Konfiguracja środowiska
użytkownika
mgr inż. Agata Skowrońska, CNA, NAI
Tematyka wykładu
1. Rodzaje skryptów logowania
2. Kolejność wykonywania skryptów
3. Polecenia MAP w skryptach logowania
4. Użycie programu Login do edycji skryptów logowania
5. Wykorzystanie oprogramowania
ZENworks for Desktops 3 do konfiguracji środowiska
użytkownika
Rodzaje skryptów logowania i ich wzajemne
powiązania
Skrypt logowania jest zestawem instrukcji wykonywanych przez system operacyjny
podczas procesu logowania. Instrukcje te określają początkowe środowisko pracy
użytkownika.
Mapowanie dysków, mapowanie dysków do przeszukiwań, przyłączanie drukarek,
komunikaty i inne polecenia umieszczone w skrypcie logowania są wykonywane za każdym
razem, gdy użytkownik się loguje.
W systemie NetWare są używane cztery rodzaje skryptów logowania (każdy z nich jest
opcjonalny):
" kontenerowy (Container);
" profilowy (Profile);
" użytkownika (User);
" domyślny (Default).
Skrypty logowania użytkownika i domyślny wykluczają się wzajemnie.
Kontenerowy skrypt logowania
" jest wykonywany jako pierwszy
" ustala ogólne środowiska pracy wszystkich
użytkowników umieszczonych w obiekcie
typu Organization lub Organizational Unit
(czyli kontenerze)
" jest tworzony jako cecha obiektu typu
Organization lub Organizational Unit
Podczas logowania danego użytkownika
jest wykonywany kontenerowy skrypt
logowania tylko dla kontenera, w którym
znajduje się ten użytkownik (patrz
rysunek).
Profilowy skrypt logowania
" konfiguruje środowisko pracy dla wielu użytkowników (grup)
" jest wykonywany po skrypcie kontenerowym, ale przed skryptem użytkownika
lub skryptem domyślnym;
" jest tworzony jako cecha Login Script obiektu typu Profile;
" jest uruchamiany dla każdego użytkownika, dla którego nazwa obiektu typu Profile
jest przypisana do jego własnej cechy profile.
Każdy użytkownik ma cechę Profile, określającą, który profilowy skrypt logowania
ma być dla niego wykonany. Jednemu użytkownikowi można przypisać tylko jeden
taki skrypt.
Aby profilowy skrypt logowania mógł zostać uruchomiony, użytkownik musi być
dysponentem obiektu typu Profile. Musi mieć przyznane co najmniej prawo Read
(do cech) do cechy Login Script (skrypt logowania).
Skrypt logowania użytkownika
" konfiguruje środowisko pracy dla pojedynczego użytkownika;
" jest wykonywany jako ostatni;
" jest tworzony jako cecha Login Script (skrypt logowania) obiektu typu
User;
W skład poleceń skryptu logowania użytkownika wchodzą polecenia
odpowiadające konkretnym potrzebom danego użytkownika.
Zazwyczaj skrypt logowania użytkownika nie jest używany. Jest
zalecane stosowanie kontenerowych skryptów logowania, których
utrzymanie jest łatwiejsze dla administratora.
Domyślny skrypt logowania
" zawiera tylko najważniejsze polecenia, takie jak mapowanie dysku sieciowego
na katalog PUBLIC;
" jest wykonywany, jeśli użytkownik nie ma własnego skryptu logowania;
" wykonuje niezbędne i podstawowe mapowania dysków w systemie;
" jest umieszczony w pliku LOGIN.EXE znajdującym się w katalogach SYS:LOGIN i
SYS:PUBLIC;
" nie może być modyfikowany.
Skrypt ten jest wykonywany dla każdego użytkownika (włącznie z obiektem
Admin), który nie ma własnego skryptu użytkownika. Po utworzeniu skryptu
logowania użytkownika domyślny skrypt logowania nie będzie uruchamiany.
Wykonywanie domyślnego skryptu logowania dla tych użytkowników, którzy nie
mają własnych skryptów, może być wstrzymane przez wstawienie polecenia
NO_DEFAULT do kontenerowego lub profilowego skryptu logowania. Powinno to
zapobiec konfliktom między tymi skryptami a skryptem domyślnym.
Projektowanie skryptów logowania
Dzięki kontenerowemu skryptowi
logowania można zapewnić wszystkim
użytkownikom z tego kontenera
dostęp do zasobów sieciowych.
Dla określonych grup użytkowników
przydatne będą profilowe skrypty
logowania.
Specyficzne potrzeby
użytkowników można zaspokoić dzięki
skryptom logowania użytkowników.
Polecenie MAP w skryptach logowania
MAP [[opcja] dysk:= [dysk:ścieżka]]
" opcja: np. ROOT, DEL, N;
" dysk: litera od A do Z;
" dysk:ścieżka: każda konstrukcja typu wolumin:katalog  można używać
zarówno nazw obiektów typu Volume, jak i fizycznych nazw woluminów;
" są poprawne zarówno odwrotne (\), jak i zwykłe (/) ukośniki.
Polecenia MAP można użyć do mapowania dysków na woluminy, katalogi lub
obiekty typu Directory Map. Obiekty typu Directory Map są obiektami eDirectory
wskazującymi na katalog lub wolumin w systemie plików.
Polecenia MAP można również używać w skryptach logowania do mapowania
dysków do przeszukiwań. Dyski te są dołączane do listy instrukcji PATH używanej
przez system operacyjny do odnajdywania plików wykonywalnych.
Mapowanie dysków sieciowych na woluminy
Mapowanie dysków sieciowych na katalogi
Jest możliwe zmapowanie kilku oznaczeń
dysków na ten sam wolumin, wskazujących
na różne katalogi i podkatalogi na tym
woluminie.
Wiele aplikacji musi być uruchamianych z
poziomu katalogu głównego woluminu. Opcja
ROOT polecenia MAP pozwala na
zmapowanie dysku na podkatalog pełniący
odtąd funkcję katalogu głównego.
Mapowanie sieciowych dysków do przeszukiwań
Dysk do przeszukiwań jest dyskiem
sieciowym wskazującym na katalog
aplikacji, który został dodany do zmiennej
PATH (zobacz rysunek).
Dyski do przeszukiwań są oznaczone
literą  S" (ang.  search") i tworzone są za
pomocą polecenia MAP S#:=
Mapowania sieciowych dysków do
przeszukiwań pozwalają na uruchamianie
plików wykonywalnych z dowolnego miejsca
struktury katalogów.
Dostępne sieciowe dyski do przeszukiwań
W trakcie mapowania dysku do
przeszukiwań za pomocą
polecenia MAP system NetWare
wybiera kolejne dostępne
oznaczenia zaczynając od końca
alfabetu, czyli od Z do D (zobacz
rysunek).
System NetWare pozwala na
użycie maksymalnie 16 dysków do
przeszukiwań.
Mapowanie dysków do przeszukiwań
Mapowanie dysku za pomocą obiektu typu
Directory Map
Obiekt typu Directory Map jest obiektem
zawierającym ścieżkę wolumin/katalog. Zmapowanie
dysku na taki obiekt powoduje zmapowanie tego dysku
na określony wolumin i katalog.
Zaletą tej sytuacji jest to, że obiekt wskazujący
(Directory Map) jest niezależny od fizycznego
woluminu, na który wskazuje.
Na rysunku obiekt WPDOC typu Directory Map
wskazuje na katalog zawierający dokumenty edytora
tekstów (WPDOC). Użytkownik może zmapowac dysk
na ten obiekt nie znając ścieżki do woluminu i
katalogu.
Ścieżka FS1_DATA:DOCUMENT\WP jest cechą obiektu
WPDOC typu Directory Map.
Aby zmapowac dysk do przeszukiwań na obiekt
WPDOC typu Directory Map, należałoby wpisać:
MAP INS S16:=WPDOC
Używając polecenia MAP do mapowania dysku na
obiekt typu Directory Map nie należy umieszczać
dwukropka (:) po nazwie tego obiektu.
Polecenia i zmienne stosowane w skryptach
logowania
Polecenia skryptów logowania mają
specyficzną składnię i strukturę. Razem z
poleceniami mogą być używane zmienne, w
celu zwiększenia elastyczności i
efektywności skryptów. Na rysunku
przedstawiono tekst i zmienną w skrypcie
logowania oraz efekt końcowy na ekranie dla
różnych użytkowników.
Następujący przykład pokazuje sposób
użycia polecenia WRITE (wypisywanie) oraz
zmiennych GREETING_TIME (pora dnia) i
LOGIN_NAME:
WRITE "Good %GREETING_TIME, %LOGIN_NAME"
Jeśli identyfikatorem użytkownika jest
KTracy, a bieżąca godzina to 9:00, to
polecenie spowoduje wyświetlenie zdania:
Good morning, KTracy
Przykład kontenerowego skryptu logowania
IF NDAY_OF_WEEK = "6" AND HOUR24 < "10" THEN
REMARK Przykład kontenerowego skryptu logowania
WRITE "WEEKLY REMAINDER:"
WRITE "Good %GREETING_TIME, %LOGIN_NAME"
WRITE "PLEASE DELETE ANY
WRITE "You have logged in from station %STATION"
UNNECESSARY FILES"
MAP DISPLAY OFF
FIRE PHASERS 4
BREAK OFF
PAUSE
*Polecenia mapujące dyski do przeszukiwań
END
MAP ROOT S16:=FS1_SYS:PUBLIC
; Wyrażenie IF powodujące wyświetlenie pliku z
przefiltrowanym tekstem z codziennymi
IF MEMBER OF "DBUSERS" THEN
komunikatami dla grupy użytkowników.
MAP S3:=FS1_DATA:APPS\DB
IF MEMBER OF "CONTAINER_ADMINS" THEN
IF MEMBER OF "WPUSERS" THEN
FDISPLAY S1_SYS:MESSAGE\ALERTS.TXT
MAP S4:=FS1_DATA:APPS\WP
PAUSE
;Mapowanie dysku na katalog własny użytkownika
END
MAP ROOT H:=%HOME_DIRECTORY
NO_DEFAULT
;Użycie innego kontenerowego skryptu logowania,
MAP DISPLAY ON
jeśli użytkownik jest administratorem kontenera.
MAP
IF MEMBER OF "CONTAINER_ADMINS" THEN
;Polecenie uruchamiające program
INCLUDE .OU=CORP.OU=NYC.O=EMA Novell Application Launcher
#NAL
;Wyrażenie IF powodujące wyświetlenie
cotygodniowego komunikatu.
Polecenia skryptów logowania
Polecenie Opis
REM Komentarz
REMARK
;
*
WRITE Wyświetla informację umieszczoną w cudzysłowie prostym. Warto zwrócić uwagę na zmienne użyte w
tym poleceniu.
MAP Włącza lub wyłącza wyświetlanie informacji o mapowaniach dysków.
DISPLAY
BREAK Umożliwia (BREAK ON) lub uniemożliwia (BREAK OFF) przerwanie wykonywania skryptu logowania za
pomocą klawisza Break.
MAP Umożliwia trwałe przypisanie oznaczeń dysków, zachowywane dopóty, dopóki polecenie to nie zostanie
usunięte ze skryptu logowania. Jest to najważniejsze polecenie używane w skryptach logowania.
IF...THEN Umożliwia ustanowienie warunku, który musi być spełniony, aby skrypt logowania mógł wykonać
określone polecenie. Instrukcja IF może być zagnieżdżona do dziesięciu poziomów.
Polecenia skryptów logowania
INCLUDE Polecenie INCLUDE może uruchamiać pliki tekstowe i skrypty logowania dowolnych obiektów, w
tym przypisanych do kontenerów, profili i innych użytkowników.
Odwołując się do skryptu logowania innego kontenera należy użyć nazwy pełnej w celu uniknięcia
błędu nazewnictwa wynikającego z innego kontekstu bieżącego.
FIRE Uaktywnia sygnał dz
więkowy generowany w celu zwrócenia uwagi na coś na ekranie lub w sytuacji
PHASERS naruszenia zabezpieczeń systemowych.
PAUSE Działa tak samo, jak polecenie PAUSE w systemie DOS. Wstrzymuje wykonywanie skryptu
logowania do chwili naciśnięcia dowolnego klawisza.
FDISPLAY Powoduje wyświetlenie na ekranie podanego pliku tekstowego w formacie przefiltrowanym; usuwa
znaki sterujące dla drukarki i inne znaki nieprzydatne dla użytkownika.
NO_DEFAULT Zapobiega wykonaniu domyślnego skryptu logowania.
# Powoduje zewnętrzne wykonanie pliku .EXE, .COM lub .BAT. Nazwa pliku wykonywalnego jest
poprzedzona płotkiem (#). Po zakończeniu działania wywołanego programu skrypt logowania będzie
kontynuował swoje działanie.
@ Powoduje zewnętrzne wykonanie pliku .EXE, .COM lub .BAT. Nazwa pliku wykonywalnego jest
poprzedzona płotkiem (@). Skrypt logowania będzie kontynuował swoje działanie w tle.
Zmienne
Opisane w tabeli zmienne
pomagają dostosować
kontenerowy skrypt
logowania do wymagań
użytkownika. Jeśli wartości
zmiennych spełniają
określone kryteria, to
można zapewnić dostęp do
zasobów.
Zmienne muszą być
poprzedzone znakiem
procenta (%) i muszą być
napisane wielkimi literami.
Profilowy skrypt logowania
REM Przykład profilowego skryptu logowania
;Mapowanie dysku na katalog używany przez całą kadrę
kierowniczą
MAP ROOT M:=FS1_DATA:MANAGERS
Najbardziej typowymi użytkownikami skryptu
profilowego są użytkownicy, którzy znajdują się w różnych
kontenerach i potrzebują podobnego skryptu dającego im
dostęp do określonych zasobów.
Skrypt logowania użytkownika
REM Przykład skryptu logowania użytkownika
*Specyficzne dla użytkownika mapowania dysków.
MAP ROOT G:=FS1_DATA:USERS\EALDER\REPORTS
MAP ROOT H:=FS1_DATA:USERS\EALDER\LETTERS
*Instrukcja IF powodująca wyświetlenie przypomnienia o zrobieniu tygodniowego
sprawozdania
IF DAY_OF_WEEK = "FRIDAY" THEN
FIRE PHASERS 9
WRITE "FRIDAY AGAIN, TIME TO GENERATE REPORTS"
MAP I:=FS1_DATA:APPLIC\DDB\REPGEN
END
MAP DISPLAY ON
MAP
Polecenie MAP ROOT H znajdujące się tym skrypcie koliduje z poleceniem MAP ROOT
H:=%HOME_DIRECTORY znajdującym się w kontenerowym skrypcie logowania omówionym
wcześniej.
Ponieważ skrypt logowania użytkownika jest wykonywany po kontenerowym skrypcie
logowania, oznaczenie H wskazuje na katalog LETTERS.
Korzystanie z programu Login do tworzenia
skryptów logowania
Program Login systemu NetWare udostępnia dwa miejsca,
w których mogą być przygotowywane skrypty logowania:
" karta Script;
" okno Variables.
Karta Script
Karta Script służy do określenia
alternatywnych skryptów logowania. Jeśli w
polu Login Script zostanie podany skrypt
logowania pochodzący z kontenera, obiektu
typu User lub pliku tekstowego, to w trakcie
logowania tylko on zostanie wykonany.
Jeśli w polu Profile Script zostanie podany
profilowy skrypt logowania, to zostanie on
wykonany obok innych skryptów logowania
przypisanych do danego użytkownika.
Aby zapobiec wykonywaniu skryptów
logowania, należy usunąć zaznaczenie pola Run
Scripts (wykonywanie skryptów). W efekcie nie
będą wykonywane żadne skrypty, nawet te
podane w polach Login Script i Profile Script.
Okno Variables
Okno Variables pozwala na wprowadzanie
wartości czterech zmiennych, do których można
się odwoływać w każdym skrypcie logowania.
Aby skorzystać ze zmiennych, należy w
odpowiednim polu wpisać wartość, która ma
zostać użyta, i zalogować się. Zmienna (%2, %3,
%4 lub %5) może zostać użyta w skrypcie
logowania, do którego dany użytkownik ma
przyznane prawa.
Skrypt logowania użytkownika może na
przykład zawierać następujące polecenie:
MAP ROOT H:=FS1_DATA:%2
Dysk H: może być mapowany przy każdym
logowaniu na inne miejsce woluminu przez
przypisywanie zmiennej %2 odpowiedniej ścieżki
w oknie Variables.
ZENworks for Desktops 3
Oprogramowanie Z.E.N.works (Zero Effort Networks) redukuje
koszty i trudności związane z zarządzaniem stacjami roboczymi w
systemie Windows. Dzięki oprogramowaniu Z.E.N.works
administratorzy sieci mogą zarządzać stacjami roboczymi Windows
za pomocą eDirectory.
Po zainstalowaniu oprogramowania Z.E.N.works do drzewa
eDirectory można dodawać obiekty typu Workstation reprezentujące
stacje robocze w sieci. Można również tworzyć obiekty typu Policy
Package (pakiety założeń systemowych), za pomocą których określa
się zasady zarządzania stacjami roboczymi lub środowiskiem
użytkownika.
Obiekty typu Policy Package i założenia (policies)
Każdy pakiet Policy Package jest zbiorem założeń
systemowych (policies) pozwalających na ustawianie
parametrów zarządzania środowiskiem użytkownika.
Każdy pakiet założeń systemowych można przypisać
obiektom typu
" User,
" Group
" lub klasy Container
znajdującym się w drzewie eDirectory.
Wszystkie założenia w pakiecie założeń mają wpływ na
użytkowników lub obiekty skojarzone z tym pakietem.
User Policy Package
W pakiecie założeń można włączać, wyłączać lub modyfikować dowolne
założenia:
" Disabled  wyłącza założenia, ale na stacji roboczej wcześniejsze zmiany
mogą pozostać bo są zapisane w rejestrze
" Ignore  nie gwarantuje wyłączenia lub włączenia założeń, pozwala stacji
roboczej działać z poprzednimi założeniami
" Enabled  włącza założenia
Kiedy tworzymy pakiet założeń, założenia są domyślnie wyłączone
(Disable).
User Policy Package
Założenia znajdujące się w pakietach założeń dla
użytkowników określają cechy użytkowników logujących
się ze stacji roboczych z systemem Windows 3.x, 95 i
NT/2000.
Założenia mają wpływ tylko na tych użytkowników,
którzy logują się ze stacji roboczych działających w
systemie Windows określonym w pakiecie i skojarzonym z
tym pakietem.
User Policy Package
W jednym kontenerze można
utworzyć wiele pakietów założeń
dla użytkowników odnoszących się
do tego samego systemu
operacyjnego. W razie wystąpienia
konfliktów między pakietami system
wyświetli odpowiednie ostrzeżenie.
Parametry skonfigurowane w
pakietach założeń dla użytkowników
odnoszą się do użytkowników
skojarzonych z pakietami bez
względu na stację roboczą, z której
się logują. Parametry te są stosowane
tylko wtedy, gdy użytkownicy
korzystają ze stacji roboczych z
systemem operacyjnym określonym w
pakiecie.
Rodzaje założeń Z.E.N.works
Po utworzeniu obiektu typu Policy Package można włączyć i
skonfigurować poszczególne założenia w nim zawarte. Po włączeniu
dowolnych założeń danego pakietu i skojarzeniu pakietu z innymi
obiektami drzewa eDirectory, założenia mają wpływ na użytkowników
lub stacje robocze wskazane przez pakiet, do którego należą
założenia.
Wszystkie założenia Z.E.N.works są również obiektami eDirectory i
po włączeniu pojawiają się w drzewie eDirectory jako oddzielne
obiekty.
Gdy pakiet założeń zostanie skojarzony z kontenerem, wówczas
założenia włączone w pakiecie mają wpływ na wszystkie obiekty typu
User znajdujące się w tym kontenerze.
Rodzaje założeń dla użytkowników
" WinNT-2000 Policy
" Win95-98 Policy
" General Policy
WinNT-2000 Policy
" Dynamic Local User policy
" Help Desk policy
" NT Desktop Preferences policy
" NT User Printer policy
" NT User System policy
" Remote Control policy
" User Extensible policies
" Windows 2000 Group policy
" Windows Terminal Server policy
" Scheduled Action policy
Win95-98 Policy
" 95 Desktop Preferences
" 95 User System
" Help Desk
" Remote Control
" User Extensible
" Scheduled Action
General Policy
" Help Desk
" Remote Control
" Scheduled Action
Określanie skojarzeń pakietów założeń
systemowych
Przy określaniu skojarzeń pakietów założeń systemowych należy:
" rozważyć porządek, według którego założenia będą wdrażane w
środowisku eDirectory;
Założenia są domyślnie stosowane do obiektów klasy Leaf tak, jak
prawa eDirectory. Założenia skojarzone bezpośrednio z obiektem typu
User są ważniejsze niż założenia systemowe skojarzone z kontenerem,
w którym znajdują się te obiekty.
Jeśli na przykład użytkownik jest skojarzony z pakietem założeń
włączającym zdalną kontrolę stacji roboczej użytkownika, a kontener,
w którym się ten użytkownik znajduje, jest skojarzony z pakietem
wyłączającym zdalną kontrolę, to zostaną zastosowane założenia
skojarzone z użytkownikiem, a nie z kontenerem.
" w miarę możliwości przypisywać założenia do kontenerów.
Dostosowywanie aplikacji uruchamianych na
stacji roboczej
Aplikacje mogą być dostosowywane za pomocą
następujących założeń włączanych w pakietach założeń
dla użytkowników:
" NT User System,
" 95 User System.
Za pomocą tych założeń można ukrywać przed
użytkownikiem aplikacje lokalne. Można np. ograniczyć
problemy z dostępem do sieci oraz obciążenie sieci dzięki
ukryciu takich aplikacji, jak Otoczenie sieciowe, czy
poleceń Uruchom lub Znajdz
z menu Start.
Dostosowywanie interfejsu użytkownika systemu
Windows
Ustawienia Pulpitu, takie jak tapeta, wygaszacz ekranu i dz
więki,
mogą być ujednolicone i zastosowane u każdego użytkownika.
Ustawienia te mogą być skonfigurowane tak, aby użytkownicy nie
mogli ich zmieniać.
Aby skonfigurować standardowy interfejs użytkownika na stacjach
roboczych, należy użyć założeń Desktop Preferences w pakietach
założeń dla użytkowników.
Za pomocą tych założeń można określić wiele ustawień
użytkownika możliwych do skonfigurowania w Panelu sterowania
Windows. Wszyscy użytkownicy skojarzeni z pakietami założeń
zawierającymi założenia tego typu otrzymują tę samą, niezmienialną
konfigurację stacji roboczych.
Konfigurowanie zdalnej kontroli stacji roboczych
Podczas instalowania oprogramowania klienta Novella
dla Z.E.N.works jest również instalowany agent zdalnej
kontroli. Aplikacja ta jest uruchamiana wtedy, gdy stacja
robocza łączy się z siecią.
Agenci zdalnej kontroli używają funkcji
uwiarygodniania eDirectory do sprawdzania, czy
użytkownik, który próbuje uzyskać zdalną kontrolę nad
stacją roboczą, jest do tego upoważniony. Użytkownicy,
którzy chcą zdalnie kontrolować stacje robocze, muszą
mieć uprawnienia do odpowiedniego obiektu typu
Workstation.
Program Application Launcher
Składnik Application Launcher pakietu Z.E.N.works
pozwala na dystrybuowanie aplikacji wśród
użytkowników. Takie aplikacje mogą być zainstalowane,
uruchomione, a nawet naprawione za pomocą tego
programu.
Program Application Launcher pozwala na tworzenie
obiektów typu Application w drzewie eDirectory. Obiekty
te reprezentują aplikacje dystrybuowane wśród
użytkowników.
Elementy składowe programu Application Launcher
Program Application Launcher składa się z czterech części. Dwie z
nich służą administratorowi, dwie pozostałe  użytkownikowi.
Narzędzia administratora:
" Application Launcher Snap-In;
" snAppShot.
Narzędzia użytkownika:
" okno Application Launcher;
" program Application Explorer.
Okno Application Launcher
Okna Application Launcher
używa się na stacjach
roboczych. Wyświetla ono ikony
aplikacji dostarczonych za
pomocą programu Application
Launcher, które są dostępne dla
użytkownika.
Okno Application Launcher
(NAL.EXE) może być uruchomione
w systemach Windows 3.1x, 95 i
NT/2000.
Program Application Explorer
Program Application Explorer
(NALEXPLD.EXE) jest alternatywą dla
okna Application Launcher. Pozwala na
uruchamianie aplikacji z następujących
miejsc:
" okno programu Application
Explorer;
" program Eksplorator Windows;
" menu Start;
" zasobnik na Pasku stanu;
" Pulpit.
Program Application Explorer może
być uruchomiony tylko na terminalach
pracujących w systemach operacyjnych
Windows 95 lub NT/2000.
Udostępnianie okna Application Launcher i
programu Application Explorer
Aby dodać plik NAL.EXE lub NALEXPLD.EXE do skryptu logowania,
należy wykonać jedną z następujących czynności:
" Aby udostępnić okno Application Launcher, należy dopisać
następujący wiersz na końcu kontenerowego skryptu logowania
@\\nazwaserwera\SYS\PUBLIC\NAL.EXE
" Aby udostępnić program Application Explorer, należy na końcu
kontenerowego skryptu logowania dopisać następujący wiersz:
@\\nazwaserwera\SYS\PUBLIC\NALEXPLD.EXE
Gdy użytkownik loguje się, wówczas zostaje uruchomiony program
Application Launcher. Dzięki temu użytkownik może uruchomić
dostępne mu aplikacje klikając dwukrotnie na ich ikonach w oknie
Application Window lub w programie Application Explorer.