Historia wychowania w rodzinie 8.11.2012
Polska myśl o wychowaniu w odrodzeniu, pojawili się przedstawiciele: Andrzej
Frycz Modrzewski
nazwany też rzecznikiem sprawiedliwości, napisał księgę pt."
o obyczajach". Podobnie jak inni zwrócił uwagę na okres dzieciństwa, przede
wszystkim podkreślał, ostrzegał to co jest dobre w dzieciństwie będzie owocować
dobrem a to co jest złe będzie owocować złem w przyszłości.
Wychowanie ma przyzwyczajać , do karności skromności powściągliwości,
uodparniać na warunki atmosferyczne. Wada w wychowaniu jest wielomówność i
przemądrzałość, jeżeli dziecko takie jest to jest źle wychowane.
Drugi przedstawiciel Erazm gliczner
pedagog, luteranin, dostrzegł ze trodzice
sa nie przygotowani do wychowania dzieci . napisał poradnik "książki o
wychowaniu dzieci bardzo dobre pożyteczne i potrzebne, z których rodzicy ku
wychowaniu dzieci naukę dołożną czerpać mogą"1558 krakow po polsku. Zawarł tam
teze: Rodzice powinni mieć dzieci tylko z legalnych związków, dzieckiem powinna
się opiekować przede wszystkim matka, żądał surowego obchodzenia się z
chłopcami (średniowiecznego traktowania). Jego znane powiedzenie "są
chłopiontka łotrowskie z początka".
Sebastian Petrycy z Pilzna
lekarz prof. Uniwersytetu Jagiellońskiego, tłumacz
dzieł Arystotelesa, szczególną uwagę zwracał na wychowanie zdrowotne, rozwój
fizyczny, na to jak się należy odżywiać. Podnosił też sprawę publicznego
wychowania, bo dzieci są częścią RP, dlatego państwo też ma oto dbać. Podnosił
tez sprawę wychowania dziewcząt, ale dalej dziewczyna była gorszą istotą,
dziewczyny powinny poznawać haft, oporządzać w podwórko, itp.

Oświecenie
Kant zdefiniował oświecenie jako " wyjście człowieka z samozawinionej
niepełnioletności". Mówił że człowiek boi się posługiwać rozumem, woli być
kierowany przez innych. Chorecjańskie sapere Aude
odważ się być mądry. Okres
Oświecenia trwał ok 100lat, nazwano no wiekiem filozoficznym i pedagogicznym.
Przede wszystkim uważano ze poprzez wychowanie i naukę można nadać ludzkości
nowy kierunek rozwoju. Jeżeli chodzi o wychowanie to dwaj przedstawiciel okresu
odegrali dużą rolę:
j. Locke - lekarz, filozof, empiryk, sensualista, problematyką wychowania zajął
się dlatego ze jego przyjaciel Lord Ashley powierzył mu opiekę wychowawcza i
medyczna nad synem. To było powodem ze zaczął zgłębiać problematykę związana z
wychowaniem. Teza którą głosił (optymistyczna) " uważał
że szczęście człowieka zależy w pierwszym rzędzie od niego samego od tego jak
został wychowany i czy potrafi kierować swoim postepowaniem. Napisał dzieło
myśli o wychowaniu do którego materiał zbierał przez całe życie to dzieło nie
ma charakteru naukowego ale charakter poradnika pomimo wykształcenia naukowego.
Przypisywał dziecku prawo do swobody, i uważał że należy ją szanować. Odrzucił
Locke myślenie, że dziecko jest miniaturą człowieka dorosłego, dziecko jest
dzieckiem. Dziecko powinno przyzwyczajać się do warunków atmosferycznych. Do
powodzenia w zyciu człowiek potrzebuje 4 glownych rzeczy: cnoty, roztropności,
grzeczności, wiedzy. Był przeciwnikiem kar, zwłaszcza bicie. Należy dziecku
perswadować, przypominać, nie karać, nagradzać.
Jan Jakub Rousseau - dokonał przewrotu w pedagogice XVIII w. urodzony w
Genewie, wychowywał go ojciec, ojciec skupił się na sobie i nie interesował się
nim, został porzycony, tułał się uczył się rzemiosła, miał dzieci, także je
porzucił, jak jego ojciec. Znalazł się w więzieniu, po czym doznał odmiany,
pragnął kochać, dokonał wielkich osiągnięć na polu pedagogiki, wziął udziął w
konkursie na rozprawę" o wpływie nauk na obyczaje" i zdobył pierwsza nagrodę.
Swoje nauki o wychowaniu zawarł w traktacie o wychowaniu pt. "Emil". W jego
zrewolucjonizowanym myśleniu głosił program wychowania naturalnego. W jego
pojęciu natury mieszczą się pierwiastki zarówno kulturowe, humanistyczne, mówił
też ze celem wychowania jest wychowanie ogólne a nie zawodowe czy stanowe.
Najwieksza jego zasługa to odkrycie dziecka jako dziecko, wszystko wychodzące z
rąk stwórcy jest dobre (więc dziecko też). Wychowanie jest najlepsze i
najbardziej naturalne gdy jest ograniczone do minimum gdy pozwala dziecku
rosnąć i gdy jedynie zapobiega różnym zahamowaniom i zboczeniom rozwojowym.
Ingerencja nauczyciela ma się dokonywać jedynie w sposób pośredni. Wychowanie
musi być dostosowane do wieku i rozwoju fizycznego oraz umysłowego dziecka. 3
główne czynniki biorą rzecz w wychowaniu: natura, człowiek, otoczenie. Wymienia
4 okresy procesu wychowania, które odpowiadają poszczególnym etapom zycia
dziecka:
etap niemowlęctwa do3 roku życia włącznie(wyłącznie rodzice są wychowawcami,
szczególną rolę pełni matka),
drugi etap dzieciństwo od 4-12 roku życia (to jest taki czas w którym należy
dziecku stworzyć takie warunki aby mogło jak najdłużej pozostać w świecie
dziecięcym, ważne jest aby w tym okresie mieć kontrolę nad zachowaniem
równowagi miedzy pragnieniami dziecka a możliwościami ich zaspokojenia),
chłopienctwo od 13-15 roku życia (to czas wg {Russoe systematycznego
kształcenia umysłu pod dyskretnym kierunkiem osób wychowujących. Stawiał w
nauce przede wszystkim na praktykę, wykluczał podręczniki.
Młodzieńczość od 16 roku życia do zawarcia małżeństwa (stawiał przede wszystkim
na samowychowanie, żeby w tym czasie wychowując uświadamiać wychowankom
otaczającą ich rzeczywistość , przestrzegał przed namiętnością, zmysłowością.
Jeżeli chodzi o dziewczęta to miały one być posłuszne, zajmować się domem itp.
Trzy podstawowe cnoty kobiety to uległość łagodnośc wdzięk