Kazanie




A:hover {
FONT-WEIGHT: bold; COLOR: #dccd47
}
P.MsoNormal {
FONT-SIZE: 14pt; MARGIN: 0cm 0cm 0pt; FONT-FAMILY: "Times New Roman"; mso-style-parent: ""
}
P.MsoBodyText {
FONT-SIZE: 14pt; MARGIN: 0cm 0cm 0pt; FONT-FAMILY: "Times New Roman"; TEXT-ALIGN: justify
}








strona
główna nowości  email 
księga gości  ogłoszenia  reklama-banery
chat




10.
NIEDZIELA PER ANNUM ROK A
POZWÓL,
BY JEZUS CIĘ UZDROWIŁ!
 
Siostry i
bracia!
        
Na początku naszego rozważania chciałbym opowiedzieć wam krótko historię
życia pewnego amerykańskiego profesora, wykładowcy historii sztuki na
uniwersytecie w Oxfordzie. Był człowiekiem ochrzczonym, wychowywanym w
swojej rodzinie w duchu wiary. W ciągu swego życia jednak gdzieś zagubił
ten niezwykły skarb jaki Bóg mu ofiarował. Stał się ateistą. Nie wierzył
teraz w nic i w dodatku walczył z Bogiem. Pewnego lata udał się wraz ze
swoimi studentami na wakacje do Europy. W czasie ostatniego dnia
wypoczynku (byli wtedy w Paryżu, gdzie podziwiali dzieła malarskie w
Luwrze) ów profesor odczuł nagle przeraźliwy, ostry ból brzucha. Niedługo
potem zostaje przewieziony do szpitala i ląduje od razu na stole
operacyjnym. Był to okres wakacji. Większość lekarzy przebywała na
urlopach a w przypadku tego człowieka konieczne było przeprowadzenie
natychmiastowej, skomplikowanej operacji. W przeciwnym razie czekała go
śmierć. Na szczęście udało się ściągnąć dwóch chirurgów, którzy podjęli
się zabiegu. W tym czasie operowany pacjent odczuł, że nagle znajduje się
w dziwnym, ciemnym pomieszczeniu (tunelu), w którym przemykały złowrogie,
ciemne postacie rzucające pod jego adresem obelżywe, wulgarne słowa.
Niektóre z tych postaci przeganiały go z tego miejsca i nakazywały wracać.
Widać było na ich twarzach ból i cierpienie. Profesor widział też białe
postacie, które namawiały go do odwrotu. Nagle poczuł ogromny ból brzucha
i spostrzegł, że leży w szpitalnej sali na łóżku, otoczony gronem lekarzy
i znajomych. Teraz był przekonany, że to Bóg dał mu szansę. Mimo swoich
poglądów nie został przekreślony. Od tej pory stał się świadkiem. 
 
        
Kochani! Dzisiejsze słowo Boga znów uświadamia nam jak bardzo Bogu zależy
na nas. Jego miłość jest bezkresna, ale Bóg oczekuje od człowieka
odwzajemnienia tej miłości. Jeśli człowiek chce, pozostając wolnym,
odpowiedzieć pozytywnie na tą propozycję, to w jego sercu kusi zagościć
pragnienie Boga. Bóg chce przede wszystkim naszej miłości, a nie tylko
jakichś zewnętrznych oznak pobożności i przywiązania, które człowiek
próbuje okazać nie raz tak, aby inni to widzieli. Wiara to spotkanie z
Bogiem, które rodzi się i wypływa z serca. Bywają takie sytuacje w życiu,
gdy jak w przypadku Abrahama, jesteśmy poddawani poważnym próbom. I tutaj
właśnie Bóg chce zobaczyć jaka będzie reakcja człowieka. Jeśli wierzysz to
nie powinieneś się bać. Jeśli nie wierzysz to znaczy, że jesteś
wewnętrznie zraniony i potrzebujesz interwencji Boskiego Lekarza, który,
pod warunkiem, że się na to zgodzisz, może w Tobie dokonać cudu tak jak
było w przypadku wielu ludzi: Marii Magdaleny, Dobrego Łotra, celnika
Mateusza czy też nauczyciela akademickiego, którego historię życia
usłyszeliśmy na początku. Jezus chce cię uzdrowić. Czasem jest to zabieg
bardzo bolesny, ale ratujący twoją wieczność. I pamiętaj, że kiedyś
przyjdzie czas zdania sprawy ze swojego życia. Staniesz przed sędzią,
który jest miłosierny, ale zarazem sprawiedliwy. Dlatego już dziś warto
wyciągnąć wnioski. Jak żyć? Co to znaczy dla mnie słuchać Boga? Jak Bogu
odpowiedzieć?
        
Jesteś wolny i odpowiesz jak sam uważasz, lecz  jednak jeśli jesteś
rozsądny to nie szukaj innej odpowiedzi, ale posłuchaj co mówi
psalmista:
 
„Bogu składaj ofiarę
dziękczynną,
  spełnij swoje śluby
wobec Najwyższego.
  I wzywaj Mnie w dniu
utrapienia,
  Uwolnię ciebie, a ty
Mnie uwielbisz.”
        

        
Czy to dużo? Myślisz: nie dam rady, bo jestem grzeszny i za bardzo Boga
obraziłem? Wtedy przypomnij sobie słowa Jezusa: „Nie potrzebują lekarza
zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem nawracać
sprawiedliwych, ale grzeszników.” Amen.
 
                                                                 

                                                                 
ks. Grzegorz Kupczyk