ZNIECZULENIE DO ZABIEGÓW W CHIRURGII SZCZĘKOWO-TWARZOWEJ I LARYNGOLOGII
PODCZAS ZNIECZULANIA DO ZABIEGÓW W CHIRURGII SZCZĘKOWO-TWARZOWEJ NAJWIĘKSZY PROBLEM STANOWI UTRZYMANIE DROŻNOŚCI DRÓG ODDECHOWYCH
ZALECA SIĘ ABY ZABIEGI W ZNIECZULENIU OGÓLNYM Z ZAKRESU CHIRURGII SZCZĘKOWO-TWARZOWEJ WYKONYWANE BYŁY Z INTUBACJĄ TCHAWICY
ZNIECZULENIEM Z WYBORU W STOMATOLOGII I CHIRURGII STOMATOLOGICZNEJ JEST ZNIECZULENIE MIEJSCOWE LUB PRZEWODOWE
ZNIECZULENIE W STOMATOLOGII I CHIRURGII SZCZĘKOWO-TWARZOWEJ
Znieczulenie miejscowe, przewodowe.
+ sedacja
+ znieczulenie ogólne ( dożylne, wziewne)
+ intubacja dotchawicza
Znieczulenie ogólne z lub bez intubacji dotchawiczej
( bez znieczulenia miejscowego)
SEDACJA
Farmakologiczne zniesienie uczucia lęku, strachu i niepokoju pacjenta umożliwiające przeprowadzenie zaplanowanej procedury medycznej
GŁĘBOKOŚĆ SEDACJI
SEDACJA
SENNOŚĆ
SEN
ANESTEZJA
RODZAJE SEDACJI
SEDACJA
SEDOANALGEZJA
ANALGOSEDACJA
SEDACJA PŁYTKA
ilościowe ograniczenie świadomości,
zniesienie uczucia niepokoju, lęku,
zachowanie odruchów obronnych z górnych dróg oddechowych (połykowego i kaszlowego) co pozwala utrzymać ich drożność,
niepamięć wsteczna i częściowo następcza przeprowadzanego zabiegu
„CONSCIOUNS SEDATION”
współpraca w trakcie zabiegu.
SEDACJA GŁĘBOKA
znaczne zawężenie lub utrata świadomości,
znaczne ograniczenie odruchów obronnych
utrzymanie samodzielnego oddychania.
SEDACJA CIĘŻKA
utrata świadomości,
utrata odruchów obronnych,
depresja oddychania
SEDACJA - KIEDY STOSOWANA
Zabiegów wykonywanych w trybie dziennym
Zabiegów diagnostycznych
Zabiegów stomatologicznych
Zasady kwalifikacji do zabiegu w trybie jednodniowym
Zasady kwalifikacji do zabiegu w trybie jednodniowym
WSKAZANIA:
ASA I i II ( III - stabilni przez min.3 miesiące )
Pełna komunikatywność z pacjentem
Wysoki próg bólowy
Stabilność emocjonalna
Telefon
Środek lokomocji z kierowcą ( szybka możliwość transportu )
Przeciwwskazania do zabiegów w trybie jednodniowym
ASA III i powyżej
Otyłość ( BMI > 30-35 )
Uzależnienia ( alkohol, narkotyki )
Objawy infekcji (2 tyg. od wyleczenia )
Pacjenci wymagający kompleksowego leczenia p-ból.
Podejrzani o HM ( hipertermię złośliwą)
Operacje długie ( pow 4 godzin)
Brak opieki, transportu i telefonu
SPECYFIKA ZNIECZULENIA W CHIRURGII SZCZĘKOWO-TWARZOWEJ
Największy problem stanowi zapewnienie i utrzymanie drożności dróg oddechowych
Wspólny obszar działania chirurga i anestezjologa
Rurkę dotchawiczą wprowadza się najczęściej przez nos aby zapewnić operatorowi dostęp do pola operacyjnego
Konieczność założenia setonu do gardła
Często ograniczona ruchomość w stawach skroniowo-żuchwowych
WYPOSAŻENIE STANOWISKA DO ZNIECZULENIA
laryngoskopy ( dwa źródła światła, łopatki różnej wielkości )
rurki intubacyjne, rurki ustno- gardłowe, nosowo- gardłowe, maski twarzowe ( różne rozmiary ), zestaw do trudnej intubacji, prowadnice, kleszczyki
zestaw do konikotomii
sprawdzony, sprawny aparat do znieczulenia
monitor EKG, pulsoksymetr oraz nieinwazyjny pomiar ciśnienia tętniczego krwi, kapnograf, stetoskop.
zawsze powinien być dostępny defibrylator.
WYPOSAŻENIE STANOWISKA DO ZNIECZULENIA
Źródło tlenu - zaopatrzenie centralne lub/ i butla
Czujnik ( elektroda tlenowa ) umożliwiający stałą kontrolę rzeczywistego stężenia tlenu w mieszaninie wdechowej.
Stół operacyjny ( fotel dentystyczny) z możliwością pochylenia głowy do dołu- pozycja Trendelenburga- nawet po odcięciu zasilania prądem.
Ssak o dużej sile ssania ( inny niż używany w stomatologii )
MONITOROWANIE
Każdy pacjent poddawany znieczuleniu ogólnemu musi być w okresie okołooperacyjnym ciągle obserwowany i monitorowany przez znieczulającego anestezjologa.
MONITOROWANIE
Niedostateczny nadzór to jedna z najczęstszych przyczyn śmiertelnych
Stopnie nadzoru:
Podstawowy
Specjalny
Wszechstronny
NADZÓR PODSTAWOWY
Obserwacja kliniczna
Pomiar nieinwazyjny ciśnienia tętniczego
Monitorowanie EKG
Pulsoksymetr
Kapnometr
NADZÓR SPECJALNY
Pomiar ośrodkowego ciśnienia żylnego
Bezpośredni pomiar ciśnienia tętniczego
Kontrola diurezy
Gazometria krwi tętniczej
NADZÓR WSZECHSTRONNY
Pomiar ciśnienia w tętnicy płucnej, ciśnienia zaklinowania i rzutu serca
Pomiar ciśnienia wewnątrzczaszkowego
BIS, potencjały wywołane
Wszechstronne badania laboratoryjne
Pomiar ciśnienia wewnątrzczaszkowego
NIEZALEŻNIE OD MIEJSCA WYKONYWANIA ZABIEGU W ZNIECZULENIU OGÓLNYM ZAWSZE OBOWIĄZUJĄ TE SAME STANDARDY DOTYCZĄCE PERSONELU, POMIESZCZENIA I SPRZĘTU
UTRZYMANIE DROŻNOŚCI DRÓG ODDECHOWYCH
intubacja przez nos lub usta
intubacja na ślepo
intubacja wsteczna
intubacja fibroskopowa
tracheostomia przezskórna
tracheostomia tradycyjna
UTRZYMANIE DROŻNOŚCI DRÓG ODDECHOWYCH
UTRZYMANIE DROŻNOŚCI DRÓG ODDECHOWYCH
SKALA MALLAMPATI
WIDOCZNE:
I. podniebienie miękkie z języczkiem + tylna ściana gardła.
II. łuki podniebienno- gardłowe + część języczka (zasłonięty przez podstawę języka).
III. tylko podniebienie miękkie + język.
IV. wyłącznie język.
SKALA MALLAMPATI
Pacjent siedzący, maksymalnie rozwarte usta
Pozwala przewidzieć trudną intubację w 50%
Często wyniki fałszywie dodatnie
Wartość badania zmniejszają fonacja i pozycja leżąca
SKALA CORMACK - LEHANE
Ocenia trudności podczas intubacji
I. Pełna ekspozycja szpary głośni.
II: Widoczne tylko spoidło tylne szpary głośni
III: Widoczna nagłośnia, niewidoczna szpara głośni
IV: Nagłośnia i szpara głośni niewidoczne
ODLEGŁOŚĆ TARCZOWO-BRÓDKOWA
Przy całkowicie odgiętej głowie
> 6,5 cm - intubacja łatwa
6,5 - 6 cm -intubacja trudna ale możliwa
< 6 cm - intubacja niemożliwa
Przewiduje trudną intubację w 75%.
SKALA WILSONA
TRUDNA INTUBACJA
Wrodzone wady anatomiczne
Otyłość, ciąża
Upośledzona ruchomość szyi, stawów skroniowo-żuchwowych
Urazy twarzoczaszki
Nowotwory jamy ustnej, gardła, krtani
Oparzania twarzy, dróg oddechowych
TRUDNA INTUBACJA
Przewidywana trudna intubacja -utrzymać spontaniczną wentylację do czasu zabezpieczenia dróg oddechowych
Złoty standard: intubacja chorego przytomnego przy użyciu bronchofiberoskopu
TRUDNA INTUBACJA
W razie niepowodzenia :
chirurgiczny dostęp do dróg oddechowych
odłożenie w czasie i ponowna próba
maska twarzowa
powtórna próba intubacji po indukcji znieczulenia
zastosowanie znieczulenia powierzchniowego, nasiękowego, blokad nerwów
TRUDNA INTUBACJA
Trudna intubacja u pacjenta, u którego możliwa jest wentylacja płuc
właściwe natlenienie przed każda z prób
przy każdej próbie zmieniamy jeden element w postępowaniu
ograniczamy liczbę prób do 3 - 4 przy metodzie klasycznej intubacji
może zastosować maskę krtaniową?
może intubacja za pomocą fiberoskopu
TRUDNA INTUBACJA
Kiedy intubacja i wentylacja są niemożliwe
-wezwać pomoc!!!!!!
-jeśli uważa się że pierwsza próba intubacji była niedoskonała, można pokusić się o drugą ale i ostatnią próbę
Nie udało się :
maska krtaniowa
combitube
wentylacja przeztchawicza
INTUBACJA PRZEZ NOS
EKSTUBACJA
Podczas głębokiego znieczulenia
wydolny oddech
gdy brak ryzyka zachłyśnięcia !!!
U przytomnego pacjenta
brak ryzyka zachłyśnięcia
Po „trudnej intubacji”
URAZY TWARZOCZASZKI
Zagrożona drożność dróg oddechowych
( krwawienie, niestabilność, połamane zęby)
Pacjentów nieprzytomnych ZAINTUBOWAĆ
Przy ciężkich urazach środkowego masywu twarzy NIE INTUBOWAĆ PRZEZ NOS
Przed operacyjnym zaopatrzeniem urazów twarzoczaszki zawsze należy wykluczyć urazy czaszkowo-mózgowe
URAZY TWARZOCZASZKI
Pacjentów z urazami twarzoczaszki traktować jak pacjentów z pełnym żołądkiem - połknięta krew
Przy braku krwawienia z jamy ustnej ( +brak cech trudnej intubacji) - SZYBKA INDUKCJA I INTUBACJA
Krwawienie z jamy ustnej + spodziewana trudna intubacja - intubacja przytomnego pacjenta (idealnie przy pomocy fiberoskopu)
URAZY TWARZOCZASZKI
Zawsze wyjaśnić pochodzenie szczękościsku
Szczękościsk z powodu bólu lub obrzęku - laryngoskopia nie będzie utrudniona
Szczękościsk z powodu urazu mechanicznego - intubacja może być niemożliwa - TRACHEOSTOMIA
Ekstubujemy zawsze przytomnych pacjentów po upewnieniu się, że drogi oddechowe są drożne.
Pacjentów po bardzo rozległych i przedłużonych zabiegach często planowo nie budzimy.
SPECYFIKA ZNIECZULENIA W LARYNGOLOGII
Najczęściej znieczulenie ogólne
Duży problem- drożność dróg oddechowych
Uwaga na odruchy z nerwu błędnego
Wspólne pole działania anestezjologa i chirurga
Większe ryzyko w trakcie ekstubacji
Unikanie wymiotów pooperacyjnych
Krwawienie w obrębie dróg oddechowych
Utrudniona obserwacja pacjenta
Uwaga na oczy pacjenta - ochrona!
SPECYFIKA ZNIECZULENIA W LARYNGOLOGII
W większości zabiegów otolaryngologicznych nie jest konieczna blokada nerwowo-mięśniowa
Do rozważenia oddech spontaniczny - obserwacja worka oddechowego
Uwaga na ryzyko rozłączenia układu oddechowego
Donosowe stosowanie leków obkurczających naczynia
Zmniejszenie krwawienia
Adrenalina (1:100000 - 1:200000)
Kokaina (4-10%)
SPECYFIKA ZNIECZULENIA W LARYNGOLOGII
Wytamponowanie gardła zwilżoną gazą lub setonem - wprowadzone dookoła rurki intubacyjnej
Szczególnie korzystne w zabiegach dotyczących nosa
Zapobiega zaciekaniu krwi
Uwaga ! Należy upewnić się przed ekstubacją, że seton został usunięty ( odnotować w karcie znieczulenia)
Przykleić seton do rurki intubacyjnej
Przykleić na rurce lub czole pacjenta naklejkę przypominającą o setonie
Uwzględnić tamponadę podczas liczenia materiałów opatrunkowych
DROŻNOŚĆ DRÓG ODDECHOWYCH
Dokładna ocena pacjenta pod kątem trudności w intubacji przed zabiegiem!!!
Duże ryzyko trudnej intubacji
Wskazana przed intubacją ocena g.d.o. w laryngoskopii bezpośredniej - w uzasadnionych przypadkach
Rurki intubacyjne zbrojone
Ekstubacja po całkowitym powrocie odruchów obronnych - często ryzyko krwawienia po zabiegu - ryzyko zachłyśnięcia
Można uwzględnić w wybranych sytuacjach użycie maski krtaniowej
OPERACJE UCHA
MYRINGOTOMIA (nacięcie błony bębenkowej)
Częsty zabieg u dzieci
Znieczulenie ogólne z użyciem maski twarzowej lub z intubacją tchawicy - szczególnie gdy połączone jest z adenotomią
Indukcja wziewna lub dożylna
OPERACJE UCHA ŚRODKOWEGO
Bardzo ważny gładki przebieg znieczulenia - każdy wzrost ciśnienia nasila krwawienie
Intubacja - rurka zbrojona
Uniesienie głowy o około 10 stopni ułatwia odpływ żylny
Ucho środkowe - zamknięta przestrzeń - dyfunduje do niej N2O i podnosi panujące tam ciśnienie - max po około 40 minutach znieczulenia
OPERACJE UCHA
Zwykle znieczulenie ogólne z intubacją
Podciśnienie kontrolowane
Działanie adrenaliny stosowanej miejscowo
Wpływ podtlenku azotu na ciśnienie w uchu środkowym
Drażnienie nerwu twarzowego - ochrona przed uszkodzeniem
PODCIŚNIENIE KONTROLOWANE
Wywołane farmakologicznie obniżenie średniego ciśnienia tętniczego do 50-60 mmHg
Zachowanie bezkrwawego pola operacyjnego
W znieczuleniu ogólnym wystarczające wydaje się utrzymanie ciśnienia skurczowego 80-85 mmHg + uniesienie głowy o 15 stopni+ powierzchowne zastosowanie adrenaliny
Kontrowersyjne
PODCIŚNIENIE KONTROLOWANE
WSKAZANIA
Operacje ucha środkowego
Onkologia laryngologiczna, szczękowo-twarzowa
Osteotomie w zakresie twarzoczaszki
Operacje kręgosłupa
Onkologia - prostatectomia, brzuszno-kroczowe usunięcie odbytnicy, duodenopankreatektomia
Operacje neurochirurgiczne - tętniaki, naczyniaki, silnie unaczynione guzy mózgu
PODCIŚNIENIE KONTROLOWANE
PRZECIWWSKAZANIA
Niewydolność krążenia
ChNS
Wady zastawkowe serca
Nadciśnienie tętnicze
Miażdżyca naczyń mózgowych
Znaczna niedokrwistość
Podwyższone ciśnienie śródczaszkowe
Odwodnienie
Ciężkie schorzenia płuc
DZIAŁANIE PODTLENKU AZOTU NA UCHO ŚRODKOWE
N2O dyfunduje do ucha środkowego powodując tam wzrost ciśnienia
Po przerwaniu dopływu N2O gaz szybko się resorbuje i może powstać podciśnienie
PAMIĘTAJ!!!
-wdechwe stężenie N2O< 50 %
-dopływ N2O przerwać na 20 minut przed zamknięciem ucha środkowego
-przed zamknięciem przepłukać ucho powietrzem aby zapobiec powstaniu podciśnienia
MIKROCHIRURGIA KRTANI
Leczenie schorzeń krtani przy użyciu mikroskopu operacyjnego
Wykorzystanie specjalnej rurki intubacyjnej ( COPLANA) - średnica wewnętrzna 5 mm, długość 31 mm, mankiet uszczelniający 10 ml, materiał - specjalne tworzywo sztuczne - nie ogranicza widoczności chirurgowi a mankiet zapobiega zaciekaniu krwi
Struny głosowe należy spryskać Lignocainą w sprayu co ułatwia przebieg znieczulenia
Po zabiegu dokładna toaleta gardła pod kontrolą wzroku
MIKROCHIRURGIA KRTANI
Często ciężka niedrożność dróg oddechowych w okresie przedoperacyjnym - planowa tracheotomia w znieczuleniu miejscowym
Konieczna przedoperacyjna ocena dróg oddechowych
Często indukcja wziewna , na oddechu własnym
Uwaga na reakcje krążeniowe w trakcie manipulacji w obrębie krtani
WENTYLACJA „JET” I „HFJV”
„JET” -sztuczny oddech zapewniany wdmuchiwaniem gazu do dróg oddechowych, z wysoką częstotliwością przez wąski wylot
HFJV- sztuczny oddech zapewniany wdmuchiwaniem gazu do dróg oddechowych, z wysoką częstotliwością przez wąski wylot z częstotliwością oddechów > 1 Hz (> 60/ min)
WENTYLACJA O WYSOKIEJ CZĘSTOTLIWOŚCI HFJV
Znieczulenie ogólne bez intubacji tchawicy
Po indukcji i zwiotczeniu tlen w wysokim przepływie dostarcza się przy pomocy aparatu do wentylacji typu dyszowego - przy pomocy otwory laryngoskopu, bronchoskopu, cewnika
Tlen dostarczany z częstościa 60-600/min
Uwaga na wysokie ciśnienia w drogach oddechowych - konieczny jest brak przeszkód w wydechu
Obserwacja ruchów klatki piersiowej+ osłuchiwanie
CHIRURGIA LASEROWA KRTANI
Niszczenie tkanek poprzez efekt termiczny - ochrona zdrowych okolic
Niszczenie sprzętu - np. rurek intubacyjnych
Ochrona oczu pacjenta i personelu
Znieczulenie ogólne z intubacją i zwiotczeniem - pacjent nie może się poruszyć
Rurka intubacyjna gumowa zabezpieczona folią aluminiową
Zabezpieczenie sąsiadujących tkanek wilgotnymi gazikami
DZIĘKUJĘ