WSPÓŁCZESNE KIERUNKI PEDAGOGIKI - 07:
Pedagogika totalitarna i autolitarna:
Pedagogika autolitarna:
Te które określają istotę wychowania:
- jak ma przebiegać wychowanie
- rola nauczyciela
Cechy pedagogiki autolitarnej:
Wychowanie traktowane jako pewien sposób formowania osobowości według z góry ustalonego schematu, przyjętych norm.
Zwrócenie przez pedagogów uwagi na konieczność ujednolicenia całej tej sfery wychowania
Program ma być jednolity
Usztywnia się podejście organizacyjne
Działania są podporządkowane celom wychowawczym
Mają charakter technologiczny, przedmiotowe podejście do wychowanków
Wychowanie jako sposób wewnętrznego formowania osobowości wychowanka wg precyzyjnych z góry założonych norm
Zwrócenie pedagogów uwagi na konieczność ujednolicania swych działań, celów wychowania, jednolity program treści wychowania
Usztywnienie rozwiązań (wychowania organizacyjne)
Formy, metody, techniki, środki wychowania są pochodne do celu wychowania
Proces wychowawczy ma charakter technologiczny. Technologiczne i przedmiotowe podejście do wychowanków, redukcja osobowości wychowanka. Potrzeba odmienienia osobowości na sferę instrumentalną (wiedza) i kierunkową (kształcenie psychiki)
Odczytywana jest jako ideologizacja indoktrynacji procesów pedagogicznych, są niekwestionowane.
Stymuluje poziom koniecznej, wymuszonej ufności i wiarygodności w treści.
Narzucanie w sposób wyrafinowany tezy, jednolity postaw zachowań by w efekcie można było uzyskać posłuszeństwo, konformizm.
Podkreślanie z ideałem wychowania (efektem), powinna być jednostronna, podporządkowana, która bez dyskusji przyjmuje to co się dzieje, to jest naturalne, rzeczywistość nie podlega weryfikacji.
Dominacja ze strony rządzącej.
Nie dopuszcza żadnych równości, kształtuje rozróżnienie osób ze względu na narzucanie władzy, asymetryczność relacji, brak względów sympatii, partnerstwa.
Oparte jest na systemie nienegocjacyjnym, pewne rozwiązania, wartości jakie narzucane są przez „Fuhrera”, władcę, wodza, autolitarna jego poglądy stają się standardem, nakazem działania.
Ma charakter instrumentalny, rotacyjny. Jednostronne przygotowanie jest do określonego życia w określonych warunkach, redukcja życia społecznego, jest wymierny, przeliczalny.
Pedagogia autolitarna stymuluje poziom koniecznej, wymuszanej ufności i wiarygodność treści od nauczycieli z jednoczesnym uznawaniem ich i nie podlegającym dyskusji sani zmianie
Efektom procesu powinna być jednostka bierna, podporządkowana, przyjmująca panujące relacje bez zastrzeżeń.
Pedagogika autolitarna jest pedagogiką dominacji ze strony pedagogów.
Wychowanie autolitarna nie dopuszcza idei równości, jest asymetryczne.
Ma charakter wertykalny. Nie jest zainteresowane relacjami równości, partnerskimi.
Jest oparte na systemie nienegocjacyjnym (pewne rozwiązania są narzucane przez lidera, który sprawuje władzę wychowawczą. Jego sądy są wartością nie do naruszenia).
Ten typ ma charakter instrumentalny, adaptacyjny. Wyraźne wychowanie na procesy, potwierdzające że przedmioty przekazu muszą być zakorzenione w świecie przedmiotowym. Ma charakter przeliczalny.
Pedagogika autolitarna pojawia się, gdy nauczyciele sobie nie radzą i swoją władzę muszą udowodnić, przyznaje nagrody, kary.
Zawiera elementy manipulacji - program oceniania, regulamin szkoły, opiera się na możliwych do zastosowania systemie punktacji.
Nauczyciele stają się sędziami jakości, mają władzę, wychowankowie mogą mieć tyle wolności, swobody ile określą im nauczyciele, tabele punktowe.
To co stanowi przeszkodę w realizacji celów przenoszone jest do systemu.
Ten sposób pedagogii prowadzi do postrzeganiem wiedzy, postaw. Postrzegany jest jako determinizowany zewnętrznie.
Świat bazuje na dyrektywach, poleceniach, zobowiązaniach, nakazach, konieczności.
IDEAŁ - kontrola nad wszystkim i wszystkimi.
Wychowanie autorytarne - to takie gdzie wychowanek jest nakierowywany, sterowany dla jego własnego dobra. Utożsamiane jest z despotyzmem. Jest przejawem nieograniczonej władzy osób ją posiadających w stosunku do osób zdanych na ich łaskę. Podkreślanie swoją postawą surowości, apodyktyczności, podkreślanie dystansu.
Wychowawcy najczęściej kierują się nie tylko tym, by być autorytetem dla jednostek, ale i dla grup.
Pedagogika autorytarna - taka, która swój przedmiot ogranicza do poszukiwania skutecznych sposobów osiągania celów. Jednoznaczne działania, dokładne.
Przedstawiciele pedagogii autorytarnej:
Muszyński - „Wychowanie moralne w zespole”, „Ideały i cele wychowania”.
Ideologia marksistowska, źródłem celów powinna być płaszczyzna społeczna. Nauczyciel podporządkowuje swe działania ideologii władz, jest urzędnikiem państwowym, manipulowanie sytuacją wychowawczą, kontakt z innymi.
- nieinstytucjonalne (face topace) - kierowanie zespołem wychowawców w instytucji, w której prawa i działania realizuje program odgórny.
- globalne (makro) - pośrednie na wychowanków. Kierowanie placówkami w ramach obowiązujących ram systemowych.
Metody Muszyńskiego:
metody wpływu osobistego - manipulacja wychowankiem i swoim działaniem.
metoda wpływu sytuacyjnego.
metoda wpływu społeczno-manipulacyjengo otoczeniem wychowanka.
metoda samowychowania - bo stawał się aktywnie samodoskonalącym się obiektem manipulacji.
Wychowanie przeciw skutecznego którym jego sprawca uzyskuje przeciwieństwo, negocjację tego co chciał osiągnąć.
Kategoria skuteczności:
- mikro - makro - face topace