18:06:Jezu, ale tu pięknie.
01:18:31:Wiesz co?
01:18:57:David!
01:19:00:David!
01:19:01:David!
01:19:02:David!
01:19:03:Nie strzelać!
01:19:06:Hej! Hej Hej!
01:19:12:Hej! Hej!
01:19:14:Ah!
01:19:18:Ah!
01:19:19:Nie! Nie chcę umierać!
01:19:24:Ah!
01:19:26:Nie! Nie!
01:19:27:Mark, ja umrę!
01:19:34:Ah!
01:19:37:Ah!
01:19:50:Ah! Mark! Ja umrę!
01:19:55:Ah! Mark! Ja umrę! Nie!
01:19:58:Mark! Ja umrę! Ja umrę!
01:20:03:Mark zabierz mnie do domu!|Zabierz mnie do domu, błagam!
01:20:44:Mark. Krzesło. Podaj nam krzesło.
01:20:47:- Zabierzcie mnie do szpitala!|- Oddychaj, nie martw się.
01:20:52:Przytrymaj ją. Szybko.
01:20:54:Spokojnie, spokojnie. Oddychaj.
01:20:58:Dalej.
01:20:59:(Diane) Oh!
01:21:02:- Idziemy.|- (Elena) Dalej.
01:21:37:Popatrz tylko na nią.
01:21:47:Chciałbyś ją potrzymać?
01:22:06:Tak mi przykro.
01:22:08:Diane, tak bardzo go kochałem.
01:22:15:Wiem, że on Ciebie też.
01:22:20:Chciałem Ci powiedzieć,
01:22:24:ale nie wiedziałem jak.
01:22:29:Gdzie go pochowałeś?
01:23:13:Hej.
01:23:15:Gdzie Mark?
01:23:17:Nie wiem. Wyszedł przed chwilą.
01:23:27:Elena.
01:23:30:Bądź dla niego łagodna.
01:23:32:My nie wiemy jak to jest
01:23:35:jeździć do tych miejsc,|a później wracać.
01:23:39:A przede wszystkim, bądź dla niego|łagodna, bo wrócił.
01:24:31:Chciałem zabrać go do domu.
01:24:35:Naprawdę.
01:24:39:Ciągle powtarzałem:
01:24:43:"Odwagi, nie bój się.|Zabieram Cię ze sobą, zabieram Cie do domu".
01:24:58:Zabieram Cię do domu.
01:25:01:Wrócisz do domu.
01:25:10:(Mark) Szedłem godzinami,|aż doszedłem do rzeki.
01:25:15:Nie było żadnego przejścia.
01:25:18:Nie miałem wyjścia, jak tylko wskoczyć.
01:25:56:(Mark) Był za ciężki, dusił mnie.
01:26:01:Nie mogłem oddychać.|Nie mogłem złapać oddechu.
01:26:05:Więc... puściłem go.
01:26:43:Przepraszam.
01:26:50:Kocham Cię.
01:26:52:Tak bardzo Cię kocham.
01:27:41:"Tylko umarli, widzieli koniec wojny."| PLATON
01:27:59:TRIAGE - system START(Simple Triage And Rapid Treatment) w medycynie ratunkowej umożliwiający służbom medycznym segregację rannych w wypadku masowym w zależności od stopnia ich poszkodowania oraz rokowań na przeżycie kolejnych 24 godzin.