Średniowieczne nawiązania w literaturze późniejszych epok.











Piątek, 21 Kwietnia Imieniny obchodzą: Anzelm, Feliks, Bartosz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Średniowiecze >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???



Gdzie jestSciaga.pl
?
















Średniowieczne
nawiązania w literaturze późniejszych epok.










kategoria:   J.polski
zakres:   Średniowiecze
dodano:   1999-07-24




A. Współczesna
poezja - np. Stanisław Grochowiak. Poetę tego charakteryzuje
fascynacja epoką średniowiecza, podejmowanie tematów takich, jak
miłość i śmierć, piękno i brzydota - typowych dla wieków średnich.
Grochowiak przywołuje także motyw "poety przeklętego", który
funkcjonuje w twórczości Francoisa Villona, słynnego
średniowiecznego autora dzieła pt. "Wielki testament". Za przykład
mogą posłużyć wiersze Stanisława Grochowiaka pt. "Chmura" i "Święty
Szymon Słupnik". W drugim z wymienionych utworów poeta rozważa
problem ascezy i umartwiania ciała. Również utwór Kazimiery
Iłłakiewiczówny pt. "Opowieści małżonki Świętego Aleksego" nawiązuje
do średniowiecznych żywotów świętych. Jest on polemiką z postawą
tytułowego bohatera legendy. B. Gatunki przejęte ze
średniowiecza: 1. sonet - sonety pisali między innymi:
Mikołaj Sęp-Szarzyński, Jan Kochanowski, Jan Andrzej Morsztyn, Adam
Mickiewicz, Jan Kasprowicz, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Leopold
Staff, Stanisław Grochowiak. 2. kazanie - w epoce renesansu
rozsławił Piotr Skarga, dzięki jego kazaniom gatunek ten stał się
narzędziem publicystyki religijnej i politycznej. 3. kronika
C. Filozofie: 1. Franciszkanizm - radosna filozofia
wiary, głosząca miłość do świata, braterstwo wszelkich żyjących
istot, uwielbienie świata i jego piękna, radosną wiarę w Boga oraz
ideał ubóstwa. Występował przeciw okrucieństwu, nienawiści,
zabijaniu i chciwości. W swych utworach nawiązywali do niej między
innymi Jan Kochanowski (pieśni, fraszki), Leopold Staff ("Sonet
szalony", "O miłości wroga", "Przedśpiew"). 2. Augustynizm -
dramat człowieka umieszczonego między niebem a ziemią, a więc w
niebycie. Dramat człowieka polega na ciągłym rozerwaniu pomiędzy
pragnieniem zwykłego, ludzkiego szczęścia na ziemi a tęsknotą za
wiecznością i ideałem nieba. Życie pomiędzy trwogą a nadzieją staje
się koszmarem. Jest to życie w świecie dualistycznym - czyli jakby
dwoistym, podwójnym, złożonym z przeciwstawnych wartości: dobro -
zło, niebo - piekło, zbawienie - potępienie, dusza - ciało. Człowiek
musi wybierać pomiędzy tymi wartościami, nie ma drogi pośredniej.
Echa tej filozofii obecne są w dekadentyzmie młodopolskim (u
Tetmajera i Kasprowicza). D. Romantyzm: 1.
Nawiązanie treścią do epoki średniowiecza. Akcja wielu utworów toczy
się w tej epoce. ("Konrad Wallenrod", "Grażyna"). 2. Mit
rycerza, który przejęli, uznali i propagowali romantycy pochodzi
prosto z wieków średnich. To średniowiecze ukształtowało ideał
rycerza o nieskazitelnej reputacji, człowieka honoru, do krwi
ostatniej walczącego o słuszną sprawę, odważnego i zdolnego do
poświęceń. To ten wzorzec moralny odrodził się w dobie romantyzmu.
Przecież tragizm Wallenroda polega na tym, że musi użyć podstępu i
tym samym niweczy swój honor. To sprzeniewierzenie się Bogu (plama
na honorze rycerza) jest grzechem Konrada z "Dziadów". Kordian nie
może zabić cara, bo taki czyn jest sprzeczny z etosem rycerskim,
któremu wbrew sobie jest wierny. To honor, bardziej chyba niż
miłość, pcha Jacka Soplicę do zemsty na Stolniku. Typowym rycerzem
jest hrabia Henryk jako wódz arystokratów. 3. Baśniowość i
fantastyka średniowiecznych legend uaktywniła wyobraźnię romantyków.
Smoki, jaszczury, uwięzione księżniczki, turnieje rycerskie wprost z
literatury średniowiecza przeszły do świata utworów romantycznych.
4. Kult kobiety - damy rycerskiego serca. O nią i w jej
imieniu toczono pojedynki. Tylko jej ręka i jej serce mogły
uszczęśliwić rycerza, a odmowa była jego tragedią. Dama była
nieskazitelna. Ten właśnie mit stał się źródłem nieszczęśliwej
miłości romantycznej i swoistego kultu kobiety - anioła, wyznawanego
w romantycznej literaturze. 5. Kult Matki Boskiej.
Średniowiecze w swej uduchowionej, religijnej namiętności składało
hołd matce Chrystusa, Najświętszej Marii Pannie. Romantyzm także.
Zauważymy, że wiele jest kłótni z Bogiem, szermierki słownej, buntu
- ale nigdy wobec Marii. Mickiewicz wyraźnie i wprost zaznacza to w
rozmowie w celi więziennej ("Dziady" część III). Kult Marii uratował
życie Kaprala, nawet Konrad nie pozwala złorzeczyć temu imieniu.
Słowacki pisze piękny hymn "Bogarodzica". Krasiński - obrońca wiary
ojców - główną i nieskazitelną "błogosławioną" bohaterkę obdarza
imieniem Marii. 6. Kult dawnych, rycerskich bohaterów.
Romantycy wywoływali duchy przeszłości, aby znaleźć wzorce
postępowania dla swojego pokolenia. Roland, Zawisza, Jagiełło...
Najlepiej udowadnia to hasło zawarte w "Kordianie" Słowackiego:
"Polska Winkelriedem narodów!". Winkelried - szwajcarski rycerz
średniowieczny, który podczas bitwy ogarnął wrogie włócznie i wbił
sobie w pierś, by jego towarzysze mogli przejść. "Winkelried ożył"
oznajmia Słowacki. To kolejny akcent średniowieczny w romantyzmie.








Autor: Nieznany

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000