Kazanie na XVII niedzielę zwykłą rok C




A:hover {
FONT-WEIGHT: bold; COLOR: #dccd47
}








strona
główna nowości   email  księga gości      ogłoszenia  dyskusja   
reklama-banery
chat




Kazanie na XVII niedzielę zwykłą rok
C
    Przed
kilkoma chwilami słyszeliśmy modlitwę, w której król Salomon prosił Boga o
mądrość. Czym jest mądrość? Czy jest ona tym samym, co wykształcenie? Czy
mądrość jest tym samym, co życiowe doświadczenie? Czy jest to umiejętność
radzenia sobie w życiu? Co to znaczy być mądrym człowiekiem. To ważne
pytanie, ważne dla każdego z nas. Każdy z nas chce przecież uchodzić za
człowieka mądrego. Mądrość jest potrzebna każdemu bez
wyjątku.   
Mądrość to umiejętność odróżniania dobra od zła. Tego, co dla
człowieka dobre i potrzebne od tego, co ma tylko pozór dobra, co jest
szkodliwe, chociaż często wygląda bardzo niewinnie. Mądrość, to także
umiejętność rozróżniania spraw ważnych i drugorzędnych. Jeżeli wiem, co w
życiu jest najważniejsze, co tak naprawdę się liczy - jestem człowiekiem
mądrym.   
Prawdziwa mądrość prowadzi człowieka do odkrycia skarbu, dla
którego warto jest poświęcić wszystko inne.    O takim właśnie mądrym człowieku mówi
Chrystus w dzisiejszej Ewangelii. Mówi do każdego z nas, bo chociaż w
usłyszanej przypowieści o drogocennej perle Jezus nie zadaje nam żadnych
pytań, to każdy z nas musi sobie na jedno pytanie odpowiedzieć: „Co jest
dla mnie drogocenną perłą?”    Jezus mówi, że taką drogocenną perłą jest
Królestwo Boże. Że dla Królestwa Bożego warto jest poświęcić wszystko
inne. Jak to odnieść do naszego życia. Przecież codziennie żyjemy wśród
tylu problemów, tylu kłopotów. Przecież tyle spraw każdego dnia mamy na
głowie. Nasze życie jest ciągłą niepewnością o naszą przyszłość a Bóg
mówi, że są sprawy ważniejsze? Jakże często takie właśnie jest nasze
myślenie.    A
Jezus mówi: „Cóż za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał a
na swej duszy szkodę poniósł?” Na pewno nie chodzi Mu o to, abyśmy zaczęli
zaniedbywać codzienne obowiązki, abyśmy przestali się czymkolwiek
przejmować. Człowiek musi być roztropny, musi troszczyć się o zwykłe,
powszednie sprawy. Naszym obowiązkiem jest troska o siebie i swoich
najbliższych. Bóg tylko przypomina każdemu z nas, że są sprawy o wiele
ważniejsze, że nie taka jest właściwa hierarchia wartości, że nie tylko do
tego ogranicza się życie człowieka. Że wśród codziennej krzątaniny musimy
pamiętać o tym, po co tak naprawdę żyjemy na tej ziemi. Że nie możemy
traktować Boga jako jednego z dodatków do naszego
życia.    Bóg nie
chce być dla człowieka kimś, o kim przypominamy sobie od czasu do czasu,
może przy okazji niedzielnej Mszy Świętej, czy w czasie parafialnych
rekolekcji.   
Bóg musi być w centrum Twojego życia, bo właśnie tam jest Jego
miejsce. Jeżeli Bóg będzie na pierwszym miejscu, wtedy wszystko inne też
znajdzie się na właściwym miejscu.    Jaka jest Twoja
wiara?
„Codziennie czegoś
poszukujesz, czegoś z ubrania, czegoś na
stół, czegoś na prezent, czegoś dla
dzieci, czegoś na wakacje, czegoś dla
siebie.Codziennie czegoś poszukujesz,może
przyjaciela, może miłości, może ludzi
życzliwych.Poszukujesz rzeczy wielkich i małych, koniecznych
i zbędnych.Twoje życie składa się z poszukiwań.Czemu
podporządkowujesz swoje
wysiłki, zaharowanie, zabieganie.Co obraca Twój
kołowrotek?Czy masz w swoim życiu perłę, za którą byłbyś
gotów, jak tamten kupiec, oddać wszystko?
Czy dla Ciebie sam
Chrystus jest skarbem ukrytym w roli codziennych dni, perłą,
kupioną w pierwszym pragnieniu wiary. (...)            
Jeśli nie ma Go w
Twoim sercu,jeśli nie pragniesz Go, jak ochłody w upalny
dzień,jeśli nie zasiadasz z Nim często do Wieczerzy,Jezus nie jest
Twoim skarbem.            Nie
oszukuj się.            Nie
masz perły”.
xjw