Marta Skałecka
Nr indeksu 392221
Edukacja wczesnoszkolna z arteterapią
"Uzasadnij potrzebę znajomości współczesnych kierunków pedagogicznych w przestrzeni edukacyjnej i pozaedukacyjnej"
Pedagogika jako nauka nie jest tworem monolitycznym. Wywodzi się z wielu a także do bardzo wielu nawiązuje m.in. do biologii, filozofii, socjologii, antropologii oraz wielu innych dziedzin naukowych. Od samego początku pedagogika nie była jednolita, bowiem autorzy mieli różnorodne zapatrywania na cel, istotę oraz sposób w jaki pedagogika powinna funkcjonować i jak wpływać na wychowanków. Zróżnicowanie i wielość organizują przebieg rozwoju naukowego, dynamizują rozwój pedagogiki, decydują o specyfice naukowej. Umożliwiają pedagogice spełnienie jej podstawowych funkcji. Od samego początku pedagogika opierała się na dwóch filarach: etyce oraz psychologii.
Nowe kierunki pedagogiczne powstawały samorzutnie i były odpowiedziami na niepokoje społeczne, przemiany cywilizacyjne jakie się dokonywały na przestrzeli lat, zarzuty kierowane wobec starszych nurtów pedagogiki oraz wobec społeczeństwa, które było efektem oddziaływań pedagogicznych. Ich geneza była bardzo często spowodowana indywidualnymi zapatrywaniami myślicieli, którzy poprzez patrzenie krytyczne zauważali jak wiele niedoskonałości istnieje. Na ogół początki nowych prądów były trudne - ludzie z niechęcią się do nich odnosili, doszukiwali się w nich błędów, złych intencji. Dopiero czas weryfikował zasadność nowych tez oraz ukazywał, które były przyjmowane i stosowane w praktyce, które zaś umierały i stawały się jedynie wzniosłymi złożeniami. Rozwojowi kierunków towarzyszy powstawanie szkół naukowych, te nie tylko współdziałają, ale i rywalizują, są konkurencyjne. Rywalizacja dokonuje się przez piśmiennictwo, podejmowanie prac badawczych, publikacje, konferencje naukowe.
Współczesny świat ulega bardzo szybkim przemianom, staje się multikulturowy ze względu na migrację oraz mobilność ludzi. Jeszcze nigdy w historii całej ludzkości podróże
i osiedlanie się w nowych miejscach nie było tak proste. W związku z tym następuje ogromne i niespotykane dotychczas wymieszanie myśli, poglądów, kultur i języków. Podobnie postęp techniczny i naukowy jest najszybszy w całej znanej historii gatunku ludzkiego. Zatem czy
w świecie, który zmienia się z dnia na dzień, gdzie ludzie mają w zasadzie nieograniczony dostęp do informacji i nowinek ze świata nauki istnieje możliwość zamykania się na inne, często alternatywne sposoby wpływania i kształtowania młodszych pokoleń? Jest to absolutnie niemożliwe i wręcz szkodliwe.
Współczesne kierunki edukacyjne są ogromnym bogactwem i dorobkiem wielu twórców, którzy mieli na uwadze dobro dzieci, a także całego społeczeństwa, które będzie następnie tworzone przez dorastające dzieci. Pozwalają one na wielokierunkowe oddziaływanie na dzieci nie tylko w płaszczyźnie edukacji szkolnej, ale także poza nią.
Różnorodność współczesnych kierunków pozwala także na różnorodne próby dotarcia do wielu dzieci, Nie od dziś wiadomo, że każdy człowiek jest indywidualnością, jest niepowtarzalny, a zatem także sposoby dotarcia do każdego człowieka powinny być różne - nie można oczekiwać że wszystkie dzieci będą tak samo podatne na takie same oddziaływania. Znajomość różnych nurtów pozwala na wybieranie spośród proponowanych metod i technik, takie które będą najbardziej odpowiadały dziecku.
Współczesne kierunki pedagogiczne mogą także pełnić funkcje ostrzeżenia - pokazują czego robić nie należy, niosą naukę jakie oddziaływania są szkodliwe i należy ich bezwzględnie zaprzestać. To swoista nauka na przyszłość, aby nie powielać błędów, które już popełniono i skrzywdzono w ten sposób dzieci. Część z kierunków mimo fasady zmian
i nakierowania na dobro dzieci stanowiła niebezpieczne formy eksperymentów.
Podsumowując znajomość współczesnych kierunków pedagogicznych jest niezbędna we współczesnych mozaikowym świecie. Pozwala na poszerzenie spojrzenia, wyciąganie nauki z przeszłości, wieloaspektowe oddziaływanie i polepszanie własnego warsztatu pracy. Różnorodność kierunków pedagogicznych pokazuje, że ludzie od zawsze dążyli do doskonalenia siebie oraz społeczeństwa, w którym żyją. Najtrudniejszy do zaakceptowania jest fakt, że wszelkie nowinki wychowawcze „testowano” na dzieciach traktując je przedmiotowo. Mimo szczytnych celów uważam to za nieetyczne.